Οι μέλισσες και το νέκταρ του ΡΙΚ

Του Φοίβου Νικολαΐδη 

Μόλις λίγα χρόνια πριν, ακούγαμε διαδοχικά για την εξυγίανση του ΡΙΚ, για την ανασυγκρότηση του, για τον εξορθολογισμό του, μέχρι που φθάσαμε σήμερα στη ‘νέα πορεία’, που θα χαραχθεί και τελειωμό φαίνεται, να μην έχει αυτή η πονεμένη ιστορία, του Ιδρύματος…

Ο λόγος είναι προφανής. Γι’ αυτούς που ορίζουν τους κανόνες του παιγνιδιού, ο εκσυγχρονισμός φαίνεται να έχει ένα πολύ διαφορετικό περιεχόμενο, σε σύγκριση με την ουσιαστική έννοια της λέξης.

Από την Ανεξαρτησία του ’60, αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, η όλη λειτουργία, του ΡΙΚ, -από αυτούς που κρατούν το απάνω χέρι- συνδέεται περισσότερο με την αντίληψη, του τι είναι δυνατόν να πάρουν και όχι, του τι οφείλουν, να προσφέρουν στη δημόσια ζωή του τόπου. Το πολιτικό προσωπικό συμπεριφέρεται σαν μέλισσες, που παίρνουν μόνο το νέκταρ (προβολή/δημοσιότητα) από το ΡΙΚ. Έτσι, πρώτιστο μέλημα είναι η εκάστοτε σκοπιμότητα, η ιδιοτέλεια, το κομματικό συμφέρον και τελευταία η κοινωνία ως σύνολο.

Σίγουρα, ο εκσυγχρονισμός είναι αναγκαίος. Άλλο όμως, να ζητάς μεταρρυθμίσεις για το γενικότερο όφελος του τόπου κι άλλο να ζητάς αλλαγές μεμονωμένα, χωρίς τις απαραίτητες προεκτάσεις. Γιατί, τελικά, το κίνητρο είναι αυτό που δίνει χαρακτήρα στις πράξεις και στα λόγια μας.

Τα συρτάρια του ΡΙΚ είναι γεμάτα από σχέδια και μελέτες σκοπιμότητας που έγιναν κατά καιρούς από ντόπιους και ξένους ειδικούς για τον πολυθρυλούμενο εκσυγχρονισμό του. Ελλείψει όμως πολιτικής βούλησης, της πολιτείας, ούτε μία από αυτές δεν υλοποιήθηκε ολοκληρωτικά χωρίς παρεμβάσεις και διορθώσεις σκοπιμοτήτων, όπου στο τέλος, εξαφανίζονταν τα σημαντικά στοιχεία και έμενε κυρίαρχη μόνο η σκοπιμότητα!

Υπάρχει εξ’ άλλου, σωρεία μελετών, εκθέσεων, αλλά και ψηφισμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΟΗΕ, της ΟΥΝΕΣΚΟ και άλλων διεθνών οργανισμών για τη λειτουργία και το ρόλο των ΜΜΕ σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε κι ας μην προσπαθούμε, να ανακαλύψουμε το ραδιοτηλεοπτικό τροχό στην Κύπρο…

Ξαφνικά, τώρα, επανέρχεται το θέμα με τις εμπορικές δραστηριότητες –διαφημίσεις- του ΡΙΚ, ταυτόχρονα με την ποιότητα των προγραμμάτων του, προκαλώντας σύγχυση (σκόπιμη;), αφού το ένα θέμα δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με το άλλο.

Ανεξάρτητα εάν για τη χρηματοδότηση υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, οι περισσότερες δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις, μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης (EBU- European Broadcasting Union), έχουν το δικαίωμα, να εξασφαλίζουν εισοδήματα από διαφημίσεις, χορηγίες ή άλλες εμπορικές δραστηριότητες, ακολουθώντας το μοντέλο της μεικτής χρηματοδότησης.

Οποιαδήποτε δε σύγκριση μεταξύ ΡΙΚ και BBC, –όσο αστεία κι αν φαίνεται - δεν μπορεί, να γίνεται, γιατί απλούστατα, μεταξύ πολλών άλλων διαφορών, λειτουργούν σε δυο εντελώς διαφορετικά νομικά και θεσμικά πλαίσια.

Οι ζηλωτές για την ποιότητα των προγραμμάτων του ΡΙΚ, καλά κάνουν, να μπουν στην ιστοσελίδα του BBC και να δουν ότι οι άξονες λειτουργίας, του BBC συγκροτούνται πάνω στο τρίπτυχο, Ενημέρωση, Πολιτισμός και Ψυχαγωγία και ως εκ τούτου, δεν ανήκει οργανωτικά στο Υπουργείο Εσωτερικών (μόνο σε αστυνομικά κράτη), αλλά στο Υπουργείο Παιδείας & Πολιτισμού. Στ’ αλήθεια τώρα, τι είδους πολιτισμό μπορεί, να παράξει ένα υπουργείο εσωτερικών; Εμείς εδώ, φαίνεται, να συγχύζουμε τις οικιστικές ζώνες με τις τηλεοπτικές ζώνες…

Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο είναι ήδη ξεπερασμένο από το χρόνο και τις ραγδαίες αλλαγές, που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στον τομέα των ΜΜΕ. Η Κύπρος είναι ίσως η μοναδική χώρα στην Ε.Ε. που θεσμοθέτησε από το 1985 τι είναι είδηση! Και μετά συζητάμε για αντικειμενική ενημέρωση…

Το μόνιμο αίτημα των τελευταίων δεκαετιών, του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας για μια καλή -υποφερτή έστω- ανεξάρτητη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, -ένα ΡΙΚ για τους πολίτες και όχι για τους πολιτικούς- με θεσμοθετημένους πόρους, όπου να προβλέπονται οι τρεις βασικές αρχές, ανεξαρτησία, ευθυνοδοσία και διαφάνεια, επανέρχεται τώρα πιο επιτακτικά.

Οτιδήποτε άλλο είναι διάτρητο, που εξυπηρετεί την αναχρονιστική νοοτροπία, της σκοπιμότητας και σίγουρα όχι το καλώς νοούμενο συμφέρον της κοινωνίας.

Και κάτι τελευταίο. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος θα πρέπει να επικεντρώνεται στο εάν το ΡΙΚ επιτελεί το ρόλο και την αποστολή του. Εάν επιτυγχάνει τους στρατηγικούς του στόχους και όχι σε θέματα δευτερευούσης σημασίας, για τα οποία υπάρχουν άλλα θεσμικά όργανα ελέγχου. 

Στο ίδιο έργο θεατές του σήριαλ «ΡΙΚ – κόμματα»

Του Μιχάλη Χατζηστυλιανού

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κρατική ραδιοτηλεόραση απασχολεί τον Τύπο και όπως φαίνεται δεν θα είναι ούτε και η τελευταία. Με τη λειτουργία της πρώτης ιδιωτικής τηλεόρασης, τον Απρίλιο του 1992, το ΡΙΚ απώλεσε το μονοπώλιό του και σιγά–σιγά την ισχύ και την επιρροή του στην κοινή γνώμη.

Είδε τα ποσοστά του να μειώνονται κάθετα καθώς οι πολίτες είχαν, πλέον, επιλογές. Αυτό, όμως, που δεν άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα και που θα πρέπει να αναγνωριστεί στο ΡΙΚ, είναι το γεγονός ότι εξακολουθεί να ροκανίζει το δημόσιο χρήμα με εκπληκτική ταχύτητα. Καταγγελίες για «σπατάλες», «κακοδιαχείριση», «παχυλούς μισθούς», «προσλήψεις από το παράθυρο», «υπέρογκες αμοιβές σε υπερωρίες» κ.α. συνοδεύουν μονίμως τις συζητήσεις των ετήσιων προϋπολογισμών του ΡΙΚ στη Βουλή.

Επί τούτου, είναι αρκούντως αποκαλυπτικές οι ετήσιες εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας που είναι δημοσιευμένες στο διαδίκτυο. Με τα ευρήματα να προκαλούν μεγάλο προβληματισμό, οργή αλλά και πολλά ερωτηματικά για το κατά πόσο τελικά το προϊόν που φτάνει στους δέκτες μας δικαιολογεί τα €28 εκατ. που λαμβάνει ετησίως η δημόσια ραδιοτηλεόραση ως κρατική χορηγία. Πριν μια δεκαετία, η κρατική χορηγία προς το ΡΙΚ ξεπερνούσε τα €40 εκατ. τον χρόνο.

Τεράστια ευθύνη για τη σημερινή κατάντια της κρατικής ραδιοτηλεόρασης φέρουν, βεβαίως, οι εκάστοτε κυβερνώντες καθώς το ΡΙΚ εξακολουθεί να λειτουργεί υπό καθεστώς κυβερνητικής εποπτείας, όπου η έννοια της κριτικής έχει άλλη σημασία. Θα τολμήσουν, άραγε, οι κυβερνώντες να τα βάλουν ακόμη και με τους δικούς τους εκεί στο ΡΙΚ για μια ριζική εξυγίανση;

Η δημόσια ραδιοτηλεόραση χρειάζεται όραμα και ικανά στελέχη που θα της επιτρέψουν να προσφέρει στους τηλεθεατές ένα πλήρες πρόγραμμα με έμφαση στην έγκυρη ενημέρωση, στον πολιτισμό και στην ποιοτική ψυχαγωγία. Αντί αυτού, το ΡΙΚ μετατράπηκε σε ίδρυμα… σαπουνόπερας.

«Δεν θέλω να χρησιμοποιώ τα χρήματα του φορολογούμενου για προγράμματα που ομοιάζουν με σαπουνόπερες» δήλωσε προ ημερών ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, υποδεικνύοντας, παράλληλα, ότι εκεί στο ΡΙΚ έχασαν το μέτρο.

Οι κομματικές παρεμβάσεις
Ανέκαθεν το ΡΙΚ ήταν το αμπελοχώραφο κομμάτων και φερέφωνο των εκάστοτε κυβερνώντων. Οι διορισμοί και οι προσλήψεις κομματικών εντεταλμένων που γίνονται από το παράθυρο όπως και η επιβράβευση των διάφορων μανδαρίνων με προαγωγές, στόχευαν και στοχεύουν ακριβώς στην ελεγχόμενη ενημέρωση και στη λογοκρισία. Αποτελεί, άλλωστε, κοινό μυστικό η απαίτηση των εκάστοτε κυβερνώντων, που ασκούν απευθείας έλεγχο στα κονδύλια της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, όπως το ΡΙΚ επιτελεί ρόλο εκφραστικού οργάνου και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι η αντιπολίτευση κατηγορεί μονίμως την Κυβέρνηση για πολιτικές παρεμβάσεις στο ΡΙΚ. Απλώς, αλλάζουν οι ρόλοι και από κατήγοροι μετατρέπονται σε κατηγορούμενοι και αντίστροφα.

Ενδεικτικά, παραθέτουμε τα εξής παραδείγματα:
Απρίλιος του 2014, όταν μια παραίτηση προκάλεσε κρίση: Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ΑΚΕΛ, κατηγόρησε την κυβέρνηση Αναστασιάδη ότι εξώθησε σε παραίτηση τον διευθυντή Προγραμμάτων Τηλεόρασης Γρηγόρη Μαλιώτη από τη θέση του αναπληρωτή γενικού διευθυντή του ΡΙΚ εξαιτίας των παρεμβάσεων που δεχόταν κυρίως από τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος, Γιώργο Τσαλακό. Μάλιστα, ο κ. Τσαλακός -δεξί χέρι του τότε υπουργού Εσωτερικών και πολιτικού προϊσταμένου του ΡΙΚ Σωκράτη Χάσικου- κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, ότι παρενέβη στο δελτίο ειδήσεων και έκοψε τις δηλώσεις του τέως αρχηγού της Αστυνομίας Μιχάλη Παπαγεωργίου, ο οποίος κατηγόρησε τον υπουργό Δικαιοσύνης Ιωνά Νικολάου για παρεμβάσεις στην Αστυνομία. 

«Η παραίτηση του κ. Μαλιώτη είναι αποτέλεσμα επανάληψης προηγουμενων συμβάντων που ήθελαν όσους δεν συμμορφώνονταν με τις υποδείξεις της Κυβέρνησης είτε να παύονται είτε να εξαναγκάζονται σε παραίτηση» δήλωσε ο βουλευτής του κόμματος Γιώργος Λουκαΐδης. Ο τότε διευθυντής ειδήσεων του ΡΙΚ και σήμερα στέλεχος του Σίγμα, Γιάννης Καρεκλάς, που βρέθηκε ουκ ολίγες φορές στο στόχαστρο κομμάτων, αποκάλυψε ότι κατέχει φάκελο με στοιχεία για παρεμβάσεις στα δελτία ειδήσεων του ΡΙΚ, επισημαίνοντας ότι κανένα κόμμα δεν εξαιρείται από τον κανόνα. «Δεν δεχόμαστε», είπε, «να χαρακτηριζόμαστε ότι ανήκουμε σε επιτελεία, κάτι που μας θίγει ως επαγγελματίες». 

