Τουρκική Εισβολή, Προανακρούσματα

Για άλλο ένα έτος θρηνούμε τις ολέθριες συνέπειες της τουρκικής εισβολής. Ο Διογένης αναζητούσε με το φαναράκι του άνθρωπο. Ακόμα και μετά από τόσες αλλεπάλληλες συμφορές, που είναι ο Διογένης, για να αναζητήσει ενότητα και αλληλεγγύη στον Ελληνισμό με το φαναράκι του!

Φίλες και φίλοι μου, ταπεινά σας ενημερώνω ότι τη Δευτέρα, 17.07.23, η ώρα 4.30 μ.μ. μέχρι 5.30 μ.μ. μετά από πρόσκληση, θα βρίσκομαι στο Τηλεοπτικό Κανάλι Βεργίνα, στον έγκριτο Δημοσιογράφο Μίκη Κασάπη, όπου θα μιλήσουμε για γεγονότα του 1974, ως εγκλωβισμένος και εκτοπισμένος. Τον ευχαριστώ, όπως ευχαριστώ τον Ιδιοκτήτη Κύριο Στέργιο Καλόγερο εκ της Ελληνικής Μακεδονίας, για την τιμή αυτή που μου κάνουν.

Στις δεκαπέντε Ιουλίου του 1974, δυστυχώς έγινε το άφρων πραξικόπημα, στις είκοσι Ιουλίου η Τουρκία άρχισε την εισβολή. Με βάση την πρόσφατη ανακοίνωση από το Ρ.Ι.Κ, ταυτόχρονα με την τουρκική εισβολή, υπήρξε συζήτηση μεταξύ του τότε Υπουργού Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ και του τότε Προέδρου Φορντ των ΗΠΑ.

Ο Χένρι Κίσινγκερ τόνιζε στον Πρόεδρο Φορντ:  Δε μας ανησυχεί αν η Τουρκία καταλάβει το1/3 της Κύπρου. Σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου, για εμάς σημαντική είναι η Τουρκία.

Ως πρώτη φάση της επιτυχίας της εισβολής, η Τουρκία κατέκτησε το 20%, ενώ ο Ραούφ Ντεκτάς  απαιτούσε το 34%, ως όρο για να σταματήσει η εισβολή.

Η πολιτική αυτή θέση του Χένρι Κίσινγκερ όντως ήταν κυνική και σκληρή, ενταγμένη στις στυγνές πραγματικότητες των γεωστρατηγικών συμφερόντων. Τα ίδια και χειρότερα έπραξαν, οι τότε ισχυροί εναντίον των Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, στη Σμύρνη και αλλού. 

Φυσικά και δεν νοιάστηκαν, ούτε τότε ότι η Ιωνία, ο Πόντος, η Μικρά Ασία, η Κωνσταντινούπολη, έσωσαν ουκ ολίγες φορές την Ευρώπη και τους λαούς τους από επιδρομές βαρβάρων που θα κατέκλυζαν και θα ρήμαζαν τις χώρες τους στο παρελθόν, ούτε φυσικά θυμούνταν ότι αυτοί οι Έλληνες ήταν οι άνθρωποι που τους μόρφωσαν, που τους έμαθαν ακόμα και πως να τρώνε, πως να μιλούν, πως να συμπεριφέρονται, ως Κοινωνικά όντα.

Με βάση τον Χένρι Κίσινγκερ και το ΡΙΚ, που το μετέδωσε, ως κυβέρνηση των ΗΠΑ, δεν ήθελαν να ενοχλήσουν τον εθνικισμό της Τουρκίας, στοχεύοντας να τον κατευνάσουν, με θύματα τους Έλληνες της Κύπρου, ως συνέχεια του 1922, των τότε ισχυρών συμφερόντων.

