Να συζητούμε ψύχραιμα και επί των πραγματικών θέσεων

Του Στέφανου Στεφάνου
Κυβερνητικός Εκπρόσωπος

Ο παροξυσμός, τα συνθήματα και οι διαστρεβλώσεις θέσεων, αλλά και η έκφραση θέσεων που παντελώς αγνοούν τις συνθήκες μέσα στις οποίες αγωνιζόμαστε, δεν βοήθησαν ποτέ κανένα.

Το τελευταίο διάστημα συμβαίνει κάτι πολύ δυσάρεστο και επιζήμιο για την απαραίτητη ενότητα που πρέπει να υπάρχει στο εσωτερικό μέτωπο. Θέσεις που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Χριστόφιας καταθέτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τυγχάνουν διαστρέβλωσης και σκληρής κριτικής από ορισμένους. Στο επίκεντρο της σκληρής κριτικής βρίσκονται οι προτάσεις για την εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και η παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων και μετά τη λύση, ως πολίτες της ενωμένης πλέον Κυπριακής Δημοκρατίας. Για την τεκμηρίωση της κριτικής λέγονται και γράφονται διάφορα, που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Αυτή τη βδομάδα λέχθηκε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δέχθηκε την αριθμητική ισότητα. Πρώτη διαστρέβλωση. Ποτέ δεν έχουμε δεχθεί μια τέτοια θέση και δεν πρόκειται ποτέ να την δεχθούμε. Δεύτερη διαστρέβλωση:Λέχθηκε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά αποδέχθηκε την αναγνώριση όλων των νομοθετικών αποφάσεων του ψευδοκράτους. Όχι μόνο δεν έχουμε αποδεχθεί μια τέτοια θέση, αλλά εδώ υπάρχει σημαντική διαφορά άποψης με την τουρκοκυπριακή κοινότητα, την οποία κάποιος μπορεί να διαπιστώσει με μια απλή και μόνο ανάγνωση των εγγράφων που ο Πρόεδρος έχει δώσει στο Εθνικό Συμβούλιο.

Τρίτη διαστρέβλωση: Λέχθηκε ότι ο Πρόεδρος δεν τοποθετείται στο θέμα των εγγυήσεων. Είναι πολύ καλά γνωστή η θέση του Προέδρου, η οποία περιλήφθηκε στο κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου, ότι δηλαδή η ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν χρειάζεται εγγυητές και εγγυήσεις. Τέταρτη διαστρέβλωση:Λέχθηκε ότι ο Πρόεδρος αναφέρεται σε «νέο συνεταιρισμό» που παραπέμπει σε παρθενογένεση. Τέτοια αναφορά δεν υπάρχει πουθενά από τον Πρόεδρο ούτε καν και σ’ αυτό το ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου 2008, το οποίο ορισμένοι επικαλούνται υιοθετώντας την τουρκική ερμηνεία.

Αυτά περί διαστρεβλώσεων. Ας μιλήσουμε όμως και για τα πολυσυζητημένα θέματα της εκ περιτροπής προεδρίας, την παραμονή εποίκων και τη σταθμισμένη ψήφο, τα οποία κάποιοι τα έχουν όψιμα και αίφνης αναγάγει σε κόκκινες γραμμές λες και ποτέ προηγουμένως δεν είχε γίνει λόγος γι’ αυτά.

Για τη στάθμιση ψήφου. Στάθμιση ψήφου υπήρχε και στις ομόφωνες προτάσεις του 1989, υπήρχε κατά απόλυτο τρόπο και στα πέντε σχέδια Ανάν, τα οποία διαπραγματευτήκαμε και ποτέ δεν θέσαμε θέμα για να την αλλάξουμε. Αλήθεια, αν η στάθμιση ψήφου ήταν προπατορικό αμάρτημα και κόκκινη γραμμή, γιατί την αποδεχθήκαμε; Κι αν ακόμα αντιταχθεί το επιχείρημα ότι το Σχέδιο Ανάν το έφεραν άλλοι μπροστά μας και δεν είναι εμείς που το εισηγηθήκαμε, τότε γιατί ποτέ δεν την αμφισβητήσαμε στις εισηγήσεις μας για αλλαγές επί του Σχεδίου;

Για την εκ περιτροπής προεδρία: Δεν θα ρωτήσουμε ξανά το αυτονόητο, πώς και εδώ προέκυψε κόκκινη γραμμή, όταν τη συζητούσαμε, τη διαπραγματευόμασταν και όχι μόνο ποτέ δεν την αμφισβητήσαμε, αλλά είχαν γίνει και προτάσεις για βελτίωση του χρόνου της εκ περιτροπής προεδρίας στα διάφορα Σχέδια Ανάν; Δεν την αμφισβητήσαμε καν ούτε και στην κωδικοποίηση που παραδώσαμε στα Ηνωμένα Έθνη.

Και εδώ αντιτάσσεται ότι στο Σχέδιο Ανάν ο Πρόεδρος ήταν διακοσμητικός και όχι εκτελεστικός. Μια απλή και μόνο ανάγνωση της θέσης μας είναι αρκετή για να διαπιστώσει κάποιος ότι ο Πρόεδρος έχει εκτελεστική εξουσία, οι αποφάσεις όμως πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων, είναι στο υπουργικό συμβούλιο και όχι στον Πρόεδρο κατά το πρότυπο του συμβουλίου που προβλεπόταν στο Σχέδιο Ανάν. Η πρόταση του Προέδρου για την εκτελεστική εξουσία που περιλαμβάνει την εκ περιτροπής προεδρία, τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, τους μηχανισμούς ξεπεράσματος αδιεξόδων όχι μόνο είναι λειτουργική, αλλά φέρνει τις δύο κοινότητες πιο κοντά, υπερβαίνει αδυναμίες και διαχωρισμούς του παρελθόντος και δημιουργεί την απαραίτητη συναίνεση και συνυπευθυνότητα που πρέπει να υπάρχει στη συνδιαχείριση του κοινού κράτους.

Για την παραμονή αριθμού εποίκων στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων, την οποία εισηγήθηκε ο Πρόεδρος, ούτε κι αυτό για πρώτη φορά έχει λεχθεί. Από καιρό ως ελληνοκυπριακή πλευρά έχουμε δεχθεί αυτή τη λογική, άλλωστε γι’ αυτό και η παρατήρηση που κάναμε ως ελληνοκυπριακή πλευρά στη σχετική πρόνοια του Σχεδίου Ανάν, ήταν ότι δεν προβλεπόταν οροφή. Τώρα έχουμε οροφή. Διατυπώνεται η κριτική ότι δεν θα έπρεπε από την αρχή εμείς να θέσουμε μια τέτοια θέση στο τραπέζι. Αυτό είναι θέμα τακτικής, η οποία όμως αποδέχεται τη λογική της παραμονής εποίκων. Κατανοητή η θέση. Αυτό που μέτρησε όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η τεκμηρίωση της θέλησής μας για να σπάσουμε τα αδιέξοδα και να φτάσουμε σύντομα σε λύση. Είναι άλλωστε κατατεθειμένη και πολύ γνωστή η θέση μας ότι εμείς κάναμε κινήσεις και περιμένουμε ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Κι αυτό προσθέτει στην αξιοπιστία της πλευράς μας έναντι της διεθνούς κοινότητας, στο φόντο μάλιστα των προσπαθειών της Τουρκίας να ενοχοποιήσει τους Ελληνοκύπριους για απροθυμία δήθεν στις προσπάθειες για λύση.

Εν κατακλείδι: για τα σοβαρά ζητήματα του Κυπριακού, να συζητούμε ψύχραιμα, ώριμα και σοβαρά και επί πραγματικών θέσεων και επιχειρημάτων. Ο παροξυσμός, τα συνθήματα και οι διαστρεβλώσεις θέσεων, αλλά και η έκφραση θέσεων που παντελώς αγνοούν τις συνθήκες μέσα στις οποίες αγωνιζόμαστε, δεν βοήθησαν ποτέ κανένα. Ιδιαίτερα το λαό μας που ζει σε συνθήκες κατοχής και ντε φάκτο διαίρεσης και επείγεται να εξεύρει λύση που να στηρίζεται ασφαλώς στις γνωστές αρχές και θέσεις και που διατυπώνονται στο πρόσφατο κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου.
* Ο Στέφανος Στεφάνου είναι Κυβερνητικός Εκπρόσωπος

Εφημερίδα Φιλελεύθερος 15.11.2009