Ο κ. Καρεκλάς ανέφερε ακόμη, ότι στο ΡΙΚ δεν υπάρχουν «πάτρωνες» και ότι γίνονται μεν λάθη τα οποία, όμως, δεν είναι εσκεμμένα. Πρόσθεσε, επίσης, ότι στο παρελθόν διαπιστώθηκε ότι γίνονταν υπόγειες ενέργειες και ανέφερε ότι υπήρξαν σκευωρίες εναντίον δημοσιογράφων. Ο βουλευτής Γιώργος Περδίκης προκάλεσε τον κ. Καρεκλά να καταθέσει στη Βουλή τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του προκειμένου να αποκαλυφθούν τα πρόσωπα και τα πολιτικά κόμματα που παρεμβαίνουν στο ειδησεογραφικό έργο του ΡΙΚ. Κάτι, βεβαίως, που δεν έπραξε ο κ. Καρεκλάς. Με τον Γιώργο Περδίκη να καταγγέλλει, πως παρεμβάσεις, υποδείξεις και νουθεσίες γίνονται και απευθείας σε δημοσιογράφους του ΡΙΚ από κόμματα, χάρη στα οποία οφείλουν την πρόσληψή τους στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. 

Οκτώβριος του 2012, όταν το ΡΙΚ ψήφιζε… Μαλά: Ο τότε βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σήμερα υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης, λαμβάνοντας τον λόγο ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Οικονομικών, κατά την εξέταση αιτήματος αποδέσμευσης κονδυλίων για το ΡΙΚ, αναφέρθηκε σε κατασκευασμένες ειδήσεις και μονόπλευρα ρεπορτάζ που στρέφονται κατά της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη. Συγκεκριμένα, διερωτήθηκε για ποια έγκαιρη και αντικειμενική ενημέρωση αναφέρεται ο πρόεδρος του δ.σ. του ΡΙΚ Μάκης Συμεού, όταν εσκεμμένα, όπως κατήγγειλε, αποκρύβονται δηλώσεις και γεγονότα για να προστατευτεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας. Ο Χάρης Γεωργιάδης έφερε ως παράδειγμα, τις αναφορές του κ. Χριστόφια στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, που είναι από τις αρχαιότερες δεξαμενές σκέψης των ΗΠΑ, οι οποίες δεν προβλήθηκαν από το ΡΙΚ καθώς όπως κατήγγειλε ο κ. Γεωργιάδης «εξίσωσε πλήρως την τουρκική εισβολή με το χουντικό πραξικόπημα, με τον Πρόεδρο Χριστόφια να αναφέρεται σε δύο εισβολές στην Κύπρο από τις μητέρες πατρίδες».

Ο Χάρης Γεωργιάδης θέλοντας να καταδείξει την εξόφθαλμη μεροληπτική στάση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης έναντι της υποψηφιότητας Αναστασιάδη κατήγγειλε και τα εξής ενώπιον της Βουλής: Όταν ο υποψήφιος Νίκος Αναστασιάδης δεχόταν την ενορχηστρωμένη επίθεση Προεδρικού - ΑΚΕΛ - Μαλά για τις διαστρεβλωμένες δηλώσεις του στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», ο εκπρόσωπος του επιτελείου του, μ. Τάσος Μητσόπουλος, ζήτησε να παρέμβει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ για να αποκαταστήσει την αλήθεια. Από το ΡΙΚ του ειπώθηκε, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει λόγω τεχνικού προβλήματος, ενώ στο δελτίο ειδήσεων λέχθηκε ότι «το επιτελείο Αναστασιάδη δεν επιθυμεί να σχολιάσει οτιδήποτε». 

Στις 21/9/2012 ο ΔΗΣΥ εξέδωσε ανακοίνωση για το θέμα των νοσηλευτών που ηγέρθη από τον υποψήφιο για την Προεδρία και υπουργό Υγείας Σταύρο Μαλά. Στο σχετικό ρεπορτάζ του ΡΙΚ προβλήθηκαν οι θέσεις όλων των κομμάτων εκτός του ΔΗΣΥ.
Στις 29/9/2012 ο ΔΗΣΥ εξέδωσε ανακοίνωση-απάντηση στις κατηγορίες ΑΚΕΛ και επιτελείου Μαλά που υποστήριξαν ότι «οι κ. Αναστασιάδης και Καρογιάν προσβάλλουν κατάφωρα τους ίδιους τους ιστορικούς τους ηγέτες και τα κόμματά τους με τη δήλωσή τους ότι είναι η πρώτη φορά που πολιτικές δυνάμεις συνεργάζονται στη βάση κοινών πολιτικών θέσεων και όχι στη βάση διαμοιρασμού των λαφύρων της εξουσίας». Οι πιο πάνω κατηγορίες του ΑΚΕΛ και του επιτελείου Μαλά προβλήθηκαν από το ΡΙΚ, όχι όμως η απάντηση του επιτελείου Αναστασιάδη.

Σεπτέμβριος του 2011 και οι προσλήψεις από το παράθυρο: Η Γενική Ελέγκτρια της Δημοκρατίας Χρυστάλλα Γιωρκάτζη κατήγγειλε ενώπιον της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής προσλήψεις στο ΡΙΚ με αδιαφανείς διαδικασίες, οι οποίες, δυστυχώς συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Η κ. Γιωρκάτζη έστρεψε τα πυρά της στο διοικητικό συμβούλιο και στη διεύθυνση του ημικρατικού οργανισμού, που εξακολουθούσαν να σφυρούν αδιάφορα παρά τις κατά καιρούς υποδείξεις και παρατηρήσεις της.

Οι επίμαχες προσλήψεις αφορούσαν συνεργάτες αορίστου χρόνου με ειδικό συμβόλαιο, οι οποίες ξεπέρασαν τις 300. Μάλιστα, διαπιστώθηκαν και 11 περιπτώσεις συνεργατών που ήταν διπλοθεσίτες. Δηλαδή, εκτός του ότι είναι συνεργάτες στο ΡΙΚ είναι ταυτόχρονα και μόνιμοι υπάλληλοι σε άλλους ημικρατικούς οργανισμούς. Σημειώνεται, ότι εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να εργοδοτούνται διπλοθεσίτες και διπλοθεσίτισσες. Πρόκειται για διαχρονικά ευρήματα στο ΡΙΚ, τα οποία περιλαμβάνονται όπως και πολλά άλλα κακώς κείμενα, στις ετήσιες εκθέσεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας.

Η λογοκρισία του μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου
Τον Μάρτιο του 2010, η δημόσια ραδιοτηλεόραση βρέθηκε στο στόχαστρο, προκαλώντας, μάλιστα, έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, όταν κατηγορήθηκε για λογοκρισία των δηλώσεων του γνωστού Έλληνα μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου, ο οποίος εκθείασε τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια και το ΑΚΕΛ σε ψυχαγωγική εκπομπή του ΡΙΚ.

Οι επίμαχες δηλώσεις κόπηκαν από συντελεστές της εκπομπής «Έξω Καρδιά», γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του Προεδρικού, του ΑΚΕΛ και των εκφραστικών οργάνων του κόμματος, δηλαδή την εφημερίδα «Χαραυγή» και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Άστρα», που απαιτούσαν την παραδειγματική τιμωρία των υπαιτίων. Στις 31/3/2010 το ΡΙΚ με ανακοίνωσή του παραδέχθηκε τη λογοκρισία και απολογήθηκε. Μεταξύ άλλων, σημείωνε τα εξής στην ανακοίνωσή του: «Η συγκεκριμένη εκπομπή, με προσκεκλημένο, μεταξύ άλλων, τον κ. Θάνο Μικρούτσικο, οπτικογραφήθηκε την περασμένη Τετάρτη, 24/3/2010.

Από την οπτικογράφηση αποκόπηκαν και δεν μεταδόθηκαν ορισμένες αναφορές του κ. Μικρούτσικου σχετικά με πολιτικά κόμματα στην Κύπρο και την Ελλάδα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια. Το ΡΙΚ θεωρεί ότι πρόκειται για ατυχή ενέργεια, την οποία και αποδίδει στον ζήλο που επιδείχθηκε για αποφυγή πολιτικού περιεχομένου δηλώσεων και σχολίων στη διάρκεια ψυχαγωγικών-πολιτιστικών εκπομπών όπως η εκπομπή “Έξω Καρδιά”. Εκφράζει, επίσης, λύπη για το συμβάν και δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν έχει και δεν εφαρμόζει στα προγράμματά του πολιτική λογοκρισία, ούτε και υπήρξε σκοπιμότητα στρεφόμενη κατά οποιουδήποτε συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου ή κόμματος».

Η τηλεοπτική εκπομπή «Έξω Καρδιά» ήταν καθαρά ψυχαγωγική εκπομπή και το επίμαχο επεισόδιο ήταν αφιερωμένο στον γνωστό λογοτέχνη και ποιητή Νίκο Καββαδία. Εξού και ο Θάνος Μικρούτσικος, που μελοποίησε δεκάδες ποιήματά του, ήταν ο βασικός προσκεκλημένος.

Οι πολιτικού περιεχομένου δηλώσεις και απόψεις του κ. Μικρούτσικου, που αφαιρέθηκαν από την παραγωγή, ήταν διάρκειας περίπου πέντε λεπτών όπου εκθείαζε το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια και καταφερόταν εναντίον των κομμάτων της Αριστεράς στην Ελλάδα, χλευάζοντας, παράλληλα, το Ευρωπαϊκό Κόμμα (ΕΥΡΩΚΟ) του Δημήτρη Συλλούρη. Μεταξύ άλλων, ο κ. Μικρούτσικος υποστήριξε τα εξής:
Οι Κύπριοι θα πρέπει να νιώθουν τυχεροί που έχουν Πρόεδρό τους τον Δημήτρη Χριστόφια. 

Το ΑΚΕΛ είναι το πιο σύγχρονο αριστερό κόμμα της Ευρώπης που δεν έχει χάσει τον ριζοσπαστικό του χαρακτήρα σε αντίθεση με τα κόμματα της Αριστεράς της Ελλάδος στα οποία αναφέρθηκε με αρνητικό και υποτιμητικό τρόπο.
Χρησιμοποίησε προσβλητικό λογοπαίγνιο για το ΕΥΡΩΚΟ αποκαλώντας το «ΚοκοΕυρώ» και «Ευρωκότες». 

Όταν ο ηθοποιός και παρουσιαστής της εκπομπής Λευτέρης Σαλωμίδης επιχείρησε να επαναφέρει τη συζήτηση στο θέμα της εκπομπής, λέγοντας χαριτολογώντας ότι ο ίδιος δεν είναι ούτε της Αριστεράς ούτε της Δεξιάς, ο κ. Μικρούτσικος του υπέδειξε ότι όσοι τοποθετούνται με τον τρόπο αυτό είναι εκ του πονηρού. Υπήρχε όμως και συνέχεια: 

Σε κάποια στιγμή, ο Μικρούτσικος ρώτησε τον κ. Σαλωμίδη εάν κτυπά τη γυναίκα του (!) και ο παρουσιαστής πάλι χαριτολογώντας του απάντησε ότι χώρισε για να μην το κάνει. Για να λάβει την εξής αποστομωτική απάντηση: «Τότε είσαι αριστερός!».
Μιχάλης Χατζηστυλιανού

Facebook

hadjistylianoum@phileleftheros.com

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος 24.3.2019

Μελέτη για Στρατηγικό και Υπηρεσιακό Σχεδιασμό για το ΡΙΚ εξέδωσε ο Συμβουλευτικός Οίκος «PWC» τον Νοέμβριο του 2014, όμως παρέμεινε στο ράφι.

Η μελέτη ολοκληρώθηκε κατόπιν σύμβασης του PWC με το Υπουργείο Εσωτερικών και αντικείμενό της ήταν η λειτουργική ανασκόπηση του ΡΙΚ με εφαρμογή διαρθρωτικών, οργανωτικών και άλλων μεταρρυθμίσεων, διασφαλίζοντας ότι το ΡΙΚ θα είναι σε θέση να ανταποκρίνεται άμεσα στις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες της Κυπριακής κοινωνίας παρέχοντας ποιοτική πληροφόρηση.

Η μελέτη είχε καταδείξει ότι το ΡΙΚ, αν και χαρακτηρίζεται από αξιοπιστία, καταρτισμένο και έμπειρο προσωπικό, παγκύπρια και δορυφορική κάλυψη, εντούτοις κυριαρχούν τα αδύνατά του σημεία: Οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και η χρονοβόρα υλοποίηση των αποφάσεων, οι πεπαλαιωμένες κτιριακές εγκαταστάσεις, το σημαντικό έλλειμμα στο ταμείο συντάξεων καθώς επίσης και πολλές αδυναμίες σε ό,τι αφορά τους εργαζομένους (πολυπλοκότητα εργασιακών σχέσεων, οργανωτικές αδυναμίες, καταμερισμός εργασιών, καταμερισμός ευθυνών).

Η PWC κατέγραψε ότι το Ίδρυμα εξαρτάτο από την κρατική χορηγία, την τότε βαθύτερη οικονομική κρίση, τις υψηλές απαιτήσεις της κοινής γνώμης και τις εξωτερικές παρεμβάσεις που μειώνουν την ανεξαρτησία του ΡΙΚ.

Κατέδειξε επίσης πως το Τμήμα Εσωτερικού Ελέγχου λειτουργούσε με λιγότερο από το προβλεπόμενο προσωπικό, ενώ για το Τμήμα Προσωπικού και Διοίκησης απαιτείτο η ανάγκη για εισαγωγή και εφαρμογή σύγχρονου συστήματος αξιολόγησης της απόδοσης του προσωπικού, δεν εφαρμόζονταν διαδικασίες αξιολόγησης και καταγραφής των αναγκών που προκύπτουν σε ανθρώπινο δυναμικό, παρατηρήθηκε έλλειψη διαδικασιών και πολιτικών σε διάφορα θέματα, καθώς επίσης και ότι τα σχέδια υπηρεσίας δεν ήταν ευέλικτα.

Σε ό,τι αφορά ευρύτερα τα θέματα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, η μελέτη υποδεικνύει, μεταξύ άλλων:
Σε διάφορα Τμήματα τα καθήκοντα του προσωπικού και η μισθοδοσία τους ποικίλλουν ανεξαρτήτως της θέσης τους.
Η παρουσία συντεχνιών και πολιτικών παρεμβάσεων στα θέματα ανθρώπινου δυναμικού δεν επιτρέπει τον εκσυγχρονισμό του ΡΙΚ.
Τα σχέδια υπηρεσίας είναι απαρχαιωμένα και πιθανό να μη συνάδουν με τις υφιστάμενες εργασίες των εκάστοτε υπαλλήλων.
Έλλειψη μηχανισμού επίλυσης προβλημάτων που σχετίζονται με το προσωπικό.
Έλλειψη συνεργασίας και συντονισμού μεταξύ των τμημάτων για επίτευξη του κοινού οράματος και αποστολής του ΡΙΚ.
Τότε (2014) στο ΡΙΚ εργοδοτούνταν 272 άτομα, με μόλις 95 άτομα μόνιμο προσωπικό.

Η μεγαλύτερη δαπάνη προσωπικού παρατηρήθηκε στη Στήριξη Παραγωγής, ενώ ο μέσος όρος δαπάνης για τους μόνιμους υπαλλήλους ανερχόταν το 2014 γύρω στις 51.5 χιλιάδες ευρώ.

Τι είχε προτείνει η PWC
Μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις προνοούσε το Σχέδιο Δράσης που πρότεινε η PWC, για την υλοποίηση του οποίου έπρεπε να καθοριστεί άτομο ή ομάδα που θα έχει την ευθύνη.

Το Σχέδιο Δράσης βασιζόταν στην αποδοχή του από τους υπαλλήλους του ΡΙΚ και στη συνεχή διαδικασία προσαρμογής και ανακατανομής των πόρων του Ιδρύματος.

Είχαν προταθεί και άμεσες δράσεις. Οι άμεσες δράσεις που πρότεινε τότε η PWC ήταν:

Αλλαγές στην οργανωτική δομή του οργανισμού.
Διεξαγωγή μελέτης για τη δαπάνη που απαιτείται για πιθανούς πλεονασμούς συνεργατών ή καταργήσεις θέσεων μόνιμου προσωπικού, στην οποία να γίνεται επανεξέταση των προσόντων όλων των υφιστάμενων υπαλλήλων, ούτως ώστε να πληρούνται τα συμφωνηθέντα σχέδια υπηρεσίας σε όλες τις θέσεις.

Δημιουργία πλάνου υλοποίησης της εφαρμογής/αλλαγής της οργανωτικής δομής με καθορισμό σημαντικών οροσήμων και χρονοδιαγράμματα.

Δημιουργία υπεύθυνης επιτροπής, η οποία θα αναλάβει την υλοποίηση της νέας οργανωτικής δομής, καθώς επίσης και των αλλαγών που θα επιφέρει η νέα τάξη πραγμάτων.

Διαβούλευση με τις συντεχνίες σε σχέση με τις αλλάγες στην οργανωτική δομή για αποτροπή ακραίων μέτρων όπως οι απεργίες.

Προειδοποίηση και εξασφάλιση συγκατάθεσης του προσωπικού σε περίπτωση που επιχειρείται μεταβολή των όρων εργοδότησης.

Εφαρμογή του περί τερματισμού της απασχολήσεως νόμου για Συνεργάτες Αορίστου Χρόνου και Συνεργάτες Ορισμένου Χρόνου με βάση τη νόμιμη διαδικασία και του κόστους που θα συνεπάγεται για το ΡΙΚ.

Δημιουργία εκούσιων σχεδίων αφυπηρέτησης, πρόωρες αφυπηρετήσεις, πλεονασμοί, μειώσεις μισθών, αφού γίνει η ανάλογη εξειδικευμένη ανάλυση της νόμιμης διαδικασίας.
Καθορισμός των αναγκών της νέας οργανωτικής δομής πυρήνα με βάση τις μελλοντικές ανάγκες του οργανισμού και τον νέο τριετή προϋπολογισμό.

Θεσμοθέτηση νέας οργανωτικής δομής.
Τη μελέτη της PWC περιέλαβε στην έκθεσή του για το ΡΙΚ το 2016 ο Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Ζητούσε τότε η Ελεγκτική Υπηρεσία τι προτίθεται το ΡΙΚ να υλοποιήσει και τη θέση του Διοικητικού Συμβουλίου, των Διευθυντών καθώς και τη θέση των συντεχνιών του προσωπικού του Ιδρύματος για την εν λόγω μελέτη.

Πηγή: philenews

Οι πάτρωνες του ΡΙΚ

Του Μιχάλη Ζατζηστυλιανού

Ανέκαθεν το ΡΙΚ ήταν το αμπελοχώραφο κομμάτων και φερέφωνο των εκάστοτε κυβερνώντων και όποιος πιστεύει το αντίθετο, είτε εθελοτυφλεί είτε συνεχίζει να έχει αυταπάτες. Οι διορισμοί και οι προσλήψεις κομματικών εντεταλμένων που γίνονται από το παράθυρο από τους εκάστοτε κυβερνώντες, όπως και η επιβράβευση των διάφορων μανδαρίνων με προαγωγές, στόχευαν και στοχεύουν ακριβώς στην ελεγχόμενη ενημέρωση και στην λογοκρισία. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, «κατέβηκε» από την ιστοσελίδα του ΡΙΚ επεισόδιο ψυχαγωγικής εκπομπής, διότι, ο παρουσιαστής επέκρινε το πλιάτσικο που μαινόταν στον Συνεργατισμό και όχι μόνο. Ωστόσο, το απαγορευμένο αυτό επεισόδιο κάνει το γύρο του διαδικτύου και μέχρι χθες πλησίασε τις 2.000 κοινοποιήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με ό,τι αυτό σημαίνει. Συνεπώς, ο στόχος που δεν ήταν άλλος από την εξαφάνιση αυτών των αρνητικών σχολίων δεν επιτεύχθηκε.

Οι συζητήσεις για το κατά πόσο το ΡΙΚ επιτελεί το ρόλο του ως δημόσια ραδιοτηλεόραση χρονολογούνται όπως και τα πάμπολλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Στο επίκεντρο, βεβαίως, βρίσκεται μονίμως το κομμάτι της ενημέρωσης, τα δελτία ειδήσεων όπως και οι επικαιρικές και ενημερωτικές εκπομπές, οι οποίες, επιβάλλεται να είναι ουδέτερες και να μην παραπέμπουν σε τμήμα του κυβερνητικού επικοινωνιακού μηχανισμού. Επί τούτου, παραθέτουμε ενδεικτικά τα εξής:

* Tον Απρίλιο του 2014, το ΡΙΚ πέρασε μια παρόμοια κρίση με τη σημερινή, ενδεχομένως και χειρότερη. Αφορμή αποτέλεσε, η παραίτηση του διευθυντή Προγραμμάτων Τηλεόρασης Γρηγόρη Μαλιώτη από τη θέση του αναπληρωτή γενικού διευθυντή του ΡΙΚ. Το ΑΚΕΛ διά του Γιώργου Λουκαΐδη κατήγγειλε ότι ο κ. Μαλιώτης παραιτήθηκε εξαιτίας των παρεμβάσεων «που δεχόταν από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος και κυρίως, από τον πρόεδρο του, Γιώργο Τσαλακό». Μάλιστα, ο κ. Τσαλακός –που ήταν το δεξί χέρι του τότε υπουργού Εσωτερικών Σωκράτη Χάσικου– κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, ότι παρενέβη στο δελτίο ειδήσεων και «έκοψε» τις δηλώσεις του τέως αρχηγού της Αστυνομίας Μιχάλη Παπαγεωργίου, ο οποίος καταφερόταν εναντίον του Υπουργού Δικαιοσύνης Ιωνά Νικολάου, για παρεμβάσεις στην Αστυνομία. «Η παραίτηση του κ. Μαλιώτη είναι αποτέλεσμα επανάληψης προηγουμένων συμβάντων που ήθελαν όσους δεν συμμορφώνονταν με τις υποδείξεις της Κυβέρνησης είτε να παύονται είτε να εξαναγκάζονται σε παραίτηση», δήλωσε ο κ. Λουκαίδης, το κόμμα του οποίου βρέθηκε στο στόχαστρο επί διακυβέρνησης Δ. Χριστόφια για προσλήψεις ημετέρων δημοσιογράφων στο ΡΙΚ.

Ο τότε διευθυντής ειδήσεων του ΡΙΚ και σήμερα διευθυντής ενημέρωσης του ΣΙΓΜΑ Γιάννης Καρεκλάς, υποστήριξε ότι κατέχει φάκελο με στοιχεία για παρεμβάσεις στα δελτία ειδήσεων του ΡΙΚ, επισημαίνοντας ότι κανένα κόμμα δεν εξαιρείται από τον κανόνα. «Δεν δεχόμαστε», είπε, «να χαρακτηριζόμαστε ότι ανήκουμε σε επιτελεία, κάτι που μας θίγει ως επαγγελματίες». Ο κ. Καρεκλάς ανέφερε ακόμα ότι στο ΡΙΚ «δεν υπάρχουν πάτρωνες» και ότι γίνονται μεν λάθη τα οποία, όμως, δεν είναι εσκεμμένα. Πρόσθεσε, ότι στο παρελθόν διαπιστώθηκε ότι γίνονταν υπόγειες ενέργειες και ανέφερε ότι υπήρξαν σκευωρίες εναντίον δημοσιογράφων. Ο βουλευτής Γιώργος Περδίκης κάλεσε τον κ. Καρεκλά να καταθέσει στη Βουλή τα στοιχεία που είχε στη διάθεση του αλλά δεν το έπραξε.

* Τον Οκτώβριο του 2012, ο νυν υπουργός Οικονομικών και τότε βουλευτής του ΔΗΣΥ Χάρης Γεωργιάδης, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής κατά την εξέταση αιτήματος αποδέσμευσης κονδυλίων για το ΡΙΚ, κατηγόρησε το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος ότι βρίσκεται πίσω από κατασκευασμένες ειδήσεις και μονόπλευρά ρεπορτάζ που στρέφονται κατά της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη. Μάλιστα, αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που αποδεικνύουν, όπως είπε, του λόγου τα αληθές. Απαντώντας στις κατηγορίες του Χάρη Γεωργιάδη, ο τότε πρόεδρος του Δ.Σ. του ΡΙΚ Μάκης Συμεού, κατέστησε σαφές πως δεν υπάρχουν μαύρες λίστες στο ΡΙΚ, διαβεβαιώνοντας παράλληλα πως όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι θα προβληθούν ισομερώς και αντικειμενικά. «Παλαιότερα, δίπλα από τον αρχισυντάκτη, είχε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου που καθόριζε ακόμη και τη σειρά των θεμάτων. Τώρα δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα», δήλωσε ο κ. Συμεού. Σημειώνοντας, παράλληλα, πως παράπονα δέχεται και από άλλους πολιτικούς χώρους και υποψήφιους. «Λάθη και παραλήψεις γίνονται, δεν έχουν όμως σκοπιμότητες» τόνισε ο κ. Συμεού, ρίχνοντας, παράλληλα, το γάντι στους βουλευτές: «Στείλετε αν θέλετε εκπρόσωπο σας στο ΡΙΚ για να επιβλέπει». «Εγώ τα έχω ξεπεράσει αυτά, επειδή απλώς δεν βλέπω το ΡΙΚ», ανέφερε στη δική του παρέμβαση ο Αβέρωφ Νεοφύτου.
Πού θέλω να καταλήξω; Παρά τις όποιες τομές και μεταρρυθμίσεις, το ΡΙΚ δεν πρόκειται να επιτελεί στο ακέραιο τον ρόλο του, ως οφείλει άλλωστε, ενόσω εξακολουθούν να διορίζονται στο Διοικητικό του Συμβούλιο κομματικά στελέχη που μετατρέπουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση σε παραμάγαζο των εκάστοτε κυβερνώντων και κομμάτων.
Μιχάλης Ζατζηστυλιανού
Facebook

hadjistylianoum@phileleftheros.com

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος 21 Μαρτίου 2019

Η Βρετανική σονάτα της διχοτόμησης

Του Φοίβου Νικολαΐδη 

Από το 1878 που την Τουρκική ημισέληνο διαδεχόταν η Αγγλική σταυροφόρος σημαία, ο σταυρός του μαρτυρίου, της Κύπρου έγινε ακόμη πιο τραγικός. Με το που πάτησαν το πόδι τους στην Κύπρο οι Βρετανοί, άρχισαν, να εφαρμόζουν αμείλικτα τις αποικιοκρατικές πολιτικές που γνώριζαν καλά από τις προηγούμενες αποικίες τους. Χρησιμοποιώντας ως φυσικό σύμμαχο την Τουρκία, αναβάθμισαν σταδιακά την τουρκική μειονότητα σε κοινότητα και σήμερα συνεταίρο της συντριπτικής πλειοψηφίας!

