Άλμα θα πει ψυχή, Σοφία Δημοπούλου-Πύρζα

Η Σοφία Δημοπούλου-Πύρζα

μιλάει στο HappyTv για το πρόσφατο βιβλίο της που κυκλοφόρησε

Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας που πρόσφατα κυκλοφόρησε..

Είναι ένα μυθιστόρημα με έντονη πλοκή και μυστήριο που ξεδιπλώνεται σιγά σιγά. Κεντρική του ιδέα είναι ένα κοινωνικό θέμα που φαντάζει διαχρονικό: πώς το κυνήγι της επιτυχίας μπορεί κάποιες φορές να οδηγήσει στην καταστροφή και πώς ο έρωτας, η αγάπη, το καλό συμπορεύονται με το κακό, την αναλγησία, την ενοχή ή τα άγρια ανθρώπινα ένστικτα.

Πως ξεκινήσατε να γράφετε;
Πάντα έγραφα, εκφραζόμουν καλύτερα γραπτά απ’ ότι στα λόγια. Ακόμα και τότε που ήμουν παιδί, για να εκφράσω απλά συναισθήματα έγραφα τις σκέψεις μου σε χαρτιά που τα έσκιζα αμέσως μετά. Λίγο λίγο αυτή η ανάγκη άρχισε να εκφράζεται πιο συστηματικά με τη μορφή πρώτα ποίησης και έπειτα διηγημάτων και μυθιστορημάτων.

Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Χρόνια τώρα είχε «στοιχειώσει» το νου μου η φωτογραφία κάποιου διάσημου φωτογράφου, όπου ένα αρπακτικό καιροφυλακτεί περιμένοντας το θάνατο ενός μικρού κοριτσιού από την πείνα, κάπου στην Αφρική. Ο φωτογράφος παρέμεινε ώρα περιμένοντας το πτηνό να επιτεθεί για να μπορέσει να τραβήξει τη φωτογραφία αυτή για το περιοδικό του. Βρήκα τότε τρομακτική την ιδέα πως κάποιος έμενε αμέτοχος στο ανθρώπινο δράμα που παιζόταν εμπρός του, προκειμένου να εξασφαλίσει μια προσωπική επιτυχία. Αυτό που ήθελα να πω λοιπόν μέσα από τη δική μου ιστορία είναι πως πολλές φορές ξεχνάμε τους ηθικούς μας κώδικες θαμπωμένοι από την εικόνα, μας ενδιαφέρει περισσότερο η εικόνα από την πραγματικότητα.

Ό, τι γράφετε είναι προσωπικές σας εμπειρίες;
Συνήθως το ερέθισμα το παίρνω από κάποιο πραγματικό γεγονός που με τη φαντασία μου το επεκτείνω, το τροποποιώ, το διανθίζω με άλλα στοιχεία. Η πλοκή δηλαδή προκύπτει από την ανάγκη μου να πω αυτό που θέλω με κάποιο τρόπο κατανοητό προσπαθώντας να συμπαρασύρω τον αναγνώστη. Σχεδόν πάντα βέβαια, μέσα σε κάποιο χαρακτήρα μπαίνει ένα κομμάτι από εμένα, από τον ψυχισμό μου, ένα κομμάτι μικρό, αλλά αναγνωρίσιμο από όσους με ξέρουν.

Πείτε μας για ένα βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει.
Το «Νησί» της Βικτώριας Χίσλοπ, γιατί κατάφερε να αγγίξει τις καρδιές των αναγνωστών. Αλλά και πάρα πολλά άλλα. Ένα από αυτά είναι το «Χαμένο παιδί» του Ίαν ΜακΓιούαν ή το « Η χορεύτρια του Διαβόλου» του Στέφανου Δάνδολου που διάβασα πρόσφατα.

Ποιος ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Δεν είναι ένας, είναι πολλοί. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους, σίγουρα θα ήταν ο Ν. Καζαντζάκης και ο Μ. Λουντέμης, ο Καμύ και ο Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες, που τους διάβαζα στα χρόνια της νιότης μου, η Ι. Καρυστιάνη και η Μ. Βαμβουνάκη .

Οι Έλληνες σήμερα, τι σχέσεις έχουν με τα βιβλία; Αγοράζει ο κόσμος βιβλία;
Νομίζω πως οι Έλληνες γενικά έχουμε καλή σχέση με το βιβλίο. Υπάρχει ένα ικανό ποσοστό ανθρώπων που διαβάζει συστηματικά και που θεωρεί την ανάγνωση ενός βιβλίου τόσο αναγκαία όσο και η τροφή, είναι είδος πρώτης ανάγκης. Αυτοί είναι άνθρωποι μιας μέσης ηλικίας, ενώ οι νεώτεροι διαβάζουν όλο και λιγότερο, συνεπαρμένοι από την ευκολία της ηλεκτρονικής πληροφόρησης και ανάγνωσης. Πάντως και οι περισσότεροι από αυτούς που αγαπούν το διάβασμα και το έχουν εντάξει στην καθημερινότητά τους έχουν μειώσει τα βιβλία που αγοράζουν κι έχουν αυξήσει τα βιβλία που δανείζονται ή ανταλλάσουν . Βλέπετε το βιβλίο, δεν είναι μόνο πνευματικό, είναι και εμπορικό προϊόν. Σαν τέτοιο λοιπόν, ακολουθεί τους νόμους της αγοράς.

Τι νομίζετε ότι χρειάζεται να υπάρχει σε ένα βιβλίο για οδηγήσει στην επιτυχία;
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα συστατικά και σίγουρα δεν υπάρχει συνταγή. Αν υπήρχε, θα είχαμε γράψει όλοι από ένα best seller. Σε γενικές γραμμές πάντως, όλα τα επιτυχημένα βιβλία έχουν μερικά κοινά στοιχεία: μια καλή ιστορία που να ενδιαφέρει τους πολλούς να την διαβάσουν, αμεσότητα στη γραφή, χαρακτήρες με τους οποίους μπορείς να ταυτιστείς και βέβαια μια καλή προώθηση. Για μένα πάντως, επιτυχημένο είναι ένα βιβλίο που αφήνει την αναγνωστική «επίγευση» που ακολουθεί τον αναγνώστη για καιρό. Αυτό τις περισσότερες φορές είναι ανεξάρτητο από την εμπορική του επιτυχία.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Η συγγραφή είναι μια τέχνη και σαν τέτοια θέλει διαρκή εξάσκηση. Σίγουρα γεννιέσαι με το χάρισμα της έκφρασης, ίσως με λίγο παραπάνω ευαισθησία, αλλά κυρίως με την ανάγκη να εκφραστείς. Αυτό από μόνο του όμως δεν σε κάνει συγγραφέα. Συγγραφέας γίνεσαι μέσα από την σκληρή δουλειά, τις ατέλειωτες ώρες διαβάσματος, το διαρκές «γράψε-σβήσε-ξαναγράψε», την επιμονή να πετύχεις.

Είστε ικανοποιημένος/η με τη δουλειά σας; Τι παραπάνω θα θέλατε στο μέλλον;
Είμαι ικανοποιημένη με τα βήματα που έχω κάνει μέχρι τώρα, αλλά με περιμένει πολλή δουλειά ακόμα. Εύχομαι να έχω τη δύναμη να συνεχίσω, γιατί μέσα από το γράψιμο δεν βελτιώνω μόνο την τεχνική μου, αλλά και τον εαυτό μου.

Τι εύχεστε στους αναγνώστες του happytv.gr ;
Υγεία και να έχουν τη δύναμη να χαμογελούν.

Πηγή: Από HappyTv Team - 03/10/2013