Γνωστή δε η σχέση μεταξύ μουσικής αρμονίας και των μαθηματικών και των μαθηματικών με την αρμονία του σύμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες.
Tuesday, February 28, 2017
O εξαίρετος ήχος της Επιδαύρου οφείλεται στην μοναδικότητα της Ελληνικής γλώσσας
Το μοναδικό θέατρο της Επιδαύρου
Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλια του (στα καθίσματα των θεατών), καθώς το σχήμα και η διάταξή τους είναι ιδανικά για το φιλτράρισμα των θορύβων χαμηλής συχνότητας, καταδεικνύει η έρευνα ειδικών επιστημόνων. Ήδη από τον 1ο π.Χ. αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε το πώς οι αρχαίοι Έλληνες είχαν διαρρυθμίσει τα καθίσματα της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Ακόμα και ο παραμικρότερος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου ακούγεται πεντακάθαρα στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων. Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου.
Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου». Oι υπολογισμοί τους έδειξαν ότι οι κλιμακωτές θέσεις του θεάτρου λειτουργούν ως ηχητικό φίλτρο, καθώς το σχήμα τους είναι ιδανικό για να καταστέλλει τους ήχους χαμηλής συχνότητας, κύριο συστατικό του θορύβου.
Η διάταξη των θέσεων, που θυμίζει τα πάνελ ηχομόνωσης σε σχήμα αβγοθήκης, φιλτράρει τις συχνότητες κάτω από 500 Hertz, όπως το μουρμούρισμα του κοινού και το θρόισμα των φύλλων. Η εξασθένιση των χαμηλών συχνοτήτων επιτρέπει να ακούγονται πλουσιότερες οι φωνές των ηθοποιών, που αποτελούνται κυρίως από υψηλές συχνότητες. Η αφαίρεση των χαμηλών τόνων από τις φωνές δεν δημιουργεί πρόβλημα, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να συμπληρώνει τις συχνότητες που λείπουν – ένα φαινόμενο που αξιοποιείται σε ηχεία μικρού όγκου τα οποία ακούγονται στο αφτί πολύ μεγαλύτερα. Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η παρουσία κοινού στο θέατρο πιθανότατα θα άλλαζε την ακουστική του με τρόπο που δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί, λόγω του περίπλοκου σχήματος και της ανομοιογένειας του ανθρώπινου σώματος. Υποστηρίζουν όμως ότι τα συμπεράσματά τους για το θέατρο της Επιδαύρου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό σταδίων με καλύτερη, φυσική ακουστική. Η λέξη Επίδαυρος σημαίνει “Δρα Επί της Αύρας”. Δεν είναι τυχαία και η ύπαρξη των Ασκληπιείων εκεί, που έχει να κάνει με τον ήχο, την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση.
Η ακουστική λοιπόν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει το αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ. κάποιου είδους συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.
Γνωστή δε η σχέση μεταξύ μουσικής αρμονίας και των μαθηματικών και των μαθηματικών με την αρμονία του σύμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες.
Πηγή: ellhnikhkosmokratoria
Γνωστή δε η σχέση μεταξύ μουσικής αρμονίας και των μαθηματικών και των μαθηματικών με την αρμονία του σύμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες.
Tuesday, February 14, 2017
Τρελό χιούμορ, Οι λύκοι και τα πρόβατα
Του Μάριου Πλωρίτη
ΕΝΑ απ' τα «κοπυράιτ» των Αγγλοσαξώνων είναι, όπως ξέρετε κι όπως λένε οι ίδιοι, το χιούμορ. Τώρα, μη ζητήσετε ορισμό της λέξης αυτής, που προγιαγιά της είναι η αρχαιο- και νεοελληνική «χυμός» οι «χυμοί του σώματος», κατά τον Ιπποκράτη και μητέρα της, η λατινική «humor», χυμός, υγρασία, διάθεση. Και λέω «μη ζητήσετε», επειδή ορισμοί της υπάρχουν αμέτρητοι στα διάφορα λεξικά: «Συμπαθής σαρκασμός, παραδοξολογία»... ή «πνευματώδης αστεϊσμός, εύθυμη διάθεση, που εκδηλώνεται με άκακη ειρωνεία και προκαλεί στους άλλους διασκέδαση και ευχαρίστηση»... ή «μορφή πνεύματος που παρουσιάζει την πραγματικότητα έτσι ώστε να προβάλλεται η διασκεδαστική και παράδοξη όψη της» κλπ. κλπ...
Άλλοι τόσοι είναι κι οι ύμνοι για το χιούμορ: Ο Κόλεριτζ, λ.χ. υποστηρίζει και πολύ δίκαια πως «κανένα μυαλό δεν είναι καλά οργανωμένο, αν του λείπει η αίσθηση του χιούμορ»... άλλοι πως «το χιούμορ είναι η άκρα τελειότητα της ιδιοφυίας» (Καρλάυλ)... πως «το χιούμορ είναι η σοβαρότητα κρυμμένη πίσω από ένα αστείο» (Τζ. Ουάιςς)... πως «το χιούμορ είναι η ερωμένη των δακρύων» (Θακεραίυ)... ή, ακόμα, πως «το χιούμορ είναι η αληθινή δημοκρατία» (Ρ. Τζόνσον). Και πάει λέγοντας, ορίζοντας και αφορίζοντας... Χωρίς να ξεχνάμε το «μαύρο χιούμορ», που αστειεύεται με μακάβρια θέματα ή με μακάβριο τρόπο.
Έχει, λοιπόν, ή δεν έχει χιούμορ, μαύρο γκρίζο ή τρελό, ο κ. Ταλάτ Χαλμάν που, κατά σύμπτωση, το μικρό όνομά του είναι σχεδόν το ίδιο με το επίθετο του Ταλαάτ πασά, του αρχισφαγέα των Αρμένιων;
Μάριος Πλωρίτης
1. Βλ. το άρθρο μου «Νομιμοποίηση των εισβολών», «Το Βήμα», 14.9.1986, και σε Νέα Πολιτικά Β', Καστανιώτης 1990, σελ. 227-232. 2. Αγρικόλας, (98) 20. 3. Β' Προς Τιμόθεον, Δ, 8.
Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" 15/09/1996
Άλλοι τόσοι είναι κι οι ύμνοι για το χιούμορ: Ο Κόλεριτζ, λ.χ. υποστηρίζει και πολύ δίκαια πως «κανένα μυαλό δεν είναι καλά οργανωμένο, αν του λείπει η αίσθηση του χιούμορ»... άλλοι πως «το χιούμορ είναι η άκρα τελειότητα της ιδιοφυίας» (Καρλάυλ)... πως «το χιούμορ είναι η σοβαρότητα κρυμμένη πίσω από ένα αστείο» (Τζ. Ουάιςς)... πως «το χιούμορ είναι η ερωμένη των δακρύων» (Θακεραίυ)... ή, ακόμα, πως «το χιούμορ είναι η αληθινή δημοκρατία» (Ρ. Τζόνσον). Και πάει λέγοντας, ορίζοντας και αφορίζοντας... Χωρίς να ξεχνάμε το «μαύρο χιούμορ», που αστειεύεται με μακάβρια θέματα ή με μακάβριο τρόπο.
ΔΕΝ είναι χωρίς λόγο αυτή η λεξικολογία: οι αγγλοσάξωνες (και όχι μόνο), τον τελευταίο καιρό, πρόσθεσαν στα γνωστά κι ένα άλλο είδος, που περικλείνει ή αναιρεί πολλά απ' τα χαρακτηριστικά του παλιού: το τρελό χιούμορ, ήγουν τη διόλου «άκακη», διόλου «ιδιοφυή» και «διασκεδαστική» παραδοξολογία για θέματα σοβαρότατα, με τρόπο εξωφρενικό, μακάβριο, δακρυγόνο και εξαιρετικά «δημοκρατικό».
Παράδειγμα, η μονομερής έγκριση που έδωσε η Ουάσινγκτον στην επίσημα εξαγγελμένη πρόθεση της Αγκυρας να δημιουργήσει μονομερή «νεκρή ζώνη ασφαλείας» κάπου 5-15 χιλιομέτρων στο ιρακινό έδαφος, για να το ειρηνεύσει. Μ' άλλα λόγια, η Ουάσινγκτον (με μοναδικό «κολαούζο» το Λονδίνο) αποδέχεται πως η Τουρκία είναι η κατάλληλη χώρα στον κατάλληλο ρόλο του εγγυητή της διεθνούς τάξης και του διεθνούς δικαίου!
Η εξαγγελία της Αγκυρας είναι, βέβαια, απόλυτα «φυσική» και νομιμοποιημένη, ιστορικά και νομικά: Δεν στηρίζεται μόνο στο μακρότατο κι αιματηρότατο παρελθόν της, με τα «ρεσάλτα» σε ξένες χώρες, που τις «ειρήνευσε», αφανίζοντας τα πάντα και τους πάντας. Δεν εδράζεται μόνο στην πρόσφατη «πρακτική» την εισβολή στη Β. Κύπρο και την 22άχρονη κατοχή της, που θεωρείται πια «τετελεσμένη» και είναι διεθνώς ευλογημένη. Υπαγορεύεται, σαν «εθνικό χρέος» από ρητή απόφαση που πήρε τη τουρκική Βουλή, πριν από δέκα ακριβώς χρόνια (5.9.1986):
«Η τουρκική Βουλή ψήφισε διάταγμα που επιτρέπει στην Τουρκία να εισβάλλει σεγειτονικές χώρες, ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεση των κυβερνήσεών τους, για να καταδιώξει τρομοκράτες»1.
Το «χιούμορ» της ιστορίας είναι πως η απόφαση εκείνη όχι μόνο δεν προκάλεσε καμιά διαμαρτυρία των διεθνών οργανισμών-θεματοφυλάκων του διεθνούς δικαίου, αλλά και θεωρήθηκε ένα άλλο «τετελεσμένο» που δίνει στην Αγκυρα όλα τα πράσινα φώτα να «γιουργιάρει» όπου θέλει, βαφτίζοντας «τρομοκράτες» όποιους την βολεύει.
Φυσική συνέπεια και χιουμοριστικό αποκορύφωμα της σιωπηρής επίνευσης των κοσμοκρατόρων σ' εκείνο το πρωτόφαντο διάταγμα, είναι η σημερινή αμερικανική έγκριση: ο χιλιάκις βιαστής του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, ο μυριάκις καταπατητής ξένων εδαφών, ο τρισμυριάκις σφαγιαστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων εντός και εκτός των τειχών του, διορίζεται δραγουμάνος και δραγάτης της ειρήνης και της τάξης σε μια περιοχή που ο ίδιος την έχει άπειρες φορές καταματώσει και αφανίσει. Οπως ακριβώς εκείνοι οι βάρβαροι επιδρομείς της ρωμαϊκής εποχής που, κατά τον Τάκιτο, «ερημώνουν τα πάντα, κι αυτό το ονομάζουν ειρήνη» («Ubi solitudinem faciunt,pacem appellant»2). Αυτή είναι η «φύλαξη» που θα πραγματώσει η Αγκυρα στη «νεκρή ζώνη»: θα την σπείρει με χιλιάδες νεκρούς χτεσινό δείγμα, οι δύο δολοφονημένοι ελληνοκύπριοι της εκεί «νεκρής ζώνης»...
ΑΛΛΑ γιατί όχι; Γιατί η Τουρκία να μη βαφτιστεί άμωμος φύλακας της μεσανατολικής τάξης, αφού τόσο λαμπρά διαφυλάει τα νιτερέσσα της «νέας τάξης»;
Φαντάζομαι πως η μαινόμενη Ηρωδιάδα της Αγκυρας Τανσού Τσιλέρ, στα τηλεφωνήματα που έκανε (ή δεν έκανε) στον πρόεδρο Κλίντον, θ' αλλαξοπίστησε για μια στιγμή και θα θυμήθηκε το του αποστόλου Παύλου3, λέγοντας τάδε:
«Κύριε Πρόεδρε, τον αγώνα τον καλόν (για τα συμφέροντά σας και τα δικά μου) ηγώνισμαι, τον δρόμον (κατά τα πετρέλαια) τετέλεκα, την πίστιν (στο διεθνές δίκαιο, δηλαδή στην Ουάσινγκτον) τετήρηκα. Λοιπόν, απόκειταί μοι (μου αξίζει) ο της δικαιοσύνης στέφανος (το αξίωμα του ενωμοτάρχη σας), ον αποδώσει μοι ο Κύριος (Μπιλλ), ο δίκαιος κριτής (!), εν εκείνη τη ημέρα (που έφτασε κιόλας), ου μόνον εμοί,αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειάν του» (όχι μόνο σε μένα, αλλά και σ' όσους περιμένουν πώς και τι τον ερχομό του και τον ερχομό των δολλαρίων του και των κουμπουριών του).
Και βέβαια, ο «Κύριος» δεν χρειάστηκε κι άλλα «επιχειρήματα» για να δώσει στην πιστή Τσιλέρ και στον «άπιστο» Ερμπακάν το πεσκέσι του ου μην αλλά και να ζητήσει, χιουμοριστικότατα, απ' την ελληνική κυβέρνηση να... συνδράμει την Τουρκία στην ειρηνοποιό επιχείρησή της! Πολύ περισσότερο που η ανιδιοτελής προσφορά της Αγκυρας, εξυπηρετεί (όπως εκείνος νομίζει) την «πολιτική της διπλής ανάσχεσης» (dual containment policy) κατά των «άτακτων» πετρελαιοφόρων Ιράκ και Ιράν. (Να που ανασταίνεται ο ψυχροπολεμικός όρος «ανάσχεση», που τον είχαμε θυμηθεί πριν από 20 μόλις μέρες).
Αν τώρα, είναι βέβαιο πως ο τούρκος ζαπτιές θ' αρπάξει όλα τα ιρακινά πετρελαιοχώραφα για πάρτη του... αν η «διπλή ανάσχεση» και η πολλαπλή πανουργία της Αγκυρας προκαλούν την αντίδραση όλων των αραβικών χωρών... αν ο «χασάπης Χουσεΐν» έμεινε στην εξουσία, μετά τον πόλεμο στον Κόλπο, μόνο χάρη στην υστερόβουλη ανοχή της Ουάσινγκτον... όλα αυτά είναι παρονυχίδες, που δεν ενοχλούν τα νύχια του αμερικανικού αετού. Οι «εγκέφαλοι» των μεγάλων πολιτικο-στρατιωτικών επιτελείων δεν πάσχουν μόνο από ηθική άμβλυνση (σιγά που θα νοιάζονται για τέτοια!) αλλά και από αμβλυωπία, βλέπουν (νομίζουν πως βλέπουν) τα κοντινά και δεν ξεκρίνουν όσα βρίσκονται πέρα απ' τη μύτη τους. Κι όταν ξεπετάγονται μπροστά τους τα απρόοπτα (που δεν είναι διόλου απρόοπτα), χτυπάνε το κεφάλι, όχι το δικό τους, αλλά κάποιων αποδιοπομπαίων τράγων, επειδή έκαναν το έγκλημα να βοσκάνε στο πατρογονικό λιβάδι τους, που η αυτοκρατορία το θεωρεί δικό της λιβάδι...
ΚΙ ΑΦΟΥ αρχίσαμε με το χιούμορ, τους ορισμούς και τα λεξικά, ας τελειώσουμε μ' αυτά κι ας θυμηθούμε τον (αμερικανό, κιόλας) χιουμορίστα Ambrose Bierce (1842-1913) και το «ασεβές» του Λεξικό του Διαβόλου (The Devil's Dictionary), όπου βρίσκεις μερικούς διαβρωτικούς και διαχρονικούς ορισμούς:
«ΙΣΤΟΡΙΑ: μια αφήγηση, συνήθως ψευδολόγα, πράξεων συνήθως ασήμαντων,που τις κάνουν κυβερνήτες συνήθως απατεώνες και στρατιώτες συνήθως ανόητοι».
«ΠΟΛΙΤΙΚΗ: μια πάλη συμφερόντων, μασκαρεμένη σαν αγώνας ιδεολογιών. Η διεύθυνση των δημόσιων υποθέσεων για ιδιωτικό όφελος». (Αυτά, πριν έναν αιώνα. Σήμερα, οι μάσκες έχουν πέσει παταγωδέστατα).
«ΡΗΤΟΡΕΙΑ: η τέχνη να πείθεις τους χαζούς πως το άσπρο είναι το χρώμα πουφαίνεται άσπρο. Περικλείνει την ικανότητα να κάνεις κάθε χρώμα να φαίνεταιάσπρο».
«ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ: εκείνος που βάζει τα συμφέροντα του κόμματος πάνω απ' του συνόλου. Το οργανέτο των πολιτικών και το όργανο των κατακτητών».
«ΜΑΧΗ: μια μέθοδος να λύνεις με τα δόντια έναν πολιτικό κόμπο, που δεν μπορείς να τον λύσεις με τη γλώσσα».
Αλλά ο Bierce δεν έχει έλεος ούτε για την πατρίδα του:
«ΜΑΜΜΩΝΑΣ: η μεγαλύτερη θρησκεία του κόσμου. Ο σπουδαιότερος ναός της βρίσκεται στην αγία πόλη της Νέας Υόρκης».
«ΠΡΟΕΔΡΙΑ: ο αλειμμένος με λίπος χοίρος στο χωράφι της αμερικανικήςπολιτικής». (Οι παρόντες Πρόεδροι εξαιρούνται;).
Και τα ακόμα πιο επίκαιρα:
«ΔΥΣΗ: το τμήμα του κόσμου που βρίσκεται δυτικά (ή ανατολικά) απ' την Ανατολή. Κατοικείται προπάντων από Χριστιανούς, μιαν ισχυρή υπο-φυλή των Υποκριτών, που βασικές βιομηχανίες της είναι ο φόνος και η απάτη,αποκαλούμενες "πόλεμος" και "εμπόριο". Αυτές, άλλωστε, είναι και οι βασικές βιομηχανίες της Ανατολής».
«ΣΥΜΜΑΧΙΑ: στη διεθνή πολιτική, η ένωση δυο κλεφτών, που έχουν τα χέρια τους τόσο βαθιά χωμένα ο ένας στην τσέπη του άλλου, ώστε δεν μπορούν να ληστέψουν έναν τρίτο». (Εδώ, ο Bierce αποδείχνεται υπεραισιόδοξος: οι ενωμένοι «κλέφτες» καταφέρνουν μια χαρά να ληστεύουν όχι έναν αλλά δεκάδες άλλους).
Ο αμερικανός χιουμορίστας ονόμαζε το βιβλίο του Λεξικό του Διαβόλου. Δυστυχώς είναι το Λεξικό των ανθρώπων...
ΥΓ. Ενα ακόμα δείγμα τρελού χιούμορ: Ο τούρκος πρώην υπουργός Ταλάτ Χαλμάν, σε άρθρο του στην «Μιλιέτ» (5.9), μιλώντας για το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης (6-7.9.56), γράφει πως «ήταν έργο του όχλου, που οι κρατικοί αρμόδιοι παράβλεψαν (;), ενώ, σύμφωνα με ορισμένους ισχυρισμούς, το υποστήριξαν έμμεσα». Και συνεχίζει: «Η κίνηση αυτή περιείχε απεχθή στοιχεία: φασιστική οργή, ιστορικό μίσος, λαθεμένο εθνικισμό και εχθρική στάση απέναντι σε μειονότητες που είχαν διαφορετική κουλτούρα και θρησκεία».
Ολα αυτά είναι αληθέστατα και γνωστότατα και μπράβο στον κ. Χαλμάν που είχε το θάρρος να τα διαλαλήσει. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε ν' αποφύγει το μακάβριο χιούμορ:
«Τα επαίσχυντα αυτά γεγονότα τραυμάτισαν τη συνείδηση του έθνους μας, πουυπερηφανεύεται για καλή συμπεριφορά απέναντι στις μειονότητες, κατά τηνοθωμανική περίοδο και στα χρόνια του Ατατούρκ».
Πραγματικά, έχει πέρα για πέρα δίκιο το έθνος του να «υπερηφανεύεται για καλή συμπεριφορά απέναντι στις μειονότητες» συμπεριφορά, που διατρανώθηκε με τις αμέτρητες γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμένιων, Κούρδων και κάθε άλλου υπερτυχερού που τράβηξε το λαχείο να βρεθεί στον δρόμο του φιλόξενου έθνους του.
Έχει, λοιπόν, ή δεν έχει χιούμορ, μαύρο γκρίζο ή τρελό, ο κ. Ταλάτ Χαλμάν που, κατά σύμπτωση, το μικρό όνομά του είναι σχεδόν το ίδιο με το επίθετο του Ταλαάτ πασά, του αρχισφαγέα των Αρμένιων;Μάριος Πλωρίτης
Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" 15/09/1996
Monday, February 13, 2017
Τι επιδιώκει η Τουρκία στο Αιγαίο;
Του Χρήστου Ιακώβου
Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις στο θέμα των Ιμίων αποτελεί επανάληψη του παρελθόντος όπως το έχουμε ζήσει από το 1996 και εντεύθεν.
Στην ουσία η κίνηση της Τουρκίας αποτελεί μία νέα προσπάθεια να προβάλει διεκδικήσεις που ξεπερνούν τις «γκρίζες ζώνες», όπως συνήθως επιχειρούσε μέχρι τώρα στα Ίμια. Παρόμοια περίπτωση συνέβη πριν από μερικά χρόνια στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ των νήσων του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου.
Το γεγονός αυτό παραπέμπει σε μία σημειολογία κατά την οποία μέσω του επεισοδίου η Άγκυρα, εκτός του ότι έκανε ένα έλεγχο της ελληνικής αντίδρασης, θέλησε να στείλει και τα ανάλογα μηνύματα στην Αθήνα σχετικά με το θέμα της κυριαρχίας, επαναφέροντας για άλλη μία φορά στο πεδίο των ελληνοτουρκικών διαφορών τη γνωστή αντίληψη ότι δεκάδες νησιά και βραχονησίδες είτε αναφέρονται αλλά κυρίως δεν αναφέρονται ονομαστικώς σε συνθήκες ανήκουν σε αυτήν ως διαδόχου κράτους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα του Αιγαίου περιορίζεται στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας δηλαδή στο δικαίωμα εκμετάλλευσης του βυθού και του υπεδάφους του στο θαλάσσιο χώρο πέρα από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και η διαδικασία που προτείνει είναι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε αντίθεση με την Τουρκία η οποία επιδιώκει πολιτική λύση, δηλαδή στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας πέρα από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, με βάση τη διμερή διαπραγμάτευση.
Αναμφισβήτως πλέον, ο καθορισμός της έναρξης ενταξιακού διαλόγου με την ΕΕ ενέτεινε την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων απέναντι στην Ελλάδα και απέτυχε να επιφέρει ύφεση.
Στην ουσία η κίνηση της Τουρκίας αποτελεί μία νέα προσπάθεια να προβάλει διεκδικήσεις που ξεπερνούν τις «γκρίζες ζώνες», όπως συνήθως επιχειρούσε μέχρι τώρα στα Ίμια. Παρόμοια περίπτωση συνέβη πριν από μερικά χρόνια στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ των νήσων του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου.
Το γεγονός αυτό παραπέμπει σε μία σημειολογία κατά την οποία μέσω του επεισοδίου η Άγκυρα, εκτός του ότι έκανε ένα έλεγχο της ελληνικής αντίδρασης, θέλησε να στείλει και τα ανάλογα μηνύματα στην Αθήνα σχετικά με το θέμα της κυριαρχίας, επαναφέροντας για άλλη μία φορά στο πεδίο των ελληνοτουρκικών διαφορών τη γνωστή αντίληψη ότι δεκάδες νησιά και βραχονησίδες είτε αναφέρονται αλλά κυρίως δεν αναφέρονται ονομαστικώς σε συνθήκες ανήκουν σε αυτήν ως διαδόχου κράτους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Για την Ελλάδα το πρόβλημα του Αιγαίου περιορίζεται στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας δηλαδή στο δικαίωμα εκμετάλλευσης του βυθού και του υπεδάφους του στο θαλάσσιο χώρο πέρα από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και η διαδικασία που προτείνει είναι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε αντίθεση με την Τουρκία η οποία επιδιώκει πολιτική λύση, δηλαδή στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας πέρα από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, με βάση τη διμερή διαπραγμάτευση.
Το κομβικό σημείο της Τουρκικής διεκδίκησης είναι ο ισχυρισμός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και ως εκ τούτου η οριοθέτησή της θα πρέπει να γίνει με βάση τη μέση γραμμή από βορρά προς νότο, μεταξύ τουρκικών παραλίων και των παραλίων της ηπειρωτικής Ελλάδος. Σε περίπτωση υιοθέτησης αυτής της λύσης συνεπάγεται ότι τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα περιβάλλονται από τουρκική υφαλοκρηπίδα με τις όποιες συνέπειες για την ασφάλειά τους. Επιπλέον, τέτοια εξέλιξη δημιουργεί ένα ντόμινο τουρκικών διεκδικήσεων, όπως χωρικά ύδατα, εναέριος χώρος, αποστρατιωτικοποίηση.
Αξίζει να σημειωθεί πως αν η Ελλάδα προχωρήσει σε επέκταση των χωρικών της υδάτων από 6, όπως είναι σήμερα, σε 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει η συνθήκη του Montego Bay του 1982, την οποία η Ελλάδα επεκύρωσε το 1995 αλλά η Τουρκία δεν υπέγραψε, εκ των πραγμάτων δεν θα υπάρχει υφαλοκρηπίδα προς διευθέτηση, διότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα είτε θα καλύψουν λόγω επέκτασης τους μεγάλο μέρος των διεθνών υδάτων ο βυθός των οποίων είναι η υφαλοκρηπίδα, είτε θα «εγκλωβίσουν» ένα άλλο μέρος των διεθνών υδάτων. Αυτό το πλεονέκτημα προκύπτει από τη γεωγραφική διάταξη των νησιών που σχηματίζουν ένα κλοιό απέναντι στα τουρκικά παράλια. Το Αιγαίο αποτελεί σύμπλεγμα 2.463 διεσπαρμένων από τις 3.100 που είναι συνολικώς στην ελληνική επικράτεια, οι νήσοι, οι νησίδες και οι βραχονησίδες, οι περισσότερες εκ των οποίων ευρίσκονται σε μικρή απόσταση από τις ακτές της Τουρκίας.
Η στρατηγική της Τουρκίας στο Αιγαίο, από τις αρχές του 1970 και εντεύθεν, υπήρξε σταθερή. Οι κατά καιρούς κρίσεις δεν είναι πολιτικές συμπτώσεις ή σπασμωδικές αντιδράσεις κάποιων φιλοπόλεμων κύκλων της Άγκυρας, αλλά προσχεδιασμένες και συστηματικώς μονομερείς επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος.
Συνεκδοχικώς, η Τουρκία επιδιώκει μέσα από τις περιοδικές κρίσεις να εξασφαλίσει δύο τακτικά σημεία που θα τις επιτρέψουν να προχωρήσει σε υλοποίηση του στρατηγικού της στόχου: α) να εξασφαλίσει την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας της ύπαρξης περισσοτέρων της μίας διαφορών στο Αιγαίο, β) την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας της ύπαρξης γκρίζων ζωνών και συγκατάθεσής της για παραπομπή του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο ν’ αποφανθεί για την κυριαρχία σε δεκάδες νησιά και βραχονησίδες που ανήκουν στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελλορίζου.
Από το 1999 και εντεύθεν, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν προχωρήσει σε μία ριζική αναθεώρηση των σχέσεων με την Τουρκία, προσδοκώντας σε μία ουσιαστική βελτίωση του κλίματος με απώτερο στόχο την επίλυση όλων των διμερών προβλημάτων και τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Την προσδοκία αυτή καλλιέργησε η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Το ερώτημα, όμως, που πλανάται τα τελευταία χρόνια είναι κατά πόσον υπήρξαν ουσιαστικές αλλαγές στην τουρκική πολιτική και με ποιους χειροπιαστούς τρόπους αποδεικνύεται κάτι τέτοιο καθημερινά.
Tο πιο αξιοσημείωτο γεγονός είναι η πολλαπλώς επιδεικνυομένη πολιτική βούληση της Τουρκίας να συνεχίσει – και μάλιστα με κλιμακούμενη διεκδικητικότητα – την προβολή μονομερών απαιτήσεων σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας. Αποδεικνύεται εμπράκτως ότι τόσο η στρατηγική του Ελσίνκι, που άνοιξε το δρόμο της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, όσο και ο πολυδιαφημιζόμενος «εξευρωπαϊσμός» της τουρκικής πολιτικής, που θα ήταν αποτέλεσμα του πρώτου ελαχίστη αντανάκλαση έχει στη συμπεριφορά της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αξίζει να σημειωθεί πως αν η Ελλάδα προχωρήσει σε επέκταση των χωρικών της υδάτων από 6, όπως είναι σήμερα, σε 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει η συνθήκη του Montego Bay του 1982, την οποία η Ελλάδα επεκύρωσε το 1995 αλλά η Τουρκία δεν υπέγραψε, εκ των πραγμάτων δεν θα υπάρχει υφαλοκρηπίδα προς διευθέτηση, διότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα είτε θα καλύψουν λόγω επέκτασης τους μεγάλο μέρος των διεθνών υδάτων ο βυθός των οποίων είναι η υφαλοκρηπίδα, είτε θα «εγκλωβίσουν» ένα άλλο μέρος των διεθνών υδάτων. Αυτό το πλεονέκτημα προκύπτει από τη γεωγραφική διάταξη των νησιών που σχηματίζουν ένα κλοιό απέναντι στα τουρκικά παράλια. Το Αιγαίο αποτελεί σύμπλεγμα 2.463 διεσπαρμένων από τις 3.100 που είναι συνολικώς στην ελληνική επικράτεια, οι νήσοι, οι νησίδες και οι βραχονησίδες, οι περισσότερες εκ των οποίων ευρίσκονται σε μικρή απόσταση από τις ακτές της Τουρκίας.
Η στρατηγική της Τουρκίας στο Αιγαίο, από τις αρχές του 1970 και εντεύθεν, υπήρξε σταθερή. Οι κατά καιρούς κρίσεις δεν είναι πολιτικές συμπτώσεις ή σπασμωδικές αντιδράσεις κάποιων φιλοπόλεμων κύκλων της Άγκυρας, αλλά προσχεδιασμένες και συστηματικώς μονομερείς επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος.
Συνεκδοχικώς, η Τουρκία επιδιώκει μέσα από τις περιοδικές κρίσεις να εξασφαλίσει δύο τακτικά σημεία που θα τις επιτρέψουν να προχωρήσει σε υλοποίηση του στρατηγικού της στόχου: α) να εξασφαλίσει την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας της ύπαρξης περισσοτέρων της μίας διαφορών στο Αιγαίο, β) την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας της ύπαρξης γκρίζων ζωνών και συγκατάθεσής της για παραπομπή του ζητήματος στο Διεθνές Δικαστήριο ν’ αποφανθεί για την κυριαρχία σε δεκάδες νησιά και βραχονησίδες που ανήκουν στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελλορίζου.
Από το 1999 και εντεύθεν, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν προχωρήσει σε μία ριζική αναθεώρηση των σχέσεων με την Τουρκία, προσδοκώντας σε μία ουσιαστική βελτίωση του κλίματος με απώτερο στόχο την επίλυση όλων των διμερών προβλημάτων και τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών. Την προσδοκία αυτή καλλιέργησε η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Το ερώτημα, όμως, που πλανάται τα τελευταία χρόνια είναι κατά πόσον υπήρξαν ουσιαστικές αλλαγές στην τουρκική πολιτική και με ποιους χειροπιαστούς τρόπους αποδεικνύεται κάτι τέτοιο καθημερινά.
Tο πιο αξιοσημείωτο γεγονός είναι η πολλαπλώς επιδεικνυομένη πολιτική βούληση της Τουρκίας να συνεχίσει – και μάλιστα με κλιμακούμενη διεκδικητικότητα – την προβολή μονομερών απαιτήσεων σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας. Αποδεικνύεται εμπράκτως ότι τόσο η στρατηγική του Ελσίνκι, που άνοιξε το δρόμο της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, όσο και ο πολυδιαφημιζόμενος «εξευρωπαϊσμός» της τουρκικής πολιτικής, που θα ήταν αποτέλεσμα του πρώτου ελαχίστη αντανάκλαση έχει στη συμπεριφορά της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αναμφισβήτως πλέον, ο καθορισμός της έναρξης ενταξιακού διαλόγου με την ΕΕ ενέτεινε την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων απέναντι στην Ελλάδα και απέτυχε να επιφέρει ύφεση.
Χρήστος Ιακώβου
Facebook
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου και Λευχαιμίας σε Παιδιά και Έφηβους
|
Παγκόσμια Ημέρα κατά του
Καρκίνου και Λευχαιμίας
σε Παιδιά και Έφηβους
Σεμινάριο υπό την αιγίδα της κ. 'Αντρης Αναστασιάδη,
συζύγου του Προέδρου της Δημοκρατίας και Επίτιμου Πρόεδρου του Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ
«Ο
πόλεμος κατά του καρκίνου στα παιδιά και στους έφηβους: Νέα επιτεύγματα»
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017 Αίθουσα εκδηλώσεων Προεδρικού Μεγάρου Λευκωσία ώρα προσέλευσης 5μμ / ώρα έναρξης 5:30μμ / ώρα λήξης 7:30μμ Η δήλωση συμμετοχής είναι απαραίτητη! Περισσότερες πληροφορίες: 22515354, 99517401 και 99726836 Η πρόσκληση αυτή πρέπει να παρουσιαστεί με την ταυτότητά σας, για την είσοδό σας στο Προεδρικό Μέγαρο.
Πρόγραμμα σεμιναρίου
1. Καλωσόρισμα, Καθηγήτρια
Μαρία Μιχαηλίδη, εκ μέρους του Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ. 2. Χαιρετισμός από τον Έντιμο Υπουργό Υγείας Δρ. Γιώργο Παμπορίδη. 3. Χαιρετισμός από την κ. 'Αντρη Αναστασιάδη, σύζυγο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. 4. Καρκίνος και λευχαιμία στα παιδιά: Πού είμαστε σήμερα; Δρ. Λοΐζος Γ. Λοΐζου, Διευθυντής Κέντρου Παιδιατρικής Ογκολογίας και Αιματολογίας Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, Λευκωσία. 5. Κληρονομικός καρκίνος: Οδηγίες ανίχνευσης και πρόληψης, Καθηγητής Arndt Borkhardt, Διευθυντής Κλινικής Παιδιατρικής Ογκολογίας, Αιματολογίας και Ανοσολογίας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ντίσελντορφ, Γερμανία. 6. Οξείες λευχαιμίες: Προς τον δρόμο για την ίαση όλων, Dr Phil Ancliff, Consultant Pediatric Hematologist, Great Ormond Street Hospital for Children, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο. 7. Εγκεφαλικοί όγκοι: Πώς μπορεί να επιτευχθεί πρόοδος; Dr Helen Toledano, Διευθύντρια Νευρο-Ογκολογικής Μονάδας, Rina Zaizov Hematology-Oncology Division, Schneider Children's Medical Center, Ισραήλ. 8. Νευροβλάστωμα: Πώς μπορεί να νικηθεί; Professor Angelika Eggert, Διευθύντρια Κλινικής Παιδιατρικής Ογκολογίας, Αιματολογίας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Charite, Βερολίνο, Γερμανία. 9. Λεμφώματα Hodgkins και Non-Hodgkins: Μια ιστορία επιτυχιών που πρέπει να ολοκληρωθεί, Dr Shankar Ananth, Honorary Senior Lecturer & Consultant in Paediatric & Adolescent Oncology, University College London Hospitals, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο. 10. 10. Καλλιτεχνικό πρόγραμμα από τους μαθητές του Μουσικού Γυμνασίου Λευκωσίας Θα ακολουθήσει δεξίωση. Παρουσίαση και συντονισμός: 'Ελενα Παπαδοπούλου, Ίδρυμα ΕΛΠΙΔΑ
Έργα του Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ
- 27 χρόνια προσφοράς στα παιδιά με καρκίνο και λευχαιμία
1.
Ξενώνας Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ, ανέγερση και λειτουργία με δωρεάν προσφορά
υπηρεσιών μακροχρόνιας φιλοξενίας και άλλων,
στο παιδί με καρκίνο και λευχαιμία και την οικογένειά του, από το 1996 2. Εξοπλισμός Παιδογκολογικής και Παιδοαιματολογικής Κλινικής 3. Εκπαίδευση γιατρών, νοσηλευτών ή επιστημόνων 4. Διοργάνωση συνεδρίων και διαλέξεων για επαγγελματίες της υγείας, για γονείς και για το ευρύτερο κοινό 5. Ανέγερση και εξοπλισμός των πρώτων εργαστηρίων μεταμόσχευσης μυελού οστών 6. Ανέγερση και εξοπλισμός των πρώτων εργαστηρίων λευχαιμίας 7. Ψυχοκοινωνική στήριξη παιδιών και γονιών με ψυχολόγο και κοινωνική λειτουργό 8. Πρόγραμμα θεραπευτικής ψυχαγωγίας παιδιών στην Ιρλανδία, με τακτική αποστολή παιδιών και εφήβων από το 1996 9. Οικονομική στήριξη οικογενειών.
Συνδιοργανωτής: Παιδιατρική Εταιρεία
Κύπρου - Στους συμμετέχοντες θα δοθούν πιστοποιητικά συμμετοχής με 2 μόρια
συνεχούς ιατρικής εκπαίδευσης
Με τη στήριξη
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Λευκωσίας - Ιατρική Σχολή Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος |
Friday, February 10, 2017
Ένοχος διαφθοράς ο «άριστος των αρίστων» και η «Ντροπή» στο Προεδρικό
Του Γιώργου Καλλινίκου
Είναι παράξενο και αντιφατικό. Ωστόσο, απόλυτα ανταποκρινόμενο στην αξία και στην βαρύτητα της ιστορικής απόφασης που έλαβε χθες το Κακουργιοδικείο. Από τη μια πλευρά, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος ταγμένος να υπηρετεί τη Δικαιοσύνη, ο οποίος, μάλιστα, μέχρι πριν από ενάμιση χρόνο βρισκόταν στο πηδάλιο 2 της Νομικής Υπηρεσίας, βρέθηκε ένοχος για διαφθορά. Όταν κάποιος μέχρι πρότινος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας είναι ένοχος για σοβαρά αδικήματα, που επιφέρουν ποινή φυλάκισης έως και επτά χρόνια, και μάλιστα, υπέπεσε σε αυτά όταν κατείχε το ύψιστο εκείνο αξίωμα, τότε ένα μαύρο πέπλο καλύπτει τη Θέμιδα. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη εμφανίστηκε αμερόληπτη σε μια πρωτοφανή και άκρως περίπλοκη υπόθεση. Όταν εκπρόσωποι του δικαστικού σώματος επιδεικνύουν τέτοια αμεροληψία, τέτοια ουδετερότητα, τέτοιο υψηλό αίσθημα ευθύνης, τότε όχι μόνο το μαύρο πέπλο γίνεται κομματάκια αλλά αντιθέτως, η Θέμιδα ανέρχεται σε δυσθεώρητα ύψη.
Ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου απασχόλησε την κοινή γνώμη για δύο περίπου χρόνια. Πρώτα υπό τη μορφή reality show με επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις στις τηλεοπτικές κάμερες. Επικαλούμενος σενάρια που θύμιζαν μαυρόασπρες ταινίες παλιού ελληνικού κινηματογράφου, με αναφορές περί «13χρονης ορφανής ανήλικης Ρωσίδας». Διανθίζοντας το με σασπένς φωσκολικού σεναρίου, με βαρύγδουπες ατάκες περί «συγκλινουσών μοχθηριών» ή περί «αντιπαράθεσης με το κατεστημένο της πρωτεύουσας». Επιστρέφοντας στη συνέχεια ξανά με δακρύβρεκτα σενάρια, που θύμιζαν Νίκο Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση, όταν μονολογούσε «είμαι ένας ταπεινός, μικρός, άσημος, επαρχιώτης δικηγόρος από τη Λεμεσό» ή «νιώθω ότι έχω τον Θεό μαζί μου».
Στο Προεδρικό, όμως, απέμεινε η μεγαλοπρεπής «Ντροπή», ένα τεράστιο μαύρο πέπλο να σκεπάζει το πρόσωπο της πολιτικής και ένας πελώριος λεκές στην έννοια των «άριστων των αρίστων»!
Γιώργος Καλλινίκου
Ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου απασχόλησε την κοινή γνώμη για δύο περίπου χρόνια. Πρώτα υπό τη μορφή reality show με επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις στις τηλεοπτικές κάμερες. Επικαλούμενος σενάρια που θύμιζαν μαυρόασπρες ταινίες παλιού ελληνικού κινηματογράφου, με αναφορές περί «13χρονης ορφανής ανήλικης Ρωσίδας». Διανθίζοντας το με σασπένς φωσκολικού σεναρίου, με βαρύγδουπες ατάκες περί «συγκλινουσών μοχθηριών» ή περί «αντιπαράθεσης με το κατεστημένο της πρωτεύουσας». Επιστρέφοντας στη συνέχεια ξανά με δακρύβρεκτα σενάρια, που θύμιζαν Νίκο Ξανθόπουλο και Μάρθα Βούρτση, όταν μονολογούσε «είμαι ένας ταπεινός, μικρός, άσημος, επαρχιώτης δικηγόρος από τη Λεμεσό» ή «νιώθω ότι έχω τον Θεό μαζί μου».
Το τέλος του πρώτου μέρους του reality show είχε, ωστόσο, οδυνηρό τέλος για τον Ρίκκο. Έκλεισε με την απόφαση παύσης του από το βαρυσήμαντο αξίωμα το οποίο κατείχε. Ακολούθησε το δεύτερο μέρος, το οποίο αυτή τη φορά δεν παιζόταν στα τηλεοπτικά κανάλια αλλά στις ψυχρές δικαστικές αίθουσες. Το διακύβευμα άκρως σοβαρότερο. Δεν κρινόταν κάποιο αξίωμα. Αφορούσε μια ενδεχόμενη καταδίκη, μια μαύρη σελίδα στο ποινικό μητρώο, μια παραπομπή στις Φυλακές. Τα δάκρυα αυτή τη φορά δεν θα ήσαν κροκοδείλια και θεατρινίστικα όπως στο πρώτο μέρος αλλά πραγματικά και πικρά.
Από αυτό τον πόλεμο των δύο ετών απόλυτος νικητής εξήλθε ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης. Η αξία της χθεσινής ιστορικής απόφασης, πέραν από αυτήν καθεαυτή την καταδίκη για τόσο σοβαρά αδικήματα, έγκειται στο γεγονός ότι δικαιώνει τον κ. Κληρίδη. Αποδεικνύει ότι η υπόθεση δεν αφορούσε απλώς μια προσωπική διαμάχη αλλά είχε βαριά ουσία. Δεν είχε εγωιστικά και προσωπαγή κίνητρα αλλά ήταν άκρως σοβαρή υπόθεση διαφθοράς.
Η χθεσινή ιστορική απόφαση, όμως, έχει και μιαν άλλη πτυχή. Πολιτικο-ηθική. Αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτόν ο οποίος είχε χρήσει τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου «άριστο των αρίστων» και τον διόρισε σε ένα τόσο βαρυσήμαντο αξίωμα. Ουδείς είχε αμφιβολία ότι εκείνος ο διορισμός αποτελούσε μια ακόμη εξόφληση ενός προεκλογικού πολιτικού γραμματίου εκ μέρους του Προέδρου σε κάποιον ο οποίος εν μια νυκτί διέγραψε τις ύβρεις και βρέθηκε να χειροκροτεί τον Αναστασιάδη. Πολλοί είχαν υποδείξει στον Πρόεδρο την λανθασμένη επιλογή. Πλην, όμως, στην προεδρική πλάστιγγα έγειρε η εξόφληση του γραμματίου. Αν το προεδρικό ολίσθημα περιοριζόταν στη λανθασμένη επιλογή, ενδεχομένως να είχε μικρότερη σημασία, αφού όλοι μπορεί να κάνουν λάθος επιλογές.
Από αυτό τον πόλεμο των δύο ετών απόλυτος νικητής εξήλθε ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης. Η αξία της χθεσινής ιστορικής απόφασης, πέραν από αυτήν καθεαυτή την καταδίκη για τόσο σοβαρά αδικήματα, έγκειται στο γεγονός ότι δικαιώνει τον κ. Κληρίδη. Αποδεικνύει ότι η υπόθεση δεν αφορούσε απλώς μια προσωπική διαμάχη αλλά είχε βαριά ουσία. Δεν είχε εγωιστικά και προσωπαγή κίνητρα αλλά ήταν άκρως σοβαρή υπόθεση διαφθοράς.
Η χθεσινή ιστορική απόφαση, όμως, έχει και μιαν άλλη πτυχή. Πολιτικο-ηθική. Αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτόν ο οποίος είχε χρήσει τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου «άριστο των αρίστων» και τον διόρισε σε ένα τόσο βαρυσήμαντο αξίωμα. Ουδείς είχε αμφιβολία ότι εκείνος ο διορισμός αποτελούσε μια ακόμη εξόφληση ενός προεκλογικού πολιτικού γραμματίου εκ μέρους του Προέδρου σε κάποιον ο οποίος εν μια νυκτί διέγραψε τις ύβρεις και βρέθηκε να χειροκροτεί τον Αναστασιάδη. Πολλοί είχαν υποδείξει στον Πρόεδρο την λανθασμένη επιλογή. Πλην, όμως, στην προεδρική πλάστιγγα έγειρε η εξόφληση του γραμματίου. Αν το προεδρικό ολίσθημα περιοριζόταν στη λανθασμένη επιλογή, ενδεχομένως να είχε μικρότερη σημασία, αφού όλοι μπορεί να κάνουν λάθος επιλογές.
Μετατράπηκε σε μέγιστο ατόπημα εξαιτίας της συμπεριφοράς του Προέδρου κατά τη διάρκεια, που το reality show του Ρίκκου βρισκόταν σε εξέλιξη. Καταρχάς, όταν έγινε γνωστό το πόρισμα του ποινικού ανακριτή, που έβρισκε τον Ρίκκο ύποπτο για σοβαρά ποινικά αδικήματα, δήλωσε ότι θα διόριζε ποινικούς ανακριτές για να διερευνήσουν τους ισχυρισμούς. Εκείνους, που αίφνης μόλις βρέθηκε στριμωγμένος ο Ερωτοκρίτου, θυμήθηκε να δημοσιοποιήσει εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα. Ξεκάθαρη η πρόθεση του Προέδρου να προσφέρει σωσίβιο στον εκλεκτό του. Εισέπραξε τότε ένα βαρύγδουπο «Ντροπή» από τον Γ.Ε.. Στη συνέχεια, αντί να καλέσει τον υπό αυτόν διορισθέντα, να αποχωρήσει των καθηκόντων του μέχρι να ξεκαθαρίσει στο δικαστήριο η υπόθεση, επέτρεψε στους θεατρινισμούς του να εξευτελίζουν τη Νομική Υπηρεσία. Προχώρησε σε βάθος χρόνου και σε τρίτο λάθος. Η δήλωσή του, ότι η αντιπαράθεση Γ.Ε. και Β.Γ.Ε. οφειλόταν σε «υποβόσκουσα διαμάχη διαδοχής», κορύφωσε την απαξίωση.
Χθες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε ότι σέβεται απόλυτα τη Δικαιοσύνη της πατρίδας του. Πλην όμως, στην Ιστορία κατεγράφη ότι η προεδρική συμπεριφορά κάθε άλλο παρά έδειξε σεβασμό στη Δικαιοσύνη. Η Θέμις σε αυτό τον τόπο διαφύλαξε το κύρος, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά της με την τόλμη και τους χειρισμούς του Κ. Κληρίδη και την τόλμη και την αμεροληψία των δικαστών.
Χθες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε ότι σέβεται απόλυτα τη Δικαιοσύνη της πατρίδας του. Πλην όμως, στην Ιστορία κατεγράφη ότι η προεδρική συμπεριφορά κάθε άλλο παρά έδειξε σεβασμό στη Δικαιοσύνη. Η Θέμις σε αυτό τον τόπο διαφύλαξε το κύρος, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπειά της με την τόλμη και τους χειρισμούς του Κ. Κληρίδη και την τόλμη και την αμεροληψία των δικαστών.
Στο Προεδρικό, όμως, απέμεινε η μεγαλοπρεπής «Ντροπή», ένα τεράστιο μαύρο πέπλο να σκεπάζει το πρόσωπο της πολιτικής και ένας πελώριος λεκές στην έννοια των «άριστων των αρίστων»! Γιώργος Καλλινίκου
Thursday, February 9, 2017
Η Προπαγάνδα υποδουλώνει τον άνθρωπο. Μύθος ή Πραγματικότητα;
Γράφει η Φωτεινή Βρύνα
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, η εποχή μας χαρακτηρίζεται από
μια μεγάλη αντινομία: Ενώ η ραγδαία εξέλιξη στην τεχνολογία και η τελειοποίηση
των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δημιούργησε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για
έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση του σημερινού ανθρώπου, ως προϋπόθεση ελευθερίας,
η κατάχρηση όλων αυτών των μέσων πληροφόρησης, από καθοδηγούμενες τεχνικές και
μεθόδους, έκανε τον άνθρωπο περισσότερο δούλο.
Ένα είναι σίγουρο, ότι η προπαγάνδα συνδέθηκε και συνδέεται με τη διάδοση
πεποιθήσεων, αντιλήψεων και τρόπων διαγωγής. Στόχος τους είναι η αφαίρεση από
τους πολίτες, της ικανότητας να κρίνουν ορθολογικά και να έχουν προσωπική
βούληση.
Στα πολύ παλιά χρόνια, στην εποχή του Μεσαίωνα, όταν κάποιος αντιστέκονταν στην
πειθώ της, του «έκοβε το κεφάλι». Το 2017, η εξουσία έρχεται και κάνει κάτι πιο ανώδυνο, που
είναι όμως το ίδιο αποτελεσματικό, του αφαιρεί τη δυνατότητα να σκέφτεται, να
αντιδρά και χρησιμοποιώντας, την προπαγάνδα, τον οδηγεί έντεχνα και ανώδυνα σε
σίγουρη υποδούλωση.
Την χρησιμοποιεί με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, έχοντας
λάβει υπ’ όψιν, τις ανάγκες και τις συμπεριφορές του λαού και μάλιστα σύμφωνα
με τις ιδιαιτερότητες που αυτός παρουσιάζει κατά ηλικία, φύλλο, κοινωνική και
οικονομική κατάσταση, έχοντας λάβει υπ’ όψιν της τα συμπεράσματα της
ψυχολογίας, όπως κοινωνιολογικά δεδομένα, συνήθειες, αντιλήψεις, προτιμήσεις,
αξίες, παιδεία και στην αξιοποίηση κάθε πολύτιμης λεπτομέρειας, που ευνοεί την
ευρεία και καταληκτική απήχηση του προπαγανδιστικού μηνύματος.
Ενδεικτικό παράδειγμα προπαγάνδας, είναι ο τρόπος που η σημερινή Κυβέρνηση των
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ παρουσίασε το Δεκέμβριο του 2016, το εφάπαξ επίδομα προς τους
συνταξιούχους.
Τι έκανε; Πολύ απλά το «βάπτισε» 13η σύνταξη. Λίγες
μέρες μετά όμως, ο Υπουργός Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός, δήλωναν δημόσια
ότι: «αυτή είναι μια παροχή, η οποία δόθηκε μια φορά και σε καμιά περίπτωση δεν
θα γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό της φορολογικής μεταρρύθμισης».
Απέναντι
στη δολιότητα των σημερινών μηχανισμών εξανδραποδισμού του, ο άνθρωπος πρέπει
να αντιπαραθέσει την κριτική του δύναμη και τη διαρκή πνευματική του εγρήγορση.
Απαιτείται να υποβάλλει τη δοκιμασία της κριτικής, σε κάθε πληροφορία, σε κάθε
νέα ιδέα που προβάλλεται.
Πρέπει να κατανοεί τα αίτια, τις σκοπιμότητες, τα κίνητρα
και τις προϋποθέσεις που κρύβονται πίσω από κάθε λόγο και πράξη. Μόνο έτσι
μπορεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο της υποδούλωσής του.
Η εγκράτεια λοιπόν για το σύγχρονο άνθρωπο, είναι μια μορφή γενναιότητας, αν
αναλογιστούμε ότι χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος για να αντισταθεί στην
πληθώρα των μηνυμάτων που δέχεται καθημερινά.
Για να διατηρήσει λοιπόν την ελευθερία του, χρειάζεται να προστατεύσει αυτό στο
οποίο στοχεύουν οι σύγχρονες μορφές δουλείας, τη ψυχική και πνευματική του
ακεραιότητα.
Φωτεινή Βρύνα
Επικεφαλής Γραφείου Ισότητας των Φύλων ΕΝ.ΠΕ.
Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής.
Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής
Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής
Η Άνοιξη φταίει!
Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις πως όσα δύσκολα πέρασες ίσως τελικά και να σου είναι εντελώς άχρηστα. Είναι τόσο άχρηστα, όσο τα κοσμήματα και το μακιγιάζ σε μια υπέροχη ερημική παραλία στο Αιγαίο τον Αύγουστο. Σημασία έχει να τακτοποιείς, να ξεκαθαρίζεις και να πετάς. Είναι εκείνα τα ζόρικα μαζέματα...
Σημασία έχει να μην τα παρατάμε: να πονάμε, να μετράμε, να μετριόμαστε και να βρίσκουμε τις αναλογίες της ψυχής μας. Κόψε, ράψε ξήλωνε και υπολόγισε. Σημασία έχει να είσαι ουσιαστικά στο παιχνίδι. Να μην χάνεσαι σε μιζέρια, αντιδικίες και χαμένες ώρες με άδεια σώματα και ψυχές, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πέσεις πάνω σε έναν τοίχο που θα σε συντρίψει.
Καρφώνεις δυο λέξεις, σφίγγεις τα χέρια και ψάχνεις στα σκοτάδια πότε τα όνειρά σου πήραν σύνταξη! Γυρίζεις ξανά στις τράπεζες εκείνες που κανείς δεν ξέρει και καταθέτεις τα καλύτερα κομμάτια σου, κατάθεση ζωής λέγεται και όποιος δεν έχει να δώσει λέγεται μπατίρης ζωής. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ήττα. Εξάλλου το πιο σημαντικό κριτήριο είναι ο ανταγωνισμός με τον εαυτό μας.
Είδα μια οικογένεια προσφύγων σήμερα, μπαμπάς και μαμά δυο νέα παιδιά και ένα μωρό στο καρότσι να κάνουν βόλτα στον ήλιο. Τους χάζευα...όταν είδα τον πατέρα, ένα ξερακιανό παιδί, να δίνει ένα κέρμα σε ένα κορίτσι που ζητιάνευε. Μου κόπηκαν τα πόδια!
Οι καταθέσεις μας που λέγαμε πιο πριν, υγεία, αγάπη και πείσμα για ζωή. Σε κάποιους οφείλουμε πολλά, μην το ξεχνάμε αυτό. Η άνοιξη πλησιάζει, ας κάνουμε κανένα μερεμέτι μέσα έξω, μη μας βρει χάλια, αμαρτία είναι!
Ζωή Χατζηθωμά
Facebook
Σημασία έχει να μην τα παρατάμε: να πονάμε, να μετράμε, να μετριόμαστε και να βρίσκουμε τις αναλογίες της ψυχής μας. Κόψε, ράψε ξήλωνε και υπολόγισε. Σημασία έχει να είσαι ουσιαστικά στο παιχνίδι. Να μην χάνεσαι σε μιζέρια, αντιδικίες και χαμένες ώρες με άδεια σώματα και ψυχές, γιατί το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πέσεις πάνω σε έναν τοίχο που θα σε συντρίψει.
Σημασία έχει να μπορείς να στέκεσαι στα πόδια σου, να νιώθεις ολόκληρος και να κοιμάσαι ήσυχα τα βράδια. ''Αυτοπραγμάτωση'' το λένε αυτό. Και αυτό θέλει κότσια, είναι το ζόρικο μισάωρο, όταν όλοι έχουν κοιμηθεί και μένεις να ψάχνεσαι, να φορτίζεσαι και να κάνεις τις καταθέσεις σου. Την ώρα εκείνη κανείς δεν μπορεί να σε πλησιάσει, να σε μισήσει, όλοι κοιμούνται. Κανείς δεν μπορεί να σου δώσει ελπίδες πατενταρισμένες σε γυαλιστερό περιτύλιγμα.
Καρφώνεις δυο λέξεις, σφίγγεις τα χέρια και ψάχνεις στα σκοτάδια πότε τα όνειρά σου πήραν σύνταξη! Γυρίζεις ξανά στις τράπεζες εκείνες που κανείς δεν ξέρει και καταθέτεις τα καλύτερα κομμάτια σου, κατάθεση ζωής λέγεται και όποιος δεν έχει να δώσει λέγεται μπατίρης ζωής. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ήττα. Εξάλλου το πιο σημαντικό κριτήριο είναι ο ανταγωνισμός με τον εαυτό μας.
Αύριο είναι Δευτέρα, καμώνεσαι πώς τάχα γελάς και ποντάρεις στην άνοιξη, μια αγαπάς και μια τα χάνεις με τους ανθρώπους. Πόσο απαραίτητο είναι για να ζήσεις το μισάωρο πριν κοιμηθείς τις νύχτες! Ζηλεύω εκείνους που δεν τα μετράνε όλα τόσο πολύ, τουλάχιστον δε θα χαθούν ποτέ στους λογαριασμούς. Θα ήθελα να ήταν αλλιώς, μα μπορούμε και έτσι και η ζωή συνεχίζεται...
Είδα μια οικογένεια προσφύγων σήμερα, μπαμπάς και μαμά δυο νέα παιδιά και ένα μωρό στο καρότσι να κάνουν βόλτα στον ήλιο. Τους χάζευα...όταν είδα τον πατέρα, ένα ξερακιανό παιδί, να δίνει ένα κέρμα σε ένα κορίτσι που ζητιάνευε. Μου κόπηκαν τα πόδια!
Οι καταθέσεις μας που λέγαμε πιο πριν, υγεία, αγάπη και πείσμα για ζωή. Σε κάποιους οφείλουμε πολλά, μην το ξεχνάμε αυτό. Η άνοιξη πλησιάζει, ας κάνουμε κανένα μερεμέτι μέσα έξω, μη μας βρει χάλια, αμαρτία είναι! Ζωή Χατζηθωμά
Tuesday, February 7, 2017
Άιντα, άιντε στο καλό...
Του Φοίβου Νικολαΐδη
Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορική διαδρομή της στάσης της Νορβηγίας έναντι της Κύπρου, θα διαπιστώσει με έκπληξη και θα αντιληφθεί ίσως καλύτερα το πώς μας προέκυψε ο με καλές συστάσεις «ακριβοδίκαιος» μεσολαβητής, ΈσπενΜπαρθ Άιντα ως ειδικός σύμβουλος του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο.
Εξ αρχής ο γράφων δηλώνει αντίθετος με τις όποιες θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ' ανάγκην ότι πολλά πράγματα που συμβαίνουν στον πλανήτη μας είναι εντελώς τυχαία…
Αρχής γενομένης με τις πρώτες προσφυγές στα Ηνωμένα Έθνη των υπόδουλων τότε Κυπρίων εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών και της Κυπριακής Δημοκρατίας στη συνέχεια εναντίον της Τουρκίας, είχαν πάντα την αρνητική ή το πολύ την ουδέτερη ψήφο της νορβηγικής κυβέρνησης.
Η Νορβηγία ήταν από τις πρώτες χώρες που έστειλαν ειρηνευτικό απόσπασμα στην Κύπρο το 1964. Εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις χώρες εκείνες που ενώ δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, εντούτοις δεν έχουν ανοίξει ακόμη πρεσβεία στην Κύπρο.
Εξ αρχής ο γράφων δηλώνει αντίθετος με τις όποιες θεωρίες συνωμοσίας, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ' ανάγκην ότι πολλά πράγματα που συμβαίνουν στον πλανήτη μας είναι εντελώς τυχαία…
Αρχής γενομένης με τις πρώτες προσφυγές στα Ηνωμένα Έθνη των υπόδουλων τότε Κυπρίων εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών και της Κυπριακής Δημοκρατίας στη συνέχεια εναντίον της Τουρκίας, είχαν πάντα την αρνητική ή το πολύ την ουδέτερη ψήφο της νορβηγικής κυβέρνησης.
Η Νορβηγία ήταν από τις πρώτες χώρες που έστειλαν ειρηνευτικό απόσπασμα στην Κύπρο το 1964. Εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις χώρες εκείνες που ενώ δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για τη χώρα μας, εντούτοις δεν έχουν ανοίξει ακόμη πρεσβεία στην Κύπρο.
Τυχαίο άραγε; Δραστηριοποιείται όμως έντονα προωθώντας και χρηματοδοτώντας δικοινοτικές πρωτοβουλίες, μερικές μάλιστα σε μόνιμη βάση, μέσω μη κυβερνητικών οργανισμών, όπως το γνωστό Ινστιτούτο Έρευνας για την Ειρήνη Όσλο (Peace Research Institute Oslo (PRIO).
Το ερώτημα που εύλογα γεννιέται είναι γιατί μια σκανδιναβική χώρα, χωρίς οποιοδήποτε άμεσο ή έμμεσο ενδιαφέρον ή σχέση με την Κύπρο, να ψηφίζει αρνητικά στα δίκαια αιτήματά μας και να παίρνει μάλιστα διάφορες «πρωτοβουλίες» από τη δεκαετία του '50.
Να θυμηθούμε ότι στην Πρώτη Προσφυγή για το Κυπριακό στον ΟΗΕ τον Αύγουστο του 1954 στη Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης, η Νορβηγία όχι μόνο ψήφισε αρνητικά, αλλά ήταν έντονα δραστηριοποιημένη κατά της εγγραφής του θέματος. Η ψηφοφορία της 24ης Σεπτεμβρίου 1954 έδωσε 30 θετικές ψήφους και 19 αρνητικές (μεταξύ των οποίων: Αγγλία, Τουρκία, Νορβηγία κ.ά.).
Αποκορύφωμα της έμμεσης πλην σαφώς έντονης συμμετοχής της νορβηγικής διπλωματίας στο Κυπριακό είναι η ταυτόχρονη εκπροσώπηση της με την Κριστίν Λουντ, τη Νορβηγίδα υποστράτηγο, διοικητή του Ειρηνευτικού Αποσπάσματος των Η.Ε. στην Κύπρο και φυσικά τον ειδικό σύμβουλο του γ.γ. των Η.Ε. ΈσπενΜπαρθ Άιντα, ο οποίος όσο και να προσπαθεί να συμπεριφερθεί διπλωματικά, δεν αποφεύγει να εκδηλώσει τις προτιμήσεις και την κρυφή του ατζέντα. Ακόμη χτες ο υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας έπλεξε το εγκώμιό του για την υπέροχη δήθεν δουλειά που επιτελεί εδώ στην Κύπρο.
Θεωρητικά τον Άιντα το διόρισαν τα Η.Ε., στην πράξη όμως είναι καθαρά βρετανική επιλογή, μια μεγάλη επιτυχία του Φόρεϊν Όφις με τη συναίνεση της αμερικανικής διπλωματίας. Ο άνθρωπος αυτός με το παγωμένο χαμόγελο που ήρθε από το κρύο με την παράξενη διπλωματική συμπεριφορά, εξυπηρετεί τις βρετανικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις και κάθε άλλο παρά τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Η.Ε.
Γιατί συμβαίνουν όμως όλα αυτά με το νορβηγικό σύνδεσμο επί του Κυπριακού; Γιατί η χώρα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη νίκη των Συμμάχων επί της κυβέρνησης Γκουίσλιγκ που ήταν συνεργάτης των Ναζί (η εκλελεγμένη κυβέρνηση του Γιόχαν Νύγκαρντσβολντ ήταν εξόριστη στο Λονδίνο) οργάνωσε την επιρροή της με τέτοιο τρόπο ώστε να συναποκομίζει ακόμη και σήμερα τα οφέλη της…
Όλα αυτά και άλλα πολλά, το Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου όφειλε να τα γνωρίζει και να προστατεύει τα συμφέροντα της χώρας, πέρα από τις διπλωματικές αβρότητες και τα δευτερεύοντα σε σχέση με τα δίκαιά μας.
Σίγουρα δεν είμαστε μεγάλη χώρα με πολλές δυνατότητες. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί, αξιοκρατικά αποτελεσματικοί και πολύ μελετημένοι, ώστε η επιχειρηματολογία μας να μπορεί να αντιπαρατάσσεται στη δύναμη των άλλων. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και ο κάθε Άιντα θα μας παίρνει για κορόιδα, αφού μερικοί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να επιτελούν το έργο και τις υποχρεώσεις τους, όπως επιτάσσει η μεγάλη ευθύνη έναντι του τόπου μας.
Άιντα στο καλό… κάνε μας τη χάρη…
Φοίβος Νικολαΐδης
Να θυμηθούμε ότι στην Πρώτη Προσφυγή για το Κυπριακό στον ΟΗΕ τον Αύγουστο του 1954 στη Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης, η Νορβηγία όχι μόνο ψήφισε αρνητικά, αλλά ήταν έντονα δραστηριοποιημένη κατά της εγγραφής του θέματος. Η ψηφοφορία της 24ης Σεπτεμβρίου 1954 έδωσε 30 θετικές ψήφους και 19 αρνητικές (μεταξύ των οποίων: Αγγλία, Τουρκία, Νορβηγία κ.ά.).
Αποκορύφωμα της έμμεσης πλην σαφώς έντονης συμμετοχής της νορβηγικής διπλωματίας στο Κυπριακό είναι η ταυτόχρονη εκπροσώπηση της με την Κριστίν Λουντ, τη Νορβηγίδα υποστράτηγο, διοικητή του Ειρηνευτικού Αποσπάσματος των Η.Ε. στην Κύπρο και φυσικά τον ειδικό σύμβουλο του γ.γ. των Η.Ε. ΈσπενΜπαρθ Άιντα, ο οποίος όσο και να προσπαθεί να συμπεριφερθεί διπλωματικά, δεν αποφεύγει να εκδηλώσει τις προτιμήσεις και την κρυφή του ατζέντα. Ακόμη χτες ο υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας έπλεξε το εγκώμιό του για την υπέροχη δήθεν δουλειά που επιτελεί εδώ στην Κύπρο.
Γιατί συμβαίνουν όμως όλα αυτά με το νορβηγικό σύνδεσμο επί του Κυπριακού; Γιατί η χώρα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη νίκη των Συμμάχων επί της κυβέρνησης Γκουίσλιγκ που ήταν συνεργάτης των Ναζί (η εκλελεγμένη κυβέρνηση του Γιόχαν Νύγκαρντσβολντ ήταν εξόριστη στο Λονδίνο) οργάνωσε την επιρροή της με τέτοιο τρόπο ώστε να συναποκομίζει ακόμη και σήμερα τα οφέλη της…
Όλα αυτά και άλλα πολλά, το Υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου όφειλε να τα γνωρίζει και να προστατεύει τα συμφέροντα της χώρας, πέρα από τις διπλωματικές αβρότητες και τα δευτερεύοντα σε σχέση με τα δίκαιά μας.
Σίγουρα δεν είμαστε μεγάλη χώρα με πολλές δυνατότητες. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί, αξιοκρατικά αποτελεσματικοί και πολύ μελετημένοι, ώστε η επιχειρηματολογία μας να μπορεί να αντιπαρατάσσεται στη δύναμη των άλλων. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και ο κάθε Άιντα θα μας παίρνει για κορόιδα, αφού μερικοί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να επιτελούν το έργο και τις υποχρεώσεις τους, όπως επιτάσσει η μεγάλη ευθύνη έναντι του τόπου μας.
Άιντα στο καλό… κάνε μας τη χάρη…
Φοίβος Νικολαΐδης
Monday, February 6, 2017
Το ρουσφέτι και οι Χατζηαβάτες της κοινωνίας μας
Του Χρήστου Ιακώβου
Μέσα από τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων προσπάθησα να κατανοήσω τι σημαίνει για το μέσο ψηφοφόρο στη χώρα μας η πολιτική και η συμμετοχή σε αυτήν, αφού κάθε φορά που υπάρχουν εκλογές, ο πολίτης αισθάνεται, περισσότερο από ποτέ, ότι συμμετέχει σε αυτήν. Βεβαίως, η πολιτική, δηλαδή οι διαδικασίες που ακολουθούνται, μέσω των οποίων οι ανθρώπινες κοινωνίες οργανώνονται, λειτουργούν και συνυφαίνονται με την εξουσία, είναι ένα βασικό θέμα που απασχολεί τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα.
Οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και οι ποικίλες μεταλλαγές του λόγου της επαγγελματικής πολιτικής, τόσο σε τοπικό όσο και διεθνές επίπεδο, θέτουν επιτακτικά και εκ νέου το ερώτημα του ρόλου του ανθρώπου στην πολιτική. Ταυτοχρόνως, τίθεται το ερώτημα του σκοπού που εξυπηρετεί η πολιτική. Παρουσιάζεται ότι πραγματοποιεί τα πάντα για τον άνθρωπο. Είναι όμως έτσι η πραγματικότητα; Ή αυτό εντάσσεται στα συμβολικά στοιχεία του λόγου της πολιτικής που στόχο έχουν τη μεταβολή του ανθρώπου σε αντικείμενο της και την αποδοχή από αυτόν της ανάθεσης της εντολής και της λειτουργίας του αντ’ αυτού; Ερωτήματα καίρια τα οποία αποτελούν την ουσία της πολιτικής. Είναι ο άνθρωπος το κυρίαρχο στοιχείο ή το σύστημα, ο νόμος, οι θεσμοί, τα πράγματα; Όταν όμως αποδεικνύονται κυρίαρχα τα δεύτερα τότε ποιος εξυπηρετείται;
Μία πρώτη διαπραγμάτευση με τα πιο πάνω ερωτήματα, οδηγούν στην ενασχόληση με μία θεμελιώδη έννοια για την κατανόηση της σχέσης ή της συμμετοχής του εκλογικού σώματος στην πολιτική: την έννοια της πολιτικής κουλτούρας. Παρόλο που στην πολιτική επιστήμη μπορεί κάποιος να βρει μία ευρεία γκάμα ορισμών σχετικά με την έννοια, για λόγους ερμηνευτικής προσέγγισης θα δεχθούμε ότι πολιτική κουλτούρα είναι οι τρόποι με τους οποίους οι πολίτες εκλαμβάνουν και θεσμίζουν τις σχέσεις τους με την πολιτική ζωή σε συνάρτηση με τον ιστορικό χρόνο και χώρο.
Οι γενικεύσεις είναι πάντοτε επικίνδυνες γιατί οδηγούν σε απόλυτα συμπεράσματα. Όμως αυτό δε μας αποτρέπει από το να εντοπίσουμε πολύ ευδιάκριτα ποιοτικά στοιχεία τα οποία ενεργοποιούνται σε προεκλογικές περιόδους, σταδιακά γίνονται δείκτες κοινωνικής συμπεριφοράς και ενσωματώνονται στην πολιτική κουλτούρα ενός λαού. Κατ’ επέκταση, επηρεάζουν καθοριστικά τις σχέσεις του εκλογικού σώματος με την πολιτική και μπορούν να αλλοιώσουν τόσο την αποστολή όσο και το έργο της πολιτικής.
Στο παρόν στοχαστικό δοκίμιο, θα ήθελα να ασχοληθώ, έστω και ακροθιγώς, με το φαινόμενο του ρουσφετιού*, την πρακτική δηλαδή, της σχεδόν πάντοτε, αναξιοκρατικής εύνοιας πολιτών σε βάρος άλλων πολιτών με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών και, στη περίπτωση που μας ενδιαφέρει, ψήφων. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο καθομολογουμένως αποτελεί πλέον μάστιγα για την χώρα μας, ευνοείται και ενισχύεται από το κομματικό σύστημα και την εμπορευματοποίηση των σχέσεων μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων.
Η πώληση ψήφων και εκδούλευσης σε κόμματα και πολιτικούς, σε περιόδους εκλογών, με σκοπό την εξαργύρωση αυτών των προεκλογικών γραμματίων με προνομιακή μεταχείριση (πρόσληψη στο δημόσιο, ευνοϊκή μετάθεση κατά τη στρατιωτική θητεία των παιδιών μας, κά), δημιουργούν τους ρόλους του «πωλητή» και του «πελάτη» μεταξύ των πολιτικών και των ψηφοφόρων, που κάλλιστα μπορούν να εναλλάσσονται χωρίς οι ρόλοι να χάνουν από την ουσία τους. Πολιτικοί που υπόσχονται και ψηφοφόροι που ψηφίζουν όχι πλέον με γνώμονα τις πολιτικές θέσεις των κομμάτων αλλά με σκοπό να ενισχύσουν τον υποσχόμενο πολιτικό. Με άλλα λόγια, πολιτικοί και ψηφοφόροι εκ του ιδίου φυράματος, με τους πρώτους συνειδητά να παρακάμπτουν τις νόμιμες διαδικασίες του κράτους και τους δεύτερους, επίσης συνειδητά, να αποδέχονται αλλοίωση του πολιτικού κινήτρου που δίδει το ιερό δικαίωμα της ψήφου.
Αυτή η σχέση, σε γενικευμένη μορφή, οδηγεί αναπόφευκτα σε αλλοίωση του δημοκρατικού χαρακτήρα του πολιτεύματος. Αυτή η σχέση πολιτικής κουλτούρας, δημιουργεί ένα τύπο ψηφοφόρου που ολοένα κερδίζει έδαφος και τείνει να γίνει πρότυπο εκλογικής συμπεριφοράς στη χώρα μας. Τον τύπο του Χατζηαβάτη. Πρόκειται για τη γνωστή φιγούρα του θεάτρου σκιών που ενσαρκώνει τον τελάλη του Πασά (βλ. εξουσίας) και τον άσπονδο φίλο του Καραγκιόζη, με τον αντίθετο προς αυτό χαρακτήρα. Εμφανίζεται πάντοτε στη σκηνή με φωνή μακρόσυρτη, έχοντας μια μόνιμη γλοιώδη απόχρωση για να εκφράζει χωρίς αμφιβολία τη δουλικότητα του προς την εξουσία. Τύπος αφομοιωτικός και μονίμως συμβιβασμένος, χωρίς κριτική διάθεση, κόλακας και οσφυοκάμπτης, με γλώσσα που εκτείνεται στα δυο-τρία μέτρα, θρασύδειλος, ρουφιάνος και ανασφαλής, μα πάνω από όλα, μονίμως βολεμένος και ξεπουλημένος στα κόμματα και τους πολιτικούς από τους οποίους μπορεί να εξασφαλίσει ένα κοκαλάκι καλοπέρασης από τα αποφάγια της εξουσίας. Αγαπημένη του φράση: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο καλός Θεός να κόβει χρόνια από μένα και να δίνει σε σένα….». Ένας τύπος που συνειδητά εκποιεί την αξιοπρέπεια του, χαρακτηρίζοντας την ανεξάρτητη πολιτική σκέψη με την απαξιωτική ετικέτα της ακρότητας και της ανοησίας. Ένας τύπος που πιστεύει ότι εκφράζει την «κοινή λογική», καταδεικνύοντας τελικά ότι «κοινή λογική» δε σημαίνει κατ’ ανάγκη και «ορθή λογική».
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι σήμερα στον Ελληνισμό οι Χατζηαβάτες; Τα κομματόσκυλλα που στρατολογούνται με αντάλλαγμα μια θέση στο δημόσιο, οι εξωνημένοι δημοσιογράφοι φερέφωνα, οι ψηφοφόροι που γίνονται χαλί ή ξεσκονόπανο στο πέρασμα των πολιτικών, προσδοκώντας σε εφήμερα γλυκάδια.
Όπως ο Χατζηαβάτης υπάρχει στο θέατρο σκιών, μόνο και μόνο χάρη στην μακροθυμία του Καραγκιόζη, έτσι και στην κοινωνία μας υπάρχουν και θα υπάρχουν οι Χατζηαβάτες γιατί τους ανεχόμαστε αντί να τους δακτυλοδείχνουμε. Κοιτάξτε γύρω σας, κι’ ας ξανασυστηθούμε. Χρήστος Ιακώβου
Οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και οι ποικίλες μεταλλαγές του λόγου της επαγγελματικής πολιτικής, τόσο σε τοπικό όσο και διεθνές επίπεδο, θέτουν επιτακτικά και εκ νέου το ερώτημα του ρόλου του ανθρώπου στην πολιτική. Ταυτοχρόνως, τίθεται το ερώτημα του σκοπού που εξυπηρετεί η πολιτική. Παρουσιάζεται ότι πραγματοποιεί τα πάντα για τον άνθρωπο. Είναι όμως έτσι η πραγματικότητα; Ή αυτό εντάσσεται στα συμβολικά στοιχεία του λόγου της πολιτικής που στόχο έχουν τη μεταβολή του ανθρώπου σε αντικείμενο της και την αποδοχή από αυτόν της ανάθεσης της εντολής και της λειτουργίας του αντ’ αυτού; Ερωτήματα καίρια τα οποία αποτελούν την ουσία της πολιτικής. Είναι ο άνθρωπος το κυρίαρχο στοιχείο ή το σύστημα, ο νόμος, οι θεσμοί, τα πράγματα; Όταν όμως αποδεικνύονται κυρίαρχα τα δεύτερα τότε ποιος εξυπηρετείται;
Μία πρώτη διαπραγμάτευση με τα πιο πάνω ερωτήματα, οδηγούν στην ενασχόληση με μία θεμελιώδη έννοια για την κατανόηση της σχέσης ή της συμμετοχής του εκλογικού σώματος στην πολιτική: την έννοια της πολιτικής κουλτούρας. Παρόλο που στην πολιτική επιστήμη μπορεί κάποιος να βρει μία ευρεία γκάμα ορισμών σχετικά με την έννοια, για λόγους ερμηνευτικής προσέγγισης θα δεχθούμε ότι πολιτική κουλτούρα είναι οι τρόποι με τους οποίους οι πολίτες εκλαμβάνουν και θεσμίζουν τις σχέσεις τους με την πολιτική ζωή σε συνάρτηση με τον ιστορικό χρόνο και χώρο.
Οι γενικεύσεις είναι πάντοτε επικίνδυνες γιατί οδηγούν σε απόλυτα συμπεράσματα. Όμως αυτό δε μας αποτρέπει από το να εντοπίσουμε πολύ ευδιάκριτα ποιοτικά στοιχεία τα οποία ενεργοποιούνται σε προεκλογικές περιόδους, σταδιακά γίνονται δείκτες κοινωνικής συμπεριφοράς και ενσωματώνονται στην πολιτική κουλτούρα ενός λαού. Κατ’ επέκταση, επηρεάζουν καθοριστικά τις σχέσεις του εκλογικού σώματος με την πολιτική και μπορούν να αλλοιώσουν τόσο την αποστολή όσο και το έργο της πολιτικής.
Στο παρόν στοχαστικό δοκίμιο, θα ήθελα να ασχοληθώ, έστω και ακροθιγώς, με το φαινόμενο του ρουσφετιού*, την πρακτική δηλαδή, της σχεδόν πάντοτε, αναξιοκρατικής εύνοιας πολιτών σε βάρος άλλων πολιτών με σκοπό την εξαγορά υπηρεσιών και, στη περίπτωση που μας ενδιαφέρει, ψήφων. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο καθομολογουμένως αποτελεί πλέον μάστιγα για την χώρα μας, ευνοείται και ενισχύεται από το κομματικό σύστημα και την εμπορευματοποίηση των σχέσεων μεταξύ κομμάτων και ψηφοφόρων.
Η πώληση ψήφων και εκδούλευσης σε κόμματα και πολιτικούς, σε περιόδους εκλογών, με σκοπό την εξαργύρωση αυτών των προεκλογικών γραμματίων με προνομιακή μεταχείριση (πρόσληψη στο δημόσιο, ευνοϊκή μετάθεση κατά τη στρατιωτική θητεία των παιδιών μας, κά), δημιουργούν τους ρόλους του «πωλητή» και του «πελάτη» μεταξύ των πολιτικών και των ψηφοφόρων, που κάλλιστα μπορούν να εναλλάσσονται χωρίς οι ρόλοι να χάνουν από την ουσία τους. Πολιτικοί που υπόσχονται και ψηφοφόροι που ψηφίζουν όχι πλέον με γνώμονα τις πολιτικές θέσεις των κομμάτων αλλά με σκοπό να ενισχύσουν τον υποσχόμενο πολιτικό. Με άλλα λόγια, πολιτικοί και ψηφοφόροι εκ του ιδίου φυράματος, με τους πρώτους συνειδητά να παρακάμπτουν τις νόμιμες διαδικασίες του κράτους και τους δεύτερους, επίσης συνειδητά, να αποδέχονται αλλοίωση του πολιτικού κινήτρου που δίδει το ιερό δικαίωμα της ψήφου.
Αυτή η σχέση, σε γενικευμένη μορφή, οδηγεί αναπόφευκτα σε αλλοίωση του δημοκρατικού χαρακτήρα του πολιτεύματος. Αυτή η σχέση πολιτικής κουλτούρας, δημιουργεί ένα τύπο ψηφοφόρου που ολοένα κερδίζει έδαφος και τείνει να γίνει πρότυπο εκλογικής συμπεριφοράς στη χώρα μας. Τον τύπο του Χατζηαβάτη. Πρόκειται για τη γνωστή φιγούρα του θεάτρου σκιών που ενσαρκώνει τον τελάλη του Πασά (βλ. εξουσίας) και τον άσπονδο φίλο του Καραγκιόζη, με τον αντίθετο προς αυτό χαρακτήρα. Εμφανίζεται πάντοτε στη σκηνή με φωνή μακρόσυρτη, έχοντας μια μόνιμη γλοιώδη απόχρωση για να εκφράζει χωρίς αμφιβολία τη δουλικότητα του προς την εξουσία. Τύπος αφομοιωτικός και μονίμως συμβιβασμένος, χωρίς κριτική διάθεση, κόλακας και οσφυοκάμπτης, με γλώσσα που εκτείνεται στα δυο-τρία μέτρα, θρασύδειλος, ρουφιάνος και ανασφαλής, μα πάνω από όλα, μονίμως βολεμένος και ξεπουλημένος στα κόμματα και τους πολιτικούς από τους οποίους μπορεί να εξασφαλίσει ένα κοκαλάκι καλοπέρασης από τα αποφάγια της εξουσίας. Αγαπημένη του φράση: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο καλός Θεός να κόβει χρόνια από μένα και να δίνει σε σένα….». Ένας τύπος που συνειδητά εκποιεί την αξιοπρέπεια του, χαρακτηρίζοντας την ανεξάρτητη πολιτική σκέψη με την απαξιωτική ετικέτα της ακρότητας και της ανοησίας. Ένας τύπος που πιστεύει ότι εκφράζει την «κοινή λογική», καταδεικνύοντας τελικά ότι «κοινή λογική» δε σημαίνει κατ’ ανάγκη και «ορθή λογική».
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι σήμερα στον Ελληνισμό οι Χατζηαβάτες; Τα κομματόσκυλλα που στρατολογούνται με αντάλλαγμα μια θέση στο δημόσιο, οι εξωνημένοι δημοσιογράφοι φερέφωνα, οι ψηφοφόροι που γίνονται χαλί ή ξεσκονόπανο στο πέρασμα των πολιτικών, προσδοκώντας σε εφήμερα γλυκάδια.
Όπως ο Χατζηαβάτης υπάρχει στο θέατρο σκιών, μόνο και μόνο χάρη στην μακροθυμία του Καραγκιόζη, έτσι και στην κοινωνία μας υπάρχουν και θα υπάρχουν οι Χατζηαβάτες γιατί τους ανεχόμαστε αντί να τους δακτυλοδείχνουμε. Κοιτάξτε γύρω σας, κι’ ας ξανασυστηθούμε. Χρήστος Ιακώβου 
Sunday, February 5, 2017
Πώς θα δείτε αν κάποιος σας παρακολουθεί από το κινητό σας
Στη λίστα που ακολουθεί, θα δείτε μερικούς από τους πιο χρήσιμους και σημαντικούς κωδικούς στα κινητά σας, όπως και πληροφορίες γι’ αυτούς που φοβούνται πως έχουν πέσει θύματα παρακολούθησης.
Με τον κωδικό αυτόν, μπορείτε να ανακαλύψετε αν οι κλήσεις, τα μηνύματα και άλλα δεδομένα σας έχουν εκτραπεί. Η κατάσταση των διαφόρων τύπων των εκτροπών, που λαμβάνουν χώρα μαζί με τον αριθμό που μεταδίδεται μια πληροφορία, θα εμφανιστεί στην οθόνη του κινητού σας. Η λειτουργία αυτή ενεργοποιείται συνήθως από ζηλιάρηδες συντρόφους ή γονείς που προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από ανεπιθύμητη αλληλογραφία ή εγκληματίες.
Οι ηλικιωμένοι συχνά πέφτουν θύματα της πρακτικής αυτής όταν δανείζουν το κινητό τους σε αγνώστους, για να κάνουν κάποια κλήση. Αν τους συμβεί αυτό, μπορούν να διαρρεύσουν σημαντικές πληροφορίες, όπως η διεύθυνσή τους, ποιοι είναι οι φίλοι τους και η οικογένειά τους, οι συνήθειές τους, οι καθημερινές δραστηριότητές τους, αλλά και οι οικονομική τους κατάσταση. Όλες αυτές οι πληροφορίες μπορούν να πέσουν στα χέρια εγκληματιών.
Μπορείτε να πληκτρολογήσετε τα ψηφία αυτά, αν θέλετε να μάθετε που ανακατευθύνονται οι κλήσεις, τα μηνύματα και τα δεδομένα, που δε μπορούν να φτάσουν σε εσάς. Το πιο πιθανό είναι οι φωνητικές σας κλήσεις να ανακατευθύνονται σε κάποιον από τους αριθμούς του φορέα κινητής σας.
για iPhone: *3001#12345#*
για Android: *#*#4636#*#* ή *#*#197328640#*#*
1ο Βήμα: Πηγαίνετε στο τμήμα που ονομάζεται UMTS Περιβάλλον Κινητής (UMTS Cell Environment), μετά στις πληροφορίες UMTS RR και γράψτε όλους τους αριθμούς κάτω από το Cell ID. Οι αριθμοί αυτοί είναι οι βασικοί σταθμοί σε κοντινή απόσταση. Το κινητό σας θα συνδεθεί από προεπιλογή, με εκείνον που εκπέμπει το ισχυρότερο σήμα.
2ο Βήμα: Επιστρέψτε στο βασικό μενού και κάντε κλικ στην καρτέλα με τις πληροφορίες MM και μετά στο Βοηθητικό PLMN (Serving PLMN). Γράψτε τον αριθμούς κάτω από το LAC (Τοπικός Κωδικός Περιοχής) (Local Area Code).
3ο Βήμα: Με τη βοήθεια των δύο αυτών αριθμών και μιας συνηθισμένης ιστοσελίδας (4η καρτέλα στα αριστερά – Search Location), μπορείτε να εντοπίσετε στο χάρτη τους βασικούς σταθμούς που μπορεί να συνδεθεί το κινητό σας.
Οι πιο ύποπτοι, είναι οι κινητοί βασικοί σταθμοί, αφού μπορεί να είναι κάποιο φορτηγό ή μικρό λεωφορείο με μεγάλη κεραία. Αυτού του είδους τα αυτοκινούμενα χρησιμοποιούνται σε φεστιβάλ ροκ μουσικής και σε μέρη όπου η κάλυψη του διαδικτύου είναι κακή. Αν υπάρχει κάποιο σε κοντινή απόσταση, φαινομενικά χωρίς κάποια λογική αιτία, είναι πιθανό κάποιος να κατασκοπεύει.
Μόλις μπει σε κάποιο κινητό, αυτός ο Δούρειος Ίππος (Trojan) τραβά μια σειρά φωτογραφιών από τον περιβάλλοντα χώρο, δημιουργώντας ένα τρισδιάστατο μοντέλο του κτιρίου που βρίσκεται η συσκευή. Στη συνέχεια εκμεταλλεύεται κάθε σύνδεση στο διαδίκτυο, για να αποστείλει τα δεδομένα που συλλέχθηκαν, μαζί με τα δεδομένα του κινητού και τους κωδικούς του θύματος.
Αν το κινητό σας παρακολουθείται από κάποια υπηρεσία ασφαλείας, το πιο πιθανό είναι να μην το καταλάβετε. Αν το κινητό σας βγάζει περίεργους θορύβους κατά τη διάρκεια μια κλήσης, η μπαταρίας σας πέφτει απότομα, υπερθερμαίνεται ή κάνει ξαφνικές επανεκκινήσεις, είναι ενδείξεις πως μάλλον πρέπει να το επισκευάσετε και όχι τόσο ότι παρακολουθείστε.
Οι περισσότεροι δεν αποκαλύπτουν τόσα πολλά στις τηλεφωνικές τους συζητήσεις, οπότε από τη σκοπιά εκείνων που θέλουν να ακούσουν, αξίζει περισσότερο να τοποθετηθεί κάποια ειδική συσκευή (κοριός) στο σπίτι κάποιου. Οι ανιχνευτές συχνοτήτων μπορούν να χρησιμοποιηθούν, για να εξακριβωθεί αν υπάρχουν τέτοιες συσκευές στο χώρο.
Καθορίστε τις πληροφορίες που μπορείτε να μοιραστείτε με τους πάντες. Πρέπει να μπορεί ο καθένας να μάθει τον αριθμό του τηλεφώνου σας ή να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με την οικογένεια, τους αγαπημένους και του τρόπου ζωής σας; Να είστε πολύ προσεκτικοί όταν “ανεβάζετε” φωτογραφίες παιδιών.
Μην εγκαθιστάτε άγνωστες εφαρμογές στο κινητό σας, απενεργοποιήστε τον εντοπισμό στις εφαρμογές που έχετε εγκαταστήσει ήδη και χρησιμοποιήστε πολλαπλούς κωδικούς ασφαλείας όπου μπορείτε.
Μην ανοίγετε μη ασφαλούς συνδέσμους και μη συνδέετε το κινητό σας σε ύποπτα “δωρεάν” σημεία φόρτισης.
Μόνο ο φορέας του κινητού σας θα πρέπει να σας προσφέρει συσκευές εντοπισμού και θα πρέπει να τις ενεργοποιεί μόνο με την πλήρη συγκατάθεσή σας. Ιστοσελίδες και εφαρμογές που προσφέρουν τον εντοπισμό άλλων ανθρώπων, είναι σχεδόν σίγουρο πως κρύβουν εγκληματικούς σκοπούς. Να είστε πολύ προσεκτικοί!
Πηγή: [pikabu],[droidgeek]
Wednesday, February 1, 2017
Τι κάνει ο δικός τους Οδυσσέας;
Της Χρυστάλλας Χατζηδημητρίου
Υπάρχει κι αλλού (όχι στα Εμιράτα όπου οι θέσεις μεταβιβάζονται στους συγγενείς), μια
ΕΔΥ που διορίζει τους δημόσιους υπάλληλους κι άμα προκύψει διευθυντική θέση επιλέγει από το προσωπικό του κυβερνώντος κόμματος, όπως λόγου χάρη τη διευθύντρια επικοινωνίας του εν λόγω κόμματος στη διεύθυνση του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών;
Σε άλλες χώρες, εκεί που θέλουμε να ξέρουμε πώς λειτουργούν οι Ελεγκτές, όταν προκύψει θέση σε κάποιο επιφανές ευρωπαϊκό σώμα, για παράδειγμα, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στο Λουξεμβούργο, επιλέγεται ένα στέλεχος του κόμματος που όταν πριν λίγους μήνες ήθελε να μπει στη Βουλή έγραφε: «Για εμένα, δεν θα είχε ποτέ νόημα η ενασχόληση με τα κοινά, εάν αυτή δεν ταυτιζόταν απόλυτα με την ανάγκη για αλλαγή, για εκσυγχρονισμό και για καθημερινή βελτίωση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο».
Σε άλλες χώρες, εκεί που μας αρέσει να κοιτάζουμε όταν θέλουμε να λέμε ότι συγκαταλεγόμαστε στον προηγμένο κόσμο, ο Πρόεδρος στέλνει σε μια πρεσβεία κάποιον που έχασε την υπουργική θέση όταν το κόμμα του σηκώθηκε κι έφυγε από την Κυβέρνηση; Κι έναν άλλο τον κάνει Επίτροπο στο Προεδρικό; Έτσι, γιατί δεν θέλει να εγκαταλείπει στα κρύα του λουτρού, πρώην συνεργάτες του;
Σε άλλες χώρες ένας Οργανισμός που ασχολείται με το ποδόσφαιρο μπορεί να αγοράζει στον πρόεδρο του αυτοκίνητο 90.000 ευρώ και να μην ασχολείται κανείς;
Σε άλλες χώρες όταν ο δήμαρχος που θα καταλήξει στη φυλακή ανήκει σε αντίπαλο κόμμα χειροκροτούμε τον Γενικό Ελεγκτή, αλλά όταν αρχίσουν να τρίζουν καρέκλες δικών μας θυμόμαστε πως ο Ελεγκτής δεν έχει απεριόριστες εξουσίες;
Σε άλλες χώρες συμβαίνουν όλα αυτά εντελώς απροκάλυπτα;
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Φιλελεύθερος 31.1.2017
Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Οικονομικών και πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, ζητεί να μάθει τι γίνεται στις άλλες χώρες με τον Γενικό Ελεγκτή. Πώς λειτουργούν αλλού οι αντίστοιχες Ελεγκτικές Υπηρεσίες και μέχρι πού φτάνουν οι εξουσίες του κάθε Οδυσσέα. Και πολύ καλά κάνει. Έχει τεράστια σημασία να ξέρουμε τι κάνουν σε άλλες προηγμένες χώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια ΕΕΥ που διορίζει τους εκπαιδευτικούς; Και ποιοι απαρτίζουν αυτήν την ΕΕΥ; Ένας τέως διευθυντής του γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας και μία κακοφανισμένη πρώην βουλευτής ενός κόμματος του οποίου η μια του πτέρυγα στηρίζει τον Πρόεδρο. (Και η άλλη του πτέρυγα φυσικά τον στηρίζει αλλά μόνο όσον αφορά την εσωτερική διακυβέρνηση. Στα υπόλοιπα κάνει σκληρή αντιπολίτευση).
Υπάρχει κι αλλού (όχι στα Εμιράτα όπου οι θέσεις μεταβιβάζονται στους συγγενείς), μια
ΕΔΥ που διορίζει τους δημόσιους υπάλληλους κι άμα προκύψει διευθυντική θέση επιλέγει από το προσωπικό του κυβερνώντος κόμματος, όπως λόγου χάρη τη διευθύντρια επικοινωνίας του εν λόγω κόμματος στη διεύθυνση του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών;
Σε άλλες χώρες, εκεί που θέλουμε να ξέρουμε πώς λειτουργούν οι Ελεγκτές, όταν προκύψει θέση σε κάποιο επιφανές ευρωπαϊκό σώμα, για παράδειγμα, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στο Λουξεμβούργο, επιλέγεται ένα στέλεχος του κόμματος που όταν πριν λίγους μήνες ήθελε να μπει στη Βουλή έγραφε: «Για εμένα, δεν θα είχε ποτέ νόημα η ενασχόληση με τα κοινά, εάν αυτή δεν ταυτιζόταν απόλυτα με την ανάγκη για αλλαγή, για εκσυγχρονισμό και για καθημερινή βελτίωση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο».
Σε άλλες χώρες, εκεί που μας αρέσει να κοιτάζουμε όταν θέλουμε να λέμε ότι συγκαταλεγόμαστε στον προηγμένο κόσμο, ο Πρόεδρος στέλνει σε μια πρεσβεία κάποιον που έχασε την υπουργική θέση όταν το κόμμα του σηκώθηκε κι έφυγε από την Κυβέρνηση; Κι έναν άλλο τον κάνει Επίτροπο στο Προεδρικό; Έτσι, γιατί δεν θέλει να εγκαταλείπει στα κρύα του λουτρού, πρώην συνεργάτες του;
Σε άλλες χώρες ένας Οργανισμός που ασχολείται με το ποδόσφαιρο μπορεί να αγοράζει στον πρόεδρο του αυτοκίνητο 90.000 ευρώ και να μην ασχολείται κανείς;
Σε άλλες χώρες όταν ο δήμαρχος που θα καταλήξει στη φυλακή ανήκει σε αντίπαλο κόμμα χειροκροτούμε τον Γενικό Ελεγκτή, αλλά όταν αρχίσουν να τρίζουν καρέκλες δικών μας θυμόμαστε πως ο Ελεγκτής δεν έχει απεριόριστες εξουσίες;
Σε άλλες χώρες συμβαίνουν όλα αυτά εντελώς απροκάλυπτα; Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Φιλελεύθερος 31.1.2017
Subscribe to:
Posts (Atom)