Εθνικό Μνημόσυνο Χριστόφορου Χριστοφόρου

Χριστόφορος Χριστοφόρου

Δείτε : Χριστόφορος Χριστοφόρου, το παλλικάρι από το Ποτάμι

Οικονομικά και Συγχωνεύσεις Δήμων

Γράφει ο Άθως Γερμανός

Τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή κάποια  προβλήματα ρευστότητας του Δήμου Αγίου Δομετίου, που ο νέος Δήμαρχος φροντίζει να υπερβάλλει στη προβολή τους για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι παρέλαβε καμένη γη από τον προκάτοχο του, έχουν γραφεί και ακουστεί πολλά από τα Μέσα  για την ανάγκη συμπλεγματοποιήσεων, συγχωνεύσεων, συνενώσεων ή ακόμη και κατάργηση Δήμων.

Αρκετά σχόλια και εισηγήσεις από αυτά που γράφτηκαν ή ακούστηκαν από τα Μέσα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, υπάρχουν όμως και κάποια που ήταν πολύ επιφανειακά και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και στόχο είχαν κυρίως τον εντυπωσιασμό και την αυτοπροβολή παρά την ρεαλιστική παρουσίαση και αντίκριση  της πραγματικότητας.

Είναι γι΄αυτό που έκρινα σκόπιμο να επισημάνω από τη πλευρά μου κάποια πράγματα προς αποκατάσταση της πραγματικότητας σε σχέση με το όλο θέμα, ως ακολούθως :

1.     Καταρχήν ο δήμος Αγίου Δομετίου δεν είναι ο Δήμος με τα  πιο σοβαρά οικονομικά προβλήματα όπως παρουσιάζεται  ούτε καν ανήκει στη ομάδα των Δήμων με τα σοβαρότερα οικονομικά προβλήματα! Σε αυτή την ομάδα ανήκουν πρώτοι-πρώτοι οι δήμοι Λεμεσού και Λάρνακας και πιο πίσω ακολουθούν η Λευκωσία , Πάφος, Στρόβολος και Αγλαντζιά που είναι με διαφορά οι έξι υπερχρεωμένοι  Δήμοι (συνιπολογιζομένων ,όπως πρέπει, και των οφειλών τους στα ταμεία συντάξεων). Αυτό το αδιαφισβήτητο γεγονός είναι ξεκάθαρο και από τις εκθέσεις της Γενικού Ελεγκτή.Τα ακριβή ποσά των οφειλών αυτών των δήμων και η βαρύτητα/σχεση τους με τα έσοδα τους παρουσιάζονται και σε σχετικά άρθρα ημερ 20/10/10 και 16/11/11, που είναι αναρτημένα στο www.neapolitia.com

2.     Tο βασικό πρόβλημα του Αγίου Δομετίου είναι κυρίως πρόβλημα κακού συγχρονισμού εισπράξεων και πληρωμών, δηλαδή κάκιστου προγραμματισμού, «επίτευγμα» που βασικός υπεύθυνος είναι ο απελθών δήμαρχος Χατζηλοϊζου. Αλλά ευθύνες φέρει και ο νυν δήμαρχος που φαίνεται ότι στην προσπάθεια του να εκθέσει τον προκάτοχο του προβάλλει  τα οικονομικά του δήμου του με τέτοιο τρόπο. Εκτός βέβαια και αν και ο νυν δήμαρχος  δεν αντιλήφθηκε ακόμη  την πραγματική  αιτία του προβλήματος που αντιμετωπίζει ο δήμος του…

3.     Το πιο σοβαρό οικονομικό  πρόβλημα των δήμων, ιδιαίτερα των έξι προαναφερθέντων, είναι το πρόβλημα χρέους και αυτό χρειάζεται να αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποφασιστικά για να μην γιγαντωθεί όπως έγινε στη περίπτωση του κρατικού χρέους. Και αυτό πρέπει να γίνει ανεξάρτητα των όποιων περικοπών της κρατικής χορηγίας. Και όσοι δήμοι έχουν μεγάλο χρέος πρέπει να μπουν σε μια πορεία σταθερής εξυγίανσης των οικονομικών τους και όχι με διάφορα κόλπα, όπως η εξασφάλιση παράταση στη πληρωμή δόσεων για εξόφληση των χρεών τους , να αποκρύβουν το πραγματικό  μέγεθος του προβλήματος τους σε ότι αφορά το χρέος τους,  για να το μετακυλήσουν στους επόμενους…

