Ιωάννης Καποδίστριας

Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος

 Πόσο θα πίστευες αν σου έλεγε κάποιος ότι τον 19ο αιώνα υπήρξε κάποιος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα (Έλληνας) που:
- Πήρε τρία διδακτορικά διπλώματα στην Ιταλία!
- Έφτιαξε το Σύνταγμα της τότε Επτανησιακής Πολιτείας (και έγινε κυβερνήτης της σε ηλικία 26 χρονών!)
- Έφτιαξε το επιτυχημένο Ελβετικό Σύνταγμα (που ισχύει μέχρι σήμερα)
- Έσωσε από διαμελισμό και από πτώχευση την ηττημένη το 1815 Γαλλία.
- Έγινε Υπουργός Εξωτερικών (1816) της μεγαλύτερης (τότε) Ευρωπαϊκής δύναμης (της Ρωσίας)
- Έσωσε την Ελληνική επανάσταση.
Ομολογώ ότι κατά καιρούς άκουγα για κάποιον Καποδίστρια με τόσα απίθανα κατορθώματα που μου φαινόντουσαν το λιγότερο, υπερβολές!
Τέτοια κατορθώματα είμαστε συνηθισμένοι μόνο στα μυθικά χρονιά. Ποιός να ήταν αυτός ο Έλληνας του 19ου αιώνα που, τουλάχιστον σε πολιτικούς άθλους, φάνηκε αντάξιος του Ηρακλή; Είναι όλα αυτά αλήθεια;
Το όνομα του: Ιωάννης Καποδίστριας.

 Στην αποκαλυπτική του ομιλία ο κ. Κορνιλάκης παρουσιάζει τον «Άγιο της πολιτικής», την σπουδαία βιογραφία του σε όλη την Ευρώπη, τα επιτεύγματά του, τις θυσίες του για την Ελλάδα μέχρι και την ύστατη θυσία του να προσφέρει την ίδια του την ζωή για την ενότητα της πατρίδας μας.

Ιωάννης Καποδίστριας:
• Γενετικές Ρίζες: από Κέρκυρα (πατέρας) και Κύπρο (μητέρα)
• Σπουδές: Ιατρική , Νομική και Φιλοσοφία (Ιταλία)
• Ιονική Επτανησιακή Πολιτεία: Δημιουργός του Συντάγματός της και Κυβερνήτης (σε ηλικία 26 χρονών)
• Δημιουργός του Ελβετικού πολιτειακού συστήματος: Στην Ελβετία (όταν υπάλληλος στην Ρωσική πρεσβεία) ανέλαβε και έφτιαξε ένα νέο πολιτειακό ομοσπονδιακό σύστημα που ένωσε με επιτυχία τα διάφορα καντόνια. Έφτιαξε το Ελβετικό Σύνταγμα πάνω στις αρχές της άμεσης Αρχαιο - Ελληνικής Δημοκρατίας (η χρησιμοποίηση δημοψηφισμάτων για αποδοχή των Νόμων). Θεωρείται ακόμη ο «πρώτος επίτιμος πολίτης της Ελβετίας».
• Ελληνική νεολαία: Με δικά του λεφτά σπούδαζε 300 Ελληνόπουλα στην Ευρώπη (Ο ένας από τους δυο δολοφόνους του είχε σπουδάσει με τα λεφτά του.)
• Σώζει την Γαλλία το 1815: Μετά το Βατερλώ, επηρέασε τον Τσάρο για να μην διαμελισθεί η Γαλλία (σαν ηττημένη χώρα) και οι πολεμικές αποζημιώσεις μειώθηκαν κατά 99%! (με το επιχείρημα ότι «ο λαός της δεν ευθυνόταν»)
• Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας: Το 1816 ο Ρώσσος Τσάρος του ζήτησε (λόγω ικανότητας και προσωπικότητας) να γίνει Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας! Ο Καποδίστριας δέχτηκε, αλλά επειδή ήθελε να μείνει Έλληνας με διακαή Ελληνική πιστότητα, είπε στον Τσάρο «Μεγαλειότατε δέχομαι, με τον όρο να μην γίνω υπήκοος αλλά να είμαι υπάλληλός σας».

 • Ελληνική επανάσταση: Το 1821 παραιτήθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση και πήγε στην Ελβετία (1821- 1827). Έδωσε τα πάντα για την Πατρίδα. Η επανάσταση δεν θα πετύχαινε χωρίς την συμβολή του Καποδίστρια. Έδωσε πολιτική μάχη με Ευρωπαίους δικτάτορες φιλικά προσκείμενους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία (π.χ. Μέττερνιχ). Ξεσήκωσε το φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη. Έστελνε λεφτά, οπλισμό και τόνους παξιμάδι στην Ελλάδα. Το 1827, στην συνεδρίαση της Τριζίνας, ο Κολοκοτρώνης προτείνει τον Καποδίστρια σαν τον «Ηγέτη του Έθνους».

• Οργάνωσε το Πολεμικό ναυτικό και γενικά την ναυτιλία (οικονομικό θέμα)
• Ήθελε να κάνει τους Έλληνες νοικοκυραίους: Να δώσει γη και δάνεια.
• Ακολούθησε τον δρόμο της θυσίας για το Έθνος. Δεν δέχτηκε αμοιβή σαν Κυβερνήτης: «Όταν βεβαιωθώ ότι ουδέν Ελληνόπουλο πεινά, τότε ίσως θα δεχτώ έναν οβολό».
• Έβαλε υποθήκη τα χτήματα του στην Κέρκυρα σε Έλληνα εφοπλιστή προκειμένου να φέρει δυο καραβιές τροφή για τον πεινασμένο λαό.
• Το 1831 δολοφονήθηκε από «ελληνικά» χέρια στα σκαλοπάτια του Αγίου Σπυρίδωνα (Κυπριακής καταγωγής Άγιος) στο Ναύπλιο. Ο Κολοκοτρώνης τον ονόμασε «Πατέρα του Έθνους». (Από τότε δεν έχουμε καθορίσει στον Κυβερνήτη Καποδίστρια αυτήν την τιμή). Ο Κανάρης σε γράμμα του μίλησε για Πατροκτονία.
• Ο Καποδίστριας ήταν μια οικουμενική προσωπικότητα. Ακόμη τον τιμούν στην Ρωσία, στην Γαλλία, στην Ελβετία, στην Σλοβενία. Στην Ελλάδα μάλλον τον αγνοούμε.
«Ει o Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών» Ι. Καποδίστριας
«Στις δύσκολες στιγμές οι μόνοι μας σύμμαχοι είναι οι πρόγονοί μας»

Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Καποδίστριας στην Κέρκυρα. Η πλάκα μεταξύ των δύο παραθύρων στα αριστερά της εισόδου αναφέρει ότι γεννήθηκε εδώ. Ο Ιωάννης Καποδίστριας (11 Φεβρουαρίου 1776 - 9 Οκτ, 1831) ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της σύγχρονης Ελλάδας

Ο Τάφος του Ιωάννη Καποδίστρια βρίσκεται μέσα στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας, στα όρια της πόλης, της Κέρκυρας.

Η οικογένεια του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, που καταγόταν από την Κέρκυρα είχε αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με τη Μονή, με αποτέλεσμα εκτός από τον Τάφο του Ιωάννη Καποδίστρια να βρίσκονται εκεί επίσης οι τάφοι του Αντωνίου-Μαρία Καποδίστρια (πατέρα του Κυβερνήτη) και του Αυγουστίνου Καποδίστρια (αδελφού του Κυβερνήτη).

Ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας (10 Φεβρουαρίου 1776 – Ναύπλιο 9 Οκτωβρίου 1831) διετέλεσε πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας κατά τη μεταβατική περίοδο. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ως κυβερνήτης της Ελλάδας προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την ανόρθωση του κράτους. Μετά τη δολοφονία του στο Ναύπλιο, την τότε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, η σορός του Καποδίστρια μεταφέρθηκε από τον αδερφό του στην Κέρκυρα για να ενταφιαστεί στη Μονή Πλατυτέρας, όπου βρίσκεται έως σήμερα ο Τάφος του Ιωάννη Καποδίστρια.

Η "Κλάρα" του Αγώνα της ΕΟΚΑ!

Μια αγωνίστρια με το όνομα ... Κλάρα 

"Στον Αγώνα του 1955 εκτός από τους ένθερμους αγωνιστές και αγωνίστριες στην πόλη και επαρχία της Κερύνειας στρατολογήθηκε και η... Κλάρα. 

Η Κλάρα ήταν ένα αυτοκίνητο μάρκας Wolseley 24 ίππων υπ’ αριθμόν L 278. Το εν λόγω όχημα ανήκε στις χερσαίες δυνάμεις του Βρετανικού στρατού και οδηγός του ήταν ο απόστρατος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Νικόλας Πίστος. Το 1953 το αγόρασε ο Κύρος Πίστος αδελφός του Νικόλα.

Κατά τη διάρκεια του Αγώνα κυκλοφορούσε άνετα και έλαβε μέρος σε πολλές παράτολμες ένοπλες επιθέσεις με μεγάλη επιτυχία. 

Όταν έβλεπαν την Κλάρα οι Άγγλοι ΤΗΝ ΕΣΕΒΟΝΤΟ και δεν διενοούντο να την ερευνήσουν ή να θεωρήσουν ότι μετέφερε πυρομαχικά, όπλα ή φυλλάδια.

Θυμηθήκαμε ο Γιώργος Σφογγαράς και ο Κύρος Πίστος συν γυναιξί, και ο Λάμπρος Πάρπας την Κλάρα προχθές, μετά την κηδεία του φίλου και συναγωνιστή μας αείμνηστου Νίκου Χρ. Καρεφυλλίδη.

Παρακαλώ όσοι τιμάτε τη μνήμη της ΚΛΑΡΑΣ γράψετε τις αναμνήσεις σας στο FB.
Ευχαριστώ
Κύρος Πίστος"

Facebook

Τι προκαλεί το γράμμα «Ν» στον εγκέφαλο και γιατί καταργήθηκε από το τέλος των λέξεων

Κάθε λέξη τέθηκε από τους «Ονοματοθέτες»… με ακρίβεια και όχι τυχαία και έχει άμεση σχέση Αιτίας και Αιτιατού, μεταξύ Σημαίνοντος...

Πριν από μερικά χρόνια (1996) στο Ιατρικό Περιοδικό MEDIZIN-JOURNAL στη Γερμανία, δημοσιεύτηκε μία επιστημονική εργασία, σύμφωνα με την οποίαν: «Η εκφορά του γράμματος «Ν» μεταφέρει οξυγόνο στον εγκέφαλο και ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός της τοποθέτησης του «Ν» στο μέσον ακριβώς του Αλφαβήτου – στο πρώτο Ελληνικό Αλφάβητο με τα 27 γράμματα».

Επίσης, στο Χάρβαρντ, από ιατρικές έρευνες διαπιστώθηκε ότι η απαγγελία των Ομηρικών Επών στο πρωτότυπο, εκτός των άλλων, κάνει καλό στην καρδιά, ως αναπνευστική άσκηση.
Και δικαιούμαι να ερωτήσω: Γιατί εμείς γίναμε διώκτες του «Ν»;
Όμως αναρωτιέμαι: Είναι τυχαίο άραγε που καταργήσαμε το γράμμα «Ν» στο τέλος των λέξεων και τα σχολικά μας βιβλία γράφουν το «εμβαδό» (!), αντί το εμβαδόν!

Στα σχολικά βοηθήματα όμως διαβάζομε «το εμβαδόΝ», δηλ. εκεί διατηρείται το Ν, ενώ το επίσημο Κράτος στα βιβλία (ΥΠΕΠΘ, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) το έχουν καταργήσει!
Για ποιον λόγο αυτή η ακρότητα; Για ποιον λόγο επίσημα διδάσκομε στα σχολεία μας κανόνες που κατασκευάστηκαν αυθαίρετα; π.χ. χθες συνάντησα το Δήμαρχο (το φίλο, το Σύμβουλο κλπ.). Το γράμμα Ν είναι οργανικό και όταν το κόβουμε πονάει.
Εάν κάποιος αντιτείνει ότι αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, θα πρέπει να του πούμε ότι «η λεπτομέρεια κρατάει τον Παρθενώνα»!
Να θυμίσω όμως εδώ και το ωραίο, ειρωνικό κείμενο του Οδ. Ελύτη: «ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ», όπου καταλήγει, «Κανένας Ηρώδης δεν θα τολμούσε να διατάξει τέτοια γενοκτονία, όπως αυτή του τελικού -Ν-, εκτός κι αν του” λειπε η οπτική του ήχου».

Ο Γ. Ρίτσος έγραψε επίσης: «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει».
Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνομε σήμερα, ότι μετά το Νι, έρχεται και η σειρά του τελικού Σίγμα (ς). Κάποιοι δημοσιογράφοι στα κανάλια λένε κιόλας: «η μέθοδο», η «οδό», «η πλήρη! ένταξη» (!) … Καλλιεργούν έτσι αυθαίρετα ένα αρνητικό γλωσσικό πρότυπο στους νέους μας με την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και το σχολείο ανήμπορο να αντιδράσει, αλλά και την κοινωνία παθητικά να δέχεται ως περίπου μοιραία την εξέλιξη αυτή.
Μετά από όλα αυτά διατυπώνω την εξής άποψη και καταθέτω στο Συνέδριό σας την δική μου «Θεωρία» για το εν λόγω ζήτημα: Διεθνώς μελετάται η μοναδική μουσικότητα της Ελληνικής Γλώσσας και ο αντίκτυπός της στην πνευματική διαύγεια του ανθρώπου.

Το γράμμα «Ν» διεγείρει τον εγκέφαλο θετικά και ενεργοποιεί τον άνθρωπο να σκέφτεται σωστά. Το τελικό Σίγμα ηρεμεί τον άνθρωπο. Αυτό το δέχεται και η σύγχρονη Ψυχιατρική.
Οι Αρχαίοι Έλληνες τα γνώριζαν όλα αυτά και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μόνον εμείς, οι Έλληνες, λέμε: «Τα είπα με το Νι και με το Σίγμα» και δεν λέμε με άλλα γράμματα (παρ΄ όλο που έχομε στις καταλήξεις των λέξεων και άλλα γράμματα), διότι το Νι ενεργοποιεί το μυαλό μας να σκεφθούμε σωστά και το Σίγμα ηρεμεί την ψυχή μας, αφού μιλήσουμε δημόσια ή ιδιωτικά.
Η σύγχρονη Ψυχογλωσσολογία δέχεται ότι η Γλώσσα και η Σκέψη γεννιούνται ταυτόχρονα και εξελίσσονται παράλληλα και συνιστούν ανά πάσα στιγμή μία αξεχώριστη ενότητα.

Η Γλώσσα ενσαρκώνει την Σκέψη και η Σκέψη μετουσιώνεται σε Γλώσσα.
Είναι ένα νόμισμα με τις δύο όψεις του. Δεν μπορεί να υπάρχει η μία πλευρά, χωρίς την άλλη. Δεν μπορούσε να υπάρξει Ελληνική Σκέψη χωρίς την Ελληνική Γλώσσα. Είναι γεγονός ότι η ποιότητα και ποσότητα «καταγραφών» στην Σκέψη προσδιορίζει και το νοητικό επίπεδο κάθε λαού. Επομένως και το νοητικό επίπεδο καθορίζει και την ικανότητα της δημιουργίας Πολιτισμού, όπως αναφέρει το strange.

Το Ελληνικόν Αλφάβητον, στην πορεία των χιλιάδων ετών του ήταν αρχικά: Ιδεογραφικό, στη συνέχεια επινοήθηκε το Εικονογραφικό, έπειτα φθάσαμε στο Γραμμογραφικό, κατόπιν στο Συλλαβογραφικό (Γραμμική Α και Β) και τέλος καθιερώθηκε το ισχύον σήμερα Φθογγογραφικό, που είναι αξεπέραστο και στο οποίο οφείλεται η δημιουργία της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Οικουμενικού Πολιτισμού.
Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε, ως κόρην οφθαλμού, την Ελληνική Γλώσσα και να αντισταθούμε στην κακοποίησή της.
πηγή: http://www.pentapostagma.gr

Μέχρι πού φτάνει το δικαίωμα των ΜΜΕ να δημοσιεύουν κάποια θέματα;

Του Χριστόφορου Χριστοφόρου

1.      Με αφορμή τις πρόσφατες διαρροές επανέρχεται το ερώτημα, μέχρι πού φτάνει το δικαίωμα των ΜΜΕ να δημοσιεύουν κάποια θέματα;

Η ελευθερία των ΜΜΕ συνηγορεί υπέρ του δικαιώματος και υποχρέωσης τους να δημοσιεύουν κάθε είδηση. Μπορεί να υπόκεινται σε περιορισμούς και ενέχουν ευθύνη μετά τη δημοσίευση, είτε είναι προϊόν διαρροής ή συλλογής από το δημοσιογράφο. Όμως, χωρίς τελεσίδικη απόδειξη πως παραβιάζει νόμους ή δεοντολογία, το δικαίωμα δεν περιορίζεται.

2.      Το «όλα στο φως» μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι;

Ο δημοσιογράφος δεν χρειάζεται άλλοθι. Ναι, 'όλα στο φως' για κάθε πληροφορία δημοσίου ενδιαφέροντος και συμφέροντος. Εξαίρεση ισχύει αν πηγή και δημοσιογράφος δεσμεύτηκαν με 'συνθήκη' σιγής ή εχεμύθειας (off the record ή άλλης μορφής).

3.      Ο δημοσιογράφος που γίνεται αγωγός της διαρροής έχει την ίδια ευθύνη με εκείνον που τη διέρρευσε;

Οι διαρροές είναι η πηγή της ελευθερίας έκφρασης και τροφή της δημοκρατίας με αγωγό το δημοσιογράφο που δικαιούται και υποχρεούται να προστατεύει τις πηγές του.  Τα ΜΜΕ έχουν ευθύνη για το δημοσίευμα, με προνόμιο την ελευθερία έκφρασης και, ίσως, το δημόσιο συμφέρον. Η ευθύνη του 'δράστη' διαρροής συναρτάται με την πηγή, την τήρηση ή παραβίαση τυχόν δεσμεύσεων του.

4.      Η σημερινή πολυφωνία των ΜΜΕ δημιουργεί προβληματικές πτυχές στην αξιολόγηση αυτών που δημοσιοποιούνται;

Κάθε είδηση, ανέκαθεν, απαιτεί πρόσθετα στοιχεία για αξιολόγησή της. Στη σύγχρονη πλημμυρίδα υπάρχει χειραγώγηση, ενώ απουσιάζουν αναλύσεις και 'ευφυής' δημοσιογραφία. Ο δέκτης, ελλιπώς ενημερωμένος, μένει έρμαιο και δικών του παρορμητικών /αυτόματων ερμηνειών.

5.      Ως εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης στα ΜΜΕ, τι δημοσιοποιείται και τι όχι;

Σε κάθε χώρα, οι κρατούντες επιζητούν εκτενείς περιορισμούς, αλλά τα ΜΜΕ έχουν δικαίωμα και υποχρέωση ενημέρωσης για όλα. Πρόκληση για τα ΜΜΕ είναι η πλήρης ενημέρωση, αναλυτική, χωρίς χειραγωγήσεις. Η ευφυής δημοσιογραφία είναι φορέας και ασπίδα της διακίνησης ιδεών έναντι καταχρηστικών/υστερόβουλων ερμηνειών και εκμετάλλευσης από πολιτικούς και άλλους.

ηη

Χριστόφορος Χριστοφόρου

Πολιτικός αναλυτής, 

Εμπειρογνώμονας Συμβουλίου της Ευρώπης στα ΜΜΕ 

και τις εκλογές

Μαύρα Σκυλιά, ποιητική συλλογής, Δάφνης Νικήτα

Παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της 

Δάφνης Νικήτα 

στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΔΙΑΤΟΠΟΣ 

Οι εκδόσεις Καστανιώτη και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος οργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της Δάφνης Νικήτα «Μαύρα Σκυλιά». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017 στις 7.30 μμ στο χώρο του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο συγγραφέας  Αιμίλιος Σολωμού.

 Με θέμα ποιήματα της συλλογής ο εικαστικός PASHIAS θα παρουσιάσει το live performance “Lastwords”.

Στον χώρο θα εκτίθενται φωτογραφίες του Νικόλα Ιορδάνου εμπνευσμένες από την ποιητική συλλογή «Μαύρα σκυλιά».

Ποιήματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μαρίνα Μανδρή.

Η Δάφνη Νικήτα γεννήθηκε στη Λευκωσία.  Σπούδασε Σκηνικές και Εικαστικές Τέχνες στο University of Kent at Canterbury (BA with honors) και Ιστορία της Τέχνης στο Goldsmiths’ College, University of London (MA). Εργάστηκε στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα ως παραγωγός και παρουσιάστρια των εκπομπών «Πολιτιστικό Ψηφιδωτό» και «Στις 8 με τη Δάφνη Νικήτα» . Επιμελήθηκε πολλές εκθέσεις και έγραψε θεωρητικά και κριτικά σημειώματα για το έργο πολλών καλλιτεχνών.   Από τον Μάρτιο του 2001 διευθύνει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος. 

Έχει δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές: "Μπουκάλια από το ίδιο άρωμα", εκδόσεις Εν Τύποις, Λευκωσία 1999,“ Το Βροχερό Βαγόνι” , εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ, Αθήνα 2007 “ Η περιπέτεια της Μπέττυς και άλλα ποιήματα” εκδόσεις ..poema.. , Αθήνα 2009 (δίγλωσση έκδοση ελληνικά-αγγλικά), «Τα Μαύρα Σκυλιά», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2015. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Για το ποιητικό της έργο έχουν γράψει μεταξύ άλλων ο καθηγητής νεοελληνικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας Ευριπίδης Γαραντούδης, ο καθηγητής ελληνικής  λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Ιονίου, κριτικός και συγγραφέας Θεοδόσης Πυλαρινός, ο συγγραφέας Ανδρέας Μήτσου, ο καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας Ανδρέας Βοσκός και ο ποιητής και κριτικός της εφημερίδας «Αυγή» Γιώργος Λίλλης. Υπήρξε συνεργάτης του ηλεκτρονικού περιοδικού για την ποίηση και τον δοκιμιακό λόγο e-poema (www.e-poema.eu). 

Το 2009 προσκλήθηκε και πήρε μέρος με ποίηση στη δράση “Making Words”, η οποία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της 53ης Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας με επιμελητές τον Daniel Birnbaum και Evgeny Bunimovich. Τον Σεπτέμβριο του 2009 συμμετείχε στην 2^η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης στο πρότζεκτ “Making Words”.

Ο Αιμίλιος Σολωμού γεννήθηκε το 1971. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Δημοσιογραφία σε σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πρωινή καθημερινή εφημερίδα. Είναι εκπαιδευτικός στη Μέση Εκπαίδευση. Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Πολωνία και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες διηγημάτων στην Κύπρο και τη Βουλγαρία. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: “Το Σκιάχτρο” (2000), “Ώσπερ στρουθίον, τάχος επέτασας” (2003, κυκλοφόρησε στη Βουλγαρία το 2013 από τις εκδ. ΠΛΑΜΑΚ), Ένα τσεκούρι στα χέρια σου (Άνευ, 2007, κυκλοφόρησε στη Βουλγαρία το 2016 από τις εκδ. Πανόραμα), το οποίο βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κύπρου, το “Ημερολόγιο μιας απιστίας” (2012, εκδ. Ψυχογιός), που απέσπασε το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2013 (κυκλοφορεί στην Πολωνία, τη Γερμανία, την Αλβανία, τη FYROM και έχουν πωληθεί τα δικαιώματα και αναμένεται να εκδοθεί στη Σερβία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβενία, και την Κροατία), “Το μίσος είναι η μισή εκδίκηση” (2015, εκδ. Ψυχογιός-τα δικαιώματα πωλήθηκαν στην Πολωνία και την Αλβανία). Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού Άνευ και διατέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Το μυθιστόρημα “Ημερολόγιο μιας απιστίας” παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2015 στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης στο ελληνικό περίπτερο. Το 2008 εκπροσώπησε την Κύπρο στην Έκθεση Βιβλίου της Λειψίας στο πρόγραμμα «Μικρές γλώσσες-Μεγάλες λογοτεχνίες».

Η πρακτική του Ελληνοκυπρίου εικαστικού PASHIAS έχει ως επικέντρο τη τέχνη του performance, την εγκατάσταση και τη φωτογραφία, με το σώμα ως βασικό υλικό δημιουργίας. Το έργο του στοχεύει στην εξερεύνηση μίας κατάστασης ή ‘περιβάλλοντος’ με βάση τη σχέση της μονάδας προς ένα σύνολο, όπως κάθε κοινωνικό πλαίσιο αντιλαμβάνεται ένα άτομο, μέσα από τη παρουσία, την ανταλλαγή και την συνύπαρξη. O PASHIAS έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, καθώς και διεθνή φεστιβάλ σε Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Ρωσία, Νορβηγία, Φινλανδία, Εσθονία, Σουηδία, Βουλγαρία και Τουρκία. Συγκεκριμένα, εχει συνεργαστεί με πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως Marina Abramovic Institute, Estonia Contemporary Art Museum, Besancon Institut Supérieur des Beaux Arts, Mediterranean Biennale of Contemporary Art και Toulouse International Art Festival. Το 2013 συνίδρυσε το epitelesis - Performance Art Foundation ως ένα διεθνές πρότζεκτ για τη στήριξη πολιτιστικών δράσεων, είναι ενεργός στην επιμέλεια εκθέσεων και δρώμενων με επίκεντρο τη σχέση της ζωντανής δράσης και άλλων καλλιτεχνικών πρακτικών, καθώς εργάζεται ως εκπαιδευτής/λέκτορας σε εναλλακτικά ακαδημαϊκά προγράμματα.Ιστοσελίδα: www.andreaspashias.com

Ο Νικόλας Ιορδάνου σπούδασε Καλές Τέχνες και Φωτογραφία στο Columbia College Chicago. Από το 2001 μέχρι το 2006 εργάστηκε ως φωτορεπόρτερ, και ασχολήθηκε με την πολεμική και μεταπολεμική φωτογραφία στο Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράν, Παλαιστίνη/Ισραήλ, Ουγκάντα, Λίβανο κ.α.  Συνεργάζεται pro bono με τα Ηνωμένα Έθνη (UNHCR). Η φωτογραφική του δουλειά βρίσκεται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Επιστήμης και Βιομηχανίας στο Σικάγο και στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι. Είναι συνιδρυτής του Κέντρου Τεχνών Κίμωνος στην Πάφο και οργανωτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Πάφου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, σκηνοθετώντας ταινίες μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Αυτή την περίοδο, ο Νικόλας συνεργάζεται με τους φωτογράφους του πρακτορείου Magnum, Antoine d’Agata, Νίκο Οικονομόπουλο και Bieke Depoorter για το τελευταίο του πρότζεκτ ‘The Alien Trail’, το οποίο ασχολείται με το θέμα της μετανάστευσης και είναι κάτω από την αιγίδα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Πάφος 2017.

Η Μαρίνα Μανδρή αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ το 2006.  Έχει λάβει μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και έχει συνεργαστεί με τους ΘΟΚ, Open Arts, Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Μίτος, Versus, One Off κ.α. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας παράσιτα.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή τις 28.1 (11.00 πμ-1.00 μμ) και από 30.1 έως 2.2 ( 5.00- 8.00 μμ)

Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΔΙΑΤΟΠΟΣ βρίσκεται στην οδό Κρήτης 11, τηλ. 22-766117, email: info@diatopos.com, website: www.diatopos.com 

Αγαπητοί φίλοι,

Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος οργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της Δάφνης Νικήτα «Μαύρα Σκυλιά». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017 στις 7.30 μμ στο χώρο του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο συγγραφέας Αιμίλιος Σολωμού. Με θέμα ποιήματα της συλλογής ο εικαστικός PASHIAS θα παρουσιάσει το live performance “Lastwords”.

Στον χώρο θα εκτίθενται φωτογραφίες του Νικόλα Ιορδάνου εμπνευσμένες από την ποιητική συλλογή «Μαύρα σκυλιά».

Ποιήματα θα διαβάσει η ηθοποιός Μαρίνα Μανδρή.
Σας ευχαριστώ πολύ,
Με φιλικούς χαιρετισμούς, 

Δάφνη Νικήτα
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος,
Κρήτης 11,
1061 Λευκωσία
Τηλ: 22 766117
info@diatopos.com
daphne@diatopos.com

Μαύρα Σκυλιά, Δάφνης Νικήτα
Παρουσίαση ποιητικής συλλογής

Δάφνη Νικήτα (Facebook)

Στερνό αντίο στο Χάρη Μ. Χατζηκυριάκου

Μικρό αφιέρωμα σε μια μεγάλη προσωπικότητα

Είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν, να ειπωθούν και άλλα τόσα να γραφτούν για τον Χάρη Χατζηκυριάκο που γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1920 και εγκατέλειψε πριν λίγες μέρες, πλήρης ημερών τα εγκόσμια.

Προικισμένος από τη θεία φύση με πολλές αρετές και σπάνια χαρίσματα, με πνευματική καλλιέργεια και καλλιτεχνικές ανησυχίες, κατάφερε μέσα από δυσκολίες και αγώνες, να αναπτύξει τα ταλέντα του και να ξεδιπλώσει τις έμφυτες ικανότητες του.

Υπήρξε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα με λεπτά αισθήματα και πολλές ευαισθησίες.  Υποδειγματικός και εξαίρετος άνθρωπος, διακρινόταν από ευγένεια, πραότητα, ήθος και αξιοπρέπεια. Ήταν αφοσιωμένος στις επάλξεις του καθήκοντος, σε υψηλούς στόχους και ευγενή οράματα. Από νεαρός συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του στον άνθρωπο και στη δημιουργική δράση, βρίσκοντας διέξοδο στη θεατρική έκφραση, την οποία υπηρέτησε για χρόνια με θαυμαστές επιτυχίες.  

Ο Χάρης Μ. Χατζηκυριάκου διακρίθηκε και στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ιδρύοντας το 1965 τη γνωστή βιομηχανία Φρου Φρου. Ο τεχνοκρατικός και καλλιτεχνικός αυτός συνδυασμός που διέκρινε τον Χάρη, καθιστούσε την ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του ιδιαίτερα ξεχωριστή και λαμπερή. Δούλεψε σκληρά και κέρδισε την εκτίμηση όλων αυτών, που είχαν την ευκαιρία να φωτιστούν από την παρουσία και την αύρα του.

Ξεχώριζε για τον άψογο χαρακτήρα και την προσήλωση του σε αρχές και υψηλά ιδανικά, -οι κρυφοί θησαυροί του- που μεταλαμπάδευσε με επιτυχία στην όμορφη οικογένεια του. Με τις πολύτιμες αξίες τα στέρεα αυτά εφόδια, που κουβαλούσε συνέχεια στο είναι του, η οικογενειακή ευτυχία, η επαγγελματική αναγνώριση και η κοινωνική καταξίωση, ήταν η φυσική κατάληξη στην επιτυχημένη προσωπική του πορεία.

Ήταν τυχερός που στο όμορφο ταξίδι, της ζωής του, είχε για σύντροφο την Αριάδνη Φρατζεσκάκη, τη θαυμάσια αυτή γυναίκα με την οποία πορεύτηκαν με αφοσίωση και οι δυο τους. Μεγάλωσαν τρία εξαίρετα παιδιά, τη Νόρα, τη Μαρία και τον Άλκη, για τα οποία δίκαια ένιωθαν υπερήφανοι.

Έμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του, ένας σεμνός άνθρωπος, με ανοιχτό μυαλό και με ευρύτητα αντίληψης, της κοινωνίας και του κόσμου. Ποτέ δεν χώρεσε σε καλούπια και φανατισμούς. Έβλεπε πάντα τη «μεγάλη εικόνα» της ζωής, τη διάσταση των πραγμάτων και την αξία των ανθρώπων. Ακόμη και στα βαθιά του γεράματα, αειθαλής και πράος, προσπαθούσε με αξιοπρέπεια να διατηρήσει τη σπάνια ομορφιά, που έκρυβε βαθιά μέσα του.

Μελετημένος και μεθοδικός, βρισκόταν πάντοτε σε αναζήτηση του όμορφου και του ωραίου για την πατρίδα και την οικογένεια του. Η αναζήτηση αυτή είχε γίνει ένα πολύτιμο εφόδιο στον καθημερινό του αγώνα για επιβίωση και διάκριση.

Ο Χάρης διέθετε αυτό το σπάνιο και απροσδιόριστο 'κάτι' που διακρίνει τους φωτισμένους από τους απλούς ανθρώπους, τους ηγέτες από τους κοινούς θνητούς. Ο σπάνιος εσωτερικός πλούτος, του δημιουργούσε ένα φωτοστέφανο γύρω από την ωραία του μορφή, που τον περιέβαλλε και τον έκανε να ξεχωρίζει.

Είχε ζεστασιά στην ψυχή και τρυφεράδα στην καρδιά. Μέσα του φώλιαζε η απέραντη αγάπη για τον τόπο και στην αγκαλιά του χωρούσε ο κόσμος όλος.

Όπως σταθερός ήταν ο βηματισμός του, έτσι έκανε και σταθερά βήματα στη ζωή, ως ένας αληθινός ευπατρίδης της δημόσιας ζωής, ο οποίος υπηρέτησε με σοβαρότητα και υψηλό αίσθημα ευθύνης σε όποιο πόστο βρέθηκε.

Ο Χάρης Χατζηκυριάκου υπήρξε ένας απλός, αλλά ταυτόχρονα  σπουδαίος άνθρωπος. Κληρονομιά στους συγγενείς και φίλους, άφησε την καλοσύνη, την ευγένεια και την εντιμότητα του.

Η μεγάλη του ψυχή θα πλανάται αιώνια πάνω από την Κύπρο και σε όσους είχαν την καλή τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά και να εκτιμήσουν την προσωπικότητα και την αξία του.

Φοίβος Νικολαΐδης

Οι λιγότερο και περισσότεροι χαμένοι στις δημοτικές εκλογές του 2016

Του Χριστόφορου Χριστοφόρου

Πολιτικός Αναλυτής

Η αποχή, ως κυρίαρχο στοιχείο της εκλογικής αναμέτρησης, καθόρισε τα αποτελέσματα για την εκλογή των δημάρχων. Ο βαθμός στον οποίο κάθε πολιτική δύναμη επηρεάστηκε από την αποχή επέδρασε στην ικανότητά της να πετύχει εκλογή του υποψηφίου που υποστήριζε σε ένα δήμο. Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι τα τέσσερα μεγάλα κόμματα επηρεάστηκαν σημαντικά από την αποχή. 

Αυτό φαίνεται στον αριθμό ψήφων που εξασφάλισαν για τα δημοτικά συμβούλια και τη διαφορά από τις αντίστοιχες ψήφους του 2011. Περιοριζόμαστε στα τέσσερα κόμματα γιατί η παρουσία τους σε όλους τους δήμους προσφέρει δυνατότητα συγκρίσεων. Δεν λαμβάνουμε υπόψη σχηματισμούς που δεν φέρουν το όνομα του κόμματος. 

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων γίνεται σε σύγκριση με τις δημοτικές εκλογές του 2011, για δυο σημαντικούς λόγους: Κάθε τύπος αναμέτρησης έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, διαφορετικά πρόσωπα και δυναμική, ενώ το εκλογικό σώμα στις δημοτικές εκλογές διαφέρει από τις βουλευτικές. Σε κάθε δήμο ψηφίζουν στις βουλευτικές ανάλογα με την επαρχία καταγωγής, ενώ στις δημοτικές μετέχουν και οι πρόσφυγες κάτοικοι του δήμου.

Στόχος της μελέτης είναι η παρουσίαση μερικών βασικών συμπερασμάτων και όχι η λεπτομερής /διεξοδική ανάλυση.

Η συμμετοχή στις εκλογές
Από τις πρώτες δημοτικές εκλογές του 1986 διαφάνηκε ότι οι ψηφοφόροι απέδιδαν σε αυτές μικρότερη σημασία από τις βουλευτικές και απείχαν σε ελαφρά πιο ψηλό ποσοστό. Έτσι, το 1986, το 1996 το ποσοστό αποχής διαφέρει κατά δυο μονάδες, ενώ το 2001 κατά τρεις. Η διαφορά το 1991 παραμένει σε μια μονάδα, κάτι που μπορεί να αποδοθεί στην υψηλή πόλωση και ανταγωνισμό λόγω της συνεργασίας (για πρώτη φορά) ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ.

Η αποχή εμφανίζεται πιο μεγάλη στις αστικές περιοχές, στοιχείο που συνδέεται με μεγαλύτερη κινητικότητα πληθυσμού, μεγαλύτερη αποξένωση ή και πιο μεγάλο ποσοστό κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτά συνδυάζονται με τη δυσκολία των κομμάτων να έχουν πρόσβαση σε ψηφοφόρους που κατοικούν σε κάθετη κατοικία (πολυκατοικίες) και διαφορετικές διαπροσωπικές σχέσεις από την ύπαιθρο. Μέχρι το 2001, τα Λεύκαρα είχαν το πιο ψηλό αποχής, με δεύτερη τη Λευκωσία. Στις εκλογές για ΔΣ το 2016, πέντε Δήμοι παρουσιάζουν ποσοστά από 51-60% (Αμμόχωστος 60%, Λευκωσία 59,3%, Στρόβολος 55,7%, Λεμεσός 51,3% και Άγιος Δομέτιος 51%).

Σημειώνεται επίσης το αυξημένο ποσοστό άκυρων/λευκών ψηφοδελτίων στις δημοτικές έναντι των βουλευτικών εκλογών και η σύνδεση του με την αποχή. Ενόσω αυξάνεται η αποχή μειώνονται τα λευκά και άκυρα. Αυτό υποδηλοί ότι μερικοί που έριχναν στην κάλπη λευκό ή άκυρο αντί να απέχουν, επιλέγουν αποχή αφότου δεν διώκεται πλέον. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό λευκών άκυρων στον ίδιο δήμο δεν είναι το ίδιο για την εκλογή δημάρχου με αυτό για τους δημοτικούς συμβούλους.

Πίν. 1
2016 Αποχή % Λευκά /Άκυρα % Έγκυρα % Εκλεγείς Δήμαρχος % 

Οι επιδράσεις της αποχής
Σελίδα 2 από 4
Η πιο άμεση επίδραση της αποχής είναι η μείωση του αριθμού και ποσοστού ψηφοφόρων που μετέχει στη λήψη απόφασης, εκλογής δημάρχου και δημοτικών συμβούλων. Αυτό καθορίζεται αν αφαιρεθούν από το σύνολο των εγγεγραμμένων (100) τα ποσοστά αποχής και λευκών/άκυρων (υπολογισμένα βάσει των εγγεγραμμένων), αν απομείνουν δηλαδή μόνο τα έγκυρα ψηφοδέλτια.

Στις παρούσες εκλογές (δες πίνακα 1), στο σύνολο των δήμων η αποχή ήταν 45,2% και έδωσαν έγκυρη ψήφο 51,4% των εγγεγραμμένων, δηλαδή ένας στους δυο. Στους 25 δήμους που περιλάβαμε στην ανάλυση αυτή (αφαιρούμε τους κατεχόμενους και νεότερους δήμους) η αποχή ήταν 46% και τα έγκυρα50,8%, ενώ λευκά/άκυρα ανήλθαν σε 3,1%.

Ως αποτέλεσμα της ψηλής αποχής, το ποσοστό που εξασφάλισαν ορισμένοι εκλεγέντες δήμαρχοι με βάση τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους είναι εξαιρετικά. Ένας στους εννέα ψηφοφόρους επέλεξε το δήμαρχο Στροβόλου, ένας στους έξι το δήμαρχο Αμμοχώστου και δύο στους έντεκα το δήμαρχο Λάρνακας. Φυσικά, μπορεί να προβληθεί το εύλογο επιχείρημα “μα το σύστημα είναι απλό πλειοψηφικό, επομένως ο πρώτος εκλέγεται όποιο κι αν είναι το ποσοστό”. Το θέμα που τίθεται αφορά στην ηθική νομιμοποίηση και τη δέσμευση του δημότη να μετέχει στις υποθέσεις του δήμου μέσα από τη σύνδεση του με το δήμαρχο. Ο βαθμός αναγνώρισης του δημάρχου από το δημότη μέσα από τη φράση “ο δήμαρχος μου” θα καθορίσει και το βαθμό ένταξης και συμμετοχής που είναι αναγκαία για την υλοποίηση του έργου του δήμου.

Ο καθορισμός του αποτελέσματος Το επίπεδο κινητοποίησης ψηφοφόρων που πέτυχαν τα κόμματα καθόρισε τα ποσοστά που πήραν στα δημοτικά συμβούλια, επηρέασε όμως και τη δυνατότητά τους να εκλέξουν δήμαρχο τον υποψήφιο που υποστήριζαν. Τα ακριβή ποσοστά κινητοποίησης και επιτυχίας των κομμάτων θα μπορούσαν να διακριβωθούν μέσα από δημοσκοπήσεις, ανάλογα με την ακρίβεια των αποτελεσμάτων τους. Στην πράξη, η ψήφος κάθε κόμματος συγκρινόμενη με τις προηγούμενες δημοτικές είναι αποτέλεσμα προσθαφαιρέσεων (νέοι ψηφοφόροι, ψήφοι που κερδήθηκαν ή 'χάθηκαν' λόγω αποχής ή μετακινήσεων). Εντούτοις θα εξετάσουμε μόνο την καθαρή διαφορά σε

συνάρτηση μόνο με την αποχή, σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστά. Στον πίνακα 2 φαίνεται σαφώς ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα τέσσερα κόμματα χάνουν ψήφους σε όλους τους δήμους σε σύγκριση με όσες πήραν στις δημοτικές του 2011. Συνολικά, το ΑΚΕΛ εξασφάλισε στους συγκεκριμένους δήμους 16.762 ψήφους λιγότερες, ο ΔΗΣΥ 17.261 λιγότερες, το ΔΗΚΟ 6.152 λιγότερες και η ΕΔΕΚ 2.997 λιγότερες. Όταν εξετάσουμε την κατάσταση κατά δήμο, παρατηρούμε ότι το ΑΚΕΛ πήρε πιο πολλές ψήφους μόνο στη Γεροσκήπου και στην Πόλη της Χρυσοχούς, ενώ

ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ το πέτυχαν σε πέντε δήμους.
Με τη μεταφορά της σύγκρισης στα ποσοστά των ΔΣ, το ΑΚΕΛ εμφανίζεται πάλι να έχει

μικρότερα κέρδη, με αύξηση ποσοστού σε τέσσερις δήμους, ο ΔΗΣΥ σε επτά, το ΔΗΚΟ σε έντεκα και η ΕΔΕΚ σε εννιά (δεν είχε υποψήφιους σε τρεις). Αυτό σημαίνει ότι η αποχή επηρέασε περισσότερο το ΑΚΕΛ, σχεδόν σε όλους τους δήμους, ενώ επηρεάστηκαν λιγότερο το ΔΗΚΟ και οι ΕΔΕΚ. Το γεγονός ότι το ΔΗΚΟ απώλεσε πολλές ψήφους σε δήμους της Λευκωσίας, αλλά αύξησε τα ποσοστά του ερμηνεύεται σαν απώλεια που είναι αναλογικά μικρότερη από αυτή που υπέστησαν τα άλλα κόμματα.

Αν μεταφερθούμε στον πίνακα 3, όπου καταγράφεται η απώλεια ψήφων σαν ποσοστό, στη βάση των ψήφων του 2011, διαπιστώνουμε ότι:

· Το ΑΚΕΛ έχει μεγαλύτερες αναλογικά απώλειες κατά σειρά, στη Λευκωσία (40%), τη
Λεμεσό (37%), την Πάφο (35%), το Παραλίμνι (32%) και τον Άγιο Δομέτιο (31%).
· Ο ΔΗΣΥ έχει μείωση κατά σειρά στη Γεροσκήπου (43%), τη Λευκωσία (41%), το Δάλι
(37%), το Στρόβολο (36%), τη Δερύνεια και την Έγκωμη (34%), τον Άγιο Δομέτιο (31%).
Διπλασιάζει όμως τις ψήφους του στην Αγία Νάπα.
· Το ΔΗΚΟ έχει απώλειες στην Πόλη Χρυσοχούς (46%), τον Άγιο Αθανάσιο (38%), την
Αγλαντζιά (37%) και τη Λευκωσία (34%). Κερδίζει 38% στο Παραλίμνι.
· Οι απώλειες της ΕΔΕΚ παρατηρούνται στη Λευκωσία (57%), τον Άγιο Αθανάσιο (54%), τα
Λεύκαρα (47%), τον Άγιο Δομέτιο (45%) και τον Στρόβολο (34%). Αυξάνει όμως τις
ψήφους της στο Δάλι (53%) και στην Αθηαίνου (31%).

Σελίδα 3 από 4
Πίν. 2
Δεν θα προβούμε σε λεπτομερή ανάλυση των επιπτώσεων κατά δήμο από τις πιο πάνω

διαφοροποιήσεις ποσοστών και ψήφων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί η συνολική εικόνα για κάθε κόμμα, με αναφορά της αναλογικής απώλειας ψήφων στο σύνολο, σε σύγκριση με το 2011.

Ο μεγάλος χαμένος είναι το ΑΚΕΛ, γιατί παρουσιάζει μείωση ψήφων σε ποσοστό 24.4%, ενώ ακολουθεί ο ΔΗΣΥ με αναλογική απώλεια 19.2% των ψήφων του 2011. Τελικά, σχετικά μικρότερη ζημιά υπέστησαν η ΕΔΕΚ (17,2%) και το ΔΗΚΟ (16,4%).

Αν κάποιος κάμει επιμέρους ανάλυση των αριθμών μπορεί να διαπιστώσει τους λόγους της
περιορισμένης κινητοποίησης κάθε κόμματος, αλλά και της επιτυχίας ή αποτυχίας εκλογής ενός υποψηφίου.

· Παρατηρούμε ότι η βεβαιότητα εκλογής του υποψηφίου των ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ- ΕΔΕΚ στη
Λευκωσία μείωσε δραστικά την κινητοποίηση των τριών κομμάτων.
· Η διάσπαση, με διπλές υποψηφιότητες στην Έγκωμη και το Στρόβολο προκάλεσε
αυξημένη αποχή για τον ΔΗΣΥ.
· Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση της Λεμεσού, όπου η υποψηφιότητα για τρίτη θητεία του
Αντρέα Χρίστου επηρεάζει την κινητοποίηση του ΑΚΕΛ (απώλεια 37%) και του ΔΗΚΟ. Το
παράδοξο αφορά στην ΕΔΕΚ, όπου οι ψηφοφόροι κινήθηκαν υπέρ του Νίκου Νικολαϊδη
αλλά ψήφισαν και τους συμβούλους του κόμματος που αποκήρυξε τον υποψήφιο!
· Τέλος, στην Πάφο, η επιλογή Χρυσόμηλου επηρεάζει αρνητικά το ΑΚΕΛ (μείωση 35%) και
λιγότερο ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Αντίθετα, με τον Φαίδωνος, ο ΔΗΣΥ αυξάνει κατά 20% τις
ψήφους του για ΔΣ.

Μπορεί εκ πρώτης όψεως να λεχθεί ότι ανάμεσα σε άλλους λόγους, η απουσία σε αρκετούς δήμους υποψηφίων για τα δημοτικά συμβούλια από μικρά κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου συνέβαλε στις μικρότερες απώλειες για το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ. Φυσικά, κάθε δήμος έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τα οποία επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα. Η βαρύτητα ενός παράγοντα σε ΑΚΕΛ ΔΗΣΥ ΔΗΚΟ ΕΔΕΚ ΑΚΕΛ ΔΗΣΥ ΔΗΚΟ ΕΔΕΚ

Εγγ 2016
Σελίδα 4 από 4
κάποιο δήμο δεν είναι η ίδια για τους άλλους. Υπάρχει φυσικά και ο συνδυασμός παραγόντων, ανάλογα με τον τρόπο που έγιναν και οι ίδιες οι επιλογές υποψηφίων. Χωρίς αμφιβολία, η επιλογή του υποψήφιου δήμαρχου είχε τη δική της επίδραση στη στάση που τήρησε το εκλογικό σώμα.

Για ανάλυση κατά δήμο, μπορεί κάποιος να εξετάσει ανάμεσα σε άλλες, τις πιο κάτω παραμέτρους:

· Μέγεθος δήμου και δυνατότητες κομμάτων για διαπροσωπική επαφή. Γενικά, όσο πιο
μεγάλος είναι ένας δήμος τόσο μικρότερη είναι η ένταση των διαπροσωπικών σχέσεων και
δυνατοτήτων επηρεασμού. Η κάθετη κατοικία (πολυκατοικίες) δυσχεραίνουν ή κάνουν
σχεδόν αδύνατη την πρόσβαση των κομμάτων και επαφή με ψηφοφόρους. Επίσης,
μεγαλύτερες είναι οι δυνατότητες κοινωνικού αποκλεισμού και επιπτώσεων φτώχειας σε
μεγάλους δήμους. Η αποξένωση οδηγεί και στην άνοδο της αποχής.
· Οι διαδικασίες επιλογής υποψηφίων (δημάρχου και ΔΣ) από τα κόμματα. Όσο περιορίζεται
ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών τόσο αυξάνεται η δυσκολία των κομμάτων για
κινητοποίηση ψηφοφόρων. Δημιουργούνται δυσαρέσκειες και συνθήκες διάσπασης που
απομακρύνουν τον ψηφοφόρο.
· Η επιλογή υποψηφίου δημάρχου συναρτά την επιτυχία της με τον αριθμό θητειών ή την
παρουσία προηγουμένως σε άλλο δημόσιο αξίωμα. Διεκδίκηση δεύτερης θητείας έχει
δυνατότητες επιτυχίας, ενώ η κατάκτηση τρίτης θητείας είναι εξαιρετικά δύσκολη.
· Το έργο του υποψηφίου, αν είναι απερχόμενος δήμαρχος. Οι δήμοι αντιμετωπίζουν
πολλαπλά προβλήματα υλοποίησης έργου και είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που
προηγούμενες 'επιτυχίες' είναι πλεονέκτημα. 
· Η εγγύτητα μεταξύ κόμματος και του χώρου στον οποίο ανήκει ένας υποψήφιος αποτελεί
στοιχείο καθοριστικό για την επιτυχία. Παρατηρείται γενικά ότι αν το ΑΚΕΛ υποστηρίζει
υποψήφιο ΔΗΚΟ ή ΕΔΕΚ 'δίνει' μεγάλο μέρος ψήφων. Αν ο υποψήφιος ανήκει στο ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, συνήθως, δεν παρέχουν ουσιαστική υποστήριξη. Σε περίπτωση
υποψηφίου ΔΗΣΥ ή ΔΗΚΟ, το μέγεθος υποστήριξης καθορίζεται από τις ιδεολογικές
συντεταγμένες του υποψήφιου. Γενικά το ΔΗΚΟ δεν παρέχει πάνω από 60-70%
υποστήριξη. 

· Η ισχύς της κομματικής μηχανής. Γενικά παρατηρούμε μεγάλη εξασθένηση των
κομματικών μηχανισμών και της δυνατότητας τους για κινητοποίηση. Αυτό δεν ισχύει στον
ίδιο βαθμό σε όλους τους δήμους. Επομένως, οι τοπικές συνθήκες έχουν τη δική τους
δυναμική, σε μια εποχή ασθενούς κομματικής προσήλωσης.
· Οι συσχετισμοί, ιδεολογικοί, ισχύος κλπ μεταξύ κομμάτων σε ένα δήμο καθορίζουν επίσης
το αποτέλεσμα. Η Λεμεσός και η Λάρνακα χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη πόλωση
μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, όπως επίσης ορισμένοι περι-αστικοί δήμοι. Αυτό περιορίζει
τις δυνατότητες ενδιάμεσων κομμάτων.
· Η βεβαιότητα ή το αμφίρροπο της αναμέτρησης μπορεί να επηρεάσει την κινητοποίηση.
Μια 'σίγουρη' νίκη ή ήττα παρουσιάζει εφησυχασμό ή παραίτηση, άρα μεγάλη αποχή.
· Η αναμέτρηση με την παρουσία νέων πραγματικά προσώπων που προσφέρουν προοπτική
για αλλαγή ή κάτι καλύτερο, είναι στοιχείο που ενισχύει τη συμμετοχή. Αυτό παρατηρείται
γενικά και σε άλλες εκλογές ΚΑΙ σε άλλες δημοκρατίες.
Ως γενικός κανόνας ανάλυσης εκλογικών αποτελεσμάτων μπορεί να αναφερθεί το εξής: Η
ικανότητα ανάλυσης συναρτάται με τη γνώση μιας κοινωνίας, μιας χώρας, μιας περιοχής ή ενός δήμου. Μόνο αν κάποιος ζει σε ένα δήμο έχει την ικανότητα και δυνατότητα να κατανοήσει τους παράγοντες που καθορίζουν το αποτέλεσμα. Αλλιώς, η ανάλυση κινδυνεύει να είναι απλώς άσκηση επί χάρτου! 

Χριστόφορος Χριστοφόρου

Πολιτικός Αναλυτής 

Δεκέμβριος 
2016 

 

Ένα ΡΙΚ για τους πολίτες και όχι για τους πολιτικούς

Του Φοίβου Νικολαΐδη 

Πρόσφατα το ΑΚΕΛ προέβη σε έντονες διαμαρτυρίες προς το ΡΙΚ για τη διακοπή, μετάδοσης δηλώσεων του Γ.Γ. της Κ.Ε. ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού, προκειμένου, να προβάλει την επίσκεψη Αβέρωφ Νεοφύτου σε εκλογικό επιτελείο. Μέχρι εμπάργκο κήρυξε, ώστε, κανένας εκπρόσωπός του δεν θα συμμετέχει σε ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές συζητήσεις του ΡΙΚ, μέχρι νεωτέρας.

Να ‘ναι άραγε η πρώτη φορά που η δημόσια ραδιοτηλεόραση δέχεται (δίκαια ή άδικα) τη μήνη κομματικών παραγόντων; Όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής του τόπου, μηδενός εξαιρουμένου, κατά καιρούς, έχει διαμαρτυρηθεί ή απειλήσει ακόμη και με μη έγκριση του προϋπολογισμού του Οργανισμού, προκειμένου να εξασφαλίσει «δίκαιη» τηλεοπτική προβολή.

Ανάλογα με το ποιος κυβερνά και ελέγχει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, οι ρόλοι αλλάζουν, ενώ το λεκτικό των διαμαρτυριών παραμένει πάντα πανομοιότυπο. Να αναφέρουμε άραγε τι έλεγαν οι προηγούμενοι ή οι προ-προηγούμενοι και πάει λέγοντας;

Το ΑΚΕΛ -δυστυχώς και τα υπόλοιπα κόμματα- με τη στάση που τηρεί, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά, ότι το μόνο που επιδιώκει είναι τα κομματικά οφέλη και όχι την παγίωση, μιας σύγχρονης δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αν διαμαρτυρόταν και για άλλες περιπτώσεις, άλλων περιστατικών, που αφορούσαν «άλλους», τότε, θα ήταν περισσότερο πειστικό.

Αν ενδιαφερόταν πραγματικά για μια ανεξάρτητη, ακομμάτιστη δημόσια ραδιοτηλεόραση, τότε, θα προχωρούσε με αποφασιστικότητα στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού, της νομοθεσίας που αφορά τη λειτουργία της. Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο είναι ήδη ξεπερασμένο από το χρόνο και τις ραγδαίες αλλαγές, που συντελούνται τα τελευταία χρόνια στον τομέα των ΜΜΕ. Η Κύπρος είναι ίσως η μοναδική χώρα στην Ε.Ε. που θεσμοθέτησε από το 1985 τι είναι είδηση! Και μετά συζητάμε για αντικειμενική ενημέρωση…

Παρά τη σημαντική ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών, την εισδοχή της Κύπρου στην Ε.Ε. την ανάπτυξη της ψηφιακής και διαδικτυακής τεχνολογίας, οι ειδήσεις εξυπηρετούν περισσότερο ποικίλες σκοπιμότητες, συντηρώντας ένα μικρόκοσμο, παρά τη σωστή ενημέρωση πολιτών, χώρας μέλους της Ε.Ε.

Μεγάλο μέρος των δελτίων ειδήσεων αφορούν ασήμαντες δηλώσεις, γενικόλογες απόψεις πολιτικών αστέρων και επιμνημόσυνες δεήσεις πολιτικού περιεχομένου, υπέρ αναπαύσεως της είδησης!

Ίσως να είναι κοινοτοπία, να λεχθεί ότι το ΡΙΚ λειτουργούσε διαχρονικά κάτω από ασφυκτική κυβερνητική εποπτεία και ότι υπήρχε κραυγαλέα αδιαφάνεια, με επακόλουθο το κόστος λειτουργίας του να ήταν δυσανάλογα μεγάλο σε σύγκριση με την προσφορά του. Η γενική εικόνα εν πάση περιπτώσει είναι η ίδια η εικόνα που εκπέμπει η παρηκμασμένη κοινωνία μας σε όλους σχεδόν ανεξαίρετα τους τομείς της δημόσιας ζωής.

Η ανεξαρτησία όμως των δημόσιων οργανισμών αποτελεί μια από τις βασικές αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης, που καθορίζει για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και φυσικά δεν διασφαλίζεται με τον απλό κώδικα δεοντολογίας, όπως ζητά σήμερα το ΑΚΕΛ. Το ΡΙΚ υποχρεούται να διασφαλίζει την ανεξαρτησία, του δημοσιογραφικού έργου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου και Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας (ΚΔΠ 93/2001).

Σωστή πληροφόρηση, βασισμένη στα εθνικά συμφέροντα σημαίνει πολύ περισσότερα από ότι παρουσιάζονται σήμερα. Σίγουρα, όχι η δήλωση ή η εκτίμηση ενός πολιτικού για τις δημοτικές εκλογές και κατά πόσον το κόμμα του κέρδισε ή έχασε ποσοστά. Αυτά μπορούν, να λεχθούν σε ειδικές εκπομπές. Είδηση όπως εξακολουθούν, να νομίζουν πολλοί παραγοντίσκοι του τόπου είναι και η παρουσία πολιτικών αξιωματούχων στη γιορτή της ζηβανίας, όπου τρελαίνονται από τηλεοπτική μέθη και όχι η αλλαγή, του τάδε κανονισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που επηρεάζει άμεσα τη χώρα.

Το αίτημα της ρύθμισης και του εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας για μια πραγματικά ανεξάρτητη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, -ένα ΡΙΚ για τους πολίτες και όχι για τους πολιτικούς- με θεσμοθετημένους πόρους, όπου οι τρεις βασικές αρχές, ανεξαρτησία, ευθυνοδοσία (Accountability) και διαφάνεια θα λειτουργούν με ασφαλιστικές δικλείδες για την ποιότητα και το επίπεδο του ραδιοτηλεοπτικού προϊόντος που παράγεται επαναφέρεται σχεδόν μόνιμα. Όλα τα άλλα φαίνονται και είναι εκ του πονηρού.
Φοίβος Νικολαΐδης