Στην προσπάθεια ορισμένων να γεφυρώσουν αρχαία Ελλάδα και χριστιανισμό εντάσσεται και η παρομοίαση της Αθηνάς και της Παναγίας. Φυσικά δεν χωρεί σύγκριση καμία μεταξύ των δύο.
Για όποιον δέχεται ως αλήθεια ότι η εβραία Μίριαμ (Μαρία) γέννησε τον Γέσουα (Ιησού) παρθένα ούσα, αυτή είναι η μητέρα, η σύζυγος του Ιωσήφ. Για εμάς που δεχόμαστε ότι η Ελληνίδα Αθηνά είναι μυθολογικό πρόσωπο και θεότητα που ενσαρκώνει συγκεκριμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, είναι η κόρη, σύζυγος ουδενός.
Τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην Αθηνά (σοφία, πολεμική και στρατηγική σκέψη, τέχνες και επιστήμες) δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα της παναγίας (καλή παρθένα μητέρα και σύζυγος), αν και αυθαίρετα την ονόμασαν υπέρμαχο στρατηγό μεταγενέστερα (κατά το πρότυπο της Αθηνάς Προμάχου προφανώς). Το μόνο επιφανειακά κοινό στοιχείο που βρίσκει κανείς είναι η παρθενία, καθότι η Αθηνά συμβολίζει επίσης την παρθενιά και την αγνότητα, επειδή όμως ο συμβολισμός της είναι καθαρά η διανόηση και όχι απλά η σεξουαλική παρθενιά. Είναι κάτι που δύσκολα γίνεται αντιληπτό από τους ανθρώπους που σήμερα ειδικά όλα τα βλέπουν υπό το πρίσμα της σεξουαλικότητας. Εξάλλου η φύση της είναι ανδρική και θηλυκή, όχι όμως με την έννοια του Ερμαφρόδιτου, αλλά ότι ως θήλυ δεν υπολείπεται σε τίποτα των ανδρών.
Κατά τον ελληνικό μύθο, η Αθηνά πετάχτηκε από το κεφάλι του Δία αφού αυτός είχε καταπιεί την μητέρα της την Μήτιδα (πρώτη σύζυγο του Δία) όταν έμαθε ότι είναι έγκυος γιατί του προφήτευσαν ότι η κόρη της Μήτιδος θα τον ανέτρεπε.
Η διαμάχη και ο πόλεμος που άσκησαν οι πρωτοχριστιανοί στις ελληνικές θεότητες έγινε με το πρόσχημα ότι πρόκειται για ειδωλολατρία και λατρεία θεών ψεύτικων, ενώ τα πρόσωπα της χριστιανικής πίστης παρουσιάζονται ως αληθινά, και ως εκ τούτου πρέπει όλα τα είδωλα να παραμερίζονται ως υποδεέστερα και φανταστικά και ψευδή. Εδώ θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει, εκτός των άλλων επιχειρημάτων, ότι κανείς δεν μπορεί αποκλείσει το γεγονός ότι και οι Έλληνες θεοί ήταν κάποτε υπαρκτά πρόσωπα που θεοποιήθηκαν μεταγενέστερα κατά τα ομηρικά χρόνια όπως ισχυρίζεται ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος.
Η προσπάθεια διασύνδεσης αρχαίας Ελλάδας και χριστιανισμού προέρχεται από όσους αγαπούν μεν την αρχαία Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα και τον χριστιανισμό και επιθυμούν να τα συνδυάσουν αυθαίρετα. Η άλλη οπτική της προσπάθειας αυτής είναι ο εκ του πονηρού εναγκαλισμός και σφετερισμός της αρχαίας Ελλάδας από τους χριστιανούς, με το επιχείρημα της ελληνικής δήθεν προέλευσης του Ιησού και της δήθεν επιρροής της ελληνικής φιλοσοφίας και σκέψης τόσο στον Ιησού όσο και στους μετέπειτα χριστιανούς που τάχα διαμόρφωσε την χριστιανική πίστη.
Αυτά φυσικά είναι αστεία και αβάσιμα. Είναι βέβαια αλήθεια ότι εκεί που ορισμένες αρχαιοελληνικές αντιλήψεις ήταν βολικές για το χριστιανικό δόγμα, εκείνες όντως υιοθετήθηκαν και άλλοτε χρησιμοποιήθηκαν διαστρεβλωμένα για να ενισχύσουν τα θεολογικά σοφίσματα. Και η επιχείρηση αυτή της διαμόρφωσης ελληνοχριστιανικής συνείδησης (που χρονολογείται από παλιά) και δήθεν συνέχειας των αρχαίων χρόνων και των "βυζαντινών" αποσκοπεί στην διατήρηση του χριστιανισμού πάση θυσία, αλλά συνάμα και στην αλλοτρίωση κάθε αρχαίου ελληνικού στοιχείου και στον "εκχριστιανισμό" τους, ώστε να μην υφίσταται τέτοιο χάσμα και διαμάχη μεταξύ των νεοελλήνων.
Ωστόσο το χάσμα υπάρχει, αλλά όχι αναγκαστικά και διαμάχη. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, υπάρχει ελευθερία σήμερα στα θέματα αυτά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα δεχτούμε τη διαστρέβλωση της αλήθειας, ούτε και την ύπουλη και εν κρυπτώ, κεκαλυμμένη (ή και φανερή) συνέχιση του διωγμού των Ελλήνων από χριστιανούς.
Athenais Xanthou
No comments:
Post a Comment