Του Φοίβου Νικολαΐδη
Η φονική έκρηξη της 11ης Ιουλίου 2011 στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», στο Μαρί Λάρνακας, με τον άδικο θάνατο 13 ανθρώπων και το μεγάλο πλήγμα στην οικονομία, τους θεσμούς και τις αξίες μας, ίσως, να γίνει, σταδιακά τουλάχιστον, η αιτία σημαντικών θεσμικών αλλαγών στον τόπο.
Μετά την απίστευτη σειρά λανθασμένων χειρισμών που κατέληξε σ’ αυτή την τραγωδία, δικαιολογημένα, γεννήθηκαν αμείλικτα ερωτήματα για το πώς και το γιατί έγιναν τόσα λάθη και παραλήψεις, από αυτούς οι οποίοι διαχειρίζονταν ένα τόσο σοβαρό θέμα.
Η κοινή λογική στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται ότι δεν ήταν και τόσο κοινή για ορισμένους. Η κατεστημένη νοοτροπία και συμπεριφορά που μπορεί να προέλθει από τον αναχρονιστικό τρόπο σκέψης και η έλλειψης ευρύτερης παιδείας και πνεύματος, μπορεί να έκανε το «λογικό» να φαίνεται πιο λογικό… και το παράλογο ακόμη πιο λογικό!
Η αναποτελεσματικότητα και η έλλειψη διεισδυτικής κριτικής σκέψης έχουν επιβεβαιώσει περίτρανα ότι ο νόμος της αταξίας, μας κατατρύχει ακόμη και σήμερα σε ορισμένους τουλάχιστον τομείς της δημόσιας ζωής του τόπου. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, η αναποτελεσματικότητα κρύβεται περίτεχνα πίσω από την αδράνεια, ως κυρίαρχη αντίδραση, με την ελπίδα ότι στην πορεία τα πράγματα θα διορθωθούν από μόνα τους (‘κρύψε να περάσουμε’)!
Τι, το πιο ‘φυσιολογικό’ όταν, ζούμε σε μια κοινωνία, όπου, η βασική φιλοσοφική στάση και τρόπος ζωής επηρεάζεται άμεσα από τις πολύ γνωστές, οικείες και επαναλαμβανόμενες ρήσεις, που αρχίζουν από το : «Να περάσουμε ώσπου να θκιαβούμε», «Ως τζιείθθε μέρου», «Απού στύλλον, στύλλον άνεση» ή «Κούτσα-κούτσα να περάσουμε» και καταλήγουν στο ‘αποφασιστικό’ «σικκιμέ σιόρ»;
Είναι, όμως, αυτή η προχειρότητα και η έλλειψη στοιχειωδών χαρακτηριστικών βαθιάς σκέψης, που μεταξύ άλλων σημαίνει τσαπατσουλιά και ερασιτεχνισμό, που μας μειώνει ως οργανωμένη κοινωνία. Τα λεγόμενα κατά την νεοκυπριακή ππατσιαρίσματα, του τύπου, «ππάσα-ππάσα να τελειώνουμε». Με τέτοια προσέγγιση, δεν είναι παράξενο που στην πράξη οι πιο πολλοί διακρινόμαστε ως τέλειοι επαγγελματίες ερασιτέχνες! Ενώ, ως λαός διακρινόμαστε για την οξυδέρκεια μας, η νοοτροπία μας δεν επιτρέπει, να σκεφτόμαστε πλατιά και πέραν του ορατού ορίζοντα.
Όταν επίσης, από τη δεκαετία του 60 και μετά, κάθε έννοια αξιοκρατίας και ηθικής στη δημόσια ζωή του τόπου σταδιακά έγινε σκόνη. Όταν, η νοοτροπία των ημετέρων, της διαφθοράς και των παρακοιμόμενων της εκάστοτε εξουσίας κυριάρχησε. Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που συνέβη σε μας και όχι σε άλλους… Το θέμα είναι να διδαχτούμε από το μεγάλο αυτό κακό και να ανασκουμπωθούμε, για να πάμε παραπέρα. Μπορούμε όμως, άραγε, να διδαχτούμε;
Φοίβος Νικολαΐδης
1 comment:
Κοίτα να δείτε που σχεδόν ένα(!) μήνα μετά την φονική και καταστροφική έκρηξη στο Μαρί κατάφερε κι ο Φοίβος Νικολαΐδης να αρθρώσει δικό του λόγο για το θέμα, αλλά να μας πει τι; Ότι μείναμε χωρίς ρεύμα! Πνεύμα πουλάει; Μάλλον μας το προσφέρει δωρεάν!
Η εξουσία, αγαπητέ κύριε Φοίβο «... από τη δεκαετία του 60 και μετά ...» δεν είναι αόριστη κι απρόσωπη. Έχεοι όνομα! Ήταν/Είναι η εξουσία της ΕΟΚΑ [του Μακαρίου, του Γιωρκάτζιη, του Αζίνα, του Κληρίδη, του Παπαδόπουλου] και επ’ αυτής κτίστηκαν τα πολιτικά τζάκια και καταστημένα που λυμαίνονται μέχρι σήμερα την κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου! Κι απ’ αυτών «... κάθε έννοια αξιοκρατίας και ηθικής στη δημόσια ζωή του τόπου σταδιακά έγινε σκόνη». Με όσα λες δεν αγγίζεις την ουσία των πολλαπλών και διαχρονικών μας προβλημάτων. Απλώς κλαυθμυρίζεις και γενικολογείς! Η έκρηξη στο Μαρί ξεγύμνωσε τη διαφθορά και τη σαπίλα του ΕΟΚΑΐτικου βαθέως κράτους το οποίο η Αριστερή διακυβέρνηση του Προέδρου Χριστόφια ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν κατάφερε ή μπορεί να μην τόλμησε [για διάφορους λόγους - με τον κυριότερο ότι δεν είχε την απαιτούμενη κοινωνική και πολιτική στήριξη ή έστω ανοχή] ν’ αγγίξει!
Post a Comment