Το πραγματικό πρόβλημα του ΡΙΚ δεν είναι μόνον οι μισθοί...

Του Σάββα Ιακωβίδη

Εδώ και πολλές ημέρες παρακολουθούμε όσα λέγονται για το ΡΙΚ, με αφορμή την αναβολή της έγκρισης του προϋπολογιομού του, που έχει ως αποτέλεσμα την μη καταβολή της μισθοδοσίας των εργαζομένων. Αυτοί προβαίνουν σε ΙΟλεπτες στάσεις εργασίας. Παράλληλα, αξιοποιούν το ΡΙΚ, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, για να εκφράσουν το παράπονο τους επειδή δεν πληρώθηκαν. Κάλεσαν πολιτικούς για να τους ανακρίνουν και ηθοποιούς προς ενίσχυση.

Παραπονιούνται ότι το ΡΙΚ δεν θα μπορέσει να καλύψει την Κυπριακή Προεδρία, τους Ολυμπιακούς και ποδοσφαιρικούς αγώνες. Τα κόμματα, αυτοί οι μέγιστοι ένοχοι για την κακοδαιμονία του ΡΙΚ και των εργαζομένων, επιδίδονται σε δακρύβρεκτες πλην φαρισαϊκές εκδηλώσεις απολογιών και υποστήριξης του ΡΙΚ και των υπαλλήλων, εμφανώς διά τον φόβο των ψήφων τους. Το δε ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση, σε μιαν εξίσου επιτήδεια ψηφοθηρία, καταγγέλλουν τα άλλα κόμματα ότι θέλουν, τάχα, να κλείσουν το Ίδρυμα.

Κανείς δεν θέλει το ΡΙΚ να κλείσει. Εκ προοιμίου υποστηρίζουμε ότι κάθε εργαζόμενος δικαιούται να αμείβεται, συνεπώς και οι εργαζόμενοι στο ΡΙΚ. Δεν αντέχουμε, όμως, αυτό το κωμικό θέατρο, που στήθηκε από τα κόμματα και τη Διοίκηση του ΡΙΚ για το Ίδρυμα. Όλοι εστιάζονται στο ιερό δικαίωμα των εργαζομένων να απολαμβάνουν τους μισθούς των. Ουδείς αντιλέγει!

Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει να λεχθούν και κάποια άλλα πράγματα, που όλοι καμώνονται να ξεχνούν. Δεν είδαμε κανέναν από τους πολιτικάντηδες και ειδικά από τη... φιλολαϊκή Κυβέρνηση να εκφράσουν την ανησυχία τους για τις δεκάδες απολύσεις και τις μειώσεις μισθών στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Ούτε για τα νοικοκυριά, που βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας ή της μείωσης των αποδοχών τους. Γιατί η ευαισθησία τους περιορίζεται μόνο στους εργαζομένους στο ΡΙΚ;

 

Απάντηση: Διά την προβολή, ηλίθιοι! Ας μείνουμε, όμως, στο Ίδρυμα και σε θέματα που οι συνάδελφοι δεν έθιξαν καν. Αναφερόμαστε στις κυβερνητικές και κομματικές παρεμβάσεις στο έργο κυρίως των δημοσιογράφων και στην προσπάθεια κάθε κυβέρνησης να καθιστά το ΡΙΚ φερέφωνο της. Και αυτή η κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι το μετέτρεψε σε όργανο της και ότι γίνεται φακέλωμα «φιλικών» και «εχθρικών» δημοσιογράφων. Από την εποχή του Μακαρίου μέχρι σήμερα, το ΡΙΚ είναι πεδίο κυβερνητικών, κομματικών και πολιτικών παρεμβάσεων, πιέσεων, εκβιασμών, ευνοιοκρατίας, με πρώτα θύματα τους εργαζομένους. Γι' αυτό με αποκαρδίωση είδαμε τους συναδέλφους να απαιτούν μόνο τους μισθούς των. Δεν ακούσαμε, όμως, κανέναν να ορθώνει φωνή διαμαρτυρίας για την ανεπίτρεπτη, αφόρητη και εξοργιστική εμπλοκή των κομμάτων και της Κυβέρνησης στο ΡΙΚ.

Δεν ακούσαμε κανέναν να υπερασπίζεται τη συντακτική και δημοσιογραφική ελευθερία και ανεξαρτησία του ΡΙΚ. Είναι εύκολο να τονίζεται η «εγκυρότητα» του αλλ' αυτή, όταν υποθηκεύεται σε κομματικές εντολές και υφίσταται επιθέσεις και εκβιασμούς, καταντά γελοιότητα και αφερεγγυότητα.

Η κρίση με τους μισθούς ήταν η κλασική ευκαιρία να τεθούν από τους εργαζομένους και να αναδειχθούν τα πραγματικά και διαχρονικά προβλήματα του ΡΙΚ. Δεν ακούσαμε κανέναν να διεκδικεί όπως το Ίδρυμα, ως η υπεύθυνη ραδιοτηλεοπτική έκφραση του κράτους, καταστεί ένα σοβαρό κυπριακό BBC, σύγχρονο, ελεύθερο, πραγματικά ανεξάρτητο, με χρηστή διαχείριση και καλύτερη αξιοποίηση του προσωπικού του. 

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πανίσχυρος Τσιέρτσιλ απαίτησε να παρέμβει στο BBC. Ο τότε διευθυντής του, λόρδος Ριθ, του απάντησε: «Προτιμώ να το ανατινάξω παρά να σας το επιτρέψω». Ποιοι, στο ΡΙΚ, τολμούν να μιμηθούν τον λόρδο Ριθ; Όχι, βέβαια, οι κομματικοί τού Δ.Σ. Τουλάχιστον, ας το αποτολμήσουν οι δημοσιογράφοι.

Σάββας Ιακωβίδης
Εφημερίδα 'Σημερινή'

Ηλ. διεύθυνση: s.iacovides@simerini.com