Με το φακό των λέξεων

Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου

Οι σπίθες στο τζάκι αχνοφώτιζαν εδώ και ώρα το δωμάτιο. ΄Εξω η μέρα παραδιδόταν αμαχητί στις επιβουλές του χειμώνα. Το κρύο τρύπωνε από τις χαραμάδες, στρογγυλοκαθόταν στο σαλόνι της, γινόταν κύριος και αφέντης του μυαλού της. Μισούσε από παιδί τα μνημόσυνα. Αυτές τις ζοφερές ιεροτελεστίες , που αρχίζανε με τη μνήμη των νεκρών και τελειώνανε με ανελέητο θάψιμο των ζωντανών. 

Κάπου ανάμεσα σε ένα αλμυρό και μια κούπα καφέ, ο αποδημήσας εις Κύριο γινότανε ακόμα πιο παρελθόν και στη μάχη ριχνόντανε οι ποικίλες ζουμερές ιστορίες της καθημερινότητας με τη γλώσσα να ολισθαίνει στο λεγόμενο και… εκλεπτυσμένο τάχα κοινωνικό σχόλιο, κοινώς κουτσομπολιό. Και σήμερα έγινε μάρτυρας, κοινώς… μαρτύρησε στα πηγαδάκια των δήθεν θλιμμένων, ακούγοντας την δήθεν αγάπη, το δήθεν ενδιαφέρον, την δήθεν έγνοια για τη νεαρή χήρα, που τόλμησε στα τριάντα δύο της, άκουσον άκουσον , δύο μόλις χρόνια μετά το θανατηφόρο τροχαίο του μακαρίτη, να βάλει φόρεμα μπλε στο μνημόσυνο και να΄χει βαμμένα τα μαλλιά σε απόχρωση καστανόξανθη.

Και τα χείλη της –αν είναι δυνατόν – τα είχε μάλλον βάψει με μια ελαφριά απόχρωση ροζ. Θα τρίζανε τα κόκαλα του συγχωρεμένου. Κι όλα αυτά σε ψίθυρους που σβήνανε σαν ημιλιπόθυμα κύματα στην άμμο , μόλις η ανυποψίαστη χήρα εμφανιζότανε στη συγκεκριμένη παρέα , φέρνοντας ένα ακόμα πιάτο με τα τσιμπολογήματα της παρηγοριάς.

Ανακάτεψε λίγο τα κούτσουρα, τσίριξαν εκείνα με ευχαρίστηση και δυνάμωσαν περισσότερο τη φλόγα τους. Και λες και ένα περίεργο παιχνίδι της έπαιζε η φωτιά, θυμήθηκε την τελευταία της συνάντηση με τον Γρηγόρη δυο μόλις χειμώνες πριν. ΄Οταν ο αγαπημένος της ξάδερφος, ανυποψίαστος για τον επερχόμενο, αιφνίδιο θάνατό του, γλεντούσε στη γιορτή του με όλους τους φίλους και συγγενείς καλεσμένους. 

Χόρευε και έπινε, έπινε και χαιρόταν, έψηνε μεζέδες στα κάρβουνα, γυρνούσε ανάμεσα στις παρέες κι άφηνε μεζεδάκια και νοστιμιές μαζί με τον καλό του λόγο. Νιόπαντρος, ερωτευμένος κι ευτυχισμένος με τη δόση εκείνη της ευτυχίας που μόνο τα νιάτα ξέρουν να γευτούν. Βαθιά ως το μεδούλι. Κάποια στιγμή τον πήρε το μάτι της καθώς είχε σταθεί μπροστά στο παράθυρο κι απολάμβανε την ψιλή βροχή και τον χορό των δέντρων στο ρυθμό που τους έπαιζε ο άνεμος. 

Πήγε κοντά του. « Ευτυχισμένος;» ρώτησε με μια δόση θαυμαστικού στο τέλος παρά ερωτηματικού. Εκείνος την κοίταξε με ένα βλέμμα που πλημμύριζε γαλάζια θάλασσα και ξάστερο ουρανό αντάμα. ΄Υστερα απλώς αναστέναξε βαθιά, με απέραντη πληρότητα και τσούγκρισε τα ποτήρια τους με το ολόγλυκο κόκκινο κρασί. Μετά το βλέμμα του, όλο αγάπη , καρφώθηκε στη νεαρή γυναίκα του. Κι έγιναν τα δυο του μάτια φτερά αγγέλου, σκεπάζοντάς τη με τη στοργή και την έγνοια που μόνο ο αληθινός έρωτας μπορεί να αισθανθεί σε αυτή τη ζωή και την αιώνια.
Η φωτιά στο τζάκι δυνάμωνε ολοένα. Το ίδιο και η πεποίθησή της πως από κάπου ο Γρηγόρης έβλεπε τη γυναίκα του με το μπλε φόρεμα, τα καστανόξανθα μαλλιά, τη ροζ απόχρωση στα χείλη και χαιρότανε σαν μικρό παιδί που του χαρίζανε ένα παράδεισο.

Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου

Γιώργος Μιτίδης, ζωγράφος

Γιώργος Μιτίδης μπορεί και σχεδιάζει οτιδήποτε

 

Οι ειδικοί της ζωγραφικής λένε ότι το γυμνό ανήκει στη σφαίρα του Ωραίου παρουσιάζοντας την ομορφιά, η οποία μας δίνει χαρά, προκαλεί ενδιαφέρον και δημιουργεί συγκίνηση. Στην πράξη, αποτελεί ένα δύσκολο είδος ζωγραφικής, γιατί το γυναικείο κορμί, ο υπέροχος αυτός ναός της θηλυκότητας και της ομορφιάς κρύβει πολλά μυστικά. Απαιτεί ειδική γνώση σε ουσιώδεις λεπτομέρειες και προσεκτική δουλειά, η οποία με το απαραίτητο ταλέντο μπορεί να αποδώσει και να αποκαλύψει μυστικά του ανθρώπινου σώματος. Γι’ αυτό και λένε επίσης, ότι όποιος γνωρίζει να σχεδιάζει γυμνό, μπορεί να σχεδιάζει οτιδήποτε.

Ο Γιώργος Μιτίδης μπορεί και σχεδιάζει οτιδήποτε. Γνωστός και καταξιωμένος σκιτσογράφος, στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται με τη μεγάλη, κρυφή του αγάπη τη ζωγραφική. Η εικαστική του αναζήτηση βρίσκει διεξόδους στους εκφραστικούς του πίνακες. Βάζει τη φαντασία και το πινέλο του, να δουλέψει ελεύθερα, ζωγραφίζοντας γυμνές γυναικείες φιγούρες, χωρίς να εξιδανικεύει τις γραμμές. Πίσω από τις ωραίες χρωματιστές σταγόνες νερομπογιάς κρύβεται το ανεξάντλητο χιούμορ του, που καταφέρνει να αποτυπώνει με ένα απολαυστικό τρόπο...

Οι εμπνεύσεις του είναι ανεξάντλητες. Στους χαριτωμένους, σουρεαλιστικούς του πίνακες, όπου μιλά η γλώσσα του σώματος, διακρίνονται συμβολισμοί με προέκταση τη ζωή και τον έρωτα. Δείχνουν φανερά πως η ελευθερία του χρώματος και το γυμνό μπορούν, να γίνουν ο απόλυτος συνδυασμός της αίσθησης και της ηρεμίας.

Ο καλλιτέχνης σκιαγραφεί το γυμνό γυναικείο κορμί, στην απόλυτα φυσική του κατάσταση. Τα έργα του όμως, δεν προσπαθούν να παρουσιάσουν μια εξιδανικευμένη εικόνα των γυμνών γυναικών - ήτοι μόνο καλλίγραμμα σώματα σε φιλήδονες πόζες χωρίς την παραμικρή ατέλεια.

Το γυμνό γυναικείο κορμί στα έμπειρα χέρια του Μιτίδη παρουσιάζεται σε πολυποίκιλες πόζες. Άλλοτε βαρύ με καμπύλες, λουσμένο στο φως, σε με μια ευδιάκριτη αγνότητα και άλλοτε ανάλαφρο σε αισθησιακή κίνηση, έτοιμο να προσφέρει αισθησιακό οξυγόνο, συγκινήσεις και ερεθίσματα. Πίνακες που προσπαθούν να αποδώσουν τη γυναίκα με ταύτιση τον έρωτα και την ηδονή, αλλά, δείχνοντας παράλληλα στο κοινό μια έντονη συναισθηματική αγωνία, μια τάση για παραμόρφωση της πραγματικότητας.

Με τους πίνακες του ο καλλιτέχνης προσπαθεί κόντρα στα ταμπού, να δείξει και να κάνει αποδεκτή τη ‘γυμνή αλήθεια’, του γυναικείου σώματος, προκαλώντας τον ορθολογισμό του παρατηρητή. Αφαιρώντας με μαεστρία την έννοια του ανήθικου, επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην αίσθηση που προκαλούν οι πίνακες του. Τον ενδιαφέρει να αποδώσει το συναίσθημα της πραγματικότητας, αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία να ξεφεύγει.

Σέβεται αυτό που κάνει, γι’ αυτό και το υπηρετεί με αξιοπιστία και επαγγελματισμό.
Ονειροπόλος αλλά και ρεαλιστής γνωρίζει καλά το νόμο της δυαδικής φύσης, τη διττότητα της ζωής και τις αποχρώσεις μεταξύ ωραίου και άσχημου. Θέλει τον αρμονικό συνδυασμό και των δυο καταστάσεων, για να υπάρχει ισορροπία. Έτσι, στους πίνακες του, δεν κυριαρχεί μόνο η περίτεχνη ομορφιά, αλλά και η ασχήμια που δεν τη θεωρεί ως κάτι το απωθητικό.

Αν και αυτοδίδακτος ζωγράφος, έμαθε αρκετά καλά, όλα εκείνα τα απαραίτητα ‘μικρά μυστικά’, που το βοηθούν να απλώνει στον καμβά τις ζωγραφιές του με ευκολία και επιτυχία.

Σεμνός και καλλιεργημένος, γεμάτος προβληματισμούς και καλλιτεχνικούς κραδασμούς αποτυπώνει στους ωραίους πίνακές του, τα συναισθήματα καθώς και τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, που τον απασχολούν. Με πολλές ευαισθησίες, καλλιτεχνική δημιουργικότητα, αγάπη για τις τέχνες και τον άνθρωπο τον οποίο θέλει διακαώς να υπηρετήσει από το πόστο που τον έταξε το ταλέντο του.

Οι ευφάνταστες ζωγραφικές του πινελιές είναι γεμάτες αισθησιασμό, σε μια αρμονική σύζευξη σχεδίου, χρωμάτων και φαντασίας. Παρά τις βαθύτερες αναζητήσεις, τα χρώματα που κυριαρχούν είναι τα γήινα, τα οποία συμφιλιώνουν τη ματαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης με τη φύση της.

Στις προσεγμένες ελεύθερες του γραμμές που τις απλώνει με τόση άνεση και χάρη, αποτυπώνει όσο μπορεί καλύτερα, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που περιέχει ο εσώτερος πλούσιος κόσμος του και συλλαμβάνει η γόνιμη φαντασία του.

Υπηρετεί με σεβασμό αυτό που του αρέσει και τον ευχαριστεί ιδιαίτερα, προσπαθώντας, να ανακαλύψει όλα εκείνα τα μαγικά μυστικά, που τέρπουν και τις πέντε αισθήσεις μέσα από τη ζωγραφική τέχνη.

Από τις πλούσιες εμπειρίες του, τις έμφυτές του ικανότητες και τα κρυμμένα του ταλέντα έχει αναπτύξει τις απαραίτητες γνώσεις τους. Τα ωραία έργα του Γιώργου Μιτίδη γεμάτα καλπάζουσα φαντασία και λυρισμό συνθέτουν ζωγραφικούς πίνακες, που ελκύουν το ενδιαφέρον. Προβάλλουν τις ανεξάντλητες ομορφιές της γυναίκας, τις χαρές της ζωής και τα διαχρονικά ερωτήματα για το ανθρώπινο σώμα, τον έρωτα και τη ζωή.
 
Ερωτήματα, συναισθήματα και εσωτερικές διεργασίες μέσα από τη εναλλαγή του ρεαλιστικού και ιδεατού, οι εκφραστικές ζωγραφιές του, αφήνουν το θεατή, να ταξιδέψει μέσα από τα κρυμμένα μηνύματα που επιδιώκει, να προβάλλει και τους συναισθηματικούς τριγμούς που θέλει, να προκαλέσει.

Ένας μεγάλος ζωγράφος είχε πει κάποτε ότι: «Στη ζωγραφική η πλαστικότητα κατορθώνεται από μια αίσθηση κίνησης, τόσο μέσα στον καμβά όσο και έξω από το χώρο, μπροστά από την επιφάνεια του καμβά. Στην πραγματικότητα ο καλλιτέχνης προσκαλεί το θεατή να κάνει ένα ταξίδι μέσα στον κόσμο του καμβά».

Στο δύσκολο ταξίδι της έντονης αναζήτησης της τέχνης και ανακάλυψης του εσώτερου εαυτού μας, που τόσο το συγκινεί, να ‘ναι μακρύς ο δρόμος του γεμάτος επιτυχίες και πολλές άλλες διακρίσεις.

Φοίβος Νικολαΐδης

 

 

Έκθεση ζωγραφικής του γνωστού σκιτσογράφου Γιώργου Μιτίδη στη Γκαλερί Γκλόρια.
Ο γνωστός σκιτσογράφος Γιώργος Μιτίδης πραγματοποιεί την πρώτη του ζωγραφική έκθεση που έχει σαν κύριο θέμα τη γυναίκα. Την έκθεση θα εγκαινιάσει η Επίτροπος Διοικήσεως κα Ελίζα Σαββίδου την Τρίτη 20 Ιανουαρίου στις 7.30 μ.μ.

Ο Γιώργος Μιτίδης γεννήθηκε στον κατεχόμενο Τράχωνα στη Λευκωσία. Από πολύ μικρή ηλικία όπως άλλωστε οι περισσότεροι καλλιτέχνες έδειξε την κλίση του προς την καλλιτεχνία. Μετά τις γυμνασιακές σπουδές πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε Αγγλική φιλολογία. Δούλεψε ως καθηγητής αγγλικών και παράλληλα ασχολήθηκε με την σκιτσογραφία. Δούλεψε σαν σκιτσογράφος σε διάφορες Αθηναϊκές εφημερίδες. Με την επιστροφή του στην Κύπρο δούλεψε σε όλες σχεδόν τις Κυπριακές εφημερίδες και έλαβε μέρος σε διεθνείς εκθέσεις. Πήρε διάκριση στη Διεθνή έκθεση που έγινε στο Ισραήλ (work of excellence) και διεθνές βραβείο στην Διεθνή έκθεση στην Τουρκία με θέμα «Οι κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη». Παράλληλα ασχολείται με την ζωγραφική. Αυτή είναι η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής.

Η ιδιοκτήτρια της Γκαλερί Γκλόρια, η Ελίζα Σαββίδου και ο Γιώργος Μιτίδης.

Πολλοί οι φίλοι και γνωστοί που έδωσαν το παρόν τους στη ζωγραφική έκθεση του Γιώργου Μιτίδη.

Μιλώντας για τη ζωγραφική του ο Γιώργος Μιτίδης αναφέρει: «Πάντα θεωρούσα τη ζωγραφική σαν την τέχνη των τεχνών. Ίσως γιατί η όραση είναι η μεγαλύτερη αίσθηση ίσως γιατί είναι μια διαχρονική τέχνη που έχει μια παγκόσμια γλώσσα και δεν ξεχωρίζει σύνορα και πατρίδες. Γεννήθηκα έχοντας μέσα μου αυτό το μικρόβιο της καλλιτεχνίας. Η αναζήτηση του ωραίου πάντα με συγκινούσε και με συγκινεί.

Πάντοτε ζωγράφιζα, πήγαινα σε εκθέσεις ,διάβαζα βιβλία για τους μεγάλους καλλιτέχνες. Ακόμα και όταν αναγκάστηκα να διακόψω τη ζωγραφική λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων στράφηκα στη σκιτσογραφία-γελοιογραφία που ήταν πιο απλή και λειτούργησε σαν υποκατάστατο στις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Εκεί πιστεύω ήταν μια άλλη μορφή τέχνης αλλά ταυτόχρονα τόσο συγγενής με τη ζωγραφική αφού οι βασικοί κανόνες ισχύουν το ίδιο και στις δύο τέχνες. Ανέπτυξα τη γραμμή μου και απέκτησα την αίσθηση του χώρου.

Ο δημοσιογράφος Κορνήλιος Χατζηκώστας, ο πολιτευτής και πρώην υπουργός Κύπρος Χρυσοστομίδης, ο Γιώργος Μιτίδης και η Έλενα Χρυσοστομίδου.

Ακόμα και στο χρώμα πιστεύω. Έκανα μια καλλιτεχνική περιήγηση στη σκιτσογραφία και μετά από κάμποσα χρόνια στράφηκα στην πρώτη μου αγάπη, την ζωγραφική. Ανακάλυψα πως η πρώτη αγάπη είναι παντοτινή και δεν ξεχνιέται. Αν έλεγα πως ανακάλυψα την προσωπική γραμμή και το στυλ μου στην σκιτσογραφία δεν θα έλεγα ψέματα.

Κυριάκος Βραχίμης, Γιώργος Μιτίδης και Φοίβος Νικολαΐδης.

Αρχίζοντας να σκιτσάρω απλές γραμμές ελεύθερες γραμμές και αφήνοντας τον εαυτό μου να απελευθερωθεί και να εκφραστεί ελεύθερα. Ζωγράφιζα γυναίκειες φιγούρες και μετά άρχισα να προσθέτω. Όπως ακριβώς στη σκιτσογραφία.

Δεν ξέρω που θα με βγάλει αυτή η αναζήτηση αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι με συναρπάζει».    Facebook:  Γιώργος Μιτίδης