Τα 15 βιβλία που άλλαξαν την ιστορία του κόσμου

«Ο Ηγεμόνας» (1517) του Ιταλού Νικολό Μακιαβέλι (1469 – 1527. Στα 26 κεφάλαια μελετά σε βάθος την εξουσία, πώς να αποκτηθεί και πώς να διατηρηθεί.

*

Η «De Revolutionibus Orbium Coelestium Libri VI» («Έξι Βιβλία για τις Περιστροφές των Ουράνιων Σφαιρών») (1543) του Νικόλαου Κοπέρνικου (1473 – 1543).

.

Ο Πολωνός αστρολόγος έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης αστρονομίας όταν ανέτρεψε τις πτολεμαϊκές διδασκαλίες ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου.

.

Στο βιβλίο του αναπτύσσει τη θεωρία ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντο.

.

Ο Κοπέρνικος πέθανε το 1543, χωρίς να μάθει ποτέ την αναταραχή που θα προκαλούσε στο μέλλον το έργο του. Χρειάστηκαν εκατό περίπου χρόνια από τότε που δημοσιεύτηκαν οι απόψεις του Κοπέρνικου, για να τις πάρει κάποιος στα σοβαρά και να προσπαθήσει ν’ αποδείξει ότι ήσαν σωστές. Αυτό το έκανε πρώτος ο Γαλιλαίος (1564-1642).

*

«Περί της κινήσεως της καρδιά και του αίματος» (1628) του Άγγλου Ουίλιαμ Χάρβεϊ. Δημοσιεύτηκε το 1626 και επεξηγεί την ανακάλυψη του Χάρβεϊ ότι το αίμα των ζώων κυκλοφορεί. Ήταν ένα σημαντικό βήμα στη μελέτη της φυσιολογίας και της ανατομίας, χαρτογραφώντας το κυκλοφοριακό σύστημα του αίματος. Ο Χάρβεϊ μόνο στο τέλος της ζωής του είδε τη θεωρία του υιοθετούμενη.

*

«Principia Mathematica» (1687) του Άγγλου Ισαάκ Νεύτων (1642 – 1727) στο οποίο διατύπωνε τους νόμους κίνησης και τον Νόμο της Βαρύτητα. Ο Νεύτων χωρίζει την εργασία του σε τρία μέρη και υποστηρίζει τον διαλεκτικό λογισμό με τη χρήση φυσικών γεγονότων.

*

«Κοινή λογική» (Common Sense) (1776) του Αμερικανού Τόμας Παίην, συγραφέα των «Δικαιωμάτων του ανθρώπου». Ένα κείμενο στο οποίο απαριθμούσε τους λόγους και τις αιτίες για τους οποίους οι αποικίες όφειλαν να γίνουν ανεξάρτητο κράτος. Το βιβλίο αυτό, υποστηρίζει το διαχωρισμό από την Αγγλία και βοήθησε στην προετοιμασία της Διακήρυξης της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας.

«Έρευνες πάνω στη φύση και τις αιτίες του πλούτο των εθνών» (1776) του Σκώτου Άνταμ Σμιθ (1723 -1790). Στο σημαντικό αυτό έργο του για τα οικονομικά, ο Σμιθ προτείνει την πολιτική του ελεύθερου εμπορίου χωρίς κρατικούς παρεμβατισμούς. Θεμέλιο της οικονομικής θεωρίας του είναι η διδασκαλία για την αξία της εργασίας, σύμφωνα με την οποία το κόστος ενός προϊόντος εξαρτάται από την εργασία που έχει «ενσωματωθεί» σ’ αυτό. Συνέπεια των νόμων της αγοράς είναι, χωρίς εξωτερική παρέμβαση, μία οικονομική ισορροπία, η οποία επιτυγχάνεται χωρίς την παρεμβολή του κράτους.

«Η θεωρία περί πληθυσμού» (1798) του Άγγλου Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (1766 – 1834). Στο έργο αυτό αναπτύσσει την περίφημη θεωρία του ότι ο πληθυσμός αυξάνεται κατά γεωμετρική πρόοδο, ενώ οι προμήθειες αυξάνονται κατά αριθμητική πρόοδο. Η θεωρία του Μάλθους προξένησε μεγάλη εντύπωση κατά την εποχή εκείνη, γιατί προσδιόρισε τις σχέσεις των δυο μεγεθών, που συνδέονται τόσο στενά μεταξύ τους με μαθηματική ακρίβεια.

«Πολιτική ανυπακοή» (Civil Disobedience) (1849) του Αμερικανού Χένρυ Ντέιβιτ Θόρω (1817 – 1862). Στο βιβλίο επιχειρηματολογεί για την ανάγκη ηθικής, ατομικής αντίστασης στην πολιτική κυβέρνηση ενός άδικου κράτους. Το δοκίμιο αυτό αποτελεί την πηγή μιας πολύ γνώριμης δήλωσης. Η καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που κυβερνά λιγότερο. Ένας από τους οπαδούς της θεωρίας του ήταν ο και ο Μαχάτμα Γκάντι.

*

«Η καλύβα του μπάρμπα Θωμά» (1852) της Αμερικανίδας Χάρριετ Ελίζαμπεθ Μπήτσερ Στόου (1811 – 1896). Ένα δημοφιλές βιβλίο που προκάλεσε αναστάτωση σε όλο τον κόσμο και συνέβαλε σημαντικά στην κατάργηση της δουλείας των μαύρων.

.

Το βιβλίο ‘On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life’ (που συνήθως αναφέρεται ως «Η καταγωγή των ειδών» (1859) του Άγγλου Κάρολου Δαρβίνου (1809- 1882). Μια επαναστατική θεωρία στην εποχή της που είναι σήμερα αποδεκτή από τους περισσότερους ανθρώπους. Ο Δαρβίνος υποστηρίζει ότι τα είδη εξελίσσονται από προηγούμενα είδη και ότι η εξέλιξη ελέγχεται ή καθορίζεται από τη φυσική επιλογή. Η θεωρία της εξέλιξης αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο μέρος της βιολογίας.

«Το κεφάλαιο» (1867 – 1895) του Γερμανού Καρλ Μαρξ (1818 – 1883). Γραμμένο στο Λονδίνο, ο τόμος 1 του “Das Kapital” αποτελεί το κυριότερο έργο του Μαρξ. Πρόκειται για μια μελέτη της καπιταλιστικής κοινωνίας που υιοθετεί τον διαλεκτικό υλισμό.

«Η επίδραση της θαλάσσιας ισχύος στην ιστορία» (1890) του Αμερικανού Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν (1840 – 1914). Γραμμένο από ένα Αμερικανό αξιωματικό του ναυτικού και ιστορικό, το βιβλίο τονίζει τη σημασία της ναυτικής ισχύος στην άμυνα ενός έθνους.

«Η ερμηνεία των ονείρων» (1900) του Αυστριακού Σίγκμουντ Φρόιντ (1856 -1939). Μια μελέτη του Φρόιντ για τα ευρήματά του μετά τη μακρά μελέτη του υποσυνείδητου. Η ερμηνεία των ονείρων ήταν ένα από τα όργανα που χρησιμοποιούσε ο Φρόιντ στην ψυχανάλυση. Οι επιστημονικές θεωρίες του Φρόιντ θεωρήθηκαν ιδιαίτερα καινοτόμες και αποτέλεσαν αντικείμενα έντονης αμφισβήτησης όταν παρουσιάστηκαν.

«Σχετικότητα: Ειδικές και γενικές θεωρίες» (1905 – 1915) του Γερμανού Άλμπερτ Άινσταϊν (1879 – 1955). Ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας υπέβαλε τη θεωρία του το 1905 και 1906. Οι ιδέες του Αϊνστάιν άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη έβλεπε τον κόσμο. Απέδειξε ότι τα άτομα υπήρχαν πράγματι -κάτι για το οποίο οι επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι τότε. Παρόλο που οι θεωρίες του κατέστησαν δυνατές τη διάσπαση του ατόμου και την κατασκευή της ατομικής βόμβας, εντούτοις δεν του χάρισαν Νόμπελ.

«Ο αγών μου» (1925) του Αδόλφου Χίτλερ (1889 – 1945). Συνδυασμός αυτοβιογραφίας και πολιτικού μανιφέστου. Σ’ αυτό το βιβλίο ο Χίτλερ παρουσιάζει την πολιτική του ιδεολογία με βάση την αυτοβιογραφία του. Διαγράφει το σχέδιο του για να πετύχει πολιτικό έλεγχο της Γερμανίας.