4.     Η όλη συζήτηση που ξεκίνησε πρόσφατα, λόγω των περικοπών στη κρατική χορηγία, με αντικείμενο την ανάγκη διαφοροποίησης του αριθμού και μεγέθους των δήμων είναι μια σωστή προσέγγιση, αλλά πρέπει να μπει, με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών, σε  συγκροτημένη και ορθολογική βάση και όχι να αφήνεται να πελαγοδρομεί. Και αυτό γιατί   πολλές από τις  ιδέες και απόψεις που ακούγονται τελευταία   είναι πρόχειρες, αλληλοεξουδετερούμενες ή ακόμη και ανεφάρμοστες και τελικά η ευκαιρία να διορθωθούν κάποια πράγματα στο χώρο της Κυπριακής Αυτοδιοίκησης, με αφετηρία την παρούσα συγκυρία, κινδυνεύει να εκφυλιστεί πλήρως, με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο.

5.     Η πρόταση του απελθόντα δημάρχου Στροβόλου  Σ. Ηλιοφώτου,  για παράδειγμα, που πρόσφατα  πρότεινε με τυμπανοκρουσίες  όπως κάθε δήμος που αντιμετωπίζει πρόβλημα  πληρωμών  να καταργείται και να ενσωματώνεται στο Μητροπολιτικό Δήμο της επαρχίας του είναι μια πρόταση εντυπωσιασμού που εκμεταλλεύεται τη παρούσα συγκυρία, αλλά στην ουσία είναι πρόταση άνευ περιεχομένου για τους ακόλουθους λόγους: (α) Η κατάργηση Τοπικών Αρχών και συγχώνευση του με άλλες, στο σύγχρονο ευρωπαϊκό χώρο, γίνεται με τοπικά δημοψηφίσματα και δεν επιβάλλεται με τον τρόπο που προτείνει ο Σ. Ηλιοφώτου, (β)έστω όμως ότι, για σκοπούς συζήτησης, η επιβολή της κατάργηση θα ήταν δυνατή. Τίθεται εύλογα το ερώτημα πώς θα γινόταν, για παράδειγμα, συγχώνευση του δήμου Λατσιών ή Δήμου Λακατάμιας με το Μητροπολιτικό Δήμο Λευκωσίας αν για τους μεταξύ τους δήμους  Αγλαντζιάς και Στροβόλου δε υπήρχε τέτοια ανάγκγη. Η υλοποίηση της εισήγησης Ηλιοφώτου θα ήτο μια κυπριακή  πρωτοτυπία ανά το παγκόσμιο,  αφού πέραν κάποιων λίγων κρατών με μη συνεχόμενη γεωγραφική επικράτεια (π.χ. ΗΠΑ- ΑΛΑΣΚΑ, ΡΩΣΣΙΑ-ΚΑΛΙΝΙΓΡΑΝΤ),  θα υπήρχε και μη συνεχόμενη γεωγραφική επικράτεια σε ότι αφορά  δήμους! 

6.     (γ) Οι συγχωνεύσεις δήμων σε μεγαλύτερες οντότητες γίνονται πάντοτε στη βάση κριτηρίων, κυρίως γεωγραφικών και πληθυσμιακών, και τα κριτήρια αυτά έχουν οριζόντια εφαρμογή και συγκεκριμένο πλαίσιο για κατάληξη. Δηλαδή αν αποφασιστεί να προωθηθεί η συγχώνευση δήμων στις Αστικές περιοχές αυτή η συγχώνευση πρέπει να ισχύει για όλους τους δήμους των αστικών περιοχών και όχι μόνο για κάποιους… Και πρέπει η συγχώνευση αυτή να γίνει με συγκροτημένο και οργανωμένο τρόπο, ώστε να μην  υπάρξουν μεγαλύτερα προβλήματα παρά τώρα. Και αυτή η επισήμανση γίνεται αφού όπως προαναφέρθηκε είναι οι τέσσερις Μητροπολητικοί Δήμοι Λεμεσού, Λάρνακας, Λευκωσίας και Πάφου(μαζί με τον Στρόβολο και την Αγλαντζιά)  που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα. Σε τι λοιπόν θα βοηθήσει η συγχώνευση που προτείνει ο Σ. Ηλιοφώτου αφού και οι τέσσερις Μητροπολητικοί δήμοι είναι υπερχρεωμένοι και για  όσους άλλους περιφερειακούς δήμους  θα συγχωνευθούν μαζί τους το βασικό κριτήριο που πρέπει να πληρούν είναι να κινδυνεύουν με στάση πληρωμών, δηλαδή να είναι και αυτοί καταχρεωμένοι… Δεν είναι βέβαιο, άραγε, ότι  τέτοιες συγχωνεύσεις τελικά θα οδηγήσουν  μόνο σε πολλαπλασιασμό και όχι σε άμβλυνση  των οικονομικών προβλημάτων όσων συγχωνεύονται;

 

Ο γράφων είχε επισημάνει από τότε που είχε ξεκινήσει η μελέτη του Υπουργείου Εσωτερικών για μεταρρύθμιση της Κυπριακής Αυτοδιοίκησης ότι αυτή η μελέτη οδηγούσε σε λάθος δρόμο, αφού η μεταρρύθμιση επικεντρώνετο σε συμπλεγματοποιήσεις Κοινοτήτων και άφηνε τους δήμους των Αστικών περιοχών χωρίς καμιά αλλαγή. Συναφώς ο γράφων είχε προτείνει όπως υπάρξει συνένωση των δήμων των αστικών περιοχών σε μια Τοπική Αρχή/Δήμο ή αν αυτό δεν γινόταν να δημιουργηθεί τουλάχιστον μια νέα Τοπική Αρχή Διαδημοτικής Συνεργασίας στις Αστικές περιοχές για να υπάρξουν εξοικονομήσεις και νέα μεγέθη που θα επιτρέψουν στη Κυπριακή Αυτοδιοίκηση να δουλέψει αποτελεσματικά σε μια άλλη βάση. Το ίδιο διάστημα που ανέπτυσσα αυτές τις απόψεις τα Κόμματα και οι εκπρόσωποι τους όπως ο Σ. Ηλιοφώτου, που συμμετείχαν στις σχετικές διαδικασίες/παρακολούθηση  της εν λόγω μελέτης και την ετοιμασία  των σχετικών νομοσχεδίων, άλλα έλεγαν και άλλα προωθούσαν….Και αυτό βασικά για να μην πειραχθούν τα κομματικά βασίλεια  και οι καρέκλες στους δήμους  των αστικών περιοχών. 

Αν δε κάποιοι προτείνουν σήμερα  κατάργηση δήμων, έστω και όπως λανθασμένα την προτείνει ο Σ. Ηλιοφώτου, θα ‘πρεπε να την πρότειναν ενόσω ήταν οι ίδιοι δήμαρχοι και όχι μετά την αποτυχία τους να επανεκλεγούν, γιατί αυτό δικαιολογημένα τους αφαιρεί κάθε πειστικότητα σε ότι αφορά τα πραγματικά  πιστεύω τους  και την συνέπεια τους για αυτά που προτείνουν…

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να  επισημανθεί ότι ο δρόμος της Κυπριακής Αυτοδιοίκησης, για να μπορέσει να επιβιώσει και να προσφέρει στον τόπο τα αναμενόμενα,  είναι  μονόδρομος σε ότι αφορά τις συνενώσεις των δήμων των αστικών περιοχών και αυτό πρέπει να γένει κατανοητό από όλους τους εμπλεκόμενους και να ξεκινήσει άμεσα μια οργανωμένη προσπάθεια με συγκροτημένο και προγραμματισμένο τρόπο, ανεξάρτητα από το θέμα της περικοπής της κρατικής χορηγίας που δεν πρέπει να θεωρείται η πλέον σημαντική παράμετρος για το οικονομικό μέλλον των δήμων. 

