Το άδοξο τέλος των ηρώων
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ γιορτάζει και πάλιν την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας του. Και τιμά τους αφανείς και επιφανείς ήρωες που με τις θυσίες τους έπλασαν το θαύμα του Εικοσιένα.
Δεν θα σταθούμε στα γνωστά από τα σχολικά βιβλία. Δεν Θα σταθούμε στη δεδομένη δόξα των αγωνιστών του Εικοσιένα. Θα σταθούμε στο άδοξο τέλος τους μετά το τέλος της δόξας τους. Μέσα στον ελεύθερο χώρο της Ελλάδας. Θα ’πρεπε κι αυτά να διδάσκονται. Για να αποτρέπονται ίσως στο μέλλον.
Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ θα πεθάνει με πολλή πίκρα μέσα του, αφού πρόλαβε πρώτα να θάψει και να κλάψει το δευτερότοκο γιο του που τον σκότωσαν σε ενέδρα οι Έλληνες εχθροί του. Ο ίδιος ο Γέρος του Μωριά σύρθηκε στα δικαστήρια με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και χειροδεμένο τον τραβολογούσαν μέσα στους δρόμους του Ναυπλίου για να τον φυλακίσουν στο Παλαμήδι.
Ο ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ θα συλληφθεί από τους δικούς μας το 1824 και θα υποστεί ανήκουστα βασανιστήρια κι εξευτελισμούς. Θα πεθάνει ένα χρόνο αργότερα, αφού πρόφτασε να πει στ’ απομνημονεύματά του ότι στις 25 του Μάρτη του 1821 δεν ήταν στην Αγία Λαύρα αλλά στα Καλάβρυτα.
Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ έσωσε την επανάσταση στο Χάνι της Γραβιάς για να συμμαχήσει πιο ύστερα με τους Τούρκους. Θα συλληφθεί από τους δικούς μας, θα βασανιστεί άγρια και τελικά θα βρεθεί στραγγαλισμένος απάνω στο λιθόστρωτο του ναού της Απτέρου Νίκης στην Ακρόπολη.
Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ θα σκοτωθεί το Μάη του 1825 μ’ ένα τρόπο ύποπτο κι ανεξιχνίαστο, σαν ήταν σπίτι της και λογομαχούσε με τον αδελφό και τους συγγενείς της για θέματα οικογενειακά.
Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ θα δικαστεί σαν προδότης και θα καταδικαστεί σε εξορία. Θα πεθάνει αργότερα στη μάχη, χωρίς να μάθει ποτέ ότι η σφαίρα που τον σκότωσε μπορεί και να ’ρθε από το όπλο δικού μας.
Ο ΜΙΑΟΥΛΗΣ θα πεθάνει στα 1835 αφού τέσσερα χρόνια πριν, θύμα κι αυτός των παθών του εμφυλίου πολέμου έκαψε στον Πόρο τα πλοία του Ελληνικού στόλου.
Η ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ θα εξορισθεί και θα πεινάσει βασανισμένη στη Μύκονο.
Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ο Τουρκοφάγος, ξεχασμένος, αδικημένος και φτωχός έζησε τη ζωή του σ’ ένα παλιόσπιτο στον Πειραιά, τυφλωμένος όταν στα 1840 τον στείλανε εξορία στην Αίγινα.
Ο ΚΙΤΣΙΟΣ ΤΖΑΒΕΛΑΣ αγράμματος με κόπο ζωγραφίζοντας την υπογραφή του, θα διοριστεί από τον Όθωνα Υπουργό Παιδείας και Στρατιωτικών, αργότερα για λίγο Πρωθυπουργός και στο τέλος θα κατηγορηθεί σαν κλέφτης και προδότης. Θα πεθάνει στη Ναύπακτο μεθυσμένος και περιφρονημένος.
Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ θα συλληφθεί και θα βρεθεί στο δικαστήριο με την πλαστή κατηγορία του συνωμότη. Θα καταδικαστεί σε θάνατο και θα κλειστεί στις φυλακές.
ΑΥΤΑ! ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ. Με πολλά, όμως, μηνύματα και διδάγματα.
No comments:
Post a Comment