Συγκλονιστική επιστολή στον Πρόεδρο:
Μια οδύσσεια 50 χρόνων...
Η ΙΣΤΟΡΙΑ λίγο- πολύ γνωστή:
Το Νοέμβριο του 1958 ο Φιλήμονας (Φιλής) Μιχαήλ Μούγιας, απο τους πιο δραστήριους αγωνιστές της ΕΟΚΑ (σύμφωνα και με γραπτή μαρτυρία του Υποτομεάρχη Ιδαλίου- Λυθροδόντα, Μιχαλάκη Κωνσταντινίδη) εξαφανίζεται μυστηριωδώς και απο τότε- σχεδόν 50 χρόνια μετά- κανείς δεν ξέρει τι απέγινε. Και αυτοί που ξέρουν σιωπούν...
Ο Φιλήμονας μετέφερε τακτικά με το ειδικά διαμορφωμένο αυτοκίνητό του οπλισμό, αλλά και φυλλάδια και προκηρύξεις της Οργάνωσης, έκανε τις διακινήσεις και μετέφερε πολλούς αγωνιστές σε επιχειρήσεις.
Έλαβε και ενεργά μέρος και σε άλλες επιχειρήσεις και δραστηριότητες της ΕΟΚΑ όπως ενέδρες και σαμποτάζ με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στην μεγάλη δολιοφθορά εχθρικών μηχανοκίνητων στο δρόμο Αλάμπρας- Μοσφιλωτής γεγονός που αναφέρεται με ιδιαίτερη έμφαση στα Απομνημονεύματα του Αρχηγού Διγενή.
Λόγω των επιχειρήσεων και των δραστηριοτήτων αυτών έλειπε πολλές φορές απο το σπίτι. Η γυναίκα του Μαρούλα ήταν συνηθισμένη σε τέτοια φαινόμενα. Αλλωστε και η ίδια φιλοξενούσε στο σπίτι τους στο Λυθροδόντα καταζητούμενους αγωνιστές...Πάντα όμως επέστρεφε...
Στα τέλη του Νιόβρη του 1958 ο Φιλής έφυγε. Και δεν ξαναγύρισε ποτέ, αν και πέρασαν 49 τόσα χρόνια απο τότε...Και άφησε, εκτός απο την σύζυγο του και δύο παιδιά- 9 μηνών και δύο ετών τότε, και σήμερα πενηντάρηδες- που ψάχνουν ακόμα να μάθουν...
Τι ακριβώς έγινε;
Οπως αναφέρει στην ενυπόγραφη δήλωσή του ο Υποτομεάρχηςτης ΕΟΚΑ Μιχαλάκης Κωνσταντινίδης:
“Οταν τελείωσε ο αγώνας και μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου, δύο μέρες προτού κατεβούμε στη Λευκωσία με επισκέφτηκε στο σπίτι όπου είμαστε φιλοξενούμενοι στην Κοκκινοτριμιθιά η κα Ελένη Σταύρου αγωνίστρια και σύνδεσμος της Οργάνωσης και μου ανέφερε ότι ο Φιλήμων Μιχαήλ εκτελέστηκε απο την Οργάνωση. Την ρώτησα γιατί και αυτή μου απάντησε ότι είχε δώσει πληροφορία προς την Οργάνωση ο Λαγοδόντης ότι επρόκειτο να προδώσει...Είμαι βέβαιος ότι ο αγωνιστής αυτός εκτελέστηκε αδίκως διότι εάν ήταν προδότης θα έπρεπε να συλληφθούν όλοι οι Ομαδάρχες του Υποτομέα μου και τα πλείστα μέλη της Οργάνωσης (τα οποία γνώριζε ο Φιλήμων) αλλά αντίθετα κανείς δεν συνελήφθηκε...”
“ ...Προσφάτως η στήλη, έγραψε για τους άλλους τεθνεώτες της περιόδου 1955- 1959, δηλαδή για κείνους που σκοτώθηκαν άδικα απο την ΕΟΚΑ, λόγω εσφαλμένων πληροφοριών ή βεβιασμένων αποφάσεων. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν και αγωνιστές και πολίτες. Κάποιων η μνήμη αποκαταστάθηκε, και ορθώς. Με μνημόσυνα ή σιωπηρώς. Κάποιων, όχι ακόμα...
... Θα μιλήσουμε πολύ συγκεκριμένα. Δύο ονόματα: Φιλήμων Μούγιας απο τον Λυθροδόντα και Χριστάκης Δημητρίου απο το Πραιτώρι....
Οι ομαδάρχες και οι τομεάρχες είπαν ότι δεν ξέρουν ή ότι δεν γνώριζαν (τι απέγιναν). Ο στρατιωτικός Αρχηγός δηλώνει άγνοια...
...Στους οικείους τους οφείλονται μερικές εξηγήσεις. Ο αγωνιστικός κόσμος της ΕΟΚΑ είναι έντιμος και ευαίσθητος. Ας βρούν το θάρρος να δώσουν τις οφειλόμενες εξηγήσεις, όποιες και άν είναι. Τις δικαιούνται οι πονεμένες οικογένειες. Και δικαιούνται ΑΠΟΛΥΤΩΣ κάτι ακόμα: Τα οστά των προσφιλών τους. Γιατί ο Φιλήμων Μούγιας και ο Χριστάκης Δημητρίου “έφυγαν” άκλαυτοι και ακήδευτοι...”.
2.jpg)
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια, δεν ζητά δάφνες και τιμές, ούτε και δικαίωση. «Δεν επιθυμούμε να ανασκαλίσουμε το παρελθόν, πόσο μάλλον να αμαυρώσουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο τόσο ο πατέρας μου, όσο και η υπόλοιπη οικογένειά μας πίστεψε και πιστεύει. Δεν ψάχνουμε ούτε το πώς, ούτε το γιατί, ούτε το ποιος» αναφέρει ο γιός του, Θεράπων Φιλήμονος, συμπληρώνοντας πως το μόνο που ψάχνουν είναι τα λείψανα του Φιλή. Για να τα κηδέψουν. Για να του κάνουν ένα μνημόσυνο. Για να έχουν τα εγγόνια του ένα χώρο να του εναποθέσουν λίγα λουλούδια. Μόνο αυτό.
