Αμφίδρομη απαξιωτική σχέση

Του Μίκη Κασάπη
Μιλάμε και ακούμε συνεχώς για απαξίωση για τα κοινά και ότι υπάρχει μια έντονη ανησυχία για την αποστασιοποίηση από όλα αυτά τα δύσκολα τα οποία περνά ο τόπος αυτό το διάστημα. Δύσκολα βέβαια, γιατί τα προκάλεσε η ίδια η κοινωνία με την ανοχή της και με τη φαινομενική ευμάρεια που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Οι τράπεζες κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν και να δελεάσουν όλους μας με τα «δώρα» και τις προσφορές τους που είχε ως αποτέλεσμα τον ξαφνικό αλλά και επιπόλαιο εγκλωβισμό μας στα «γλυκά» που διαμοίραζαν…

Σπίτια με πολλά τετραγωνικά, με πισίνες και εξοχικά για καλοκαιρινές διακοπές με φίλους της δεκάρας και εντυπωσιακά πάρτι, απλά για να μην υστερούμε από το γείτονα μας. Ταξίδια της στιγμής και γαρίφαλα στις αθηναϊκές πίστες κατά τα Σαββατοκύριακα να πέφτουν σαν βροχή, με τα φλας να ανάβουν κάνοντας τη νύχτα να φαντάζει ως την πιο λαμπερή μέρα του χρόνου.

Οι τράπεζες έκαναν τη δουλειά τους σκοπεύοντας μακροπρόθεσμα στο εύκολο κέρδος και οι ηγέτες τους οποίους η ίδια η κοινωνία εξέλεξε για να τους εκπροσωπεί έκαναν και αυτοί τη δική τους δουλειά . Είχαν, όμως, ένα στόχο αμφότεροι, ο οποίος ήταν άγνωστος για τον απλό πολίτη… Να τον στραβώσουν και να αγοράσει!

Υπήρχε και στις δύο περιπτώσεις η πελατειακή σχέση. Οι τράπεζες πωλούσαν τη δανεική χλιδή, και η πολιτική με τους πολιτικούς της πωλούσαν τις ψεύτικες και απατηλές υποσχέσεις στους πελάτες -ψηφοφόρους της. Τραγικό αλλά αληθινό, η κοινωνία και οι πολίτες της ερίφια προς σφαγήν… Βλέπετε ο κάθε πατέρας ή κάποιος θείος γνώριζε τον τάδε βολευταρά -το πρωί στα δικαστήρια ή στο πολυτελές γραφείο του, ως ιδιώτης νομικός και το απόγευμα της Πέμπτης ως νομοθέτης στη Βουλή- για να κανονίσει τον γιο σε καμιά θεσούλα στο δημόσιο !

Επειδή λοιπόν όλοι βολευόμασταν, δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με τη σημαντική λεπτομέρεια των ψιλών γραμμάτων που κάνουν τη διαφορά. Δεν γνωρίσαμε ποτέ τους πολιτικούς που ψηφίζαμε και κατ' επέκταση ούτε τη φιλοσοφία, ούτε τις αρχές, ούτε τις αξίες τους, είτε μικρές είτε μεγάλες, υπαρκτές ή ανύπαρκτες… Δεν διαβάσαμε ποτέ τα μικρά γράμματα των συμβολαίων που υπογράφαμε στην τράπεζα για να εξασφαλίσουμε το δανεικό σπίτι στον Πρωταρά!

Τώρα μιλάμε για απαξίωση των θεσμών και των αξιών. Τώρα που οδηγηθήκαμε στον πάτο ψάχνουμε την επιφάνεια για να πιαστούμε από κάτι για να μην πνιγούμε. Τώρα ανακαλύψαμε την αποχή από τις εκλογές, τώρα ψάχνουμε γιατί η νεολαία δεν είναι στα κέντρα λήψης αποφάσεων, τώρα ανακαλύψαμε ότι εκείνους που ψηφίζαμε και υποστηρίζαμε με μοναδικό κριτήριο μας ότι τους στήριζε η οικογένεια, μας έχουν διαψεύσει. Τώρα συνειδητοποιήσαμε ότι τα πήραν όλα και έφυγαν. Και τα πήραν αδρά, χωρίς ίχνος ντροπής.

Βέβαια αυτά τα οποία ακούμε και βλέπουμε ίσως να είναι η κορυφή του παγόβουνου, γιατί και στο παρελθόν ακούγαμε για μίζες και χοντρά κοντραμπάντα χωρίς να γίνονται γνωστά... Ξεκινώντας από μίζες οπλικών συστημάτων μέχρι παράνομες κομματικές παρεμβάσεις στη δημόσια υπηρεσία.

Εκείνο που παρατηρείται σήμερα και το διακρίνει ο καθένας, είναι η απαξίωση αλλά και η εκμετάλλευση των πολιτικών έναντι των πολιτών. Είναι η αλαζονία της εξουσίας που μεθά άτομα που ανακυκλώνονται συνεχώς στα πολιτικά πράγματα, από βουλευτής υπουργός και από υπουργός, πρόεδρος διοικητικού συμβουλίου. Είναι τα διάφορα ασυμβίβαστα τα οποία ενώ είναι οφθαλμοφανή, κάποιοι «ρίγκο» της πολιτικής σκηνής τα βάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους αγνοώντας κάθε κανόνα ηθικής.

Θεωρώ ότι η απαξίωση των πολιτών απέναντι στα κοινά ευνοεί τα κατεστημένα και τα στεγανά και πρέπει να σταματήσει να υπάρχει για να μπορέσει επιτέλους αυτός ο τόπος να ξεφύγει από τη μιζέρια που τον έχει ρίξει, η μεγαλύτερη, ίσως, απαξίωση, αυτή των ανακυκλωμένων, γερασμένων πνευματικά, και «επαγγελματιών» πολιτικών.
Είναι η ώρα για δράση, δεν υπάρχει άλλος χρόνος!
Μίκης Κασάπης
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» 20/2/2015