Αυτές οι αποφάσεις παίρνονταν, τραγική ειρωνεία, στη χώρα που βρίσκεται η έδρα του Ο.Η.Ε. Τραγική ειρωνεία βρίσκεται και στα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., αφού είναι: Έπεα πτερόεντα του συνόλου των ισχυρών. Τα ψηφίσματα και τα λόγια δηλώνουν το: «Σας αγαπάμε αλλά είμαστε ερωτευμένοι με άλλον».

Με βάση το Ρ.Ι.Κ. ο Χένρι Κίσινγκερ δήλωνε, επίσης: «Δε θέλουμε στρατιωτική σύγκρουση των δύο, δηλαδή Τουρκίας-Ελλάδας, όμως αν συμβεί αυτό, τα συμφέροντά μας μας υπαγορεύουν να ταχθούμε υπέρ της Τουρκίας. Οι Άγγλοι τα θαλάσσωσαν».

Στις δεκατέσσερεις Αυγούστου του 1974, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη φάση της εισβολής. Ποιος από τους ισχυρούς νοιάζεται για τις ζωές των ανθρώπων, αφού το ανθρώπινο κρέας είναι εκτός της αγοράς; Κανείς.

Θάνατοι, βιασμοί, καταστροφές, βασανιστήρια, αιχμαλωσίες, δολοφονίες, εκτοπισμοί, εγκλωβισμένοι, ψυχικές, ψυχολογικές συνέπειες, ανθρώπινα όνειρα όλα γκρεμισμένα. Ποιος από αυτούς νοιάζεται; Ουδείς. Η γεωστρατηγική ισχύς είναι ο στόχος, με συνεπακόλουθα τα τεράστια οικονομικά οφέλη του πραγματισμού. Ο Κατακτητικός πραγματισμός, χωρίς ίχνος αρχών, σε πολέμους σε μάχες άρχισε τις δράσεις του από τις Σταυροφορίες, τεκμηρίωση είναι οι πωλήσεις λαών και χωρών από τότε.

 Είναι το πρώτο ιστορικώς προανάκρουσμα μέχρι τώρα και έπονται, βεβαίως, και άλλα, αφού τα οικονομικά συμφέροντα κυριαρχούν ως ο μοχλός και ο άξονας του οικονομικοπολιτικού πραγματισμού. Φυσικά τα οικονομικοστρατηγικά γεγονότα σε όλα τα επίπεδα υπήρξαν αλλεπάλληλα και συνεχίζονται.

Η Γη διαιρέθηκε στις σφαίρες επιρροής, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη συμφωνία της Γιάλτα. Τα τελευταία χρόνια έχει κάπως παραβιαστεί, με άλλα θύματα και με άλλες μαριονέτες.

Οι πολίτες στις Η.Π.Α. γνώριζαν για την τουρκική εισβολή από το πρώτο λεπτό. Οι εφημερίδες εκεί είχαν και προετοιμασμένο υλικό. Κυρίαρχοι γνώστες των γεγονότων της εισβολής, ήταν τα λίγα Πρακτορεία Ειδήσεων της εποχής. Αυτά βέβαια, ως πληροφορίες, δεν περιμέναμε να φτάσει το 2023, για να μας τα πουν επισήμως, είναι γνωστά πολύ πιο πριν από φίλους που μας τα έλεγαν.

Οι Η.Π.Α. εφάρμοσαν αυτό που βόλευε, την ουδέτερη θέση. Οι υπόλοιποι, ισχυροί, κώφευαν. Ο Ελληνισμός της Κύπρου αγνός, πίστευε, έλπιζε σε αυτούς, τις στιγμές που διωκόταν, που ήταν εκτοπισμένος, που ήταν εγκλωβισμένος, που σφαγιαζόταν. Αποσπάσματα ανδρών του Ο.Η.Ε., με τις στολές, έκαναν τον γύρο του νησιού, αυτές φαίνεται ήταν οι οδηγίες που είχαν, να φορούν τις κομψές τους στολές.

