Με τον Σταύρο Παντελή γνωριστήκαμε πριν λίγα χρόνια στη Λευκωσία μέσω του ξάδελφού του Πανίκου Ευθυμιάδη. Στις πνευματικές αναζητήσεις, επίκεντρο του ενδιαφέροντος του ήταν η Κύπρος. Η Κύπρος που λάτρευε κι ας έφυγε τριών χρόνων από το χωριό που γεννήθηκε τη Φλάσου Σολέας.
Την τελευταία φορά, λίγους μόνο μήνες πριν πεθάνει, ήταν μαζί μου σε μια συνέντευξη του Αργύρη Χαραλάμπους, του ανθρώπου που ως δεσμοφύλακας βοήθησε αγωνιστές της ΕΟΚΑ στη μάχη του Νοσοκομείου Λευκωσίας στις 31.8.1956.
Στο πρωινό δελτίο ειδήσεων πηγαίνοντας στη δουλειά, άκουσα το κακό μαντάτο για το θάνατό του. Πώς να το πιστέψω. Σε λίγες βδομάδες θα ‘ρχόταν ξανά στην Κύπρο, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια, να πηγαινοέρχεται στη γενέτειρά του ασταμάτητα.
Ο φίλος Σταύρος Παντελή έφυγε έτσι ξαφνικά και αναπάντεχα. Εκτός από αγωνιστής της ζωής, μεγάλος πατριώτης ήταν καλός επιστήμονας και ένας πνευματικός άνθρωπος με χαρακτήρα και ήθος. Ο Σταύρος Παντελή από τα 13 του χρόνια ζούσε με την οικογένεια του στο Λονδίνο. Σπούδασε Οικονομικά και Ιστορία. Τη δημοσιογραφική του καριέρα την άρχισε ως καθηγητής σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια. Το άπλωμα των σκέψεων και προβληματισμών του ήταν ο γραπτός λόγος. Έγραψε πάνω από δέκα βιβλία από το οποία το κυριότερο είναι εκείνο με τίτλο «Ιστορία της Σύγχρονης Κύπρου».
Πολυσχιδής, ταλαντούχος και χαρισματικός όχι μόνο στο συγγραφικό του έργο, αλλά και στη συμμετοχή του στη δημόσια ζωή. Προοδευτικός με ελεύθερο πνεύμα είχε το σπάνιο χάρισμα της ανεκτικότητας των άλλων. Άνθρωπος του μέτρου και της σύνθεσης ιδεών ήταν ο αξιαγάπητος φίλος και συνομιλητής, που επισφράγιζε πάντοτε την παρουσία του με το μειλίχιο χαμόγελό του γεμάτο καλοσύνη και αγάπη για όλους.
Την τελευταία φορά, λίγους μόνο μήνες πριν πεθάνει, ήταν μαζί μου σε μια συνέντευξη του Αργύρη Χαραλάμπους, του ανθρώπου που ως δεσμοφύλακας βοήθησε αγωνιστές της ΕΟΚΑ στη μάχη του Νοσοκομείου Λευκωσίας στις 31.8.1956.
Στο πρωινό δελτίο ειδήσεων πηγαίνοντας στη δουλειά, άκουσα το κακό μαντάτο για το θάνατό του. Πώς να το πιστέψω. Σε λίγες βδομάδες θα ‘ρχόταν ξανά στην Κύπρο, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια, να πηγαινοέρχεται στη γενέτειρά του ασταμάτητα.
Ο φίλος Σταύρος Παντελή έφυγε έτσι ξαφνικά και αναπάντεχα. Εκτός από αγωνιστής της ζωής, μεγάλος πατριώτης ήταν καλός επιστήμονας και ένας πνευματικός άνθρωπος με χαρακτήρα και ήθος. Ο Σταύρος Παντελή από τα 13 του χρόνια ζούσε με την οικογένεια του στο Λονδίνο. Σπούδασε Οικονομικά και Ιστορία. Τη δημοσιογραφική του καριέρα την άρχισε ως καθηγητής σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια. Το άπλωμα των σκέψεων και προβληματισμών του ήταν ο γραπτός λόγος. Έγραψε πάνω από δέκα βιβλία από το οποία το κυριότερο είναι εκείνο με τίτλο «Ιστορία της Σύγχρονης Κύπρου».
Πολυσχιδής, ταλαντούχος και χαρισματικός όχι μόνο στο συγγραφικό του έργο, αλλά και στη συμμετοχή του στη δημόσια ζωή. Προοδευτικός με ελεύθερο πνεύμα είχε το σπάνιο χάρισμα της ανεκτικότητας των άλλων. Άνθρωπος του μέτρου και της σύνθεσης ιδεών ήταν ο αξιαγάπητος φίλος και συνομιλητής, που επισφράγιζε πάντοτε την παρουσία του με το μειλίχιο χαμόγελό του γεμάτο καλοσύνη και αγάπη για όλους.
Υπήρξε μέλος της KOB Carford του ΑΚΕΛ και σε πολλούς άλλους οργανισμούς της Κυπριακής Παροικίας του Λονδίνου. Υπηρέτησε επίσης την Εκκλησία ως πρόεδρος της κοινότητας της Παναγίας του Κάμπεργουελ, στον Σύνδεσμο Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων, στον Σύνδεσμο Σολέας, στην Ένωση Κυπρίων Αγγλίας, στην Εθνική Κυπριακή Ομοσπονδία, στον Σύνδεσμο Επιστημόνων και άλλους οργανισμούς. Για ένα διάστημα παρουσίαζε δυο προγράμματα στο LGR.
Ο αείμνηστος Σταύρος Παντελή έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο πνευματικό και συγγραφικό έργο, γεμάτο προσφορά στον άνθρωπο γενικά, στην ομογένεια και στην ιδιαίτερη του πατρίδα ειδικά. Ο Παντελής βαθιά μέσα του ήταν γεμάτος Κύπρο. Αυτό το πάθος ζωντάνευε συνέχεια με ένα τρόπο δημιουργικό.
Γι’ αυτό και πάντα θα τον θυμόμαστε με την ίδια αγάπη, φωτίζοντας τις ψυχές μας με το πλατύ χαμόγελο του.
.
Φοίβος Νικολαΐδης
No comments:
Post a Comment