Ένα Νόμπελ φωτίζει ξανά την επαρχιώτικη μιζέρια και μετριότητα

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η ΚΥΠΡΟΣ ακόμα γεννά άξια και λαμπρά τέκνα. Πέρα από την παχυλή αδιαφορία, την ανεπάρκεια, την αναξιοκρατία και τη μιζέρια της ξιπασιάς και της εγωπάθειας, υπάρχει μια άλλη ζείδωρη Κύπρος. Αυτή που σπουδάζει, που δημιουργεί στην αλλοδαπή, που καταξιώεται σε Πανεπιστήμια και Ακαδημίες, που τιμάται και αναγνωρίζεται από ξένες χώρες και κυβερνήσεις. Πέρα από τις κωμικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων και των πολιτικών, υπάρχει μια άλλη σοβαρή κοινότητα πνεύματος, ήθους, ποιότητας ανθρώπων και επιστημονικής καλλιέργειας, που μεγαλουργεί: Εις την ξένην! Όχι, δυστυχώς, στην Κύπρο.

Γι’ αυτό και η απονομή του βραβείου Νόμπελ στην Οικονομία, στον Έλληνα Κύπριο Χριστόφορο Πισσαρίδη, μας ξάφνιασε όλους ευχάριστα. Και μας έκανε πολύ υπερήφανους, επειδή επιβεβαίωσε ότι τούτος ο τόπος ακόμα γεννά Έλληνες του βεληνεκούς και του αναστήματος Πισσαρίδη. Προχθές και χθες, παρακολουθήσαμε μια πρωτοφανή συγχορδία επαίνων και ύμνων, με τη συνοδεία συγχαρητηρίων προς τη μητέρα και τα αδέλφια του τιμώμενου.

Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης αναδεικνύει και τιμά την Κύπρο και την ακαδημαϊκή κοινότητα, με εντεύθεν θετικές επιπτώσεις στον τόπο και στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, όπου από τον Ιανουάριο θα αρχίσει να διδάσκει. Πέρα από τους αίνους και τους διθυράμβους, όμως, δεν ακούσαμε από κανέναν, πλην μιας νύξης από τον ΔΗΣΥ, ότι, επιτέλους είναι καιρός, η αγνώμων, αχάριστη και ξιπασμένη Κύπρος να εγκύψει με αγάπη και ενδιαφέρον για όσα παιδιά της, καταξιωμένους επιστήμονες, ακαδημαϊκούς, δημιουργούς και ερευνητές λαμπρύνουν με τη δουλειά και την προσφορά τους… ξένες χώρες! Αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει. Όσο μας τιμά ο Χριστόφορος Πισσαρίδης, άλλο τόσο μας θλίβει η διαχρονική αδιαφορία κράτους και πολιτείας, να αναζητήσει και να επαναπατρίσει εκατοντάδες λαμπρούς Κυπρίους, που διαπρέπουν σε πολλές ξένες χώρες και τιμώνται από ξένα πανεπιστήμια.

Ευτυχώς, ο Χρ. Πισσαρίδης θα επιστρέψει σύντομα στην Κύπρο. Όμως, είναι εκατοντάδες οι Κύπριοι που διακρίνονται και καταξιώνονται με ακαδημαϊκά, επιστημονικά και πολιτειακά αξιώματα σε πολλές ξένες χώρες, αλλά δεν επιστρέφουν στον τόπο τους. Γιατί να επιστρέψουν; Τι έκανε η Κύπρος γι’ αυτούς;

Πότε τους αναζήτησε και πότε ζήτησε τα φώτα τους για να τη βοηθήσουν σε προβλήματα και δυσκολίες που αντιμετωπίζει; Πότε τους πρόσφερε την ευκαιρία να εργαστούν και να δημιουργήσουν εδώ; Σπάνια ή ποτέ! Έρχεται στο μυαλό μας π.χ. η περίπτωση του φίλτατου συμμαθητή μας Σίμου Συμεωνίδη, αναγνωρισμένου νομικού και συνταγματολόγου, που διαπρέπει και τιμάται ως αυθεντία στις ΗΠΑ. Με λαμπρές περγαμηνές και πλούσιο συγγραφικό έργο, αξιοποιείται από τις ΗΠΑ, ξένες κυβερνήσεις και την ΕΕ, αλλ’ όχι από την ιδιαίτερη πατρίδα του. Πόσοι άλλοι Πισσαρίδηδες και Συμεωνίδηδες διαπρέπουν σε ξένες χώρες αλλ’ όχι στην Κύπρο…

Απορεί κάθε σκεπτόμενος πολίτης: Τέσσερις τουλάχιστον Πρόεδροι της Δημοκρατίας διακήρυξαν ότι θέλουν να μετατρέψουν την Κύπρο σε κέντρο παροχής υψηλού επιπέδου υπηρεσιών στους τομείς της παιδείας, της τεχνολογίας, της ιατρικής και της χρηματοοικονομίας. Γιατί δεν γίνεται σχεδόν τίποτε; Επειδή τα πεφωτισμένα και μεγάλα αυτά μυαλά θα αναδείξουν τη μιζέρια, την ανεπάρκεια, τη μετριότητα, την ασχετοσύνη και τον επαρχιώτικο αρχοντοχωριατισμό του πολιτικού, πολιτειακού, κομματικού και άλλου κατεστημένου, που λυμαίνεται τον τόπο.

Αυτοί οι λαμπροί Έλληνες Κύπριοι, που διαπρέπουν στην αλλοδαπή, είναι επικίνδυνοι για σπιθαμιαίες ηγεσίες μας. Γι’ αυτό… καλύτερα να μένουν εκεί που τους αναγνωρίζουν και τους τιμούν. Εδώ, καταφανώς είναι ανεπιθύμητοι.

Σημ: Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι δημοσιογράφος στην ημερήσια εφημερίδα "Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ" (13.10.2010).