Η χρυσή διατροφή των αρχαίων Ολυμπιονικών

Επ’ ευκαιρίας των Ολυμπιακών Αγώνων που διεξάγονται αρχές του μήνα στο Λονδίνο έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της κυρίας Λένας Τερκεσίδου «Η χρυσή διατροφή των αρχαίων Ολυμπιονικών», που ταιριάζει γάντι αυτό τον καιρό. Το βιβλίο περιγράφει τον αθλητισμό και την διατροφή από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και την κλασική περίοδο στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα μεγάλα πολιτιστικά κέντρα της εποχής. Στην συνέχεια έχουμε αναλυτική και λεπτομερή περιγραφή των προϊόντων διατροφής όπως η ελιά, τα όσπρια, τα φρούτα, τα ψάρια, το κρέας, τα αυγά κτλ. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει κι ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στην ιατρική και την βοτανοθεραπεία, ενώ το βιβλίο κλείνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την πιθανή διατροφή των χρυσών Ολυμπιονικών. Παρακάτω, σας παραθέτω το τελευταίο κεφάλαιο, στο οποίο αναφέρεται η σημασία της διαιτητικής αγωγής των αθλητών αλλά και δύο διατροφές που αφορούν στους δρομείς μικρής αποστάσεως και στους παλαιστές. Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον!   Η σημασία της διαιτητικής αγωγής των αθλητών Η σωματική και η διαιτητική αγωγή των αθλητών κατά την αρχαιότητα ανήκε αρχικά στη δικαιοδοσία του παιδοτρίβη. Με την ανάπτυξη όμως του αθλητισμού, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην διαιτητική αγωγή των αθλητών, η οποία καθοριζόταν τώρα από τον προπονητή ανάλογα με το αγώνισμα, τον τρόπο προπόνησης και τις δυνατότητες του αθλητή. Η σωστή δίαιτα θεωρούσαν ότι είναι σημαντική και απαραίτητη, καθώς συνέβαλλε στη βελτίωση του επιπέδου της φυσικής κατάστασης και ετοιμότητας του αθλητή, στην προστασία του από τις κακώσεις, στην ταχεία επούλωση των τραυμάτων του, στην αίσθηση αισιοδοξίας και στο υψηλό ηθικό του. Κατά το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. η κατανάλωση ωμού κρέατος ήταν ένα από τα «διατροφικά μυστικά», που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για να επιτύχουν βελτίωση της απόδοσής τους στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά από έρευνα και μελέτη, παρουσιάζονται εδώ δύο υποδείγματα δίαιτας που πιθανόν να ακολουθούσαν οι αρχαίοι αθλητές, δρομείς και παλαιστές, και ιδιαίτερα εκείνοι που δοξάστηκαν ως Ολυμπιονίκες.    Η δίαιτα του δρομέα μικρής απόστασης Πρωινό ·                     Αφέψημα από αρωματικά βότανα, όπως τσάι του βουνού (αποτοξινωτικό,  τονωτικό), ή υπερικό (αντικαταθλιπτικό, τονωτικό), ή ένα ποτήρι υδρόμελι* ·                     Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι ·                     Σύκα φρέσκα, 3-4 (ή 1-2 φρούτα της εποχής) ·                     Ελιές, 4-5 ·                     Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια ·                     Μέλι, 3 κουταλιές Γεύμα ·                     Πουρές από ρεβίθια, ή πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί – 1 μερίδα ·                     Σαλάτα με μαρούλι, αγγούρι, σέλινο, σταφίδες, ρόδι, τυρί (κατσικίσιο) χονδροξυσμένο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, αλάτι, πιπέρι – 1 μερίδα ·                     Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες ·                     Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής) Ενδιάμεσα ·                     Σταφύλι, ένα μικρό τσαμπί (ή 1 φρούτο εποχής) ·                     Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1-2 ποτήρια ·                     Ψωμί μαύρο, 1 φέτα ·                     Μέλι, 2 κουταλιές Δείπνο ·                     Χοιρινή μπριζόλα ψητή στη σχάρα, 1 μετρίου μεγέθους ή ψάρι, 1 μετρίου μεγέθους, ψητός το σχάρα (ή στο φούρνο με χορταρικά τυλιγμένο σε κληματόφυλλα) ·                     Σαλάτα, 1 πιάτο, με λάχανο, φρέσκο κρεμμυδάκι, λίγο σκόρδο, άνηθο, 6-7 βολβούς, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, σουσάμι και ελάχιστο μέλι ·                     Ψωμί σταρένιο, 2-3 φέτες ·                     Σύκα, 2 (ή 1 φρούτο εποχής) ·                     Κρασί νερωμένο (κράμα), 1 ποτήρι Προ του ύπνου ·                     Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι ·                     Μέλι, 2 κουταλιές ·                     Καρύδια, 3-4   Η διατροφή του παλαιστή Πρωινό ·                     Κυκεώνα** με κριθάλευρο, λίγο τριμμένο τυρί, λίγο κρασί ή γάλα, λίγο μέλι, 1 ποτήρι ·                     Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια ·                     Ελιές, 4-5 ·                     Γάλα (κατσικίσιο ή από γίδα), 2 ποτήρια ·                     Μέλι, 3-4 κουταλιές ·                     Καρύδια, 3-4 ·                     Σύκα, 3-4 Γεύμα ·                     Κρέας (από κατσίκι, ή ψάρι, ή κοτόπουλο, ή λαγό), ψητό στη σχάρα (οπτό), ή «πνικτό» (κρέας μαγειρεμένο σε καλοκλεισμένο δοχείο ή γάστρα), 1 μερίδα ·                     Πουρές από μπιζέλια (πίσινον έτνος), 1 ·                     Σαλάτα χόρτα, ήμερα ραδίκια, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, 1 πιάτο ·                     Τυρί κατσικίσιο ψημένο στη σχάρα, 1 κομμάτι ·                     Ψωμί κριθαρένιο, 3 φέτες ·                     Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής) Ενδιάμεσα ·                     Σύκα ή δαμάσκηνα (ήλα), φρέσκα ή ξερά 2-3 ·                     Γάλα κατσικίσιο, 1-2 ποτήρια ·                     Ψωμί μαύρο, 1 φέτα ·                     Μέλι, 3-4 κουταλιές ·                     Αμύγδαλα, 5 Δείπνο ·                     Ψάρι, σαρδέλες φρέσκιες (αφύες) ,ψητές στη σχάρα, ή κοτόπουλο ψητό, 1 μερίδα ·                     Πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί (κατσικίσιο), 1 πιάτο ·                     Σαλάτα με λάχανο, σέλινο, δυόσμο, φρέσκο κρεμμυδάκι, ραπανάκι, ρόιδι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, λίγο κόκκινο κρασί και ελάχιστο μέλι, 1 πιάτο ·                     Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες ·                     Σύκα, 3 (ή 1-2 φρούτα εποχής) ·                     Κρασί κόκκινο νερωμένο (κράμα), 1-2 ποτήρια Προ του ύπνου ·                     Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι ·                     Μέλι, 3-4 κουταλιές ·                     Αμύγδαλα, 5 (ψημένα)» *μέλι αναμεμειγμένο με νερό **ήταν κάτι ανάμεσα σε στερεά τροφή και σε πολτό. Υπήρχε σε διάφορες μορφές ανάλογα με το υλικό που αναμείγνυαν (κριθάρι με νερό και αρωματικά, κριθάλευρο με νερό, κρασί ή γάλα κτλ).   Πηγή: Η χρυσή διατροφή των αρχαίων Ολυμπιονικών,  Λένα Τερκεσίδου,  Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003 Αθήνα Επιμέλεια:  Μαρία Κασιώνη Για την Karpasia Health Products Ltd–  www.karpasia-hp.com  Καρπασία

Καθηγητής Φίλιππος Λοΐζου (1965 - 2012)

Εις μνήμη

 Kαθηγητής Φίλιππος ΛΟΪΖΟΥ (1965-2012)

O Καθηγητής Φίλιππος Λοΐζου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου τo 1965. Έζησε στο χωριό Πατρίκι μέχρι τον Αύγουστο του 1974, οπότε η εισβολή, ανάγκασε την οικογένειά του να εγκαταλείψει το χωριό και να εγκατασταθεί στη Λάρνακα. Ύστερα από την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Λάρνακα υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά. Ακολούθως σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Αριζόνας (ASU) των Ηνωμένων Πολιτειών, από όπου απεφοίτησε με διάκριση το 1989. Ολοκλήρωσε, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακές σπουδές επιπέδου Μάστερ και Διδακτορικού, το 1991 και το 1995 αντίστοιχα.

Το ακαδημαϊκό έτος 1995-1996, ως Μεταδιδακτορικός Συνεργάτης στο Τμήμα Επιστημών Λόγου και Ακοής του ίδιου Πανεπιστημίου, ξεκίνησε έρευνα στην περιοχή των κοχλιακών εμφυτευμάτων. Την επόμενη τριετία (1996-1999) εργάστηκε ως Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Άρκανσας. Το 1999 μετεκλήθη στο Πανεπιστήμιο του Tέξας στο Ντάλας, όπου διέπρεψε. Εκλέχθηκε Καθηγητής και κατέλαβε την Έδρα Cecil and Ida Green στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Η έρευνά του στην επεξεργασία και αναγνώριση ομιλίας, καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας της ομιλίας υπήρξε πρωτοπόρα. Ανέπτυξε εύρωστους αλγορίθμους επεξεργασίας ομιλίας, που αξιοποιήθησαν στο σχεδιασμό αποτελεσματικών κοχλιακών εμφυτευμάτων, για να υποβοηθηθούν τα άτομα με ακουστικά προβλήματα.

Η έρευνά του έτυχε συνεχούς χρηματοδότησης από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH), το οποίο το 1998 του απένειμε το κορυφαίο Βραβείο Shannon. Δημοσίευσε πολλά άρθρα, που έτυχαν σημαντικότατης διεθνούς αναγνώρισης, και έγραψε τη μονογραφία «Βελτίωση ομιλίας: θεωρία και πράξη» (CRC Press, 2007). Εξελέγη Εταίρος (Fellow) της Αμερικανικής Εταιρείας Ακουστικής και διετέλεσε μέλος πλειάδας επιτροπών διοργάνωσης διεθνών Επιστημονικών Συνεδρίων. Οι συνάδελφοι και οι φοιτητές του τον περιγράφουν ως συνετό άνθρωπο και επιτυχημένο επιστήμονα, που διακρινόταν για το ήθος και την ευγένειά του, τη συντροφικότητα και τη σκληρή εργασία, τη διδακτική επάρκεια και τις ηγετικές του ικανότητες. Εργάστηκε σκληρά τόσο για τις σπουδές του όσο και για την επιτυχή έρευνα και ακαδημαϊκή του πορεία, επιτυγχάνοντας αξιοσημείωτη παρουσία στην επιστήμη της Ηλεκτρολογίας Μηχανικής και της Ακουστικής.

Η ιστορία της παιδικής του ηλικίας παρουσιάζεται σε συνέντευξή του στην πολύ γνωστή ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Αττίλας 1974», στη θεματική ενότητα «παιδιά του πολέμου». 

Ήταν αφοσιωμένος σύζυγος και πατέρας και ήταν υπερήφανος για την οικογένεια και τους φίλους του στην Κύπρο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αφήνει πίσω του την αγαπημένη του σύζυγο Δημήτρια και τον αγαπημένο του γιο Κωστάκη, που είναι μόλις έντεκα χρονών, οι οποίοι διαμένουν στο Ντάλλας του Τέξας. Οι γονείς του Κώστας και Ολυμπία και ο αδελφός του Μάκης είναι πρόσφυγες από το Πατρίκι και τώρα ζουν στη Λάρνακα.    

Έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 22 Ιουλίου. Το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ντάλλας εξήγγειλε την ίδρυση Ταμείου Υποτροφιών στη μνήμη του. Εισφορές μπορούν να γίνονται στη διεύθυνση: <John.Hansen@utdallas.edu

for more information)

Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του.

Ιούλιος 2012  

 Δείτε το βίντεο : In loving memory of Dr. Philip Loizou

 

Professor Philip “Philippos” Loizou (1965-2012)

Professor Philipos Loizou  was born in Patriki (Famagusta), Cyprus in 1965.  He lived in the village of Patriki until August 1974.  After the 1974 war in Cyprus, his family was forced to leave the village and he moved to Larnaca where he attended high school and served in the Cyprus National Guard.  He attended Arizona State University and completed his Bachelor’s degree in Electrical Engineering in 1989.  He was then admitted to graduate school and completed his  M.S., and Ph.D. degrees in Electrical Engineering from Arizona State University, Tempe, in 1991, and 1995, respectively. From 1995 to 1996, he was a Postdoctoral Fellow in the Department of Speech and Hearing Science, Arizona State University, working on research related to cochlear implants for hearing impairments. He was an Assistant Professor at the University of Arkansas, Little Rock, from 1996 to 1999. In 1999, transferred to the University of Texas at Dallas where his career took off. 

He became Professor and holder of the Cecil and Ida Green Chair  in the Department of Electrical Engineering, University of Texas at Dallas.  He performed outstanding research in the area of speech processing for cochlear implants.  He worked on the development of speech processing algorithms that will aid people with hearing impairments, and  particularly, people with cochlear implants. His research was funded by several grants from the National Institutes of Health (NIH). He received the prestigious  Shannon award from NIH in 1998.  He authored several well cited papers and the book Speech Enhancement: Theory and Practice (CRC Press, 2007).  Dr. Loizou became a Fellow of the Acoustical Society of America and served in several prestigious technical and conference organization committees.

His colleagues and students describe him as a very pleasant person who is distinguished for his accomplishments, mentorship, hard work, leadership and ethics.   Despite the difficulties of his childhood, where he suffered  the dire consequences of war in the small island of Cyprus, he worked very hard and managed to earn his degrees and subsequently launch his distinguished career. He had several high impact and lasting contributions in engineering science and acoustics.

His childhood story was featured in a Cyprus war film/documentary where he and several "children of war" were interviewed by the well known director Michalis Kakoyiannis.

He was a loving and devoted husband and a father and he was a source of pride for his family and friends.  He leaves behind his loving wife Demetria and their beloved son Costakis who is only eleven. Both reside  in Plano-Dallas, Texas.  His parents Costas and Olymbia and brother Makis now live in Larnaca, Cyprus.

He passed away July 22, 2012. A scholarship fund is being set up to honor Philip at UTD.  Contributions can be made to the Philip “Philipos” Loizou Scholarship Fund, care of the Department of Electrical Engineering, University of Texas at Dallas (please contact John Hansen John.Hansen@utdallas.edu and Sandra Zemcik Sandra.Zemcik@utdallas.edu for more information).

May his soul rest in peace. 

July 2012

Μόνο η δράση των πολιτών θα φέρει την αλλαγή

Κάρνε Ρος

Οι σύγχρονες κοινωνίες μοιάζουν με καζάνι που βράζει. Κλιματική αλλαγή, τρομοκρατία, οικονομική κρίση, ανεργία, πόλεμοι σε μέρη που αψηφούν τις αμοιβαίες συμφωνίες ή τις λύσεις, μετανάστευση. Τα προβλήματα στον 21ο αιώνα είναι οικεία σε όλους και προσδιορίζονται ως προϊόν του νέου παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Οι κυβερνήσεις όμως και οι πολιτικοί αδυνατούν να τα λύσουν, ισχυρίζεται ο Κάρνε Ρος, πρώην διπλωμάτης της Βρετανίας.

 

Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου «Επανάσταση χωρίς ηγέτες - Πώς οι λαοί μπορούν να αλλάξουν την παγκόσμια πολιτική σκηνή στον 21ο αιώνα». Οι κυβερνήσεις, με το να ισχυρίζονται ότι ρυθμίζουν τα παγκόσμια προβλήματα, ενθαρρύνουν ακούσια τη δική μας αδράνεια και αδιαφορία, λέει. Υποστηρίζει πως οι άνθρωποι σήμερα αμφισβητούν τη δυνατότητα των υφιστάμενων δομών να ρυθμίζουν αποτελεσματικά τα γεγονότα. Για να βρεθούν λύσεις, λέει, «ο καθένας από εμάς χρειάζεται να δράσει. Η επανάσταση είναι πιο απλή από όσο φανταζόμαστε.

Ο πιο σημαντικός παράγοντας αλλαγής είμαστε εμείς οι ίδιοι», υποστηρίζει και τονίζει πως «δεν έχουμε άλλη επιλογή, αφού αν δεν δράσουμε για μας, σίγουρα θα το κάνουν άλλοι που απλά θα ανησυχούν για το δικό τους κέρδος και μόνο, αδιαφορώντας για το δικό μας. Πρέπει να αντικρίσουμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι και όχι όπως εμείς ή οι κυβερνήσεις μας θα εύχονταν να είναι, και να συντάξουμε ένα σχέδιο δράσης, για να αντιδράσουμε».

 

Πώς θα καταφέρουν οι πολίτες να αποκτήσουν δύναμη και να αλλάξουν την πολιτική;
Το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει είναι ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί δεν είναι σε θέση, δεν μπορούν να κάνουν αυτά για τα οποία εκλέγονται. Το δεύτερο και το κυριότερο είναι να αρχίσουμε να δρούμε εμείς οι ίδιοι.

Οι άνθρωποι να αρχίσουν να ενεργούν για να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όχι απλά να ψηφίσουν κάποιον άλλο για να τους τα λύσει.Υπάρχουν τρία βήματα. Το πρώτο είναι ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτά για τα οποία νοιαζόμαστε, αυτά τα οποία μας θυμώνουν, αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε. Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε πως μπορούμε να δράσουμε για να λύσουμε το πρόβλημα. Άμεση δράση για την επίλυσή του προβλήματος με συγκεκριμένα μέτρα. Και το τελευταίο βήμα είναι η διαπραγμάτευση και η ανταλλαγή ιδεών με άλλους.

Ο μόνος τρόπος για να παραμείνουμε στο παιχνίδι είναι η απευθείας δράση. Να απαιτήσουμε να παίρνουμε αποφάσεις για τους εαυτούς μας σε τοπικό επίπεδο, για παράδειγμα για τα σχολεία στα οποία φοιτούν τα παιδιά μας, τα νοσοκομεία, ακόμη και στο χώρο εργασίας. Μπορούμε να συστήσουμε επιτροπές με τις οποίες θα παίρνουμε αποφάσεις, αντί να αφήνουμε τους άλλους να τις παίρνουν για μας. Το να συζητούμε και να αποφασίζουμε μαζί, το να απαιτούμε η φωνή μας να ακούγεται, είναι πολύ πιο δυνατό από οτιδήποτε άλλο. Απλά το να πούμε είναι και δική μας απόφαση και να δράσουμε, κρύβει πολλή δύναμη.

 

Το πρόβλημα με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ότι κάθε κομμάτι της μπορεί να διαφθαρεί. Τα χρήματα πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο να φτάνουν στις τσέπες αυτών που λαμβάνουν μέρος στη λήψη αποφάσεων. Να δημιουργηθεί ένα πολιτικό σύστημα που θα περιλαμβάνει όλους, αντί να υπάρχουν ομάδες που παίρνουν αποφάσεις έναντι χρημάτων.

Μοιάζει με την επιστροφή σε ένα πολιτικό σχήμα, όπως αυτό που ίσχυε στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, όπου ο κάθε πολίτης λάμβανε μέρος στη λήψη αποφάσεων. Αυτό το σύστημα που θα μπορούσαμε να το ονομάζαμε συμμετοχική δημοκρατία ή άμεση δημοκρατία έχει εφαρμοστεί σήμερα σε μέρη όπως το Πόρτο Αλέγκρε στη Βραζιλία και αποδείχθηκε πολύ πετυχημένο. Υπάρχει λοιπόν ένας πιο λειτουργικός τρόπος αλλά απαιτεί θεμελιώδεις αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στη δημοκρατία.

Το Πόρτο Αλέγκρε είναι μια πόλη εκατομμυρίων, και όμως δούλεψε εκεί. Δεν μπορώ να πω πώς θα δουλέψει για μια μεγαλούπολη, όμως πιστεύω πως οι άνθρωποι πρέπει να δρουν μαζί για τα προβλήματα που τους αφορούν. Η άμεση δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο μπορεί να λειτουργήσει ώστε να αποκτήσουμε τον έλεγχο. 

 

Άμεση δράση δεν σημαίνει Facebook
Οι άνθρωποι νιώθουν σήμερα πως δεν έχουν εξουσία. Είναι μια παράδοξη κατάσταση όπου οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί λένε μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά μας και εμείς τους πιστεύουμε. Ίσως επειδή είναι πιο εύκολο να παραπονιόμαστε για όσα δεν γίνονται παρά να αναλάβουμε την ευθύνη να τα κάνουμε μόνοι μας. Η μόνη λύση είναι η άμεση δράση. Έχουμε τη δύναμη. Και άμεση δράση δεν σημαίνει να διαμαρτυρόμαστε στο Facebookκαι στο Τwitter. Για να αλλάξουμε απαιτείται μια πιο ισχυρή δύναμη από το να πατούμε απλώς το πλήκτρο «like» στο Facebookή να υπογράψουμε μια διαμαρτυρία. Θα πω ότι απαιτείται άμεση δράση. Είναι ανοησία να λέμε ότι το Ίντερνετ αποτελεί πολιτική απελευθέρωση. Ο κόσμος σε όλη την Υφήλιο μπορεί να ασχολείται με ένα θέμα, να γράφει, να διαμαρτύρεται στο Ίντερνετ και στην ουσία τίποτα να μην αλλάζει.

Το κλειδί για μένα είναι ότι δεν μπορείς να περιμένεις από τους ανθρώπους να συμπεριφερθούν υπεύθυνα αν δεν τους δώσεις υπευθυνότητες. Η κοινωνία είναι έτοιμη να αναλάβει υπεύθυνα τις πράξεις της. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον κατάλληλο τρόπο όταν τους δοθεί εξουσία. Μόνο έτσι μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ανευθυνότητας, επειδή έτσι θα φανεί ότι υπάρχει εμπιστοσύνη. Η αλλαγή μπορεί να έρθει σταδιακά, βήμα με βήμα. Όταν οι άνθρωποι γίνουν πιο υπεύθυνοι, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν.

Να σηκωθούμε από τον καναπέ
Πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι πολιτικά απαθείς γιατί είναι ενοχλημένοι και θυμωμένοι με το υπάρχον σύστημα και αυτό είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει στις περισσότερες χώρες. Αυτό είναι το μισό βήμα για να νικηθεί η απάθεια. Το άλλο μισό είναι να σηκωθούμε από τους καναπέδες και να δράσουμε.

Ο μόνος τρόπος για να κινηθεί ο κυνισμός είναι να αρχίσουμε να κάνουμε πράγματα. Δεν μπορούμε πλέον να λέμε οι πολιτικοί μας δεν κάνουν τίποτα, αλλά την ίδια στιγμή, ούτε και εμείς να κάνουμε κάτι. Έχουμε ευθύνη να κινηθούμε, να λύσουμε τα προβλήματά μας. Εδώ και γενιές μας λένε ότι οι πολιτικοί μπορούν να μας βοηθήσουν, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.

Κάρνε Ρος

Πότε θα λογοδοτήσουν για την κρίση;

Οι φορολογούμενοι πολίτες, που καλούνται να πληρώσουν τα εγκλήματα μεγάλων ενόχων, απαιτούν απαντήσεις 

Σάββα Ιακωβίδη

Η καταστροφή της οικονομίας δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Έχει τρεις πτυχές. Η πρώτη, είναι η διεθνής. Εξαιτίας της κρίσης στις ΗΠΑ, το 2007, αυτή επεκτάθηκε και σε όλο σχεδόν τον κόσμο από το 2008. Η δεύτερη πτυχή, αφορά την κυβέρνηση και ειδικά τον πρόεδρο Χριστόφια, τον τέως υπουργό Οικονομικών Χαρίλαο Σταυράκη και το ΑΚΕΛ. Από το Φθινόπωρο του 2008 όφειλαν να είχαν πάρει μέτρα, προληπτικά, για να θωρακίσουν μια οικονομία που παρέλαβαν με πλεόνασμα μισού δισεκ. ευρώ από τον μ. Τάσσο. Όλοι, τότε, υποβάλλαμε ότι έπρεπε να ληφθούν μέτρα, να γίνει συνδιαβούλευση με τα κόμματα και τις συντεχνίες ώστε, έγκαιρα και ομόθυμα, να αντιμετωπιστούν οι πρώτες επιπτώσεις που είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Ο Πρόεδρος δεν άκουσε κανέναν! Επιδόθηκε σε ενστικτώδεις ενέργειες αφού προηγουμένως κατασπάραξε το μισό δισεκ. σε αχρείαστες παροχές και αντιπαραγωγικά επιδόματα, για να πουλήσει λαϊκισμό στους αφελείς.

Η αντιπολίτευση τον καλούσε να πάρει μέτρα και ο Δημήτρης Χριστόφιας κόμπαζε ότι είμαστε αλώβητοι και ότι η κρίση θα μας προσπεράσει. Μέχρι που μια μέρα και αφού ήδη η ανεργία και η ύφεση σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας έγιναν ορατές, ανέκραξε περίτρομος: «Καιγόμαστε όλοι». Η Κύπρος είχε καεί, όχι εκείνος. Αλλά και τότε, απέφευγε να αντιμετωπίσει την κρίση κατά μέτωπο και επιδιδόταν σε επιδαψιλεύσεις προς τις συντεχνίες και προς τον «απλό άνθρωπο» κατηγορώντας τη «συστημική κρίση» του επάρατου καπιταλισμού και του «ψυχοφθόρου νεοφιλελευθερισμού», διασαλπίζοντας ότι θα έρθει ο σωτήριος… σοσιαλισμός. Τελικά, αυτή η κυβέρνηση της εργατιάς και ο φιλολαϊκός Πρόεδρος οδήγησαν τον «απλό άνθρωπο» στον Μηχανισμό Στήριξης και στην Τρόικα. Αλλ’ ω! της υποκρισίας το αγλάισμα: Το ΑΚΕΛ, δηλαδή και ο Πρόεδρος, δεν δέχονται… αντιλαϊκά μέτρα. Και αναπετούν τα λάβαρα της… αντίστασης στην Τρόικα.

Απορεί κάθε σκεπτόμενος «απλός άνθρωπος»: Αφού δεν δέχονται τίποτε, τότε γιατί ζήτησαν κατεπειγόντως βοήθεια από το Μηχανισμό Στήριξης; Από την άλλη: Στο σημείο που οδήγησαν την οικονομία, δεν είναι σε θέση πια να υποβάλλουν όρους ή να απορρίπτουν απαιτήσεις, που η Τρόικα ασφαλώς θα καταθέσει. Αυτός ο ανέξοδος τσαμπουκάς, για να αποκοιμίζονται οι λαϊκές μάζες, δεν επιλύει τα θεόρατα προβλήματα της οικονομίας. Αφού Πρόεδρος και ΑΚΕΛ, συμπαραστατούμενοι από κόμματα και τις συντεχνίες των δημόσιων, ημικρατικών και τραπεζικών υπαλλήλων, δεν δέχονται τίποτε και βάζουν «κόκκινες γραμμές», τι προτείνουν ως έξοδο από την κρίση; Φλυαρίες! Συνθήματα! Ψευτοπαλληκαρισμούς. Αλλ’ είναι και η τρίτη πτυχή της κρίσης, οι τράπεζες, το τελευταίο βολικό άλλοθι του Προέδρου και του ΑΚΕΛ. Λένε εν χορώ: «Για τις υποβαθμίσεις της οικονομίας και την καταβαράθρωση της οικονομίας φταίνε οι τράπεζες, που εκτέθηκαν στα ελληνικά ομόλογα». 

 

Ότι οι τράπεζες και ειδικά οι διοικήσεις τους και η ανώτατη ηγετική πυραμίδα τους ευθύνονται τα μέγιστα για την καταστροφή της οικονομίας, ουδείς αντιλέγει. Οι τράπεζες στηρίζουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, χωρίς το οποίο το κράτος και η οικονομία δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Άρα, πρέπει να στηριχτούν και είναι ένας από τους λόγους της καταφυγής στον Μηχανισμό. Ο άλλος, που η κυβέρνηση αποφεύγει να αναφέρει αλλά τον υπερτονίζει ο οίκος Standard & Poor’s στην προχθεσινή, νέα υποβάθμιση της κυπριακής οικονομίας, είναι τα διαλυμένα δημόσια οικονομικά. Ο οίκος εκτιμά ότι για τις τράπεζες θα απαιτηθούν 4,5 δισεκ. και για τα δημόσια οικονομικά πέραν των 6,6 δισεκ. ευρώ. Στο μεταξύ, ο δυστυχής και κατ’ εξακολούθηση εξευτελισθείς, από τον Πρόεδρο και το ΑΚΕΛ, υπουργός Οικονομικών επαιτεί δεξιά και αριστερά για να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις μας και το υπερτροφικό κρατικό μισθολόγιο. 

Πώς φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα; Κάποιοι ευθύνονται και αυτοί έχουν όνομα και τίτλους: Πρόεδρος Χριστόφιας, τέως υπουργός Οικονομικών Χαρίλαος Σταυράκης, ΑΚΕΛ και, φυσικά, τα Δ.Σ. και οι διοικήσεις των τραπεζών. Διερωτάται κάθε πολίτης: Γιατί να πληρώσει τις ανεπάρκειες, τις ανευθυνότητες, τις κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και τις ολέθριες εκτιμήσεις και αποφάσεις όλων αυτών; Τώρα, βέβαια, προέχει η διάσωση και η ανάκαμψη της οικονομίας και του τόπου. Όμως, κάποια στιγμή, όλοι αυτοί πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν ανθ’ ων έπραξαν ή αμέλησαν ή αδιαφόρησαν να πράξουν από ανεπάρκεια, μαρξιστικές ιδεοληψίες, ανευθυνότητα, απληστία και ιδιοτέλεια.  

Ο Γενικός Εισαγγελέας καλείται να ενεργήσει αυτεπάγγελτα. Απορούμε: Η Βουλή, πότε θα συζητήσει για την οικονομία και να αναζητήσει ευθύνες, αφού ενδοσκοπηθεί και η ίδια; Οι φορολογούμενοι πολίτες, που καλούνται να πληρώσουν τα εγκλήματα μεγάλων ενόχων, απαιτούν απαντήσεις και λογοδοσία.

Σάββας Ιακωβίδης