Όποτε η Βρετανία έκρινε σκόπιμο, χρησιμοποιούσε ανοιχτά ή συγκεκαλυμμένα την απειλή της διχοτόμησης, για να προωθεί τα σχέδια της. Το περιβόητο Σχέδιο Μακ Μίλαν (19.6.1958) το οποίο έφερε τον βαρύγδουπο τίτλο «Σχέδιο για Συνεταιρισμό στην Κύπρο», ήταν μια προσπάθεια τριχοτόμισης της Κύπρου μεταξύ Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Μπροστά στις τόσες απειλές, εκβιασμούς και παγιδεύσεις, έγινε δεκτή τον επόμενο χρόνο η κολοβή ανεξαρτησία με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Σε ένα ιδιότυπο ανεξάρτητο κράτος με τα βέτο του Τ/Κ αντιπροέδρου στο πέτο και τα παράνομα Αγγλικά «κυριαρχικά δικαιώματα» των βάσεων στο 3% του Κυπριακού εδάφους!

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η επιτυχία της Βρετανικής πολιτικής έγκειται στο ότι κατάφερε, αφ’ ενός, να διχοτομήσει την Κύπρο –κατέχει την πατέντα από άλλες αποικίες- και αφ΄ετέρου, να μας κάνει «καλούς αγωγούς» στο θέμα βάσεων, εξασφαλίζοντας την παθητική μας στάση.

Έτσι, η Βρετανία έμεινε ανενόχλητη, να συμμαχεί απροκάλυπτα με την Τουρκία εναντίον των συμφερόντων μας, προωθώντας εκτρωματικές «λύσεις», που σκοπό έχουν τη διαιώνιση της διαίρεσης του νησιού και των ανθρώπων του, για διασφάλιση των συμφερόντων της.

Η Κύπρος εξακολουθεί να είναι σημαντική για τους Βρετανούς. Και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται ότι η αγωνία τους για το μέλλον των βάσεων τους είναι κυρίαρχη στις αποφάσεις τους όσο αφορά το Κυπριακό. Γι’ αυτό, κυριολεκτικά, πρωτοστατούν –με τη δική μας συναίνεση- σε όλες τις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού, προτείνοντας και διαμορφώνοντας τερατώδη σχέδια που ικανοποιούν όχι το διεθνές δίκαιο, αλλά, τις δικές τους γεωστρατηγικές επιδιώξεις.

Να θυμηθούμε άραγε τι προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν για τις βάσεις και την κατοχύρωση τους με το δημοψήφισμα; Από την άποψη αυτή, ήταν χειρότερο και από τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου! Μήπως έπαψε αυτή η απαράδεκτη στάση, της Βρετανίας κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Έχει λεχθεί και αποδειχθεί πολλές φορές, ότι η Βρετανική πολιτική είναι η γενεσιουργός αιτία που το Κυπριακό δεν μπορεί, να λυθεί βάσει διεθνών αρχών δικαίου, διευκολύνοντας τους Τούρκους, να εμβαθύνουν και να θεμελιώνουν την εγκληματική διαίρεση της Κύπρου. Το ψευδοκράτος δεν στήνεται έτσι απλά μόνο με τη βοήθεια και τη στήριξη, της Τουρκίας…

Το Κυπριακό θα έχει ελπίδες επίλυσης με μια έστω υποφερτή λύση, μόνο εάν οι Άγγλοι πεισθούν ότι θα πρέπει, να συνεργαστούν μαζί μας. Μόνο εάν κατανοήσουν ότι, για να επιβιώσουν οι ούτω καλούμενες «κυρίαρχες βάσεις» τους, χρειάζονται τη δική μας συνεργασία και συγκατάθεση.

Υπάρχουν διάφορα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Ανεξαρτησία στις Αποικιακές Χώρες και τους Λαούς (Ψήφισμα 1514 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 14 Δεκεμβρίου 1960). Η γνωμοδότηση όμως του Διεθνούς Δικαστηρίου για τον Μαυρίκιο είναι ορόσημο και έχει ασφαλώς εφαρμογή και στην Κύπρο. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί από την πλευρά μας. Αυτό σημαίνει διάφορες μορφές πολιτικής πίεσης και διευκρινίσεων, σε σημείο που να αναγκαστεί η Βρετανία, να αναθεωρήσει την εντελώς αρνητική-εχθρική της στάση έναντι της Κύπρου.

Με απλά λόγια, το αφήγημα του Κυπριακού πρέπει να επαναδιατυπωθεί πιο καθαρά. Να γραφτεί με ορθή σύνταξη και όσο γίνεται με λιγότερες απαγορευμένες λέξεις (εισβολή/κατοχή, εποικισμός) και ανώμαλα ρήματα (εγγυώμαι/επεμβαίνω, βάσεις)…

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε το 1990-2000 ως Διεθνή Δεκαετία για την Εξάλειψη του Αποικισμού και υιοθέτησε ένα Σχέδιο Δράσης. Το 2001-2010 ανακηρύχθηκε η Δεύτερη Διεθνής Δεκαετία και το 2011-2020 ως η Τρίτη Διεθνής Δεκαετία για την Εξάλειψη του Αποικισμού. Εμείς μάλλον, περιμένουμε την τρίτη Χιλιετία για να πάρουμε μπρος…

Φοίβος Νικολαΐδης  

ΡΙΚ και BBC!

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Λίγα χρόνια πριν, διαβάζαμε και ακούγαμε δημοσίως για την εξυγίανση του ΡΙΚ. Αμέσως μετά για την ανασυγκρότηση του, μέχρι που φθάσαμε σήμερα στον εξορθολογισμό του και πάει λέγοντας, όπου στο τέλος –όπως συνηθίζεται- καταλήγουν όλα στα αζήτητα, της πονεμένης ιστορίας του Ιδρύματος…

Ο εκσυγχρονισμός, ή εξυγίανση, ή ανασυγκρότηση, ή εξορθολογισμός φαίνεται να έχει ένα πολύ διαφορετικό περιεχόμενο για ορισμένους, ειδικά, όταν, για παράδειγμα ο «δεκάλογος του ΡΙΚ», -όπως ετοιμάστηκε από το νυν διοικητικό συμβούλιο του ΡΙΚ-, ξεχειλώνει τόσο πολύ και μετατρέπεται σε «δωδεκάλογο του γύφτου»…

Χρόνια τώρα, η λειτουργία του ΡΙΚ συνδέεται περισσότερο με την αντίληψη, του τι μπορούμε, να πάρουμε από αυτό και όχι, του τι οφείλουμε, να δώσουμε σ’ αυτό. Έτσι, πρώτιστο μέλημα είναι η εκάστοτε σκοπιμότητα που εξυπηρετεί ατομικά συμφέροντα, δευτερευόντως κομματικά και τελευταία την κοινωνία.

Αν ανατρέξει κάποιος στα συρτάρια του ΡΙΚ θα βρει αρκετές μελέτες που έγιναν κατά καιρούς για τον εκσυγχρονισμό του. Καμιά όμως από αυτές δεν υλοποιήθηκε ολοκληρωτικά χωρίς παρεμβάσεις και “διορθώσεις” σκοπιμοτήτων.

Ξαφνικά, τώρα, επανέρχεται η πάγια απαίτηση των ιδιωτικών καναλιών για τερματισμό των εμπορικών διαφημίσεων από το ΡΙΚ, με το αιτιολογικό ότι η δημόσια τηλεόραση «δεν πρέπει, να ανταγωνίζεται τα ιδιωτικά κανάλια, αφού χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό».

Όπως άλλοι ευαίσθητοι τομείς, έτσι και τα ιδιωτικά ΜΜΕ θα πρέπει να τυγχάνουν δημόσιας αρωγής και στήριξης. Αυτό όμως, θα πρέπει να γίνεται πάντοτε με μελέτη, έρευνα, εμπειρογνωμοσύνη και όχι αποσπασματικά, αλλά, ως ενιαίο θέμα που αφορά τη λειτουργία ολόκληρου του τηλεοπτικού πεδίου, έτσι ώστε, η όλη προσπάθεια να καταλήγει προς όφελος του πολίτη, δίνοντας αξία στην κοινωνία και στο κράτος.

Έχουν γραφτεί δεκάδες άρθρα και μελέτες από το 2013 που τέθηκε επιτακτικά το θέμα με τις εμπορικές δραστηριότητες του ΡΙΚ. Οι περισσότερες δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις, μέλη της EBU, έχουν το δικαίωμα να εξασφαλίζουν εισοδήματα από διαφημίσεις, χορηγίες ή άλλες εμπορικές δραστηριότητες, ακολουθώντας το μοντέλο της μεικτής χρηματοδότησης.

Το ουσιώδες όμως θέμα αφορά τις υποχρεώσεις των κρατών μελών της ΕΕ να διασφαλίζουν ότι οι δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις έχουν πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία και ότι για την εκπλήρωση της αποστολής τους, τα κράτη μέλη πρέπει, να εξασφαλίζουν επαρκή, βιώσιμη κατάλληλη και προβλέψιμη χρηματοδότηση τους.

Το αίτημα της ρύθμισης και του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας για μια πραγματικά ανεξάρτητη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, -ένα ΡΙΚ για τους πολίτες και όχι για τους πολιτικούς- με θεσμοθετημένους πόρους, όπου οι τρεις βασικές αρχές, Ανεξαρτησία, Ευθυνοδοσία (Accountability) και Διαφάνεια θα λειτουργούν με ασφαλιστικές δικλείδες για την ποιότητα και το επίπεδο του ραδιοτηλεοπτικού προϊόντος που παράγεται, επαναφέρεται μόνιμα και αναγκαστικά τα τελευταία χρόνια.

Ως ένα σημαντικό κομμάτι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που συμβάλει στην εδραίωση των δημοκρατικών θεσμών, η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, ώστε στα πλαίσια της αποστολής της, να συμβάλει στη βελτίωση του πολιτιστικού μας επιπέδου.

Αν πραγματικά επιδιώκουμε τον εκσυγχρονισμό, υπάρχουν στη διάθεσή μας σωρεία μελετών, εκθέσεων, αλλά και ψηφισμάτων της Ε.Ε., του ΟΗΕ, της ΟΥΝΕΣΚΟ και άλλων διεθνών οργανισμών για τη λειτουργία και το ρόλο των ΜΜΕ σε μια ευνομούμενη δημοκρατία κι ας μην προσπαθούμε να ανακαλύψουμε το ραδιοτηλεοπτικό τροχό στην Κύπρο…

Όσο δε αφορά τις αστείες συγκρίσεις από μερικούς με το Βρετανικό ΒΒC, που ενδιαφέρονται υποτίθεται για την ποιότητα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ας κάνουν τον κόπο να μπουν στην ιστοσελίδα του και να δουν τον τρόπο λειτουργίας του.

Οι άξονες λειτουργίας του BBC συγκροτούνται πάνω στο τρίπτυχο, Ενημέρωση, Πολιτισμός και Ψυχαγωγία και ως εκ τούτου, δεν ανήκει οργανωτικά στο Υπουργείο Εσωτερικών (μόνο στα αστυνομικά κράτη), αλλά στο Υπουργείο Παιδείας & Πολιτισμού.

Η χάραξη στρατηγικής, η διαμόρφωση πολιτικής, η θέσπιση κανόνων διοίκησης και ο εκσυγχρονισμός του νομικού πλαισίου είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η κυβέρνηση και η Βουλή έχουν τον πρώτο λόγο…

Φοίβος Νικολαΐδης

19/9/2018

«Φιλικές» τρικλοποδιές στον EastMed με ρωσοτουρκικό άρωμα

Του Δρ Γιάννου Χαραλαμπίδη 

Αναποδογυρίζουν την ατζέντα του Κυπριακού οι Τούρκοι. Αφού πήραν όσα μπορούσαν να πάρουν στο Κραν Μοντανά και αφού κατοχύρωσαν μια διχοτομική φόρμουλα ομοσπονδίας δύο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντων κρατών, θέτουν στην πρώτη γραμμή το θέμα της πολιτικής ισότητας, την οποία εντάσσουν στη λογική των βέτο επί σημαντικών θεμάτων, όπως είναι, για παράδειγμα, το φυσικό αέριο. Μέσα από την πολιτική ισότητα θέλουν την αναγνώριση χωριστών κρατικών εξουσιών, προκειμένου να εμπεδωθεί η πρακτική των δύο κρατών και της συνομοσπονδίας και να ανατραπούν τα νόμιμα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως προκύπτουν σήμερα μέσα από την ύπαρξή της ως ενιαίου υπό κατοχήν κράτους σε συνάρτηση με το Διεθνές Δίκαιο και δη αυτό της Θάλασσας.

Όσο, δε, για το θέμα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και της αποχώρησης των στρατευμάτων, επί του παρόντος θεωρείται για την Άγκυρα κόκκινη γραμμή. Εσχάτη προδοσία. Και το ερώτημα είναι, γιατί ο Ερντογάν να διακινδυνεύσει τη δική του εξουσία και δόξα διατάσσοντας την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, όταν γνωρίζει καλά ότι η αντιπολίτευση θα τον στήσει στον τοίχο; Και ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έχει κανένα λόγο να χαλάσει το πάρτι που οργανώνει για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κράτους.

Στόχος του είναι να γίνει ο νέος πατέρας των Τούρκων, ο νέος Ατατούρκ. Και δεν μπορεί να γίνει Ατατούρκ με υποχωρήσεις, παρά μόνο με καθαρές νίκες. Εξ ου και η κίνησή του να αναδείξει την Τουρκία ως θαλασσοκράτειρα. Για να ελέγχει τις οδούς του φυσικού αερίου. Χωρίς στόλο, δεν μπορείς να είσαι περιφερειακή δύναμη.

