Δ΄ Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, (η΄ 5-13)

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Όταν ο Ιησούς εισήλθε στην Καπερναούμ, πήγε κοντά του ο Ρωμαίος Εκατόνταρχος, όχι ως ισχυρός αλλά ως ο πλέον ταπεινός άνθρωπος, ο οποίος Τον παρακαλούσε να θεραπεύσει όχι τον γι`  αυτόν δούλο του αλλά το γι`  αυτόν παιδί του.

Μέσα από τα λόγια του Εκατόνταρχου, ο Ιησούς διαπίστωσε τη βαθιά αγάπη, τον πόνο που ένιωθε αυτός ο άνθρωπος, για τη σοβαρή ασθένεια της παραλυσίας του δούλου του, που γι`  αυτόν ήταν παιδί του. Ο δούλος-το παιδί του, όπως τον αποκαλούσε ήταν παράλυτος, το ίδιο ένιωθε και υπέφερε και αυτός.

Αυτός ο άνθρωπος, με ισχυρή κοσμική εξουσία και με τέτοια δύναμη, την οποία δηλώνει με παράκληση προς τον Ιησού: «Εγώ διατάζω τους στρατιώτες μου, που ελάχιστη δύναμη έχω μπροστά σε εσένα τον Θεό και με υπακούν. Το ίδιο Εσύ, ως Θεός, δύνασαι να κάνεις στην ασθένεια του παιδιού μου και αμέσως θα γιατρευτεί». Γνώριζε με προορατικό τρόπο και με αγνά τα μάτια της ψυχής και της πεφωτισμένης πίστεως, ότι δεν ήταν άξιος να πάει ο Ιησούς Χριστός στο σπίτι του και το δηλώνει: «Κύριε, γνωρίζω ότι είμαι ανάξιος να έλθεις Εσύ στην οικία μου. Σε ικετεύω, θεράπευσέ τον από εδώ».

Ο Ιησούς Χριστός, θεράπευσε αμέσως το παιδί-δούλο. Αφού για τον Θεό ουκ έστιν δούλος ή φτωχός. Προχωρά, όμως, ο Ιησούς Χριστός, μέσα από αυτό το γεγονός και δηλώνει ξεκάθαρα: «Σας βεβαιώ αυτοί που με ακούν, που με βλέπουν, αυτοί που θα ακούσουν, που θα μάθουν για Εμένα αλλά δε θα πιστέψουν, θα ριχθούν έξω στο σκοτάδι και θα τρίζουν τα δόντια τους, σίγουρα από φόβο, αφού τότε θα διαπιστώσουν τις πραγματικότητες με τις συνέπειες όσων έπρεπε να πράττουν στη ζωή. Δίπλα στο ίδιο τραπέζι, με τον Αβραάμ, με τον Ισαάκ, με τον Ιακώβ, θα καθίσουν άνθρωποι από Ανατολή, από Δύση». Αυτούς τους ανθρώπους κανείς δεν τους γνωρίζει, περνούν από τη ζωή απαρατήρητοι, δεν είναι πολύβουοι, αυτοί είναι οι ατόφιοι Οικοδόμοι.

Το παιδί-Δούλος θεραπεύθηκε λόγω της ταπεινής καρδίας και της καθάριας ψυχής του Εκατόνταρχου. Αυτός απέδειξε ότι και αξιωματούχοι και πλούσιοι και ισχυροί, δύνανται να περάσουν από την τρύπα της βελόνας και αξίως να εισέλθουν στον παράδεισο.

Δε γνώριζε αυτός ο κατά κόσμο δυνατός και ισχυρός τις του Θεού Δέκα Εντολές, τις από τον Θεό δοσμένες στον Μωυσή, όμως τις τηρούσε ευλαβικά. Αυτό το γεγονός δηλώνεται ως η απόδειξη για τους πιστούς τους προερχόμενους από Ανατολή και από Δύση, ως οι άξιοι συνδαιτημόνες της τράπεζας με τον Αβραάμ, με τον Ισαάκ, με τον Ιακώβ.

Τι κι αν εισερχόμαστε στους Ναούς, τι κι αν είμαστε βαπτισμένοι αλλά είμαστε αλλού ή/και χωρίς ευλάβεια πιστεύουμε και ενστερνιζόμαστε απόψεις που καμία σχέση έχουν με τις πράξεις και με τα έργα που αρμόζουν.

Εάν τους ανθρώπους που μας εξυπηρετούν στα σπίτια μας, στις εργασίες μας, δεν καταδεχόμαστε να καθίσουμε στο τραπέζι μαζί τους, διότι θα μας το μολύνουν με την παρουσία τους, ασχέτως όταν χωρίς αυτούς αποδεικνύονται οι αναξιότητές μας.

Εάν στους χώρους που πηγαίνουμε για φαγητό δε σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας που μας εξυπηρετούν είτε με γκριμάτσες είτε με σχόλια. Εάν πετάμε τα παλιά μας ρούχα και υποδήματα, που δεν είναι πια στη μόδα αλλά δεν τα προσφέρουμε σε συνανθρώπους μας που τα χρειάζονται.

Εάν αδιαφορούμε και δεν προσφέρουμε λίγο αίμα σε συνανθρώπους μας για να ζήσουν. Εάν κερδίζουμε υπέρογκα ποσά από τις εργασίες που κάνουν για εμάς οι συνάνθρωποί μας και τους πληρώνουμε ψίχουλα. Εάν κάνουμε δωρεές για προσωπικό όφελος.

Όταν δεν πηγαίνουμε, έστω ως άγριοι μέσα στην Εκκλησία, όταν δεν ακούμε, με τα αγνά αυτιά της ψυχής και με τα καθάρια μάτια της καρδίας, τους ήχους της Ιθάκης του Θεού, μέσα και από τον Οδυσσέα αλλά μας έλκουν οι γλυκές σειρήνες των διαφόρων τύπων και μορφών της ύλης του επίπλαστου παρόντος και μένουμε εκεί στοιβαγμένοι αντί να δεθούμε γερά στο κατάρτι και να παλεύουμε με συμπαραστάτη, με οδηγό τον Ιησού Χριστό. 

Εάν και Όταν για πολλά άλλα όμοια και παρόμοια, τότε πόρρω απέχουμε και από την ατόφια πίστη του Εκατόνταρχου και από την πλούσια τράπεζα που στρώνουν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ.

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος