Η βοήθεια των Κυπρίων στην Ελλάδα και η κραυγή ενός 15χρονου

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η μικροκόρη Κύπρος έγινε τώρα μάνα, για τη Μάνα Ελλάδα μας. Είναι περισσότερο από συγκινητική η αθρόα ανταπόκριση των Ελλήνων της Κύπρου στις εκκλήσεις γι' αποστολή βοήθειας στους δεινοπαθούντες Έλληνες αδελφούς μας. Είναι, όμως, ορθή η επισήμανση του πρέσβη της Ελλάδας, ότι αυτή η βοήθεια πρέπει να είναι στοχευμένη, ώστε να φτάνει σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη.

Γιατί οι αδελφοί μας έφτασαν σε αυτό το κατάντημα; Μια Έρευνα Αξιολόγησης του Εθνικού Συστήματος Ακεραιότητας, που συνέταξε η μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς», επισημαίνει ότι «η κρίση χρέους, που μαστίζει την Ελλάδα, αποτελεί απότοκο πολλών δεκαετιών σπατάλης, κακοδιαχείρισης και δομικών στρεβλώσεων, με πιο ευάλωτους θεσμούς έναντι της διαφθοράς τη Δικαιοσύνη, τις επιχειρήσεις και τα ΜΜΕ».

Η έρευνα, που διενεργείται για πρώτη φορά στη χώρα, βασίστηκε στην αξιολόγηση 13 θεσμών. Η έρευνα εντοπίζει ουσιαστικές αδυναμίες σε καίριους πυλώνες της κοινωνίας. Τη χαμηλότερη βαθμολογία έλαβαν τα ελληνικά ΜΜΕ…

Χθες έλαβα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μιαν επιστολή ενός 15χρονου Έλληνα εφήβου που, με την οικογένειά του, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στον Καναδά. Πρόκειται για μια σπαρακτική κραυγή απόγνωσης και βαθύτατης απελπισίας μπροστά στην τραγωδία της Ελλάδας μας.

 

«Είμαι Έλληνας έφηβος και από φέτος μόνιμος κάτοικος Καναδά», γράφει ο Ιάσονας Ροδόπουλος. «Μέσω αυτής της επικοινωνίας θα επιθυμούσα να αφυπνίσω κοιμισμένες συνειδήσεις και να μεταφέρω την πλήρη αντίληψη, την οποίαν έχει ένας νεαρός Έλληνας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα, σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα του (...).

Είμαι χωρίς πατρίδα. Η Ελλάδα με έδιωξε με τον τρόπο της, αφού δεν μπορέσαμε να αντέξουμε άλλο την κατάντιά της και ο Καναδάς, μέχρι στιγμής, δεν νιώθω πως με έχει αγκαλιάσει. Ακόμα μια οικογένεια αναγκάστηκε να ξεριζωθεί από το έδαφος που τη γέννησε για να ζήσει σε μιαν άλλη χώρα.

«Στην Ελλάδα, τη χώρα που με γέννησε, με ανέθρεψε και με έκανε αυτό που είμαι, οι Έλληνες κοιμούνται χωρίς να ξέρουν πώς θα ξυπνήσουν. Βγαίνουν το πρωί έξω από τα σπίτια τους κοιτώντας αν θα τους επιτεθεί κάποιος να τους ληστέψει ή ακόμα και να τους σκοτώσει. Υπάρχει μεγάλο μίσος στην Ελλάδα. Μίσος όλων σε όλους. Τα οικονομικά, πολιτικά, και κοινωνικά προβλήματα έχουν μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε μια κοινωνία νευρικών ανθρώπων.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι αυτό το στρες, που καλλιεργείται παντού, από τα σχολεία έως μέσα στα σπίτια, μεταφέρεται και στις επόμενες ελληνικές γενιές. Τα παιδιά μαθαίνουν στη μιζέρια, το άγχος και τον καθημερινό κίνδυνο. Πολλοί φίλοι και φίλες μου είναι καταθλιπτικοί. Η κατάθλιψη και το άγχος οργιάζουν στις νεανικές κοινωνίες της πατρίδας μου. Ο λαός μισεί τους πολιτικούς και καταριέται το Κοινοβούλιο, την πηγή της Ελληνικής Δημοκρατίας.

»Οι πολιτικοί πρόδωσαν τον ελληνικό λαό και το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχουν ιδεολογίες στους νέους της εποχής μου (…). Η οικονομική κρίση έχει πάρει την Ελλάδα πάρα πολλά χρόνια πίσω. Στον Καναδά (και γενικά στο εξωτερικό), μας λυπούνται για την κατάντιά μας. Ένας Έλληνας μπορεί να καταλάβει πως νιώθω τεράστια ντροπή να λυπούνται την πατρίδα μου. Κάποιοι άνθρωποι ευθύνονται για όλα αυτά τα προβλήματα.

Όλοι θα ήθελαν να τους δουν κρεμασμένους στην Πλατεία Συντάγματος. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ευθύνονται και για τα χάλια της Ελλάδας (...). Ο μοναδικός τρόπος να γίνει η Ελλάδα κράτος, είναι μόνο μέσω του ίδιου του ελληνικού λαού και όχι μέσω των πολιτικών, που πρόδωσαν αυτόν τον τόπο. Ο λαός της Ελλάδας θα πρέπει να πιστέψει σε αυτό το όνειρο».

Σάββας Ιακωβίδης

Εφημερίδα «Σημερινή» 2.3.2012

s.iacovides@simerini.com