Οι πιλότοι έχουμε δύο προσωπικότητες...

 Του Νίκου Πουλιάση

...Οι πιλότοι έχουμε δύο προσωπικότητες. Η ιατρική μας ονομάζει «σχιζοφρενείς προσωπικότητες άνευ παθολογικής αιτίας». Είναι η προσωπικότητα που βλέπεις τώρα που επικοινωνώ μαζί σου, και η προσωπικότητα με την οποία μπαίνω στο αεροπλάνο που δεν θα τη δεις ποτέ, την βλέπουνε μόνο ομοειδείς μου και οι αντίπαλοι...

.... Αποφοίτησα από τη Σχολή Ικάρων. Τη λέμε Σχολή Ικάρων, αλλά είναι το Τμήμα Εφαρμοσμένης Αεροδιαστημικής της Ελλάδος. Βγάζει καθηγητές της αεροδιαστημικής γιατί για να πιλοτάρεις τα σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα, τα οποία είναι διαστημόπλοια στην κυριολεξία και οι συνθήκες είναι πλέον απίστευτες, με ταχύτητες μιάμιση φορά πιο γρήγορα από τη σφαίρα του όπλου, τα ύψη είναι γιγαντιαία.

Βγαίνεις στη στρατόσφαιρα και βλέπεις τη Γη στρογγυλή και την Πελοπόννησο σαν το χέρι μου και βέβαια δεν προορίζεσαι μόνο να πετάς, αλλά με αυτές τις ικανότητες να υπερασπίζεσαι και να πολεμήσεις, αν χρειαστεί γιατί είσαι στην Πολεμική Αεροπορία, δεν είσαι στην Αεροπορία.Παρότι είμαι πτυχιούχος και της Πολιτικής Αεροπορίας, δεν θέλησα να ασκήσω το επάγγελμα του πιλότου αερογραμμών γιατί ήμουνα «υπερασπιστής», δεν ήθελα να είμαι οδηγός «λεωφορείου». Πώς να στο εξηγήσω. Άγιο το επάγγελμα για όσους το κάνουν, αεροπλάνα είναι και τα δύο, αλλά είναι σαν να συγκρίνεις τη Formula 1 με ένα λεωφορείο».Υπό ποιες προϋποθέσεις ένας άνθρωπος ρισκάρει τη ζωή του, κάθε μέρα; Χρήματα πολλά δεν παίρνετε, ούτε αξιώματα!

Έψαξα βαθιά μέσα μου και κατέληξα ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να ρισκάρει τη ζωή του, είναι γιατί αγαπάει κάποιους άλλους. Και ρισκάρει αυτός για να σώσει άλλους. Αγαπάει αυτούς και την Ελλάδα. Και δεν μισούμε τον εχθρό!
Δεν μισείτε τον εχθρό;

Όχι. Κανένα μίσος προς τους συναδέλφους μου, Τούρκους αεροπόρους. Όμως τους έχουμε ενημερώσει σε κάποια φόρουμ που έχουμε βρεθεί, ότι από εμάς δεν θα περάσουν. Το καλύτερο που μπορεί να πετύχουν είναι να σκοτωθούμε και οι δυο στη γραμμή της μάχης. Αλλά ένα είναι σίγουρο: στην Ελλάδα δεν θα μπούνε.Εσείς προσωπικά ήσασταν από τους πιο τολμηρούς! Τη νύχτα των Ιμίων ήσασταν στην πρώτη εξάδα των πιλότων που θα χτυπούσαν.

Επιλέχτηκα για τον πρώτο σχηματισμό και την πρώτη εξάδα, το πρώτο χτύπημα. Δεν ξέρω αν είναι τιμή μου ή όχι. Τα έζησα όλα από κοντά. Την αίσθηση του χρόνου, τα συναισθήματα, τις μνήμες, τα είχα «κλειδωμένα» όλα. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι ήμασταν πάνοπλοι, πανέτοιμοι, δεν υπήρχε κανένας φόβος, ήταν «κλειδωμένη» η αίσθηση του φόβου, μπροστά μας πέρναγε όλη η ιστορία της Ελλάδος, δεν προκαλέσαμε εμείς κάτι, προκληθήκαμε, κι έπρεπε να κρατήσουμε την Ελλάδα ζωντανή. Υπάρχουνε πράγματα που δεν μπορώ να πω για εκείνη τη νύχτα, θα σου πω όμως ότι μας δόθηκαν οι άκρως απόρρητοι κωδικοί πολέμου σύμφωνα με το Σχέδιο Έψιλον της Ελλάδος, το Σχέδιο Άμυνας της Ελλάδος. 

Δηλαδή η χώρα ήταν σε πόλεμο;

Πέραν απ’ ό,τι έχεις ακούσει, ήμασταν σε πόλεμο. Όταν μας δόθηκαν οι κωδικοί, εμείς οι πρώτοι έξι βάλαμε αμέσως τους κινητήρες σε πολεμική ισχύ που σημαίνει ότι μόλις αφήναμε τα φρένα, σε τέσσερα δευτερόλεπτα, ξεκολλάγαμε από το έδαφος. Κι αν ξεκολλήσω από το έδαφος δεν υπάρχει εντολή ανάκλησης στην Ελλάδα!

Αν απογειωνόμουν, ήμασταν σε πόλεμο άνευ ετέρας, δηλαδή χωρίς ο πόλεμος να μπορεί να ανατραπεί. Δεν υπάκουα ούτε στον πρωθυπουργό, ούτε στον αρχηγό της Αεροπορίας, ούτε στη μάνα μου. Οι στόχοι θα καταστρεφόντουσαν και μετά θα γυρίζαμε πίσω. Στο λέω για να καταλάβεις ότι η Ελλάδα βρέθηκε στα τέσσερα δευτερόλεπτα από τη γενικευμένη σύρραξη. Κι αν αποφεύχθηκε, αποφεύχθηκε εξαιτίας αυτών των τεσσάρων δευτερολέπτων.

Οι Αμερικανοί γνώριζαν αυτό που ίσχυε στην Ελλάδα και μόλις είδαν όλα τα πολεμικά με πλήρη πολεμική ισχύ, έτοιμα να απογειωθούμε με τους κωδικούς, αμέσως μετέφεραν την πληροφορία στον πρόεδρο της Αμερικής, ενημέρωσαν την πρόεδρο Τσιλέρ της Τουρκίας ότι «οι Έλληνες σας χτυπάνε άνευ ετέρας», προκλήθηκε ένας πανικός γιατί η Τουρκία δεν ήταν έτοιμη για σύρραξη με την Ελλάδα- μία στρατηγική και πολιτική και διπλωματική ένταση ήθελαν να κάνουν με σκοπό να μας καθίσουν σε τραπέζι διαπραγματεύσεων. Η Ελλάδα απάντησε όπως στην Αρχαία Ελλάδα, με γενική επίθεση όλων των Ενόπλων δυνάμεων. Το οφείλαμε.

Συγκλονιστική περιγραφή! 

Μια περίοδος ακυβερνησίας ήταν τότε, δεν είχε πάρει ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης ο Κώστας Σημίτης! Η κυβέρνηση ήταν ανύπαρκτη. πρωθυπουργός εκτός θέσεως, ο υπουργός Εσωτερικών, ο Εξωτερικών και ο Αμύνης, εκτός θέσεως. Ο ναύαρχος Λυμπέρης, έβγαζε ασπροπρόσωπη όλη την Ελλάδα. Η Τσιλέρ, παρακάλεσε την Αμερική να της δώσει χρόνο να απεμπλακεί. Μίλησε ο Κλίντον με τον Σημίτη, ο Σημίτης κάλεσε τον αντιστράτηγο… Αυτός ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε ώστε οι Τούρκοι να κλείσουν τα συστήματα και να φεύγουν από την περιοχή πάσα δυνάμει.

Τα Τουρκικά πλοία φύγανε με φουλ τις μηχανές τους από εκεί, έπαψε η αιτία πολέμου, ο εχθρός την είχε κοπανήσει με μέγιστη ταχύτητα, παύση της επιφυλακής. Παύση της επιφυλακής όπως γνωρίζατε εσείς, γιατί εμείς για μήνες βρισκόμασταν σε πλήρη ετοιμότητα. Σαράντα ώρες μέσα στο αεροπλάνο στο κόκκινο, περιμένοντας το πράσινο. Έγραψα ένα γράμμα στον πατέρα μου. Του έλεγα να μην ανησυχεί για εμένα, έχω πλήρη επίγνωση της θέσεώς μου και το τι η ιστορία με καλεί να επιτελέσω.Επιστρέψατε! 

Πότε ξεκλειδώσατε συναισθήματα; Πότε καταλάβατε τι θα μπορούσε να σας είχε συμβεί, ότι είστε άνθρωπος;

Δεν είμαι άνθρωπος, είμαι η Ελλάς εκείνη την ώρα! Πετύχαμε την αποστολή μας, ο εχθρός τράπηκε σε φυγή και δεν κοίταζε πίσω. Τώρα, όλα τα υπόλοιπα που ακούτε νομίζω ότι είναι δημοσιογραφικού επιπέδου ή επιπέδου καφενείου. Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Όπου πετάνε τα ελληνικά φτερά είναι ελληνικός εναέριος χώρος, ελληνική θάλασσα, και ελληνικό έδαφος. Όποιος θέλει να τα αμφισβητήσει, είμαστε εδώ να τον εξυπηρετήσουμε.Έχετε ικανότητα λόγου και φαίνεται ότι έχετε διαβάσει!

Μ’ άρεσε η φιλοσοφία σε πολύ βαθύ επίπεδο, η θεοσοφία γιατί κινούμουν στα όρια του ανθρώπινου είδους και ίσως όφειλα να δημιουργήσω κάποιες ψυχολογικές σταθερές, κι αυτές δημιουργούνται μόνο με γνώση όχι με θεωρίες. Έπρεπε να ανακαλύψω και να βιώσω τα μεγάλα μυστήρια των αιώνων. Τι κάνουμε εδώ, ποιοι είμαστε, γιατί ερχόμαστε εδώ, πού πάμε μετά, τι είναι ο θάνατος. Νομίζω ότι τα βρήκα σε πολύ δυναμικό επίπεδο, κι αυτό με βοήθησε να εκτελέσω και το έργο μου. Γιατί δεν είναι μια δουλειά επικίνδυνη. Είναι μια δουλειά που κάθε μέρα φεύγεις και σε χαϊδεύει ο θάνατος.

Εσείς τον αισθανόσασταν τον θάνατο κοντά σας;

Ώ, πάρα πολλές φορές. Σε τριψήφιο νούμερο.

Και τι μετρούσε εκείνη την ώρα; Η τύχη;

Δεν υπάρχει τύχη στο Σύμπαν. Τύχη ονομάζει ο άνθρωπος αυτό που δεν μπορεί να κατανοήσει ο εγκέφαλός του. Τα πάντα στο Σύμπαν είναι μαθηματικά διατεταγμένα από κάτι πολύ υψηλότερο. Κι αυτό το έχω δει και το έχω βιώσει με τις αισθήσεις μου. Πες το, Θεό. Πάρα πολλά πράγματα γίνονται συγχρόνως, υπεράνω λογικής, προκειμένου να είσαι ζωντανός. Όταν δοθεί η διαταγή να φύγεις, θα φύγεις είτε περπατάς στον δρόμο είτε πετάς με Mirage.

Εγώ λοιπόν αυτή την υψηλή διαταγή μετά από όσα έμαθα και κατανόησα, ούτε μπορούσα να την αμφισβητήσω, ούτε να τη φοβηθώ. Δευτερόλεπτα πριν απογειωθώ έκανα την προσευχή μου και έλεγα: «Θεέ μου, η ζωή μου είναι στα χέρια σου. Όταν με διατάξεις να έρθω σ’ εσένα, θα έρθω αμέσως. Μέχρι τότε, δίνε μου δύναμη για να εκτελέσω το καθήκον». Έφευγα μπροστά, κι από εκεί και πέρα δεν σκεφτόμουνα τίποτα. Ούτε οικογένεια, ούτε τη ζωή μου. Ήμουνα όλη η Ελλάδα συγχρόνως.

Τόσο διαφορετική η καθημερινότητά σας, τόσο απρόβλεπτη!

