Γράμματα του πατέρα μου από το μέτωπο
Αλβανία 1940
Εχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις...
«Καθημερινή», 29 Οκτωβρίου 1940
ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ
[...] Αλλά διατί πριν εδώ κινηθή προς τον πρωθυπουργικόν οίκον ο φαιδρότατος αντιπρόσωπός των και κινηθή εκεί εις την Ήπειρον ο στρατός των, δεν έρριπτον εν πρόχειρον βλέμμα εις την Ελληνικήν Ιστορίαν;... Πότε η Ελλάς παρεδόθη αμαχητί; Πότε ενικήθη πριν ποτίση το χώμα της με την τελευταίαν ρανίδα του αίματός της; Εις ποίαν στιγμήν έκαμε λογαριασμούς των δυνάμεών της προς τας δυνάμεις του αντιπάλου της, διά να μάθη έπειτα αν έχη την δυνατότητα να υπερασπίση την τιμήν της; Κράτος μικρόν με ιστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα την υφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, η Ελλάς, καταυγάσασα τους αιώνας, έδωσεν εις όλην την ανθρωπότητα όχι μόνον την ζωήν, το φως, τον πολιτισμόν, τα γράμματα και τας τέχνας, αλλά και το παράδειγμα της αυτοθυσίας και του ηρωισμού, την Σαλαμίνα, τας Θερμοπύλας, το Ζάλογγον, το Σούλι, το Μεσολόγγι...
Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρείς από τον φόρτον τόσων θρύλων και τόσων παραδόσεων, πώς μας εφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας εμπρός εις τα κατάστιχα των πετρελαίων και της βενζίνης και των μηχανοκινήτων μονάδων και αποφασίζοντας να παραδώσωμεν την ιστορίαν μας εις τους αριθμούς και εις τα πετρέλαια την τιμήν μας;... [...]
Γ.Α.Β.
ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ
[...] Αλλά διατί πριν εδώ κινηθή προς τον πρωθυπουργικόν οίκον ο φαιδρότατος αντιπρόσωπός των και κινηθή εκεί εις την Ήπειρον ο στρατός των, δεν έρριπτον εν πρόχειρον βλέμμα εις την Ελληνικήν Ιστορίαν;... Πότε η Ελλάς παρεδόθη αμαχητί; Πότε ενικήθη πριν ποτίση το χώμα της με την τελευταίαν ρανίδα του αίματός της; Εις ποίαν στιγμήν έκαμε λογαριασμούς των δυνάμεών της προς τας δυνάμεις του αντιπάλου της, διά να μάθη έπειτα αν έχη την δυνατότητα να υπερασπίση την τιμήν της; Κράτος μικρόν με ιστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα την υφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, η Ελλάς, καταυγάσασα τους αιώνας, έδωσεν εις όλην την ανθρωπότητα όχι μόνον την ζωήν, το φως, τον πολιτισμόν, τα γράμματα και τας τέχνας, αλλά και το παράδειγμα της αυτοθυσίας και του ηρωισμού, την Σαλαμίνα, τας Θερμοπύλας, το Ζάλογγον, το Σούλι, το Μεσολόγγι...
Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρείς από τον φόρτον τόσων θρύλων και τόσων παραδόσεων, πώς μας εφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας εμπρός εις τα κατάστιχα των πετρελαίων και της βενζίνης και των μηχανοκινήτων μονάδων και αποφασίζοντας να παραδώσωμεν την ιστορίαν μας εις τους αριθμούς και εις τα πετρέλαια την τιμήν μας;... [...]
Γ.Α.Β.
Αν θυμούνται οι παλιοί
και μαθαίνουν οι νέοι, ίσως όλοι μαζί αντιμετωπίσουμε καλύτερα και πιο
αισιόδοξα τη σημερινή δινή κατάσταση της πατρίδας.
Ντίνος Παπασπύρου
3 comments:
Φοίβο μου, με σιγκίνησε ιδιαίτερα η ανάρτησή σου, τιμή όχι για τον πατέρα μου μόνο, αλλά και για όλους όσους άφησαν τα κόκαλά τους στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας για την πατρίδα αυτή.
Έχεις το ελεύθερο να αναρτήσεις και όλα όσα σου πέρασα πριν λίγο με μέηλ για τα αίσχη που σήμερα έγιναν στη Θεσσαλονίκη, προσβολή για την πόλη αλλά κυρίως για τους δημοκρατικούς θεσμούς. Χρόνια Πολλά.
Meu caro amigo
Impossível olhar as fotos e cartas de seu pai e não relacioná-las às memórias de meu sogro.
Ele também foi enviado A Albania com o Divisão Alpina Pusteria, porém este regimento foi depois do ataque de 28 de outubro pois pouco antes estava na França.
Creio que ninguém ama a guerra principalmente quando se é jovem e deixa a esposa e a família para andar por terras estrangeiras, passar fome, frio e ver a morte tantas vezes passar vizinha.
Talvez por isto mesmo ele nunca quis comentar o que vivenciou na guerra aos seus familiares, tamanho era o sofrimento que havia visto e os amigos que morreram. Teve um pé congelado e mesmo assim lutou bravamente até 1942 cumprindo seu dever.
Meus respeito profundo à todos os soldados que perderam suas vidas e à todos aqueles que mesmo em meio a todas as agruras ainda conseguiram manter o respeito aos inimigos e um sorriso nos lábios como o que vejo na foto de seu pai.
Um abraço
Angela
Dear Angela,
I read your comment, in translation, and I fully agree with you.
Post a Comment