Ποιήματα της Κάκιας Παυλίδου

Ψευδαισθήσεις

Θα με βρεις να χάνομαι μέσα στην προσπάθεια ενός περιοδικού αριθμού, που παλεύει να ορίσει την τελευταία του επανάληψη. Αν με ψάξεις θα με βρεις στις σελίδες της Αναλυτικής Γεωμετρίας μιας ελαφροΐσκιωτης ύπαρξης...

Μην βιαστείς να το τελειώσεις..... Μην βιαστείς να φτάσεις στην όχθη της μέθης... Η διαδρομή μετράει...
Και να θυμάσαι: Το σημαντικό ΔΕΝ είναι να διαβάζεις... Το σημαντικό είναι να ξανα-διαβάζεις..... για να μείνει ο απόηχος της πνοής του συγγραφέα μέσα σου!...

Μην ψάχνεις αλήθειες απόλυτης βεβαιότητας. Ό,τι έχω είναι αντανακλάσεις του μυαλού μου στο επίπεδο της φαντασίας με τη βοήθεια του λιγοστού φωτός μιας μετέωρης σκέψης, που δημιουργεί κινούμενες σκιές στην υγρή επιφάνεια των ματιών μου.... μόνο αυτό... μόνο...

Ο νους που επινόησε μία ιδέα ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του...

Όλα είναι αντανακλάσεις του νού, στο επίπεδο της πραγματικότητας..

Πλάνη

Δεν υπάρχει το απόλυτο ΕΝΑ της αγάπης...
μια πλάνη είναι...
αλλά μην το πεις στα τραγούδια και πάψουν να μελοποιούνται...
μην το πεις στα ποιήματα και το χέρι αγγίξουν του θανάτου...
μην το πεις στα παιδιά και μεγαλώσουν πρόωρα...

Χτίσε πυργάκια... κάστρα... και πότισε τ' άστερια με πλάνη...

είναι τόσο γλυκιά αυτή η πλάνη...
σαν γεύση από τυφλές ελπίδες, που στο σκοτάδι φιλιούνται με το όνειρο...

Κι αν τα λουλούδια δεις πως πάνε να μαρτυρήσουν κάτι με το θάνατό τους
κόψτα και χάρισέ τα εκεί που λες ότι αγαπάς…

Περιεκτικότητα

Αφιερωμένο στο Ατελείωτο Καλοκαίρι της Ζωής…

Οι μέρες είναι ημερολογιακές επινοήσεις...
Ο χρόνος κυλά πραγματικά,
μόνο όταν ζεις το όνειρο...


Μικρό μου δευτερόλεπτο
μέσα στη ανεπαίσθητη ύπαρξή σου
χώρεσα τις αναμνήσεις
{πουλιά}
μιας ολόκληρης ζωής,
που στην εξέλιξή της
φάνταζε αιώνια...

Δίχως Τίποτε… μα με Όλα…

Απεραντοσύνη στο μπαλκόνι μου,
τυλιγμένο όλο το σύμπαν
σε μία βελούδινη κουβέρτα...
Όλες οι λέξεις
μια γουλιά καφέ...

Κινήσεις μετρημένες
στον άβακα
που παιδικά μετράει ως το 9...
Κλείνω τα μάτια
κι εκεί ζωντανεύουν όλα…
Όλα όσα δε χωράνε στην αγκαλιά μου...

οι ευτυχίες, που γλυκαίνουν τον καφέ μου...
οι περίπατοι, που μου έμαθαν τον κόσμο σου...
οι εξομολογήσεις σου, που ακόμη ανάβουν τ'αστέρια...
οι πειρασμοί, που με αδέξια κόλπα,
χύνουν λίγες σταγόνες καφέ στην κουβέρτα.

Όμως, πάντα ξεχείλιζε το συναίσθημά μας…
πάντα έσταζε το κόκκινο του φιλιού
περίσσεμα αποχρώσεων
και γινόταν χάλια η ζωή μας...

Σήμερα, δίχως τίποτε... μα με όλα...
κουλουριασμένη γύρω από το κέντρο του εαυτού μου
μπροστά στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας,
σε νιώθω...
τριγυρίζεις ακόμη εδώ...

σαν βραχνή χροιά φωνής
στο παρασκήνιο των τραγουδιών...
σαν γεύση ονειροπόλησης
που βούλιαξε στον καφέ μου...

 

Ταξίδι μέσα σου…

Είχες πιρόγες μέσα στο αίμα.
Είχα ένα κορεσμό προβλέψιμων πιθανοτήτων.
Λαχτάρησα το πυχτό κύμα και το ταξίδι σου.

Σε σήραγγες ονείρου να χωράω ίσα, ίσα
και όσο εξοικειώνομαι,
τόσο να πλαταίνει η φλέβα της καρδιάς.
Ν’ αυξάνει η ταχύτητα του αίματος,
όπως σε κατάσταση πανικού ή ανεξέλεγκτης συγκίνησης.

Εισβολέα με νιώθεις, λαθρεπιβάτη,
ν’ αγγίζω αγγεία και νευρώνες
με αφή που γίνεται εντολή προσανατολισμού σου.
μα… δεν αντιδράς…

Κουρασμένη η μοναξιά του παλμού σου
και ήρθα με εμμονές εξερεύνησης να φέρω συνύπαρξη.

Η ολότητα του κόσμου ενυπάρχει παράξενα σε κάθε κύτταρο.
Διαβρώνω με τρυφερότητα το περίβλημα της οστρακοειδούς σου προφύλαξης
και ένα αστέρι τεραστίων διαστάσεων
τυφλώνει το φως μου.
Ο κόσμος σου, απροκάλυπτα δοτικός,
σαν από ανάγκη,
σαν από τύχη μιας διαδρομής
που καρτερικά περίμενε να λεηλατηθεί από εξερευνήσεις γυναικείας περιέργειας!

Πλωτή να γίνομαι
στο κανάλι των αστρικών σου αναπνοών.
Φυγοκεντρική ανάληψη που μουδιάζει τη σκέψη
και όλα ένα ταξίδι… μέσα σου…

Κι αν διαρκέσει δευτερόλεπτα,
ένα νεύμα επουράνιας ευτυχίας θα μας εγκλωβίσει
σε μία ανάμνηση ερωτικού τραγουδιού,
που σε κάθε επανάληψη
θα ανασταίνει τον παλμό σου,
που χώρεσε το ταξίδι μου…

 

Γλυκό μου στιχάκι

Γλυκό μου στιχάκι
οι εφημερίδες λένε
πεινάς κι υποφέρεις,
λένε χωρίστηκε ο κόσμος στα δύο...
Γραμμή υπεροψίας,
Ισημερινός υπερ και υπο...
εσύ στο υπό,
χωρίς διαβατήριο ταξιδιού...

Κάποιος ρεπόρτερ
σε φωτογράφησε να ξεδιψάς
με μολύνσεις υγροποιημένες,
να θρέφεσαι με σκουπίδια
του άλλου ημισφαιρίου ζωής...

μα…
εσύ δεν οσμύστηκες τη διασημότητά σου...
Εξάλλου, στον κόσμο τους
στιγμιαία είναι...

Πήρες στο χέρι το κλαδί
και στη λάσπη γράφεις
το αποτύπωμα της ζωής σου…
σου ξέφυγε κι ένα όνειρο...

Συγκλόνισες με την πείνα σου,
μα πιο πολύ με την επιβίωσή σου...

Τα παράνομα στοιχήματα
αυξάνουν τα κέρδη στις λοταρίες
της πλούσιας ψυχαγωγίας...
Ποντάρουν πόσο θ' αντέξεις...

Γλυκό μου στιχάκι
-ανθρωπάκι ανέλπιδο-
λίγη είμαι κι εγώ
και η φιλΑνθρωπία μου,
ψίχουλο στην πείνα σου...

Λίγο πριν γίνω φονιάς,
Λίγο πριν γίνω κάποια άλλη,
σού σφίγγω το χέρι
και τίποτε δεν μπορώ περισσότερο
απ' το να καθίσω δίπλα σου
να ζητιανέψουμε ζωή...
.
.
.

ή μήπως μπορούμε;...

Μην μου το πεις...
Γράψτο να το μάθουν όλοι...

Μου ‘ταξες ταξίδι  να με πας…

Σ' ένα σκηνικό ζωής
που γνώριμο δεν ήταν,
σα γειτονιά εξορίας
με δρόμους φίδια κινδύνου,
περπατούσα...

Οι στροφές με χέρια αόρατα
μου έκλεβαν απ' τις τσέπες
το χάρακα και το διαβήτη...

Πώς να χαράξω πορεία;

Τυφλό μου ταξίδι,
ορφανεμένο...
Μάτια κλειστά
μην τυφλωθώ απ' τη σκόνη
των αιωρούμενων απαντήσεων,
που με ταχύτητες φωτός προσπερνούσαν
τις παιδικές μου ερωτήσεις
στα τοπία μιας αποσιωπημένης γνώσης...

Τυφλό μου ταξίδι
ορφανής αφετηρίας
και νόθου προορισμού...

Νιώθω θυμάμαι...

Ήταν που σεργιάνιζα στα ποιήματα...
μόνη μου
με τρύπιες αποσκευές
κι όλο δίχως προμήθειες
σε κάθε στάση
να λιμοκτονώ,
μα ν' αντέχω
σε μια οδύσσεια ακατάπαυστου οίστρου,
μ' ακρωτηριασμένες συλλαβές
και διαδρομές μιας σταθερής αστάθειας...

Ευρύχωρος ορίζοντας
κι ανίδεη περπάτησα στο σύμπαν,
δίχως να υποψιαστώ
πως μια πρόβα ήταν
η λυρική μου διαδρομή
για να μάθω να βαδίζω
δίπλα σου,
σε εκείνο το ταξίδι στο προσκήνιο της επαφής μας...

Μου το 'χες τάξει
σε μια παλιά ζωή
της χρονοταξιδεμένης ψυχής μας...

το βρήκα γραμμένο στο ημερολόγιο των αιώνιων στιγμών...

Κληρονόμησα την υπόσχεση
και ήρθα απόψε να σου αναγγείλω
πως έτοιμη είμαι πια.

Τόσες πρόβες ταξιδιού
μέσα στα ποιήματα...

Ήρθε η ώρα...
Πάρε με να φύγουμε...

Δείτε την ιστοσελίδα της : Reflections of feelings ...