Τουρκική Εισβολή, Προανακρούσματα

Για άλλο ένα έτος θρηνούμε τις ολέθριες συνέπειες της τουρκικής εισβολής. Ο Διογένης αναζητούσε με το φαναράκι του άνθρωπο. Ακόμα και μετά από τόσες αλλεπάλληλες συμφορές, που είναι ο Διογένης, για να αναζητήσει ενότητα και αλληλεγγύη στον Ελληνισμό με το φαναράκι του!

Φίλες και φίλοι μου, ταπεινά σας ενημερώνω ότι τη Δευτέρα, 17.07.23, η ώρα 4.30 μ.μ. μέχρι 5.30 μ.μ. μετά από πρόσκληση, θα βρίσκομαι στο Τηλεοπτικό Κανάλι Βεργίνα, στον έγκριτο Δημοσιογράφο Μίκη Κασάπη, όπου θα μιλήσουμε για γεγονότα του 1974, ως εγκλωβισμένος και εκτοπισμένος. Τον ευχαριστώ, όπως ευχαριστώ τον Ιδιοκτήτη Κύριο Στέργιο Καλόγερο εκ της Ελληνικής Μακεδονίας, για την τιμή αυτή που μου κάνουν.

Στις δεκαπέντε Ιουλίου του 1974, δυστυχώς έγινε το άφρων πραξικόπημα, στις είκοσι Ιουλίου η Τουρκία άρχισε την εισβολή. Με βάση την πρόσφατη ανακοίνωση από το Ρ.Ι.Κ, ταυτόχρονα με την τουρκική εισβολή, υπήρξε συζήτηση μεταξύ του τότε Υπουργού Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ και του τότε Προέδρου Φορντ των ΗΠΑ.

Ο Χένρι Κίσινγκερ τόνιζε στον Πρόεδρο Φορντ:  Δε μας ανησυχεί αν η Τουρκία καταλάβει το1/3 της Κύπρου. Σε περίπτωση Ελληνοτουρκικού πολέμου, για εμάς σημαντική είναι η Τουρκία.

Ως πρώτη φάση της επιτυχίας της εισβολής, η Τουρκία κατέκτησε το 20%, ενώ ο Ραούφ Ντεκτάς  απαιτούσε το 34%, ως όρο για να σταματήσει η εισβολή.

Η πολιτική αυτή θέση του Χένρι Κίσινγκερ όντως ήταν κυνική και σκληρή, ενταγμένη στις στυγνές πραγματικότητες των γεωστρατηγικών συμφερόντων. Τα ίδια και χειρότερα έπραξαν, οι τότε ισχυροί εναντίον των Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, στη Σμύρνη και αλλού. 

Φυσικά και δεν νοιάστηκαν, ούτε τότε ότι η Ιωνία, ο Πόντος, η Μικρά Ασία, η Κωνσταντινούπολη, έσωσαν ουκ ολίγες φορές την Ευρώπη και τους λαούς τους από επιδρομές βαρβάρων που θα κατέκλυζαν και θα ρήμαζαν τις χώρες τους στο παρελθόν, ούτε φυσικά θυμούνταν ότι αυτοί οι Έλληνες ήταν οι άνθρωποι που τους μόρφωσαν, που τους έμαθαν ακόμα και πως να τρώνε, πως να μιλούν, πως να συμπεριφέρονται, ως Κοινωνικά όντα.

Με βάση τον Χένρι Κίσινγκερ και το ΡΙΚ, που το μετέδωσε, ως κυβέρνηση των ΗΠΑ, δεν ήθελαν να ενοχλήσουν τον εθνικισμό της Τουρκίας, στοχεύοντας να τον κατευνάσουν, με θύματα τους Έλληνες της Κύπρου, ως συνέχεια του 1922, των τότε ισχυρών συμφερόντων.

Αυτές οι αποφάσεις παίρνονταν, τραγική ειρωνεία, στη χώρα που βρίσκεται η έδρα του Ο.Η.Ε. Τραγική ειρωνεία βρίσκεται και στα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., αφού είναι: Έπεα πτερόεντα του συνόλου των ισχυρών. Τα ψηφίσματα και τα λόγια δηλώνουν το: «Σας αγαπάμε αλλά είμαστε ερωτευμένοι με άλλον».

Με βάση το Ρ.Ι.Κ. ο Χένρι Κίσινγκερ δήλωνε, επίσης: «Δε θέλουμε στρατιωτική σύγκρουση των δύο, δηλαδή Τουρκίας-Ελλάδας, όμως αν συμβεί αυτό, τα συμφέροντά μας μας υπαγορεύουν να ταχθούμε υπέρ της Τουρκίας. Οι Άγγλοι τα θαλάσσωσαν».

Στις δεκατέσσερεις Αυγούστου του 1974, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη φάση της εισβολής. Ποιος από τους ισχυρούς νοιάζεται για τις ζωές των ανθρώπων, αφού το ανθρώπινο κρέας είναι εκτός της αγοράς; Κανείς.

Θάνατοι, βιασμοί, καταστροφές, βασανιστήρια, αιχμαλωσίες, δολοφονίες, εκτοπισμοί, εγκλωβισμένοι, ψυχικές, ψυχολογικές συνέπειες, ανθρώπινα όνειρα όλα γκρεμισμένα. Ποιος από αυτούς νοιάζεται; Ουδείς. Η γεωστρατηγική ισχύς είναι ο στόχος, με συνεπακόλουθα τα τεράστια οικονομικά οφέλη του πραγματισμού. Ο Κατακτητικός πραγματισμός, χωρίς ίχνος αρχών, σε πολέμους σε μάχες άρχισε τις δράσεις του από τις Σταυροφορίες, τεκμηρίωση είναι οι πωλήσεις λαών και χωρών από τότε.

 Είναι το πρώτο ιστορικώς προανάκρουσμα μέχρι τώρα και έπονται, βεβαίως, και άλλα, αφού τα οικονομικά συμφέροντα κυριαρχούν ως ο μοχλός και ο άξονας του οικονομικοπολιτικού πραγματισμού. Φυσικά τα οικονομικοστρατηγικά γεγονότα σε όλα τα επίπεδα υπήρξαν αλλεπάλληλα και συνεχίζονται.

Η Γη διαιρέθηκε στις σφαίρες επιρροής, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη συμφωνία της Γιάλτα. Τα τελευταία χρόνια έχει κάπως παραβιαστεί, με άλλα θύματα και με άλλες μαριονέτες.

Οι πολίτες στις Η.Π.Α. γνώριζαν για την τουρκική εισβολή από το πρώτο λεπτό. Οι εφημερίδες εκεί είχαν και προετοιμασμένο υλικό. Κυρίαρχοι γνώστες των γεγονότων της εισβολής, ήταν τα λίγα Πρακτορεία Ειδήσεων της εποχής. Αυτά βέβαια, ως πληροφορίες, δεν περιμέναμε να φτάσει το 2023, για να μας τα πουν επισήμως, είναι γνωστά πολύ πιο πριν από φίλους που μας τα έλεγαν.

Οι Η.Π.Α. εφάρμοσαν αυτό που βόλευε, την ουδέτερη θέση. Οι υπόλοιποι, ισχυροί, κώφευαν. Ο Ελληνισμός της Κύπρου αγνός, πίστευε, έλπιζε σε αυτούς, τις στιγμές που διωκόταν, που ήταν εκτοπισμένος, που ήταν εγκλωβισμένος, που σφαγιαζόταν. Αποσπάσματα ανδρών του Ο.Η.Ε., με τις στολές, έκαναν τον γύρο του νησιού, αυτές φαίνεται ήταν οι οδηγίες που είχαν, να φορούν τις κομψές τους στολές.

Κυκλοφόρησε, όπως πληροφορηθήκαμε από το Ρ.Ι.Κ., εκείνο το χρονικό διάστημα που εξελισσόταν η εισβολή, χάρτης της μοιρασμένης Κύπρου. Τα μαύρα σημεία δήλωναν τις περιοχές των Τούρκων Κυπρίων-ορθώς έπραξαν που έβαλαν για τις συνέπειές τους το μαύρο χρώμα, αφού όλοι μαζί αιματοκύλισαν το Νησί μας- και τα λευκά τις περιοχές των Ελλήνων Κυπρίων.