Οι πιλότοι έχουμε δύο προσωπικότητες. Η ιατρική μας ονομάζει «σχιζοφρενείς προσωπικότητες άνευ παθολογικής αιτίας». Είναι η προσωπικότητα που βλέπεις τώρα που επικοινωνώ μαζί σου, και η προσωπικότητα με την οποία μπαίνω στο αεροπλάνο που δεν θα τη δεις ποτέ, την βλέπουνε μόνο ομοειδείς μου και οι αντίπαλοι.

Φαντάσου λοιπόν έναν άνθρωπο που διαβάζει ένα βιβλίο ή πίνει έναν καφέ σε κάποια θέση, σε κατάσταση γαλήνης και ηρεμίας. Και ξαφνικά με το άκουσμα της σειρήνας η οποία μπορεί ν’ ακουστεί δύο-τρεις ή τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας, να πρέπει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου να μπεις σε ψυχολογία πολέμου, όχι εντάσεως. Γιατί στον αέρα τα όπλα είναι ελεύθερα και το δάχτυλο στη σκανδάλη. Ο πιλότος αποφασίζει αν θ’ ανοίξει πυρ ή όχι. 

Εκεί μπορεί να συμβεί και το λάθος;

Είναι ένα λειτούργημα «αυτών που τολμάνε πέρα από τα όρια της δυνάμεως». Εκεί ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος. Ναι, υπάρχει η περίπτωση λάθους. Κάποιες φορές το λάθος είναι θανατηφόρο, κάποιες φορές προλαβαίνεις. 

Και οι παραβιάσεις, οι οποίες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό;

Για τον κάθε πιλότο οι παραβιάσεις μπορούν να φτάσουν τις τριάντα, τις σαράντα, τις εξήντα την ημέρα. Έχω δει και 130 παραβιάσεις μέσα σε μία μέρα.Ένας πιλότος πόσες μπορεί να αντιμετωπίσει;

Απογειωνόμαστε σε δύο λεπτά. Είναι παγκόσμιο ρεκόρ σε όλες τις αεροπορίες. Ένας Δανός, για να έχεις ένα μέτρο σύγκρισης, απογειώνεται σε 16 λεπτά, δεμένος μέσα στο αεροπλάνο. Εμείς απογειωνόμαστε στα δύο λεπτά από το κρεβάτι όπου βρισκόμαστε. Αλλά στο κρεβάτι είμαστε με πλήρη εξοπλισμό. Ένας πιλότος ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση επιφυλακής πρώτης γραμμής στη Λήμνο ή στη Σκύρο τότε ή στη Σαντορίνη, μπορεί να χρειαστεί να απογειωθεί δύο-τρεις ,τέσσερις φορές. Και τότε είσαι εσύ και η αναπνοή σου. 

Αυτό που ακούμε ότι ο Ερντογάν έχει φυλακίσει τους πιλότους του μετά το πραξικόπημα του 2016 και στη συνέχεια άρχισε να εκπαιδεύει 18χρονους που δεν κατάφεραν να έχουν τη δική σας κατάρτιση, ισχύει;

Έχασε 660 ή 620 αξιωματικούς της πολεμικής αεροπορίας. Έχασε την αφρόκρεμα. Δεν θα το πω πραξικόπημα, αλλά γεωπολιτικό παιχνίδι και ψεύτο-πραξικόπημα. Δεν μπορώ να αναφέρω κάτι παραπάνω, τα γνωρίζαμε, ήμασταν προετοιμασμένοι. Μέσα στα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη σήμερα είναι πολλοί νεαροί πιλότοι, άπειροι, είναι Πακιστανοί πιλότοι οι οποίοι δανείστηκαν στην Τουρκία...

Το μόνο που μπορώ να σου πω ξεκάθαρα, και να θυμάσαι την έκφραση, είναι ότι αυτή τη στιγμή στις αερομαχίες του Αιγαίου γίνεται: «στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά…»! Πάντοτε είχαμε αεροπορική υπεροχή απέναντι στους Τούρκους, και λόγω υλικού και λόγω ιπταμένων και προσωπικού, αλλά στη συγκεκριμένη περίοδο κυριολεκτικά τα Σάλωνα σφάζουν αρνιά. Κι εκείνοι δεν βλέπουν ούτε πίσω τους. Φαντάσου ότι μπαίνει κάποιος οπλισμένος στο σπίτι σου την ώρα που κοιμάσαι μαζί με τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου.

Και δίπλα στο κομοδίνο σου έχεις ένα πιστόλι. Θα κάτσεις να τον ρωτήσεις τι γυρεύει μέσα στο σπίτι σου; Εμείς λοιπόν είμαστε οι άνδρες, κι εσείς είσαστε οι γυναίκες και τα παιδιά. Οπλισμένοι μπαίνουν με άσχημες διαθέσεις μέσα στο σπίτι μας, κι εγώ ενώ είμαι οπλισμένος, τον πιάνω στις σφαλιάρες για να θυμάται και την άλλη φορά να μην πλησιάσει. Το ελληνικό έθνος δεν πρέπει να ανησυχεί για το Ναυτικό του, την Αεροπορία του και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Να ανησυχεί για άλλα πράγματα.

Τι κάνετε σήμερα;

Χρειάζομαι τέσσερις ζωές για να ξεκουραστώ απ’ αυτό που έζησα. Μου έγιναν προτάσεις, αλλά στα 21 χρόνια τους είπα «θα είμαι κοντά σας εφόσον η ιστορία μας καλέσει…» και πήγα να ξεκουραστώ! Η σημερινή πολεμική αεροπορία παρά τις παρούσες συνθήκες στη χώρα μας, παρά τα προβλήματα, είναι νούμερο ένα στον πλανήτη. Κοινή παραδοχή πάντων. Και μας έβγαλαν πρώτους χωρίς να έχουμε φίλους.

Μας βγάλανε πρώτους γιατί είμαστε καλοί. Από την ώρα που αποστρατεύτηκα, προσπαθώ να διδάξω την τίγρη να οργώνει χωράφι! Έχεις δει τίγρη να οργώνει χωράφι; Ούτε εγώ! Ακόμα προσπαθώ. Πριν από δύο μήνες κατέθεσα αναφορά στην Πολεμική Αεροπορία και ζήτησα την επιστροφή μου ως ιπτάμενος για να ενισχύσω τα αεροσκάφη πυροσβέσεως. Έχω συμμετάσχει σε αποστολές. Τα χρονάκια μου με παίρνουν ακόμα. Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.Δωδεκανήσιος που πέταγε χαμηλά για να «χαιρετήσει»!

Όποτε πετάγαμε εδώ αποστολές στην περιοχή, ειδικά πάνω από το Καστελλόριζο, πετάγαμε πολύ χαμηλά για να αισθάνονται ότι δεν είναι μόνοι του. Μόνοι μπορεί να μοιάζουνε, αλλά σε μερικά λεπτά εμείς είμαστε από πάνω τους, κι έχουμε τεράστια δύναμη. Και τη Μονόλιθο τη χαιρετάγατε, έμαθα!

Όταν πετάγαμε προς Καστελλόριζο κι επέστρεφα, όφειλα να αποδώσω έναν χαιρετισμό στην πατρίδα μου. Περνούσα πάνω από το χωριό μου, τη Μονόλιθο. Το ‘χουνε και το λένε. Ξέρανε ποιος περνάει. Με ακούγανε από την Απολλακιά όταν πλησίαζα και προετοιμάζονταν ψυχολογικά γιατί έτρεμε όλη η περιοχή. Πέρναγα, τους έριχνα έναν χαιρετισμό δευτερολέπτων και εξαφανιζόμουν. Αυτό το «Μονολιθιάτες, είμαι κι εγώ εδώ». Έχω τη δυνατότητα να τη χαιρετήσω την ιδιαίτερη πατρίδα μου, αφού την υπερασπίζομαι.

Τι βλέπετε να γίνεται, θα έχουμε περαιτέρω προβλήματα με τους Τούρκους;

Οι Τούρκοι ασκούν διπλωματική και πολιτική πίεση σ’ όλα τα επίπεδα για πετύχουν ό,τι μπορούν. Κι ο Ερντογάν το ξέρει, δεν θα πάρει εδάφη, αυτό που θα πάρει είναι καταστροφή.

Νίκος Πουλιάσης, 

Απόστρατος Πολεμικής Αεροπορίας

Κυριακή Του Τυφλού

 Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης 

Συ πιστεύεις εις τον Υιό Του Θεού;

Η Κυριακή του Τυφλού, μαρτυρεί τη Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Το στοιχείο του νερού δεσπόζει στις δύο αυτές συνεχόμενες Κυριακές, ως η Πηγή της διαχρονικής ζωής. Άλλωστε το στοιχείο του νερού και το Φως τα θεοποίησαν, ως το έναυσμα της γήινης ζωής και οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι της Μιλήτου και της Ιωνίας ευρύτερα, οι οποίοι είχαν ισχυρή νόηση. Μέσα από τη θεραπεία του σωματικώς τυφλού, ο Ιησούς Χριστός, έδωσε το παράδειγμα της αιωνίου ζωής, για τους πνευματικώς τυφλούς, που έχουν τον πόθο να αναβλέψουν.

Ο Ιησούς Χριστός θεράπευσε τον σωματικώς τυφλό με πηλό, όπως ακριβώς ο Θεός έφτιαξε τον Πρωτόπλαστο άνθρωπο τον Αδάμ. Όπως φύσηξε και ο Τυφλός ανέβλεψε, έτσι Έδωσε τη ζωή στον πρώτο άνθρωπο. Αμέσως ο Ιησούς τον πρόσταξε να πάει στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Με αυτή την πορεία έλαβε την όρασή του. Μέσα από το υγρό στοιχείο, το νερό, ο Ιησούς Χριστός, τονίζει την ισχύ της βαπτίσεως, όπως έπραξε και ο Ίδιος, όταν Βαπτίσθηκε από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Οι άπιστοι βέβαια, οι συνεχιστές του: «Ου με πείσεις καν με πείσεις», στηρίχθηκαν και στηρίζονται στο τυπικό του νόμου και όχι μόνο αυτό αλλά τότε, την ίδια στιγμή σχηματίστηκε σχίσμα, όπως στην πορεία του χρόνου σχηματίστηκαν και σχηματίζονται οι εγκεφαλικού τύπου αιρέσεις. Άλλοι υποστήριζαν ότι είναι αμαρτωλός, διότι ενήργησε ημέρα Σάββατο, άλλοι ότι είναι Θεός, Προφήτης, Δίκαιος.

Οι τότε Γραμματείς και Φαρισαίοι εκπροσωπούν, διαχρονικώς, αυτούς που πιστεύουν στο γράμμα του νόμου και όχι στην ουσία του νόμου και της αιώνιας ζωής. Ο Τυφλός πίστευε, γι` αυτό ανέβλεψε. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι πέταξαν έξω από τη Συναγωγή τον τέως Τυφλό και νυν βλέψαντα, μη διακρίνοντες με τα μάτια της καρδίας και της ψυχής, το Άκτιστο Φως της Πίστεως, που μεταποιείται σε ακατανόητη γι` αυτούς, ορατή, όμως, Αλήθεια Φωτός!

Ο Ιησούς Χριστός, τον συναντά και τον ρωτά: «Εσύ πιστεύεις στον Υιό Του Θεού;»  Ο Τυφλός, που μόλις ανέβλεψε, αμέσως έπεσε κάτω, με βαθιά κατάνυξη και Τον προσκύνησε. Ακριβώς, επειδή είχε ροδοκόκκινη καρδιά, πεντακάθαρα μάτια ψυχής, βαπτίσθηκε στο ζωοποιό ύδωρ.

Αυτούς τους αγνούς ανθρώπους εκπροσωπεί ο βλέψας Τυφλός.Ήταν Τυφλός όχι γιατί έφταιξε αλλά για ν` αποδειχθεί η Θεότητα του Ιησού Χριστού, μέσα από αυτές τις ισχυρές αποδείξεις. Οι εθελοτυφλούντες κοιτάζουν το πρόσκαιρο, όπως ακριβώς ο Πόντιος Πιλάτος.

Οι γονείς του βλέψαντος Τυφλού, από φόβο έκαναν τους ανίδεους.

        Είναι ο Τυφλός υιός σας;

        Είναι ο Τυφλός υιός μας αλλά δεν είδαμε τι έγινε και βλέπει. Είναι εδώ, ρωτήστε τον.

Τραγική ειρωνεία οι τυφλοί στην καρδιά και στην ψυχή αποκαλούσαν τον βλέψαντα, τυφλό.

Οι γονείς του, έπλυναν τας χείρας των, όχι όμως σε καθάριο και σε ευλογημένο ύδωρ αλλά σε υγροποιημένα βόρβορα του μυαλού, του της ύλης νερού, εκεί όπου και ο Πόντιος Πιλάτος, ως εκφραστής του ναι μεν αλλά, έπλυνε τα δικά του χέρια και το πρόσωπο, έστω και αν γνώριζε την αλήθεια.

Τόσο ο Πόντιος Πιλάτος όσο και οι γονείς, ενήργησαν με κριτήριο την ύλη, την εκδίωξη, ο πρώτος θα έχανε τη θέση του, οι δεύτεροι θα εκδιώκονταν από τους ισχυρούς της εποχής, κέρδισαν το πρόσκαιρο, έχασαν το αιώνιο της αναγνώρισης από την Ιστορία, της Δόξας από τον Θεό. Ποιος κέρδισε; Φυσικά ο βλέψας Τυφλός! Τον εξεδίωξαν οι εκπρόσωποι της τυπικής αλλά άνευ ουσίας εξουσίας, οι οποίοι εκπροσωπούν το πρόσκαιρο, το υλικό, το ρηχό. Ποιος τον παράλαβε και τον τιμά; Ο Δημιουργός του Κόσμου!

 Αυτές είναι οι διαχρονικώς τρεις κατηγορίες ανθρώπων, όπως μας τις διδάσκει και ο Έλληνας Πρόδρομος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ο Ηρακλής, με το δικό του μονοπάτι το ολόλαμπρο και ολόφωτο. Από εμάς εξαρτάται.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης
Ερευνητής, Μελετητής

Κυριακή, της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος

Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλη

Το πηγάδι του Ιακώβ. Το έναυσμα.

Έτυχε να πάει γυναίκα, η Σαμαρείτιδα στο πηγάδι του Ιακώβ. Ο Ιησούς Χριστός, με αφορμή τη δίψα, αποκάλυψε στη Σαμαρείτιδα τον εαυτό Του, μέσα από τη δική της άκρως προσωπική ζωή. Η γυναίκα αυτή είχε μέσα της την Αιδώ. Πήγε να πάρει νερό από το πηγάδι η ώρα 12 μ.μ. ακριβώς διότι ντρεπόταν να την βλέπουν.

Οι αμαρτίες δε διαφθείρουν τις καλοπροαίρετες ψυχές. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, πρόσταξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, αφού χάρασσε στο χώμα τις αμαρτίες του κάθε ενός που ήταν έτοιμος να ρίξει στην άλλη αμαρτωλή τον λίθο της ντροπής και τους καλούσε με τη σειρά να τις διαβάζουν, οπότε ουδείς τόλμησε.

Οι καλοπροαίρετες ψυχές τυγχάνουν της σωτηρίας, επειδή ο Ιησούς Χριστός γνωρίζει, βρίσκει, σώζει αυτούς τους ανθρώπους. Δυστυχώς η αρχαιοελληνική Αιδώ, την οποία τόσο ποιοτικώς προβάλλει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, υποφέρει.

Οι αμαρτίες πορεύονται, ως λογικές συμπεριφορές. Το ψεύδος είναι τέχνη, πείθει, για το κέρδος, η συκοφαντία είναι ευφυές τέχνασμα. Όλα αυτά και άλλα είναι κυριαρχούσες μορφές.
Αυτή η γυναίκα ρωτά τον Ιησού για την έντονη διαφορά μίσους με τους Εβραίους. Πού πρέπει να προσκυνούν τον Θεό;

Ο Ιησούς Χριστός, στο ερώτημα της απαντά ότι θα έρθει ο καιρός που ούτε στο ένα μέρος ούτε στο άλλο θα λατρεύεται ο Θεός. Αυτό κι έγινε. Ο Θεός λατρεύεται σε πολλές Εκκλησίες από χιλιάδες ανθρώπους, ανεξαρτήτως από χώρα, από τόπο καταγωγής. Η αληθινή προσκύνηση γίνεται διά της Θείας Ευχαριστίας. Εκεί συνυπάρχει ο Πατήρ, ο Υιός, το Άγιο Πνεύμα, η Αγία Τριάδα Ομοούσιος-Αχώριστος-Αδιαίρετος.

Η πίστη είναι εσωτερικός πόθος που μετατρέπεται σε ισχυρή δύναμη ψυχής. Αυτό έκανε η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις, μέσα από τη συναίσθηση. Πίστεψε η ίδια αμέσως, έτρεξε ενθουσιασμένη και οδήγησε στην Πίστη τα δύο της παιδιά, τα αδέρφια της, τους συγγενείς της, πολλούς άλλους.

Ο διερευνητικός διάλογος του Ιησού Χριστού, με την Αγία πλέον Φωτεινή, δηλώνει και την οδηγία Του προς τους ανθρώπους, να ερευνούν, να ψάχνουν, να ρωτούν, ακόμα και να αμφισβητούν. Μόνο με αυτό τον τρόπο ανακαλύπτουν την αλήθεια της αιώνιας ζωής.

Ας δούμε την πορεία της ζωής πολλών Μοναχών και Μοναζουσών, που εγκατέλειψαν και εγκαταλείπουν θέσεις, αξιώματα, δόξες και προτίμησαν και επιλέγουν τη σωτηρία της ψυχής μέσα από τη γαλήνη του φυσικού περιβάλλοντος, δίνοντας κάθε στιγμή τις πνευματικές μάχες.

Ζουν στον μοναχισμό άνθρωποι που μεγάλωσαν μέσα στην αθεΐα, μέσα στα υλικά αγαθά, μέσα στα πλούτη, που ζούσαν στην πολυτέλεια και ζούσαν για την πολυτέλεια, από όλες σχεδόν τις γνωστές χώρες.

Ας δούμε ανθρώπους με ισχύ, που κινούν τύχες συνανθρώπων τους, οι οποίοι κατά καιρούς ή/και μονίμως προσφεύγουν σε Μοναστήρια, σε Εκκλησίες. Ο Ιησούς Χριστός, μέσα από το διάλογο με την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα, μας οδηγεί στην ασφαλή πορεία, από εμάς εξαρτάται.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλη

Ερευνητής, Μελετητής

Το κρυμμένο θαύμα, Στέλλα Βερτινάκη

 Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Στέλλα Βερτινάκη (facebook)

Μέγας Κωνσταντίνος

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε ανακηρύξει τον Μέγα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του «ισαποστόλους» και τους κατέταξε στον χώρο των Αγίων. Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν γιος του Αύγουστου Ηγεμόνα της Δύσης Κωνστάντιου του Χλωρού. Αρχικά διαδέχτηκε τον πατέρα του Κωνστάντιο, στο αξίωμά του, αμέσως μετά τον θάνατό του.

Όπως ήταν τότε τα δεδομένα της εποχής οι νέοι ηγέτες αντιμετώπιζαν, όπως και στην πορεία, στρατιωτικά, στα πεδία των μαχών εξίσου φιλόδοξους για την ηγεσία. Για να σταθεροποιούνταν στην ηγεσία έπρεπε να κερδίζουν καταφανώς στις στρατιωτικές συγκρούσεις τους ισχυρούς τους αντιπάλους.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατόρθωσε με ταχύτητα να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του.

Συγκρούστηκε, όπως είναι ιστορικώς καταγεγραμμένο, με τον Μαξέντιο. Το προηγούμενο βράδυ είδε το όραμα του Σταυρού: «Εν Τούτω Νίκα», όπως το καταγράφει ο Ιστορικός Ευσέβιος.

Μετά από αυτό το όραμα και με τον Σταυρό μπροστά νίκησε τον Μαξέντιο. Πίστεψε στον Χριστό, Τον υπηρέτησε εμπράκτως, μέχρι το τέλος της ζωής του. Με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνο), το 313, απέδειξε την πίστη του και την προστασία που είχαν πλέον οι Χριστιανοί τόσο από τον ίδιο όσο και από τους επόμενους Αυτοκράτορες, αφού διατάγματα και νόμοι ισχύουν διαχρονικά, ανεξαρτήτως από τα πρόσωπα, που κυβερνούν και από το πέρασμα των χρόνων.

Έξυπνος και διορατικός, όπως χαρακτηρίζεται, λόγω του έργου και των δράσεών του, ενίσχυσε την Εκκλησία εμπράκτως. Παραχώρησε, για την εποχή, πρωτοποριακά Προνόμια στην Εκκλησία. Προνόμια, που εφαρμόζονταν στο Βυζάντιο και τα οποία μέχρι σήμερα εφαρμόζονται διαχρονικώς και αδιαλείπτως, από όλες τις Πολιτειακές ηγεσίες, τόσο των κατά καιρούς κατακτητών, όσο και από όλα τα κράτη που υπάρχουν και λειτουργούν Χριστιανικές Εκκλησίες. 

Τέτοια ισχυρά Προνόμια είναι η Εκκλησία να έχει δικαίωμα να δέχεται δωρεές, να χειρίζεται κατ` επέκταση αυτόνομα τα οικονομικά της θέματα και ο πνευματικός Ηγέτης (ο Πατριάρχης), ως Εκκλησία να ασκεί έλεγχο και δικαστική εξουσία στους Κληρικούς. Δηλαδή η Εκκλησία, από την απόφαση αυτή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και στο εξής, διαχρονικώς, έχει πλήρη οργανωτική και διοικητική αυτονομία. 

Κατάργησε, επίσης, τον σταυρικό θάνατο, αφού σε αυτόν ανέβηκε ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, από αγάπη για τους ανθρώπους, ώστε να τους οδηγήσει από το σκοτάδι της ζωής και της αβύσσου στο Φως της ζωής και της αιωνιότητας, με τη Δική Του Σταυρική Θυσία και Πανένδοξη Ανάσταση.

Αφού, ο Μέγας Κωνσταντίνος, νίκησε τον Μαξέντιο και κυρίευσε τη Ρώμη, μετέφερε την Πρωτεύουσα, θεσμικά, διοικητικά, πολιτιστικά, πνευματικά, από τη φθαρμένη και αλλοιωμένη Ρώμη στη Νέα Ρώμη, στο Βυζάντιο.  

Η γεωγραφική, η στρατηγική της θέση, προνοούσε ένδοξη πορεία, συνδυαστικά με τον συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, σε όλη την περιοχή.

Το 323 νίκησε και τον Λικίνιο. Αμέσως προχώρησε στη μείωση της φορολογίας. Είναι ίσως ο πρώτος ηγέτης, χρονικώς, στην Ιστορία, που ταυτοχρόνως με τη μείωση της φορολογίας, προχώρησε στη δημιουργία έργων προς όφελος του συνόλου των μελών της Αυτοκρατορίας του.

Με δική του πρωτοβουλία, διαβλέποντας τον κίνδυνο της θρησκευτικής, συνεπώς και της κοινωνικής διάσπασης, με συνέπειες για την Αυτοκρατορία, συνήλθε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 325, η οποία, ως γνωστό καταδίκασε τον Άρειο.

Ένας  Ηγέτης δεν ήταν δυνατό να ανεχθεί εγκεφαλικού τύπου ερμηνείες των Θείων Μυστηρίων και Αρχών. Είχε συνείδηση ότι αυτά που επιτύγχανε, δεν ήταν δικές του επιτυχίες αλλά θέλημα του Ιησού Χριστού, με το: «Εν Τούτω Νίκα», με μπροστάρη τον Σταυρό.

Πρέπει να σημειώσουμε το γεγονός ότι πριν να αποβιώσει και όχι πριν να φύγει, όπως αναφέρεται σήμερα, από όσους τους αρέσουν τα γήινα ταξίδια και θεωρούν την αποβίωση ως ταξίδι, είχε βαπτιστεί. Αυτό δηλώνει τη βαθιά του Πίστη στον Ιησού Χριστό.

Εκτιμώ ότι δεν είναι τυχαία η χρονική επιλογή της βάπτισής του, ούτε βεβαίως αμφιταλαντευόταν, αλλά συνδέεται με διαχρονικό μήνυμα της ουσιώδους σημασίας της βάπτισης, ως το Θείο Μυστήριο που οδηγεί τον άνθρωπο στην πορεία και στη μίμηση της εν τη γη ζωής του Ιησού Χριστού. Στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου οι Χριστιανοί της Αυτοκρατορίας δεν ήταν η πλειοψηφία. Επίσης και στις ημέρες μας βλέπουμε ανθρώπους από άλλες θρησκείες να ασπάζονται την Ορθοδοξία και με ενθουσιασμό, ανεξαρτήτως από ηλικία, να βαπτίζονται. Η ενέργειά του αυτή, εκτιμώ ότι είχε και έχει ουσιώδεις πνευματικώς σωτήριες προεκτάσεις.

Η μεταφορά της Πρωτεύουσας, από τον ίδιο στην μετέπειτα προς τιμή του ονομαζόμενη Κωνσταντινούπολη (Η του Κωνσταντίνου Πόλη), προσέφερε χιλιόχρονη δόξα στους Έλληνες, εξελληνίζοντας την Αυτοκρατορία και τοποθετώντας την σε γνήσια ελληνικά εδάφη. Τι κι αν σήμερα είναι κατακτημένη, όπως και όλα τα ελληνικά εδάφη της Μικράς Ασίας μέχρι και τον Εύξεινο Πόντο, η Πόλη αυτή έχει μέσα στα σπλάχνα της, όπως και όλες εκείνες οι περιοχές Ελληνισμό, με προεξάρχοντες χιλιάδες Σταυρούς.

Όποιος, Παγκοσμίως, στοχεύει να έχει την αξία και την πνευματική βαρύτητα μορφωμένου, γνωρίζει ότι οφείλει να μελετά Βυζάντιο, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Μικρά Ασία, επιδράσεις του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος, που εκκινούν από τους Προσωκρατικούς Φιλοσόφους μέχρι τα Ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια των περιοχών αυτών, τα οποία διδάσκουν.

Αυτή η Αυτοκρατορία, χάρη στον Μέγα Κωνσταντίνο και στη μητέρα του Αγία Ελένη, με τις αρετές του πατέρα του Κωνστάντιου Χλωρού, με τις ουσιώδεις Χριστιανικές ηθικές αρετές και νουθεσίες, που έλαβε, δεν περιορίζεται στον χρόνο που έζησε αλλά απλώνεται ανά τους αιώνες. Τι να γράψει κάποιος από την όλη πορεία της! Αγίους, Τρεις Ιεράρχες, Βυζαντινή τέχνη, αποκρούσεις εξ` ανατολών εχθρών και κινδύνων, Πέρσες, Άραβες, σώζοντας και τον εαυτό της και την λόγω ανυπαρξίας δομών, ανύπαρκτη Ευρώπη με τους λαούς της, τους τόσο τότε ταλαιπωρημένους από έλλειψη πολιτισμών, πνεύματος, δομών κλπ. Ιουστινιανός, Αγία Σοφία, Θεοδώρα, Ζωή, Ηράκλειος, Θεολογική Σχολή της Χάλκης, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Άγιο Όρος.

Όλα τα πάρα πάνω και πολλά άλλα, διαχρονικώς ποιοτικού χαρακτήρα, συνθέτουν τη φυσική συνέχεια και συνέπεια του Ελληνισμού προς την ανθρωπότητα. Είναι το μοναδικό, όπως συνήθως τονίζεται και γράφεται, από έγκριτους μελετητές και Ιστορικούς, φαινόμενο Κράτους-Αυτοκρατορίας, που ενώ δεν υφίσταται, εξακολουθεί η πνευματική του πορεία και διδασκαλία.

Τιμούμε  Μέγα Κωνσταντίνο, Αγία Ελένη, Κωνστάντιο Χλωρό, σημαίνει τιμούμε, μελετούμε, γνωρίζουμε την ιστορία μας και όλες αυτές τις προσωπικότητες χάρη στις οποίες πατάμε εμείς  στο Παγκόσμιο Προσκήνιο, εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον!

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής

Άπαντα τα Νομικά, Αχιλλέως Κ. Αιμιλιανίδη

Πρόσκληση

Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, ο επίμονος συνωμότης

Ο επίμονος συνωμότης

Ηταν ο «Χουντίνι», ο «Κικέρων», ο «Κλήμης», ο «Λαέρτης». Ηταν υπάλληλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου και μέλος μυστικής οργάνωσης. Ηταν αρχηγός ανταρτικής ομάδας, υπουργός, συνωμότης, επίδοξος πραξικοπηματίας. Η πολυτάραχη, σύντομη ζωή του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη ταυτίζεται με την ιστορία του Κυπριακού. Από τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα κατά των Αγγλων στο αίτημα της ένωσης με την Ελλάδα, από την άνοδο του εθνικισμού στη βία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, από τη στοίχιση πίσω από την ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις εσωτερικές πολιτικές έριδες, ο Γιωρκάτζης λειτούργησε ως σημαίνων παράγοντας και πολύ συχνά ως καταλύτης. Αντιφατική προσωπικότητα με αμφιλεγόμενη δράση, υποδεικνύει με τον βίο και την πολιτεία του πόσο πολυδαίδαλο και σκοτεινό είναι στην πραγματικότητα το μέγαρο που στεγάζει τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου.

«Χουντίνι»: Ο αντίπαλος της αποικιοκρατίας

Γεννημένος στο Παλαιχώρι της Κύπρου στις 21 Νοεμβρίου 1930 ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης είναι το πέμπτο παιδί μιας επταμελούς οικογένειας που διακρίνεται για την ενεργητικότητα και την οξύνοια, αλλά όχι και την ευρεία μόρφωσή του. Η κυπριακή κοινωνία, στην οποία βγαίνει αποφοιτώντας από τη Σχολή Σαμουήλ το 1950, ασφυκτιά ως βρετανική αποικία. Η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία ζητεί με έντονο τρόπο την ένωση με την Ελλάδα, η τουρκοκυπριακή μειοψηφία στρέφεται αργά αλλά σταθερά προς την Τουρκία. Στα 24 του ο πολιτικοποιημένος Γιωρκάτζης θα επιλέξει ως λύση τα όπλα: είναι ανάμεσα στα πρώτα στελέχη που συγκροτούν τα κλιμάκια της απελευθερωτικής οργάνωσης ΕΟΚΑ που συστήνει ο ελλαδίτης στρατηγός Γεώργιος Γρίβας με την επίνευση της ελληνικής κυβέρνησης το φθινόπωρο του 1954. Απλός υπάλληλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου στην καθημερινότητά, γίνεται παράλληλα ο «Κικέρων», επιφορτισμένος από τον Γρίβα με το καθήκον «να εντοπίζει στόχους, να βρίσκει ασφαλή κρησφύγετα και να στρατολογεί πράκτορες», όπως σημειώνει ο γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ στο βιβλίο του «Ιστορία της Κύπρου» (τ. Β’, εκδ. Εστία). Τον Μάιο του 1955 αποκτά με την εξουσιοδότηση του αρχηγού μία επιπλέον ιδιότητα, εκείνη του εκτελεστή των προδοτών του αγώνα. 

Ο «σιωπηλός άνθρωπος που δεν έγραφε τίποτα σε χαρτί», σύμφωνα με τον Ρίχτερ, οργανώνει δίκτυα πληροφοριοδοτών στο εσωτερικό της κυπριακής αστυνομίας, όπως και ομάδες εκτελεστών, είναι όμως εξαιρετικά προσεκτικός ώστε να μην αναμειχθεί σε δολοφονικές πράξεις. Συλλαμβάνεται τον Σεπτέμβριο του 1955 κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης ενός επιλεγμένου στόχου, αλλά αθωώνεται επειδή προνόησε να μην οπλοφορεί. Παραμένει φυλακισμένος ωστόσο στο κάστρο της Κερύνειας για δύο εβδομάδες, έως ότου πραγματοποιήσει την πρώτη από τρεις θεαματικές αποδράσεις που έκαναν τους Βρετανούς να του αποδώσουν το παρωνύμιο «Χουντίνι». Στην εντυπωσιακότερη από αυτές, στις 31 Αυγούστου 1956, μια άλλη σκοτεινή φυσιογνωμία του Κυπριακού, ο Νίκος Σαμψών, πραγματοποιεί έφοδο στο Γενικό Νοσοκομείο της Λευκωσίας, όπου ο Γιωρκάτζης είχε μεταφερθεί προσποιούμενος τον άρρωστο, δίνοντάς του την ευκαιρία να απαλλαγεί από τις χειροπέδες του και να δραπετεύσει από μια πλαϊνή είσοδο. Με τις δάφνες του βασανισμένου από το βρετανικό καθεστώς αγωνιστή, ο για τους φίλους του «Πόλυς» εισέρχεται μετά το τέλος της αποικιοκρατίας το 1959 στη νέα εποχή που ευαγγελίζονται οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου ως ανερχόμενο πολιτικό στέλεχος.

«Ισχυρός ανήρ»: ο άνθρωπος των μηχανισμών

Η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος τον Αύγουστο του 1960 με πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και Σύνταγμα που εξασφαλίζει ανεκτό τότε καθεστώς τόσο για την πλειοψηφία του 82% των Ελληνοκυπρίων όσο και για τη μειοψηφία του 18% των Τουρκοκυπρίων. Παρά τις υπαρκτές ασυμφωνίες και τα προβλήματα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, την ανάμειξη των εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) και το ασταθές πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, η γενικότερη αίσθηση είναι ότι ύστερα από τέσσερα χρόνια σκληρού αντιαποικιοκρατικού αγώνα και πολλές εκατοντάδες νεκρούς η ειρήνευση του νησιού αρκεί για να βρεθεί ένα modus vivendi. 

Στην πραγματικότητα, το Σύνταγμα αποδεικνύεται αλυσιτελές, η επιρροή των εγγυητριών δυνάμεων φθοροποιός, οι προσωπικές εμμονές της ηγεσίας των κοινοτήτων ανυπέρβλητες, ο ανταγωνισμός των υπερδυνάμεων αποσταθεροποιητικός. Ολα αυτά όμως βρίσκονται στο μέλλον. Στο παρόν, ο Μακάριος σχηματίζει μεταβατική κυβέρνηση με τους πρωταγωνιστές του αντιαποικιοκρατικού αγώνα και ο Γιωρκάτζης προτού καν κλείσει τα 30 ορκίζεται υπουργός Εργασίας. Λίγο αργότερα θα μετακινηθεί στο υπουργείο Εσωτερικών, ενώ από το 1964 αναλαμβάνει παράλληλα και το υπουργείο Αμυνας. Στο μεταξύ έχει αναδειχθεί σε υπ’ αριθμόν 2 της κυπριακής ιεραρχίας: είναι ο «ισχυρός ανήρ», όπως τον περιγράφει στο βιβλίο του «Ανοχύρωτη πολιτεία. Κύπρος 1960-1974» (2 τ., εκδ. Εστία) ο Νίκος Κρανιδιώτης, στενός συνεργάτης του Μακαρίου και γνώστης του πολιτικού παρασκηνίου.

Η εξαιρετικά νευραλγική θέση του θα τον καταστήσει άνθρωπο των μηχανισμών. Είναι de facto επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών, εποπτεύει το αστυνομικό δίκτυο, γίνεται αρχηγός του κυπριακού κλάδου της Gladio, του δικτύου μυστικών οργανώσεων που είχε οργανωθεί στη Δυτική Ευρώπη για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο της ανάρρησης κομμουνιστικών κομμάτων στην εξουσία. Η τελευταία εξελίσσεται στην «Οργάνωση Ακρίτας», εξοπλίζεται σύμφωνα με ορισμένες πηγές με όπλα που της χορηγεί η ήδη σκοτεινή προσωπικότητα του μετέπειτα δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου και χρησιμοποιείται τόσο κατά της ακραίας εθνικιστικής τουρκοκυπριακής οργάνωσης ΤΜΤ όσο και ως ιδιωτικός στρατός του ίδιου του Γιωρκάτζη. Επίμονες φήμες υποστηρίζουν ότι παρακολουθεί τηλεφωνικά φίλους και εχθρούς του Μακαρίου. Επιτηρεί τόσο τη δεξιά αντιπολίτευση όσο και το ΑΚΕΛ, κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου, παρά το ότι αυτό συντάσσεται με τη γραμμή του Αρχιεπισκόπου. Ταυτόχρονα φροντίζει για την καλλιέργεια πολιτικής πελατείας: Στις αρχές του 1962 ανασυντάσσει τους παλιούς πολεμιστές της ΕΟΚΑ σε συνδέσμους αγωνιστών από τους οποίους αντλεί υποστήριξη.

Σε ένα νεόκοπο κράτος με πρόσφατο παρελθόν βίας και παρόν υπόπτου ανακωχής η επιβολή της τάξης απαιτεί λεπτούς χειρισμούς. Το κατά πόσον η ευθύνη για την έκρηξη της διακοινοτικής βίας στη Λευκωσία, η οποία σύμφωνα με τα τότε επίσημα στοιχεία στοίχισε τη ζωή σε 364 Τουρκοκυπρίους και 174 Ελληνοκυπρίους, τον Δεκέμβριο του 1963, βαραίνει αποκλειστικά τον Γιωρκάτζη παραμένει σημείο αντιλεγόμενο. Το ότι δεν κατόρθωσε να ελέγξει τις επίσημες και ανεπίσημες στρατιωτικές δυνάμεις που είχε στα χέρια του είναι βέβαιο. Το ερώτημα είναι αν επιθυμούσε πραγματικά να τις συγκρατήσει. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες που επικαλείται ο κύπριος δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης στο βιβλίο του «Η πρώτη διχοτόμηση. Κύπρος 1963-1964» (εκδ. Αλφάδι), ο εξοργισμένος Μακάριος σπεύδει στα γραφεία της Οργάνωσης του Γιωρκάτζη κατηγορώντας τον για υποκίνηση των επεισοδίων. Ο ίδιος έχει προλάβει να κρυφτεί πίσω από μια κουρτίνα, αφήνοντας τον μελλοντικό πρόεδρο Γλαύκο Κληρίδη να επιχειρήσει να τον εξευμενίσει. Στάση αντιστρόφως ανάλογη από εκείνη που λίγο νωρίτερα κρατά, όταν προσπαθεί ανεπιτυχώς να πείσει τηλεφωνικά τον διοικητή των ελληνικών δυνάμεων που στάθμευαν στην Κύπρο (ΕΛΔΥΚ) να αναμειχθεί στις συγκρούσεις φωνάζοντάς του «να σε χέσω, κύριε διοικητά».

Αντίθετα με ό,τι μπορεί να υποδηλώνει η υποτακτική του στάση προς τον Μακάριο, o Γιωρκάτζης δεν είναι άνθρωπος των συμβιβασμών. Η πολιτική λειτουργεί για εκείνον ως παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος με νικητές και ηττημένους – ενδιάμεσος βαθμός δεν υπάρχει. Το έχει αποδείξει ήδη από τα χρόνια της ΕΟΚΑ: εκτός από ενόχους προδοσίας ή βρετανούς αποικιοκράτες, η ομάδα του έχει εκκαθαρίσει και ατίθασους Τουρκοκυπρίους ή ενοχλητικούς ελληνοκύπριους αριστερούς. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που τον εμπιστεύονται πλήρως – σε μια σκληρή εποχή όμως κάθε άνθρωπος έχει τη χρήση του. Διόλου τυχαία, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων του 1964 μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στην περιοχή Μανσούρας-Κοκκίνων ο Γιωρκάτζης θα είναι εκείνος που θα τηλεφωνήσει στην αμερικανική πρεσβεία απειλώντας με επίθεση σε άσχετα τουρκοκυπριακά χωριά αν η τουρκική αεροπορία δεν σταματήσει τους βομβαρδισμούς ελληνοκυπριακών θέσεων. Η απειλή είναι πειστική όχι επειδή ο Γιωρκάτζης λόγω θέσης μπορεί να κινήσει άμεσα τους συγκεκριμένους μηχανισμούς, αλλά ακριβώς επειδή λογίζεται επίφοβος.

«Συνωμοτική προσωπικότητα»: ο επίδοξος πραξικοπηματίας

Είτε προετοιμάζεται από νωρίς για μια μελλοντική έφοδο στην προεδρική εξουσία είτε είναι απλώς εκ φύσεως συγκεντρωτικός, διεκδικεί μονίμως νέες αρμοδιότητες και διοικητικά τιμάρια. Δημιουργεί το προσωπικό του δίκτυο εντός των αστυνομικών υπηρεσιών, θέλει να υπαγάγει υπό τις διαταγές του τον αρχηγό της Εθνικής Φρουράς (του κυπριακού στρατού, με άλλα λόγια), ενώ όταν το 1964 η ελληνική κυβέρνηση στέλνει τμηματικά με μυστικό τρόπο μια μεραρχία στρατού στην Κύπρο ως αποτρεπτικό μέτρο πιθανής τουρκικής εισβολής, απαιτεί να τεθεί υπό τον έλεγχό του. Προσκρούοντας στην άρνηση της κυβέρνησης λέγεται ότι αναρωτιέται: «Τότε τι υπουργός Αμύνης της Κύπρου είμαι και τι αρμοδιότητα έχω;».

Τα ίδια τα γεγονότα θα συνωμοτήσουν για να υπονομεύσουν τη θέση αυτής της κατά τον Κρανιδιώτη «έντονα συνωμοτικής προσωπικότητας». Μετά τη σύγκρουση με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β’ και την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1965 οι κυβερνήσεις των Αποστατών και αργότερα της δικτατορίας επιχειρούν να παραγκωνίσουν τον Μακάριο αποβλέποντας σε μια λύση του Κυπριακού μέσω διμερών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, τακτική που ευνοούν και οι ΗΠΑ. Ως αντίβαρο στον ατίθασο Αρχιεπίσκοπο προωθείται ο συντηρητικότερος, σφοδρός αντικομμουνιστής Γρίβας. Με εκείνον στο προσκήνιο ο Γιωρκάτζης χάνει τα ερείσματά του στον ελληνικό στρατό της Κύπρου. Οφείλει στη δεδομένη συγκυρία να διαλέξει στρατόπεδο ή να δημιουργήσει το δικό του. Εχοντας και εκείνος δάφνες αδιάλλακτου ενωτικού, με πρόσβαση στο ημίφως των μυστικών υπηρεσιών, ο ρόλος των οποίων είχε αναβαθμιστεί ελέω χούντας, ο Γιωρκάτζης αποφασίζει να παίξει το δικό του παιχνίδι ως ανεξάρτητος παράγοντας.

Σύμμαχός του στις επερχόμενες επικίνδυνες περιστάσεις, η αίσθηση του αδίστακτου που τον ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. «Ο Γιωρκάτζης δεν έχει αρχές και δεν υπάρχει κανενός είδους έγκλημα που δεν θα μπορούσε να διαπράξει» τηλεγραφεί η Υπάτη Βρετανική Αρμοστεία προς το Foreign Office τον Οκτώβριο του 1969. Σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» τον Μάιο του 1976 ο τότε πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης ομολογεί ότι πάντοτε τον θεωρούσε «διπλό πράκτορα». Ο Κρανιδιώτης δεν διστάζει να τον χαρακτηρίσει «άνθρωπο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών» και ο ίδιος ο Μακάριος φέρεται να τον χρίζει συνεργάτη των συνταγματαρχών. Την περίοδο 1968-1970 ο Γιωρκάτζης θα τους δικαιώσει όλους αναφορικά με τον αμοραλισμό του και την έφεση στις μηχανορραφίες.

Οταν ο Αλέκος Παναγούλης καταφεύγει στην Κύπρο καταζητούμενος από τη χούντα, τον εντοπίζει ο Γιωρκάτζης. Αντί να τον συλλάβει, συναντάται μαζί του και καταλήγει ο ίδιος αντιστασιακός, προμηθεύοντάς τον με όπλα και εκρηκτικά. Τα κίνητρά του; Η μία άποψη θέλει τον Γιωρκάτζη χολωμένο από την τυχοδιωκτική πολιτική των συνταγματαρχών στο Κυπριακό να αποφασίζει να στραφεί εναντίον τους. Η δεύτερη, την οποία υποστηρίζει ο Δρουσιώτης στο βιβλίο του «Δύο απόπειρες και μια δολοφονία. Η χούντα και η Κύπρος, 1967-1970» (εκδ. Αλφάδι), υποστηρίζει ότι ο Γιωρκάτζης δρα ως σύμμαχος τη χουντικής «σκληροπυρηνικής πτέρυγας» των Ιωάννη Λαδά, Κώστα Ασλανίδη και του μετέπειτα δικτάτορα Δημητρίου Ιωαννίδη, αποσκοπώντας σε προσωπικά οφέλη μετά την άνοδό τους στην εξουσία. Με την αποτυχία της απόπειρας του Παναγούλη όμως ο ρόλος του Γιωρκάτζη αποκαλύπτεται και επέρχεται η πτώση: την 1η Νοεμβρίου 1968 εξαναγκάζεται σε παραίτηση.

Εκτός νυμφώνος της εξουσίας επιζητεί απεγνωσμένα διόδους επιστροφής, με αποτέλεσμα να καθίσταται ύποπτος στον Μακάριο. Καθώς ο Γιωρκάτζης αποτελεί δυνητικό εναλλακτικό πολιτικό πόλο και διατηρεί λαϊκή επιρροή ως ιδρυτής του Ενιαίου Κόμματος μαζί με τους Γλαύκο Κληρίδη και Τάσσο Παπαδόπουλο, οι σχέσεις τους ψυχραίνονται – ιδιαίτερα από τη στιγμή που στη Λευκωσία του 1969 κέντρα και παράκεντρα εξουσίας πολλαπλασιάζονται: η μακαριακή κυβέρνηση, τέσσερα νεοϊδρυθέντα κόμματα, οι παράνομες αντιμακαριακές ομάδες του Γρίβα, οι ελλαδίτες χουντικοί και αντιχουντικοί αξιωματικοί των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, οι ηγέτες των Τουρκοκυπρίων και οι παραστρατιωτικές τουρκοκυπριακές οργανώσεις συνθέτουν το ιδανικό σκηνικό μακιαβελικών προδιαγραφών. Πρόθυμος συνωμότης πλέον, ο Γιωρκάτζης καθίσταται «το πρώτο όργανο των συνταγματαρχών», όπως σημειώνει ο Κρίστοφερ Χίτσενς στο βιβλίο του «Hostage to History» (εκδ. Verso). Ο Γλαύκος Κληρίδης φέρεται να προειδοποιεί τον Μακάριο από τον Φεβρουάριο του 1970 ότι επίκειται πραξικόπημα και απόπειρα δολοφονίας του, κατονομάζοντας ως φυσικό αυτουργό τον πρώην υπουργό Εσωτερικών. 

Διάσπαρτες μαρτυρίες ενεχομένων και τεκμήρια που ήρθαν αργότερα στο φως συγκλίνουν στο ότι ο απριλιανός πρωτεργάτης Δημήτρης Παπαποστόλου, τότε διοικητής της Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο, μυεί τον Γιωρκάτζη σε σχέδιο δολοφονίας του Μακαρίου και ανατροπής της κυβέρνησής του με τις ευλογίες της χούντας. Ταυτόχρονα, ο Παπαποστόλου παίζει διπλό παιχνίδι αφήνοντας να διαρρεύσουν στον Μακάριο πληροφορίες κατά του Γιωρκάτζη προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει ως αποδιοπομπαίο τράγο σε περίπτωση απροόπτου. Η απόπειρα πραγματοποιείται στις 8 Μαρτίου 1970, ο Μακάριος όμως διασώζεται. Δέκα άτομα συλλαμβάνονται, μεταξύ των οποίων και άνθρωποι του περιβάλλοντος του Γιωρκάτζη.

Ο Αρχιεπίσκοπος τον κατονομάζει ευθέως στους στενούς συνεργάτες του ως εμπνευστή της συνωμοσίας και διατάζει αρχικά τη σύλληψή του – για να την ανακαλέσει αργότερα. Σε δεινή θέση ο Γιωρκάτζης δηλώνει ότι αποσύρεται από την πολιτική και επιχειρεί στις 13 Μαρτίου να διαφύγει στη Βηρυτό. Επειτα από προσωπική εντολή του Μακαρίου όμως το αεροπλάνο στο οποίο επιβαίνει επιστρέφει στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Για την κοινή γνώμη η απόπειρα διαφυγής επιβεβαιώνει το όργιο φημών, ενώ οι ισχνές δικαιολογίες του ακυρώνουν το τεκμήριο της αθωότητας. Στο πρωτοσέλιδο των «Νέων» της 14ης Μαρτίου 1970 η συνομιλία του με τον απεσταλμένο της εφημερίδας στη Λευκωσία Μανώλη Μαθιουδάκη είναι χαρακτηριστική: «–Πού θα πηγαίνατε; –Στη Βηρυτό. –Για πόσες ημέρες; –Δεν είχα αποφασίσει. –Γιατί διαλέξατε τη Βηρυτό; –Γιατί ήταν πιο κοντά. Ηθελα να ξεσκάσω». Το επόμενο βράδυ, καθ’ οδόν με το αυτοκίνητό του προς την απόμερη τοποθεσία Μία Μηλιά για προγραμματισμένη συνάντηση με τον Παπαποστόλου, όπως είχε δηλώσει σε φίλους του, θα δολοφονηθεί με επτά σφαίρες.

Γιατί δολοφονήθηκε ο Γιωρκάτζης; Αναφορικά με τα άμεσα κίνητρα οι απόψεις διίστανται. Ο Νίκος Κρανιδιώτης απηχεί μια παλαιότερη προσέγγιση, η οποία θέλει τον πρώην υπουργό Εσωτερικών μεταμεληθέντα να έχει στραφεί «προς το παρ’ ολίγον θύμα του και, αποκαλύπτοντας όλες τις λεπτομέρειες της συνωμοσίας, να ζητεί τη δική του εξιλέωση και την τιμωρία των άλλων». Ο Δρουσιώτης υποστηρίζει αντιθέτως ότι ο Γιωρκάτζης δεν είχε άλλη οδό διαφυγής από το να ελπίζει στην εκδήλωση της στάσης και στην άμεση ανατροπή του Αρχιεπισκόπου. Με αυτή την ελπίδα πορευόταν στο μοιραίο ραντεβού της 15ης Μαρτίου: «Αύριο θα κάμουν το πραξικόπημα» έλεγε στους φίλους του Βάσο Τόφα και Κυριάκο Πατατάκο. Οσο για τα έγγραφα με τις λεπτομέρειες του σχεδίου του πραξικοπήματος που ο τελευταίος παρέδωσε στον Μακάριο μετά τον θάνατο του Γιωρκάτζη, ο Δρουσιώτης επικαλείται μαρτυρία του Πατατάκου στην οποία δεν αναφέρεται τίποτε περί μεταμέλειας: όφειλε να τα φυλάξει σε «ασφαλές μέρος» και μόνο στην περίπτωση που συνέβαινε κάτι στον Γιωρκάτζη να τα παραδώσει – αν και όχι στον Αρχιεπίσκοπο, αλλά στον πολιτικό του συνεργάτη στο Ενιαίο Κόμμα Γλαύκο Κληρίδη. Και οι δύο ερμηνείες ωστόσο συγκλίνουν στο ότι ο Γιωρκάτζης από κεφάλαιο της συνωμοσίας είχε καταστεί πλέον ζημιογόνος παράγοντας: το ισοζύγιο της γνώσης του ήταν τέτοιο ώστε νεκρός άξιζε περισσότερο παρά ζωντανός.

Παρίας μετά θάνατον για τον πολιτικό κόσμο της Κύπρου, ο Γιωρκάτζης κηδεύεται στις 17 Μαρτίου 1970 παρουσία 20.000 ατόμων. Από την κυβέρνηση το «παρών» δίνει μόνο ο προσωπικός φίλος και κουμπάρος του Τάσσος Παπαδόπουλος. Το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που δεν κατάφερε εκείνος να φέρει σε πέρας πρόκειται να πραγματοποιήσουν για λογαριασμό των συνταγματαρχών τέσσερα χρόνια αργότερα οι τοποτηρητές του Ιωαννίδη στην ΕΟΚΑ Β’ και στην Εθνική Φρουρά. Και ο πραγματικός επίλογος της ζωής του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη είναι τελικά ο ίδιος με αυτόν της τραγικής κυπριακής 25ετίας στην οποία πρωταγωνίστησε: η τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ Πέμπτη 11 Μαϊ 2023
Αφιερώματα
Ο επίμονος συνωμότης
11.06.2012
Μάρκος Καρασαρίνης   

Διαγράψτε την Ελλάδα... Αν τολμάτε

 Ένα άρθρο που αξίζει να φτάσει σε κάθε γωνιά της γης και να διαβαστεί από όλους

Ο Αμερικάνος λογοτέχνης Robert Elias Najemy γράφει για την Ελλάδα.

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.

Γκρεμίστε κάθε τι ελληνικό από όλο τον Πλανήτη.

Έπειτα σβήστε την ελληνική γλώσσα από παντού. Από την Ιατρική σας, την Φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (Γεωμετρία, Άλγεβρα),από την Φυσική και τη Χημεία σας, από την Αστρονομία σας.

Από την πολιτική σας.

Από την καθημερινότητά σας.

Διαγράψτε τα Μαθηματικά.

Διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη.

Σβήστε την Γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας,

Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου.

Διαγράψτε την Δημοκρατία και την πολιτική.

Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω-κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά.

Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη).

Σβήστε από την καθημερινότητά σας κάθε ελληνική λέξη.

Αλλάξτε τα Ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού (και αυτό βγαίνει από τα ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα).

Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία).

Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες.

Αλλάξτε την παιδεία σας.

Αλλάξτε το όνομα της ιστορίας.

Αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμιά σας.

Αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας (χρησιμοποιήστε τον αραβικό).

Διαγράψτε την Φιλοσοφία.

Διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

Θα πείτε: «δεν γίνεται»!

Σωστά. ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!

Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον Πλανήτη!

Η πρόκληση πάντως ισχύει...

Robert Elias Najemy  

Πώς θα νικήσουμε την αϋπνία, το ροχαλητό και την άπνοια; Η καταπολέμηση προβλημάτων ύπνου

Καταπολέμηση προβλημάτων ύπνου: Ροχαλητό, αϋπνία και άπνοια 

Ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος, η Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου, η Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Λευκωσίας και η AHEPA (American Hellenic Educational Progressive Association) συνέστησαν ειδική ομάδα (task force) με στόχο την καθιέρωση ενός προγράμματος συνεχούς ενημέρωσης και εκπαίδευσης του ευρύτερου κοινού, των ασθενών και των επαγγελματιών υγείας για φλέγοντα, σημαντικά και επίκαιρα θέματα ιατρικής, ποιότητας ζωής και υγείας.

Το πρόγραμμα άρχισε τον Απρίλιο του 2022, με σεμινάρια, διαλέξεις, εκπομπές, δημοσιεύσεις στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter). Τα πρώτα σεμινάρια στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία.

Στα πλαίσια αυτά διοργανώθηκε το 6ο σεμινάριο στη σειρά με θέμα «Πώς θα νικήσουμε την αϋπνία, το ροχαλητό και την άπνοια; Η καταπολέμηση προβλημάτων ύπνου».
Ο Μιχάλης Γιαννάτσος, εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και η Δρ Πόπη Κανάρη, Υπουργός Υγείας απηύθηνε χαιρετισμό.

Μίλησαν: Δρ Στυλιανός Κακουλλής, Βοηθός Καθηγητής, Πνευμονολόγος, Εντατικολόγος, Υπεύθυνος Κλινικής Εκπαίδευσης Ιατρικής Σχολής, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο ο οποίος μίλησε για την «Άπνοια ύπνου: Αιτίες, συμπτώματα, επιλογές θεραπείας».
Δρ Ανδρέας Ζαχαριάδης, Πνευμονολόγος, Υπνολόγος ο οποίος μίλησε για το «Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών και παραϋπνίες».
Δρ Παναγιώτης Μπαργιώτας, Επίκουρος Καθηγητής Νευρολογίας, Ιατρική Σχολή,
Πανεπιστήμιο Κύπρου, Νευρολόγος, Υπνολόγος, Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.

Τον συντονισμό τον έκανε ο Δρ Λοΐζος Γ. Λοΐζου, Παιδίατρος, Καθηγητής Παιδιατρικής Παιδογκολογίας/Παιδοαιματολογίας, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστήμιου Λευκωσίας

Ο ύπνος είναι ένα θέμα εξαιρετικά σημαντικό σε όλους τους τομείς της ζωής μας και σε οποιαδήποτε ηλικία. Η ποιότητα του ύπνου καθορίζει την υγεία μας. Επηρεάζει κάθε σύστημα του οργανισμού μας, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.

Η στέρηση ύπνου είναι αιτία πολλών ασθενειών, εργασιακών ατυχημάτων, μείωση της επαγγελματικής, προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής ευτυχίας, όπως επίσης αιτία οικονομικής δυσπραγίας.

Από εμάς λοιπόν εξαρτάται να δώσουμε την προσοχή που χρειάζεται έτσι ώστε ο χρόνος που θα δώσουμε για το σεμινάριο, να είναι μια πολύτιμη επένδυση που κάνουμε για το μέλλον μας, τόσο προσωπικά όσο και για την οικογένεια και τα παιδιά μας.

Η έλλειψη ποιοτικού ύπνου είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, καθώς τα στατιστικά αναδεικνύουν ότι ένας στους τρεις ενήλικες ταλαιπωρείται από κάποια διαταραχή ύπνου, με σημαντική επίδραση στη δημόσια υγεία.

Ένας μη ικανοποιητικός ύπνος, δεν μεταφράζεται απλά σε κούραση και εκνευρισμό, αλλά και σε πολλά σοβαρά και μακροχρόνια προβλήματα υγείας, όπως υπέρταση, καρδιαγγειακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο, διαβήτης. Παράλληλα η στέρηση ύπνου έχει συνδεθεί με την αύξηση του σωματικού βάρους και της πιθανότητας κατάχρησης ουσιών, καθώς και με τις εξάρσεις ψυχικών νόσων.

Είναι γεγονός πως οι καταστάσεις που μπορεί να διαταράξουν τον ύπνο μας είναι πολλές. Το ροχαλητό, η αϋπνία, η αποφρακτική άπνοια ύπνου και το σύνδρομο των ανήσυχων ποδιών είναι από τα συχνότερα.

Ο Ουίνστων Τσώρτσιλ είχε πει: Η γέφυρα μεταξύ απελπισίας και ελπίδας είναι ένας καλός ύπνος της νύχτας.

Εμείς λέμε: Ο καλός ύπνος είναι άκρως απαραίτητος για τη σωματική και την ψυχική μας υγεία.

Ο καλός ύπνος σώζει ζωές, αποτρέπει τραγικά δυστυχήματα, θανάτους, αναπηρίες και οικονομική δυστυχία.

Ο καλός ύπνος προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής, οικονομική ευμάρεια και ευτυχία.

Δυστυχώς 50% των συνανθρώπων μας επηρεάζονται από προβλήματα ύπνου.

Τι κάνουμε για το τεράστιο αυτό πρόβλημα;

Οι παρουσιάσεις ήταν σύντομες, περιεκτικές και πλούσιες σε πρακτικές συμβουλές. Ο στόχος ήταν να λάβουν μέρος οι συμμετέχοντες με τις ερωτήσεις τους! Θέλαμε να έχουμε πολύ χρόνο για ερωτήσεις, απαντήσεις και συζήτηση.

Ποιες είναι οι διαταραχές ύπνου;

Είναι καλό να γνωρίζετε τις διαταραχές ύπνου. Αναγνωρίζοντας τις, συμβάλλετε στην αντιμετώπιση τους.

Οι διαταραχές ύπνου είναι μια ομάδα ιατρικών καταστάσεων που επηρεάζουν την ικανότητα ενός ατόμου να κοιμάται, να παραμένει κοιμισμένος ή να έχει ξεκούραστο ύπνο. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να επηρεάσουν την ποσότητα και την ποιότητα του ύπνου, οδηγώντας σε κόπωση, υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, ευερεθιστότητα και άλλα προβλήματα υγείας. Ακολουθούν μερικοί συνήθεις τύποι διαταραχών ύπνου:

Αϋπνία: Μια κοινή διαταραχή ύπνου που επηρεάζει γύρω στο 10%-30% των ανθρώπων. Χαρακτηρίζεται από δυσκολία του ατόμου να αποκοιμηθεί ή να παραμείνει κοιμισμένο. Η αϋπνία μπορεί να προκληθεί από στρες, άγχος, κατάθλιψη, φαρμακευτική αγωγή ή και άλλες καταστάσεις.

Ροχαλητό: Επηρεάζει τουλάχιστον 37% των ενηλίκων. Δεν είναι ιατρική πάθηση αλλά σημείο διαταραχών ύπνου, όπως η αποφρακτική άπνοια ύπνου. Οι παράγοντες που σχετίζονται με αύξηση του κινδύνου για ροχαλητό περιλαμβάνουν το άρρεν φύλο, το υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία, τη στενότητα αναπνευστικής οδού, το κάπνισμα και την κατανάλωση αλκοόλ.

Υπνική άπνοια: Μια κατάσταση κατά την οποία η αναπνοή σταματά επανειλημμένα και ξεκινάει κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η υπνική άπνοια μπορεί να προκαλέσει δυνατό ροχαλητό, κόπωση κατά τη διάρκεια της ημέρας και άλλα προβλήματα υγείας εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία.

Ναρκοληψία: Μια χρόνια νευρολογική διαταραχή που προκαλεί υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, ξαφνική απώλεια του μυϊκού ελέγχου και παραισθήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών: Μια διαταραχή που προκαλεί μια άβολη αίσθηση στα πόδια, η οποία μπορεί να ανακουφιστεί μόνο με τη μετακίνησή τους. Η πάθηση μπορεί να δυσκολεύει τις διάφορες φάσεις του ύπνου.

Παραϋπνία: Μια ομάδα διαταραχών ύπνου που περιλαμβάνει μη φυσιολογικές κινήσεις, συμπεριφορές, συναισθήματα ή αντιλήψεις κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως υπνοβασία, νυχτερινοί τρόμοι, εφιάλτες και διατροφικές διαταραχές που σχετίζονται με τον ύπνο.

Διαταραχές του κιρκάδιου ρυθμού: Μια ομάδα διαταραχών ύπνου που επηρεάζουν τον φυσικό κύκλο ύπνου-αφύπνισης του σώματος, όπως jet-lag (ταξιδιωτικό, «κοινωνικό»), διαταραχή εργασίας σε βάρδιες και σύνδρομο καθυστερημένης φάσης ύπνου.

Διαταραχές κίνησης που σχετίζονται με τον ύπνο: Μια ομάδα διαταραχών που περιλαμβάνουν μη φυσιολογικές κινήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως η περιοδική διαταραχή της κίνησης των άκρων και ο βρουξισμός (τρίξιμο των δοντιών).

Είναι απαραίτητο να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια εάν υποψιάζεστε ότι έχετε διαταραχή ύπνου. Οι διαταραχές ύπνου που δεν αντιμετωπίζονται μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία και την ποιότητα ζωής σας.

Πώς θα έχετε καλύτερο ύπνο;

Διατηρήστε μια σταθερή ρουτίνα ύπνου: Προσπαθήστε να πηγαίνετε για ύπνο και να ξυπνάτε την ίδια ώρα κάθε μέρα, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Αυτό βοηθά το σώμα σας να ρυθμιστεί και να προετοιμαστεί για ύπνο.

Δημιουργήστε μια χαλαρωτική ατμόσφαιρα στο υπνοδωμάτιό σας: Αφαιρέστε τηλεοράσεις, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και άλλες συσκευές από την κρεβατοκάμαρά σας και προσπαθήστε να διατηρήσετε μια χαλαρωτική ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας απαλό φωτισμό και μουσική.

Αποφύγετε την κατανάλωση καφεΐνης και αλκοόλ τη νύχτα: Η καφεΐνη και το αλκοόλ μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τον ύπνο σας. Προσπαθήστε να τα αποφύγετε τουλάχιστον 3-4 ώρες πριν τον ύπνο.

Ασκήστε το σώμα σας: Η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη βαθιού ύπνου και να ανακουφίσει το άγχος. Ωστόσο, προσπαθήστε να μην ασκηθείτε εντός 2-3 ωρών από την ώρα του ύπνου, καθώς μπορεί να δυσκολέψει τον ύπνο.

Αποφύγετε τα μεγάλα γεύματα πριν τον ύπνο: Η κατανάλωση μεγάλου γεύματος πριν τον ύπνο μπορεί να δυσκολέψει τον ύπνο και μπορεί να οδηγήσει σε δυσπεψία.

Περιορίστε την έκθεση σε οθόνες πριν τον ύπνο: Το μπλε φως από τις οθόνες μπορεί να διαταράξει τον φυσικό κύκλο ύπνου του σώματός σας. Προσπαθήστε να αποφύγετε τις οθόνες για τουλάχιστον μία ώρα πριν τον ύπνο.

Δημιουργήστε μια χαλαρωτική ρουτίνα πριν τον ύπνο: Αναπτύξτε μια χαλαρωτική ρουτίνα πριν τον ύπνο για να προετοιμάσετε το σώμα και το μυαλό σας για ύπνο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πράγματα όπως το να κάνετε ένα ζεστό μπάνιο, να διαβάσετε ένα βιβλίο ή να κάνετε διαλογισμό ή ασκήσεις βαθιάς αναπνοής ή να πιείτε ένα ποτήρι χλιαρό γάλα.

Οι βασικές αυτές αρχές μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου, προάγοντας το αίσθημα ξεκούρασης, ανανέωσης και άφθονης ενέργειας κατά το πρωινό ξύπνημα.

Για μια πλήρη ενημέρωση, επισκεφτθείτε την ιστοσελίδα: Medlook  

Η ψυχική υγεία είναι η κυριαρχούσα και έπεται η σωματική

 Του Δρ Ανδρέα Σοφόκλη

«Θέλεις υγιής γενέσθαι;», Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (ε΄1-15)

Αφού η Εκκλησία, μας παρουσίασε την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με πειστήρια, τις προηγούμενες δύο Κυριακές, την Τρίτη Κυριακή, μετά το Πάσχα, δηλώνει ότι ο Ιησούς Χριστός Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για τους ανθρώπους. Για τη δική τους έλευση από το θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο Φως.

Η συγχώρεση των ανθρώπινων αμαρτιών, όσες και όποιες και αν είναι αυτές, έρχεται μέσα από τη δεξαμενή νερού, κοντά στην προβατική πύλη της Ιερουσαλήμ, που ονομαζόταν Βηθεσδά (ελαιώνας ή οίκος του Θεού), με την ίαση του παραλύτου.

«Έγειρε, άρον τον κράβατόν  σου και περιπάτει». Αυτό το γεγονός έχει ουσιώδεις συμβολισμούς και κυριολεξίες.

Στη συγκεκριμένη λίμνη, ως γνωστό, δε θεραπεύονταν όλοι όσοι προσέφευγαν, δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη σειρά ή ιεραρχία.

Ο Θεός γνωρίζει ότι η κάθε ασθένεια, η κάθε δοκιμασία, είναι για τον κάθε άνθρωπο, η οδός της σωτηρίας του, αρκεί να το συνειδητοποιήσει και να το πιστέψει, όπως ο στοργικός πατέρας νουθετεί το παιδί του με συγκεκριμένες τιμωρίες, ώστε να το βοηθήσει να ωριμάσει πνευματικώς και ψυχικώς, αυτός είναι ο ρόλος των δοκιμασιών.

Ο παράλυτος ήταν εκεί τριάντα οκτώ χρόνια.

Το πλήθος των ασθενών δηλώνει το πλήθος των αμαρτωλών και την πληθώρα των αμαρτιών.

«Θέλεις υγιής γενέσθαι;»

Ο Ιησούς χριστός δεν έρχεται σε κανένα εάν αυτός δεν το επιθυμεί με γνησιότητα, με αλήθεια, με μετάνοια. Γι` αυτό θέτει το συγκεκριμένο ερώτημα στον παράλυτο και σε κάθε άνθρωπο.

Το ερώτημα αυτό συνδέεται και με μία παράδοση πνευματικού αστείου, που μας βοηθά να κατανοήσουμε το δε θέλουμε την ίασή μας. Το πνευματικό αυτό αστείο αναφέρεται σε ένα από τους τρεις Αγίους με το εξαιρετικό όνομα Άγιος Ιλαρίωνας.

Δύο τυφλοί μαθαίνουν ότι θα περάσει το σκήνωμα του Αγίου Ιλαρίωνα από το δρόμο που ζητιάνευαν.

Ο ένας αμέσως λέει στον άλλο:

è Σήκω να φύγουμε από εδώ.

è Γιατί; Ρωτά ο άλλος.

è Φαντάστηκες να μας κάνει καλά;

Η εξήγηση είναι απλή του ερωτήματος: Πώς θα ζούσαν μετά και μάλιστα τόσο οικονομικώς άνετα;

Γι` αυτό πολλοί δε θέλουν να γιατρευτούν. Πιστεύουν ότι οι σκέψεις, οι πράξεις τους είναι στη σωστή γι` αυτούς κατεύθυνση. Αγνοούν και αρνούνται να γνωρίσουν άλλους δρόμους.

Ως άνθρωποι, δεν είμαστε βέβαια παράλυτοι, προχωρούμε, αναπτυσσόμαστε, με τις επιστήμες, με τις ανακαλύψεις, με την ποιότητα της ζωής, όσοι το θέλουν, όσοι το βλέπουν.

Ο Ιησούς Χριστός μας ρωτά: «Θέλετε να συντονίσετε την υγεία του σώματος και της ψυχής;» Ως γνωστό η ψυχική υγεία είναι η κυριαρχούσα και έπεται η σωματική.

Από εμάς εξαρτάται!

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

ΕΜΕ Φιλολογικών Μαθημάτων, ΥΠΑΝ 

Πέτρος Μιξίδης

 Πέτρος Μιξίδης - Ένας ήρωας Διευθυντής 

Σημειώνω ότι τα στοιχεία και τα γεγονότα που καταγράφω για τον Μακαριστό μας Διευθυντή του Α΄ Δημοτικού Σχολείου Αιγιαλούσας, Πέτρο Μιξίδη έχουν ως πηγές πληροφόρησης την κόρη του και αγαπητή μου συμμαθήτρια Παναγιώτα Μιξίδη-Βαρδαξή, την οποία ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνει να με εμπιστευθεί για να γράψω για τον Μακαριστό μας Διευθυντή, για τον πατέρα της και τον υποφαινόμενο.

Ο Πέτρος Μιξίδης, γεννήθηκε στην Αιγιαλούσα, στις 18/01/1931. Ήταν ο Βενιαμίν, δηλαδή το έβδομο παιδί της οικογένειας Μιξίδη. Πατέρας του ήταν ο Γιώρκαλλος και μητέρα του η Φλουρέντζα. Φοίτησε και ολοκλήρωσε τον τότε Γυμνασιακό Κύκλο στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας.

Το 1951 αποφοίτησε από τη Διδασκαλική Ακαδημία. Το ίδιο έτος διορίστηκε δάσκαλος στην Κοινότητα Λιθράγκωμη της Καρπασίας, όπου εργαζόταν ως δάσκαλος, όπως ήταν η επιθυμία του από μικρό παιδί, μέχρι το 1956.

Το 1957 μετατέθηκε στο δημοτικό σχολείο της Κωμόπολής του, όπως ήταν η θέλησή του. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του, λόγω των γνώσεων, των διοικητικών, των οργανωτικών του ικανοτήτων και δραστηριοτήτων, γρήγορα προήχθη ως διευθυντής.

Ως Διευθυντής υπηρέτησε το αγαπημένο του δημοτικό σχολείο μέχρι το 1976. Το 1959 παντρεύτηκε «τον άνθρωπο της ζωής του», όπως αποκαλούσε την πολυαγαπημένη του σύζυγο Λουκία Λοΐζου. Μαζί με τη Λουκία του, έζησαν αρμονικά όλη τους τη ζωή. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Παναγιώτα, τη Φλώρα, τον Γιώργο, τον Λούη.

Μια χαρακτηριστική φράση που έλεγε συνεχώς ο Μακαριστός Πέτρος Μιξίδης, προς την κόρη του Παναγιώτα ήταν: «Κόρη μου νιώθω ότι είμαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου, γιατί η μητέρα σας και εσείς είσαστε ο θησαυρός μου!»

Η τραγική ημέρα του πραξικοπήματος βρήκε την οικογένεια στη Λευκωσία. Η Παναγιώτα και η Φλώρα θα πήγαιναν κατασκήνωση. Βρίσκονταν στην Λεωφόρο Μακαρίου, όταν άκουσαν ότι έγινε πραξικόπημα.

Έβλεπαν τον πανικό ζωγραφισμένο στους ανθρώπους, που έφευγαν χωρίς να έχουν κάποιο πλάνο, άλλωστε εκείνες τις στιγμές το πλάνο ήταν είδος πολυτελείας, αφού όλα ήταν τόσο ξαφνικά και τόσο τραγικά.

Χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική εικόνα των στιγμών εκείνων και της όλης εξέλιξης, κατέληξαν στον Κυκλικό Κόμβο του Προεδρικού. Οι σφαίρες βούιζαν από παντού, ως εξαγριωμένα σμήνη σφηκών. Ο Πέτρος Μιξίδης, με απόλυτη ψυχραιμία-αυτό ήταν ένα από τα πολύ σημαντικά του πλεονεκτήματα, με τη ζωή με τη σκέψη του δήλωνε ότι ακολουθούσε την Στωική Φιλοσοφία ζωής-τόνισε στους πιο δικούς του ανθρώπους, να καθίσουν χαμηλά στο αυτοκίνητο, για να αποφύγουν τυχόν σφαίρες που θα το κτυπούσαν.

Οδηγούσε με σταθερότητα. Έφτασαν στο Γκαράζ Παυλίδη. Εκεί τους σταμάτησε ο στρατός. Έμειναν μέχρι τις 17/07/1974, μέχρι δηλαδή την ημέρα που γιορτάζει η Αγία Μαρίνα. Την ημέρα αυτή τους επέτρεψαν να επιστρέψουν στην Αιγιαλούσα.

Κατά η διάρκεια της τουρκικής εισβολής και του διετούς μας εγκλωβισμού, υπήρξε ο ατσάλινος βράχος, όχι μόνο της οικογένειάς του αλλά και του συνόλου των Γιαλουσιτών, οι οποίοι εθελοντικώς παρέμειναν εγκλωβισμένοι και εάν δεν μας εξεδίωκαν, με όποιο και να ήταν το τίμημα δε θα φεύγαμε, όμως τα σχέδια των κατακτητών ήταν η εκδίωξή μας, για να κατοικηθεί η Αιγιαλούσα από τους Τούρκους Κύπριους της Κοινότητας των Κοκκίνων και από Τούρκους εποίκους. Κυρίως, όμως ήταν ο αγαπημένος ηγέτης των Συναδέλφων του και εμάς των μαθητών και των μαθητριών του, των δικών του παιδιών, όπως μας είχε με την αγάπη που μας περίβαλλε, χωρίς όμως να μας χαρίζει τιμωρίες. Μέλημά του ήταν να γίνουμε άνθρωποι με αρχές, με ηθική αλλά και με γνώσεις.

Ήταν πάντοτε αισιόδοξος, με πίστη στο Θεό και στην Παναγία. Πίστευε ότι το κακό θα περάσει και θα έλθει η ελευθερία. Δήλωνε στην κόρη του Παναγιώτα: «Υπομονή, ο Θεός μας αγαπά, ως τώρα μας φύλαξε και μας φυλάει, δε θα μας εγκαταλείψει».

Ένιωθε βαθιά την ευθύνη προς την οικογένειά του, προς τους μαθητές του, προς τους συγχωριανούς του. Γνώριζε ότι τον σέβονταν και κάθε λέξη του είχε βαρύνουσα σημασία. Έμεινε πιστός ηγέτης στο σχολείο του. Πίστευε ότι με το να λειτουργεί αδιάκοπα το σχολείο, έστω και αν δεν υπήρχαν ούτε καν τα απαραίτητα βιβλία, η Αιγιαλούσα θα επιζούσε.

Του άρεσε η τάξη, η οργάνωση, η καθαριότητα. Αγαπούσε τα λουλούδια, ιδιαίτερη αγάπη είχε στις τριανταφυλλιές. Ο κήπος του σχολείου μας ήταν συνεχώς περιποιημένος. Σειρές τα λουλούδια. Σε απόλυτη αρμονία οι τριανταφυλλιές. Οι αίθουσες διδασκαλίας άστραφταν. Το σχολείο ήταν πεντακάθαρο.

Δυστυχώς οι Τούρκοι κατακτητές είχαν έτοιμα τα είδη αναφερόμενα σχέδια. Θέλω εδώ να τονίσω τα ακόλουθα γεγονότα, χαραγμένα στη μνήμη μου: Τη χαρά και την υπερηφάνεια που ένιωθε στις εκδηλώσεις των Εθνικών Επετείων. Την άψογη συνεργασία που είχε με όλους τους δασκάλους μας όπως και με την αγαπητότατή μας δασκάλα Δώρα Στεργίδου.

Το τραγικό, γι` αυτόν και για όλους μας γεγονός υπήρξε, όταν οι Τούρκοι κατακτητές τον υποχρέωσαν να υποστείλει την Ελληνική Σημαία και να ανεβάσει την  Τουρκική. Ένας ηγέτης δε λυγίζει ούτε μπροστά σε αυτό, επειδή εκεί θα έδινε τη μέγιστη χαρά στους κατακτητές και την απόλυτη θλίψη σε εμάς και στους δασκάλους μας. Άντεξε το έκανε. Στωικός και γνήσιος Έλληνας Γιαλουσίτης, τέκνο των Ιώνων και των Αχαιών.

Κράτησε το σχολείο ανοικτό, μαζί με τους συνεργάτες του, τους αγαπημένους του συναδέλφους. Τα δύο σχεδόν μαύρα χρόνια, του εγκλωβισμού, φρόντιζε αυτός ο ηγέτης και έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να μη στερηθούμε τίποτα από τις πολύτιμες γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες που έπρεπε να αποκτήσουμε, ώστε να προχωρήσουμε απρόσκοπτα τη φοίτησή μας αργότερα στον Γυμνασιακό και στον Λυκειακό Κύκλο και πάρα πέρα. 

Ήταν ο άνθρωπος που είχε τη γνώση ότι το δημοτικό σχολείο είναι η ουσιώδης βάση για την επιτυχία των παιδιών. Ευτυχήσαμε να έχουμε ως διευθυντή μας τον Μακαριστό Πέτρο Μιξίδη και η τάξη μου ως δασκάλα μας την πολυαγαπημένη μας Δώρα Στεργίδου, την ακούραστη και αεικίνητη.

Μας δίδασκε όχι μόνο με λόγια, κυρίως με τις ενέργειές του, μπροστάρης τις Κυριακές στην Εκκλησία, πώς ήταν δυνατό να απουσιάζουμε εμείς; Αν κάναμε κάτι τέτοιο, πώς θα αντικρύζαμε τη Δευτέρα τον διευθυντή και τη δασκάλα μας;

Οι Τούρκοι κατακτητές, βλέποντας τον αγέρωχο ηγέτη, τον βράχο του ελληνοχριστιανικού πνεύματος, αλύγιστο, ακλόνητο, πιστό στο ιερό του καθήκον, στόχευσαν σε αυτόν να τον κτυπήσουν, να τον εκδιώξουν.

Μια νύκτα πήγαν Τούρκοι στο σπίτι του, τον πήραν και τον εξαφάνισαν για τρεις ημέρες. Τον ελευθέρωσαν με μία μόνο εντολή, να φύγει άμεσα, αν όχι θα τον εξαφάνιζαν για πάντα.

Όπως και όλοι οι εγκλωβισμένοι της Αιγιαλούσας, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο γράφων με όλη την οικογένεια, με τη δαμόκλειο σπάθη να επικρέμαται, τράβηξε ο Διευθυντής μας τον μακρύ και οδυνηρό δρόμο της προσφυγιάς, μαζί με την οικογένειά του.

Ποιος νοιαζόταν ή νοιάζεται στ` αλήθεια για τους τέως και πρώην ηγέτες, νοικοκύρηδες, για τους νυν πρόσφυγες; Ποιος νοιαζόταν για την προσωπικότητα Πέτρος Μιξίδης; Για την όποια προσωπικότητα, με την ταυτότητα πρόσφυγας; 

Οι πρόσφυγες είναι το καταναλωτικό προϊόν και όχι η επένδυση.

Ο Πέτρος Μιξίδης, αντίθετα με το ρεύμα, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, με τη φορεσιά του, με το άσπρο φρεσκοσιδερωμένο μαντηλάκι, με τη γραβάτα του, με τη γιαλουσίτικη κορμοστασιά και λεβέντικη όψη, εργαζόταν, μεταλαμπαδεύοντας στους μαθητές και στις μαθήτριές του, τις ελληνοχριστιανικές αρχές και αξίες, με τις οποίες μεγάλωνε και τα δικά του παιδιά, αυτές με τις οποίες μεγάλωσε και τα παιδιά της Αιγιαλούσας. Διδάσκοντας ταυτοχρόνως τις πολύτιμες γνώσεις.

Δίδασκε από σχολείο σε σχολείο. Οι διευθύνσεις των σχολείων, μη αντέχοντας χαρακτηριστικά φυσικών ηγετών, όπως του Πέτρου Μιξίδη, του συμπεριφέρονταν με κακία, διαπιστώνοντας την εκτίμηση που  έτρεφαν  προς το πρόσωπό του γονείς και παιδιά.

Για σκοπούς επιβίωσης και για να μπορέσει να συμβάλει στη μόρφωση και των δικών του παιδιών, όταν τελείωνε το σχολείο, έκανε κάποια φροντιστήρια σε παιδιά που τον καλούσαν οι γονείς τους αλλά και σε φτωχά παιδιά αφιλοκερδώς.

Ποτέ του δεν παραπονιόταν ότι ήταν κουρασμένος. Η μεμψιμοιρία δεν ήταν στον χαρακτήρα του. Χαιρόταν με τα παιδιά του, αφού τον δικαίωναν, ως άριστοι μαθητές και μαθήτριες. Ένιωθε την αγάπη τους.

Σπούδασε τα τέσσερα παιδιά του, χωρίς τη βοήθεια κανενός, άλλωστε ποιος λογαριάζει τον μη έχοντα; Τον ξένο μέσα στους ξένους; Τα παιδιά του αποδείχτηκαν αντάξιά του. Η Παναγιώτα είναι Ερευνήτρια σε Πανεπιστήμιο. Η Φλώρα είναι Πολιτικός Μηχανικός. Ο Γιώργος είναι Γιατρός. Ο Λούης είναι Δικηγόρος.

Ο Πέτρος Μιξίδης απεβίωσε πλούσιος, όπως ακριβώς το έλεγε στα παιδιά του, ιδιαίτερα στην Παναγιώτα. Απέκτησε δέκα εγγόνια: Γιώργος, Πέτρος, Θεόδωρος Βαρδαξής, Ευάγγελος, Πέτρος, Λουκία Δημητρίου, Πέτρος Γ. Μιξίδης, Παναγιώτα Λ. Μιξίδη, Πέτρος και Μαρίνα Μιξίδη και ένα δισέγγονο, τον Μάριο Ευαγγέλου Δημητρίου!

Εκτός από τα φυσικά του παιδιά, εγγόνια, δισέγγονο και εμείς οι μαθητές και οι μαθήτριές του τον ευγνωμονούμε, όπως και όλα τα τέκνα της Κωμόπολής μας, της Αιγιαλούσας, της Γενέτειράς του, για όλα όσα μας δίδαξε, για όλα όσα μέσα από την ήρεμη προσωπικότητά του, μας έμαθε.

Οι ηγέτες μένουν στην ιστορία, μέσα από το διαχρονικό τους προσωπικό παράδειγμα συνέχειας και συνέπειας πιστής στις αξίες και στα ιδανικά. Απεβίωσε και ταξίδεψε για τον Παράδεισο, με αξιοπρέπεια, με γαλήνη ψυχής, ως και να κοιμόταν.

Η Παναγιώτα του, την Παρασκευή, πριν να αποβιώσει μίλησε μαζί του: «Καλή αντάμωση παπά, να είσαι καλά να τα πούμε από κοντά». «Εσείς να είσαστε καλά κόρη μου, ο Θεός μαζί σας, φιλιά στον άντρα σου και στα μωρά μας».

Αιωνία του η μνήμη!

Ας είμαστε αντάξιοι της προσωπικότητάς του.

Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την επιστροφή, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς εκποιήσεις της γης των προγόνων μας, της γης που ανήκει στις επόμενες γενεές Ελλήνων, μέχρι την επιστροφή στην Πατρώα μας Γη. Όπως ακριβώς το δήλωνε ο Αείμνηστος Διευθυντής μας Πέτρος Μιξίδης, στην κόρη του Παναγιώτα: «Ο Θεός μας φυλάει!» Αρκεί κι εμείς να Τον πιστεύουμε και να μένουμε ακλόνητοι στο στόχο μας.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής