Αριστοτέλης

 

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη : «Ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων», δηλαδή δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια , αλλά τα πράγματα είναι όπως φαίνονται, σε κάποιον που τα αντιλαμβάνεται.

Μέρη της αρετής είναι η δικαιοσύνη, ανδρεία, εγκράτεια, μεγαλοπρέπεια, μεγαλοψυχία, ελευθεριότητα, πραότητα, φρόνηση και σοφία.

Ο Αριστοτέλης συμμερίζεται τη βασική πεποίθηση ότι είναι στο χέρι του ανθρώπου να είναι ευτυχισμένος ή όχι. Γιατί στο χέρι του είναι να είναι καλός ή κακός, να κατακτήσει την αρετή ή όχι. Η αρετή δεν είναι γνώση, είναι πράξη. Και από την πράξη εξαρτάται η ευτυχία ή δυστυχία του ανθρώπου.

Ο Αριστοτέλης εξαρτά την ευτυχία όχι από ορισμένου είδους αποκτήματα, αλλά μόνο από την προσωπική δραστηριότητα του ανθρώπου. Ενάρετη πράξη είναι μόνο η συνειδητή πράξη, η θελημένη και προσδιορισμένη από ορισμένες αρχές.

Ο άνθρωπος είναι ολότελα υπεύθυνος για τις πράξεις του και για τους τρόπους του. Κι αυτό επειδή με τη λογική του έχει την εξουσία του, τη βούλησή του. Για να γίνει ένας άνθρωπος άξιος, πρέπει να συντελέσουν τρία πράγματα: φύση, συνήθεια και διδαχή. Η συνήθεια πρέπει να κατευθύνεται από τη λογική.

Κατά τον Αριστοτέλη επιτυγχάνουμε την ηθική αρετή, όταν τηρούμε το ορθό μέτρο μεταξύ δύο ακροτήτων, μεταξύ της ελλείψεως και της υπερβολής. Πάσα αρετή ίσταται εν τω μέσω των δύο τούτων ακροτήτων. Η ανδρεία π.χ. βρίσκεται στο μέσον μεταξύ της δειλίας και του αλόγιστου θάρρους.

Συνέντευξη με τον Ebenezer Scrooge

Mάλιστα... έγινε κι αυτό...Και γιατί όχι..; Εδώ γίνονται τόσα και τόσα... 170 χρόνια μετά, ο διάσημος ήρωας του Ντίκενς λύνει τη σιωπή του και απαντά σε καυτά ερωτήματα, σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί...

 

Βιβή Μιχαήλ

Γράφει από την Αθήνα

Δείτε το ιστολόγιό της : Άρωμα Γυναίκας

By Martin Wolf

Ο Ebenezer Scrooge μπήκε αργά στο δωμάτιο. Προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν όπως ακριβώς τον είχε περιγράψει ο Κάρολος Ντίκενς. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, να μην έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου αυτά τα τελευταία 170 χρόνια; Αυτό πρέπει να είναι το πλεονέκτημα να είσαι λογοτεχνικό πρόσωπο, κατέληξα.

"Καλημέρα, κ. Scrooge", είπα ευγενικά. "Έχω έρθει να σας πάρω συνέντευξη για το νέο σας best seller, το Scroogenomics - or How to Do Well out of Doing Good" (Scroogenomics ή πώς να τα καταφέρετε κάνοντας το καλό).

Ο Eb. Scrooge χαμογέλασε. "Ναι", απάντησε. "Πρέπει να παραδεχθώ ότι το βιβλίο Scroogenomics του Joel Waldfogel παρουσιάζει ένα μέρος του εαυτού μου που δεν είχε φωτιστεί. Ο Ντίκενς, αν και ταλαντούχος συγγραφέας, ήταν απλώς ένας συναισθηματικός ανόητος. Ποτέ δεν κατάλαβε σε τι ακριβώς αφορούσε η αλλαγή μου εκείνα τα Χριστούγεννα.

Έμαθα, πάνω από όλα, να δείχνω φιλάνθρωπος. Η ικανότητα αυτή, σε συνδυασμό με την επιχειρηματική μου διορατικότητα, βοήθησε στο να μετατρέψω τη Marley & Scrooge σε μία διεθνή επιχείρηση. Ευτυχώς, αυτή η φιλανθρωπία έχει γίνει λιγότερο οδυνηρή, καθώς οι δωρεές απαλλάσσονται πλέον από την εφορία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο για έναν φιλάργυρο από την κρατικά επιδοτούμενη φιλανθρωπία".

Εξεπλάγην από την ειλικρίνειά του. Θα πρέπει να ήπιε κάτι παραπάνω νωρίτερα στο πάρτι της παρουσίασης του βιβλίου. Μετά την αυστηρή εγκράτεια που περιέγραψε ο Ντίκενς, ακόμη και ένα ποτηράκι θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.

"Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο βιβλίο", συνέχισα, "είναι πως δεν αφορά μόνο στον πολύτιμο ρόλο της φήμης που αποκτήσατε για τη φιλανθρωπία ως προς την επιχειρηματική σας επιτυχία. Έχετε επίσης ισχυρές απόψεις για το πώς θα πρέπει να λειτουργεί η κυβέρνηση. Στηρίζετε σθεναρά τις περικοπές που αποφάσισε η κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία. Μήπως, όμως, η θέση αυτή έρχεται σε αντίθεση με το φιλανθρωπικό προφίλ σας;".

"Καθόλου", απάντησε απότομα ο Eb. Scrooge. "Η θέση μου συνοψίζεται στο μότο δημόσια σύνεση και ιδιωτική φιλανθρωπία. Πώς θα δείξουμε εμείς οι πλούσιοι την καλοσύνη μας εάν το κράτος επιμένει να τους φροντίζει όλους;".

"Ή, ακόμη χειρότερα, εάν το κράτος φροντίζει εκείνους τόσο τους άξιους όσο και τους ανάξιους. Ένα πράγμα που κατάλαβε καλά ο Ντίκενς είναι πως όσοι δέχτηκαν τη φιλανθρωπία μου το άξιζαν πραγματικά. Η αγαπημένη μου δωρεά είναι χριστουγεννιάτικες γαλοπούλες γι' αυτούς που το αξίζουν. Νομίζετε πως θα δίναμε γαλοπούλες στον καθέναν; Σε καμία περίπτωση. Επιλέγουμε προσεκτικά".

"Άρα, υποστηρίζετε επίσης την κρατική μεταρρύθμιση του συστήματος πρόνοιας, βάσει της οποίας οι εργαζόμενοι πληρώνουν περισσότερο;".

"Φυσικά", απάντησε ο Scrooge και συμπλήρωσε: "Το να πληρώνουν οι εργαζόμενοι είναι το βασικό μου μότο. Το μόνο χειρότερο από έναν ανάξιο φτωχό είναι ο άνεργος φτωχός. Ουσιαστικά, είναι το ίδιο πράγμα. Αυτές είναι καλές βικτοριανές αξίες".

"Και τι γίνεται, όμως, με τους ανάξιους πλούσιους; Η Scrooge Bank διασώθηκε από κρατικά κεφάλαια και αμέσως μετά άρχισε και πάλι να πληρώνει bonus στη διοίκησή της και μερίσματα σε εσάς. Πώς δικαιολογείται αυτό το κοινωνικό κράτος; Δεν είναι και τόσο βικτοριανό, έτσι;".

"Όχι, πράγματι, και είναι ακόμη το καλύτερο. Από πολλές πλευρές, τα πράγματα έχουν πάρει την κατιούσα τα τελευταία 170 χρόνια. Αυτή, όμως, είναι μία εξαίρεση. Οι τράπεζες είναι πολύ σημαντικές για να αφεθούν στην πτώχευση. Οι πλούσιοι άνθρωποι κάνουν πραγματικά σπουδαία πράγματα, όπως το να δίνουν εργασία στους φτωχούς και να τους δίνουν και κάποια φιλανθρωπία.

Η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας σωστά εγγυήθηκαν για τα χρέη μας και μας προσέφεραν φθηνό χρήμα. Ούτως ή άλλως, το λάθος ήταν της κεντρικής τράπεζας. Εκείνη ενθάρρυνε τον δανεισμό. Τι περίμεναν λοιπόν ότι θα κάνουν οι τράπεζες;".

"Σε γενικές γραμμές, νομίζετε ότι ο George Osborne κάνει καλή δουλειά στο υπουργείο Οικονομικών της Βρετανίας;".

"Φυσικά", απάντησε ο Eb. Scrooge. "Οι δικές του είναι οι καλύτερες βικτοριανές αξίες. Περικοπές στις δαπάνες για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους φτωχούς και μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων για τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες και την ιδιωτική φιλανθρωπία".

"Εγώ προσωπικά επενδύω στον χρυσό. Ελπίζω ότι μπορούμε να πείσουμε το Κογκρέσο σε αυτές τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιστρέψουν στον κανόνα του χρυσού σε μία τιμή τουλάχιστον 20.000 δολαρίων ανά ουγκιά. Θα βγάλω μια περιουσία. Αυτό είναι ένα ακόμη παράδειγμα της βασικής μου αρχής να επωφελείσαι ενώ κάνεις το καλό".

"Όμως", είπα, "αυτές οι περικοπές μπορεί να βυθίσουν την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση. Αυτό δεν μοιάζει και τόσο φιλάνθρωπο".

Ο Eb. Scrooge σκέφτηκε για λίγο. Μετά χαμογέλασε. "Σε καμία περίπτωση. Η οικονομία σίγουρα θα ανακάμψει μακροπρόθεσμα. Εν τω μεταξύ, ο κόσμος θα αποκτήσει τις αξίες της σκληρής δουλειάς και της σύνεσης στον νέο αγώνα εύρεσης εργασίας. Αυτό είναι πολύ σωστό. Το βασικό μέλημα διατήρησης των τραπεζών έχει επιτευχθεί. Τώρα θα πρέπει να επιτρέψουμε στην επιχειρηματική δραστηριότητα στη Βρετανία να βρει πεδίο δράσης".

"Σε γενικές γραμμές τότε", ρώτησα, "προβλέπετε τον παγκόσμιο θρίαμβο των Scroogenomics;".

"Όχι ακριβώς", απάντησε. "Στις πρώην αποικίες δεν καταλαβαίνουν ακόμη τη σημασία των βικτοριανών οικονομικών. Καταλαβαίνουν όμως την ανάγκη για αυτοσυντήρηση και για ιδιωτική φιλανθρωπία.

Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη η θέληση για υιοθέτηση βικτοριανής δημοσιονομικής πολιτικής είναι πολύ ισχυρή. Όμως, δεν καταλαβαίνουν πλήρως τη σημασία της αυτοσυντήρησης και της ιδιωτικής φιλανθρωπίας. Η νεοσύστατη κυβέρνηση συνασπισμού στη Βρετανία, με χαρά βλέπω, καταλαβαίνει τα πάντα σωστά".

Έφυγα από αυτήν τη συνάντηση χαρούμενος με την ευχή του Scrooge για "Καλά Χριστούγεννα" ακόμη να ηχεί στα αφτιά μου. Ήξερα πως αυτή η ειλικρινής συνέντευξη με αυτόν τον μεγάλο άνδρα του επιχειρείν -η πρώτη του από το 1843- θα ήταν εντυπωσιακή. Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, να τον καταλάβει τόσο λάθος ο Ντίκενς;

Και τότε συνειδητοποίησα: Ο Scrooge χρησιμοποίησε τον Ντίκενς με ευφυΐα, ώστε να δημιουργήσει την εντύπωση που ήθελε. Δεν τον ενδιέφερε πλέον. Εν κατακλείδι, πόσα χρόνια συναισθηματικής εξαπάτησης μπορεί να αντέξει κανείς;

Πηγή: FT.com

Σημείωση blogger:το απορίας άξιον είναι που οι Financial Times δημοσιεύουν ένα κείμενο που λέει έξω από τα δόντια και πολύ χοντρά, όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια... Είμαι σίγουρη πως διαβάστηκε από πολλούς τραπεζίτες, πολιτικούς και επιχειρηματίες και στην Ελλάδα... Γι' αυτό που αμφιβάλλω τα μάλα, είναι αν το κατάλαβαν...!!!

Βιβή Μιχαήλ

 Άρωμα Γυναίκας

Οδήγηση στ' αριστερά

Τάνια Μπάιρα

Γράφει από την Αν. Μακεδονία

Δείτε το ιστολόγιό της : 'Αρωμα Γυναίκας

Γιατί οι Άγγλοι οδηγούν στην αριστερά πλευράς; Kαι εμείς δεξιάς;

Αν σας έλεγα, οτι, το γεγονός ότι οδηγούμε στη δεξιά πλευρά, οφείλεται στον Ναπολέοντα θα το πιστεύατε;

Μετά τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας και τις... ραλλιστικές ικανότητες των Ινδών οδηγών που μάθαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, αν δεν γνωρίζατε, εγώ πάντως, απέδιδα το γεγονός της... οδήγησης στα αριστερά στην αναποδιά των Αγγλων και στο γεγονός ότι θέλουν να ξεχωρίζουν απο τον υπόλοιπο κόσμο. Ας μάθουμε γιατί οι Αγγλοι οδηγούν στην αριστερά πλευρά, αλλά και μείς στα δεξιά!!

Για τον περισσότερο κόσμο, μας φαίνεται ότι οι Άγγλοι είναι ανάποδοι, και για αυτό οδηγούν στα αριστερά. Κι όμως, κάνουμε λάθος, μιας κι αυτή η τακτική, το να βρισκόμαστε στην αριστερή πλευρά του δρόμου κρατάει από τα πολύ παλιά χρόνια.

Μέχρι το 1700 οι άνθρωποι περπατούσαν στην αριστερά πλευρά του δρόμου. Αυτό αιτιολογείται από το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες κι έτσι το καλό χέρι, που θα κράταγε το ξίφος σε περίπτωσης που χρειαζόταν, θα έπρεπε να είναι ανάμεσα στον αμυνόμενο και το επιτιθέμενο. Επίσημη οδηγία, στις μετακινήσεις οι άνθρωποι να βρίσκονται στο αριστερό μέρος του δρόμου δόθηκε από τον πάπα στα 1300. Τίποτα δεν άλλαξε μέχρι το 1773, όταν η αύξηση της κυκλοφορίας των αλόγων αλλά και των αμαξών, οδήγησε την αγγλική κυβέρνηση να βγάλει οδηγία, η οποία επέμενε στην κυκλοφορία στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Η οδηγία αυτή έγινε νόμος το 1835.

Όλα αυτά εξηγούν το γιατί στην Αγγλία και στις αποικίες της οδηγούν στα αριστερά. Ακούγεται και φαίνεται λογικό. Τότε γιατί στις υπόλοιπες χώρες τα οχήματα κινούνται στη δεξιά πλευρά του δρόμου; Το μόνο σίγουρο είναι ότι οφείλεται στους Γάλλους.

Κατά μία εκδοχή η αλλαγή αυτή έγινε από το Ναπολέοντα. Συγκεκριμένα, όταν τα κάρα άρχισαν να διαδίδονται, ο οδηγός του κάρου δεν καθόταν πάνω στο όχημα, αλλά στο τελευταίο άλογο και μάλιστα στην αριστερή πλευρά. Για να χρησιμοποιούν το καμτσίκι με το δεξί. Από τη θέση αυτή, ο οδηγός μπορούσε μεν να ελέγξει την πορεία όλων των αλόγων, δε μπορούσε όμως να ελέγξει το πόσο κοντά ήταν στα άλλα κάρα. Έτσι, το θέμα ήταν αρκετά σοβαρό, τόσο που ανάγκασε το Ναπολέοντα να κάνει την κίνηση στα δεξιά υποχρεωτική.

  countries with right-hand traffic  -  Χώρες που οδηγούν δεξιά

  countries with left-hand traffic    -  Χώρες που οδηγούν αριστερά

Why do the English drive on the "wrong" side of the road?

Well it's one of those trivia questions that can really nag at you until you find an answer, I did some research and discovered the following:

In days of old logic dictated that when people passed each other on the road they should be in the best possible position to use their sword to protect themselves. As most people are right handed they therefore keep to their left. This practice was formalised in a Papal Edict by Pope Benefice around 1300AD who told all his pilgrims to keep to the left.

Nothing much changed until 1773 when an increase in horse traffic forced the UK Government to introduce the General Highways Act of 1773 which contained a keep left recommendation. This became a law as part of the Highways Bill in 1835.

Reasons to travel on the right are less clear but the generally accepted version of history is as follows: The French, being Catholics, followed Pope Boneface's edict but in the build up to the French Revolution in 1790 the French Aristocracy drove their carriages at great speed on the left hand side of the road, forcing the peasantry over to the right side for their own safety. Come the Revolution, instincts of self preservation resulted in the remains of the Aristocracy joining the peasants on the right hand side of the road. The first official record of this was a keep right rule introduced in Paris in 1794.

OK, that explains the UK and France but what about the rest of the world? Britain's imperial expansion (all of the pink bits on old maps) spread the keep left rule far and wide. This included India, Australasia and much of Africa (Although many African countries changed to the right later when they became independent).

France also had quite an empire after the revolutionary wars and the keep right rule spread through much of modern day Europe and to colonies such as Egypt. The connection with the USA is thought to be General Lafayette who recommended a keep right rule as part of the help that he gave the Americans in the build up to the war of Independence. The first reference to keep right in USA law is in a rule covering the Lancaster to Philadelphia turnpike in 1792.

But what about Japan ? well in the 1850's Gunboat diplomacy forced the Japanese to open their ports to the British and Sir Rutherford Alcock, who was Queen Victoria's man in the Japanese court persuaded them to adopt the keep left rule.

History and origin

About a quarter of the world drives on the left, and the countries that do are mostly old British colonies. This strange quirk perplexes the rest of the world; but there is a perfectly good reason.

In the past, almost everybody travelled on the left side of the road because that was the most sensible option for feudal, violent societies. Since most people are right-handed, swordsmen preferred to keep to the left in order to have their right arm nearer to an opponent and their scabbard further from him. Moreover, it reduced the chance of the scabbard (worn on the left) hitting other people. 

Furthermore, a right-handed person finds it easier to mount a horse from the left side of the horse, and it would be very difficult to do otherwise if wearing a sword (which would be worn on the left). It is safer to mount and dismount towards the side of the road, rather than in the middle of traffic, so if one mounts on the left, then the horse should be ridden on the left side of the road. 

In the late 1700s, however, teamsters in France and the United States began hauling farm products in big wagons pulled by several pairs of horses. These wagons had no driver's seat; instead the driver sat on the left rear horse, so he could keep his right arm free to lash the team. Since he was sitting on the left, he naturally wanted everybody to pass on the left so he could look down and make sure he kept clear of the oncoming wagon’s wheels. Therefore he kept to the right side of the road.

In addition, the French Revolution of 1789 gave a huge impetus to right-hand travel in Europe. The fact is, before the Revolution, the aristocracy travelled on the left of the road, forcing the peasantry over to the right, but after the storming of the Bastille and the subsequent events, aristocrats preferred to keep a low profile and joined the peasants on the right. An official keep-right rule was introduced in Paris in 1794, more or less parallel to Denmark, where driving on the right had been made compulsory in 1793.

Later, Napoleon's conquests spread the new rightism to the Low Countries (Belgium, the Netherlands and Luxembourg), Switzerland, Germany, Poland, Russia and many parts of Spain and Italy. The states that had resisted Napoleon kept left – Britain, the Austro-Hungarian Empire and Portugal. This European division, between the left- and right-hand nations would remain fixed for more than 100 years, until after the First World War.

Tania Mpaira

Writes from Macedonia, Greece

View her website :
'Αρωμα Γυναίκας

Ίδρυμα Πολιτισμού Κύπρου

Με πρόσκληση του Ιδρύματος Πολιτισμού Κύπρου επισκέφθηκε την Κύπρο την περασμένη Παρασκευή ο Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννης Μάνος.

Ο κ. Μάνος συζήτησε με τον Πρόεδρο και το Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος Πολιτισμού Κύπρου Κίκη Ν. Λαζαρίδη και Τάσο Αγγελή θέματα συνεργασίας μεταξύ των δύο οργανισμών και είχε φιλοφρονητική συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού Ανδρέα Δημητρίου.

Ο κ. Λαζαρίδης ενημέρωσε λεπτομερώς τον κ. Μάνο για την πορεία των εργασιών για τη δημιουργία του Μεγάρου Πολιτισμού Κύπρου και έγινε ανταλλαγή απόψεων για τρόπους συνεργασίας μεταξύ των ιδρυμάτων.

Ο κ. Μάνος προσκάλεσε στην Αθήνα τον ερχόμενο μήνα τον Πρόεδρο και τα διευθυντικά στελέχη του Ιδρύματος Πολιτισμού Κύπρου για καλύτερη ενημέρωση γύρω από τις δραστηριότητες του Μεγάρου Μουσικής και για περαιτέρω συζήτηση και μεθόδευση της μελλοντικής συνεργασίας.

ΙΔΡΥΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ 

Λεωφ.  Βύρωνος 55, 
1096 Λευκωσία

Τηλ.: 22 410 191, Φαξ.: 22 410 196 

www.ccf.org.cy   

info@ccf.org.cy

Το αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου

Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας

Γράφει από τη Λευωσία

katoomba@cytanet.com.cy

Στη συμβολή των οδών Πατριάρχη Γρηγορίου και Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου, λίγα μόλις μέτρα μακριά από την Αρχιεπισκοπή, ορθώνεται επιβλητικό το αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου, το οποίο σήμερα στεγάζει το Εθνολογικό Μουσείο. Κτισμένο στην ενορία του Αγίου Αντωνίου, όπου παραδοσιακά κατοικούσε η τάξη των εύπορων Ελληνοκυπρίων, θεωρείται το σημαντικότερο δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής της Τουρκοκρατίας. Εδώ κατοικούσε ο πανίσχυρος δραγομάνος Χατζηγεωργάκης Κορνέσιος, που υπηρέτησε στο αξίωμα αυτό μεταξύ 1779-1809, μαζί με τη σύζυγό του Μαρουδιά Παυλίδου, που καταγόταν από τις Τρεις Ελιές και ήταν ανηψιά του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, μαζί με τα έξι παιδιά τους.

Εκτός από δραγομάνος, ο Κορνέσιος υπήρξε πλοιοκτήτης και μεγάλος γαιοκτήμονας, αφού κατείχε ένα μεγάλο τσιφλίκι στην Αγία Παρασκευή, μια έπαυλη με εξοχικό σπίτι στον Άγιο Παύλο, ένα περβόλι με πέντε μύλους στην Κυθρέα, χωράφια στην Έγκωμη και τον Άγιο Δομέτιο, ένα τσιφλίκι στην Τύμπου, ένα στο Φασούρι και ένα στον Πάρατζιη της Μόρφου, καθώς και διάφορα ακίνητα στην περιοχή του Αγίου Κασσιανού, ενώ το 1793 αγόρασε το μοναστήρι των Καπουτσίνων έναντι 3.000 γροσιών. Το 1790 ο Σουλτάνος Σελήμ Γ’ αναγνώρισε το Χατζηγεωργάκη ως ισόβιο δραγομάνο με χάττι (διάταγμα). Παρά τις φήμες για εκμετάλλευση των Χριστιανών φορολογούμενων και το αμφιλεγόμενο της προσωπικότητάς του, ο Κορνέσιος υπήρξε και μεγάλος ευεργέτης:

α) Χρηματοδότησε την κατασκευή του υδραγωγείου του Σιλιχτάρη στη Λευκωσία.

β) Δώρισε το τσιφλίκι που είχε στην Τύμπου στη Μονή Μαχαιρά.

γ) Έκτισε τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου στο νεκροταφείο της Αγλαντζιάς (1797) και του Αγίου Γεωργίου στην Αθαλάσσα (1793).

δ) Δώρισε στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου το περβόλι του στην Κυθρέα και πλήρωσε για το διάκοσμο της εκκλησίας (1798).

ε) Χρηματοδότησε την ανέγερση της εκκλησίας της Παναγίας στη γενέτειρά του, Κρήτου Τέρρα, στην οποία δώρισε και φορητές εικόνες για το εικονοστάσι της (1804).

στ) Χρηματοδότησε την ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Παύλου στον Άγιο Δομέτιο (1805).

ζ) Επειδή ο κυβερνήτης ήθελε να σκοτώσει τους λεπρούς που μαζεύονταν στην Πύλη Αμμοχώστου, ο Κορνέσιος δώρισε το 1807 δύο τσιφλίκια στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής (σημερινός χώρος Πανεπιστημίου), συνολικής έκτασης 500 σκαλών, για τη δημιουργία του λεπροκομείου.

η) Ενίσχυσε οικονομικά το «Ελληνομουσείον», σχολείο που ίδρυσε ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, με μια δωρεά 10.000 γροσιών (1808).

Η αρχιτεκτονική του αρχοντικού παραπέμπει στη μεσαιωνική περίοδο. Αυτό δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάζει, αφού κτίστηκε στη θέση μεσαιωνικού αρχοντικού, από το οποίο ίσως να προέρχεται η μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο της οικίας με το λιοντάρι της Βενετίας. Πιθανώς το προηγούμενο οικοδόμημα να ανήκε στη σημαντική οικογένεια Podocataro, που χρηματοδότησε την κατασκευή του προμαχώνα κοντά στην Αρχιεπισκοπή και της οποίας το οικόσημο βρίσκεται στη μαρμάρινη πλάκα που είναι εντοιχισμένη πάνω από την είσοδο του αρχοντικού. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, έχει εκφραστεί η άποψη ότι το αρχικό οικοδόμημα φαίνεται ότι ανήκε στην οικογένεια του ιππότη Balian Beltran, ο οποίος το 1515 αγόρασε το χωριό Ποταμιά.

Όπως μαρτυρεί η μαρμάρινη πλάκα στο εσωτερικό της εισόδου, το διώροφο κονάκι κτίστηκε το 1793 από λαξευμένη πουρόπετρα σε σχήμα Π με βόρεια πρόσοψη. Η ανατολική και η δυτική πτέρυγα περιβάλλουν εσωτερική αυλή και κήπο, τους οποίος κατά την επίσκεψή του στη Λευκωσία το 1873 ο Αρχιδούκας της Αυστρίας Louis Salvator περιέγραψε ως ένα πραγματικό όνειρο των αραβικών νυχτών, μια όαση με φοινικιές και πορτοκαλιές. Στο κέντρο της αυλής υπάρχει μια μαρμάρινη διακοσμημένη κρήνη και ένα ιδιωτικό χαμάμ. Στο πάνω μέρος της κρήνης βρίσκεται ένας σταυρός, με τα αρχικά IC XC NI KA και την ημερομηνία 29 Ιουλίου 1803. Το νερό κυλά σε μια αρχαία σαρκοφάγο.

 

Στο ισόγειο της οικίας βρίσκονται χώροι της υπηρεσίας, της κουζίνας, των στάβλων και διάφοροι αποθηκευτικοί και βοηθητικοί χώροι. Στην αυλή βρίσκεται μια στεγασμένη ξύλινη σκάλα που οδηγεί στον ηλιακό του πάνω ορόφου. Στον πάνω όροφο βρίσκονται τα κυριότερα δωμάτια του σπιτιού, ο προθάλαμος, τα υπνοδωμάτια και η επίσημη αίθουσα υποδοχής, γνωστή και ως οντάς. Ο οντάς βρίσκεται στο άκρο της ανατολικής πτέρυγας και διακρίνεται από την πλούσια ξυλόγλυπτη επιχρυσωμένη διακόσμησή του και διάφορες ελαιογραφίες• γύρω από τα πολλά μαξιλάρια βρίσκεται και το απαραίτητο αξεσουάρ για συνομιλία, διασκέδαση και ξεκούραση, ο παραδοσιακός ναργιλές. Φαίνεται ότι η εσωτερική διακόσμηση συνδύαζε την κομψότητα και τη χάρη των ευρωπαϊκών επίπλων με την άνεση και τη χλιδή της ανατολής.

 

Στα μέσα Μαρτίου 1804, λόγω αύξησης της φορολογίας, ξέσπασε εξέγερση Οθωμανών, Λινοβάμβακων και Χριστιανών κατά του Χατζηγεωργάκη και του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου. Ένα εξαγριωμένο πλήθος κινήθηκε προς την περιοχή του αρχοντικού και μόλις έφθασε εκεί όρμησε και το λεηλάτησε, καίοντας τμήμα της εξώπορτας. Ο Χατζηγεωργάκης και η οικογένειά του μόλις που πρόλαβαν να διαφύγουν από την πίσω αυλή, καταφεύγοντας στο σπίτι κάποιου Τουρκοκύπριου φίλου για μερικές μέρες μέχρι που κατάφεραν να βγουν κρυφά έξω από τα τείχη και να κατευθυνθούν προς τη Λάρνακα, όπου βρήκαν άσυλο στο σπίτι του Πρόξενου της Ρωσσίας, Κωνσταντίνου Περιστιάνη. Στις 20 Μαρτίου 1804 σάλπαραν για την Κωνσταντινούπολη και δεν επέστρεψαν παρά το 1808. Εις μνήμην των γεγονότων του 1804 γράφτηκε, άγνωστο από ποιον, το «Άσμα του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου» με 400 στίχους σε ιαμβικό μέτρο.

Τον Ιούλιο του 1805, ο Χατζηγεωργάκης διόρισε ως επίτροπό του το βοηθό του Νικόλαο Νικολαΐδη, ο οποίος δυστυχώς καταχράστηκε τη θέση του, κάτι για το οποίο τον υποχρέωσε να ξεπληρώσει ο ίδιος ο Κορνέσιος με την επιστροφή του στην Κύπρο. Ωστόσο, η ισχύς και το κύρος του Κορνέσιου είχαν πλέον κλωνιστεί τόσο στην Κύπρο όσο και στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από ψεύτικες κατηγορίες στην Υψηλή Πύλη από το Νικολαΐδη, το μουχασίλη (κυβερνήτη) Χασάν Αγά, το Γάλλο Πρόξενο Joseph Regnault και άλλους εχθρούς του, μόλις που γλύτωσε τη σύλληψή του στις 25 Οκτωβρίου 1808.

Μετά τη μυστική φυγή του Κορνέσιου, ο Χασάν Αγάς διάταξε να σφραγιστεί το αρχοντικό του και τη φύλαξη του αρχοντικού την ανάθεσε στον οικονόμο της Αρχιεπισκοπής, Κυπριανό, ο οποίος αργότερα έγινε ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος και το 1821 κρεμμάστηκε από τους Τούρκους, όπως και ο αδελφός του Χατζηγεωργάκη, Χατζηνικόλας Κορνέσιος. Την Τετάρτη της Λαμπρής, 31 Μαρτίου 1809, ο Μέγας Βεζύρης Yusuf Ziyâ Paşa, ο επονομαζόμενος kör (τυφλός), παλαιός εχθρός του Κορνέσιου, εκτέλεσε το Χατζηγεωργάκη με αποκεφαλισμό στην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως μετά έγινε λεπτομερής καταγραφή των περιεχομένων του αρχοντικού και αυτό αγοράστηκε από τη Μωαμεθανή Hatice Hanım, της οικογένειας Magnisali. Επέστρεψε στα χέρια του μικρότερου γιου του Κορνέσιου, Τζελεπή-Γιάγκου, το 1830 όταν η Αρχιεπισκοπή του παραχώρησε 13.500 γρόσια για να το αγοράσει πίσω από τη χανούμισσα Χατιτζέ.

Ο Τζελεπής-Γιάγκος και η γυναίκα του, Ιουλιανή Βοντιτσιάνου, έζησαν εκεί μέχρι το θάνατό τους, το 1874 και 1894, αντίστοιχα. Στη συνέχεια έζησε η θετή ανηψιά της, Ουρανία Ζαχαριάδου με το σύζυγό της Χριστόδουλο Οικονομίδη και τις τέσσερις κόρες τους. Μέχρι το 1894 το αρχοντικό είχε χωριστεί ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και υπέστη διάφορες μετατροπές (π.χ. δεύτερη αψιδωτή είσοδος και μπαλκόνι πιο δυτικά). Η αποικιακή κυβέρνηση κήρυξε το αρχοντικό αρχαίο μνημείο το 1935. Διάφορες επισκευές άρχισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και συνεχίστηκαν μέχρι και τη δεκαετία του 1960. Το ισόγειο αποκτήθηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων το 1949, ενώ το 1952 η κυβέρνηση αγόρασε τη δυτική πτέρυγα. Η βόρεια και ανατολική πτέρυγα αποκτήθηκαν το 1979, με το θάνατο της τελευταίας ενοίκου, Ιουλίας Πίκη, η οποία δώρισε την επίπλωση και το αρχοντικό με την επιθυμία να γίνει μουσείο.

0

Το 1988 η αποκατάσταση της οικίας τιμήθηκε με το βραβείο Europa Nostra. Τα δωμάτια του πάνω ορόφου διαμορφώθηκαν ως εκθεσιακοί χώροι, στους οποίους εκτίθενται επίσης διάφορα αντικείμενα της βυζαντινής και της μεσαιωνικής περιόδου, όπως και της Τουρκοκρατίας. Αξίζει και με το παραπάνω μια επίσκεψη στο μουσείο, το οποίο είναι ανοικτό για το κοινό κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή (08:30-15:30), κάθε Τετάρτη (08:30-17:00) και κάθε Σάββατο (09:30-15:30), εκτός δημόσιων αργιών, Δευτέρων και Κυριακών. Η τιμή εισόδου είναι €1,70. Να αναφέρουμε ότι το Λεβέντειο Μουσείο έχει εκδώσει το βιβλιαράκι «Ο δραγομάνος Χατζηγεωργάκης Κορνέσιος και η εποχή του» ως μέρος των ετήσιων διαλέξεών του το 1995.

Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας

katoomba@cytanet.com.cy

Αυτές τις γιορτές ας μην τις προσπεράσουμε...

Καλά Χριστούγεννα

 Α. ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Β. ΕΞΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

1) WATCH FOR CARS WHEN WEARING HEADPHONES

2) 80 % OF CHILD SEATS ARE INSTALLED INCORRECTLY

3) ONE CLICK COULD CHANGE YOUR FUTURE. BELT UP

4) SEAT BELTS KEEP PEOPLE TOGETHER

5) ALCOHOL IS MUCH MORE EVIL THAN A GUN TO THE DRIVERS

6) Η ΖΩΗ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΜΠΟΥΚΑΛΙΑ

*

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

"ΓΙΩΡΓΟΣ Μ. ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ"

ΣΑΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Όταν η μαγεία των γιορτών οδηγεί σε κατάθλιψη

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους τις μέρες των γιορτών, διακατέχονται από λύπη, απαισιοδοξία, αδιαφορία. Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι αναφέρονται στη λεγόμενη «μελαγχολία των γιορτών» ή αλλιώς (Holiday Blues). Άλλοτε πάλι την ονομάζουν «εποχιακή δυσθυμία».

Της Χρύσως Αντωνιάδου

Xριστούγεννα, Πρωτοχρονιά. Ωραίες εικόνες, όμορφες παραστάσεις, μαγεία, ανυπομονησία, προσμονή για τον Άγιο Βασίλη και τα δώρα του. Όλοι περιμένουμε τις γιορτές για να ξεκουραστούμε, να χαρούμε, να γιορτάσουμε, μα κυρίως για να χαλαρώσουμε. Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών και των μεγάλων που θέλουν να γίνουν ή να λέγονται παιδιά, είναι η γιορτή των προσδοκιών. Οι περισσότεροι από μας αναμένουν με ανυπομονησία τις μέρες των γιορτών για να νιώσουν το πνεύμα και τη μαγεία τους. Να χαρούν με τα παιδιά τους, τα εγγόνιά τους, τις οικογένειες, τους φίλους και τους συγγενείς τους. 

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι άνθρωποι, που πληθαίνουν όλο και συχνότερα, που βιώνουν τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ως κόλαση, ως εφιάλτη.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους τις μέρες των γιορτών, διακατέχονται από λύπη, απαισιοδοξία, αδιαφορία. Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι άλλοτε μιλούν για τη λεγόμενη «μελαγχολία των γιορτών» ή αλλιώς (Holiday Blues). Άλλοτε πάλι αναφέρονται σε εποχιακή δυσθυμία. Στην κοινή γλώσσα οι υπόλοιποι αναφέρονται στο σύνδρομο των γιορτών.

Άγχος, ανησυχία, εποχιακή δυσθυμία. Η διάθεση και η ενεργητικότητα είναι χαμηλή. Το άγχος υψηλό, η κόπωση υπερβολική, ο εκνευρισμός έντονος. Επιθετικότητα, δυσαρέσκεια, αγωνία.

Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα επίσης έντονα και δυνατά. Πονοκέφαλοι, προβλήματα ύπνου, προβλήματα όρεξης, μειωμένη συγκέντρωση και κάθε ενδιαφέρον για ευχάριστες δραστηριότητες.

Σύμφωνα με έρευνες του Πάντειου Πανεπιστημίου, τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι άνθρωποι αυτοί - στη γλώσσα της ψυχιατρικής καλούνται συχνότερα ως «εποχιακή κατάθλιψη» - τις περισσότερες φορές δεν διαφέρουν από τα συμπτώματα της γενικότερης κατάθλιψης. Έχουμε μπροστά μας ανθρώπους που θέλουν να κοιμούνται συνέχεια, που παρουσιάζουν διαταραχές στην όρεξη, έχουν μειωμένη αντοχή και ανεξήγητα βαριά διάθεση. Ανθρώπους ευάλωτους που νιώθουν αδικαιολόγητη εχθρότητα και το περιβάλλον δεν τους ταιριάζει, αδυνατούν να συγκεντρωθούν, χάνουν το ενδιαφέρον για τις καθημερινές τους ασχολίες.

Eφιαλτική περίοδος

Τι γίνεται, όμως, με τα άτομα που έχουν προδιάθεση στην κατάθλιψη; Γι’ αυτούς η περίοδος των Χριστουγέννων μπορεί να γίνει ανυπόφορη και να τους δημιουργήσει δυσάρεστες καταστάσεις. «Η ζωή στις γιορτές δεν είναι τόσο ευχάριστη όσο προσπαθούν να μας πείσουν», λέγουν οι περισσότεροι. Για πολλούς, η περίοδος είναι εφιαλτική, είναι μοναχική. Ξυπνούν οι ενοχές τους, είναι ανίκανοι να βιώσουν τη χαρά των ημερών και το πνεύμα της αγαλλίασης των Χριστουγέννων. Είναι δυστυχισμένοι. Βλέπουν όλους τους άλλους να γιορτάζουν και τους ίδιους να θέλουν να απομονωθούν και να μην βλέπουν κανέναν.

Η «εποχιακή κατάθλιψη» είναι μια αρκετά σοβαρή διαταραχή που πλήττει το 4% - 6% του παγκόσμιου πληθυσμού. Την περίοδο των γιορτών καταγράφονται αυξημένα κρούσματα. Ενδεικτικές είναι οι γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης που παρουσιάζουν κλήσεις αυξημένες κατά 10%.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι της και δείχνουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και παγκόσμιοι οργανισμοί που ασχολούνται με την υγεία αναφέρουν ότι το 2020 η κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αιτία θανάτου παγκόσμια. Ωστόσο σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν οδηγούν όλες οι περιπτώσεις «εποχιακής κατάθλιψης» σε ψυχικές διαταραχές. Όμως αυξάνονται όλο και περισσότερο οι άνθρωποι που υποφέρουν από άγχος, ένταση και μελαγχολία λόγω των εορτών και αυτοί που οδηγούνται σε «εποχιακή κατάθλιψη».

Παράγοντες του άγχους των γιορτών

Τι είναι εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να οδηγούνται σε αυτές τις καταστάσεις; Σίγουρα υπάρχουν προσδοκίες για τα «ιδανικά Χριστούγεννα», «την τέλεια εμφάνιση της Παραμονής της Πρωτοχρονιά», «το φανταστικό ρεβεγιόν», «το καλύτερο δώρο των Χριστουγέννων». Από την άλλη υπάρχουν συσσωρευμένα προβλήματα. Έλλειψη χρόνου, οικονομική στενότητα και προβλήματα της καθημερινότητας. Υπάρχουν ευάλωτα άτομα που εύκολα μπορούν να οδηγηθούν από το υπερβολικό και ανεξέλεγκτο άγχος στην κατάθλιψη.

Ποιοι είναι όμως οι παράγοντες άγχους που δημιουργούν συναισθηματική πίεση και αυξάνονται την περίοδο των γιορτών;

Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες

• H αίσθηση μοναξιάς ιδιαίτερα εάν βρισκόμαστε σε φάση χωρισμού ή πένθους.

• Η απόσταση ή η συναισθηματική απομάκρυνση από την οικογένειά μας λόγω διαφορών.

• Οι συγκρίσεις με ευχάριστες αναμνήσεις παλαιότερων γιορτών και η λαχτάρα να περάσουμε το ίδιο.

• Οι μη ρεαλιστικές ή υλοποιήσιμες προσδοκίες για το πώς θα βιώσουμε τις γιορτές. Στο μυαλό μας πλάθουμε διάφορα σενάρια σχετικά με το πώς θα θέλαμε να ζήσουμε αυτές τις μέρες. Τις περισσότερες φορές δεν τα καταφέρνουμε. Και τότε γινόμαστε δυστυχισμένοι.

• Το έντονο συναίσθημα απογοήτευσης, ακόμη και για μικρά και ασήμαντα πράγματα και καταστάσεις.

Οικονομικοί παράγοντες

• Η οικονομική επιβάρυνση, η δυσκολία να αντεπεξέλθουμε στις οικονομικές απαιτήσεις των καιρών.

• Ο καταναλωτισμός που μας πιέζει συνεχώς και μας δημιουργεί ανάγκες για αγαθά που υπόσχονται αξέχαστες στιγμές.

Οργανικοί παράγοντες

• Η σωματική κούραση, το άγχος και ο εκνευρισμός όταν οι υποχρεώσεις και οι προετοιμασίες για τις γιορτές γίνονται την τελευταία στιγμή.

• Οι αλλαγές στο συνηθισμένο πρόγραμμα διατροφής, ύπνου και γενικά κάθε δραστηριότητας.

Τι πρέπει να κάνουμε; Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά την κατάσταση των γιορτών είναι να δεχθούμε ότι οι μέρες αυτές είναι συνηθισμένες, όπως τόσες και τόσες άλλες. Τα προβλήματα δεν μπορούν να εξαφανιστούν με το «χτύπημα ενός ραβδιού» από τη μια μέρα στην άλλη, επειδή θέλουμε να περάσουμε τις παραμυθένιες γιορτές. Οι ειδικοί μάς παροτρύνουν: «Μη θυμώνετε, μην απογοητεύεστε, μην αγχώνεστε κάθε φορά ότι κάτι δεν πάει καλά σύμφωνα με αυτό που έχετε σχεδιάσει στο μυαλό σας. Οι δυσκολίες είναι μέρος του παιχνιδιού, τής καθημερινότητας όλων μας και οι γιορτές δεν μπορεί να είναι η εξαίρεση του κανόνα».

Όταν το άγχος μάς πνίγει

Τα γραφεία των ψυχιάτρων και των ψυχολόγων γεμίζουν ασφυκτικά αυτές τις μέρες από ανθρώπους που είναι δυστυχισμένοι, για διαφορετικούς λόγους. Οι πιο συνηθισμένες περιπτώσεις είναι εκείνες των ανθρώπων που έχουν προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα, δεν έχουν σύντροφο, είναι μόνοι και δεν έχουν κάποιον ή κάποια να μοιραστούν τις γιορτές. Υπάρχουν ηλικιωμένοι και υπερήλικες μόνοι και παραμελημένοι σε κάποιο γηροκομείο ή σπίτι που και η παραμικρή συντροφιά τούς αλλάζει τη διάθεση.

Πολλοί υποβάλλουν μια εύλογη και συχνή ερώτηση. Γιατί η ευχάριστη ατμόσφαιρα, η μαγεία των γιορτών, μας προκαλεί κατάθλιψη και μελαγχολία;

Ο κύριος λόγος είναι τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε, ερεθίσματα άγχους στα οποία υποβαλλόμαστε την περίοδο των γιορτών και στα οποία ο οργανισμός μας δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Πολλές φορές ακόμη και μια χαρά, μια υπερβολική ευχαρίστηση μπορεί να μας δημιουργήσει τέτοιο άγχος – λόγω κυρίως υψηλών προσδοκιών – που δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε.

Μιλώντας με ψυχιάτρους και ψυχολόγους διαπιστώνουμε ότι ο κύριος παράγοντας που λειτουργεί ως αίτιο της δημιουργίας της «μελαγχολίας των γιορτών» είναι οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες, οι προσπάθειες να περάσουμε καλά, τέλεια, αλλά τελικά μας αφήνουν ένα συναίσθημα απογοήτευσης.

Υπάρχουν ελπίδες για καλύτερες, ευχάριστες και λιγότερο αγχογόνες γιορτές; Τι λέγουν οι Life Coaches (Προπονητές Ζωής) όπως επεκράτησαν πρώτα στην Αμερική και μετά στη Βρετανία; Το σημαντικότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτές τις μέρες είναι να αναγνωρίσουμε τους παράγοντες εκείνους που ενεργοποιούν τη «μελαγχολία» μας και να παρέμβουμε και αντιμετωπίσουμε - αν όχι να επιλύσουμε να περιορίσουμε - τα συναισθήματα άγχους και θλίψης.

Ένας τρόπος είναι να θέτουμε μικρούς, ρεαλιστικούς και υλοποιήσιμους στόχους. Εκείνο που είναι σημαντικό για τον καθένα μας είναι να χαρούμε τις γιορτές με εκείνα που έχουμε και όχι με εκείνα που προσδοκούμε και φανταζόμαστε.

Πρακτικές λύσεις

Μάλιστα, συστήνουν μερικές πρακτικές λύσεις όπως είναι:

• Να φροντίζουμε να μην αναλαμβάνουμε πολλές ευθύνες τις οποίες δεν θα καταφέρουμε να φέρουμε σε πέρας.

• Να καταγράφουμε όσα θέλουμε και να αφιερώνουμε ανάλογα το χρόνο και την ενέργειά μας.

• Να ζούμε την κάθε στιγμή και ό,τι έχουμε μπροστά μας και να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και όμορφες στιγμές.

• Να ετοιμάσουμε έγκαιρα τον οικονομικό προϋπολογισμό μας.

• Να αφιερώνουμε χρόνο για απλά και καθημερινά πράγματα, για τον εαυτό μας και τους δικούς μας.

• Να σταματήσουμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, με όσα έχουν και δεν έχουμε και να χαρούμε, να απολαύσουμε αυτά που έχουμε.

• Να δούμε τις προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις με ηρεμία και ρεαλισμό.

• Να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας.

Kαι τι γίνεται μετά τις γιορτές; Οι γιορτές θα τελειώσουν, τα ρεβεγιόν και οι συναντήσεις το ίδιο, οι ολιγοήμερες άδειες που πήραμε από τη δουλειά μας. Θα επιστρέψουμε στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής μας, στην καθημερινότητά μας. Πολλοί από εμάς με μια μελαγχολία, ένα τεράστιο κενό, μια αδυναμία. Να προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν περάσαμε καλά. Οι ψυχολόγοι θα την ονομάσουν «μεθεόρτια μελαγχολία». Η φανταχτερή, η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα μάς εγκαταλείπει, μας αφήνει ένα τεράστιο κενό, αλλάζει τη διάθεσή μας.

Τι να κάμετε για να την αντιμετωπίσετε;

Οι Life Coaches που βλέπουν τα πράγματα πιο στοχευμένα, θέλοντας να δώσουν άμεσες λύσεις, μάς παροτρύνουν:

• Θέστε νέους στόχους για τη νέα χρονιά, στόχους καθορισμένους και μετρήσιμους.

• Θέλετε να χάσετε κάποια κιλά που βάλατε τις γιορτές, να εξοικονομήσετε 200 ευρώ από τη δόση της πιστωτικής σας κάρτας; Κάντε το. Περάστε από τα λόγια στα έργα.

Μια νέα χρονιά ξεκινά με καλύτερες προοπτικές, είναι πιο δημιουργική και ευχάριστη. Στο χέρι σας είναι να τη ζήσετε.

Χρύσω Αντωνιάδου
Δημοσιογράφος
Σύμβουλος ΜΜΕ

www.cathinkstrategic.com 

Ηλεκτρονική διεύθυνση:info@cathinkstrategic.com

Έξυπνα Δίκτυα- Η 3η Βιομηχανική Επανάσταση

Διαμαντής Ζαφειριάδης*

Γράφει από τη Λευκωσία

20 – 20 – 20 λέγεται η νέα ενεργειακή στρατηγική της Ε.Ε. Μέχρι το 2020 η Ευρώπη θέλει να μειώσει κατά 20% τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να αυξήσει στο 20% το μερίδιο των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Για να γίνει αυτό δεν αρκούν τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες, πρέπει και να συνδεθούν μεταξύ τους σε ένα δίκτυο διαχείρισης ενέργειας. Το πρόβλημα με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι ότι δεν είναι πάντα διαθέσιμες: πολλές φορές ο ήλιος κρύβεται και ο αέρας δεν φυσάει, οπότε δεν τροφοδοτούνται οι μονάδες παραγωγής ενέργειας. Η λύση στο πρόβλημα είναι το “Έξυπνο Δίκτυο (Smart Grid)”.

Το έξυπνο δίκτυο θα επιτρέπει την αποδοτικότερη χρήση της υπάρχουσας εγκατεστημένης ισχύος και της υποδομής μεταφοράς και διανομής ενέργειας, με μείωση των απωλειών στις ηλεκτρικές γραμμές μέσω της χρήσης τοπικής, αποκεντρωμένης ηλεκτροπαραγωγής σε μεγαλύτερο βαθμό και με χαμηλότερη ένταση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Καθώς αυξάνεται το μερίδιο παραγωγής από ποικίλες ανανεώσιμες πηγές, ένα έξυπνο δίκτυο θα μπορεί να χειριστεί καλύτερα τις αυξομειώσεις του ρεύματος όταν ο άνεμος καταλαγιάζει ή τα σύννεφα κρύβουν τον ήλιο σε αντίθεση με το σημερινό ηλεκτρικό δίκτυο που προσπαθεί να προσαρμοστεί στις αλλαγές της ζήτησης μέσω της ρύθμισης της παραγωγής προς τα πάνω ή προς τα κάτω.

Οι έξυπνες τεχνολογίες –συμπεριλαμβανομένων των έξυπνων μετρητών, των αυτόματων συστημάτων ελέγχου και των ψηφιακών αισθητήρων– θα δείχνουν στους καταναλωτές την τιμολόγηση σε πραγματικό χρόνο και θα τους επιτρέπουν να εξοικονομούν χρήματα και ενέργεια κλείνοντας ηλεκτρικές συσκευές, συστήματα θέρμανσης και ψύξης ολόκληρων κτιρίων, ή βιομηχανικά φορτία σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές ή όταν η τιμή του ρεύματος ξεπερνά ένα προκαθορισμένο ποσό ή όταν υπάρχει πτώση παραγωγής στις μεγάλες αιολικές μονάδες.

Τα έξυπνα δίκτυα θα μπορούν να βοηθήσουν στη μεταφορά φορτίων σε περιόδους χαμηλής ζήτησης, όταν οι απώλειες των ηλεκτρικών γραμμών είναι μικρότερες και δεν λειτουργούν τα περισσότερο ρυπογόνα και λιγότερο αποδοτικά εργοστάσια. Επίσης, θα επιτρέπουν στους ελεγκτές του δικτύου να προβλέπουν και να αντιμετωπίζουν άμεσα τα προβλήματα στο δίκτυο. 

Πλήθος ευκαιριών μπορούν να προκύψουν από τα έξυπνα ηλεκτρικά δίκτυα και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα, σύμφωνα με μερικούς αναλυτές, και σε μία "τρίτη βιομηχανική επανάσταση". Η πλήρης ανάπτυξη των έξυπνων ηλεκτρικών δικτύων χρειάζεται ακόμα 10-30 χρόνια, ανάλογα με τις πολιτικές που θα θεσπιστούν. Όμως, πολλές χώρες και περιοχές βρίσκονται ήδη σε καλό δρόμο.

Η εταιρεία Pacific Gas & Electric στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, έχει αρχίσει τη διαδικασία εγκατάστασης 9 εκατομμυρίων έξυπνων μετρητών στους πελάτες της, ενώ η Ολλανδία έχει βάλει ως στόχο ένα «βασικό επίπεδο» έξυπνης καταμέτρησης και την αντικατάσταση όλων των 7 εκατομμυρίων οικιακών μετρητών έως το φθινόπωρο του 2012. Στην Κύπρο η Αρχή Ηλεκτρισμού (ΑΗΚ) έχει αναλάβει να εγκαταστήσει 3000 έξυπνους μετρητές μέχρι το καλοκαίρι του 2012 ως προπομπό της ανάπτυξης των έξυπνων δικτύων.

Τα έξυπνα δίκτυα δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας, αλλά μία εξέλιξη των σημερινών δικτύων. Συνεπώς δε χρειάζεται να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Για την ακρίβεια, ήδη βρίσκονται σε στάδιο ανάπτυξης και εγκατάστασης διαφορετικά είδη συστημάτων υψηλής τάσης κατάλληλα για μεταφορά φορτίων σε μεγάλες αποστάσεις. Με τα έξυπνα δίκτυα, θα μπορούμε να συνδέσουμε περιοχές με μεγάλη ζήτηση, όπως η Κεντρική Ευρώπη, με περιοχές με μεγάλο δυναμικό σε ανανεώσιμη ενέργεια, όπως η Νότια Ευρώπη ή η Βόρεια Αφρική και να προσφέρουμε μία πιο βιώσιμη παραγωγή ενέργειας και κέρδη για όλους τους λαούς του πλανήτη.

Τα κράτη μέλη έχουν κληθεί να συμφωνήσουν σε ελάχιστες λειτουργικές προδιαγραφές κοινοτικής κλίμακας, όσον αφορά την έξυπνη μέτρηση της κατανάλωσης, που θα επιτρέψει σε φορείς εκμετάλλευσης δικτύων, προμηθευτές και ιδίως στους καταναλωτές να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις ενεργειακές τους ανάγκες.

Για να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να καταλήξει σε συμβατές προδιαγραφές, έδωσε εντολή (Mandate) στους Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς Τυποποίησης (CEN, CENELEC, ETSI) να εκπονήσουν πρότυπα. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα αυτό, οι Ευρωπαϊκοί Οργανισμοί Τυποποίησης συγκρότησαν μια ομάδα συντονισμού (SM-CG).

Ο Κυπριακός Οργανισμός Τυποποίησης (CYS) ο οποίος είναι ο αρμόδιος φορέας της εκπόνησης και υιοθέτησης των Ευρωπαϊκών Προτύπων στην Κύπρο παρακολουθεί στενά το εν λόγω θέμα και θα ενημερώνει όλους τους ενδιαφερόμενους για οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Διαμαντής Ζαφειριάδης*

*Λειτουργός Τυποποίησης του

Κυπριακού Οργανισμού Τυποποίησης (CYS)

πηγή: www.europe.eu