Αυτοί που έστησαν το κράτος

Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου

Ο Ντίνος Μιχαηλίδης και ο γιος του καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 15 χρόνων. Το γεγονός ωστόσο δεν μας χαροποιεί. Ως τραγικό το βιώνουμε. Είναι τραγικό το ότι άνθρωποι που καθόρισαν, μετά την ανεξαρτησία, την πορεία και το μέλλον του τόπου ήταν αυτοί που αποδεικνύεται, εν τέλει, πως είναι. Πως βρέθηκαν στην πολιτική για να εξασφαλίσουν δικά τους οφέλη. Ή, κι αν δεν ήταν αυτοσκοπός, έγινε στη συνέχεια.

Είναι ακόμα πιο τραγικό το ότι πολλοί από αυτούς συμμετείχαν στον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας. Τι σκέφτονταν άραγε όταν ήθελαν να φύγουν οι Άγγλοι; Να φύγουν αυτοί και να απομυζούμε εμείς, μια κλίκα πολιτικών, επιχειρηματιών και λοιπών, τον λαό;

Ο Ντίνος Μιχαηλίδης υπήρξε για μισό αιώνα εκ των πρωταγωνιστών της δημόσιας ζωής. Και εκ των πρωτεργατών της θεσμοθέτησης και καλλιέργειας της πελατειακής σχέσης, εξ ου και πολλοί είναι έτοιμοι να πουν πόσο καλός άνθρωπος υπήρξε και πόσο βοηθούσε. Γιατί, έτσι εκλαμβάνουν οι πελάτες των πολιτικών τη διαπλοκή. Ως καλοσύνη. Εξ ου και κάποιοι, ως μάρτυρες υπεράσπισης, προσέτρεξαν στην Αθήνα όπου διεξαγόταν η δίκη για να πουν πόσο καλός ήταν, ενώ ο ίδιος χαρακτήρισε τον εαυτό του ως αιμοδότη του κυπριακού λαού. Ένας αιμοδότης ο οποίος μετάγγισε στους διαδόχους του στην πολιτική μολυσμένο αίμα, εξ ου και πολλοί εκ των νεότερων που βρέθηκαν στον δημόσιο βίο ακολούθησαν την ίδια τακτική. Παράδειγμα η παρέα του ΣΑΠΑ.

Είναι ακόμα πιο τραγικό το γεγονός ότι ο Ντίνος Μιχαηλίδης καταδικάστηκε για μίζες που αφορούσαν την άμυνα. Για δεκαετίες δίναμε, και δίνουμε ακόμα, από τα πενιχρά μας πλέον εισοδήματα για να αγοράζουμε εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό, για να μην πέσουμε αμαχητί σε μια νέα εισβολή, για να πάρουμε πίσω την Κερύνεια ή δεν ξέρω για ποιο ακριβώς λόγο δίναμε και δίνουμε για την άμυνα. Κι αυτοί που μας έπεισαν πως ο σκοπός είναι ιερός και μας επέβαλαν να εισφέρουμε, απλά μας δούλευαν. Οι εξοπλισμοί, για τους οποίους ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια όλα αυτά τα χρόνια, ήταν το πρόσχημα.

Ο Ντίνος Μιχαηλίδης δεν είναι η εξαίρεση. Ήταν απλά άτυχος αφού από αλλού άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι μέχρι που έφτασε κοντά του η άκρη. Για αυτό η καταδίκη του είναι ακόμα πιο τραγική. Μας υποδεικνύει πόσο σαθρά είναι τα θεμέλια στα οποία βασίστηκε η δημιουργία αυτού του κράτους. Μας δείχνει ποιοι ήταν οι θεμελιωτές του και ποιες οι αξίες τους. 

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Εφημερίδα 
«ο Φιλελεύθερος» 12/2/2015