Σίγουρα τα σχέδια για εμπλοκή της Τουρκίας στην Κύπρο άρχισαν, ταυτόχρονα με το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Το Διαίρει και Βασίλευε του Ιούλιου Καίσαρα βρήκε και πάλι την εφαρμογή του στην Κύπρο, σε δύο επίπεδα:

-         Στο επίπεδο εχθροπραξιών και φανατισμού ανάμεσα στους Έλληνες Κύπριους και στους Τούρκους Κύπριους, μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, όμως με ισχυρά προανακρούσματα από το 1950 και 1955. Στο επίπεδο αδελφοσφαγής ανάμεσα στους Έλληνες της Κύπρου, μετά το 1960. Τα ειδεχθή εγκλήματα της τουρκικής εισβολής τότε τα πρόβαλλαν μόνο ο διεθνής τύπος και το Ρ.Ι.Κ., όπου και όπως, βέβαια, μπορούσαν.

Έχω την εντύπωση, εύχομαι να έχω λάθος, ότι σε κανένα ψήφισμα που αφορά την τουρκική εισβολή, δεν περιγράφονται τα εγκλήματα. Όταν η βάση των ωμοτήτων που είναι τα εγκλήματα, δεν περιγράφονται, σε ψηφίσματα του Ο.Η.Ε., του Συμβουλίου Ασφαλείας, πως ελπίζουμε;

Αναφέρθηκε ότι ο τελικός στόχος της Τουρκίας ήταν, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτός, όμως, ο στόχος της Τουρκίας απέτυχε και επιτεύχθηκε μόνο ο στόχος στο εδαφικό.

Εκτιμώ ότι η Τουρκία δε στόχευε στην κατάληψη του συνόλου του Νησιού ούτε στην κατάκτηση της Πρωτεύουσας Λευκωσίας που αυτό θα σήμαινε κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δε θα επιθυμούσε συγκρούσεις με ισχυρές δυνάμεις που διαδραμάτιζαν και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό και οικονομικό τραπέζι, ούτε βέβαια θα της το επέτρεπαν, αφού κάποιοι από αυτούς ή/και όλοι με τον τρόπο τους τις άναψαν το πράσινο φως για να φτάσει σε συμφωνημένα σημεία. Υπήρχαν και υπάρχουν πολλές συμφωνίες έμμεσου και άμεσου ελέγχου των διαφόρων περιοχών της Γης. 

Καταλήψεις γίνονται ως εκεί που δεν καταλύονται Κράτη, ώστε εκτός των άλλων να υπάρχουν οι συνομιλητές-εκπρόσωποι των ηττημένων. Να μη ξεχνάμε και τη Συνθήκη της Γιάλτα, για το μοίρασμα της Γης, με τις σφαίρες επιρροής.

Καταλύσεις Κρατών υπήρχαν στις εποχές των Αυτοκρατοριών αλλά και τότε γρήγορα ανασυγκροτούνταν Κράτη και Κρατίδια. Ποτέ δε θα επέτρεπαν Η.Π.Α., Ρωσία, Αγγλία, Γαλλία και άλλοι ισχυροί «Παίχτες» η Περιοχή-πέρασμα των τριών Ηπείρων να γίνει κτήμα της όποιας μίας χώρας, οι πικρές εμπειρίες των Στενών των Δαρδανελίων, τουλάχιστο γι`  αυτό το θέμα τους είναι μάθημα.

Οι παθόντες, όντως, μαθαίνουν τελευταίοι, τη στιγμή, μάλιστα, που παθαίνουν, αλλά κάποιοι, έχουν ονόματα, γνώριζαν ή/και όφειλαν να γνωρίζουν καιρό πριν και έπρεπε να λάμβαναν τα μέτρα τους. Αφού οι Τουρκοκυπριακοί θύλακες συνεχώς ενισχύονταν με οπλισμό, ταυτόχρονα οργίαζε ο φανατισμός, οι εχθροπραξίες ήταν συχνές, από το 1962 μέχρι και την εκτέλεση της τουρκικής εισβολής αλλά και από το 1950, ταυτόχρονα με το Ενωτικό Δημοψήφισμα, όταν με την έναρξη των απελευθερωτικών δράσεων της Ε.Ο.Κ.Α., οι Άγγλοι έβαλαν την Τουρκία στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων και όταν όρισαν ως πιστούς συνεργάτες Τούρκους Κυπρίους, σε όλα τα επίπεδα των υπηρεσιών, όπως δήθεν αστυνομικούς.

Με την ανεξαρτησία και με όλα όσα τραγικά και λογικώς απαράδεκτα γίνονταν, παρουσιάζαμε σοβαρότατες αδυναμίες. Η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία έμπαζε από παντού όλων των ειδών κακής ποιότητας νερών, καθάριο νερό δεν υπήρχε. Παντελής έλλειψη οργάνωσης, λάθος εξωτερική πολιτική, άγνοια διαχείρισης των διεθνών και ισχυρών συμφερόντων, καθόλου αμυντική θωράκιση, διαλυμένο εσωτερικό μέτωπο, με την κυριαρχία καπετανάτων ένθεν και ένθεν. 

Όλα αυτά και άλλα δήλωναν ότι ανά πάσα στιγμή η Τουρκία μπορούσε να κάνει περίπατο. Δυστυχώς η αφορμή της δόθηκε, με το άφρων πραξικόπημα, που στην ουσία ήταν το «κερασάκι στην τούρτα» όλων των προηγηθέντων εσωτερικών τραγικών συγκρούσεων και καπετανάτων, χωρίς ίχνος ελέγχου των έντονων στρατιωτικώς οργανωτικών δράσεων στους τουρκοκυπριακούς θύλακες και στο φανατισμό που επικρατούσε στα δύο επίπεδα που προέγραψα , απλά υπήρχαν οι λεκτικές αναφορές. 

Σε αυτού του είδους, με όμοια και με παρόμοια σφάλματα, ο Ελληνισμός δε βάζει μυαλό όσα χρόνια και αν περάσουν, όπως τα γεγονότα των τελευταίων τριακοσίων περίπου ετών μέχρι την Άλωση της Κωνσταντινούπολης στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, οι εμφύλιοι κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, η έξωση του Όθωνα, ήττα-ντροπή του 1897, Βενιζελικοί-Βασιλικοί πριν και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αίτια της Μικρασιατικής Καταστροφής, Εμφύλιος προς το τέλος και μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Απριλιανή Δικτατορία, τα τραγικά γεγονότα 1960-1974 στην Κύπρο. 

Αποδείξεις της συνεχόμενης «συνέχειας» και συνέπειάς» μας, ως προς το επιδερμικό μας των Ελλήνων είναι μέχρι σήμερα: η κρίση των μετοχών, τα αξιόγραφα στην Κύπρο, οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις στην Κύπρο και στην Ελλάδα, Ήλιος, Μαρί, Μάτι, Τέμπη.

Δυστυχώς ο Ονήσιλος,  ως ο ζωντανός ήρωας, τόσο ως ιστορικό πρόσωπο όσο και ως ο πρωταγωνιστής ήρωας, στο ποίημα του Παντελή Μηχανικού, έμεινε και τότε μόνος του και εξακολουθεί να βρίσκεται στη μοναξιά του. Λέμε ότι κατανοήσαμε, εμπράκτως πως το τεκμηριώνουμε;

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης 

Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος 

Η Αφροδίτη Καλλίπυγος

Αρχαιοελληνικό κάλλος και γλυπτική υψηλής αισθητικής αξίας

Η Αφροδίτη Καλλίπυγος είναι αρχαίο ελληνικό άγαλμα, και το τολμηρότερο της αρχαιότητας. Αντίγραφά του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, μουσεία και δημόσιους χώρους.

Η Αφροδίτη Καλλίπυγος (η Αφροδίτη με τα ωραία οπίσθια) είναι αρχαίο ελληνικό άγαλμα, και το τολμηρότερο της αρχαιότητας. Αντίγραφά του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, μουσεία και δημόσιους χώρους.

Η θεά του έρωτα εικονίζεται σε αφροδισιακή στάση. Με ανασηκωμένο τον μανδύα της ρίχνει το βλέμμα πίσω από την ωμοπλάτη της προς τους δύο ξεσκέπαστους γλουτούς της. Το όνομα του έργου εκδηλώνει το θεσπέσιο του θεάματος.

Το γυμνό σώμα στην αρχαία ελληνική τέχνη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με το ηρωικό στοιχείο, ενώ μέχρι τον τον 4ο αιώνα π.Χ. ήταν καλλιτεχνική έκφραση αποκλειστικά ανδρικών σωμάτων. Πρώτος ο Πραξιτέλης τόλμησε να εικονίσει την Αφροδίτη της Κνίδου γυμνή το 340 π.Χ. Σε αντίθεση με την φυσική γύμνια της Αφροδίτης της Κνίδου, η Αφροδίτη Καλλίπυγος παρουσιάζει τα θέλγητρά της σε δημόσια θέα, προσκαλώντας τον θεατή να τα θαυμάσει.

Το όνομα του αγάλματος είναι ήδη αρχαίο και αναφέρεται στους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου. Το άγαλμα ήταν τοποθετημένο στον ομώνυμο ναό της Αφροδίτης Καλλιπύγου στις Συρακούσες, το 200 π.Χ. περίπου, ο οποίος, σύμφωνα με τον μύθο, κτίστηκε από δύο αδελφούς, κατόπιν καλλιστείων ομορφιάς. Και οι δύο παντρεύτηκαν τις νικήτριες. 

Ἀφροδίτη Καλλίπυγος, δηλαδή «η Αφροδίτη με τους ωραίους (Καλλή) γλουτούς (πυγός)», είναι ένα μαρμάρινο γλυπτό από τη Ρωμαϊκή εποχή, αντίγραφο του χάλκινου πρωτοτύπου της Ελληνιστικής περιόδου 3ος π.Χ. 

Η Κοιμωμένη του Χαλεπά

 

Μόλις στα 24 του είχε ήδη φτιάξει το αριστούργημα του, τότε εμφανίστηκαν και τα πρώτα σημάδια της ψυχικής του ασθένειας, πιθανώς κάποια ερωτική απογοήτευση σε συνδυασμό με κληρονομική προδιάθεση.

Η αυταρχική μάνα του θεώρησε ότι αυτή που τον τρελαίνει είναι η γλυπτική, ενώ συνέβαινε ακριβώς το ανάποδο. Μόνο η γλυπτική θα μπορούσε να τον γλιτώσει, όπως φάνηκε αργότερα.

Του απαγόρευσε αυστηρά να ασκεί την τέχνη του. Τον πήγανε στο εξωτερικό, αλλά δε είδαν βελτίωση. Δέκα χρόνια βολόδερνε στην Τήνο, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει κι έπειτα τον κλείσαν για 16 χρόνια στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας.

Εκεί, χωρίς φάρμακα, μέσα στη βρόμα, δεμένος με αλυσίδες, αποτρελάθηκε. Η προσωπικότητα του αποδομήθηκε εντελώς. Όταν πέθανε ο πατέρας του, η μάνα του τον ξαναπήρε στην Τήνο, ενώ ήταν πια 51 ετών. Η γριά συνέχισε να του απαγορεύει κάθε επαφή με το μάρμαρο και τη γλυπτική.

Είχε πετάξει ανάκατα τα έργα του στο υπόγειο που το έχει κλειδωμένο. Μερικές φορές τον έπιανε να φτιάχνει κάποια προπλάσματα κρυφά και του τα έσπαγε. Ο μπάρμπα-Γιάννης, έτσι τον φώναζαν, στα 51 του χρόνια είχε γίνει ο τρελός του χωριού.

Έγινε νεροκουβαλητής, οι χωριανοί του έδιναν τις κατσίκες τους να τις βοσκήσει, τα παιδιά τον κοροΐδευαν κι αυτός τριγύριζε κουρελής, μαζεύοντας από χάμω τις γόπες για να τις καπνίσει. Τα βράδια γύριζε στο σπίτι του και καθόταν αμίλητος σε μια γωνιά, για να μην τον μαλώσει η γριά μάνα του.

Η Αθήνα τον έχει ξεχάσει, το έργο του έχει τελειώσει πρόωρα. Και γίνεται το θαύμα! Το 1916, η μάνα του πεθαίνει. Και τότε ο 65χρονος Γιαννούλης κάνει το απίστευτο. Δε χύνει σταγόνα δάκρυ, δεν ακολουθεί την κηδεία της, αλλά ανοίγει το υπόγειο και αρχίζει αμέσως να δουλεύει.

Οι χωριανοί το θεώρησαν ως την αναμενόμενη αντίδραση ενός τρελού, αλλά δεν ήταν έτσι. Η καταπιεσμένη τέχνη του εκρήγνυται. Μέσα σε λίγους μήνες είχε θεραπευτεί εντελώς. Η σμίλη του άρχισε να βγάζει και πάλι αριστουργήματα, και μάλιστα με μια εντελώς νέα τεχνοτροπία.

Το φαινόμενο μοναδικό. 40 χρόνια δε δούλεψε την τέχνη του, δεν ενημερώθηκε για τις εξελίξεις και ξαφνικά αναδύθηκε ένας ολοκαίνουριος καλλιτέχνης, σαν να φοιτούσε σε ένα δικό του εσωτερικό σχολείο.

Από τα 65 του χρόνια, ως τα 84 που πέθανε, έφτιαξε μια ολόκληρη σειρά από αριστουργήματα. Αυτή ήταν η ιστορία του μπάρμπα Γιάννη, του Γιαννούλη, του τρελού του χωριού.

Του Γιαννούλη Χαλεπά.

(Το πρώτο του έργο, που έφτιαξε στην ηλικία των 24, βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο και είναι η γνωστή σε όλους "Κοιμωμένη ")
Η Κοιμωμένη του Χαλεπά είναι γλυπτό του γνωστού Έλληνα γλύπτη, Γιαννούλη Χαλεπά, στη μορφή της Σοφίας Αφεντάκη. Φιλοτεχνήθηκε τη δεκαετία 1880 και τοποθετήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Το γλυπτό παρουσιάζει την Σοφία Αφεντάκη ξαπλωμένη, να έχει το κεφάλι προς τα δεξιά, πάνω σε ένα μαξιλάρι και με το αριστερό της χέρι, κρατάει έναν σταυρό πάνω στο στήθος. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα τέχνης ανάμεσα στα γλυπτά του Α' Νεκροταφείου Αθηνών καθώς και ένα από τα πιο καθοριστικά έργα για τη φήμη του Χαλεπά.

In a Polarized US, How to Define a Patriot Increasingly Depends on Who’s Being Asked

FILE - People walk past an American flag inside the Oculus, part of the World Trade Center transportation hub, at the start of a work day in New York, Sept. 11, 2019. (AP Photo/Wong Maye-E, File)

Millions of Americans will attend parades, fireworks and other Independence Day events on Tuesday, celebrating the courage of the nation’s 18th century patriots who fought for independence from Great Britain and what they considered an unjust government. Those events also will honor the military and those who sacrificed in other conflicts that helped preserve the nation’s freedom over its 247-year history.

That is only one version of a “patriot.” Today, the word and its variants have morphed beyond the original meaning. It has become infused in political rhetoric and school curriculums, with varying definitions, while being appropriated by white nationalist groups. Trying to define what a patriot is depends on who is being asked.

THE ORIGINAL PATRIOTS
While the word’s origins come from ancient Greece, its basic meaning in American history is someone who loves his or her country.

The original patriots come from the American Revolution, most often associated with figures such as Sam Adams and Benjamin Franklin. But enslaved people who advocated for abolition and members of native communities trying to recover or retain their sovereignty also saw themselves as patriots, said Nathaniel Sheidley, president and CEO of Revolutionary Spaces in Boston. The group runs the Old State House and Old South Meeting House, which played central roles in the revolution.

“They took part in the American Revolution. There were working people advocating for their voices to be heard in the political process,” Sheidley said. The hallmark of patriotism then, he said, was “a sense of self-sacrifice, of caring more about one’s neighbors and fellow community members than one’s self.”

PATRIOTISM HAS HAD MORE THAN ONE MEANING
In some ways, the view of patriotism has always been on parallel tracks with civic and ethnic nationalism, historians say. “Patriotism really depends on which American is describing himself as patriotic and what version or vision of the country they hold dear,” said Matthew Delmont, a historian at Dartmouth.

Opposition to government and dissent have been common features of how patriotism has been defined, he said. He cited the example of Black military members who fought in World War II and advocated for civil rights when they returned. They also saw themselves as patriots. “Part of patriotism for them meant not just winning the war, but then coming home and trying to change America, trying to continue to fight for civil rights and to have actual freedom and democracy here in the United States,” Delmont said.

For many white Americans who see themselves as patriotic, “They’re thinking of other white Americans as the true definition of Americans,” Delmont said.

HOW THE DEFINITION HAS EVOLVED
Far-right and extremist groups have branded themselves with American motifs and the term “patriot” since at least the early 20th century, when the second Ku Klux Klan became known for the slogan “100% Americanism,” said Mark Pitcavage, senior research fellow at the Anti-Defamation League’s Center on Extremism. By the 1990s, so many antigovernment and militia groups were using the term to describe themselves that watchdog groups referred to it as the “ Patriot movement.”

That extremist wave, which included Oklahoma City bomber Timothy McVeigh, faded in the late 1990s and early 2000s. But many such groups resurfaced when Barack Obama became president, according to the Southern Poverty Law Center, which closely tracked the movement. Since then, many right-wing groups have called themselves “patriots” as they’ve fought election processes, LGBTQ+ rights, vaccines, immigration, diversity programs in schools and more. Former President Donald Trump frequently refers to his supporters as “patriots.”

HOW WHITE NATIONALIST GROUPS USE IT
The term works as a branding tool because many Americans have a positive association with “patriot,” which hearkens back to the Revolutionary War soldiers who beat the odds to found the country, said Kurt Braddock, an American University professor and researcher at the Polarization and Extremism Research & Innovation Lab.

One example is the white supremacist militia group Patriot Front, which researchers say uses patriotism as a sort of camouflage to hide racist and bigoted values. Some white nationalist groups may genuinely view themselves as pushing back against tyranny — even if in reality they are “very selective” about what parts of the Constitution they want to defend, Braddock said.

Gaines Foster, a historian at Louisiana State University, said patriotism at one point was seen as a civic nationalism that held the belief “that you’re an American because you believe in democracy, you believe in equality, you believe in opportunity. In other words, you believe certain things about the way the government works, and that’s a very inclusive vision.”

He said the violent Jan. 6, 2021, attack on the U.S. Capitol was the most dramatic example of how the view of patriotism has shifted in recent years, saying “people began to lean less toward a commitment to democracy and more to the notion in the Declaration of Independence that there is a ‘right of revolt,’ and that becomes patriotism.”

HOW PATRIOTISM GETS LINKED TO CONSPIRACY THEORIES
Bob Evnen has been active in Nebraska Republican politics for nearly 50 years and was instrumental a decade ago in enacting a requirement for the Pledge of Allegiance to be recited in schools. The measure doesn’t force students to participate, but does require schools to set aside time each class day for the pledge to be recited.

He pushed for the pledge policy to be included in the state’s social studies curriculum standards, despite criticism from some lawmakers and civil rights organizations who labeled it “forced patriotism.” The intent, he said, is “to teach our children to become young patriots who have an intellectual understanding of the genius of this country and who feel an emotional connection to it.”

“Somewhere along the line, we lost that — to our detriment, I believe,” Evnen said. Now Evnen is Nebraska’s secretary of state overseeing elections and he is sometimes the target of election conspiracy theorists — usually fellow Republicans. They have made unfounded accusations of election rigging across the country and often question his patriotism for disagreeing.

Evnen finds those accusations maddening. To him, patriotism is unifying around “the idea of liberty and freedom and of self-governance.” He said today’s national debate on what constitutes patriotism flies in the face of reason.

“They’re now just personal attacks in an effort to shut down debate,” he said. “Anyone who strays from orthodoxy is labeled unpatriotic.”

PATRIOTISM IS A HOT BUTTON IN SCHOOLS
In Idaho, Gov. Brad Little and Superintendent of Public Instruction Debbie Critchfield, both Republicans, announced in June that the state had purchased a new “patriotic” supplemental history curriculum that would be made available, free, to all public schools.

“It’s more important than ever that Idaho children learn the facts about American history from a patriotic standpoint,” Little wrote on Facebook. He said the lessons would help to “truly transform our students here in Idaho.” Little’s office referred questions about the supplement to the state’s education department.

“The Story of America” curriculum was developed by conservative author and former Reagan-era education secretary Bill Bennett. In a 2021 press release, Bennett said the curriculum was needed because “an anti-American ideology that radically misrepresents U.S. history has infiltrated our education system and misled our kids.”

It’s difficult to compare the supplemental curriculum against the lessons that Idaho schools currently use because each district selects its own texts and lesson plans. The new curriculum emphasizes that talking about American history and teaching the subject should be done with the intent to “cultivate a respect and love of your country,” Critchfield said.

“It’s not to change history, but to honor the history we had,” she said. Democratic state Rep. Chris Mathias, a member of the House education committee, hasn’t seen the supplemental curriculum yet, but said history lessons should teach the good and the bad, and discuss — without shaming — the uncomfortable aspects of history.

Saying one curriculum is “patriotic” suggests that others currently in use are not, he said. “I would really like to know if that’s true,” said Mathias, who previously served in the U.S. Coast Guard. “As a military veteran, I think a lot of people disagree on what it means to be devoted to America. I think a lot of people think that blind devotion is the same thing as patriotism. I don’t.”

By GARY FIELDS, MARGERY BECK and REBECCA BOONE Associated Press

Fields reported from Washington, Beck from Omaha, Nebraska, and Boone from Boise, Idaho. Associated Press writers Steve LeBlanc in Boston, and Linley Sanders and Ali Swenson in New York contributed to this report.

The National Herald 

July 4, 2023
By Associated Press 

Χορωδιακό Φεστιβάλ

 

6ο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικού Εθνογραφικού & Ιστορικού Ντοκιμαντέρ Κύπρου

 

Photo Exhibition "On the Road"

Έκθεση Φωτογραφίας «Στο Δρόμο»

The photography group PRISMA of the Sports Scientific Cultural Association ATH.E.POLI.S. and the Sports-Culture-Environment Public Enterprise of the Municipality of Pallini, of the "City-Culture" program, are organizing a Photography Exhibition again this year, this time with the theme of "Street Photography".
O φωτογραφικός όμιλος ΠΡΙΣΜΑ του Αθλητικού Επιστημονικού Πολιτιστικού Σωματείου ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. και η Κοινωφελής Επιχείρηση Αθλητισμού-Πολιτισμού-Περιβάλλοντος Δήμου Παλλήνης, του προγράμματος «Πόλη -Πολιτισμού», διοργανώνουν και φέτος Έκθεση Φωτογραφίας, αυτή τη φορά με θέμα «Φωτογραφία Δρόμου».

Lina Madeka participation with three excellent photos.

Με τη συμμετοχή τριών υπέροχων φωτογραφίων της φίλης μας

Λίνας Μπαντέκα  Lina Badeka 

Street photography, beyond photography of personal expression and the fact that there is no direction, special lighting, specific model, contains the specificity of authenticity, since the photographic lens captures the TRUE. It's the kind of "photo that likes to play with the rules, since it can be shaky, poorly lit, oddly framed, flowy... and yet move with its power." It is the genre where abstraction and inventiveness reign supreme.
Η φωτογραφία δρόμου πέρα από φωτογραφία προσωπικής έκφρασης και το γεγονός ότι δεν υπάρχει σκηνοθεσία, ειδικός φωτισμός, συγκεκριμένο μοντέλο, εμπεριέχει την ιδιαιτερότητα της αυθεντικότητας, αφού ο φωτογραφικός φακός παγιδεύει το ΑΛΗΘΙΝΟ. Eίναι το είδος της «φωτογραφίας που της αρέσει να παίζει με τους κανόνες, αφού μπορεί να είναι κουνημένη, κακοφωτισμένη, με περίεργο καδράρισμα, φλου… κι όμως να συγκινεί με τη δύναμή της». Είναι το είδος που η αφαιρετικότητα και η εφευρετικότητα κυριαρχεί.

The joy. Rivière Noire. Adjarra. Benin © Lina Badeka 2023

For these reasons our Association chose this theme, so that everyone can photograph figures in the city (in general, and not only in our city), street markets, chestnut farmers, peddlers, fish market scenes, fish ladders, builders, customers in shops, patrons. in cafes, athletes, teenagers in activities, etc.
Για τους λόγους αυτούς το Σωματείο μας επίλεξε αυτό το θέμα, ώστε όλοι να φωτογραφίσουν φιγούρες στην πόλη (γενικώς, και όχι μόνο στην πόλη μας), λαϊκές αγορές, καστανάδες, μικροπωλητές, σκηνές από ψαραγορά, ιχθυόσκαλες, οικοδόμους, πελάτες σε καταστήματα, θαμώνες σε καφενεία, αθλητές, εφήβους σε δραστηριότητες κ.ά.

The voice. Kejetia Market. Kumasi. Ghana © Lina Badeka 2023

In general, everyone should be able to create and relate the animate element to the inanimate element (people without hearing aids, buildings, cars, clouds, shadows, light, movements, looks, emotions).
Γενικά λοιπόν όλοι να μπορέσουν να δημιουργήσουν και να συσχετίσουν το έμψυχο με το άψυχο στοιχείο (ανθρώπους αφτιασίδωτους, κτίρια, αυτοκίνητα, σύννεφα, σκιές, φως, κινήσεις, βλέμματα, συναισθήματα).

The study. Cape Coast. Ghana © Lina Badeka 2023 facebook

And let's not forget that photography is not a fad, nor does it begin or end with a click, but instinct and necessity.
Και ας μην ξεχνάμε ότι η φωτογραφία δρόμου δεν είναι μόδα, ούτε αρχίζει, ούτε τελειώνει με ένα κλικ, αλλά ένστικτο και ανάγκη. 

Ινώ

Η Ινώ με τον Διόνυσο

Η Ινώ, γνωστή από τη μυθολογία ως κακιά μητριά του Φρίξου και της Έλλης, ήταν κόρη του Κάδμου και της Αρμονίας.

 

Ινώ, Φρίξος . Naples 270

Έγινε γυναίκα του Αθάμαντα, που ήταν βασιλιάς των Μινυών στη χώρα της Βοιωτίας και πατέρας της Έλλης και του Φρίξου, από την πρώτη του γυναίκα, τη Νεφέλη.

Η Ινώ, επειδή θεώρησε τον εαυτό της αιτία για το χαμό της Έλλης, ρίχτηκε στη θάλασσα με το γιο της Μελικέρτη.

Λευκοθέα , Οδυσσέας, John Flaxman

Εκεί, την έσωσε ένα δελφίνι από το θάνατο και αυτό το γεγονός προκάλεσε τέτοια εντύπωση, ώστε η Ινώ τιμήθηκε σαν θεά με το όνομα τώρα Λευκοθέα και ο γιος της με το όνομα Παλαίμωνας. Για τη θεά Λευκοθέα καθιερώθηκαν γιορτές με αγώνες, τα γνωστά Ίσθμια.  

Οι Ερινύες στην ελληνική μυθολογία

Οι Ερινύες στην ελληνική μυθολογία ήταν μυθικές χθόνιες θεότητες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντας έτσι το όνομά τους στην τρίτη τραγωδία της τριλογίας Ορέστεια του Αισχύλου. Στη συγκεκριμένη τραγωδία κατατρέχουν τον Ορέστη, γιο του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, για τον φόνο της μητέρας του.

Λέγεται κατά μεν τον Ησίοδο (βλ. Θεογονία στ.178-185) ότι οι Ερινύες γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού, προκειμένου να εκδικηθεί ο ίδιος τον ευνουχισμό του από τον ίδιο του τον γιο τον Κρόνο, κατά δε τον Αισχύλο ότι ήταν κόρες της Νύκτας. Κατά τον Σοφοκλή ήταν κόρες της Γης και του Σκότους, ενώ ακολουθούν και άλλες γνώμες. Ο αριθμός τους δεν είναι ακριβής· ο Όμηρος δεν γνωρίζει τον αριθμό τους, ο Αισχύλος εισάγει ολόκληρο χορό Ερινύων, ενώ αντίθετα ο Ευριπίδης σ' ένα δράμα του αναφέρει τρεις, με ονόματα που έδωσαν μεταγενέστεροι όπως ο Βιργίλιος, που επίσης αναγνωρίζει τρεις:την Αληκτώ (ανθρωπομορφισμός της οργής και μανίας),

τη Μέγαιρα (ανθρωπομορφισμός του μίσους και του φθόνου) και
την Τισιφόνη (ανθρωπομορφισμός της εκδίκησης φόνου).
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κεφάλια των Ερινύων ήταν τυλιγμένα με φίδια, εικόνα που θυμίζει τη μέδουσα Γοργώ, και γενικότερα όλη η εμφάνισή τους ήταν φρικιαστική και απωθητική. Συνήθως απεικονίζονται με αστραφτερό βλέμμα, μαύρες στην όψη, αποπνέουσες καταστρεπτικό πυρ, αλλά και με φτερά φέρουσες μαύρες εσθήτες. Κατοικία τους είχαν τον κάτω κόσμο του Άδη, απ' όπου και αναλάμβαναν την εκτέλεση των ποινών που έθεταν οι κριτές του Άδη και της Δίκης στους ανθρώπους, ακόμα και πέραν του τάφου τους, γι' αυτό επί των φονέων αποκαλούνταν ως θεότητες «Επίκουροι της Δίκης». Στα χέρια τους έφεραν συνήθως αναμμένες δάδες, για να διαλύουν τα σκότη που ευνοούσαν ή κάλυπταν τα διαπραχθέντα εγκλήματα, καθώς και μαστίγιο, το οποίο έφερε φίδια, ως όπλο κατά των δραστών. Στη μέση τους έφεραν ζώνη δίνοντας την όψη Μαινάδων, και γι' αυτό επίσης ονομάζονταν και «Βάκχες τoυ Άδη».

Οι Ερινύες πλήττουν τον Ορέστη

Από τις πιο γνωστές καταδιώξεις των Ερινύων αναφέρεται εκείνη κατά του μητροκτόνου Ορέστη, που ερχόμενος στην Αθήνα δικάστηκε από τον Άρειο Πάγο ως φονιάς, έχοντας συνήγορό του τον θεό Απόλλωνα, ενώ η θεά Αθηνά προεδρεύει των δικαστών. Στην ισοψηφία που ακολούθησε η Αθηνά έδωσε την ψήφο της υπέρ της αθώωσης του ήρωα. Τότε αναφέρεται πως οι Ερινύες οργίστηκαν και κατά της Αθηνάς και κατά της πόλεως και για να τις εξευμενίσουν οι Αθηναίοι ίδρυσαν «Ιερό Ευμενίδων» πλησίον του Αρείου Πάγου, τις δε δίκες περί φόνου να τις εκδικάζει ο Βασιλεύς. Αλλά στην αρχαία Αθήνα υπήρχε κι άλλο ιερό για τις Ερινύες, που βρισκόταν στο "Ίππιο Κολωνό"· εκεί ερχόμενος, ο τυφλός Οιδίπους βρήκε τον πολυπόθητο θάνατο. Επίσης στον δήμο «Φλύα» υπήρχε μεταξύ των άλλων βωμών και εκείνος προς τιμήν των "Σεμνών θεών".Σημειώσεις:

Η παραπάνω δίκη του Ορέστη αποτέλεσε και την υπόθεση του δράματος «Ευμενίδες», που με τον «Αγαμέμνονα» και τους «Χοηφόρους» συγκροτούσαν την περίφημη τριλογία του Αισχύλου με το όνομα «Ορέστεια». Βέβαια, με αφορμή την υπόθεση αυτήν, ο μεγάλος τραγικός εξαίρει το τότε δικαστήριο του Αρείου Πάγου χαρακτηρίζοντάς το με τις φράσεις του ως: «άθικτο κερδών», «εγρήγορον» (άγρυπνο), «φρούρημα της χώρας», «σεμνότατον», κ.ά., κάτι που συνηθίζεται μέχρι και σήμερα, προκειμένου οι αποφάσεις κατά κατηγορουμένων να τύχουν ευμενείς (Ευμενίδες).

Στη Μακεδονία υπήρχαν παρόμοιες θεότητες που τις ονόμαζαν Αραντίδες. 

14 τέρατα της ελληνικής μυθολογίας

Από τη Βασιλική Πλιάτσικα
Το πεπρωμένο τους είναι να ενσαρκώνουν με ενθουσιασμό το πρόσωπο της απειλής, αλλά κατά κανόνα μοιάζουν απλώς να διεκδικούν το δικαίωμά τους στη ζωή

Η μάχη του Ηρακλή με τον Τρίτωνα. Mελανόμορφη αττική υδρία, περ. 520 π.Χ, από το Vulci, Ετρουρία, Βερολίνο, Altes Museum.

Τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας είναι πλάσματα ανύπαρκτα, εξωπραγματικά, δημιουργημένα απολύτως από την αχαλίνωτη ανθρώπινη φαντασία. Είναι κατά κανόνα μιξογενή, δηλαδή συνδυάζουν ρεαλιστικά στοιχεία διαφόρων υπαρκτών πλασμάτων· ο Πήγασος ας πούμε είναι ένα άλογο με φτερά, ο γρύπας είναι ένα πλάσμα με σώμα λιονταριού που διαθέτει κεφάλι και φτερά αετού.

Τα τέρατα κινούνται στη σφαίρα του εξωπραγματικού που όμως συναντιέται κάποτε με τον πραγματικό ή πιο σωστά με τον αληθοφανή κόσμο, στην οριακή περιοχή όπου δρουν οι μεγάλοι ήρωες και ζουν οι θεοί της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.

Εκεί, σ’αυτή τη φανταστική χώρα του ελληνικού μύθου, τα τέρατα ζουν τη δική τους ζωή. Γεννιούνται και πεθαίνουν με τρόπους ιδιαίτερους και με τον ίδιο ιδιαίτερο τρόπο περνάνε τη ζωή τους. Φαίνεται να ορίζουν τους κανόνες, να καταδυναστεύουν τους ανθρώπους, μα στην πραγματικότητα κυνηγάνε το δικό τους πεπρωμένο και κατά κανόνα καλούνται να υπερασπιστούν την ίδια τους την ύπαρξη όταν ένας αποφασιστικός ήρωας βρεθεί στο δρόμο τους.

Τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας είναι κατ’ουσίαν πλάσματα τραγικά. Το πεπρωμένο τους είναι να ενσαρκώνουν με ενθουσιασμό το πρόσωπο του φόβου και της απειλής, αλλά κατά κανόνα μοιάζουν απλώς να διεκδικούν το δικαίωμά τους στη ζωή.

Παρακολουθώντας τις πολύπλοκες διαδρομές των κύκλων του ελληνικού μύθου συναντάει κανείς ένα μεγάλο πλήθος τεράτων, που εμφανίζονται συνήθως σε δεύτερους ρόλους, αλλά κερδίζουν την παράσταση με την απόκοσμη παρουσία τους. Σήμερα παρουσιάζω ένα μέρος από τον ιδιότυπο θίασο των ελληνικών τεράτων θέλοντας να καταδείξω την εντυπωσιακή ποικιλομορφία που είχε για τους αρχαίους έλληνες η προσωποποίηση του φοβερού. Δεν πρόκειται για έναν εξαντλητικό κατάλογο, τα τέρατα είναι στ’αλήθεια πολλά περισσότερα, αλλά για μια αντιπροσωπευτική πινακοθήκη.

Άγαλμα Μινώταυρου από σύμπλεγμα με τον Θησέα. 1ος αι. μ.Χ. Museo Νazionale Romano, Ρώμη.

Μινώταυρος
Ο Μινώταυρος γεννήθηκε όταν ο Ποσειδώνας αποφάσισε να εκδικηθεί τον Μίνωα για την ασέβειά του να μην του θυσιάσει έναν όμορφο λευκό ταύρο. Ο θεός έκανε τη σύζυγο του Μίνωα Πασιφάη να συνερευθεί με τον ταύρο αυτόν κι έτσι γεννήθηκε αυτό το τρομερό παιδί, ένας άνθρωπος με κεφάλι ταύρου. Ο Μινώταυρος πέρασε ολόκληρη τη ζωή του έγκλειστος στο Λαβύρινθο που του έκτισε ο Μίνωας, καταβροχθίζοντας ετησίως 7 νέους και 7 νέες από την Αθήνα, μέχρι που τον εξολόθρευσε ο Θησέας.

Χαλκιδική μελανόμορφη υδρία, 540 π.Χ., Munich, Antikensammlungen.

Τυφώνας
Ο Τυφώνας ήταν το τελευταίο παιδί που γέννησε η Γαία με τον Τάρταρο και θεωρείται το ισχυρότερο από όλα τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας. Είχε το πάνω μέρος ανθρώπου, διέθετε φτερά και το κάτω μέρος του αποτελούσαν εκατό ελισσόμενα φίδια. Όταν άρχισε να καταστρέφει πόλεις, να εκσφενδονίζει βουνά και να φοβερίζει ακόμη και τους ίδιους του Ολύμπιους θεούς, ο Δίας τον αντιμετώπισε ρίχνοντάς του 100 κεραυνούς και παγιδεύοντάς τον κάτω από την Αίτνα. Πριν πεθάνει ο Τυφώνας με τη σύντροφό του την Έχιδνα φρόντισαν να γεμίσουν τον κόσμο με ένα σωρό άλλα τέρατα, όπως την Σφίγγα, τη Χίμαιρα, τη Λερναία Ύδρα και τον Κέρβερο. 

Συμπλοκή Κενταύρου με Λαπίθη, μία από τις μετόπες της νότιας πλευράς του Παρθενώνα, 446-440 π.Χ.

Κένταυρος
Οι κένταυροι είχαν τον άνω κορμό ανθρώπου και το σώμα αλόγου και ζούσαν στη Θεσσαλία. Κάποτε είχαν την κακή ιδέα να κλέψουν την Ιπποδάμεια, την ημέρα του γάμου της με τον Πειρίθου και να αρπάξουν και τις άλλες γυναίκες των Λαπιθών που επίσης κατοικούσαν στην περιοχή. Η μάχη ήταν αμφίρροπη αλλά ο Θησέας έκρινε το αποτέλεσμα βοηθώντας τους Λαπίθες. Η μάχη αυτή στην αρχαία ελληνική τέχνη συμβολίζει την σύγκρουση ανάμεσα στον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα και γι’αυτό επελέγη ως θέμα και στις μετόπες του Παρθενώνα.

Τρίτωνας που κρατάει σκήπτρο και δελφίνι. Ερυθρόμορφος αμφορέας του Ζωγράφου του Βερολίνου, 500-470 π.Χ., Harvard Art Museums.

Τρίτων

Ο Τρίτωνας είναι γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, μισός άνθρωπος και μισός ψάρι. Είναι ο αγγελιαφόρος του πατέρα του, κυρίαρχος στη θάλασσα, κι έχει συχνά στη μυθολογία το ρόλο του σοφού γέροντα. Σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις βοήθησε τους Αργοναύτες όταν χάθηκαν κάπου στις ακτές της Μικράς Ασίας.

Ο Οιδίποδας αντιμέτωπος με τη Σφίγγα. Ερυθρόμορφη κύλικα, 470 π.Χ. Musei Vaticani.

Σφίγγα
Η σφίγγα έχει σώμα λιονταριού, φτερά πτηνού και γυναικεία κεφαλή. Ως γνωστόν περνούσε τον καιρό της καραδοκώντας αθώους περαστικούς για τη Θήβα τους οποίους καταβρόχθιζε ανερυθρίαστα επειδή δεν ήξεραν να απαντήσουν στον γρίφο που τους έθετε. «Τι είναι αυτό που έχει μια φωνή, τα πόδια του στην αρχή είναι τέσσερα, έπειτα δύο και τέλος τρία;» Ο Οιδίποδας ήταν ο μόνος που ήξερε να απαντήσει.

Οι Άρπυιες επί το έργον. Υδρία του Ζωγράφου του Κλεοφράδη, 480 π.Χ., J.P. Getty Museum.

Άρπυιες
Οι Άρπυιες ήταν γυναίκες με φτερά πουλιών και μάλιστα κατά τον Ησίοδο είχαν ωραία μακριά μαλλιά. Ο ρόλος τους ήταν να βασανίζουν τον Φινέα, τον γέρο βασιλιά της Θράκης, που ο Δίας όχι μόνο τον είχε τυφλώσει αλλά τον είχε καταδικάσει και να μην μπορεί να φάει τίποτα γιατί του το άρπαζαν οι Άρπυιες. Όταν έφτασαν κάποτε στον Φινέα οι Αργοναύτες, εκείνος ζήτησε από τους Βορεάδες, που επίσης μπορούσαν να πετούν σαν γιοι του Βοριά που ήταν, να τις σκοτώσουν. Εκείνοι, σοφά φερόμενοι για να μην εξοργίσουν τον Δία, απλώς τις έδιωξαν μακριά κι ο Φινέας γλύτωσε, έβαλε μια μπουκιά στο στόμα του και βοήθησε με τις συμβουλές του τους Αργοναύτες να συνεχίσουν το ταξίδι τους με ασφάλεια.

Ο Οδυσσέας δεμένος στο κατάρτι του πλοίου του δέχεται επίθεση από τις Σειρήνες. Ερυθρόμορφος στάμνος του Ζωγράφου των Σειρήνων, 480-470 π.Χ.

Σειρήνες
Οι Σειρήνες ήταν πτηνόμορφες με γυναικείο κεφάλι. Ήταν πλάσματα της θάλασσας, κι όχι μόνο δεν ήταν φοβερές στην όψη, αλλά ήταν όμορφες και είχαν γοητευτική φωνή. Είχαν όμως την κακή συνήθεια να παρασύρουν με το τραγούδι τους τους ναυτικούς που πέρναγαν από το νησί τους και να τους κατασπαράζουν. Ο Οδυσσέας περνώντας από εκεί, ειδοποιημένος από την Κίρκη, είχε κλείσει τα αυτιά των ναυτικών του με κερί κι ο ίδιος δέθηκε στο κατάρτι για να απολαύσει το όμορφο τραγούδι.

Ερυθρόμορφη υδρία του Ζωγράφου του Πανός, 460 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο.

Μέδουσα/Γοργόνα
Η Μέδουσα είχε φρικτή μορφή, αντί για μαλλιά είχε φίδια στο κεφάλι και μετέτρεπε σε πέτρα όποιον την κοιτούσε. Ήταν μία από τις τρεις Γοργόνες -οι άλλες ήταν η Σθενώ και η Ευρυάλη- κόρες του Φόρκυ και της Κητώς που ήταν θαλάσσιες θεότητες. Κάποτε ο Πολυδεύκης, βασιλιάς της Σερίφου, ζήτησε από τον ήρωα Περσέα να του φέρει το κεφάλι της Μέδουσας, ελπίζοντας ότι ο νεαρός θα έπεφτε θύμα της. Εκείνος όμως κατάφερε με τη βοήθεια της Αθηνάς να την αποκεφαλίσει χρησιμοποιώντας την ασπίδα του σαν καθρέφτη. Την στιγμή που της έκοβε το κεφάλι ξεπήδησαν από μέσα της ο Πήγασος και ο Χρυσάωρ. Αργότερα ο Περσέας πρόσφερε το κεφάλι της Μέδουσας στην Αθηνά κι εκείνη το στερέωσε στην αιγίδα στο στήθος της.

Μηλιακό ανάγλυφο, 450 π.Χ., Βρετανικό Μουσείο.

Σκύλλα
Η Σκύλλα ήταν κι αυτή κόρη του Φόρκυ και της Κητώς, κάποτε όμορφη νύμφη που την ποθούσε ο Ποσειδώνας. Η ζηλιάρα Αμφιτρίτη την μετέτρεψε σε τέρας δηλητηριάζοντας το νερό που έκανε μπάνιο. Η Σκύλλα είχε σώμα ψαριού, γυναικείο άνω κορμό και κεφαλές σκυλιών να προεξέχουν στο στήθος της. Στον Όμηρο η Σκύλλα μαζί με τη Χάρυβδη φυλάνε ένα στενό από το οποίο υποχρεωτικά πρέπει να περάσει ο Οδυσσέας με το καράβι του. Η Σκύλλα καταβροχθίζει ζωντανούς έξι από τους άνδρες του, αλλά ο ήρωας καταφέρνει να περάσει αβλαβής.

Ο Απόλλων επάνω σε γρύπα. Ερυθρόμορφη κύλικα, 380 π.Χ. Kunsthistorisches Museum Vienna.

Γρύπας
Ο γρύπας έχει σώμα λιονταριού, αλλά φτερά και κεφάλι αετού, συνδυάζει δηλαδή τα δύο εμβληματικότερα ζώα της φύσης κι ίσως γι’αυτό θεωρήθηκε ταιριαστός συνοδός για θεούς και βασιλείς. Ο Ηρόδοτος μαρτυρεί μια παράδοση σύμφωνα με την οποία οι Γρύπες ήταν φύλακες του χρυσού στα βουνά του Βορρά και οι γείτονες τους, οι μονόφθαλμοι Αριμασποί τους επιτίθονταν με τα άλογά τους για να κλέψουν τους θησαυρούς τους.

Αττική λήκυθος, 500-475 π.Χ. Μουσείο του Λούβρου.

Λερναία Ύδρα
Η Λερναία Ύδρα ήταν κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας, ένα φρικτό υδρόβιο τέρας με χαρακτηριστικά ερπετού και πολλά κεφάλια - φίδια. Μάλιστα όταν κανείς έκοβε ένα, στη θέση του φύτρωναν δύο άλλα. Ζούσε στην Λέρνα της Αργολίδας και περνούσε τον καιρό της βασανίζοντας τον κόσμο και φυλάγοντας μια πύλη προς τον Κάτω Κόσμο, μέχρι που την εξόντωσε ο Ηρακλής σταλμένος από τον Ευρυσθέα.

Ασημένιο νόμισμα της Κορίνθου, 300-250 π.Χ. Βρετανικό Μουσείο.

Πήγασος
Ο Πήγασος ήταν ένα φτερωτό άλογο, γιός του Ποσειδώνα και της Μέδουσας, από την οποία ξεπήδησε όταν εκείνη έχασε το κεφάλι της. Όταν κάποτε κατέβηκε στην Κόρινθο στην κρήνη Πειρήνη να πιεί νερό, εκεί τον αιχμαλώτισε και τον εξημέρωσε ο ήρωας Βελλεροφόντης και μαζί έκαναν πολλούς άθλους, όπως την εξόντωση της Χίμαιρας.

Η Χίμαιρα του Arezzo, χάλκινο άγαλμα των τελών του 5ου αι. π.Χ. Museo nazionale Archeologico, Firenze.

Χίμαιρα
Η Χίμαιρα ήταν ένα τρικέφαλο όν: είχε σώμα και κεφάλι λιονταριού, ουρά που κατέληγε σε κεφάλι φιδιού και στο μέσον της ράχης της έβγαινε ο λαιμός και η κεφαλή ενός αιγάγρου. Κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας, έβγαζε από το στόμα της φωτιά σύμφωνα με τον Όμηρο και τον Ησίοδο. Ο Βελλεροφόντης μπόρεσε να την σκοτώσει επειδή ήταν σε απόσταση ασφαλείας επάνω στον Πήγασο.

Η στιγμή που ο Ηρακλής φέρνει τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα, από τις σπάνιες χιουμοριστικές εικόνες της αρχαίας εικονογραφίας. Καιρετανή υδρία, 540 π.Χ. Μουσείο του Λούβρου.

Κέρβερος
Ο Κέρβερος ήταν ένας σκύλος με τρία κεφάλια, με ουρά φιδιού, ο φοβερός φύλακας στην είσοδο του Άδη που δεν άφηνε τις ψυχές να βγουν και τους ζωντανούς να περάσουν. Η εξόντωση του Κέρβερου είναι ο τελευταίος άθλος του Ηρακλή, ο πιο δύσκολος, αυτός για τον οποίο ο ήρωας μυήθηκε πρώτα στα Ελευσίνια μυστήρια. Ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη (όπου μάλιστα συνάντησε τους φίλους του Θησέα και Πειρίθου) και ζήτησε την άδεια από τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου να φέρει τον Κέρβερο στον Ευρυσθέα, πράγμα που κατάφερε μάλιστα χωρίς να χρησιμοποιήσει όπλα.

Βασιλική Πλιάτσικα
Άρθρο του 2015
Πηγή: CULTURE Αρχαιολογία & Ιστορία

Το περιοδικό Forbes New York τιμά την Elisabeth Villiger Toufexis και το podcast της

Ατρόμητη και ασταμάτητη: Η αναζήτηση της 

Elisabeth Villiger Toufexis 

για την προσωπική ολοκλήρωση και την ενδυνάμωση των άλλων

Το παγκοσμίου γνωστό περιοδικό “Forbes New York” έκαμε πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στην Ελισάβετ Βίλλινγκερ Τουφεξή, μέλος του Παγκύπριου Συνδέσμου Συγγραφέων & Δημοσιογράφων Τουρισμού.

Του JOSE REBER, 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023

Σε έναν κόσμο γεμάτο εμπνευσμένα άτομα, η Elisabeth Villiger Toufexis ξεχωρίζει ως μια αξιόλογη γυναίκα που έχει αγκαλιάσει τις προκλήσεις της ζωής, έχει κατακτήσει τους φόβους της και έχει ξεκινήσει ένα ταξίδι αυτο-ανακάλυψης. Ως έμπειρη ταξιδιώτης, πολύγλωσση και πολύπλευρη επαγγελματίας, έχει αιχμαλωτίσει το κοινό μέσω του podcast της, «Most Memorable Journeys» και έχει διαρκή αντίκτυπο ως συγγραφέας και υπνοθεραπεύτρια. Με αποστολή να βοηθήσει άλλους να απελευθερωθούν από τις ζώνες άνεσής τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, η Ελισάβετ συνεχίζει να αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στον κόσμο.

Η Elisabeth Villiger Toufexis έχει διασχίσει τον κόσμο, έχοντας εξερευνήσει περισσότερες από 100 χώρες. Το podcast της, "Most Memorable Journeys", οδηγεί τους ακροατές σε μια συναρπαστική αποστολή καθώς μοιράζεται τις δικές της ταξιδιωτικές εμπειρίες, ανέκδοτα και διδάγματα που πήρε στην πορεία. Από απομακρυσμένες γωνιές του κόσμου μέχρι πολυσύχναστες πόλεις, οι ιστορίες της Ελισάβετ ζωγραφίζουν ζωντανές εικόνες πολιτιστικής εμβάπτισης, ανθεκτικότητας και προσωπικής ανάπτυξης. Η μοναδική της οπτική και η ικανότητά της να συνδέεται με ανθρώπους από διαφορετικά υπόβαθρα κάνουν το podcast της να πρέπει να ακούει όποιον αναζητά έμπνευση και μια νότα περιπλάνησης.
Πέρα από τις προσπάθειές της στο podcasting, η Elisabeth Villiger Toufexis έχει επίσης καθιερωθεί ως μια διάσημη δημόσια ομιλήτρια. Έχει κοσμήσει σκηνές στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελβετία, την Κύπρο, την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Ρουμανία και το Ντουμπάι, μαγεύοντας το κοινό με τις παρακινητικές της ομιλίες. Η ικανότητά της να υφαίνει προσωπικά ανέκδοτα με βαθιές γνώσεις για τις ανθρώπινες δυνατότητες έχει κερδίσει την αναγνώριση και τον έπαινο της από το κοινό σε όλο τον κόσμο.

Ως υπνοθεραπεύτρια, η Elisabeth δίνει τη δυνατότητα στα άτομα να ξεπεράσουν τους φόβους και τις περιοριστικές πεποιθήσεις τους, ενθαρρύνοντάς τα να βγουν έξω από τις ζώνες άνεσής τους και να αγκαλιάσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Πιστεύει ακράδαντα ότι η ζώνη άνεσης είναι εκεί όπου τα όνειρα πεθαίνουν και υποστηρίζει την προσωπική ανάπτυξη μέσω της αυτο-ανακάλυψης και της ανθεκτικότητας. Οι πελάτες της επωφελήθηκαν από την καθοδήγησή της, βιώνοντας μεταμορφωτικές αλλαγές που τους ώθησαν προς την εκπλήρωση της ζωής και την επιδίωξη των ονείρων τους.

Το ταξίδι της Ελισάβετ προς την επιτυχία δεν ήταν χωρίς προκλήσεις. Γεννημένη από 16χρονη μητέρα και μεγαλωμένη από τον παππού και τη γιαγιά της, αντιμετώπισε αντιξοότητες από μικρή. Υπομένοντας τον εκφοβισμό και χωρίς γονική καθοδήγηση, ανακάλυψε την εσωτερική της δύναμη και ανθεκτικότητα. Σε ηλικία 13 ετών, άρχισε να εργάζεται για να χρηματοδοτήσει τα μαθήματά της στη γλώσσα, οδηγούμενη από τη φιλοδοξία της να γίνει ξεναγός και να εξερευνήσει τον κόσμο. Οι προκλήσεις που αντιμετώπισε τροφοδότησαν την αποφασιστικότητά της να πετύχει και αναδείχθηκε πιο δυνατή, εξοπλισμένη με ανεκτίμητα μαθήματα ζωής που συνεχίζουν να διαμορφώνουν την πορεία της σήμερα.

Τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα της Elisabeth Villiger Toufexis δεν πέρασαν απαρατήρητα. Το 2020 τιμήθηκε ως Global Woman Director of the Year, αναγνωρίζοντας την εξαιρετική συνεισφορά της στον τομέα της. Επιπλέον, έλαβε βραβείο από την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ένωση Αστυνομικών για τα 17 χρόνια υπηρεσίας της ως διερμηνέας και σύμβουλος. Το 2023, ήταν υποψήφια στα διάσημα βραβεία Red Diamond στην Κύπρο, ενισχύοντας περαιτέρω τη φήμη της ως υπολογίσιμης δύναμης.

Η σοφία και τα μαθήματα ζωής της Ελισάβετ έχουν τη δύναμη να εμπνεύσουν άλλους. Πιστεύει ότι το παρελθόν δεν πρέπει ποτέ να ορίζει το μέλλον κάποιου και ενθαρρύνει τα άτομα να αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής τους παίρνοντας συνειδητές αποφάσεις. Το μάντρα της να αγκαλιάζει την καλοσύνη και να απορρίπτει την αλαζονεία και την απληστία χρησιμεύει ως ισχυρή υπενθύμιση του μεταμορφωτικού αντίκτυπου που μπορεί να έχει η συμπόνια στη σημερινή κοινωνία. Έχοντας ταξιδέψει πολύ, επιβεβαιώνει ότι η ευγένεια ήταν το κλειδί για την επιτυχία της, επιτρέποντάς της να σφυρηλατήσει δεσμούς και να πετύχει τους στόχους της αβίαστα.

Κοιτάζοντας το μέλλον, η Elisabeth Villiger Toufexis οραματίζεται ένα μέλλον όπου θα συνεχίσει να κερδίζει τα προς το ζην ταξιδεύοντας στον κόσμο, κάνοντας podcast και πραγματοποιώντας συναρπαστικές συνεντεύξεις με άτομα από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η φιλοδοξία της είναι να εμπνεύσει άλλους, ιδιαίτερα αυτούς που πιστεύουν ότι είναι πολύ αργά για να ξεκινήσουν νέα εγχειρήματα. Με το podcast της ως απόδειξη της επιτυχίας της, η Elisabeth στοχεύει να αποδείξει ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός και ότι ποτέ δεν είμαστε πολύ μεγάλοι για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Elisabeth Villiger Toufexis και για να ενημερώνεστε για το εμπνευσμένο ταξίδι της, επισκεφθείτε τους λογαριασμούς της στα social media:

Facebook: Elisabeth Villiger Toufexis

Instagram: @elisabethvilligertoufexis

LinkedIn: Elisabeth Villiger Toufexis

TikTok: @lizzy_v_in_da_house

Podcast: Most Memorable Journeys