Αγαπάτε τους εχθρούς υμών

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Ο Καλός Σαμαρείτης συνάντησε έναν σοβαρά τραυματισμένο άνθρωπο, ετοιμοθάνατο από τα κτυπήματα. Γνωρίζουμε, βέβαια, ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Καλός Σαμαρείτης.

Η ανθρωπότητα, η οποία προσωποποιείται στον άγνωστο άνθρωπο, ήταν βαριά πληγωμένη, ετοιμοθάνατη από τα κτυπήματα των ληστών, δηλαδή των παντός είδους παθών. Ο Καλός Σαμαρείτης έφθασε προτού περάσει η ανθρωπότητα τα λοίσθια. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εκτός από το «εγώ» ήταν το: «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Ο Ιησούς Χριστός έφερε το πρωτάκουστο, το οποίο μέχρι σήμερα πολλοί το χλευάζουν άλλοι αγωνίζονται αλλά δύσκολα το εφαρμόζουν, που είναι το :  «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών».

Ο Καλός Σαμαρείτης έσωσε τον άγνωστο. Ο Ιησούς Χριστός διά της έμπρακτής Του αγάπης, διά της Σταυρώσεώς Του σώζει τους πάντες. Δε σώζεται αυτός που προβαίνει σε θανάσιμες αμαρτίες και δε μετανοεί.

Κυρίως, εχθρός του Ιησού Χριστού, δεν είναι όποιος πιστεύει σε άλλη θρησκεία, επειδή σε αυτήν πιστεύει το έθνος που ανήκει, αλλά είναι ο βαπτισμένος Χριστιανός, είναι αυτός που οι πρόγονοί του ανήκαν στην Ορθοδοξία, όμως για υλικά αγαθά, για ψευδοείδωλα, για έλλειψη γνώσεων, για λόγους μειωμένου ενδιαφέροντος, για τους όποιους λόγους, Τον απαρνείται. Αυτός δεν κάνει, φυσικά, κάποιο κακό στον Ιησού Χριστό, ούτε σε κανέναν άλλο. Ο ίδιος καταλύει μέσα του το Ένθεο, αυτοκαταστρέφεται, εκουσίως χάνεται. Αφού το: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν», δηλώνει την απόλυτη ελευθερία επιλογής και επιλογών.

Ο Ιησούς Χριστός αγαπά όλους τους ανθρώπους, γι` αυτό αναφέρεται και το: «Θα εκπλαγείτε για το ποιους θα δείτε στον παράδεισο», δεν αγαπά όμως τις αμαρτίες, ειδικά τις αμετανόητες.

Σημαντικό για τον Χριστιανό είναι να εισέρχεται στο Πανδοχείο-Εκκλησία, με μετάνοια. Να αγωνίζεται να μην επαναλαμβάνει τα ίδια σφάλματα. Να εξομολογείται. Να αγωνίζεται να φύγει το ρ του Άγριος, ώστε να λάμψει μέσα στη λέξη που σχηματίζεται χωρίς αυτό το ρ. Να νικά τα πάθη του και όχι να τα προβάλλει. Να αγωνίζεται για τη νίκη της ψυχής και όχι για να συμπαρασύρει και άλλους στα δικά του ευτελή θέλω.

Οφείλουμε να συνειδητοποιούμε ότι όλα όσα έχουμε, λίγα, πολλά, περιττά είναι άνωθεν δοσμένα. Απλά είμαστε διαχειριστές, χους είναι, χους είμαστε. Δεν πρέπει να αδικούμε, δεν πρέπει να κρίνουμε, δεν πρέπει να κατακρίνουμε. Το αιώνιο είναι η ψυχή και η ψυχή παίρνει μαζί της μόνο τα έργα, τις σκέψεις, τα θετικά, τα αρνητικά της ευτελούς ζωής.

Όταν εμείς έχουμε κάποια ηθικά πλεονεκτήματα έναντι άλλων, είτε όταν άλλοι γίνονται εχθροί μας για τους όποιους λόγους, εμείς επιβάλλεται διά της προσευχής και διά της νουθεσίας, εκεί και όπου είναι το έδαφος κατάλληλο να τους οδηγούμε στο Πανδοχείο-Εκκλησία, ώστε ο Μέγας Πανδοχέας, του Σταυρού και της Αυτοθυσίας Του για όλους εμάς, ο Ιησούς Χριστός, να χαρίζει σε εμάς και σε αυτούς τα Θεία Του Δώρα.
Δρ Ανδρέας Σοφόκλης
Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος