Endless History

Sarah Sofia Granborg from Copenhagen, Denmark, is both an artist and a writer (fiction and non-fiction) and she runs with her husband a cosy B&B plus a gallery (showing local and international art) in the Danish countryside (on their farm).

The following antiwar poem written by Sarah Sofia is a sad and angry poem about the violence and bloodshed of war. Her poem indicates the tragic nature and the results of the war and the need for more awareness of the human civilization. The last two lines are fabulous!

This powerful poem reflects the poet’s feelings towards freedom, love, peace and democracy. Sara Sofia is an idealist, full of human feelings and an interesting personality of moral values. It gives me great pleasure to indroduce her to you, and I hope to visit her website: Living in Scandinavia to learn more about her.
Phivos Nicolaides

Endless History

On a cold, compassionless night,
our countries stand in flames.
Our bodies were trained
to hate and to destroy
- everything our forefathers
once worked so hard for.

And so I go on, do my duty.
Night and day, I obey the orders.
Giving it my all, I lift my gun,
aim at those behind the enemy line,
kill a couple more, make a few more
widows and orphans in need of care.

Bullets fly over our heads.
Huddling up in the mud
I wonder just how long we will last,
ducking here in the ditches
of the fields where we lie among
the aching wounded and the dead.

Blindly we stumble, fall and rise again,
trying to make our way forward.
Do I dare to lift my head?
Do I dare to look ahead?
By now fear has sneaked into the bones
of every one of them once so brave men.

And I carry on doing what I have to do,
just to get by, just so I can barely
stay alive - to watch the end of it all.
But will it ever come to an end?
With one battle finished and an endless road ahead...
I seem to be loosing more than sight and faith!

Once I was walking upright and straight,
was able to look into peoples’ eyes.
On honour, duty, bravery and patriotism
I was recruited to serve with courage.
A proud job it was supposed to be,
a clean and heroic thing to do.

Now I creep through ditches,
Sneak up to the enemy,
hide behind whatever gives me shelter.
The only heroic feeling I will ever know
will be thanks to morphine at my last refuge,
a stretcher in red cross tent
- if I at all should get that lucky!
Thoughts wander on a sleepless night
like fire eats its way through dry woods.

In the name of freedom, country and old glory
- what is it, that I have signed up to do?
Screams of terror, dying faces
and the unbearable stench
won’t slip my mind, as I finally find uneasy rest.

I briefly dream of enemies I struck down,
recall a fraction of a second’s eye contact,
a glimpse of humanity, the flame of life going out...
Wide awake without really having slept at all,
I meet the new day in a haze, realizing that nothing
ever will help me out of this godforsaken maze!

History will write my final ending,
Will add up right and wrong of all the men
who met in anger and hate,
without ever getting to know one another.
- A history, which should have told about
the greatness of civilization!

Sarah-Sofia Granborg

Η Sarah Sofia Granborg από την Κοπεγχάγη, της Δανίας, είναι καλλιτέχνης και συγγραφέας (μυθιστορήματα και μη). Διατηρεί μαζί με τον σύζυγο της, στο αγρόκτημα τους, ένα μικρό μοτέλ συν μια γκαλερί, στην οποία εκτίθενται έργα από τη χώρα και το εξωτερικό,

Το ποίημα που ακολουθεί από τη Sarah Sofia Granborg είναι ένα θλιμμένο, αντιπολεμικό ποίημα εναντίον της βίας και της αιματοχυσίας του πολέμου. Είναι ένα δυνατό ποίημα που αντανακλά τα αισθήματα, της ποιήτριας προς την ελευθερία, την αγάπη, την ειρήνη και τη δημοκρατία. Το ποίημα περιγράφει την τραγική φύση και τα αποτελέσματα του πολέμου, ως επίσης και την ανάγκη για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τον πολιτισμό της ανθρωπότητας. Οι δύο τελευταίες γραμμές του ποιήματος είναι υπέροχες!

Η Sarah Sofia είναι μια ιδεολόγος και γεμάτη αισθήματα. Είναι μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα με αρχές και ηθικές αξίες. Οφείλω να ομολογήσω ότι το ποίημα της, μου υπενθύμισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ανάγκη για ευαισθητοποίηση στη δημόσια ζωή και τη συνεχή βελτίωση της φιλοσοφίας μου σχετικά με τον κόσμο μας παγκόσμια.

Είναι με ιδιαίτερη χαρά που την παρουσιάζω και ελπίζω να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της, για να μάθετε περισσότερα γι' αυτήν: Living in Scandinavia

Φοίβος Νικολαΐδης

Ατέλειωτη Ιστορία

Μια παγωμένη, άγρια νύχτα,

οι χώρες μας βρέθηκαν στις φλόγες.

Είχαμε εκπαιδευτεί

να μισούμε και να καταστρέφουμε
όλα αυτά που οι πρόγονοί μας

εργάστηκαν τόσο σκληρά για να κτίσουν.

Έτσι, ανάλαβα κι εγώ αυτό το καθήκον.

Να υπακούω τους άλλους μέρα και νύχτα.
Δίνοντας τα πάντα, σήκωσα το όπλο μου,

στοχεύοντας αυτούς πίσω από τις γραμμές του εχθρού,

σκότωσα λίγο περισσότερους, έκαμα ακόμα λίγες περισσότερες χήρες
και ορφανά που τώρα χρειάζονται φροντίδα.

Οι σφαίρες πετούν πάνω από τα κεφάλια μας.

Βουτηγμένοι μέσα στη λάσπη,

αναρωτιέμαι πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό,
χωμένοι στα αυλάκια των χωραφιών,

να βρισκόμαστε ανάμεσα σε τραυματίες και νεκρούς.
Περπατούμε στα τυφλά, πέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε,

προσπαθώντας να κινηθούμε μπροστά.

Τολμώ να σηκώσω το κεφάλι μου;

Τολμώ να κοιτάξω μπροστά;
Ήδη ο φόβος έχει τρυπήσει τα κόκκαλα όλων αυτών,

των άλλοτε τόσο γενναίων ανδρών.

Και συνεχίζω να κάνω αυτό που είμαι υποχρεωμένος,

μόνο και μόνο για να επιζήσω, έτσι
να μείνω ζωντανός μετά βίας - και να δω το τέλος όλων.

Αλλά πότε θα έρθει το τέλος;

Με μία μάχη που τελείωσε και ένα ατέλειωτο δρόμο μπροστά ...

Φαίνεται όμως να χάνω πιο πολύ την εικόνα και την πίστη μου!
Κάποτε ήμουν όρθιος και περπατούσα ευθυτενής,

μπορούσα κι έβλεπα τους άλλους στα μάτια.

Για την τιμή όμως,

του καθήκοντος, της γενναιότητας και του πατριωτισμού,

κατατάχτηκα για να υπηρετώ με θάρρος.

Υποτίθεται ότι ήταν μια υπερήφανη ασχολία,
ένα καθαρό και ηρωικό πράγμα.
Τώρα όμως σέρνομαι μέσα στις τάφρους,

έρπω μέχρι τον εχθρό,

κρύβομαι πίσω από το κάθε τι, που με προστατεύει.

Τώρα, το μόνο ηρωικό συναίσθημα που θα ένιωθα ποτέ,

θα είναι στο τελευταίο μου καταφύγιο χάρη στη μορφίνη,

ένα φορείο στη σκηνή με τον κόκκινο σταυρό.

- Εάν ποτέ φανώ τόσο τυχερός!

Οι σκέψεις περιπλανώνται σε μια νύχτα αγρυπνίας,

όπως η φωτιά καίει τα πάντα στο δρόμο της μέσα στο ξηρό δάσος.

Στο όνομα της ελευθερίας, της πατρίδας και της παλιάς δόξας,

- Τι είναι αυτό, που έχω υπογράψει να κάνω!

Κραυγές τρόμου, μορφές που αργοπεθαίνουν

και η αφόρητη δυσοσμία

δεν θα σαλέψουν το μυαλό μου,
καθώς βρήκα μια δύσκολη έστω ανάπαυλα.

Ονειρεύομαι τους εχθρούς μου που σκότωσα,

θυμάμαι τη τελευταία τους ματιά στο κλάσμα του δευτερολέπτου,

μια ματιά της ανθρωπότητας,

τη φλόγα της ζωής που συνεχίζει...

Μεγάλο ξύπνημα χωρίς πραγματικά να έχω κοιμηθεί καθόλου,

βλέπω τη νέα μέρα θολή,

καταλαβαίνω ότι τίποτα πια δεν θα με βοηθήσει,

να βγω μέσα από αυτό τον ατέλειωτο λαβύρινθο!

Η Ιστορία θα γράψει το τέλος μου,

θα προσθέσει όλα τα κατορθώματα και τα λάθη των ανδρών,

που συγκρούστηκαν στο θυμό και στο μίσος,

χωρίς ποτέ να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο.

- Μια Ιστορία, η οποία θα έπρεπε πρώτα να μας μάθει
για το μεγαλείο του πολιτισμού!

Sara-Sofia Granfborg

Antiwar Rally all over the world

Shock & awe bombing is a crime against humanity. Killing kids is just not cricket!!

Peace is patriotic. Killing does not stop hate. No more war.

Never again war!

No ala guerra. No war.

Bread not bombs. J' en ai marre! Je rentre en France. I'm tired! I return back to France.

Όχι στον πόλεμο. Ζήτω η ζωή.

Ψωμί όχι βόμβες. Οι σκωτωμοί των παιδιών δεν είναι παιγνίδι!

President Eisenhower on War

President Eisenhower, was a five-star general and later elected as a Republican President. It would be difficult to find any man with more war experience and a more distinguished service record.

At the end of the Korean War Eisenhower said: "Every gun that is made, every warship launched, every rocket fired signifies, in the final sense, a theft from those who hunger and are not fed, those who are cold and are not clothed.

The world in arms is not spending money alone. It is spending the sweat of labourers, the genius of its scientists, the hopes of its children....

This is not a way of life at all, in any true sense. Under the cloud of threatening war, it is humanity hanging from an iron cross".

O Πρόεδρος Αϊζενχάουερ για τον πόλεμο

O Αϊζενχάουερ ήταν στρατιωτικός πέντε αστέρων και αργότερα εξελέγη ως Πρόεδρος με τους Ρεπουμπλικάνους. Θα ήταν δύσκολο να βρει κάποιος, με περισσότερες πολεμικές εμπειρίες και περισσότερο διακεκριμένη στρατιωτική υπηρεσία.

Στο τέλος του Κορεατικού Πολέμου ο Αϊζενχάουερ είπε: «Κάθε όπλο που κατασκευάζεται, κάθε πολεμικό ξεκίνημα, κάθε πύραυλος που εξαπολύεται, σημαίνει, σε τελική ανάλυση, κλοπή από εκείνους που πεινούν και δεν τρέφονται, από αυτούς κρυώνουν και δεν έχουν ρούχα να φορέσουν.

Ο ένοπλος κόσμος δεν δαπανά μόνο τα χρήματα. Σπαταλά τον ιδρώτα των εργατών, την ιδιοφυΐα των επιστημόνων, τις ελπίδες των παιδιών... Αυτό, δεν είναι καθόλου τρόπος ζωής, με οποιαδήποτε πραγματική έννοια. Κάτω από το απειλητικό σύννεφο του πολέμου, η ανθρωπότητα κρέμεται από ένα σιδηρούν σταυρό».

No comment.

Χρειάζονται άραγε σχόλια;

Ναι, ο πόλεμος είναι μεγάλη ντροπή για την ανθρωπότητα...