Όποτε η Βρετανία έκρινε σκόπιμο, χρησιμοποιούσε ανοιχτά ή συγκεκαλυμμένα την απειλή της διχοτόμησης, για να προωθεί τα σχέδια της. Το περιβόητο Σχέδιο Μακ Μίλαν (19.6.1958) το οποίο έφερε τον βαρύγδουπο τίτλο «Σχέδιο για Συνεταιρισμό στην Κύπρο», ήταν μια προσπάθεια τριχοτόμισης της Κύπρου μεταξύ Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Μπροστά στις τόσες απειλές, εκβιασμούς και παγιδεύσεις, έγινε δεκτή τον επόμενο χρόνο η κολοβή ανεξαρτησία με τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Σε ένα ιδιότυπο ανεξάρτητο κράτος με τα βέτο του Τ/Κ αντιπροέδρου στο πέτο και τα παράνομα Αγγλικά «κυριαρχικά δικαιώματα» των βάσεων στο 3% του Κυπριακού εδάφους!
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η επιτυχία της Βρετανικής πολιτικής έγκειται στο ότι κατάφερε, αφ’ ενός, να διχοτομήσει την Κύπρο –κατέχει την πατέντα από άλλες αποικίες- και αφ΄ετέρου, να μας κάνει «καλούς αγωγούς» στο θέμα βάσεων, εξασφαλίζοντας την παθητική μας στάση.
Έτσι, η Βρετανία έμεινε ανενόχλητη, να συμμαχεί απροκάλυπτα με την Τουρκία εναντίον των συμφερόντων μας, προωθώντας εκτρωματικές «λύσεις», που σκοπό έχουν τη διαιώνιση της διαίρεσης του νησιού και των ανθρώπων του, για διασφάλιση των συμφερόντων της.
Η Κύπρος εξακολουθεί να είναι σημαντική για τους Βρετανούς. Και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται ότι η αγωνία τους για το μέλλον των βάσεων τους είναι κυρίαρχη στις αποφάσεις τους όσο αφορά το Κυπριακό. Γι’ αυτό, κυριολεκτικά, πρωτοστατούν –με τη δική μας συναίνεση- σε όλες τις διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού, προτείνοντας και διαμορφώνοντας τερατώδη σχέδια που ικανοποιούν όχι το διεθνές δίκαιο, αλλά, τις δικές τους γεωστρατηγικές επιδιώξεις.
Να θυμηθούμε άραγε τι προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν για τις βάσεις και την κατοχύρωση τους με το δημοψήφισμα; Από την άποψη αυτή, ήταν χειρότερο και από τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου! Μήπως έπαψε αυτή η απαράδεκτη στάση, της Βρετανίας κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Έχει λεχθεί και αποδειχθεί πολλές φορές, ότι η Βρετανική πολιτική είναι η γενεσιουργός αιτία που το Κυπριακό δεν μπορεί, να λυθεί βάσει διεθνών αρχών δικαίου, διευκολύνοντας τους Τούρκους, να εμβαθύνουν και να θεμελιώνουν την εγκληματική διαίρεση της Κύπρου. Το ψευδοκράτος δεν στήνεται έτσι απλά μόνο με τη βοήθεια και τη στήριξη, της Τουρκίας…
Το Κυπριακό θα έχει ελπίδες επίλυσης με μια έστω υποφερτή λύση, μόνο εάν οι Άγγλοι πεισθούν ότι θα πρέπει, να συνεργαστούν μαζί μας. Μόνο εάν κατανοήσουν ότι, για να επιβιώσουν οι ούτω καλούμενες «κυρίαρχες βάσεις» τους, χρειάζονται τη δική μας συνεργασία και συγκατάθεση.
Υπάρχουν διάφορα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Ανεξαρτησία στις Αποικιακές Χώρες και τους Λαούς (Ψήφισμα 1514 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 14 Δεκεμβρίου 1960). Η γνωμοδότηση όμως του Διεθνούς Δικαστηρίου για τον Μαυρίκιο είναι ορόσημο και έχει ασφαλώς εφαρμογή και στην Κύπρο. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί από την πλευρά μας. Αυτό σημαίνει διάφορες μορφές πολιτικής πίεσης και διευκρινίσεων, σε σημείο που να αναγκαστεί η Βρετανία, να αναθεωρήσει την εντελώς αρνητική-εχθρική της στάση έναντι της Κύπρου.
Με απλά λόγια, το αφήγημα του Κυπριακού πρέπει να επαναδιατυπωθεί πιο καθαρά. Να γραφτεί με ορθή σύνταξη και όσο γίνεται με λιγότερες απαγορευμένες λέξεις (εισβολή/κατοχή, εποικισμός) και ανώμαλα ρήματα (εγγυώμαι/επεμβαίνω, βάσεις)…
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε το 1990-2000 ως Διεθνή Δεκαετία για την Εξάλειψη του Αποικισμού και υιοθέτησε ένα Σχέδιο Δράσης. Το 2001-2010 ανακηρύχθηκε η Δεύτερη Διεθνής Δεκαετία και το 2011-2020 ως η Τρίτη Διεθνής Δεκαετία για την Εξάλειψη του Αποικισμού. Εμείς μάλλον, περιμένουμε την τρίτη Χιλιετία για να πάρουμε μπρος…
Φοίβος Νικολαΐδης
No comments:
Post a Comment