Τα κοκοράκια της Ψυλλούς

 Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄ένα μεγάαλο κράτος που το έλεγαν Γαιεάν, ζούσαν διάφορα κοκοράκια, μικρά και μεγάλα.

Κάποια από αυτά τα κοκοράκια θέλησαν να φτιάξουν μια μεγάααλη Αυτοκρατορία. Την έφτιαξαν και την ονόμασαν Ψυλλού, μιμούμενα κάποια άλλα κοκοράκια που στο βαθύ χρονικώς παρελθόν συμφώνησαν να φτιάξουν ένα τεράααστιο Πύργο. Βαβέλ τελικά ονομάστηκε και ποτέ δεν κτίστηκε.

Έκτοτε έμεινε η Βαβέλ μόνο σε γραφόμενα ως έπεα πτερόεντα. Αυτή η Ψυλλού, έφτιαξε ένα καλυβάκι, όπου όλα τα κοκοράκια όσα νόμιζε πως δικά της ήτανε χωρούσαν, μα οι δύο Γίγαντες γελούσαν.

Όταν η στιγμή έφτασε η Ψυλλού το καλιβάκι το ανάστημα να βάλει τους Γίγαντες πίστεψε πως ήδη κέρδισε για κέρδη από ένα κοκοράκι που στο καλιβάκι θέλησε η Ψυλλού να βάλει. Το κοκοράκι αυτό κτυπιόταν με τον ένα γίγαντα αλλά αδυνατούσε μαζί του να τα βάνει.

Η Ψυλλού με κάποιο πλήθος από κοκοράκια έτρεξε το κοκοράκι να συνδράμει. Τα κοκοράκια, τις δικές τους κότες και τα κλωσοπουλάκια ξέχασαν κι όλα αυτά στη φτώχεια και στην πείνα τα έσπρωξαν. Από τις κότες και από τα κλωσοπουλάκια πολλά πέθαιναν αλλά καλά ήταν όσα κοκοράκια έτρωγαν.

Μάλιστα ένα κοκοράκι που πριν καιρό από το ασύμφορο γι΄αυτό μαντρί την Ψυλλού των κοκοριών βγήκε, με τ΄όνομα Αλεπού, διαιτητή για τη μάσα άρχισε να κάνει. Συνηθισμένο το κοκοράκι αυτό, από παλαιόθεν σ΄αυτό το κόλπο θέλησε άλλα κάπως μεγάλα της Ψυλλούς κοκοράκια να βάλει.

Τα κοκοράκια μάλιστα τα μοίρασε. Τα του συμφέροντός του κάλεσε, τ΄άλλα απ΄έξω τ΄άφησε, τι κι αν κικίριζαν, το λαιμό τους ξελαρύγγιζαν. Φυσικά, με άλλα μάτια και με άλλα πόδια, τα της Ψυλλούς τα κοκοράκια ξεχωριστά κοκόρευαν.

Οι δύο Γίγαντες όλα όσα τους ανήκαν, ο ένας από καιρό τα κέρδιζε, ο άλλος τα δανεικά με ισχυρούς τόκους τ΄άπαιρνε.Τα της Ψυλλούς κοκοράκια φύλακες. Τη Βαβέλ με όνειρα κοίταζαν. Κάπως κερδισμένος ο μεσίτης ο πονηρεμένος.

Να και ο Λύκος, όμοιος αρκάστης, έξω από την Ψυλλού για κοκοράκια  καραδοκούσε. Άλλα κοκοράκια ο Λύκος να ρουφίξει, άλλα κοκοράκια να στριμώξει, σίγουρα την Ψυλλού προς όφελός του ν΄αποδυναμώσει.

Ο Λύκος δήθεν με την Ψυλλού τάχθηκε, τάχα να την δυναμώσει, ταυτοχρόνως με τους δύο Γίγαντες ερωτοτροπούσε και με άλλο Γίγαντα δίπλα του μιλούσε και με αυτόν κρυφίως φιλίες προσδοκούσε.

Τα της Ψυλλούς τα κοκοράκια, νεφρά και πλεμόνια ίσα ίσα που είχαν και δεν είχαν. Με Νάνων πόδια περπατούσαν μα γιγάντων πόδια πως είχαν θεωρούσαν. Αίσωπε τρανέ, Όμηρε ισχυρέ, ζώντες είστε κι εδώ διδάσκετε μα αλλού δοξάζεστε.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος