Κυοφόρησα ένα ατίθασο όνειρο την κοιλιά μου,
έχοντας ν' αγναντεύει τη διαφάνεια του ήλιου.
Τον ομφάλιο λώρο, ενός ανθισμένου ουσιαστικού
έκοψαν οι ανταύγειες των αναγκών.
Απλώνοντας φτερά ματωμένα
μετανάστευσαν σμήνη φθόγγων,
από την μήτρα του λιγοστού.
Θέριεψαν τ' όνειρο οι κραυγές
να ζήσει στο άρρυθμο της ανάσας.
Μια βροντόφωνη γλώσσα βύζαξε υγρή θηλή,
των θεών κατευόδιο.
Τίμημα η γέννα του η μάνα ενός αύριου να είμαι...!
Έλενα Κισκη
No comments:
Post a Comment