… Όπως αντιλαμβάνεστε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει τη δυνατότητα ή τον τρόπο να διερευνήσει τις συνθήκες εξαφάνισης ή το χώρο ταφής και το αίτημα σας για εντοπισμό του χώρου ταφής του.
1.Τα οποιαδήποτε γεγονότα εξελίχθησαν κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ με τους όρους και τις συνθήκες που επικρατούσαν σε ένα ανταρτοπόλεμο μιας μυστικής οργάνωσης απέναντι σε μια αποικιακή υπερδύναμη.
2.Έχουν περάσει 49 ολόκληρα χρόνια από την περίοδο εξέλιξης των γεγονότων.
3.Είναι δεδομένη η απροθυμία, όσων, τυχόν γνωρίζουν σχετικά γεγονότα και επιζούν, να προβούν σε κατάθεση, είτε ανεπίσημα είτε επίσημα. Δεν υπάρχει νόμιμος ή άλλος τρόπος, αυτά τα πρόσωπα, ακόμα και αν ήσαν γνωστά (μου δεν είναι), να εξαναγκαστούν να δώσουν πληροφορίες.
Παρά ταύτα, αμέσως μετά τη λήψη της επιστολής σας και αναγνωρίζοντας την ανθρωπιστική πτυχή του θέματος και το δράμα της οικογένειας σας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε, πρώτα ανεπίσημα, και, ύστερα επίσημα, πληροφορίες και βοήθεια από το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955 – 1959 και τους Συνδέσμους Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959.
Δυστυχώς, και οι δύο φορείς δήλωσαν ότι δεν γνωρίζουν ούτε κατέχουν οποιεσδήποτε πρόσθετες πληροφορίες και ούτε γνωρίζουν οτιδήποτε για το χώρο ταφής του πατέρα σας, ενώ, ταυτόχρονα, εξέφρασαν αδυναμία περαιτέρω διερεύνησης του θέματος λόγω των πολλών χρόνων που έχουν περάσει….
“Βοήθησέ μας να βρούμε τα οστά του παππού μας”
ΔΥΟ αγγελούδια- 11 και 14 χρόνων- η Φιλιώ και η Ραφαέλα απο τον Λυθροδόντα απευθύνουν δραματική έκληση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο:
“Σεβαστέ Πρόεδρε.
...βοηθείστε μας να βρούμε ότι απέμεινε απο τον αγνοούμενο- από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ- παππού μας, τον οποίο δεν γνωρίσαμε παρά μόνο στα όνειρά μας...
Οταν γίνει αυτό θα θα νοιώθουμε πολύ χαρούμενες και ευτυχισμένες...”
ΟΛΟΚΛΗΡΗ η επιστολή:
“Σεβαστέ μας κύριε Πρόεδρε,
Είμαστε οι εγγονές του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια απο τον Λυθροδόντα, η Ραφαέλα 14 και η Φιλιώ 11 χρόνων.
Ο αγαπημένος μας παππούς Φιλήμονας, που δεν γνωρίσαμε ποτέ παρά μόνο στα όνειρά μας, είναι αγνοούμενος απο το 1958. Ο πατέρας μας είναι πολύ πληγωμένος γι’ αυτό, όπως και οι υπόλοιποι συγγενείς μας νοιώθουμε πολύ λυπημένες που ύστερα απο τόσα χρόνια ακομη να βρεθεί που είναι θαμμένος ο παππούς μας.
Αυτές τις Αγιες Μέρες με τα Πάθη του Χριστού μας, σας παρακαλούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να κάνετε ότι είναι δυνατόν για να σταματήσει ο Γολγοθάς της οικογένειάς μας.
Αφού δεν μας αγκάλιασε ποτέ, ελπίζουμε με τη δική σας βοήθεια να δούμε τουλάχιστον ότι απέμεινε απο τον παππού μας για τον οποίο ακούμε τόσα και τόσα γι’ αυτόν. Όταν γίνει αυτό θα νοιώθουμε πολύ χαρούμενες και ευτυχισμένες.
Ξέρουμε ότι έχετε ευαισθησίες για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και ότι είστε και ο ίδιος αγωνιστής. Γι’ αυτό πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι θα κάνετε ότι περνά από το χέρι σας για την τύχη των οστών του παππού μας.
Σας ευχόμαστε Καλό Πάσχα και μακάρι ηΑνάσταση του Χριστού να φωτίσει τις ψυχές όλων.”
Με σεβασμό
Ραφαέλα και Φιλιώ
Λυθροδόντας
ΔΥΟ αγγελούδια- 11 και 14 χρόνων- η Φιλιώ και η Ραφαέλα απο τον Λυθροδόντα απευθύνουν δραματική έκληση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο:“Σεβαστέ Πρόεδρε.
...βοηθείστε μας να βρούμε ότι απέμεινε απο τον αγνοούμενο- από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ- παππού μας, τον οποίο δεν γνωρίσαμε παρά μόνο στα όνειρά μας...
Οταν γίνει αυτό θα θα νοιώθουμε πολύ χαρούμενες και ευτυχισμένες...”
ΟΛΟΚΛΗΡΗ η επιστολή:
“Σεβαστέ μας κύριε Πρόεδρε,
Είμαστε οι εγγονές του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια απο τον Λυθροδόντα, η Ραφαέλα 14 και η Φιλιώ 11 χρόνων.
Ο αγαπημένος μας παππούς Φιλήμονας, που δεν γνωρίσαμε ποτέ παρά μόνο στα όνειρά μας, είναι αγνοούμενος απο το 1958. Ο πατέρας μας είναι πολύ πληγωμένος γι’ αυτό, όπως και οι υπόλοιποι συγγενείς μας νοιώθουμε πολύ λυπημένες που ύστερα απο τόσα χρόνια ακομη να βρεθεί που είναι θαμμένος ο παππούς μας.
Αυτές τις Αγιες Μέρες με τα Πάθη του Χριστού μας, σας παρακαλούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να κάνετε ότι είναι δυνατόν για να σταματήσει ο Γολγοθάς της οικογένειάς μας.
Αφού δεν μας αγκάλιασε ποτέ, ελπίζουμε με τη δική σας βοήθεια να δούμε τουλάχιστον ότι απέμεινε απο τον παππού μας για τον οποίο ακούμε τόσα και τόσα γι’ αυτόν. Όταν γίνει αυτό θα νοιώθουμε πολύ χαρούμενες και ευτυχισμένες.
Ξέρουμε ότι έχετε ευαισθησίες για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και ότι είστε και ο ίδιος αγωνιστής. Γι’ αυτό πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι θα κάνετε ότι περνά από το χέρι σας για την τύχη των οστών του παππού μας.
Σας ευχόμαστε Καλό Πάσχα και μακάρι ηΑνάσταση του Χριστού να φωτίσει τις ψυχές όλων.”
Με σεβασμό
Ραφαέλα και Φιλιώ
Λυθροδόντας
Μια οδύσσεια 50 χρόνων...Η ΙΣΤΟΡΙΑ λίγο- πολύ γνωστή:
Το Νοέμβριο του 1958 ο Φιλήμονας (Φιλής) Μιχαήλ Μούγιας, απο τους πιο δραστήριους αγωνιστές της ΕΟΚΑ (σύμφωνα και με γραπτή μαρτυρία του Υποτομεάρχη Ιδαλίου- Λυθροδόντα, Μιχαλάκη Κωνσταντινίδη) εξαφανίζεται μυστηριωδώς και απο τότε- σχεδόν 50 χρόνια μετά- κανείς δεν ξέρει τι απέγινε. Και αυτοί που ξέρουν σιωπούν...
Ο Φιλήμονας μετέφερε τακτικά με το ειδικά διαμορφωμένο αυτοκίνητό του οπλισμό, αλλά και φυλλάδια και προκηρύξεις της Οργάνωσης, έκανε τις διακινήσεις και μετέφερε πολλούς αγωνιστές σε επιχειρήσεις.
Έλαβε και ενεργά μέρος και σε άλλες επιχειρήσεις και δραστηριότητες της ΕΟΚΑ όπως ενέδρες και σαμποτάζ με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στην μεγάλη δολιοφθορά εχθρικών μηχανοκίνητων στο δρόμο Αλάμπρας- Μοσφιλωτής γεγονός που αναφέρεται με ιδιαίτερη έμφαση στα Απομνημονεύματα του Αρχηγού Διγενή.Λόγω των επιχειρήσεων και των δραστηριοτήτων αυτών έλειπε πολλές φορές απο το σπίτι. Η γυναίκα του Μαρούλα ήταν συνηθισμένη σε τέτοια φαινόμενα. Αλλωστε και η ίδια φιλοξενούσε στο σπίτι τους στο Λυθροδόντα καταζητούμενους αγωνιστές...Πάντα όμως επέστρεφε...
Στα τέλη του Νιόβρη του 1958 ο Φιλής έφυγε. Και δεν ξαναγύρισε ποτέ, αν και πέρασαν 49 τόσα χρόνια απο τότε...Και άφησε, εκτός απο την σύζυγο του και δύο παιδιά- 9 μηνών και δύο ετών τότε, και σήμερα πενηντάρηδες- που ψάχνουν ακόμα να μάθουν...
Τι ακριβώς έγινε;
Οπως αναφέρει στην ενυπόγραφη δήλωσή του ο Υποτομεάρχηςτης ΕΟΚΑ Μιχαλάκης Κωνσταντινίδης:
“Οταν τελείωσε ο αγώνας και μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου, δύο μέρες προτού κατεβούμε στη Λευκωσία με επισκέφτηκε στο σπίτι όπου είμαστε φιλοξενούμενοι στην Κοκκινοτριμιθιά η κα Ελένη Σταύρου αγωνίστρια και σύνδεσμος της Οργάνωσης και μου ανέφερε ότι ο Φιλήμων Μιχαήλ εκτελέστηκε απο την Οργάνωση. Την ρώτησα γιατί και αυτή μου απάντησε ότι είχε δώσει πληροφορία προς την Οργάνωση ο Λαγοδόντης ότι επρόκειτο να προδώσει...Είμαι βέβαιος ότι ο αγωνιστής αυτός εκτελέστηκε αδίκως διότι εάν ήταν προδότης θα έπρεπε να συλληφθούν όλοι οι Ομαδάρχες του Υποτομέα μου και τα πλείστα μέλη της Οργάνωσης (τα οποία γνώριζε ο Φιλήμων) αλλά αντίθετα κανείς δεν συνελήφθηκε...”
Απο την άλλη ο Σπύρος Παπαγεωργίου, ο γνωστός ιστορικός ερευνητής και γνώστης την πεπραγμένων της περιόδου- που διαχειρίζετο το αρχείο του Αρχηγού της ΕΟΚΑ- ζήτησε να δοθουν τα λεψανά του για ταφή. Εγραφε στην “Σημερινή” την Πέμπτη 1η Αυγούστου 1996 στην στήλη του “Αμαχητί” υπο τον τίτλο “Οι άλλοι αγνοούμενοι”:
“ ...Προσφάτως η στήλη, έγραψε για τους άλλους τεθνεώτες της περιόδου 1955- 1959, δηλαδή για κείνους που σκοτώθηκαν άδικα απο την ΕΟΚΑ, λόγω εσφαλμένων πληροφοριών ή βεβιασμένων αποφάσεων. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν και αγωνιστές και πολίτες. Κάποιων η μνήμη αποκαταστάθηκε, και ορθώς. Με μνημόσυνα ή σιωπηρώς. Κάποιων, όχι ακόμα...... Θα μιλήσουμε πολύ συγκεκριμένα. Δύο ονόματα: Φιλήμων Μούγιας απο τον Λυθροδόντα και Χριστάκης Δημητρίου απο το Πραιτώρι....
Οι ομαδάρχες και οι τομεάρχες είπαν ότι δεν ξέρουν ή ότι δεν γνώριζαν (τι απέγιναν). Ο στρατιωτικός Αρχηγός δηλώνει άγνοια...
...Στους οικείους τους οφείλονται μερικές εξηγήσεις. Ο αγωνιστικός κόσμος της ΕΟΚΑ είναι έντιμος και ευαίσθητος. Ας βρούν το θάρρος να δώσουν τις οφειλόμενες εξηγήσεις, όποιες και άν είναι. Τις δικαιούνται οι πονεμένες οικογένειες. Και δικαιούνται ΑΠΟΛΥΤΩΣ κάτι ακόμα: Τα οστά των προσφιλών τους. Γιατί ο Φιλήμων Μούγιας και ο Χριστάκης Δημητρίου “έφυγαν” άκλαυτοι και ακήδευτοι...”.
