Από πότε γιορτάζονταιτα Χριστούγεννα

Του Αλέξανδρου-Μιχαήλ Χατζηλύρα
Ερευνητή-Μελετητή

Τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνια εορτάζονταν από κοινού στις 25 Δεκεμβρίου, σημειώνει ο χρονογράφος Χριστάκης Σαββίδης.

Τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνια εορτάζονταν από κοινού, στις 25 Δεκεμβρίου. Τούτο κράτησε μέχρι το 354 μ.Χ. οπότε διαχωρίστηκαν τα μεν Χριστούγεννα να γιορτάζονται την 25η Δεκεμβρίου, τα δε Άγια Επιφάνια την 6ην Ιανουαρίου. Τα Χριστούγεννα τοποθετήθηκαν στο μεσάζοντα χρόνο από τον χειμωνιάτικο στον ανοιξιάτικο ήλιο, σαν σύμβολο ενός νέου φωτός και μιας νέας ελπίδας ζωής.

Όταν ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε να γίνει η απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους, ο Ιωσήφ με τη Θεοτόκο Μαρία πήγαν στη Βηθλεέμ, όπου εκεί θα γινόταν η απογραφή τους. Επειδή, όμως, πλησίαζαν οι ώρες που η Παρθένος Μαρία θα γεννούσε και δεν έβρισκαν σπίτι να μείνουν, μπήκαν σε ένα φτωχικό σπήλαιο και η Θεοτόκος γέννησε το Θείο Βρέφος μέσα στη φάτνη των αλόγων, ενώ γύρω οι άγγελοι έψαλλαν το «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».

Από τη επομένη της γιορτής του αποστόλου Φιλίππου, οι Χριστιανοί άρχιζαν τη νηστεία, που διαρκούσε σαράντα μέρες, για να προετοιμασθούν, να «κοινωνήσουν» για τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, τα Χριστούγεννα. Για πρώτη φορά, γιορτάστηκαν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, από τον Άγιο Βασίλειο το 276 μ.Χ. και η Φάτνη το 1223 μ.Χ. από τον Άγιο Φραγκίσκο, στην Ασσίζη.

Γύρω στα 1280 μ.Χ. άρχισε η κατασκευή Φατνών από πηλό, κερί, ξύλο σε φυσικό μέγεθος. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίσθηκε στην Εσθονία το 1510 μ.Χ. και μέσω Γερμανίας σε όλο τον κόσμο αργότερα.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο, σαν σύμβολο αναβλάστησης, καθιερώθηκε κατ' αρχάς στη Σκανδιναβία, το 16ον αιώνα, αργότερα στη Γαλλία το 1840, στην Αγγλία το 1850 και στην Αμερική το 1891. Επίσης, εσυνηθίζετο να κρεμάζουν έξω από την πόρτα του σπιτιού στεφάνι από έλατο. Τα δε δώρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, όπου ο άγιος Βασίλης αντικατέστησε τον Άγιο Νικόλαο το 1800, ως «Σάνκτους Νικόλαος», χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή, όταν ο βασιλιάς των Σαββίνων ζητούσε από τους υπηκόους του να του προσφέρουν κλαδιά δάφνης από το ιερό δάσος της θεάς Στρένιας και αυτή η παράδοση διασώθηκε στα επόμενα χρόνια με κάποιες αλλαγές.

Χριστάκης Σαββίδης
(Φιλελεύθερος 17.12.2008).

Aπάντηση στο σημείωμα του Χριστάκη Σαββίδη από τον
ερευνητή-μελετητή Αλέξανδρο-Μιχαήλ Χατζηλύρα

Κατά τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνια εορτάζονταν από κοινού, στις 6 Ιανουαρίου - και όχι στις 25 Δεκεμβρίου, όπως αναφέρθηκε λανθασμένα στη σχετική επιστολή. Μάλιστα, στον τότε εορτασμό περισσότερη σημασία δινόταν στη βάπτιση του Ιησού και όχι στην ενσάρκωσή του.

Αν και δεν γνωρίζουμε ποια ημερομηνία γεννήθηκε ο Ιησούς, μπορούμε να υπολογίσουμε ότι γεννήθηκε μεταξύ των ετών7 π.Χ. - 2 π.Χ., και με βάση τους υπολογισμούς μας θα πρέπει να δεχθούμε ότι γεννήθηκε την Άνοιξη. Η ημερομηνία που εορτάζουμε σήμερα τα Χριστούγεννα (25 Δεκεμβρίου) είναι συμβολική, και θεσπίστηκε περί το 376, συμπίπτοντας με την ειδωλολατρική ημέρα γέννησης του ανίκητου Ήλιου στη Δύση.

Ωστόσο, τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, η μία και αδιαίρετη Εκκλησία γιόρταζε τα Χριστούγεννα μαζί με τα Θεοφάνια την ημέρα της παγανιστικής εορτής του Ηλίου στην Ανατολή, στις 6 Ιανουαρίου, ακριβώς για να μπορούν οι κατατρεγμένοι Χριστιανοί να χρησιμοποιούν την εορτή αυτή ως πρόσχημα για τους δικούς τους εορτασμούς. Μέχρι περίπου το έτος 534, η 25η Δεκεμβρίου επικράτησε σταδιακά σε όλο το Χριστιανισμό, εκτός από την Αρμένικη Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία για λόγους παράδοσης συνεχίζει το συνεορτασμό των Χριστουγέννων μαζί τα Θεοφάνια στις 6 Ιανουαρίου.

Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας

(Φιλελεύθερος 20.12.2008).

Καλωσορίζοντας τη Νέα Χρονιά

Του Δρα Κώστα Γ. Κονή *
Innovage Consulting

Ένας ακόμη χρόνος φεύγει σε λίγες μέρες. Ενας χρόνος γεμάτος από όλα εκείνα -πολλά ή λίγα - που κάναμε. Την ίδια ώρα, οι σκέψεις τρέχουν και σε όλα εκείνα που είχαμε σχεδιάσει, σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και που ποτέ δεν καταφέραμε να υλοποιήσουμε. Δεν είναι όμως η ώρα των ενοχών και της λύπης. Είναι η ώρα της χαράς και του ψύχραιμου και συνετού προγραμματισμού. Της χαράς γιατί για να μπορούμε να διαβάζομε αυτές τις γραμμές είμαστε καλά. Είμαστε εν ζωή και πρέπει να έχομε θάρρος και ελπίδα. Αν σκεφτούμε μόνο πόσοι συνάνθρωποι μας υπέφεραν, έχασαν τη ζωή και τα υπάρχοντα τους, έχασαν δικούς τους, καταστράφηκαν, πόνεσαν, κτυπήθηκαν από σοβαρές ασθένειες, έχασαν τις δουλειές τους τη χρονια πού πέρασε, θα διευκολυνθούμε πολύ να μετρήσουμε και να αξιολογήσουμε σωστά τις δικές μας ευλογίες. Υπάρχουνν λοιπόν πολλοί λόγοι για να ξεκινούμε θετικά. Απο κεί και πέρα, θα πρέπει ψύχραιμα και με σοβαρή και ποιοτική σκέψη και σοφία να αξιολογήσουμε και να σχεδιάσουμε τα μελλοντικά μας βήματα.

Για όσους από σας έχετε τη δική σας επιχείρηση, είναι μια εξαιρετική περίοδος για να αξιολογήσετε ταυτόχρονα και τις επιτυχίες, δυσκολίες και αδυναμίες της επιχείρησης σας τη χρονιά που μας πέρασε. Η λέξη ταυτόχρονα είναι διατυπωμένη πολύ συνειδητά και σκόπιμα. Ο λόγος είναι γιατί θεωρούμε πως η επιχειρηματική και επαγγελματική μας δραστηριότητα δεν είναι άσχετη και ξεκάρφωτη απο τους ευρύτερους στόχους και επιδιώξεις της ζωή μας. Δεν πρόκειται δηλαδή για δύο ξεχωριστές ανεξάρτητες οντότητες που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους.

Αντίθετα, η αποστολή και το όραμα της επιχείρησης μας, πρέπει να συνάδει με τη δική μας ευρύτερη φιλοσοφία για τη ζωή και να στοχεύει στο να μας εξασφαλίζει τα μέσα για να προσφέρουμε στους εαυτούς, την οικογένεια και τους συνεργάτες μας, και κατ’ επέκταση στην κοινωνία μια αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Θα πρέπει να κατανοήσουμε μια για πάντα και όσο πιο σύντομα γίνεται, ότι η επιχείρηση μας, όσο σημαντική και να είναι, δεν είναι η ίδια η ζωή μας, αλλά είναι μέσο που εξυπηρετεί τη ζωή.

Πάρα πολλοί επιχειρηματίες, απορροφούνται δυστυχώς τόσο με την ίδια την επιχείρηση, πολλές φορές εμπλεκόμενοι σε μη στρατηγικά και θεμελιώδη θέματα, παραμελώντας άλλους στόχους και άλλα σημαντικά γιαυτούς πρόσωπα και αξίες.

Είναι γιαυτό ακριβώς το λόγο που μιλούμε για ταυτόχρονη αξιολόγηση. Να δούμε δηλαδή την επιχείρηση μας και την αξιολόγηση της ενα μόνο σαν μέρος της ζωής μας και όχι σαν την ίδια τη ζωή μας ή το κέντρο της ζωής μας. Θα πρέπει δηλαδή να επιδιώκουμε την αρμονία και την ισορροπία στη ζωή μας. Προσωπική, επαγγελματική, πνευματική.

Το πρώτο λοιπόν και πιο σημαντικό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να καθορίσουμεμε τις δικές μας προσωπικές προτεραιότητες της ζωής μας.

Μόνο αν αυτές οι προτεραιότητες είναι ξεκάθαρες θα μπορέσουμε να έχουμε μια ισορροπημένη ζωή. Ένας καλός τρόπος για να εντοπίσουμε τις σημαντικές αυτές προτεραιότητες είναι να απαντήσουμε στην ερώτηση. «Αν η ζωη μου μπορούσε να επικεντρωθεί σε ένα και μόνο πράγμα, ποιό θα ήταν αυτό ;» Το καταγράφουμε και προχωρούμε. «Αν μπορούσα να έχω και ένα δεύτερο, ποιό θα ήταν»; Συνεχίζουμε με την ίδια λογική μέχρι να καταγράψουμε 4-5 προτεραιότητες.

Αυτός λοιπόν ο μικρός κατάλογος μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμος αν καταφέρουμε να τον αξιοποιήσουμε σωστά . Κάνοντας, για παράδειγμα, μια αξιολόγηση του που και πώς διαθέτουμε τον χρόνο μας είναι δυνατό να ανακαλύψουμε πως πολλές δραστηριότητες μας δεν έχουν καμιά σχέση με τις σημαντικές μας προτεραιότητες.

Θα πρέπει λοιπόν άμεσα να εγκαταλείψουμε κάποιες απο αυτές. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να προστατεύσουμε τον προσωπικό μας χρόνο απο όλους εκείνους τους «χρονοκλέφτες» που καραδοκούν. Δεν υπάρχει πιό άδικο και σπάταλο πράγμα απο του να αφήνουμε χρόνο να σπαταλείται ανούσια χωρίς κανένα σκοπό.

