πολιτειακά αξιώματα σε δύο μόνο θητείες. Ακούς την απόφαση και τεντώνεις ξανά και ξανά τα αφτιά σου για να επιβεβαιώσεις ότι σωστά άκουσες. Στον τόπο των καρεκλοκένταυρων είναι δυνατό να τόλμησε κάποιος τέτοια απόφαση; Ακόμη και οι πιο «τολμηροί» όπως ο ΔΗΣΥ (για τα κομματικά αξιώματα μόνο) το ΑΚΕΛ και η Συμμαχία (ως η πιο φρέσκια, ξεκίνησε με μια ανάλογη απόφαση) υιοθέτησαν τον περιορισμό για τρεις θητείες. Ωιμέ, όμως. Την επόμενη στιγμή, έγινε γνωστό και τι σημαίνει η πρακτική εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης. Στις βουλευτικές εκλογές τον Μάιο του 2016, δεν θα βρίσκονται στα έδρανα της Βουλής οι Ομήρου, Βαρνάβα, Μαυρονικόλα και Σαρίκας.
Η πολιτική ζωή του τόπου δικαιούται να τα βάψει μαύρα και να πέσει σε μαρασμό. Δεν θα φτωχύνει απλώς. Το κενό που θα δημιουργηθεί θα είναι αδύνατο να καλυφθεί. Ο εκσυγχρονισμός του τόπου θα μείνει στον πάτο. Το νέο κυκλοφόρησε και στην Ευρώπη και ο Γιούνκερ μόλις επισκεφθεί το νησί μας τον ερχόμενο μήνα, θα θέσει το θέμα τόσο στον πρόεδρο Αναστασιάδη όσο και στον πρόεδρο της ΕΔΕΚ. Διότι η Κομισιόν αισθάνεται μετά από αυτή την εξέλιξη ότι η Κύπρος θα χωλαίνει και δεν θα μπορεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς προόδου της υπόλοιπης Ευρώπης.
Με το συμπάθιο, αλλά κάποια στιγμή σε αυτό τον τόπο, πρέπει να εγκαταλείψουμε τον μικρόκοσμό μας και να βλέπουμε τις εξελίξεις στην πραγματική τους διάσταση. Σεβαστός ο Γιαννάκης Ομήρου, σεβαστή και η ιστορία δεκαετιών που κουβαλάει. Η στήλη εκθείασε και στο παρελθόν την τιμιότητα και το ήθος του. Όμως, τι άλλο έχει πραγματικά να προσφέρει; Ό,τι καλό και σημαντικό και αν έκανε τόσες δεκαετίες, υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι μπορεί πια να προσθέσει κάτι συγκλονιστικά καινούργιο; Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους άλλους τρεις βουλευτές. Τους έζησε ο λαός δύο και τρεις πενταετίες. Ο καθένας έχει τη δική του εκτίμηση για το έργο τους. Δεν είναι, ωστόσο, αυτή η ουσία, αλλά κατά πόσο η απουσία τους από τα έδρανα θα προκαλέσει όντως κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό. Αν η αντικατάσταση τους από κάποιους άλλους νεότερους, θα αποβεί αρνητική για τη Βουλή ή για την πολιτική.
Άκουγα χθες τον Γιώργο Βαρνάβα να λέει από τη μια ότι είναι σεβαστή η απόφαση του συνεδρίου της ΕΔΕΚ και από την άλλη να επαναλαμβάνει ότι αυτή λήφθηκε από 150 μέλη που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή εντός. Εμφανέστατη η πρόθεση να αμφισβητηθεί η απόφαση, αλλά εκφρασμένη με ατολμία. Δεν είπε καθαρά αυτό που ήθελε, γιατί θα έμενε εκτεθειμένος, όντας αμφισβητώντας το συνέδριο, που είναι το ανώτατο όργανο λήψεως αποφάσεων. Τόνιζε ότι η προηγούμενη εν ισχύι απόφαση, τού επέτρεπε να παραμείνει βουλευτής μέχρι το 2021! Δεν αντιλαμβάνεται, όμως, ότι προτάσσοντας αυτό το επιχείρημα αποκαλύπτει ότι αντιμετωπίζει το θέμα καθαρά προσωπικά και συμφεροντολογικά. Η ουσία μιας τέτοιας απόφασης δεν μπορεί να αφορά το προσωπικό θέμα οποιουδήποτε, αλλά έγκειται σε μια άκρως εκσυγχρονιστική προσέγγιση.
Η απόφαση λήφθηκε από την ΕΔΕΚ και αφορά τα δικά της στελέχη, αλλά στην προέκταση της αγγίζει ολόκληρη την κοινωνία. Αυτός ο τόπος έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την ασθένεια του καρεκλοκενταυρισμού. Από ανθρώπους που θεωρούσαν ότι η εκλογή τους σε κάποιο αξίωμα, τους καθιστούσε ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες του αξιώματος. Για δεκαετίες η εικόνα σχεδόν όλων των κομμάτων καταντούσε κουραστική, βλέποντας τα ίδια άτομα στην πρώτη γραμμή. Αν οι Αμερικανοί θεωρούν ότι είναι αρκετά δέκα χρόνια, ακόμη και για τον καλύτερο Πρόεδρο τους, ώστε να πετύχει ότι σημαντικό μπορεί, τότε είναι ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι στην Κύπρο οποιοσδήποτε πολιτικός μπορεί μετά τα δέκα χρόνια να πετύχει κάτι απίστευτα σπουδαίο. Όλη η ενέργεια και όλες οι καλές ιδέες που μπορεί κάποιος άνθρωπος να έχει, μπορούν να εφαρμοστούν σε δέκα χρόνια. Από εκεί και πέρα, ξεκινά ο κίνδυνος κάποιος (δεν εννοούμε τα προαναφερθέντα ονόματα σε καμία περίπτωση) να γίνει μέλος κατεστημένου και να εμπλακεί σε διαπλοκές ή και σε διαφθορά.
Είναι ευχής έργον αν και οι υπόλοιπες δυνάμεις καθιερώσουν τις δύο θητείες. Η εναλλαξιμότητα στα διάφορα αξιώματα, μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει στην πολιτική ζωή του τόπου, στον εκσυγχρονισμό και στην εισαγωγή νέων ιδεών. Φυσικά, δεν είναι κανόνας ότι οι νέοι είναι πάντοτε καλύτεροι. Κάθε άλλο. Θα είναι, ωστόσο, ευκολότερη και η δική τους αντικατάσταση παρά με τη σημερινή εδραίωση του κάθε . Κατ’ αυτό τον τρόπο, οι νέοι θα αντιληφθούν ότι από την στιγμή που είναι υπαρκτές οι πιθανότητες εκλογής τους σε κάποιο αξίωμα, δεν χρειάζεται να ακολουθούν τις πεπαλαιωμένες και ανορθόδοξες μεθόδους των παλαιότερων. Αντιθέτως, θα κρίνονται από τις νέες μεθόδους, ιδέες και συμπεριφορές που θα επιδεικνύουν.
Άκουγα χθες τον Γιώργο Βαρνάβα να λέει από τη μια ότι είναι σεβαστή η απόφαση του συνεδρίου της ΕΔΕΚ και από την άλλη να επαναλαμβάνει ότι αυτή λήφθηκε από 150 μέλη που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή εντός. Εμφανέστατη η πρόθεση να αμφισβητηθεί η απόφαση, αλλά εκφρασμένη με ατολμία. Δεν είπε καθαρά αυτό που ήθελε, γιατί θα έμενε εκτεθειμένος, όντας αμφισβητώντας το συνέδριο, που είναι το ανώτατο όργανο λήψεως αποφάσεων. Τόνιζε ότι η προηγούμενη εν ισχύι απόφαση, τού επέτρεπε να παραμείνει βουλευτής μέχρι το 2021! Δεν αντιλαμβάνεται, όμως, ότι προτάσσοντας αυτό το επιχείρημα αποκαλύπτει ότι αντιμετωπίζει το θέμα καθαρά προσωπικά και συμφεροντολογικά. Η ουσία μιας τέτοιας απόφασης δεν μπορεί να αφορά το προσωπικό θέμα οποιουδήποτε, αλλά έγκειται σε μια άκρως εκσυγχρονιστική προσέγγιση.
Η απόφαση λήφθηκε από την ΕΔΕΚ και αφορά τα δικά της στελέχη, αλλά στην προέκταση της αγγίζει ολόκληρη την κοινωνία. Αυτός ο τόπος έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την ασθένεια του καρεκλοκενταυρισμού. Από ανθρώπους που θεωρούσαν ότι η εκλογή τους σε κάποιο αξίωμα, τους καθιστούσε ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες του αξιώματος. Για δεκαετίες η εικόνα σχεδόν όλων των κομμάτων καταντούσε κουραστική, βλέποντας τα ίδια άτομα στην πρώτη γραμμή. Αν οι Αμερικανοί θεωρούν ότι είναι αρκετά δέκα χρόνια, ακόμη και για τον καλύτερο Πρόεδρο τους, ώστε να πετύχει ότι σημαντικό μπορεί, τότε είναι ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι στην Κύπρο οποιοσδήποτε πολιτικός μπορεί μετά τα δέκα χρόνια να πετύχει κάτι απίστευτα σπουδαίο. Όλη η ενέργεια και όλες οι καλές ιδέες που μπορεί κάποιος άνθρωπος να έχει, μπορούν να εφαρμοστούν σε δέκα χρόνια. Από εκεί και πέρα, ξεκινά ο κίνδυνος κάποιος (δεν εννοούμε τα προαναφερθέντα ονόματα σε καμία περίπτωση) να γίνει μέλος κατεστημένου και να εμπλακεί σε διαπλοκές ή και σε διαφθορά.
Είναι ευχής έργον αν και οι υπόλοιπες δυνάμεις καθιερώσουν τις δύο θητείες. Η εναλλαξιμότητα στα διάφορα αξιώματα, μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει στην πολιτική ζωή του τόπου, στον εκσυγχρονισμό και στην εισαγωγή νέων ιδεών. Φυσικά, δεν είναι κανόνας ότι οι νέοι είναι πάντοτε καλύτεροι. Κάθε άλλο. Θα είναι, ωστόσο, ευκολότερη και η δική τους αντικατάσταση παρά με τη σημερινή εδραίωση του κάθε . Κατ’ αυτό τον τρόπο, οι νέοι θα αντιληφθούν ότι από την στιγμή που είναι υπαρκτές οι πιθανότητες εκλογής τους σε κάποιο αξίωμα, δεν χρειάζεται να ακολουθούν τις πεπαλαιωμένες και ανορθόδοξες μεθόδους των παλαιότερων. Αντιθέτως, θα κρίνονται από τις νέες μεθόδους, ιδέες και συμπεριφορές που θα επιδεικνύουν.
Και μία σημαντική λεπτομέρεια. Την ίδια ακριβώς απόφαση είχε λάβει η ΕΔΕΚ και το 2008. Την αναίρεσε λίγο πριν τις πρώτες εκλογές όπου θα εφαρμοζόταν. Επτά χρόνια μετά διορθώνει μια απόφαση που την είχε γελοιοποιήσει. Ενδεχόμενη νέα αναίρεση θα κάνει και το παρδαλό κατσίκι να γελάει. Η πιστή εφαρμογή της, όμως, θα κάνει τα υπόλοιπα κόμματα να φαίνονται αστεία όταν θα μιλούν περί ανανέωσης.
Γιώργος Καλλινίκου
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» 16.6.2015
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» 16.6.2015
No comments:
Post a Comment