Σχόλια για την προτεινόμενη αύξηση του εκλογικού μέτρου

Του Ανδρέα Θεμιστοκλέους
Βουλευτή

«Οι όποιες αλλαγές στον εκλογικό νόμο, για να είναι αντικειμενικές και να μην γεννούν την υποψία στον λαό ότι πάσχουν από σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες, πρέπει να γίνονται σε χρόνο εκλογικά άχρωμο και ουδέτερο και να ισχύουν όχι από τις επόμενες εκλογές, αλλά από τις μεθεπόμενες»

Πρώτον, αντί τα μεγάλα κόμματα να υψώνουν φράκτες προστασίας των ποσοστών τους, καλύτερα είναι να υψώνουν τις ιδέες τους, τα οράματά και τις πολιτικές τους, την αξιοπιστία, την πολιτική ηθική και βεβαίως τη σοβαρότητά τους. 

Δεύτερον, η επίκληση εκλογικών μέτρων που υπάρχουν σε άλλες χώρες εκτός από του ότι ΔΕΝ είναι ορθό να γίνεται, συνιστά και προσπάθεια παραπλάνησης της κοινής γνώμης, καθ’ ότι στις χώρες αυτές προέχει πρώτα η όσον το δυνατόν περισσότερη κυβερνητική σταθερότητα και μετά η όσον το δυνατόν περισσότερη εκπροσώπηση περισσοτέρων πολιτών. 

Τρίτον, από την ώρα που η σταθερότητα της κυβέρνησης ΔΕΝ επηρεάζεται ούτε από τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών ούτε από την εξ αυτών σύνθεση της Βουλής ΑΔΥΝΑΤΩ να αντιληφθώ σε τι εξυπηρετείται ο τόπος και ιδίως ο λαός, με την κατάργηση της απλής αναλογικής και τον αποκλεισμό της συνολικής εκπροσώπησης του.

Τέταρτον, ΑΔΥΝΑΤΩ επίσης να δω, ποιο είναι εκείνο το εθνικό συμφέρον που εξυπηρετείται καλύτερα με τον αντιδημοκρατικό αποκλεισμό εκπροσώπησης στη Βουλή μερικών χιλιάδων πολιτών και ποιο είναι εκείνο το εθνικό συμφέρον που βλάπτεται από την εκπροσώπησή τους.

Πέμπτον, ΔΕΝ έχει κανένα νόημα να ανεβάσουμε το εκλογικό μέτρο, όταν πριν από τις προεδρικές εκλογές τα κόμματα που σήμερα επιδιώκουν αυτήν την αύξηση και για να κερδίσουν τις πολύ κρίσιμες ψήφους που σήμερα αποκλείουν, θα γονατίσουν μπροστά τους και θα το χαμηλώσουν ξανά.

Έκτον, όταν βάζουν κάποιοι τα κλάματα για την αποχή και σκέφτονται διάφορες πατέντες για να την περιορίσουν, ΔΕΝ γίνεται την ίδια ώρα να την αυξάνουν και μάλιστα  προσαρμόζοντας και περιορίζοντας τη δημοκρατία στις όποιες σκοπιμότητες.

Έβδομον, καμιά αυτοκρατορία δεν εσώθη απλά και μόνο επειδή έχτιζε και συντηρούσε γύρω της μακρά και ψηλά τείχη. Και όσες κατέρρευσαν, κατέρρευσαν από την παρατεταμένη ηθική τους κατάπτωση και τη γενικευμένη πολιτική παρακμή τους. Ούτε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ούτε η Βυζαντινή ούτε και η Σοβιετική ΔΕΝ εσώθησαν από τα μακρά και ψηλά τείχη τους. Κατέρρευσαν διότι ακριβώς οδηγήθηκαν σε μια παρατεταμένη ηθική κατάπτωση και πολιτική παρακμή!

Λοιπόν, αντί να κτίζουμε τείχη, με το κρυφό επιχείρημα ότι θα σωθούμε από την ηθική και πολιτική παρακμή μας, καλύτερα να κτίζουμε πολιτικές συνειδήσεις! Συνειδήσεις, που να πιστεύουν στα κόμματα μας, να θέλουν να ανήκουν στα κόμματα μας και κυρίως που να διαθέτουν εκείνο το γενναίο αίσθημα της παραταξιακής και πολιτικής ΚΟΙΝΗΣ μοίρας μαζί μας.

Και τέλος, όπως εδώ και 5 χρόνια διατείνομαι, είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ η πολιτική πράξη να πλήττει τη δημοκρατία και να καταργεί τις διαδικασίες της, διότι η παρακμή της δημοκρατίας οδηγεί στην παρακμή της πολιτικής και η παρακμή της πολιτικής οδηγεί στην παρακμή της δημοκρατίας και ο φαύλος αυτός κύκλος το μόνο που εγγυάται είναι αναστατώσεις και καταστροφές.  

Υ.Γ. Μία από τις βασικότερες αιτίες του δρόμου που μας οδήγησε στην εθνική τραγωδία του 1974 ήταν η απουσία ορθόδοξου πολιτικού βίο.

Ήταν οι αποκλεισμοί κομμάτων, παρατάξεων και πολιτικών προσωπικοτήτων από τη Βουλή.  Κι αυτό συνεχίστηκε και μετά την εισβολή, στις βουλευτικές του 1976, όταν ο Δημοκρατικός Συναγερμός με ποσοστό 26,7 % απεκλείσθη από τη Βουλή.

Ανδρέας Θεμιστοκλέους – Βουλευτής