Η μεταρρύθμιση της Κυπριακής Αυτοδιοίκησης, με βασικό στοιχείο τις συνενώσεις δήμων, πρέπει να προωθηθεί τάχιστα, έστω και αν σημαίνει δραστικό περιορισμό των κομματικών εκπροσώπων στις αιρετές θέσεις της Αυτοδιοίκησης. Γιατί αυτό είναι τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα  που πρέπει να υπερπηδηθεί για να εξευρεθεί σωστή λύση στο χώρο της Αυτοδιοίκησης. 

Και αν οιοσδήποτε έχει αμφιβολίες για την επισήμανση αυτή, ας αθροίσει τους αιρετούς της Αυτοδιοίκησης παγκύπρια, περιλαμβανομένων των σχολικών εφόρων, και θα κατανοήσει καλύτερα  το μέγεθος και την ένταση των κομματικών αντιδράσεων…

Άθως Γερμανός

Τέως Γραμματέας Ένωσης Δήμων

www.neapolitia.com

Γόρδιος δεσμός

Διήγημα της Eλένης Αρτεμίου Φωτιάδου

 

Το νερό έτρεξε ζεστό επάνω στο γυμνό της σώμα, παραμερίζοντας όλη την ένταση της μέρας και το κυνηγητό με το χρόνο. Θα μπορούσε να μείνει με τις ώρες εκεί, μες στη χαλάρωση, μα έπρεπε να βιαστεί. Σε λίγο θ΄άκουγε όπως πάντα τα κλειδιά του στην πόρτα της και τη μουσική απ΄τη φωνή του. Εφτά χρόνια, τώρα, η ίδια αναμονή μιας κρυμμένης ευτυχίας  κι εκείνη, σαν μαγεμένη πεταλούδα, να περιφέρεται γύρω από το φως της ύπαρξής του.

Βγήκε αργά απ΄το μπάνιο, τυλίγοντας τα μαλλιά της στη χοντρή χνουδωτή πετσέτα. Μακριά, εβένινα, αγκάλιασαν τη μέση της. Λάτρευε εκείνος ετούτη την ατίθαση κατάβαση της κόμης της. Μέσα εκεί είχε αφήσει όλες τις ήρεμες θάλασσες της ζωής τους, μα κι όλα τα φουρτουνιασμένα πέλαγα. «Μικρή μου αγάπη, λίγη ακόμα υπομονή, μέχρι να βρω την κατάλληλη στιγμή να της μιλήσω για διαζύγιο. Περνάει μια δύσκολη φάση τώρα στη δουλειά της, μην της δώσω κι εγώ ακόμα ένα χτύπημα».

Συγκατάνευσε. Και τον περίμενε να πάρει τη μεγάλη απόφαση, ανάμεσα σε φευγαλέα ραντεβού, καταπιεσμένες ενοχές , λαχανιασμένες αποδράσεις  απ΄την πλήξη ενός φιλάσθενου έγγαμου βίου.  Τα Σαββατοκυρίακα, τις μεγάλες γιορτές και σχόλες, εκείνος  τις περνούσε πάντα με τη γυναίκα και τον πεντάχρονο  γιο του. Κι έμενε εκείνη ν΄ανάβει ένα κεράκι μοναξιά στο σιωπηλό της διαμέρισμα και να περιμένει ένα μήνυμά του, έστω, που ποτέ δεν ερχόταν. Κάθε φορά η ίδια σκέψη την τυραγνούσε . Να δώσει ένα τέλος σε τούτη την παράνοια. Να κόψει τα δεσμά, να προχωρήσει με τη ζωή της. ΄Εκλεινε τα τριάντα ,  είκοσι τρία  ήταν όταν τον γνώρισε , πόσο ακόμα θα μπορούσε να περιμένει;

Κοιμόταν πάντοτε κείνα τα κρύα βράδια, με την απόφασή της να της ζεσταίνει τα όνειρα. Μα σαν την έπαιρνε τηλέφωνο πρωί, πρωί την άλλη μέρα, γκρινιάζοντας σαν μωρό παιδί για όλες τις ώρες που ‘χε αντέξει μακριά της, οι αντιστάσεις της υποχωρούσαν σαν ηττημένο στράτευμα  και καμιά μάχη δεν έδινε ενάντια στο παράλογο που ζούσε.

Μα σήμερα ήταν αποφασισμένη. Το τέλος θα ήταν οδυνηρό, μα αναγκαίο. Σαν καρκίνωμα που θα’ πρεπε να ξεριζωθεί απ΄την καρδιά της, για να της δώσει νέους παλμούς και συνέχεια. Ντύθηκε μηχανικά, με τη σκέψη κολλημένη στον επικείμενο ερχομό του. ΄Εστρωσε το τραπέζι με αργές κινήσεις, σχεδόν τελετουργικές. « Το τελευταίο δείπνο», σκέφτηκε.  Τα΄χε όλα πολύ καλά σκηνοθετημένα στο μυαλό της. Αυτή τη φορά δε θα λύγιζε σε καμιά υπόσχεση, σε καμιά ικεσία του. Θα τον πονούσε, το΄ξερε, μα ο γόρδιος δεσμός έπρεπε επιτέλους να κοπεί.

Στις οχτώ  ακριβώς εκείνος άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματός της και μπήκε σαν αφέντης στη ζωή της. Με θάρρος που έφτανε τα όρια του θράσους, με κτητικότητα, με όλα τα δικαιώματα που του έδιναν τα εφτά χρόνια της σχέσης τους. Τον υποδέχτηκε όπως πάντα, συγκρατώντας την πίκρα της, που όλο και θέριευε. Φάγανε μέσα στην ακατάσχετη φλυαρία του για τη δουλειά του, το γιο του, τις απαιτήσεις και τα καμώματά του. Τίποτα για εκείνη. Η δική της ζωή προκλητικά στο περιθώριο. Σώπαινε και άκουε , άκουε και σώπαινε.

 

Τελείωναν πια το φαγητό,  σαν σηκώθηκε  απ΄τη θέση του, την πλησίασε με το ύφος του κατακτητή και της πρόσφερε ένα μικρό, βελουδένιο κουτάκι. «Για τα γενέθλιά σου», είπε. «Δεν πιστεύω να νομίζεις πως τα ξέχασα. Περίμενα απλώς την κατάλληλη στιγμή».

«Για τη ζωή μου;» ρώτησε εκείνη . «Εφτά χρόνια τώρα, περιμένω κι εγώ την κατάλληλη στιγμή».

Τα΄χασε εκείνος, μάσησε τα λόγια του. ΄Οχι, στο κουτάκι δεν ήταν το πολυαναμενόμενο δαχτυλίδι της δέσμευσής του απέναντί της. ΄Ασε που δεν πήγαιναν καθόλου καλά τα πράγματα τελευταία. Ο γιος του θ΄άρχιζε το σχολείο κι η γυναίκα του τον πίεζε για ένα δεύτερο παιδί, σίγουρα δεν ήταν ο κατάλληλος καιρός και…

Το κουδούνι της πόρτας χτύπησε λυτρωτικά. Σηκώθηκε εκείνη, χωρίς να του δώσει καμιά εξήγηση. ΄Ανοιξε και χώθηκε στην αγκαλιά του ψηλού, μελαχρινού νέου, που την αγκάλιασε με προστατευτικότητα κι αγάπη.

«Πέρασε, Χρίστο», είπε. «΄Ηρθες… την πιο κατάλληλη στιγμή»! Και βιάστηκε να κάνει τις συστάσεις.

«Ο Χρίστος, ο αρραβωνιαστικός μου, ο Γιώργος, οικογενειακός φίλος»!

Πάγωσε εκείνος, έκανε να μιλήσει, μα τον σταμάτησε το έντονο βλέμμα του μελαχρινού νέου απέναντί του. Ψέλλισε κάτι σαν δικαιολογία, άρπαξε το σακάκι του και το μικρό βελουδένιο κουτάκι και χάθηκε απ΄τις σκάλες, μην έχοντας την υπομονή να περιμένει τον ανελκυστήρα.

Τότε μόνο αναστέναξε εκείνη με ανακούφιση. ΄Εκλεισε πίσω του την πόρτα και χάρισε ένα φιλί στο μάγουλο του  άντρα απέναντί της. «Σ΄ευχαριστώ που ήρθες.  Είσαι ο καλύτερος ξάδερφος που είχα ποτέ. Μόνη μου δε θα κατάφερνα ποτέ ν ‘απαγκιστρωθώ από τούτη τη συνήθεια. 

Αύριο, πρωί πρωί,  θ΄αλλάξω την κλειδαριά στην πόρτα μου και… τα όνειρά μου στην καρδιά μου».΄Υστερα έσβησε ένα μόνο κερί στην τούρτα γενεθλίων της. «Για το παρελθόν», είπε και κοίταξε με σιγουριά το μέλλον, που έμπαινε δυναμικά απ΄την κύρια είσοδο της απόφασής της.

Eλένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Ζωή στη Γη και έμπνευση

Αφιερωμένο εξαιρετικά στο φίλο Αποστόλη

Κείμενο γραμμένο για το διαδικτυακό αφιέρωμα με θέμα 

«Ζωή στη Γη» και έμπνευση τον @moloch82

Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι διαφορετική κι ας είναι ο ήλιος και το φεγγάρι τα ίδια. Ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα. Σαν χείμαρρος διαγράφει τις στιγμές και επιστρέφει στον ορίζοντα της μνήμης, που ποτέ δεν σβήνει… 

Το διαχρονικό ρολόι της αρχής και του τέλους, οδεύουν μαζί στο ίδιο αστρικό όχημα, διαδέχοντας αστραπιαία το ένα, το άλλο. Οι δείκτες της ζωής τρέχουν πότε κανονικά και πότε αντίστροφα στην κόψη της ανθρώπινης ψυχής, που η καρδιά συντροφεύει, πάλλοντας στους χτύπους της, πότε με θλίψη και πότε με χαρά.

Κάθε χαμόγελο ζωής φωτίζει το ουράνιο τόξο της γης και κάθε βλέμμα αγάπης λαμπρύνει το σύμπαν. Στη στροφή της χαράς ο πόνος παραμονεύει και οι πλατιοί δρόμοι γίνονται ατραποί, που διυλίζουν την πραγματικότητα, οδηγώντας μας στο πεπρωμένο.

Κολλημένα τα μάτια, τα αυτιά και οι αισθήσεις μας, πολλές φορές, εκεί, που οι μικρές τελείες γίνονται διαχωριστικές γραμμές, κυριεύουν τη σκέψη μας. Αλλοτριώνουν το εγώ μας και μας ξεστρατίζουν… Εκεί στην ταχύτητα του φωτός της σκέψης, όπου γινόμαστε ένα με το μέλλον, η ταύτιση με υπερκόσμιες δυνάμεις, οδεύει στην αιωνιότητα...

Στην άκρη του μύθου τα φώτα σβήνουν απαλά και η δανεισμένη αλήθεια γίνεται κτήμα μας… Η σκέψη που απελευθερώνεται, είναι η πιο δυνατή αλήθεια και η μόνη παρηγοριά, που μας οπλίζει με θάρρος, εγκαρτέρηση και αισιοδοξία…

Φοίβος Νικολαΐδης

Άννα Δημάκη, ζωγράφος

Απέραντη αγάπη για τη ζωγραφική

Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδί να ζωγραφίζω ώρες ατέλειωτες. Δημιουργούσα το δικό μου κόσμο... και ένοιωθα πολύ σημαντική μέσα σε αυτόν. Ήταν και είναι μια διέξοδος αλλά και πάθος και κινητήρια δύναμη ζωής. Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό της Αλεξανδρούπολης και η επαρχιακή νοοτροπία των γονέων μου ήταν απαγορευτική στο να ακολουθήσω το δρόμο της τέχνης.