Ρωσικό παιχνίδι
Αυτά συνάγονται από τις επαφές του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου με την κ. Λουτ και τον Έλληνα ομόλογό του κ. Κατρούγκαλο, αλλά και από τις συναντήσεις του κατοχικού ηγέτη με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Η τουρκική πλευρά προτάσσει την πολιτική ισότητα, αφενός για να εμβαθύνει προς τη λύση της συνομοσπονδίας και, αφετέρου, για να φύγει από πάνω της το βάρος της πίεσης που προκαλούν τα ζητήματα των εγγυήσεων και της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων. Η Τουρκία συνεχίζει τον δικό της αμανέ και η συνομοσπονδιακή της πολιτική τροφοδοτείται από το κεκτημένο των συνομιλιών και το Κραν Μοντανά, καθώς και από την αδυναμία των Αθηνών και της Λευκωσίας να αλλάξουν στρατηγική και να εναρμονίσουν τη λύση με τα συμφέροντα της ΕΕ και των ΗΠΑ και ουχί με αυτά της Τουρκίας, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. 

Διότι, ώς τώρα, το δόγμα που επικρατεί είναι το εξής: Η λύση πρέπει να εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα! Και θυμώνει, μάλιστα, το ΑΚΕΛ όταν ο Πρόεδρος εναρμονίζει τα συμφέροντα της Κύπρου με εκείνα του Ισραήλ για την κατασκευή του αγωγού EastΜed, αντί του αγωγού προς Τουρκία. Είναι γνωστή η φράση του κ. Α. Κυπριανού ότι ο Πρόεδρος είναι δεμένος περίπου στο Ισραήλ και ότι τα δικά μας τα συμφέροντα είναι ενδεχομένως διαφορετικά. Λογική θέση ως προς το σκέλος των συμφερόντων. Δεν μπορεί να συνταυτίζονται τα συμφέροντά μας με εκείνα του Ισραήλ παντού. Το θέμα είναι ότι ο ΓΓ του ΑΚΕΛ ήταν ενοχλημένος, διότι προχωρεί ο EastMed και κάνει φτερά η επιλογή προς Τουρκία. Και, ως εκ τούτου, δεν θα εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα της Άγκυρας! Τι δυστυχία... Την οποία ζει και η ηγεσία του ΔΗΣΥ. Και οι μεν και οι δε υποστηρίζουν τον αγωγό προς Τουρκία και, αν ήταν τρόπος, θα ανατίναζαν κάθε προσπάθεια για την κατασκευή του EastMed. Το ίδιο θα ήθελε και η Μόσχα, η οποία βρίσκεται πίσω από τις κινήσεις του Λιβάνου και τα παιχνίδια στη Συρία.

Και εξηγούμε. Η Ρωσία: 1. Θέλει να στήσει το δικό της ενεργειακό παιχνίδι στη Μεσόγειο, μαζί με το Ιράν και τα πιθανά αποθέματα φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή της Συρίας, τα οποία έχει ήδη καπαρώσει. Θέλει τη δημιουργία αγωγού από το Ιράν προς τη Συρία και από εκεί προς διάφορες κατευθύνσεις. Ο έλεγχος των θαλάσσιων και άλλων οδών του πετρελαίου είναι ένας από τους βασικούς λόγους εμπλοκής της στον πόλεμο της Συρίας και το φλερτ της με την Τουρκία, η οποία θέλει να προωθηθεί πέραν του όρους Καντίλ, για να φτάσει, από τη μια, ώς τις ενεργειακές πηγές της Μοσούλης, και, από την άλλη, να έχει τη δυνατότητα να προωθήσει δυνάμεις νότια. Η χερσαία προέκταση προς νότο σχετίζεται με τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής Κύπρου και Συρίας και ευρύτερα.

2. Δεν ενεπλάκη συνειδητά στην εκμετάλλευση των οικοπέδων της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι έχει μεγαλύτερα συμφέροντα με την Τουρκία και το είπε καθαρά ο Πρόεδρος Πούτιν στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε εχθροί. Η Μόσχα σχεδιάζει να πάρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω του Βόρειου Αγωγού 2 και μέσω του Turkish Stream. Γιατί να θέλει τον EastMed; Αυτός χαλά την πιάτσα. Είναι κοινό μυστικό ότι η αντίδραση του Λιβάνου για τον EastMed και οι επιστολές προς τον ΓΓ του ΟΗΕ και στην ΕΕ ότι δεν θα πρέπει ο αγωγός να περάσει από τη δική του ΑΟΖ, λόγω προβλημάτων με το Ισραήλ, σχετίζονται με τα ρωσικά συμφέροντα. Όπως οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις Βαλτικές Χώρες και την Πολωνία για να δημιουργήσουν προβλήματα στον Βόρειο Αγωγό 2, έτσι και η Μόσχα βολεύεται με τη στάση του Λιβάνου. 

Την επιδιώκει... Βεβαίως, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, δεν μπορεί να ασκήσει βέτο στην κατασκευή του αγωγού, διότι η ΑΟΖ δεν παύει να είναι διεθνή χωρικά ύδατα. Όμως, μπορεί να θέτει διάφορα προσκόμματα, εφόσον θεωρηθεί και από γειτονικά κράτη, με τα οποία έχει υπογράψει πολυμερείς ή μονομερείς συμφωνίες, ότι όντως τα όρια της ΑΟΖ του είναι αυτά και ότι, για παράδειγμα, θέτει ζητήματα περιβαλλοντικά ή ασφάλειας του έργου κ.λπ., που θα ισοδυναμούν ακόμη και με βέτο επί του αγωγού. Η τακτική αυτή του Λιβάνου δεν βοηθά μόνον τη Ρωσία, αλλά και την Τουρκία. Τόσο η Μόσχα, όσο και η Άγκυρα θέλουν τον αγωγό από την Κύπρο προς την Τουρκία, για να έχουν την επιλογή να τον ενώσουν με τον Turkish Stream, έτσι ώστε να θέτουν μερικώς, αλλά ουσιαστικώς, την ΕΕ υπό τη δική τους ενεργειακή εξάρτηση. Σημαντικό, πάντως, είναι ότι, ούτως η άλλως, ο EastMed δεν φαίνεται να περνά μέσα από την ΑΟΖ του Λιβάνου.

Αγωγός προς Τουρκία
Επί τη βάσει των ανωτέρω, τι μας λένε οι υποστηρικτές του αγωγού προς Τουρκία; Μας εισηγούνται ότι θα πρέπει να δώσουμε τον αγωγό ως δώρο, για να πειστεί η Τουρκία να φτάσει σε λύση. Και ποια είναι η λύση; Των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, που αναγνωρίζει το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος, διαλύοντας ταυτοχρόνως την Κυπριακή Δημοκρατία, της οποίας οι ελεύθερες περιοχές θα υποβαθμιστούν σε ισότιμο του ψευδοκράτους συνιστών κράτος. Γιατί Άγκυρα και Μόσχα θέλουν τον αγωγό προς Τουρκία; Για τον ίδιο λόγο που το Ισραήλ θέλει τον EastMed. Δηλαδή, για να αυξήσουν την επιρροή και τον ρόλο τους στην ΕΕ, η οποία θα εξαρτάται ενεργειακά από εκείνους, που θα έχουν τον αγωγό και θα της διοχετεύουν φυσικό αέριο. Με άλλα λόγια: Η πρόταση της ηγεσίας του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ για αγωγό προς Τουρκία έχει δύο σκέλη: Πρώτον, να δώσουμε τον αγωγό για να δελεαστεί η Τουρκία και να πάμε σε μια διχοτομική λύση δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών. Δεύτερον, να δώσουμε τον αγωγό προς Τουρκία, για να αναβαθμιστεί ο δικός της ρόλος, καθώς και εντός της ΕΕ σε βάρος ημών!

EastMed και τερματικό
Η δική μας θέση είναι διαφορετική: Πρώτον, ο EastMed, καθώς και το τερματικό είναι σημαντικά, διότι: Α. Αυξάνουν τα ερείσματά μας στην ΕΕ. Γίνεται, δε, λόγος ότι φλερτάρουν περισσότερο οι εταιρείες προς αυτήν την κατεύθυνση, εάν υπάρχουν αναγκαίες ποσότητες κοιτασμάτων. Δεν εξαρτάται μόνον από τις εταιρείες, αλλά και από τα συμφέροντα των κρατών που οι εταιρείες αυτές φέρουν τη σημαία τους. Εάν, δηλαδή, οι ΗΠΑ κρίνουν ότι αυτή είναι η ενεργειακή στρατηγική στην περιοχή, ασχέτως εάν χαθούν κάποια χρήματα, τα οποία θα εισπραχθούν με άλλους τρόπους, τότε τι θα πράξει Exxon και η Noble; Το ίδιο ισχύει και για την Τotal, όπως και για την ENI. Οι Τούρκοι δεν έκαναν στην Exxon, την Noble και την Total τα νταηλίκια που έκαναν στην ENI, διότι η ιταλική στάση δεν ήταν η ίδια με αυτήν των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Β. Εξισορροπούμε τα δικά μας συμφέροντα με εκείνα της Τουρκίας, κυρίως στις σχέσεις με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Δεν θα είναι μόνο η Τουρκία μεγάλη αγορά, αλλά και η Κύπρος μαζί με το Ισραήλ, ακόμη και την Αίγυπτο και τις χώρες που βρίσκονται πίσω από τις εταιρείες, λόγω της ενέργειας. 

Σχηματίζεται δηλαδή μια ενεργειακή συμμαχία, από την οποία είναι εκτός η Τουρκία, η οποία επιδιώκει να μπει στο παιχνίδι, για να μας καπελώσει. Δηλαδή, θα μας κλέψει τον ρόλο που εμείς θα έχουμε στην ΕΕ, στην περίπτωση που ο αγωγός είναι προς τα δικά της παράλια. Γ. Ο EastMed, όπως και το τερματικό, είναι στρατηγικοί σχεδιασμοί, που σχετίζονται με θέματα ασφάλειας, δηλαδή με ένοπλες δυνάμεις και ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Αυτά τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι συναφή με τα συστήματα και υποσυστήματα ασφάλεια στην περιοχή μας, όπου τον κύριο λόγο έχουν οι ΗΠΑ, λόγω κυρίως της μεγάλης ναυτικής τους ισχύος. Δεύτερον, εάν η Τουρκία θέλει να παίξει στο παιγνίδι του φυσικού αερίου, θα πρέπει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005 τονίζει και επειδή είναι κράτος-μέλος του ΟΗΕ. Έτσι επιλύεται και το πρόβλημα της συνέχειας του υφιστάμενου κράτους σε περίπτωση λύσης.

Οφέλη μέσω ΕΕ και αποτροπή
Οι θέσεις αυτές θα πρέπει να είναι ενταγμένες σε μια συγκροτημένη στρατηγική, που θα αναβαθμίζει τον ρόλο των αρχών της ΕΕ στη λύση. Η θέση περί αναστολής των ενταξιακών της Τουρκίας δεν μειώνει τις άμυνες που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία είτε για να αποτρέψει τις τουρκικές γεωτρήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ είτε για να προκαλέσει επιπρόσθετο κόστος στην Άγκυρα και συνθήκες δίκαιης διευθέτησης ή κατοχύρωσης των υφιστάμενων δικαιωμάτων, που τελούν ήδη εν κινδύνω. Όχι μόνο λόγω της κατοχής, αλλά και ένεκα των προκλήσεων στην ΑΟΖ. Η πρόταση στην Τουρκία για αναβάθμιση τελωνειακής ένωσης αντί για πλήρη ένταξη, βοηθά την Τουρκία, διότι απαλλάσσεται των υποχρεώσεων για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, ενώ, την ίδια στιγμή, συνεχίζει να έχει οφέλη, κυρίως εμπορικά και οικονομικά. Και, μάλιστα, τεράστια. Χωρίς, βεβαίως, την ψήφο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ουδέν μπορεί να συμβεί. Συνεπώς, τόσο η αποτροπή των τουρκικών γεωτρήσεων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, όσο και η επίλυση του Κυπριακού και δη η συμφωνία για την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων περνά: 

1. Μέσα από τη σύμφωνη γνώμη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν η Τουρκία δεν τερματίσει το εμπάργκο σε βάρος των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και εάν δεν επιτραπεί η εισαγωγή κυπριακών προϊόντων επί της τουρκικής επικράτειας, καμιά συζήτηση δεν μπορεί να προχωρήσει επί του θέματος της τελωνειακής ένωσης. Εάν χρειαστεί, θα πρέπει να ασκηθεί βέτο ή και θα πρέπει να μελετηθεί η προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για καταστρατήγηση της υφιστάμενης τελωνειακής ένωσης από την Τουρκία σε βάρος κράτους μέλους και των συμφερόντων του. 

2. Ενεργοποίηση του άρθρου 42,7 των Συνθηκών, εάν η Τουρκία προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει την αλληλεγγύη και την έμπρακτη υποστήριξη των κρατών μελών της ΕΕ ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, εφόσον δεχόμαστε επίθεση. Εάν δεν μπορεί να ενεργήσει αποτρεπτικά η ΕΕ, προειδοποιώντας την Τουρκία, εφόσον εμείς το ζητήσουμε, τότε δεν θα έχει καμιάν αξιοπιστία ούτε διεθνώς, ούτε μεταξύ των λαών της. Το επιχείρημα είναι σαφές: Τελούμε υπό κατοχήν, και κάτω από νέα επίθεση. Και δεν πλήττονται μόνον κυπριακά συμφέροντα, αλλά και τα κοινά ευρωπαϊκά. Αποτροπή σημαίνει ότι η κυπριακή Κυβέρνηση θα πρέπει να ζητήσει με τον πλέον επίσημο τρόπο τη λήψη μέτρων κατά το πρότυπο της Κριμαίας. Δηλαδή, επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, όπως συνέβη με τη Ρωσία.

