Άνοιξε είπανε, πρωτοφανές το γεγονός για τα δεδομένα της Κύπρου, αξιοθαύμαστο έργο, θα ικανοποιήσει μας είπανε και τον πιο απαιτητικό Κύπριο καταναλωτή. Και σπεύσαμε όλοι σαν τα αρνιά να το ασπαστούμε, να το λατρέψουμε σαν Θεό.«Ε, να μην πάμε και μείς βρε αγάπη μου να το δούμε από κοντά» παρακάλεσα, «μήπως δεν είμαστε εμείς Kύπριοι καταναλωτές».
«Βεβαίως είμαστε και μας αφορά άμεσα το θέμα, θα πάμε». Δεν είναι που θέλαμε να αγοράσουμε κάτι, δεν είναι που δεν είχαμε δει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Ήτανε νομίζω περισσότερο η μαζική έλευση του κοινού που μας έβαλε στον πειρασμό. Ε, να μην είμαστε και οι μοναδικοί Kύπριοι καταναλωτές που δεν το έχουν επισκεφτεί. Δεν θα το αντέχαμε τέτοιο στίγμα, τέτοια ντροπή.
Πήγαμε ένα απόγευμα του Σαββάτου και πήραμε και το παιδί μαζί, να δει και αυτό με τα ματάκια του το θαύμα της Κυπριακής κοινωνίας. Και ήτανε τόση η κυκλοφοριακή συμφόρηση στο δρόμο, που μέχρι και το παιδί το πρόσεξε ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν τα είχε ξαναδεί τόσα πολλά αυτοκίνητα στο δρόμο το άμοιρο και απόρησε.
Επιμείναμε όμως και φτάσαμε στο στόχο μας, ας είναι με τεντωμένα τα νεύρα και χάλια τη διάθεση. «Για δες αγάπη μου, πόσοι πολλοί άνθρωποι με ειδικές ανάγκες ήρθανε να δούνε το Mall», παρατήρησα στα πιο κοντινά πάρκινγκ καθώς πλησιάζαμε την είσοδο, «δεν είναι απίθανο!».
«Μην είσαι χαζή γυναίκα, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, με μερσεντές και παιδικά καθίσματα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου…».
Δίκαιο είχε, μια χαρά είναι στην υγεία τους, απλά δεν το θέλησαν οι άνθρωποι να χάσουν ούτε λεπτό από το να εκθέσουν τον εαυτό τους στο νέο αυτό καταναλωτικό τέρας που έτσι απρόσκλητο μπήκε στη ζωή μας για να κατασπαράξει και τα τελευταία αποθέματα ανθρωπιάς.
Διότι είμαστε εμείς οι ΝεοΚύπριοι τόσο πολιτισμένοι ώστε να σπαταλούμε ασύστολα χρόνο και χρήμα, να χάσκουμε μπροστά από αστραφτερά υλικά αγαθά, δεν είμαστε όμως αρκετά άνθρωποι ώστε να σεβαστούμε το απλό αυτό δικαίωμα ενός ανθρώπου με ειδικές ανάγκες και του παίρνουμε το πάρκινγκ του κακόμοιρου για να φτάσουμε πρώτοι στο Mall!
Και να’ μαστε αργότερα περήφανοι να σουλατσάρουμε στους άνετους χώρους του δικού μας (επιτέλους!!!) Mall, ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι που πλέον μπορούμε να αυτοαποκαλούμαστε και επίσημα, ευρωπαίοι καταναλωτές.
Πληρούμε διεθνή καταναλωτικά πρότυπα και καταναλώνουμε μέχρι σκασμού και αηδίας διότι, δυστυχία μας, δεν μας έχει απομείνει τίποτα άλλο που να μας κάνει ευτυχισμένους.Δεν μας ενδιαφέρει που το παιδί μας θα προτιμούσε να περάσει το απόγευμα του Σαββάτου στο πάρκο, να τρέξει και να χαρεί με άλλα παιδιά, παρά στο παράρτημα των McDonalds του Mall.
Ούτε που το προσέξαμε που ο μπακάλης της γειτονιάς μας, εκείνος ο δικός μας άνθρωπος το έκλεισε το μαγαζί και τον χάσαμε από τη γειτονιά.
Εμείς να είμαστε καλά, να καταναλώνουμε, να αποβλακωνόμαστε, να επιπλέουμε στην επιφάνεια... Δυστυχία μας!
Έλενα Γεωργίου
No comments:
Post a Comment