2.jpg)
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια, δεν ζητά δάφνες και τιμές, ούτε και δικαίωση. «Δεν επιθυμούμε να ανασκαλίσουμε το παρελθόν, πόσο μάλλον να αμαυρώσουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, στον οποίο τόσο ο πατέρας μου, όσο και η υπόλοιπη οικογένειά μας πίστεψε και πιστεύει. Δεν ψάχνουμε ούτε το πώς, ούτε το γιατί, ούτε το ποιος» αναφέρει ο γιός του, Θεράπων Φιλήμονος, συμπληρώνοντας πως το μόνο που ψάχνουν είναι τα λείψανα του Φιλή. Για να τα κηδέψουν. Για να του κάνουν ένα μνημόσυνο. Για να έχουν τα εγγόνια του ένα χώρο να του εναποθέσουν λίγα λουλούδια. Μόνο αυτό. Και για το σκοπό αυτό, ο κ. Θεράπων απευθύνει έκκληση σε όποιον από τους συναγωνιστές, τους φίλους, τους γνωστούς ή οποιονδήποτε άλλο μπορεί να γνωρίζει οτιδήποτε για το χώρο ταφής του πατέρα του, να αποταθεί μαζί του. «Έστω και ανώνυμα. Ας δώσει τα στοιχεία που γνωρίζει για να πιαστώ από κάπου να συνεχίσω τις έρευνές μου. Για να τον βρω».
Ό,τι κι αν έγινε, κάτω από όποιες συνθήκες κι αν έγινε, δεν έχει πια σημασία για κανένα. Το θέμα είναι καθαρά ανθρωπιστικό και με αυτό τον τρόπο το παρουσιάζουμε, ελπίζοντας πως αυτοί που γνωρίζουν, θα δώσουν τις κατευθυντήριες γραμμές για να τερματιστεί το μαρτύριο της οικογένειας.
Απο ρεπορτάζ της συναδέλφου Μαριλένας Ευαγγέλου (Πολίτης, 25/3/ 2007)
Εφημερίδα "Ποντίκι" 6.4.2007… Όπως αντιλαμβάνεστε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει τη δυνατότητα ή τον τρόπο να διερευνήσει τις συνθήκες εξαφάνισης ή το χώρο ταφής και το αίτημα σας για εντοπισμό του χώρου ταφής του.1.Τα οποιαδήποτε γεγονότα εξελίχθησαν κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ με τους όρους και τις συνθήκες που επικρατούσαν σε ένα ανταρτοπόλεμο μιας μυστικής οργάνωσης απέναντι σε μια αποικιακή υπερδύναμη.
2.Έχουν περάσει 49 ολόκληρα χρόνια από την περίοδο εξέλιξης των γεγονότων.
3.Είναι δεδομένη η απροθυμία, όσων, τυχόν γνωρίζουν σχετικά γεγονότα και επιζούν, να προβούν σε κατάθεση, είτε ανεπίσημα είτε επίσημα. Δεν υπάρχει νόμιμος ή άλλος τρόπος, αυτά τα πρόσωπα, ακόμα και αν ήσαν γνωστά (μου δεν είναι), να εξαναγκαστούν να δώσουν πληροφορίες.
Παρά ταύτα, αμέσως μετά τη λήψη της επιστολής σας και αναγνωρίζοντας την ανθρωπιστική πτυχή του θέματος και το δράμα της οικογένειας σας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε, πρώτα ανεπίσημα, και, ύστερα επίσημα, πληροφορίες και βοήθεια από το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955 – 1959 και τους Συνδέσμους Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959.
Δυστυχώς, και οι δύο φορείς δήλωσαν ότι δεν γνωρίζουν ούτε κατέχουν οποιεσδήποτε πρόσθετες πληροφορίες και ούτε γνωρίζουν οτιδήποτε για το χώρο ταφής του πατέρα σας, ενώ, ταυτόχρονα, εξέφρασαν αδυναμία περαιτέρω διερεύνησης του θέματος λόγω των πολλών χρόνων που έχουν περάσει….
22 comments:
Συγκλονιστική η επιστολή των κοριτσιών!!
Μακάρι να έχει κάποιο αποτέλεσμα, αν και πολύ δύσκολο το βλέπω πλέον.
Φοίβο μου,
μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τελικά η ΕΟΚΑ σκότωσε πιο πολλούς Άγγλους ή Κύπριους "προδότες". Είναι λυπηρά αυτά που συνέβησαν τότε. Και στο χωριό μου σκότωσαν ένα κατακαημένο ταξιτζή πολύτεκνο, με την κατηγορία ότι στο ταξί του έπαιρνε καμιά φορά και Άγγλους. Η κόρη του ήταν συμμαθήτρια μου στο Δημοτικό Σχολείο και γνωρίζω από πρώτο χέρι τον πόνο της οικογένειας.
Κρίμα για τους αδικοχαμένους ανθρώπους.
Φοίβο, μ'εκανες να βουρκώσω.
Ευχομαι να εχουν αίσια αποτελέσματα αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν θα γίνει.
Καλή σου μέρα! υπέροχα τα θέματα σου!
Συγκινητική ιστορία όπως και η επιστολή των κοριτσιών.
Ας φυλάξουν στη καρδιά τους τη μνήμη του παππού, από εκεί κανείς δεν πρόκειται να τους τη πάρει.
Καλημέρα Φοίβο!
@ ΕΛΕΝΑ. Δεν είχε αποτέλεσμα. Δες την απάντηση του μ. Τάσσου Παπαδόπουλου.
@ Meropi. Το θέμα που αναφέρεται είναι συγκεκριμένο. Κάποιοι που νομίζουν ότι είναι 'άγωνιστές' γνωρίζουν, αλλά φοβούνται να αποκαλύψουν έστω και ανώνυμα, πού είναι ο τάφος του νεκρού, που σκώτωσαν...
@ Maria B. Όταν πριν μερικά χρόνια έμαθα για πρώτη φορά αυτή την ιστορία, συγκλονίστηκα. Δεν θέλω ακόμη και τώρα να πιστέψω ότι υπάρχουν τάχα μου 'αγωνιστές' που δεν έχουν το ήθικό ανάστημα, ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΙΝΕ πριν 50 ΧΡΟΝΙΑ να πουν έστω ανώνυμα πού είναι ο νεκρός. Είναι χριστιανικό αυτό, είναι μήπως πατριωτικό;
@ Adamantia. Συγκινητική και συγκλονιστική. Εμένα με επηρέασε πολύ. Δεν το δέχομαι. Έγιναν τεράστιες προσπάθειες και γίνονται ακόμη, αλλά όλες πέφτουν στο κενό και στην ΑΠΟΝΙΑ αυτών που γνωρίζουν και δε έχουν το ΘΑΡΡΟΣ και το ΗΘΟΣ να λυτρώσουν το κακό που έκαναν και να λυτρωθούν και οι ίδιοι. Φαντάστηκες ποτέ, τι ψυχή θα παραδόσουν αυτοί οι τάχα 'πατριώτες';
Ξέρεις, είναι η 5η-6η φορά που σε επισκέπτομαι για να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω αυτήν την ανάρτηση... και πάλι δε βρίσκω λόγια να γράψω...
JamanFou. Και έπεται και συνέχεια!
Άλλα είχα κατά νουν να γράψω ως σχόλια για τα κείμενα της ανάρτησης (θα το κάνω με νέα παρέμβαση μου), αλλά η μελοδραματικότητα που πήρε η συζήτηση (και δεν είναι ειρωνεία ή μομφή αυτό) με κάνουν να σας παραπέμψω σ’ ένα δικό μου (σχετικό) post που ανάρτησα πέρσι στο blog μου! Παραθέτω το σχετικό link απλά για να υπενθυμίσω ότι πολλές είναι οι τραγικές, θλιβερές κι ανεξιχνίαστες ιστορίες εκείνης της εποχής: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/05/3-195559-1958.html
Anef_Oriwn
Πέμπτη 9/4/2009 – 10:41 μ.μ.
Anef_Oriwn. Θα το δω οπωσδήποτε. http://aneforiwn.blogspot.com/
Κύριε Phivo Nicolaide,
Δεν ξέρω γιατί αυτή η ιστορία (του χαμού του Φιλήμονα Μούγια) δεν θα μπορούσε να αποκαλεστεί “μελανό” ή σκοτεινό σημείο του Αγώνα (της ΕΟΚΑ) ή έστω “πικρή αλήθεια” όπως την λαλείς εσύ σε σχόλιο σου σε προηγούμενο post για την ΕΟΚΑ, ή απλώς “Μια οδύσσεια 50 χρόνων...”. [Άραγε πόσες τέτοιες οδύσσειες υπάρχουν;]. Όμως σ’ αυτές (τις ιστορίες) οι πρώτοι που πρέπει να ξέρουν και σίγουρα γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις είναι το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955 – 1959 και οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959. Αυτές οι δύο οργανώσεις θα μπορούσαν να συμβάλουν τα μέγιστα προς την κατεύθυνση διαλεύκανσης τόσο αυτής της ιστορίας όσο και πολλών άλλων – και διερωτούμαι μάλιστα πως κι από που ο ιστορικός του μέλλοντος θα αντλήσει πληροφορίες αν οι Συνδέσμοι (και οι ίδιοι οι αγωνιστές και “παραγωνιστές”) δεν μπορούν να δώσουν πληροφορίες! Κι αν δεν γίνει αποκατάσταση της αλήθειας ΣΗΜΕΡΑ (και κατ’ επέκταση και της μνήμης όσων αδίκως εκτελέσθηκαν – ή δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ), ΠΩΣ θα γίνει αυτό μετά από 50 χρόνια; Και θα έχει την ίδια αξία και σημασία όπως θα έχει αν γινόταν ΤΩΡΑ;
Όμως ούτε πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν ριζοσπαστικές κινήσεις κι αλλαγές (όπως η αποκατάσταση της αλήθειας γύρω από τέτοια γεγονότα) χωρίς σύγκρουση με καταστημένες νοοτροπίες, συμπεριφορές και πρακτικές και εμπεδωμένες ή αξιωματικές αλήθειες! Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που αναφέρεται κάπου σε κείμενο της ανάρτησης ότι “… είχε δώσει πληροφορία προς την Οργάνωση ο Λαγοδόντης ότι ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ (τα κεφαλαία δικά μου) να προδώσει...” [ο Φιλής Μούγιας]. Δηλ. επρόκειτο (είχαν ας πούμεν κάποιες πληροφορίες) να προδώσει και ΤΟΝ εκτέλεσαν!!! Προληπτικά κτυπήματα δηλαδίς! (Κάποιον άλλο ΤΟΝ έπνιξαν και μετά τον κρέμμασαν για να φανεί η πράξη ως ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ – ήταν μεγάλος στην ηλικία και φοβόντουσαν ότι δε θ’ άντεχε στις ανακρίσεις. Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του χωριού του αλλά κανείς δεν ξέρει που ακριβώς!).
Ποιος θα τα ψάξει όλ’ αυτά (χωρίς να στιγματιστεί);
Anef_Oriwn
Πέμπτη 9/4/2009 – 11:26 μ.μ.
Anef_Oriwn. Αγαπητέ φίλε, Δεν έχει καμιά σημασία πως θα αποκαλεστεί η ιστορία του χαμού του Φιλήμονα Μιχαήλ Μούγια. Ορισμένοι «αγωνιστές» (μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν αγράμματοι και κάθε καρυδιάς καρύδι) δεν μπορούσαν να σταθούν στο ύψος τω περιστάσεων. Για να πείσουμε όμως, να ενδιαφερθούν σοβαρά κάποιοι, θα πρέπει αυτό να γίνει σε ένα κλίμα ήπιο. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός, αλλά η επιθετική στάση, ενεργοποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς των άλλων…
Διερωτήθηκε κανείς, γιατί στα 50 χρόνια δεν έγινε τίποτα με τις υποθέσεις αυτές; Διάβασε προσεχτικά την απάντηση του μ. Τάσσου Παπαδόπουλου και θα αντιληφθείς το γιατί. Το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955 – 1959 χρηματοδοτείται από το κράτος και οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955 – 1959 έχoουν στήριξη και αυτοί.
Άποψή μου είναι ότι η ιστορία αυτή, θα μπορούσε να διευθετηθεί μέσω της πολιτείας (κυβέρνηση και Βουλή).
Φαίνεται όμως, ότι αριστεροί και δεξιοί βουλευτές ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ (ο καθένας για τους δικούς του λόγους) ή δεν μπορούν να ασχοληθούν σοβαρά με ένα τέτοιο κορυφαίο θέμα, αλλά συνεδριάζουν μέρες για να μειώσουν τις ποινές των ισοβιτών εγκληματιών…
Πληροφορίες υπάρχουν πολλές. Για παράδειγμα ο Φιλήμονας ήταν μέλος ομάδας της ΕΟΚΑ και όλοι γνωρίζουν ποιοι ήταν οι συναγωνιστές του και ο τομεάρχης του… Ζήτησε κανείς εκ μέρους της Πολιτείας μέχρι σήμερα, από το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955 – 1959 και τους Συνδέσμους Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959 εκτός από τα πανηγύρια, να ασχοληθούν σοβαρά με αυτά τα θέματα;
Και δεν είναι μόνο θέμα αποκατάστασης της οποιασδήποτε αλήθειας, αλλά επούλωση μιας πληγής που αμαυρώνει, αντί να δοξάζει τον Αγώνα. Είπαμε, αυτά σε ώριμες κοινωνίες, όχι ακόμα στις δικές μας. Στο μεσοδιάστημα θα «αλληλοχτυπιόμαστε» αριστεροί εναντίον δεξιών για να συντηρούμε τις επιδιώξεις μας…
Η τελευταία ερώτηση σου είναι καίρια. Ποιος θα τα ψάξει όλα αυτά (χωρίς να στιγματιστεί); ΕΜΕΙΣ θα το κάνουμε. Όπως το κάνουμε ήδη κι ας μας στιγματίζουν. Η οικογένεια του Φιλήμονα Μιχαήλ, κίνησε γη και ουρανό. Δεν το πέτυχε (ακόμα) αλλά ελπίζει. Έχει απευθυνθεί στην Εισαγγελία, στην Αστυνομία, στην Κυβέρνηση, σε Επιτρόπους, σε κόμματα, σε Συνδέσμους, στη Βουλή, σε μεμονωμένα άτομα, ακόμη και στην εκκλησία. Οι προσπάθειες συνεχίζονται…
Συμφωνώ μαζί σου ότι “… η επιθετική στάση, ενεργοποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς των άλλων ...”, σ’ όλες τις πρυχες της ζωής μας, [με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση].
Επίσης πολύ σωστά λες ότι [οι συζητήσεις και οι έρευνες γύρω από τέτοια σκοτεινά και ημίθαμπα σημεία του αγώνα της ΕΟΚΑ] “... δεν είναι μόνο θέμα αποκατάστασης της οποιασδήποτε αλήθειας, αλλά επούλωση μιας πληγής [μόνο μιας;] που αμαυρώνει, αντί να δοξάζει τον Αγώνα …”.
Εν τούτοις θα ήθελα να επαναλάβω και τονίσω ότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ μπορεί να γίνει χωρίς ρήξη με τις μέχρι σήμερα κατεστημένες και επιβλημένες “ιστορικές” αλήθειες. Κι αυτό με τη σειρά του δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να γκρεμιστούν πολλοί και διάφοροι μύθοι γύρω από κάποια ιστορικά γεγονότα (συμπεριλαμβανομένης και της περιόδου του 1955-59).
Η ρήξη του Νέου (της Ανανέωσης) με το Παλιό (και τις πεπαλαιωμένες αντιλήψεις), η ρήξη της προόδου με τα κατεστημένα, δεν γίνεται χωρίς σύγκρουση. Η γέννηση του αναγκαία σύγχρονου και καινούργιου θα περάσει μοιραία μέσα από τις ωδίνες του τοκετού. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος!
Anef_Oriwn
Παρασκευή 10/4/2009 – 4:45 μ.μ.
Anef_Oriwn. Οι μύθοι στην Κύπρο δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά γεγονότα, αλλά καλύπτουν πολλές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής... Τα κατεστημένα είναι πολύχρωμα, από το βαθύ κόκκινο μέχρι το βαθύ γαλάζιο...
Η πάλη μεταξύ παλιού και νέου είναι παλιά όσο και ο άνθρωπος. Η γέννηση του σύγχρονου ας περάσει μέσα από τις ωδίνες ενός φυσιολογικού τοκετού και όχι με 'καισαρική τομή'!!!
Είναι ξεκάθαρο ποιος επιθυμεί την ουσιαστική συζήτηση και ποιος τη σύγκρουση. Φοίβο, θαυμάζω την ψυχραιμία σου...και με εκφράζει πλήρως το πνεύμα των όσων δήλωσες πιο πάνω, ότι...
"Οι μύθοι στην Κύπρο δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά γεγονότα, αλλά καλύπτουν πολλές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής... Τα κατεστημένα είναι πολύχρωμα, από το βαθύ κόκκινο μέχρι το βαθύ γαλάζιο...
Η πάλη μεταξύ παλιού και νέου είναι παλιά όσο και ο άνθρωπος. Η γέννηση του σύγχρονου ας περάσει μέσα από τις ωδίνες ενός φυσιολογικού τοκετού και όχι με 'καισαρική τομή'!!!"
Λεμέσια. Χαίρομαι ειλικρινά που συμμερίζεσαι πολλές άπό τις σκέψεις που εκφράζονται. Να ξέρεις ότι πέρασα κι εγώ από διάφορα στάδια 'απόλυτης' αλήθειας, μέχρι να 'εκπαιδεύσω' τον εαυτό μου στη θεωρία της "σχετικότητας των αληθειών"...
Θα διαπίστωσες πάντως ότι ο νηφάλιος διάλογος με επιχειρήματα, δεν αφήνει κανέναν ανέγγιχτο, εκτός από αυτούς, για τους οποίους ισχύει το "ού με πείσεις κι αν με πείσεις".
Όσο για τους μύθους στην πατρίδα μας, με εκφράζει απόλυτα το "Ζήσε το μύθο σου στην Κύπρο"!!
Για τους ελλαδιτες τα γεγονότα αυτα δεν ειναι πρωτοφαντα.Πολλές φορές αρνηθηκαμε την πραγματικότητα, την διαστρεβλωσαμε, την καλύψαμε την εξωραισαμε.Σαν φυλή σαν Εθνος δεν μπορεσαμε να ζήσουμε ποτέ με την αλήθεια.Ο Εθνικός μας ποιητης έγραφε το Εθνικόν ειναι και αληθές.Εμείς ακόμα και σήμερα αρνούμαστε να θέσουμε πολλά στο βάσανο της κριτικής. Αρνουμαστε να αποδεχθούμε τις πράξεις μας ή τις παραλείψεις μας.
Εγραψα οτι είμαστε ανεκπαιδευτοι γιατι για μένα όπως με διδαξε η ιστορία μας εδω και χιλιάδες χρόνια Παιδεια είναι αρετή και Ελευθερία.
Μα θα σας πώ την πίκρα μου. Την ώρα που για μαι ακόμα φορά επιχειρειται η νομιμοποίηση της κατοχής ας αφήσουμε για άλλη ωρα τα όσα μας πληγωσαν.
Δεν περισσεύει κανεις και τιποτα σε αυτον τον πανεθνικό αγωνα.
Αιχμή του Δόρατος πρέπει να είναι ο Αττίλας ,τα σχέδια νομιμοποίησης του και η προσπαθεια για εθνική αφύπνιση και εθνική ενότητα
sub92 said.Εννοείς ότι επειδή δεν είναι πρωτόφαντα δεν μας συγκινούν; Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι πολλές φορές αρνούμαστε την πραγματικότητα, γιατί φαίνεται, δεν είμαστε σε θέση να την αντέξουμε. Ακριβώς, όπως τον ασθενή, που δεν θέλει να του πει ο γιατρός την αλήθεια… ενώ ξέρει, υποψιάζεται, υπολογίζει και κατανοεί πώς κάτι δεν πάει καλά με την υγεία του…
Όσον αφορά την πίκρα σου, για να την κατανοήσουν οι άλλο, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΚΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΩΤΑ.
Τα παιδιά του Φιλήμονα έζησαν και ζουν ένα Γολγοθά για 50 χρόνια. Ξέρεις τι τους έλεγαν όλα αυτά τα χρόνια; «Μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα μόλις γίναμε ανεξάρτητο κράτος, αφήστε για λίγο και θα δούμε μετά» (αρχές 1960).
Μετά τους έλεγαν «Μα τώρα είναι η Τουρκοανταρσία, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα, δεν μπορεί να γίνει αυτό, περιμένετε λίγο ακόμα(δεκαετία 1963-70).
Μετά τους έλεγαν «Τώρα είναι ο εμφύλιος σπαραγμός, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα δεν γίνεται, περιμένετε λίγο ακόμη.(1970-73).
Μετά τους έλεγαν «Τώρα είναι αδύνατο. Υπάρχει η κατοχή, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα δεν μπορεί να γίνει κάτι. Έχουμε τους πρόσφυγες. (1974-1980).
Μετά τους έλεγαν «Τώρα είναι αδύνατο, γιατί ο μακροχρόνιος αγώνας, δεν σηκώνει διχόνοιες, μπορεί να έχετε δίκαιο, αλλά τώρα αποκλείεται. (1981-1999).
Μετά τους έλεγαν «Τώρα είναι αδύνατο, γίνονται συνομιλίες, θα πάμε στην Ευρώπη, είναι το Σχέδιο Ανάν, είναι το δημοψήφισμα, είναι κρίσιμη η περίοδος, είναι ιστορική καμπή, είναι Πάσχα, είναι Χριστούγεννα, είναι Σαρακοστή, είναι των Τριών Ιεραρχών, είναι Καλοκαίρι, είναι Χειμώνας, είναι η επέτειος του πολυτεχνείου, είναι η επέτειος της εισβολής, είναι η επέτειος του πραξικοπήματος, είναι βουλευτικές εκλογές, είναι προεδρικές εκλογές, είναι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι ευρωεκλογές, είναι της Παναγίας και του Χριστού… Και κανείς δεν έχει τον Χριστό του!!!
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, θα επηρεαστεί ο ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΟΣ μας ΑΓΩΝΑΣ εάν κάποια μιαρά όντα πούνε ανώνυμα, πού βρίσκονται τα οστά του αγωνιστή Φιλήμονα, για να τα θάψουν τα παιδιά του, όπως προβλέπει η Χριστιανική μας πίστη;;; Και μιλούμε ακόμη για άπιστους και τόσες άλλες αηδίες που τελειωμό δεν έχουν.
Αν ήταν ο πατέρας σου αγαπητέ φίλε έτσι φτηνές δικαιολογίες θα έβρισκες; Ο Θεός ποια με αυτούς τους «υπερπατριώτες»…
Δεν μπορώ να ξέρω αν κάποιοι ήταν ή όχι( προδότες)ούτε ξέρω πολλούς αγωνιστές πέραν αυτών που μάθαμε στο σχολείο(τους άλλους τους μαθαίνω από τα μπλογκ)εκείνο που ξέρω σίγουρα είναι πως οι συγγενείς ενός νεκρού ΠΡΕΠΕΙ να ξέρουν που βρίσκονται τα λείψανα των αγαπημένων τους.
Φαντάζομαι θάναι πολύ δύσκολο μετά από τόσα χρόνια,εκτός και κάποιος γνωρίζει για να επιμένουν τα κοριτσάκια πάει να πει πως κάποιος ξέρει.Μακάρι να μπορέσουν να σταθούν πάνω από τον τάφο του παππού τους και να κλάψουν όπως αρμόζει σε κάθε νεκρό.
Δεν μπορώ να καταλάβω τον άκρατο συναισθηματισμό για το ζήτημα αυτό, τι θέλει να πει αυτή η συζήτηση για τα κοριτσάκια που ψάχνουν τον αδικοχαμένο παππού τους;
Να κάνω κάποιες σκέψεις:
1. Την περίοδο αυτή είχατε ένα σκληρό και άνισο εθνικοαπελευθερωτικό αντιαποικιακό πόλεμο.
2. Σε αυτό το πόλεμο θα υπήρξαν ασφαλώς και συνεργάτες των αποικιοκρατών.
3. Ασφαλώς και κάποιοι έπεσαν θύματα λαθών αλλά και ηθελημένων ενεργειών για να τρομοκρατηθούν οι λιγόψυχοι και οι καιροσκόποι.
4. Ενέργειες αυτής της μορφής κάνουν όχι μόνο οι επαναστατικοί στρατοί αλλά και οι τακτικοί, όλων των χρωμάτων και των ιδεολογιών, μπορώ να σας φέρω άπειρα παραδείγματα.
Έτσι για να δείτε τι μπορεί να γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις…… στην περιοχή μας ευθύς μόλις αποχώρησαν τα κατοχικά στρατεύματα συνελήφθηκαν όλοι όσοι πίστευαν ότι ήταν συνεργάτες του κατακτητή και τους έκλεισαν σε ένα υπόγειο μιας γκρεμισμένης κατοικίας (από τους βομβαρδισμούς) το οποίο μετά το σκέπασαν με χώμα, οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν εκεί με τον τρόπο που σκέφτεστε, τι λέτε τώρα μέσα σε αυτούς δεν υπήρχαν αδικοχαμένοι και αδικοκατηγορούμενοι;
Θέτε και άλλο παράδειγμα
Στο μπλοκ μου μιλώ για την Μάχη της Κοκκινιάς, μερικούς μήνες μετά έγινε το μπλόκο της Κοκκινιάς (θα γράψω σχετικό κείμενο για το τι συνέβη και θα το δημοσιεύσω), εκτελέστηκαν άνθρωποι με υπόδειξη κουκουλοφόρων προδοτών, όταν αποχώρησαν οι Γερμανοί με την λογική «αφού προδώσατε τους συμπατριώτες σας δεν θα προδώσετε εμάς;» εκτέλεσαν τους κουκουλοφόρους, οι Νικαιώτες είδαν έτσι ποιοι πρόδωσαν τους συγγενείς τους δύο από τους προδότες ήταν ο Μπεμπέκογλου και ο Μπατράνης (δεν θυμάμαι καλά για ποιο από τους δύο) το βράδυ ο ΕΛΑΣ έστειλε αποσπάσματα στο σπίτι του και εκτέλεσαν όλη την οικογένεια……. γιαγιάδες, παππούδες, γυναίκες παιδιά ΟΛΟΥΣ…….. άδικο δεν ήταν τι έφταιγαν οι άνθρωποι ;
Και να σου πω το τραγικότερο οι οικογένειες των προδοτών ήταν στην αντίσταση ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πάμφτωχοι άνθρωποι και τα παιδιά των οικογενειών των κουκουλοφόρων μετά προπιλακιζόντουσαν από τα γειτονόπουλά τους αλλά και από τους μεγάλους, τόπο δεν είχαν να σταθούν και που να πάνε δεν ήξεραν, άδικο δεν ήταν;
Αυτά γίνονται προς τι αυτό το πετροβόλημα της ΕΟΚΑ;
Η ΕΟΚΑ θα έκανε λάθη θα σκότωσε και αθώους, διάβασα μάλιστα και τα σχετικά που γράφει ο ΑΝΕΥ και ο Μιχάλης και λοιπόν ; Εγώ πιστεύω ότι έκανε απείρως λιγότερα από αυτά που γίνονται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, έβαλε ένα κατάλογο με εκατό τόσα ονόματα, σιγά ωά, δύο μόνο παραδείγματα σας έδωσα και είδατε και την αγριότητα και το μέγεθος και όμως εγώ προσωπικά κατανοώ τις συνθήκες που τα έκανε ο ΕΛΑΣ.
@ stalamatia. Το ζητούμενο σήμερα, ύστερα από μισό αιώνα, είναι ο τάφος του νεκρού, για να ταφεί σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη και τις παραδόσεις μας. Όπως κάθε νεκρός έχει δικαίωμα να θαφτεί, πολύ περισσότερο οι δικοί του να ξέρουν που είναι. Αυτό ζητούν δικαιωματικά οι συγγενείς του και τίποτα άλλο.
@ aiolos. Οι συγγενείς του αγωνιστή της ΕΟΚΑ ζητούν και ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ να ξέρουν που είναι θαμμένος ο νεκρός τους, πατέρας. Δεν ζητούν τίποτα άλλο, ούτε ιστορικές λεπτομέρειες ούτε δάφνες, τις οποίες σας τις χαρίζουν, που είστε υπεράνω του ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ... Μα, πώς να καταλάβετε τον άκρατο συναισθηματισμό για το ζήτημα αυτό, τη στιγμή που δεν είναι συγγενής σας!!! Για όνομα του Θεού και της Παναγίας...
Από αυτά που έγραψα αυτά κατάλαβες;
Τι δάφνες μας χαρίζουν δεν καταλαβαίνω;
Και ποιος σου είπε ότι είμαστε υπεράνω ανθρωπισμού; Δηλαδή μόνο εσείς είστε ευαίσθητοι και φιλάνθρωποι;
Και που ξέρεις εσύ αγαπητέ μου τι θρηνεί κάθε οικογένεια, η δική μου τουλάχιστον θρηνεί κανα δύο διμοιρίες νεκρούς άνδρες και γυναίκες, όπως και οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες.
Εντάξει μπορεί ο άνθρωπος να πήγε άδικα, αλλά μη μεγαλοποιούμε τώρα τα πράγματα, κάποιες χιλιάδες παλικάρια είναι σε άγνωστο τόπο θαμμένα, στην Αλβανία και στη Μ Ασία και αλλού, αυτοί τι λες παιδιά και μανάδες και γυναίκες δεν είχαν;
Κυριε Νικολαιδη δεν ειπα δεν μας συγκινούν.Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει αυτό και δεν θέλω να μιλήσω για το προσωπικό φορτίο που κουβαλώ απο ανάλογες ενέργεις στον Ελλαδικό χώρο. Φυσικα και δεν θα επηρεάσει τον εθνικό αγώνα η παράδοση των οστών του συμπατριώτη μας. Αλωωστε αυτό συνάδει με την ιστορία μας σαν φυλή.
Ανέκαθεν σεβόμασταν τους νεκρούς στο πέρασμα των αιώνων.
Ομως την ίδια συγκίνηση νοιώθω για τους νεκρούς της Κύθρου (ειανι πιο προσφατη η ειδησιογραφία για αυτο το αναφέρω).
Αυτο ήθελα να σας πώ
Post a Comment