 

Όμως φεύγοντας από τα πάτρια εδάφη για Θεσσαλονίκη, ως φοιτήτρια της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η ζωγραφική μου απέφερε κάποιο εισόδημα, έτσι, ώστε, να μπορέσω να έχω μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ως αυτοδίδακτη ζωγράφος για να μπορέσω να εμπλουτίσω τις τεχνοτροπίες μου και να βελτιώσω τη δουλειά μου, τα τελευταία χρόνια παρακολούθησα μαθήματα ζωγραφικής δίπλα στους εξαίρετους ζωγράφους: Λευκή Μανούρη, Νίκο Βάνη και Γεώργιο Ψαράκη.
Άννα Δημάκη

 

Η ζωγράφος Άννα Δημάκη από τη Θεσσαλονίκη είναι ένας άνθρωπος με λεπτά αισθήματα, πολλές ευαισθησίες, πλούσιες καλλιτεχνικές δραστηριότητες και απέραντη αγάπη για τη ζωγραφική.

Από τα νεανικά της χρόνια υπηρετεί με πάθος αυτό που της αρέσει ιδιαίτερα, προσπαθώντας, να ανακαλύψει όλα εκείνα τα μαγικά μυστικά, που τέρπουν και τις πέντε αισθήσεις μέσα από τη ζωγραφική τέχνη.

Οι σπουδές της στο πανεπιστήμιο της έδωσαν την ευκαιρία να αναπτύξει τις γνώσεις της και οι έμφυτές της ικανότητες τα κρυμμένα της ταλέντα. Τελικό αποτέλεσμα και φυσιολογική κατάληξη, να ανοίξει τα φτερά της στον υπέροχο και ανεξάντλητο χώρο της ζωγραφικής. Αν και αυτοδίδακτη ζωγράφος, έμαθε αρκετά καλά, όλα εκείνα τα απαραίτητα «μικρά μυστικά», που τη βοηθούν να απλώνει στο καμβά τις ζωγραφιές της με ευκολία και επιτυχία.

Η εικαστική της αναζήτηση και έκφραση βρίσκει διεξόδους στους ωραίους πίνακες της με θέματα παρμένα από την ίδια τη ζωή, τη φύση (τοπία, νεκρή φύση) και τον άνθρωπο (προσωπογραφία) κ.ά. Μέσα από τους πίνακες της προσπαθεί, να παρουσιάσει τις ανεξάντλητες ομορφιές της θείας φύσης και της ζωής.

Στις καλαίσθητες και προσεγμένες, πινελιές της αποτυπώνει όσο μπορεί πιο πιστά, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που προσδιορίζει ο εσώτερος πλούσιος κόσμος της και συλλαμβάνει η γόνιμη φαντασία της. Λατρεύει αυτό που κάνει με τόσο μεράκι και πάθος, γι’ αυτό και το υπηρετεί με τον ανάλογο σεβασμό και αξιοπιστία.

Οι ζωγραφιές της έχουν κίνηση και εκφραστικότητα, αφήνοντας τον θεατή, να ταξιδέψει μέσα από τα μηνύματα που επιδιώκει να προβάλλει και τους συναισθηματικούς τριγμούς που θέλει, να προκαλέσει. Συναισθήματα και εσωτερικές διεργασίες μέσα από το ρεαλιστικό και το ιδεατό ζωντανεύουν παράλληλα με χάρη στον καμβά μέσω της γυναίκας, ως στοιχείο- σύμβολο του έρωτα και της ανθρώπινης ομορφιάς.

Ακολουθεί πιστά και σε κάθε ευκαιρία τα μονοπάτια της τέχνης, είτε προσωπική, είτε συλλογική, μέσα από τις εκθέσεις και τα εργαστήρια στα οποία συμμετέχει με άλλους ομότεχνους της. Συνεχίζει ανελλιπώς τη σκληρή δουλειά μέχρι σήμερα με την ίδια σοβαρότητα και ζήλο.

Οι προβληματισμοί και ανησυχίες της για τη ζωή, δεν εξαντλούνται μόνο μέσα από τις καλλιτεχνικές της εκφράσεις και δημιουργίες, αλλά και περνούν και μέσα από το άδολο ενδιαφέρον της για τον άνθρωπο και τα κοινά.
Φοίβος Νικολαΐδης

Ψυχή και Σώμα

Τράφηκα με τις κρούστες των ονείρων σου και βλάστησα… για να υπάρξω περισσότερο. Φύσηξα και άνοιξα μονοπάτια μυστικά να περπατήσω μέσα σου…

Ο τίτλος του έργου είναι «αρώματα σκορπά... παράξενα η ψυχή σου». 

Επιτυχημένη προσπάθεια απεικόνισης όλων αυτών που μπορείς να διαβάσεις στο πρόσωπο κάποιου... στο χαμόγελό του... στα μάτια του... στο άρωμα ψυχής που αναδύει...

Η γυναίκα που κοιμάται στο κοχύλι. Ο τίτλος του έργου είναι «Introspection» και έχει να κάνει με την αναδίπλωση στο βαθύτερο εγώ... με την εσωτερικότητα... με το πού νιώθουμε ποιό άνετα, να κρυφτούμε... να νιώσουμε ασφαλείς και να πάρουμε δυνάμεις να συνεχίσουμε.

 

 Mέσα από τα έργα της υμνεί τη γυναίκα:
-Τη γυναίκα γυμνή πρόκληση
-Τη γυναίκα έρωτας
-Τη γυναίκα σύμβολο της γονιμότητας

  Με έκδηλη εκφραστικότητα οπτικά, σύνθεση με τη θεία ομορφιά της αιωνιότητας.

 Καλαισθησία, εκφαστικότητα και καλπάζουσα φαντασία.

Όλα της τα έργα είναι ελαιογραφίες.

  Εξαιρετική απεικόνιση της χαράς και της ομορφιάς της ζωής.

 Ο άνθρωπος χωρίς πέπλα, με την ομορφιά, την πλαστικότητα και τα αισθήματα του.

Απλές γραμμές, μέσα από την εκφραστικότητα του προσώπου, παραπέμπουν ξεκάθαρα στον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων.

 Καθαρές γραμμές, υπέροχοι χρωματισμοί, αρμονία και ομορφιά.

 

Στα έργα της δίνει τίτλους και συγχρόνως συνοδεύονται από ποιήματα ή δικά της αποφθέγματα.

Θεματικά τελευταία, άρχισε να κινείται στο χώρο του αστικού τοπίου με αφαιρετικές τάσεις, δημιουργώντας έτσι ένα προσωπικό ύφος όπου προσπαθεί να αποδώσει έντονα την αίσθηση της μοναξιάς, που αφορά τους ανθρώπους των σύγχρονων πόλεων.

 Όμορφες πινελιές στον καμβά με χάρη.

Πηγαία έκφραση της ζωής και της καρδιάς

 Καλαίσθητη χρήση των χρωμάτων. Ορατή η αγάπη για την τέχνη.

Έντονες πινελιές που αποτυπώνουν δημιουργικά τα λουλούδια, που σημαίνουν πάντα ζωή και συμβολίζουν την ελπίδα για το μέλλον.

.

 Η μικρή Νικολέττα, ( η ελπίδα για το μέλλον) δημιούργησε αυτό το υπέροχο έργο της  Άννας Δημάκη.

Πλούσια συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις και εργαστήρια ζωγραφικής.

  Συμμετοχή με άλλους ομότεχνους σε εκθέσεις.

 Παρούσα σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και πολιτιστικά δρώμενα.

Η καλλιτεχνική της δραστηριότητα έχει παρουσιαστεί από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές (ΕΤ3 -ΕΓΝΑΤΙΑ ΤV-ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΜΥΘΟΣ FM).

 

Όνειρό της είναι κάποια στιγμή να εκδώσει  ένα λεύκωμα όπου θα ενώσει όλους τους πίνακές της με διάφορα ποιήματα και κείμενα της, σε μια ιστορία.
http://www.dimakiart.com/
Facebook 

e-mail: info@dimakiart.com και farmakeio23anna@yahoo.gr