Το νόημα του πατριωτισμού

Του Τάσου Μητσόπουλου
Βουλευτή

Τις μέρες αυτές που η ατομική και συλλογική μας μνήμη στρέφεται προς το φωτεινό ορόσημο της 28ης Οκτωβρίου 1940, έντονα με απασχολεί ένα ερώτημα. Ποιο είναι σήμερα το βαθύτερο νόημα και η ουσία του πατριωτισμού; Ένα ερώτημα που για μένα αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς τις τελευταίες λίγες μέρες στον τόπο μας αναβιώνει ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο κλίμα πόλωσης, φανατισμού και στείρας αντιπαράθεσης.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον απελευθερωτικό μας αγώνα, καταφέραμε να διχάσουμε το λαό μας και να μοιράσουμε την πατρίδα μας. Κι αυτό το πετύχαμε χωρίς ποτέ μα ποτέ να υποστείλουμε τη σημαία του πατριωτισμού και χωρίς ποτέ μα ποτέ να μειώσουμε την ένταση των πατριωτικών συνθημάτων. Εν ονόματι λοιπόν του πατριωτισμού παραδοθήκαμε, εκούσια ή ακούσια, σε έναν αδελφοκτόνο αλληλοσπαραγμό που άφησε βαθιές και ανεπούλωτες πληγές στο σώμα της Κύπρου και στην ψυχοσύνθεση του λαού μας. Και σήμερα πολύ φοβούμαι πως με την ίδια ανησυχητική πυκνότητα επαναλαμβάνουμε τα ίδια ακριβώς λάθη, αναζητώντας τους δεύτερους και τους τρίτους προκειμένου να τους αποδώσουμε συνωμοτικές εις βάρος μας διαθέσεις και βολικά να τους επιρρίψουμε τις δικές μας ευθύνες.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας μιλώντας για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου τόνισε πως «η προστασία του φυσικού πλούτου, η μάχη για μια καλύτερη παιδεία για όλους, η διάθεση για αλλαγή του πολιτισμού της καθημερινότητας και η προστασία της κοινωνικής συνοχής είναι τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν την αγάπη για τον τόπο». Και προσέθεσε: «Λαός απαίδευτος είναι λαός τελειωμένος».

Σε όσα σοφά έχει υπογραμμίσει ο Έλληνας Πρόεδρος εγώ ταπεινά θα προσέθετα ότι ιδιαίτερης σημασίας για μας, σήμερα στην Κύπρο, είναι η ποιότητα και το βάθος του πολιτικού μας πολιτισμού. Ένας πολιτικός πολιτισμός που για να υπηρετεί το συμφέρον της πατρίδας θα πρέπει να εδράζεται στο ήθος και την σεμνότητα. Στο «είναι» και όχι στο «φαίνεσθαι». Να μην κυριαρχείται από ρηχές ρητορείες, φιλαυτία, κομπασμούς και έπαρση. Να μην στηρίζεται σε απόλυτες και δογματικές θέσεις περί αυθεντίας και της μιας και μόνης αλήθειας. Να ενσωματώνει την κουλτούρα του δημοκρατικού διαλόγου, της ανοχής της διαφορετικότητας και του ανυπόκριτου σεβασμού της άλλης άποψης.

Θα καταθέσω και πάλι τη θέση μου ότι «η δημοκρατία είναι ευαγγελική και έχει ως κίνητρό της την αγάπη». Με όλο τον κίνδυνο σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η ολοκληρωτική λογική του «άσπρο – μαύρο» να θεωρηθώ αφόρητα ρομαντικός. Προτιμώ παρά ταύτα ρομαντικός παρά κυνικός.

Ας μετρήσουμε την προσφορά μας στην πατρίδα όχι από την ένταση των συνθημάτων που εκστομίζουμε και από την οξύτητα των προσωπικών επιθέσεων που εξαπολύουμε για να μειώσουμε τους πολιτικούς μας αντιπάλους. Αλλά από την ευθυκρισία, το ήθος και την ποιότητα του πολιτικού πολιτισμού που διαμορφώνουμε καθημερινά και από την καθαρότητα και τη νηφαλιότητα των πολιτικών επιχειρημάτων που καταθέτουμε.
Τάσος Μητσόπουλος
Βουλευτής Λάρνακας
Επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων