Ο Γιώργος Μιτίδης σχολιάζει την επικαιρότητα

 

 

 

 

 Δείτε την ιστοσελίδα του: Χ-PRESS news & Facebook

Δεν βάζουμε μυαλό με τίποτα

Ανδρέα Χατζηκυριάκου

Ένα από τα πολλά κακά που κουβαλούν μαζί τους οι μεγάλες τραγωδίες, όπως αυτή στο Μαρί, σε κοινωνίες που διακρίνονται από ερασιτεχνισμό και προχειρότητα όπως τη δική μας, είναι ότι με την πάροδο του χρόνου και την εκτόνωση της λαϊκής οργής αντί να μας διδάσκουν πώς να αποφεύγουμε την επανάληψή τους, λειτουργούν ως μέτρο σύγκρισης. Ως μέτρο σύγκρισης με περιστατικά ερασιτεχνισμού και προχειρότητας που, μετά βεβαιότητας, θα ακολουθήσουν. Κι αν τα περιστατικά που θα συμβούν στο μέλλον δεν προκαλέσουν την ίδια τουλάχιστον καταστροφή με το Μαρί, η τραγωδία στη ναυτική βάση θα λειτουργήσει ως δικαιολογία για να μην διδαχθούμε τίποτα από το πάθημα· για να μην κάνουμε τίποτα· για να μην τα διερευνήσουμε· για να μην αναλάβει κανένας τις ευθύνες του· για να τα ξεχάσουμε ακόμη πιο γρήγορα.

Αυτή η νοοτροπία, που είναι βαθιά ριζωμένη στο πολιτικό σύστημα, όποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση, λειτουργεί σαν άγκυρα που δεν μας αφήνει και δεν θα μας αφήσει να κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά.

Την περασμένη Τρίτη ήταν προγραμματισμένες να γίνουν δύο εκδηλώσεις· μια εντός του Προεδρικού Μεγάρου για τις επετείους του 1974 και μια εκτός, για την έκρηξη στο Μαρί. Φυσιολογικά υπήρξαν ανησυχίες για πρόκληση έντασης και επεισοδίων και για τρεις μέρες η Αστυνομία διαλαλούσε ότι ετοίμαζε σχέδιο αστυνόμευσης των δύο εκδηλώσεων. Ήρθε η μέρα των εκδηλώσεων, ξεδιπλώθηκε το αστυνομικό σχέδιο και όλοι μας είδαμε πως συμμετέχοντες στην εκδήλωση εντός του Προεδρικού έπρεπε να περνούν μέσα από την εκδήλωση έξω από το Προεδρικό για να φτάσουν στον προορισμό τους. Υπήρξαν φραστικές αντιπαραθέσεις, αλλά ευτυχώς η ένταση έμεινε μέχρι εκεί.

Την επομένη μια μόνο εφημερίδα ήγειρε θέμα για τον αστυνομικό σχεδιασμό και μόνο ένας βουλευτής, ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών Ιωνάς Νικόλαου ζήτησε να γίνει έρευνα για το πώς έγινε ο σχεδιασμός που επέτρεψε στις δύο ομάδες να έρθουν τόσο επικίνδυνα κοντά. Τονίζω το «μόνο μια εφημερίδα» και το «μόνο ένας βουλευτής» διότι είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας που αφορά το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

Της νοοτροπίας που την εξέφρασε σε όλο της το μεγαλείο ο υπουργός Δικαιοσύνης όταν ρωτήθηκε για το αίτημα του Ιωνά Νικολάου για τη διεξαγωγή έρευνας: διερωτήθηκε ο κ. υπουργός «εάν υπήρξαν επεισόδια». Δηλαδή, από τη στιγμή που δεν έγιναν επεισόδια, δεν έπεσε ξύλο, δεν είχαμε καβγάδες, δεν προκλήθηκε σύρραξη, όλα καλά και πάμε παρακάτω. Ακόμα κι όταν τη γλυτώνουμε στην τρίχα, μ’ άλλα λόγια, δεν είναι αρκετό για να μας αφυπνίσει. 

Σκεφτείτε μόνο για λίγο τις πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις εάν οι συμμετέχοντες στις δύο εκδηλώσεις, μέσα στο κλίμα των ημερών και όσων προηγήθηκαν της διεξαγωγής τους, έρχονταν στα χέρια. Η Αστυνομία θα έριχνε το προσφιλές της δακρυγόνο και θα γίνονταν συλλήψεις. Τα κόμματα θα «σφάζονταν» για τις ευθύνες, ο κόσμος έξω από το Προεδρικό, που συνεχίζει τις εκδηλώσεις του, θα εξαγριωνόταν και το ίδιο θα ένιωθαν κι όσοι πήγαν στην εκδήλωση εντός του Προεδρικού. Ποια θα ήταν η κατάσταση σήμερα στον τόπο; Πόση περισσότερη πολιτική αστάθεια θα εδημιουργείτο; Πόσο πιο εμφυλιοπολεμική θα ήταν η ατμόσφαιρα;

Αφού όμως δεν έγιναν επεισόδια, όπως είπε ο υπουργός, δεν υπάρχει λόγος να το ψάξουμε το θέμα. Και όχι μόνο αυτό: η Αστυνομία, όπως είπε ο αρχηγός της, θεωρεί αποτελεσματική την αστυνόμευση που έγινε. Μ’ άλλα λόγια, θα την επαναλάβει εάν χρειασθεί. Και θα συνεχίσει να την επαναλαμβάνει μέχρι να σπάσει μύτη, μέχρι να γίνουν επεισόδια, μέχρι να προκληθεί η σύρραξη και η πολιτική ένταση.

Όσο περιμένουμε τα εμπορευματοκιβώτια, είτε των πυρομαχικών, είτε της οικονομίας, είτε της ανοχής της κοινωνίας να φουσκώσουν για ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα (να ραντίζουμε ας πούμε), τόσο πιο βαθιά θα ριζώνει η νοοτροπία του «κουτσά, στραβά περνούμε».

 Ανδρέας Χατζηκυριάκου
Φιλελεύθερος 19.6.2011

Θάλειας Κουνούνη, Τα χρώματα της ζωή μου

 

Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει μαζί με το σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά στην Κύπρο.

Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής.

Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Το Τέλος Ήταν Μόνο η Αρχή, Κράτα με... Η Κιβωτός Σαλπάρει και Όπου και να ’Σαι, Σ’ Αγαπώ.

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: akoun@cytanet.com.cy

Από την Ανατολή στη Δύση

Γράφει η Ναταλία Ιωννίδου

Από την Ανατολή στη Δύση

Συγγραφέας: Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου

Εκδόσεις: Α.Α. Λιβάνη

Σύντομη περιγραφή

Tο μυθιστόρημα «Από την Ανατολή στη Δύση» είναι ένας υπέροχος συνδυασμός ιστορικών γεγονότων μέσα από το οδοιπορικό μιας οικογένειας της Μακεδονίας, από το 1880 μέχρι σήμερα. Aκολουθούμε τους ήρωές μας από τη Μακεδονία στην Οδησσό και την Αγία Πετρούπολη να μεταφέρουν τη γνώση της καπνοκαλλιέργειας στα πέρατα του κόσμου. Ριζώνουμε μαζί τους στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια. Γινόμαστε μάρτυρες στη δημιουργία της αμύθητης περιουσίας τους στις χασιέντες της Αργεντινής και στο Μπουένος Άιρες. Από τους χορούς στα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου ως τα αργεντίνικα ταγκό της Εβίτα Περόν, λάμπουν και δημιουργούν. Λικνίζονται ράθυμα πάνω στις καμήλες, ακολουθώντας τα μυστικά του Νείλου, δίπλα στις πυραμίδες των φαραώ, και συναναστρέφονται με σπουδαίες προσωπικότητες της Αλεξάνδρειας. Mα πάνω απ' όλα μεταφέρουν τα οράματα, το πάθος και τα βιώματά τους, ενώ η μοναδική ιστορία της Ελλάδας πρωταγωνιστεί. Εδώ παντρεύονται τα συναισθήματα με τον ηρωισμό, τον έρωτα και το πάθος, ενώ η ιστορία κυλά γύρω τους. Zουν, αγαπούν, πολεμούν, δακρύζουν και γελούν δυνατά, πλατιά και ελεύθερα...

Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου

O Γιάννης και η Mαρίνα Aλεξάνδρου γεννήθηκαν στην Aθήνα. Mόλις παντρεύτηκαν, ξεκίνησαν την τεχνική εταιρεία που έχουν, στην οποία εργάζονται μαζί μέχρι σήμερα. Έχουν ένα γιο.
O Γιάννης σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Άαχεν, στη Γερμανία, και έκανε διδακτορικό σε αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Mιλάνου. Mιλάει γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά.
H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό στην Aθήνα, και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Eργάζεται στις δημόσιες σχέσεις της εταιρείας τους επί είκοσι πέντε χρόνια. Mιλάει γαλλικά και ιταλικά.
Tο επώνυμο «Aλεξάνδρου» είναι ψευδώνυμο. Αρκετά χρόνια είναι συγγραφικό ζευγάρι.
Tο πρώτο τους μυθιστόρημα, Tο Mυστικό της Eρήμου, κυκλοφόρησε το 1996, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.Κυκλοφορούν επίσης: τα μυθιστορήματά τους Παραμύθι ο Έρωτας και Aπλά Σ’ Aγαπώ, καθώς και τα βιβλία της Μαρίνας Επιστροφή στις Παλιές Αγάπες, Η Βαθιά Πολυθρόνα (συλλογή παραμυθιών), Ζήσε μαζί μου και Στο Όνομα της Αγάπης (τα δύο τελευταία με το ψευδώνυμο «Αλεξίου»).

Ø  Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς την ιστορία των Ελλήνων είναι ότι μπορεί να προκαλέσει πλήξη. Απεναντίας, είναι γεμάτη λάμψη, μεγαλείο, δάκρυα, λεβεντιά και σκληρά πληρωμένα λάθη, χαραγμένα στο πετσί με πύρινα γράμματα. Ιστορικά ξαφνιάζουν συχνά τον κόσμο με τολμηρές δημιουργικές πρωτοβουλίες, με μπέσα με μικρότητες, αλλά και με το άγγιγμα της καρδιάς. Με μια αγκαλιά ανοιχτή που λίγοι λαοί στον κόσμο έχουν.

Ø  Οι Έλληνες έχουν χαραγμένη στην ψυχή του όχι μόνο τη μυθολογία αλλά και την πίστη. Με το καταστάλαγμά τους πορεύονται σε Ανατολή και Δύση.

Ø  Ο άνθρωπος στην κανονική καθημερινή ζωή του δεν έχει δικαίωμα και καμιά δικαιολογία για να κόψει το νήμα της ζωής ενός άλλου ανθρώπου. Ούτε τη δική του ζωή μπορεί να αφαιρέσει, γιατί δεν την ορίζει. Πως λοιπόν στον πόλεμο αναποδογυρίζονται όλα; Πως ακόμα αυτή η εκκλησία ευλογεί τους μαχόμενους;

Ø  Πάντα κανείς τρομοκρατείται από την δύναμη της φύσης γιατί αισθάνεται μικρός και αδύναμος να τα βάλει μαζί της. Η φύση είναι πιο δυνατή από τον άνθρωπο.

Ø  Η νύχτα τόσο γλυκιά, ο δρόμος με τις μεγάλες λεύκες από την μια και από την άλλη μεριά φωτιζόταν από το φεγγάρι που έπαιζε μες τα φυλλώματα. Ένα αηδόνι κελαηδούσε την άνοιξη σε μια βραδιά πλανεύτρα. Η υγρασία έβγαζε από τα χόρτα μαζί με τις στάλες της δροσιάς και την ευωδιά τους. Όλα έκαναν το κορμί της να ριγά. Οι μυρωδιές, οι ήχοι, τα χέρια του Γιαννιού πάνω της πρωτύτερα. Όλα την ξεσηκώνουν.

Ø  Μη φοβάσαι, Ειρήνη, της είπε βραχνά και ζεστά, τίποτα δεν χάθηκε, όλα θα τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή. Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Δεν θα λυγίσουμε, θα παλέψουμε, θα τολμήσουμε, θα πετύχουμε. Θα βουτήξουμε στον ωκεανό της περιφρόνησης και θα αναγκάσουμε την τύχη να αλλάξει πορεία και να μας βοηθήσει.... το πείσμα και η δύναμη του στάλαξαν μέσα της τη σπίθα της ελπίδας, την τρέλα της δημιουργίας. Έγινε φλόγα, πυρκαγιά στήριγμα.

Ø  Όσο γι’ αυτό, μην αμφιβάλεις καθόλου. Και θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς και εύχομαι να ριζώσει εύκολα η αγάπη σου, να μην παιδευτείς όπως εγώ. Μόνο να ξέρεις ότι και η πιο δύσκολη αγάπη είναι ευλογία Θεού. Είναι το δώρο της φύσης στον άνθρωπο. Όταν έρθει η ώρα θα το ζήσεις και εσύ και θα θυσιάσεις στο βωμό του έρωτα και χαρές και λύπες. Να ΄χεις την ευχή μου και όλα να είναι λαμπερά στη ζωή σου όπως λάμπει η καθαρή ψυχή σου.

 Ναταλία Ιωαννίδου