Γιατί γλιτώνουμε από την Άγκυρα…
Επιμένουμε, λοιπόν, ότι κύριος στόχος είναι να διατηρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στη ζωή, δηλαδή ως υποκείμενο Διεθνούς Δικαίου, επί τη βάσει του οποίου πηγάζουν όλα τα δικαιώματά μας περί του φυσικού αερίου και της ΑΟΖ. Με την υπό συζήτηση λύση, τα πάντα θα τεθούν εν κινδύνω, αφού θα υπάρχει παρθενογένεση, μια νέα, όπως λένε, τάξη πραγμάτων. Η λύση δεν μπορεί να νομιμοποιεί την κατοχή και να δημιουργεί συνθήκες χειρότερες από τις υφιστάμενες. Δυστυχώς, εκεί οδηγούμαστε, εάν συνεχίσουμε από εκεί όπου έμειναν οι συνομιλίες του Κραν Μοντανά. Θα χάσουμε και το κράτος και το αέριο. Γι' αυτόν τον λόγο, επιμένουμε σε δέσμη πολιτικών δράσεων μιας νέας στρατηγικής, όπως έχει ήδη αναλυθεί πιο πάνω, κατά τρόπον ώστε να έχουμε και κράτος και φυσικό αέριο. 

Η λύση είναι τα δικά μας συμφέροντα και των συμμάχων μας που πρέπει να εξυπηρετεί και όχι αυτά της κατοχικής Τουρκίας, η οποία όχι μόνο πολιτική και στόχους δεν αλλάζει, αλλά κλιμακώνει την ιμπεριαλιστική της πολιτική. Τα θέλει όλα! Στην παρούσα δε φάση δεν γλιτώνουμε, διότι εμείς έχουμε στρατηγική, αλλά επειδή η Άγκυρα είναι αλαζονική και η πολιτική της Άγκυρας στην Κύπρο συγκρούεται με τα συμφέροντα άλλων χωρών και δη του Ισραήλ...
Γιάννος Χαραλαμπίδης
Δρ Διεθνών Σχέσεων

Πηγή: ΣΗΜΕΡΙΝΗ, SigmaLive 17.03 2019   

Παρουσίαση βιβλίου «Το Δικαίωμα στην Αλήθεια – Εκφάνσεις και εφαρμογές στο Διεθνές Δίκαιο», Βιργινίας Μπαλαφούτα

 

«Το Δικαίωμα στην Αλήθεια – Εκφάνσεις και εφαρμογές στο Διεθνές Δίκαιο»

Βιργινία Μπαλαφούτα

Facebook Virginia Balafouta

Ψήφισμα ΟΗΕ 3212 (XXIX) 1974

Σημαντικά ψηφίσματα Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ - Ψήφισμα 3212 (XXIX) 1974

H Γενική Συνέλευση υιοθέτησε την 1η Nοεμβρίου 1974 το ψήφισμα 3212(XXIX) με 117 ψήφους υπέρ, καμία εναντίον και καμία αποχή.

Tο κείμενο του ψηφίσματος έχει ως εξής:
H Γενική Συνέλευση,
Έχοντας μελετήσει το κυπριακό πρόβλημα,

Aνησυχώντας σοβαρά για τη συνέχιση της κυπριακής κρίσης η οποία αποτελεί απειλή κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας,
Έχοντας συναίσθηση της ανάγκης για επίλυση της κρίσης με ειρηνικά μέσα χωρίς καθυστέρηση σύμφωνα με τους σκοπούς και τις αρχές των Hνωμένων Eθνών,

Aφού άκουσε τις δηλώσεις που έγιναν κατά τη συζήτηση και αφού σημείωσε την Έκθεση της Eιδικής Πολιτικής Eπιτροπής για το κυπριακό πρόβλημα (A/9820),

1. Kαλεί όλα τα Kράτη να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Δημοκρατίας της Kύπρου και να απέχουν από οποιαδήποτε πράξη και επέμβαση που στρέφονται εναντίον της.

2. Προτρέπει την ταχεία αποχώρηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και της ξένης στρατιωτική παρουσίας και προσωπικού από τη Δημοκρατία της Kύπρου και τον τερματισμό οποιασδήποτε ξένης επέμβασης στις υποθέσεις της.

3. Θεωρεί ότι το συνταγματικό σύστημα της Δημοκρατίας της Kύπρου αφορά την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

4. Eπιδοκιμάζει τις επαφές και διαπραγματεύσεις που πραγματοποιούνται επί ίσης βάσης, με τις καλές υπηρεσίες του Γενικού Γραμματέα των Hνωμένων Eθνών, μεταξύ των αντιπροσώπων των δυο κοινοτήτων και ζητεί τη συνέχιση τους προς τον σκοπό της επίτευξης ελεύθερα μιας αμοιβαίας αποδεκτής πολιτικής διευθέτησης που να εδράζεται στα βασικά και απαράγραπτα δικαιώματα των δύο κοινοτήτων.

5. Θεωρεί ότι όλοι οι πρόσφυγες πρέπει να επιστρέψουν στις εστίες τους σε συνθήκες ασφάλειας και καλεί τα ενδιαφερόμενα μέρη να λάβουν επείγοντα μέτρα προς τον σκοπό αυτό.

6. Eκφράζει την ελπίδα ότι θα καταβληθούν περαιτέρω προσπάθειες, αν είναι ανάγκη, περιλαμβανομένων διαπραγματεύσεων, στα πλαίσια των Hνωμένων Eθνών, προς τον σκοπό εφαρμογής των προνοιών του παρόντος ψηφίσματος, ώστε να διασφαλισθεί έτσι το βασικό δικαίωμα της Δημοκρατίας της Kύπρου για ανεξαρτησία, κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα.

7. Zητά από το Γενικό Γραμματέα να συνεχίσει να παρέχει την ανθρωπιστική βοήθεια των Hνωμένων Eθνών προς όλα τα τμήματα του πληθυσμού της Kύπρου και καλεί όλα τα κράτη να συμβάλουν στην προσπάθεια αυτή.

8. Kαλεί όλα τα μέρη να συνεχίσουν να συνεργάζονται πλήρως με την Eιρηνευτική Δύναμη των Hνωμένων Eθνών στην Kύπρο, η οποία μπορεί να ενισχυθεί αν παραστεί ανάγκη.

9. Kαλεί τον Γενικό Γραμματέα να συνεχίσει να παρέχει τις καλές του υπηρεσίες προς τα ενδιαφερόμενα μέρη.

10. Περαιτέρω καλεί τον Γενικό Γραμματέα να φέρει το παρόν ψήφισμα σε γνώση του Συμβουλίου Aσφαλείας.

Πηγή: PIO

Ψήφισμα 37/253 (1983)

Σημαντικά ψηφίσματα Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ - Ψήφισμα 37/253 (1983)

H Γενική Συνέλευση του OHE υιοθέτησε στις 13 Mαΐου 1983 το ψήφισμα 37/253 για την Kύπρο με 103 ψήφους υπέρ, 5 εναντίον και 20 αποχές. Oι χώρες που ψήφισαν εναντίον ήταν: Mπαγκλαντές, Mαλαισία, Πακιστάν, Σομαλία και Tουρκία. Yπήρξε χωριστή ψηφοφορία για την παράγραφο 8, η οποία εγκρίθηκε με 89 ψήφους υπέρ, 5 εναντίον και 27 αποχές,

Yπήρξε επίσης χωριστή ψηφοφορία για την παράγραφο 15, η οποία εγκρίθηκε με 86 ψήφους υπέρ, 8 εναντίον και 25 αποχές.

Tο κείμενο του ψηφίσματος έχει ως εξής:
H Γενική Συνέλευση,
Aφού μελέτησε το πρόβλημα της Kύπρου,

Yπενθυμίζοντας το ψήφισμα 3212 (XXIX) της 1ης Nοεμβρίου 1974 και τα επακόλουθα του ψηφίσματα για το κυπριακό ζήτημα,
Yπενθυμίζοντας τις υψηλού επιπέδου συμφωνίες στις 12 Φεβρουαρίου 1977 και στις 19 Mαΐου 1979,
Eπαναβεβαιώνοντας την αρχή του απαράδεκτου της κατοχής και της απόκτησης εδαφών με τη βία,
Aνησυχώντας σοβαρά για την παράταση της κυπριακής κρίσης, η οποία αποτελεί σοβαρή απειλή για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια,
Eκφράζοντας τη βαθιά λύπη της για το ότι τα ψηφίσματα των Hνωμένων Eθνών για την Kύπρο δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί,
Yπενθυμίζοντας την ιδέα σύγκλισης διεθνούς διάσκεψης για την Kύπρο,

Aποδοκιμάζοντας το γεγονός ότι μέρος του εδάφους της Kυπριακής Δημοκρατίας παραμένει ακόμα υπό κατοχή ξένων δυνάμεων,
Aποδοκιμάζοντας όλες τις μονομερείς ενέργειες που αλλοιώνουν τη δημογραφική δομή της Kύπρου ή που προωθούν τα τετελεσμένα,
Eπαναβεβαιώνοντας την ανάγκη για διευθέτηση του προβλήματος της Kύπρου χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση με ειρηνικά μέσα σύμφωνα με τις πρόνοιες του Xάρτη των Hνωμένων Eθνών και τα σχετικά ψηφίσματα των Hνωμένων Eθνών,

1. Eπαναλαμβάνει την πλήρη υποστήριξή της προς την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα, την ενότητα και το αδέσμευτο της Kυπριακής Δημοκρατίας και ζητά για ακόμη μια φορά τον τερματισμό κάθε ξένης επέμβασης στις υποθέσεις της.

2. Eπιβεβαιώνει το δικαίωμα της Kυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της για πλήρη και αποτελεσματική κυριαρχία και έλεγχο στο σύνολο του κυπριακού εδάφους και των φυσικών και άλλων πόρων και καλεί όλα τα κράτη να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν την κυβέρνηση της Kυπριακής Δημοκρατίας να ασκεί αυτά τα δικαιώματα.

3. Kαταδικάζει κάθε ενέργεια που τείνει να υπονομεύσει την πλήρη και αποτελεσματική άσκηση των πιο πάνω αναφερθέντων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένης και της παράνομης έκδοσης τίτλων ιδιοκτησίας.

4. Xαιρετίζει την πρόταση για πλήρη αποστρατικοποίηση που υπέβαλε ο Πρόεδρος της Kυπριακής Δημοκρατίας.

5. Eκφράζει την υποστήριξή της στις υψηλού επιπέδου συμφωνίες στις 12 Φεβρουαρίου 1977 και στις 19 Mαΐου 1979 και όλων των προνοιών.

6. Aπαιτεί την άμεση και αποτελεσματική εφαρμογή του ψηφίσματος 3212 (XXIX) που υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση και προσυπογράφηκε από το Συμβούλιο Aσφαλείας με το ψήφισμά του 365 (1974) στις 13 Δεκεμβρίου (1974), και τα επακόλουθα ψηφίσματα της Συνέλευσης και του Συμβουλίου για την Kύπρο, τα οποία προσφέρουν την έγκυρη και ουσιαστική βάση για λύση του προβλήματος της Kύπρου.

7. Θεωρεί την αποχώρηση όλων των στρατευμάτων κατοχής από την Kυπριακή Δημοκρατία ως μια αναγκαία βάση για γρήγορη και αμοιβαία αποδεκτή λύση στο κυπριακό πρόβλημα.

8. Zητεί την άμεση αποχώρηση όλων των δυνάμεων κατοχής από την Kυπριακή Δημοκρατία.

9. Eπιδοκιμάζει την εντατικοποίηση των προσπαθειών του Γενικού Γραμματέα, ενώ σημειώνει με ανησυχία την έλλειψη προόδου στις διακοινοτικές συνομιλίες.

10. Kαλεί για ουσιαστικές, αποτελεσματικές και εποικοδομητικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπροσώπων των δυο κοινοτήτων, οι οποίες να διεξαχθούν ελεύθερα και πάνω σε ίση βάση σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα των Hνωμένων Eθνών και τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου, με σκοπό την εξεύρεση όσο το δυνατό πιο γρήγορα αμοιβαία αποδεκτής λύσης βασισμένης στα θεμελιώδη και νόμιμα δικαιώματα των δυο κοινοτήτων.

11. Zητεί το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των Kυπρίων, περιλαμβανομένης της ελευθερίας διακίνησης, της ελευθερίας εγκατάστασης και του δικαιώματος ιδιοκτησίας και της εισαγωγής μέτρων για εθελοντική επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους σε συνθήκες ασφαλείας.

12. Θεωρεί ότι η ντε φάκτο κατάσταση που δημιουργήθηκε από τη δύναμη των όπλων δεν πρέπει να αφεθεί να επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο τη λύση του προβλήματος της Kύπρου.

13. Kαλεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να αποφύγουν οποιαδήποτε μονομερή πράξη που θα μπορούσε να επηρεάσει δυσμενώς τις προοπτικές για μια δίκαιη και διαρκή λύση στο πρόβλημα της Kύπρου με ειρηνικά μέσα και να συνεργαστούν πλήρως με το Γενικό Γραμματέα στην επιτέλεση του έργου του βάσει των σχετικών ψηφισμάτων της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Aσφαλείας καθώς επίσης και με την Eιρηνευτική Δύναμη των Hνωμένων Eθνών στην Kύπρο.

14. Kαλεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να απέχουν από οποιαδήποτε πράξη που παραβιάζει ή αποσκοπεί στην παραβίαση της ανεξαρτησίας, ενότητας κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Kυπριακής Δημοκρατίας.

15. Eπαναλαμβάνει την εισήγησή του όπως το Συμβούλιο Aσφαλείας εξετάσει το θέμα της εφαρμογής, εντός καθορισμένου χρονικού πλαισίου, των σχετικών του ψηφισμάτων και εξετάσει και υιοθετήσει στη συνέχεια, εάν κριθεί αναγκαίο, όλα τα κατάλληλα και πρακτικά μέτρα δυνάμει του Xάρτη των Hνωμένων Eθνών για τη διασφάλιση και αποτελεσματική εφαρμογή των ψηφισμάτων των Hνωμένων Eθνών για την Kύπρο.

16. Xαιρετίζει την πρόθεση του Γενικού Γραμματέα, όπως αυτή εκφράζεται στην έκθεση του (Έγγραφο A/37/805 στις 6/5/1983), να αναμειχθεί προσωπικά στην αναζήτηση λύσης στο κυπριακό πρόβλημα και, ενόψει αυτού, ζητεί από το Γενικό Γραμματέα να αναλάβει τέτοια δράση ή πρωτοβουλίες τις οποίες θα θεωρήσει κατάλληλες μέσα στα πλαίσια της αποστολής καλών υπηρεσιών που του εμπιστεύθηκε το Συμβούλιο Aσφαλείας για προώθηση δίκαιης και μόνιμης λύσης του προβλήματος και να υποβάλει αναφορά στη Γενική Συνέλευση στη διάρκεια της τριακοστής όγδοης συνόδου σχετικά με τα αποτελέσματα των προσπαθειών του.

17. Aποφασίζει να περιλάβει στην προκαταρκτική ημερήσια διάταξη της τριακοστής όγδοης σύγκλησης το θέμα που τιτλοφορείται «Tο κυπριακό πρόβλημα» και ζητά από το Γενικό Γραμματέα να παρακολουθεί την εφαρμογή του παρόντος ψηφίσματος και να προβεί σ’ αναφορά για όλες τις πτυχές του στη Γενική Συνέλευση σ’ αυτή τη σύνοδο.
Πηγή: PIO

Το Ισραήλ αναλαμβάνει την ασφάλεια του Eastmed – Τα επόμενα βήματα της ΕΦ

Του Δρ Γιάννου Χαραλαμπίδη

Μπλόκο στο τουρκικό τρυπάνι μέσω Ευρώπης

·     Πώς το Ισραήλ διευρύνει τον ζωτικό του χώρο και αυξάνει ερείσματα στην ΕΕ

·     Η τουρκική στρατηγική και το αντίδοτο μέσω συμμαχιών στη βάση συμφερόντων

·     Πού πάνε τα χρήματα του πολίτη για την άμυνα  

Είπε, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου ότι το πολεμικό ναυτικό της χώρας του είναι έτοιμο να υπερασπιστεί και να προστατεύσει τον αγωγό EastMed. Άρα, ας τολμήσει η Τουρκία να τα βάλει με το Ισραήλ. Αυτό σημαίνει κοινωνία οικονομικών και ενεργειακών συμφερόντων με την Κύπρο και άλλους εμπλεκομένους, που έχει επένδυση στρατιωτικής αποτροπής. 

Βεβαίως, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι η Τουρκία υπερέχει των Ισραηλινών στη θάλασσα. Πιθανόν η θέση αυτή, να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι ορθή.  Όμως, εάν η Τουρκία κτυπήσει πολεμικό πλοίο του Ισραήλ, σημαίνει πόλεμο και ο αγώνας θα μεταφερθεί σε άλλα επίπεδα και πεδία, όπου το κόστος θα είναι καταστροφικό για την Άγκυρα. Και το γνωρίζει και ο Ερντογάν και οι στρατηγοί του. Αυτό θα πει αποτροπή.

Όταν κτυπούσαν το Ισραήλ... 

Κάποτε, πάντως, οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ ισχυρίζονταν ότι η καλύτερη επιλογή για το φυσικό μας αέριο ήταν ο αγωγός προς Τουρκία. Εμείς, τότε, υποστηρίζαμε ότι η καλύτερη επιλογή είναι αυτή του EastMed και του τερματικού, εφόσον υπάρχουν επαρκείς ποσότητες και εφόσον και στη μια και στην άλλη περίπτωση ληφθεί στρατηγική απόφαση. Χωρίς να αποκλείεται και η Αίγυπτος, για ευνόητους λόγους και μάλιστα ένεκα των κοινών ΑΟΖ και των γειτονικών τεμαχίων.  

Όταν, δε, λέμε στρατηγική απόφαση, εννοούμε ότι θα ληφθεί λαμβάνοντας υπόψη το βάθος του χρόνου, καθορίζοντας έτσι τους συμμάχους μας. Πριν από δύο με τρία χρόνια, ακόμη και προ μερικών μηνών, οι οπαδοί του αγωγού προς Τουρκία ισχυρίζονταν τα εξής: Μας θέλει, άραγε, το Ισραήλ; Μα πώς μας θέλει, αφού επιδιώκει να περάσει αγωγό προς Τουρκία; Ακόμη και αν δεχθούμε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί δεν προβάλλονταν εκ του πονηρού, οι ανησυχίες αυτές ακούγονταν λογικές, μέχρι πρότινος. Τώρα, όμως, έχει εμπεδωθεί η αντιπαράθεση Τουρκίας - Ισραήλ, το οποίο ξεκαθαρίζει τη θέση του. 

Το έχει πράξει και στην τελευταία τριμερή Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ. Είναι έτοιμο να παρέχει ασφάλεια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πολιτική του Ισραήλ μάς επιτρέπει να μένουμε με τα χέρια σταυρωμένα ή οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι να πολυλογούν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις για τις ενεργειακές επιλογές που έχουμε χωρίς να λαμβάνουν υπόψη μια σημαντική μεταβλητή: Αυτήν της ασφάλειας, στην οποία θα πρέπει και εμείς να συνεισφέρουμε, ξεκινώντας από τα του οίκου μας και φτάνοντας ώς τις εξωτερικές συμμαχίες.

Προτάσεις για την Εθνική Φρουρά

Επί του θέματος της ασφάλειας τονίζουμε ότι επιβάλλεται:

Πρώτον, η κάλυψη της γραμμής αντιπαράταξης με σύγχρονες κάμερες και με εποχούμενες μονάδες ταχείας επέμβασης. Δεύτερον, θα πρέπει να αλλάξει η διάρθρωση της Εθνικής Φρουράς, που σημαίνει λιγότερες μονάδες με μεγαλύτερη πληρότητα, για να αυξήσουν τη  μαχητικότητα και την αποτελεσματικότητά τους. Τρίτον, η αναδιάρθρωση της επιστράτευσης.

Λιγότερο χρόνο εκπαίδευσης και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Συν την αναδιάρθρωση της πολιτικής άμυνας. Εάν ρωτήσετε τους υπουργούς, δεν γνωρίζουν πού θα αφήσουν τις οικογένειές τους σε περίπτωση κρίσης. Τέταρτον, η ποιοτική αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός του υλικού της Εθνικής Φρουράς. Πέμπτον, η δημιουργία Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Ανάπτυξης Εθνικής Φρουράς, για να μπορεί να συμμετέχει σε συνεργασία με άλλα Ιδρύματα σε ερευνητικά προγράμματα της ΕΕ. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντική η δυνατότητα συμπαραγωγών, έστω και μικρών. 

Υπό αυτές τις συνθήκες, αυξάνεις την ερευνητική δραστηριότητα και μειώνεις το κόστος, ενώ, ταυτοχρόνως, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, χωρίς να επιβαρύνεται οικονομικά το κράτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Πολιτεία δεν έχει ευθύνη και δη παροχής οικονομικής στήριξης στις ένοπλες δυνάμεις. Μετά λύπης της, η κοινή γνώμη άλλα παρατηρεί: Ενώ ο πολίτης φορολογείται, οι δαπάνες για την άμυνα μειώνονται και φτάνουν περί τα 25 εκ. τον χρόνο, εκτός και αν συμβεί κάτι επείγον και προωθηθεί συμπληρωματικός προϋπολογισμός. Δηλαδή, εγκρίνονται οι μισθοί και τα πολύ αναγκαία! Υπάρχει μια λογική από το Υπουργείο Οικονομικών, που είναι σεβαστή και βάσιμη. Δεν επιτρέπονται σπατάλες. Ωραία, και οι σπατάλες είναι στον χώρο της άμυνας; Δεν χρειάζεται ανακύκλωση υλικού, συντήρηση κ.λπ. ή αγορά νέων οπλικών συστημάτων; Υπήρξαν σκάνδαλα στην άμυνα; Εάν ναι, να λεχθούν πού και πότε συνέβησαν και, όσοι παρανόμησαν, να πληρώσουν.

Εδώ, αποδεικνύεται και από την τελευταία έρευνα, ότι στον Συνεργατισμό ήταν τα σκάνδαλα και οι δαπάνες ακόμη και μετά το κούρεμα. Γιατί τονίζονται αυτά; Για δύο, εκτός των άλλων, λόγους: 

Α) Κάθε κράτος έχει δύο βασικές υποχρεώσεις έναντι του πολίτη του και έναντι του εαυτού του στο πλαίσιο της ελάχιστης άσκησης των κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Η πρώτη υποχρέωση είναι η εσωτερική ασφάλεια, με την Αστυνομία και η άλλη είναι η εξωτερική, με τις ένοπλες δυνάμεις. Αλλιώς, πώς να ασκείς την κυριαρχία σου; 

Β) Ο πολίτης πληρώνει μηνιαίως για την άμυνα. Σε ποιες μαύρες τρύπες καταλήγουν τα χρήματά του; Και ποιος ελέγχει; Ποιος είναι ο ρόλος της Επιτροπής Άμυνας; Ζητά η Πολιτεία φόρους από τον λαό για την ασφάλειά του και καταλήγουν στην κάλυψη διαφόρων ελλειμμάτων, για τα οποία κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Πόσο σοβαρή είναι μια τέτοια Πολιτεία και οι θεσμοί της; Αυτό και αν είναι δημοκρατικό έλλειμμα και ασέβεια σε βάρος των πολιτών και της ίδιας της ασφάλειας του κράτους.  

Οι δαπάνες για τη άμυνα δεν είναι πεταμένα λεφτά, αλλά επένδυση στην ασφάλεια του κράτους, των πολιτών και των συμμαχιών με άλλες χώρες. Όταν έχεις άμυνα, έχεις συμμαχίες αξιόπιστες και αποτροπή. Δεν θα μείνεις στήλη άλατος όταν οι Τούρκοι κατεβάσουν τρυπάνι σε οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Εάν έχεις αξιόπιστη αποτροπή, δεν θα το πράξουν, διότι το κόστος και οι συνέπειες της δράσης τους θα είναι μεγαλύτερες του οφέλους. Η σημασία του στρατού είναι να διαφυλάσσει τη σταθερότητα και την ασφάλεια, να αποτρέπει και όχι να εμπλέκεται σε επιθετικούς πολέμους.

Συμμαχικές σχέσεις

Η εξωτερική πτυχή της άμυνας αφορά, εκτός των άλλων, αυτό που ονομάζουμε στρατιωτική διπλωματία. Η Κύπρος δεν είναι υπερδύναμη. Αποτελεί ένα μικρό κράτος με σημαντική γεωπολιτική θέση, η οποία αυξήθηκε από τα κοιτάσματα στον «Γλαύκο» και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο με τα νέα κοιτάσματα που βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ. Υπό αυτές τις συνθήκες αυξάνεται και η τουρκική απειλή, που σημαίνει ότι και εμείς, από την πλευρά μας, θα πρέπει να προβούμε σε μια σειρά αποτρεπτικών και συμμαχικών κινήσεων, όπως:

1. Η επιτάχυνση και η εμβάθυνση της συμμαχίας με τη Γαλλία. Η  παραχώρηση των διευκολύνσεων στη Βάση στο Μαρί πρέπει να εδραιωθεί και να διευρυνθεί. Μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, η Γαλλία θα είναι η μόνη επί του παρόντος χώρα της ΕΕ που θα έχει συμμαχικές διευκολύνσεις στην Κύπρο, για να ενεργεί στην περιοχή και να δύναται να προστατεύει τα ενεργειακά της συμφέροντα.

2. Η παροχή διευκολύνσεων σε συμμαχικές χώρες στη Βάση Ανδρέας Παπανδρέου και πρόσθετων διευκολύνσεων στους Ισραηλινούς στο Τρόοδος, επί τη βάσει μιας συνεργίας που θα περιλαμβάνει και τεχνολογική γνώση, ακόμη και συμπαραγωγές με την εμπλοκή  Ευρωπαίων εταίρων στην Κύπρο, εφόσον μια τέτοια κοινοπραξία θα έχει θεσμοθετηθεί επί τη βάσει του δικαίου της ΕΕ.

3. Η παροχή πρόσθετων διευκολύνσεων στις ΗΠΑ και δη στρατιωτικών και μεγαλύτερη σοβαρότητα από μερίδα της πολιτικής ηγεσίας, που ακόμη ζει στην εποχή του δαιμονισμένου ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Η Αριστερά θα ήθελε να είναι εχθροί μας οι Αμερικανοί, για να ζει το παραμύθι με τον δράκο, που, όντως, στηρίζεται, μερικώς, σε αληθή ιστορικά γεγονότα, από τα οποία δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Όμως, στην παρούσα φάση οι ΗΠΑ, επί τη βάσει κοινών ενεργειακών συμφερόντων, απέτρεψαν κάθε τουρκική ενέργεια στο οικόπεδο 10, όπως έπραξαν και το 2011 επί αριστερής Κυβέρνησης Χριστόφια στο οικόπεδο

11. Η Ουάσιγκτον δεν τα πάει καλά με την Τουρκία, λόγω συμφερόντων, ένεκα της εκβιαστικής τουρκικής πολιτικής και επειδή η Άγκυρα «απειλεί» την πρωτοκαθεδρία του Ισραήλ, το οποίο δηλώνει ετοιμότητα να στείλει το ναυτικό του για να προστατεύσει τον EastMed. Και δεν το στέλνει χωρίς να έχει όφελος. Το αντίθετο. Εδραιώνει τη μοναδική του έξοδο προς την Κύπρο και την Ελλάδα, αφού πάσχει από έλλειψη στρατηγικού βάθους και διευρύνει τον λεγόμενο ζωτικό του χώρο στη θάλασσα και στον αέρα και αποκτά ερείσματα εντός της ΕΕ, αφού θα την προμηθεύει με φυσικό αέριο. 

Έχει, δηλαδή, στρατηγικά, γεωπολιτικά και οικονομικά οφέλη. Ταυτοχρόνως, το Ισραήλ δεν θέλει να περάσει αγωγό προς την Τουρκία, ούτε να πάρει τα αποθέματά του στην Αίγυπτο, για ευνόητους λόγους. Επιζητά επιλογές με όσο το δυνατόν λιγότερες εξαρτήσεις και προβλήματα. Είναι παγκοίνως γνωστό το πρόβλημα του Ισραήλ με τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. 

Ουδόλως, δε, θα ήθελε να τεθεί υπό την τουρκική εξάρτηση. Ερώτημα: Αυτά τα πλεονεκτήματα που βλέπει το Ισραήλ και αφορούν κι εμάς, δεν θα πρέπει να ενταχθούν, το ταχύτερο, σε μια συμμαχική σχέση; Το ίδιο δεν πρέπει να ισχύσει και για το τερματικό; Ο EastMest μάς δένει όλους σε μια κοινότητα συμφερόντων και η Άγκυρα χάνει το τρένο. Περνά σε μειονεκτική θέση, λόγω δικών της πολιτικών επιλογών.

Ο πόλεμος των τόξων... 

Η Τουρκία με τη «Γαλάζια Πατρίδα» δημιουργεί ένα πέταλο αμυντικής προστασίας σε εξωτερικά της σύνορα, από τη Μαύρη Θάλασσα ώς το Αιγαίο και από εκεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Δημιουργεί στην περιοχή μας ένα τόξο από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή, για να μπορεί να λέει και στους Αμερικανούς και στους Ρώσους και στους Ευρωπαίους ότι «μαζί μου θα παίξετε, διότι εγώ ελέγχω την κατάσταση». 

Η στρατηγική και οι κανόνες της αποτροπής επιβάλλουν το εξής: Η Κύπρος και η Ελλάδα θα πρέπει να δημιουργήσουν, μαζί με το Ισραήλ, που είναι διαθέσιμο, καθώς και με τις ευλογίες των ΗΠΑ και την εμπλοκή ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Γαλλία, ένα ανάποδο του τουρκικού, συμμαχικό τόξο-πέταλο, από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή, που θα εξουδετερώνει τις απειλές σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας και των υπόλοιπων λαών, αλλά και των δυτικών ενεργειακών συμφερόντων.

Ταυτοχρόνως, θα δημιουργεί και ενεργειακές και αμυντικές απεξαρτήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ από την Τουρκία, ενώ θα αυξάνει τα ερείσματά μας στην ΕΕ. Όταν το Ισραήλ θέλει να αυξήσει τα ερείσματά του στην ΕΕ μέσω του EastMed, εμείς γιατί να μη θέλουμε; Η Ρωσία δεν έχει λόγο να διαμαρτύρεται. Η ίδια επέλεξε να μείνει εκτός των οικοπέδων της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι ήθελε να παίξει με την Τουρκία, διά του αγωγού Turkish Stream, του πυρηνικού προγράμματος και του αντιδραστήρα στο Άκιουγιου, αλλά και ένεκα άλλων δικών της συμφερόντων στη Συρία και αλλού, με απώτερο στόχο να εκμεταλλευθεί τη ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ. Εμείς ποτέ δεν της κλείσαμε την πόρτα. Και δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι για τη στήριξη που μας παρέχει, η οποία, όμως, ας μην είμαστε αφελείς, εξυπηρετεί και τα δικά της συμφέροντα.

Διπλωματικά και νομικά όπλα στην ΕΕΣτην παρούσα φάση, το ερώτημα που απασχολεί δεν είναι εάν θα στείλει ή όχι το Ισραήλ τον στόλο του στον EastMed, αλλά εμείς τι κάνουμε, εάν ο Ερντογάν κατεβάσει τρυπάνι στην Κυπριακή ΟΑΖ. Για να μπορεί να κατεβάσει τρυπάνι ο Ερντογάν στην Κυπριακή ΑΟΖ ευθύνονται όλοι εκείνοι που ήταν εναντίον των ισχυρών ενόπλων δυνάμεων και της αποτροπής. Επειδή ποτέ δεν θα παγιδευτούμε στις επιζήμιες και ευτελείς κοκορομαχίες των κομματικών στρατών και επειδή πιστεύουμε στην παραγωγική πολιτική, για το επόμενο διάστημα υπάρχει φόρμουλα αποτροπής, χωρίς τουφεκιές: Να προχωρήσει η Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ σε σαφή πολιτική θέση από τώρα και να διευκρινίσει, διά της διπλωματικής οδού, ότι, εάν η Τουρκία κατεβάσει τρυπάνι με τη συνοδεία πολεμικών πλοίων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ: 

Α. Θα ενεργοποιήσει την παράγραφο 42, 7 των Συνθηκών, με την οποία τα κράτη μέλη, στο πλαίσιο της Αλληλεγγύης, έχουν υποχρέωση να παράσχουν κάθε δυνατή στήριξη. Η εν λόγω παράγραφος αναφέρει τα εξής: «Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Αυτό δεν επηρεάζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών μελών». 

Β. Θα ζητήσει την επιβολή κυρώσεων επί της Τουρκίας, όπως συνέβη στην περίπτωση της Κριμαίας, για κατοχή εδάφους, χερσαίου και θαλάσσιου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι και κράτος μέλος της ΕΕ στην ακόλουθη λογική βάση: Η Τουρκία επιτίθεται σε βάρος της ίδιας της ΕΕ και των συμφερόντων της. Αυτό πρέπει να γίνει μελετημένα. Και, αν θέλουν, ας μην αντιδράσουν οι εταίροι μας. Εάν δεν το πράξουν, θα χάσουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας και εντός των λαών της Ευρώπης και διεθνώς. 

Γ. Καταγγελία της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας - ΕΕ και βέτο σε οποιοδήποτε θέμα αφορά την Τουρκία. Δ. Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε βάρος της Τουρκίας, η οποία είναι  υπό 

ένταξη χώρα και παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα κράτους μέλους της ΕΕ και κατ’ επέκτασιν πηγές πλούτου της ίδιας της ΕΕ. Τρόποι δράσης υπάρχουν. Με τις ηγεσίες μας τι γίνεται...  

Γιάννος Χαραλαμπίδης
Δρ Διεθνών Σχέσεων

Πηγή: Εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ, SigmaLive 10.3.2019

Έκθεση Φωτογραφίας "Πάμε Τσάρκα", Χρύσανθου Χατζηιωάννου

 

Facebook Chrysanthos Hadjioannou

Αυτά που επιδιώκουν οι ισχυροί, τα προπαγανδίζουν οι αφελείς!

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Τον περασμένο Ιανουάριο στην «Οικουμενική Περιοδική Αξιολόγηση της Κυπριακής Δημοκρατία, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στη Γενεύη, το Φόρεϊν Όφις δήλωσε ότι: «Το Ηνωμένο Βασίλειο ανησυχεί για τη στέρηση ιθαγένειας στα παιδιά των Τουρκοκυπρίων, που ο ένας εκ των γονέων τους δεν είναι Κύπριος υπήκοος»!

Προχώρησε δε θέτοντας διάφορα ερωτήματα, όπως: -Ποια μέτρα λαμβάνει η κυβέρνηση για να προωθήσει μια κουλτούρα ειρήνης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μέσω του εκπαιδευτικού της συστήματος;

-Ποια μέτρα λαμβάνει η κυβέρνηση για να διασφαλίσει την προστασία των δημοσιογράφων και τον σεβασμό του δικαιώματός τους στην ελευθερία έκφρασης σε σχέση με το Κυπριακό, καθώς και το δικαίωμά τους να διεξάγουν ανακριτικές έρευνες χωρίς κρατική παρέμβασης;

Παρασύροντας μάλιστα και άλλες χώρες, να πράξουν το ίδιο, η Σουηδία έθεσε το ερώτημα:

-Ποιες είναι οι προσπάθειες, που καταβάλλει η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης και τον πλήρη σεβασμό, της ελευθερίας έκφρασης σε σχέση με τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με το Κυπριακό, συμπεριλαμβανομένων μέτρων πρόληψης και δίωξης απειλών, προς τους δημοσιογράφους που προσπαθούν, να εισαγάγουν πιο ευνοϊκή γλώσσα στις εκθέσεις τους;

Ερώτημα Γερμανίας: -Ποια μέτρα έχει αναλάβει η κυβέρνηση της Κύπρου για να εξασφαλίσει την εφαρμογή χωρίς διακρίσεις του νόμου που ρυθμίζει την κυπριακή ιθαγένεια απέναντι σε όλους τους αιτούντες;

Ερώτημα ΗΠΑ:  -Τι μέτρα έχει λάβει η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας για την προώθηση της πλήρους πολιτικής συμμετοχής όλων των Κυπρίων υπηκόων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός τους να ψηφίζουν και της ευκαιρίας να ασκήσουν δημόσιο αξίωμα; (Τρέξετε, να εγγράψετε στους εκλογικούς καταλόγους άπαντες, έποικους, άποικους, θύτες και θύματα).

Όλα τα ερωτήματα ετοιμάστηκαν από το Φόρεϊν Όφις και διαμοιράστηκαν σε φιλικές χώρες, ώστε, να μην φαίνεται μονοδιάστατη η Βρετανική παρεμβολή. Και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται ότι τα υποβολιμαία αυτά ερωτήματα, δεν είχαν άλλο σκοπό, παρά, να εξωραΐσουν την κατοχή και να της προσδώσουν νέα ερείσματα στη μεταθανάτια ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας…

Η ‘κουλτούρα ειρήνης’ μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, η δημοσιογραφική ‘ευνοϊκή γλώσσα’ (γλωσσάρι), ο χωρίς διακρίσεις νόμος για την κυπριακή ιθαγένεια, η πλήρης πολιτική συμμετοχή όλων των υπηκόων, γεννημένων στην Κύπρο ακόμη και με παρένθετη μητέρα την Τουρκία (έποικοι)- και πολλές άλλες επιτακτικές προτροπές προς υιοθέτηση, αποτελούν τα σύγχρονα εργαλεία χειρουργικής εμφύτευσης νέων ιδεών και τολμηρών αποφάσεων στον εγκέφαλο μας, για σταδιακή, εξοικείωση και τελική αποδοχή της κατοχής.

Μιας κατοχής που σχεδίασαν κυνικά, εκτέλεσαν βίαια και διατηρούν εγκληματικά, αυτοί που ποδηγετούν σήμερα μια «δίκαιη» και «διαρκή διευθέτηση» του Κυπριακού…

Συνεπώς, μην μιλάτε εναντίον της κατοχής, μην αναφέρεστε για εγκάθετους της Τουρκίας, για γκρίζους λύκους και προπάντων, μην συζητάτε για τα ατομικά μας δικαιώματα, που παραβιάζονται διαχρονικά από τους Τούρκους εισβολείς, γιατί αυτό είναι ενάντια στην «κουλτούρα ειρήνης», που χρειάζεται για «επανένωση» του τόπου.

Η πραγματική όμως κουλτούρα ειρήνης ξεκινά με την υλοποίηση των ψηφισμάτων που υπάρχουν από το 1975, για απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, που εισέβαλαν τάχα «ειρηνικά» για αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης μετά το πραξικόπημα.

Κουλτούρα ειρήνης  αποτελεί η αναγνώριση, όχι των εγκληματικών τετελεσμένων εισβολής-κατοχής, αλλά, των ατομικών δικαιωμάτων των Ε/Κ και των Τ/Κ που εξαναγκάστηκαν, να αποχωριστούν από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.

Η κουλτούρα ειρήνης βιώνεται με την επιστροφή των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους τους, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας (1984 & 1992).

Η «κουλτούρα ειρήνης», τα γλωσσάρια και άλλα ηχηρά όπως παρουσιάζονται, αποτελούν μεθοδευμένη παραπλάνηση από το κύριο πρόβλημα, της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής και της παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το τραγικό είναι ότι, όλα αυτά που επιδιώκουν οι Βρετανοί με άλλους, τα προπαγανδίζουν οι αφελείς, ώστε οι ιδιοτελείς στόχοι των ισχυρών ξένων, να γίνονται δικές μας επιδιώξεις! 

Φοίβος Νικολαΐδης