Για το Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας και τη Βουλή

Τoυ Άθου Γερμανού

Τη περασμένη εβδομάδα παρουσιάστηκε στο τύπο η «πρωτοβουλία» της δημάρχου Λευκωσίας να απευθυνθεί στα κόμματα προτείνοντας  να  παραχωρήσει το δημοτικό θέατρο Λευκωσίας, για να συμπληρωθούν οι κτιριακές ανάγκες της Βουλής στον υφιστάμενο χώρο της . Πρόκειται για ενδεικτική συμπεριφορά του πώς λειτουργούν τα πράγματα σε μια χώρα όπως η Κύπρος, όπου ο καθένας ξυπνά μια μέρα και για δικούς του λόγους  ξεκινά, επειδή έτσι τον βολεύει, να προωθεί τη πιο λάθος ιδέα παρουσιάζοντας την ότι  αυτή υπηρετεί  το δημόσιο συμφέρον. Καταρχήν, θα πρέπει να υπομνησθεί ότι το Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας  αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του δήμου  Λευκωσίας και η αριστερή  δήμαρχος, που παρουσιάζεται ότι ενδιαφέρεται πολύ για τη γνώμη των δημοτών, προτού προβεί σε τέτοιες πρωτοβουλίες,  θα ’πρεπε να ζητήσει τη γνώμη των δημοτών  στα πλαίσια μιας ειδικής δημοτικής συνέλευσης ή στα πλαίσια ενός δημοτικού δημοψηφίσματος. Αλλά  αυτή βλέποντας ότι η ίδια  δεν μπορεί  ως δήμαρχος να βρει λύση για τον δήμο  μετά τη κατάρρευση της στέγης του Θεάτρου (από τις  11/6/ 2008!) και λόγω των επερχομένων εκλογών του Δεκεμβρίου 2011  προτίμησε να βρει μια εύκολη  και γρήγορη λύση για  να «ξεφορτωθεί» το πρόβλημα, δίδοντας το Θέατρο  στη Βουλή.  Η πρωτοβουλία αυτή της δήμαρχου είναι πέρα για πέρα λανθασμένη και πρέπει να σταματήσει. Τα κτίρια του  δημοτικού  Θεάτρου  όπως και του δημαρχείου  είναι σήμα κατατεθέν για κάθε πόλη και για κάθε δήμο και είναι τα μοναδικά κτίρια που κάποιος θα συναντήσει σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, ακόμα και σε σχετικά  μικρές  επαρχιακές πόλεις, πολύ περισσότερο στις πρωτεύουσες. Το συγκεκριμένο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας ολοκληρώθηκε το τέλος του 1966 και ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1967 επί Δημαρχίας  Οδυσσέα  Ιωαννίδη, δηλαδή δεν είναι τόσο παλαιό όσο κάποιοι προσπαθούν να το παρουσιάσουν. Είναι νεοκλασικού σχεδίου, αποτελεί αρχιτεκτονικό κόσμημα  για τη πόλη και θεωρείται από πολλούς  το πλέον επιβλητικό κτίριο της πόλης. Περαιτέρω πρέπει να σημειωθεί ότι  ίδια η πόλη το έχει πραγματική ανάγκη  για τις πολιτιστικές της ανάγκες, ανεξάρτητα από την κατασκευή του θεάτρου του ΘΟΚ. Ανάγκη όμως  έχει το Δημοτικό Θέατρο  και η ίδια η  Κυπριακή Πολιτεία,  γιατί χρειάζεται ένα τέτοιο Θέατρο στο αστικό κέντρο της πρωτεύουσας, πέρα από αυτό του ΘΟΚ,  για να μπορεί να χρησιμοποιείται όταν χρειάζεται, όχι μόνο για δημοτικές εκδηλώσεις αλλά και για κρατικές εκδηλώσεις. Ειδικά τώρα που έχουν αποκαλυφθεί το τεράστιο  κόστος ανέγερσης και το  πολύ ψηλό λειτουργικό κόστος  του σχεδιαζόμενου μεγάρου πολιτισμού και επειδή  εν μέσω  της  μεγάλης οικονομικής κρίσης το εγχείρημα του μεγάρου πολιτισμού τίθεται έντονα  υπό αμφισβήτηση, η επιδιόρθωση και