Κυκλοφόρησε, όπως πληροφορηθήκαμε από το Ρ.Ι.Κ., εκείνο το χρονικό διάστημα που εξελισσόταν η εισβολή, χάρτης της μοιρασμένης Κύπρου. Τα μαύρα σημεία δήλωναν τις περιοχές των Τούρκων Κυπρίων-ορθώς έπραξαν που έβαλαν για τις συνέπειές τους το μαύρο χρώμα, αφού όλοι μαζί αιματοκύλισαν το Νησί μας- και τα λευκά τις περιοχές των Ελλήνων Κυπρίων.

Σίγουρα τα σχέδια για εμπλοκή της Τουρκίας στην Κύπρο άρχισαν, ταυτόχρονα με το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Το Διαίρει και Βασίλευε του Ιούλιου Καίσαρα βρήκε και πάλι την εφαρμογή του στην Κύπρο, σε δύο επίπεδα:

-         Στο επίπεδο εχθροπραξιών και φανατισμού ανάμεσα στους Έλληνες Κύπριους και στους Τούρκους Κύπριους, μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, όμως με ισχυρά προανακρούσματα από το 1950 και 1955. Στο επίπεδο αδελφοσφαγής ανάμεσα στους Έλληνες της Κύπρου, μετά το 1960. Τα ειδεχθή εγκλήματα της τουρκικής εισβολής τότε τα πρόβαλλαν μόνο ο διεθνής τύπος και το Ρ.Ι.Κ., όπου και όπως, βέβαια, μπορούσαν.

Έχω την εντύπωση, εύχομαι να έχω λάθος, ότι σε κανένα ψήφισμα που αφορά την τουρκική εισβολή, δεν περιγράφονται τα εγκλήματα. Όταν η βάση των ωμοτήτων που είναι τα εγκλήματα, δεν περιγράφονται, σε ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., του Συμβουλίου Ασφαλείας, πως ελπίζουμε;

Αναφέρθηκε ότι ο τελικός στόχος της Τουρκίας ήταν, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτός, όμως, ο στόχος της Τουρκίας απέτυχε και επιτεύχθηκε μόνο ο στόχος στο εδαφικό.

Εκτιμώ ότι η Τουρκία δε στόχευε στην κατάληψη του συνόλου του Νησιού ούτε στην κατάκτηση της Πρωτεύουσας Λευκωσίας που αυτό θα σήμαινε κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δε θα επιθυμούσε συγκρούσεις με ισχυρές δυνάμεις που διαδραμάτιζαν και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό και οικονομικό τραπέζι, ούτε βέβαια θα της το επέτρεπαν, αφού κάποιοι από αυτούς ή/και όλοι με τον τρόπο τους τις άναψαν το πράσινο φως για να φτάσει σε συμφωνημένα σημεία. Υπήρχαν και υπάρχουν πολλές συμφωνίες έμμεσου και άμεσου ελέγχου των διαφόρων περιοχών της Γης. 

Καταλήψεις γίνονται ως εκεί που δεν καταλύονται Κράτη, ώστε εκτός των άλλων να υπάρχουν οι συνομιλητές-εκπρόσωποι των ηττημένων. Να μη ξεχνάμε και τη Συνθήκη της Γιάλτα, για το μοίρασμα της Γης, με τις σφαίρες επιρροής.

Καταλύσεις Κρατών υπήρχαν στις εποχές των Αυτοκρατοριών αλλά και τότε γρήγορα ανασυγκροτούνταν Κράτη και Κρατίδια. Ποτέ δε θα επέτρεπαν Η.Π.Α., Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία και άλλοι ισχυροί «Παίχτες» η Περιοχή-πέρασμα των τριών Ηπείρων να γίνει κτήμα της όποιας μίας χώρας, οι πικρές εμπειρίες των Στενών των Δαρδανελίων, τουλάχιστο γι`  αυτό το θέμα τους είναι μάθημα.

Οι παθόντες, όντως, μαθαίνουν τελευταίοι, τη στιγμή, μάλιστα, που παθαίνουν, αλλά κάποιοι, έχουν ονόματα, γνώριζαν ή/και όφειλαν να γνωρίζουν καιρό πριν και έπρεπε να λάμβαναν τα μέτρα τους. Αφού οι Τουρκοκυπριακοί θύλακες συνεχώς ενισχύονταν με οπλισμό, ταυτόχρονα οργίαζε ο φανατισμός, οι εχθροπραξίες ήταν συχνές, από το 1962 μέχρι και την εκτέλεση της τουρκικής εισβολής αλλά και από το 1950, ταυτόχρονα με το Ενωτικό Δημοψήφισμα, όταν με την έναρξη των απελευθερωτικών δράσεων της Ε.Ο.Κ.Α., οι Άγγλοι έβαλαν την Τουρκία στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων και όταν όρισαν ως πιστούς συνεργάτες Τούρκους Κυπρίους, σε όλα τα επίπεδα των υπηρεσιών, όπως δήθεν αστυνομικούς.

Με την ανεξαρτησία και με όλα όσα τραγικά και λογικώς απαράδεκτα γίνονταν, παρουσιάζαμε σοβαρότατες αδυναμίες. Η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία έμπαζε από παντού όλων των ειδών κακής ποιότητας νερών, καθάριο νερό δεν υπήρχε. Παντελής έλλειψη οργάνωσης, λάθος εξωτερική πολιτική, άγνοια διαχείρισης των διεθνών και ισχυρών συμφερόντων, καθόλου αμυντική θωράκιση, διαλυμένο εσωτερικό μέτωπο, με την κυριαρχία καπετανάτων ένθεν και ένθεν. 

Όλα αυτά και άλλα δήλωναν ότι ανά πάσα στιγμή η Τουρκία μπορούσε να κάνει περίπατο. Δυστυχώς η αφορμή της δόθηκε, με το άφρων πραξικόπημα, που στην ουσία ήταν το «κερασάκι στην τούρτα» όλων των προηγηθέντων εσωτερικών τραγικών συγκρούσεων και καπετανάτων, χωρίς ίχνος ελέγχου των έντονων στρατιωτικώς οργανωτικών δράσεων στους τουρκοκυπριακούς θύλακες και στο φανατισμό που επικρατούσε στα δύο επίπεδα που προέγραψα , απλά υπήρχαν οι λεκτικές αναφορές. 

Σε αυτού του είδους, με όμοια και με παρόμοια σφάλματα, ο Ελληνισμός δε βάζει μυαλό όσα χρόνια και αν περάσουν, όπως τα γεγονότα των τελευταίων τριακοσίων περίπου ετών μέχρι την Άλωση της Κωνσταντινούπολης στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, οι εμφύλιοι κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, η έξωση του Όθωνα, ήττα-ντροπή του 1897, Βενιζελικοί-Βασιλικοί πριν και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αίτια της Μικρασιατικής Καταστροφής, Εμφύλιος προς το τέλος και μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Απριλιανή Δικτατορία, τα τραγικά γεγονότα 1960-1974 στην Κύπρο. 

Αποδείξεις της συνεχόμενης «συνέχειας» και συνέπειάς» μας, ως προς το επιδερμικό μας των Ελλήνων είναι μέχρι σήμερα: η κρίση των μετοχών, τα αξιόγραφα στην Κύπρο, οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις στην Κύπρο και στην Ελλάδα, Ήλιος, Μαρί, Μάτι, Τέμπη.

Δυστυχώς ο Ονήσιλος,  ως ο ζωντανός ήρωας, τόσο ως ιστορικό πρόσωπο όσο και ως ο πρωταγωνιστής ήρωας, στο ποίημα του Παντελή Μηχανικού, έμεινε και τότε μόνος του και εξακολουθεί να βρίσκεται στη μοναξιά του. Λέμε ότι κατανοήσαμε, εμπράκτως πως το τεκμηριώνουμε;

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης 

Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος