Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Νιώσε κοντά ζήσε μακριά!

Γράφει η

Άννα Μαραγκού
Από τη Λευκωσία

Σημείωμα γραμμένο για τους επικεφαλής της Cyta, no hard feelings, που λένε και οι Εγγλέζοι, αλλά επιβάλλεται γιατί καλές είναι οι διαφημίσεις, οι έγχρωμες πινακίδες και οι νέοι πράσινοι φάκελλοι κάθε μήνα, καλό το PR και τα σλόγκαν, αλλά καλύτερα θα ήταν να δούλευε ουσιαστικά η υπηρεσία και να μας προστάτευε από τα απανωτά εγκεφαλικά. Σημείωμα που σίγουρα δεν αναφέρεται ούτε έχει να κάνει με τα παιδιά που με μιαν αφάνταστη ευγένεια και λεπτότητα απαντούν στο περίφημο 132/3/3, δηλαδή την τεχνική υποστήριξη για όσους καημένους πέρασαν και περνούν ότι πέρασα εγώ. Αυτοί δε φταίνε σε τίποτα, προσπαθούν, με ιώβεια υπομονή, να εξυπηρετήσουν και τα καταφέρνουν, και ενώ εσύ που βρίσκεσαι ιδρωμένος και αγχωμένος στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ρίχνεις αστροπελέκια, αυτοί επιμένουν να σε ευχαριστούν που καλέσες τη CYTA, Νιώσε κοντά ζήσε μακριά! Ιδιαίτερα ευχαριστώ την Σοφία, την Κωνσταντία, τον Γιώργο, τον Στέλιο που άντεξαν στις εκκλήσεις μου για βοήθεια και στέκονταν καθημερινά στο πλευρό μου.

Εξηγούμαι: Επέλεξα λοιπόν βάσει του σλόγκαν της CYTA να δοκιμάσω να νιώσω κοντά ενώ βρίσκομαι μακριά! Αποφάσισα να συνδέσω το σπίτι μου με την υπηρεσία DSL της Cyta- Νιώσε κοντά ζήσε μακριά! Ένας ευγενέστατος κύριος ήρθε και τοποθέτησε το μόντεμ μου, με σύνδεσε με όλα τα γνωστά και άγνωστα τερτίπια της τεχνολογίας για να έχω πρόσβαση σ’αυτό το καταραμένο και ευλογημένο διαδικτύο που μας έχει γίνει δεύτερο πετσί! Μέχρι εδώ όλα καλά. Τη λυπητερή για όλα αυτά θα την έπαιρνα στον επόμενο λογαριασμό της Cyta Νιώσε κοντά ζήσε μακριά.

Πήρα βαθιές ανάσες για το επίτευγμα της εγκατάστασης και είπα να διαβάσω στο διαδίκτυο την εφημερίδα μου, να ενημερωθώ ως υπεύθυνος πολίτης/οπλίτης για τα τεκταινόμενα της βραχονησίδας, αφού όπως είπαμε είμαι μακριά. Εμπλοκή. Γιόκ DSL, κάνω επανεκίνηση του υπολογιστή μου, εφαρμόζω όσα ξέρω μέχρι στιγμής, βάζω τους κωδικούς μου, αναμένω, ακυρώνω, επανεκκινώ, τίποτα. Αρχίζω να παίρνω τηλέφωνο στο 132/3/3. Τα παιδιά μου συμπαραστέκονται, τα νεύρα μου σμπαράλια! Μέχρι οδοντογλυφίδα χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω για να συγκινήσω το μόντεμ μου... να ξαναδουλέψει. Δυόμιση ώρες να συνδεθώ. Είπα χαλάλι μέσα μου, τώρα μπορώ πια να δουλέψω, και συνέχισα την εργασία μου, κάποια στιγμή η θάλασσα με φώναξε, έκλεισα τον υπολογιστή και είπα, ώρα για χαλάρωση, ιδιαίτερα μετά το δίωρο αναμονής και υπακοής των τηλεφωνικών εντολών. Το πράγμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Για μια ολόκληρη βδομάδα το σύστημα αποσυνδέεται μόνο του. Το ίδιο σκηνικό. Επανεκίνηση, κωδικοί, ακύρωση, εμπλοκή. Το DSL δεν ανταποκρίνεται, ίντερνετ γιόκ, ηλεκτονικό ταχυδρομείο γιόκ...η συνέχεια είναι η ίδια. Ξανά τηλέφωνα, ξανά από τον Άννα στον Καϊάφα για να συνδεθώ, ξαναλέω την ιστορία και την αμαρτία μου...κρατώ την αναπνοή μου, καταπίνω τα κολακευτικά λόγια για τη CYTA Ζήσε κοντά, νιώσε μακριά! Στη βδομάδα απάνω, και μετά από 7 καθημερινά τηλέφωνα – που καταγράφονται για την καλύτερη εξυπηρέτησή μας- αποφάσισα να τηλεφωνίσω πάλι στο 132/3/3 και ζήτησα από τον ευγενέστατο κύριο Γιώργο που απάντησε την κλήση μου να καταθέσει παράπονο που να λέει τα εξής:

Κύριοι της Cyta Ζήσε κοντά, νιώσε μακριά, πλήρωσα και έβαλα DSL από τις 4/7, συνδέομαι με κόπο και πολύ ιδρώτα για καμιά ωρα τη μέρα, και αποσυνδέομαι για τις υπόλοιπες 22 ώρες της μέρας. Πληρώνω για να έχω DSL πλην όμως η υπηρεσία δε δουλεύει, προφανώς γιατί είμαι μακριά! Ειρήσθω εν παρόδω ότι ούτε κινητή τηλεφωνία υπάρχει στην ίδια περιοχή! Ούτε το ΡΙΚ λειτουργεί εδώ, μόλις στρίψει ένας από το Στρουμπί διακόπτεται η σχέση των υπηρεσιών. Πιο εύκολα συνδέεται κανείς με την Τurkcell παρά με τη CYTA Ζήσε κοντά, νιώσε μακριά! Ακούει κανείς;

Άννα Μαραγκού