επαναλειτουργία του δημοτικού θεάτρου Λευκωσίας είναι επιβαλλόμενη από κάθε άποψη και  πρέπει να προωθηθεί τάχιστα. Όσο για τις κτιριακές  ανάγκες της   Βουλής αυτές είναι ένα άλλο θέμα και η ίδια η Βουλή θα πρέπει να βρει λύση από μόνη της, αλλά σίγουρα όχι αποστερώντας το δήμο Λευκωσίας από το Δημοτικό του Θέατρο. Αν βέβαια  για κάποιους λόγους η  Βουλή θέλει  οπωσδήποτε ένα Θέατρο για τις ολομέλειες  της  υπάρχει και η άποψη  ότι θα ήταν  καλύτερα  αυτό  να  οργανωθεί σε κινητή βάση, ώστε για τις συνεδρίες της  να επισκέπτεται διάφορα μέρη της Κύπρου, όπως για παράδειγμα  οι περιοδεύοντες θίασοι,  και οι πολίτες όλης της Κύπρου να έχουν την ευκαιρία να βλέπουν τους βουλευτές μας  από κοντά εν ώρα εργασίας. Βεβαίως ένα τέτοιο  εγχείρημα θα εμπεριέχει και κάποιους κινδύνους και απρόοπτα αφού σε κάποια μέρη είναι δυνατόν κάποιοι  από τους βουλευτές μας  αντί επευφημιών και χειροκροτημάτων  να δεχθούν αυγά, ντομάτες και άλλα δημοκρατικά είδη και προϊόντα. Αλλά αυτά είναι  λεπτομέρειες …. Σημασία θα έχει να δουν οι πολίτες , σε όλη τη Κύπρο,  κάποιους από τους βουλευτές μας επί τω έργω. Αυτό και αν θα είναι μια πραγματική προσφορά στον τόπο και τη δημοκρατία. Παρεμπιπτόντως,  θα πρέπει να επισημανθεί  ότι μετά τις έρευνες που έγιναν για τη κατάρρευση του δημοτικού θεάτρου  δεν ακούσαμε για  πολιτικές ευθύνες  παρά μόνο για τεχνικές  ευθύνες. Γι’ αυτό τίθενται ευθέως τα πιο κάτω ερωτήματα προς τη δήμαρχο Λευκωσίας και ελπίζουμε να απαντήσει. 1.                  Με βάση τα αρχεία του δήμου υπάρχει σαφής γραπτή σύσταση/εισήγηση που έγινε από τον Λ. Δημητριάδη  προς το Μ. Ζαμπέλα, σε σχέση με την αλλαγή Δημαρχίας το 2002, ότι η στέγη του Θεάτρου παρουσίαζε συγκεκριμένο πρόβλημα και έπρεπε να επιδιορθωθεί/αντικατασταθεί; 2.                  Ανεξάρτητα από το πιο πάνω και της  όποιας αστικής/ποινικής ευθύνης  οιουδήποτε  , δεν θα ‘πρεπε να είχε τεθεί ήδη θέμα πολιτικής ευθύνης για τα πολιτικά πρόσωπα που ήταν υπεύθυνοι για την ανακαίνιση του Θεάτρου εγκρίνοντας δαπάνες  έξι εκατομμυρίων ευρώ  για κάθε λεπτομέρεια του θεάτρου, αλλά όχι για τα βασικά όπως  την οροφή του που ήταν ο κύριος λόγος που έκλεισε το θέατρο;   3.                  Η δήμαρχος ως Υπεύθυνη Τοπικής Αυτοδιοίκησης του ΑΚΕΛ τη περίοδο που λήφθηκαν οι αποφάσεις για ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου, περίοδο κατά την οποία προετοίμαζε  συστηματικά  και  την υποψηφιότητα  της για τη Δημαρχία παρακολουθώντας στενά και  λεπτομερώς  όλα τα θέματα του Δήμου Λευκωσίας,  θεωρεί ότι  φέρει ή όχι  κάποια ευθύνη; Και γιατί δεν τέθηκε ποτέ για συζήτηση από το δημοτικό συμβούλιο, επί δικής της Δημαρχίας, το θέμα των πολιτικών ευθυνών για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η κατάρρευση της στέγης του Θεάτρου με συνακόλουθες ζημιές εκατομμυρίων αλλά και τεράστιους κινδύνους για το κοινό;      Άθως Γερμανός Οικονομολόγος Τέως Γραμματέας Ένωσης Δήμων www.neapolitia.com