Είμαστε όλοι εδώ.
Η Ελένη, η εκλεκτή σύζυγός σου, μια καιομένη λαμπάδα, η Άννα - Μαρία η μονάκριβή σου, η δύναμη και η αδυναμία σου, μαζί με τον καλό σύζυγό της τον Παναγιώτη και ο εγγονός σου, ο Λούης ο νεότερος, το καμάρι σου.
Είναι εδώ οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου, οι συνεργάτες σου, οι εκπαιδευτικοί που σε εκτιμούσαν κι οι μαθητές σου που σε λάτρευαν.
Πολυκύμαντη η ζωή σου. Με τρία φοβερά κτυπήματα στα πρώτα τρυφερά σου χρόνια. Βίωσες το χαμό του πεντάχρονου αδελφού σου. Ύστερα, τα αθώα παιδικά σου μάτια, είδαν την άγρια δολοφονία του παππού σου από τους Τούρκους στο Καϊμακλί. Στα χρόνια της εφηβείας έχασες ό,τι πιο ιερό , τη μητέρα σου. Αυτό το τραύμα σημάδεψε ολάκερη τη ζωή σου.
Κάτω από τέτοιες δυσμενείς συνθήκες, πολλοί θα λύγιζαν και θα ’ταν ίσως δικαιολογημένοι.
Ο νεαρός Λοΐζος Ανδρονίκου με τη βοήθεια του Θεού, δε λύγισε ποτέ. Κάνει όνειρα. Θέτει στόχους και καταφέρνει να τους πετύχει.Σπουδάζει Οικονομικά πρώτα στη Θεσσαλονίκη κι ύστερα στο Καναδά. Αρκετά νωρίς απέκτησε μάστερ κι αργότερα διδακτορικό.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο διορίζεται στη Μέση Εκπαίδευση, χωρίς ίχνος έπαρσης για τα προσόντα του.
Στα σχολεία διακρίνεται για την κατάρτισή του και την αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας του. Οι άριστες σχέσεις του με τους μαθητές του, το πηγαίο του χιούμορ, η αυθεντικότητά του κέντριζαν το ενδιαφέρον των παιδιών. Ποτέ δεν ήταν ανιαρά τα μαθήματα της οικονομικής κατεύθυνσης, με δάσκαλο το Λούη!
Εργάστηκε ως Διευθυντής στην Πάφο και αργότερα ως Επιθεωρητής των Εμπορικών. Ποτέ δεν είδε τις θέσεις προαγωγής ως ευκαιρία εξουσίας αλλά ως θέσεις προσφοράς.
Ως Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης δημιούργησε δεσμούς συνεργασίας με τους Διευθυντές και ως Γενικός Επιθεωρητής Μέσης συντόνιζε κατάλληλα το έργο των Επιθεωρητών. Ήταν αποτελεσματικός μα και προικισμένος με το χάρισμα της ενσυναίσθησης!
Φίλε μου αγαπημένε, αν και ήσουν εξαίρετος οικονομολόγος, μετρούσες αλλιώς τη ζωή.
Αγαπούσες με πάθος τη φύση. Φρόντιζες καθημερινά τα ζώα, τα δέντρα, τα λουλούδια.
Μα ο πιο όμορφος κήπος σου ήταν η οικογένειά σου. Ήσουν ο ξεχωριστός, ο στοργικός σύζυγος, ο υπέροχος, ο τρυφερός πατέρας, ο ανεπανάληπτος παππούς. Γινόσουν για όλους τα πάντα! Ψυχή ευγενική και ταπεινή.
Με πόση απλότητα αγάπησες το Θεό! Ήρεμος και γαλήνιος ταξιδεύεις στην αιωνιότητα με εφόδιο τη Θεία Κοινωνία.
Όλοι εμείς οι «έχοντες βεβαίαν την ελπίδα» προσευχόμαστε: Η απέραντη αγάπη του Θεού να σε αξιώσει μιας θέσης στη Βασιλεία Του.
Στην αμάραντη, στην ποθεινή, στην αληθινή Άνοιξη!
(Επικήδειος λόγος, 20/6/24)
Πανίκος Θεοφάνους
Πανίκος Θεοφάνους
1 comment:
Στη στροφή της ανθρώπινης χαράς, όπου αναπάντεχα η λύπη γυροφέρνει, το κοσμικό ρολόι της ζωής, ξαφνικά σταμάτησε για τον αγαπημένο μου συμμαθητή, συμφοιτητή και φίλο Λούη. Τα φώτα έσβησαν απαλά και η πιο δυνατή αλήθεια για τον μάταιο και εφήμερο τούτο κόσμο έγινε ξανά επίκαιρη υπενθύμιση για όλους μας…
Ένας άριστος της ζωής, ένας ωραίος άνθρωπος μέσα έξω, με παιδεία και καλλιέργεια, έφυγε πριν λίγες μέρες για το μεγάλο ταξίδι. Εξαίρετος ως άνθρωπος με έμφυτη ευγένεια, λεπτότητα, ήθος και αξιοπρέπεια, βαθύτατα ανθρωπιστής και γενναιόδωρος, κατάφερε μέσα από την προσωπική του διαδρομή, να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα και να πετύχει στη ζωή ως οικογενειάρχης, επαγγελματίας και άνθρωπος.
Δούλεψε σκληρά και κέρδισε την εκτίμηση όλων αυτών, που είχαν την ευκαιρία να φωτιστούν από την παρουσία και την αύρα του. Έμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του, ένας σεμνός άνθρωπος, ανοιχτό μυαλό, με ευρύτητα αντίληψης της κοινωνίας και του κόσμου. Ποτέ δεν χώρεσε σε καλούπια και φανατισμούς. Έβλεπε πάντα τη «μεγάλη εικόνα» της ζωής, των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, με λεπτό χιούμορ, νηφάλιος, με μετριοπάθεια και κατανόηση για τους άλλους, είχε πάντα ως λάβαρο τις αρχές και τις αξίες, που πάντα κουβαλούσε μαζί του.
Έφυγε από τη ζωή... έτσι απλά, με την ίδια απλότητα που πάντα τον διέκρινε. Υπήρξε ένας απλός, αλλά ταυτόχρονα ξεχωριστός άνθρωπος με πηγαία αρχοντιά, όχι του πλούτου, αλλά των χαρισμάτων. Όσοι τον γνώρισαν, θα ζει για πάντα μέσα από τις αξίες, τις αρχές και το παράδειγμα του, που μας άφησε.
Στερνό αντίο από πολλούς φίλους που αγάπησε και τον αγάπησαν αληθινά, όπως τόσο αυθεντικός ήταν σε όλη του τη ζωή του. Ήταν τυχερός που είχε στο ταξίδι του, σύντροφο τη ζωής του την Ελένη, τη θαυμάσια αυτή γυναίκα με την οποία πορεύτηκαν μαζί στη ζωή με αφοσίωση, με την οποίαν απέκτησαν ένα διαμάντι, της κόρη τους. Με την αγαπημένη σύζυγό του Ελένη αποτελούσαν το ακαταμάχητο δίδυμο της φιλοξενίας για συγγενείς και φίλους.
Αυτά τα πολύ λίγα λόγια τιμής, αλλά, μεγάλης αγάπης ως στερνό αντίο, για τον χαρισματικό Λούη, άνθρωπο σημαντικής παιδείας και σπάνιας ευαισθησίας.
Βαρύ το πένθος και δυσαναπλήρωτο το κενό για την υπέροχη οικογένεια του, τους συγγενείς και για όλους, όσους τον γνώρισαν από κοντά.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει. Αιωνία του η μνήμη.
Φοίβος Νικολαΐδης
Post a Comment