Η ίδια άσκηση θα μπορούσε να γίνει και για τα άτομα που είναι σημαντικά στη ζωή μας.
Αν δηλαδή κάνουμε ένα μικρό κατάλογο με τα άτομα που σημαίνουν πολλά για μας και τη ζωή μας και προσπαθήσουμε μετά να συσχετίσουμε το χρόνο που αφιερώνουμε σε αυτά είναι πιθανό να εκπλαγούμε φοβερά. Είναι δηλαδή πιθανό να ανακαλύψουμε ότι τα πρόσωπα που σημαίνουν τόσα πολλά για μας πέρνουν μια πολύ μικρή μερίδα απο τον καθημερινό μας χρόνο. Το πιο τραγικό είναι να διαπιστώνει κανείς ότι ο χρόνος περνά μακριά και απο τις προτεραιότητες μας και απο τα σημαντικά για μας και τη ζωή μας πρόσωπα !

Σε ότι αφορά τη ίδια την επιχείρηση μας θα πρέπει να τη φανταζόμαστε σαν μια μηχανή ή ένα σύστημα που εμείς φτιάχνουμε και δημιουργούμε. Αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε είναι να να το κάνουμε να δουλεύει με τον πιο απλό, τον πιο αποδοτικό, τον πιο εύκολο και τον πιο επικερδή τρόπο. Ένα τρόπο που δεν θα επιβάλλει την μόνιμη δική μας παρουσία και ανάμιξη σε κάθε φάση της λειτουργίας του και σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει. Γιατί αν δεν είναι έτσι, δεν υπάρχει πιθανότητα να βελτιστοποιήσουμε (optimise) ποτέ τη λειτουργία της επιχείρησης μας και να ξεφύγουμε απο ένα διαρκές κυνηγητό.

Ένα κυνηγητό που θα αναστατώνει και επιρεάζει όλα όσα έχουμε αναφέρει πιο πάνω για μια ισορροπημένη ζωή.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις εύχομαι ολόψυχα σε όλους υγεία, ευτυχία και μια δημιουργική και ισορροπημένη χρονιά.

Δρ Κώστας Κονής

Innovage Consulting

*konis@innovageconsulting.com

Ο γιορτινός μου καθρέφτης

Η Ιωάννα
Γράφει από την Αθήνα
Δείτε το ιστολόγιό της : Έπεα Πτερέοντα

Το ήξερα! Το διαισθανόμουν πως με ζήλευαν! Τόσα χρόνια, απ’ όπου κι αν περνούσα, όλοι με θωρούσαν με την άκρη του ματιού τους και μόρφαζαν απ’ τον πόνο. Γύριζαν αμέσως το κεφάλι στην αντίθετη μεριά μη αντέχοντας το εκθαμβωτικό φως που εξέπεμπε η παρουσία μου! Ήταν φανερό πια· φθονούσαν τη θεϊκή ομορφιά και κορμοστασιά μου!!

Το διαπίστωσα μόλις αυτές τις γιορτινές μέρες, όταν μου πήρα δώρο έναν καθρέφτη· έναν ολόσωμο καθρέφτη με μια μαυρισμένη ασημένια κορνίζα. Τον βρήκα στο Μοναστηράκι -καθώς χάζευα- όπου κείτονταν καταχωνιασμένος και στριμωγμένος σε μια γωνιά μιας στάλας μαγαζιού μαζί με άλλα σιδερικά. Σκούπισα τη σκόνη από πάνω του, τον κοίταξα και… χάζεψα!

Η ζωή μου άλλαξε! Έπαψα να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που μέχρι τότε με είχανε κάνει να πιστέψω πως ήμουν ένα ασχημόπαπο με αδέξιες κινήσεις. Απόκτησα αυτοπεποίθηση, ανέβηκα σκαλιά και είδα τους ανθρώπους αφ’ υψηλού. Βυθίζομαι μέσα του και μένω με τις ώρες προσηλωμένη αντλώντας ενέργεια απ’ αυτόν. Είμαι όμορφη! Είμαι καλλονή! Είμαι θεά!

Οι δικοί μου απορούν μ’ αυτή μου την αλλαγή και συμπεριφορά. Διαισθάνομαι την ανησυχία τους και κρυφογελώ… Ώσπου, μια μέρα που με θαύμαζα στον καθρέφτη μου, στάθηκαν πίσω μου κοιτώντας τον ξεκαρδισμένοι στα γέλια.

Βλέπετε, ο καθρέφτης ήταν κοίλος… και διαστρέβλωνε, εντελώς τυχαία, το όμορφο σε άσχημο και το άσχημο σε πανέμορφο. Με αποτέλεσμα…οι δικοί μου να βλέπουν τη μύτη τους να φυτρώνει στο αριστερό τους μάγουλο, το δε πηγούνι τους διπλασιασμένο να φεύγει κάπου στην άκρη και χαχάνιζαν…κι εγώ; εγώ να θαυμάζω μια γυναίκα εκθαμβωτικής ομορφιάς, που παρόμοιά της δεν είχα αντικρύσει ποτέ στη ζωή μου. Ήταν θαύμα της φύσης, η αρμονία της ομορφιάς, της κομψότητας και του έρωτα!Μείον στο μείον μας δίνει συν!

Την παραμόρφωση-διαστρέβλωση του... Anton Chekhov διέπραξε η JamanFou, ευρισκόμενη υπό την επήρεια του οίνου της χριστουγεννιάτικης φαγοποσίας. Τον Chekhov, αυτοπροσώπως, διαβάστε τον εδώ. Σίγουρα θα ανακαλύψετε έναν …άλλον άνθρωπο με άλλο κείμενο, ευτυχώς μικρό και ευέλικτο.

Ιωάννα Έπεα Πτερέοντα

Merry Crisis and a Happy New Fear!

Ο Γιώργος Πήττας

Γράφει από τη Λευκωσία

Δείτε το ιστολόγιο του: Politispittas

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

*

MERRY CRISIS AND A HAPPY NEW FEAR!!!

Το διάβασα, στο εξαιρετικό Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα του Στέλιου Κούλογλου και των συνεργατών του. Το συγκεκριμένο, το υπογράφει η κα Ελεθερία Αλαβάνου.

Καλή ξεκούραση, Υγεία και Δύναμη σε Όλους

Politispittas

Season's Greetings from Corfu, Greece

Η Νατάσσα Φωκιανίδου
Γράφει από Κέρκυρα
Δείτε τις ιστοσελίδες της: Faraona, Faraona1, Faranona2

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

MERRY CHRISTMAS

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΥΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Faraona, Faraona1, Faraona2

Δύσκολοι καιροί... για Άγιες Νύχτες

Η Ιωάννα

Γράφει από την Αθήνα
Epea-if

Δύσκολοι καιροί για Άγιες Νύχτες· με τα παιδιά στους δρόμους να διεκδικούν το μέλλον τους, και τους μεγάλους… μα αυτοί έχουν ήδη γράψει τόσα πολλά και πράττουν τόσα λίγα. Ή μήπως έπραξαν, μη συνειδητοποιώντας πως οι συνέπειες των ατομικών τους πράξεων κρατάνε χρόνια ενώ θα έπρεπε να ξέρουν τι κόσμο θα αφήσουν στην 5η γενιά!

Δύσκολοι καιροί για Άγιες Νύχτες· γι αυτό, Έχε το νου σου στο παιδί…Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα…Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!

Δύσκολοι καιροί για Άγιες Νύχτες· μα θα ήθελα να γράψω για... την Άγια Νύχτα! τη μοναδική Άγια Νύχτα, αυτήν που γνωρίσαμε απ' τα γεννοφάσκια μας. Αυτήν που όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε σιγοψιθυρίσει. Πόσοι όμως γνωρίζουν την ιστορία της; Ιδού, λοιπόν:

Stille Nacht! - Άγια Νύχτα! - Silent Νight! ...

Στίχοι: Josef Mohr [περίπου 1816-1818]Μουσική:

Franz Xaver Gruber [περίπου 1820]

Stille Nacht! Heilige Nacht!

Alles schläft; einsam wacht

Nur das traute [[hoch]] heilige Paar.

Holder Knab im lockigten Haar,

Schlafe in himmlischer Ruh!

Schlafe in himmlischer Ruh!

Παραμονή Χριστουγέννων του 1818 στο Oberndorf, ένα γραφικό χωριουδάκι κάπου στο Salzburg της Αυστρίας γενέτειρα του Mozart, οι πιστοί παρακολουθούν τη λειτουργία. Ξαφνικά χαλάει το μοναδικό όργανο της εκκλησίας, κι ο εφημέριος Joseph Mohr αναρωτιέται πώς θα κάνει τη λειτουργία της γέννησης την επόμενη νύχτα. Μαζί με τον Franz Gruber - δάσκαλο του χωριού και οργανίστα της εκκλησίας - προσπαθούν να βρουν μια λύση. Ο Gruber παίζει κιθάρα εξίσου καλά κι έτσι αποφασίζουν να γράψουν ένα τραγούδι για να το ψάλλουν μαζί το επόμενο βράδυ.

Ο πατέρας Mohr αντικρίζοντας τα χιονισμένα σπίτια και έλατα του μικρού χωριού, φαντάστηκε πως, κάπως έτσι θα ήταν κι η νύχτα εκείνη στη Βηθλεέμ... Εμπνεύστηκε, λοιπόν, τους στίχους του τραγουδιού, που λίγο αργότερα θα κατακτούσε ολόκληρο τον κόσμο… Δίνει τους στίχους στον Gruber κι αυτός με τη σειρά του συνθέτει τις πρώτες του νότες. Με το ξημέρωμα, το τραγούδι ήταν έτοιμο…

Ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου του 1818 στην μικρή εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Oberndorf, μετά το Ευαγγέλιο του Αποστόλου Λουκά, που αναφέρεται στη γέννηση, ο πατέρας Joseph Mohr πλησιάζει τον Franz Gruber και με συνοδεία την κιθάρα αρχίζουν να ψέλνουν την Άγια Νύχτα…

Την παγερή σιωπή στο ακροατήριο ακολούθησε μια γλυκιά γυναικεία φωνή που επανέλαβε κατανυχτικά τη μελωδία· και μετά κι άλλη, κι άλλη, ώσπου όλοι μαζί οι πιστοί έψαλαν πολλές φορές το χριστουγεννιάτικο τραγούδι που γεννήθηκε κάτω από αυτές τις παράξενες συνθήκες…

Σε λίγες μέρες φτάνει στο Oberndorf ο διάσημος τεχνίτης Μαουράχερ για να επισκευάσει το εκκλησιαστικό όργανο. Μαθαίνει για τον ύμνο, ζητά να το ακούσει και ενθουσιάζεται τόσο πολύ που υπόσχεται να το κάνει γνωστό σε όλες τις μεγάλες πόλεις... Έτσι, η μελωδία πέρασε σε όλη την Αυστρία και Γερμανία για να φτάσει στα πέρατα του κόσμου.

Πολλοί μεγάλοι μουσουργοί ασχολήθηκαν με το τραγούδι και όλοι συμφώνησαν ότι η μελωδία του είναι τόσο δυνατή, που με το πρώτο της άκουσμα καταφέρνει να ξυπνήσει στις ανθρώπινες καρδιές συναισθήματα θρησκευτικότητας και χριστιανικής αδελφοσύνης.
Με τον καιρό τα ονόματα των δημιουργών ξεχάστηκαν και η πρώτη έκδοση του τραγουδιού που έγινε το 1840 είχε την ένδειξη ‘άγνωστος συνθέτης’.

Ωστόσο, η ιστορία αυτή είναι πηγή κάποιων διαφωνιών. Η παράδοση προτιμά τους Mohr και Gruber να γράφουν τον ύμνο έτσι όπως περιγράφηκε πιο πάνω, με κάποιες παραλλαγές ως προς την ...σιωπή του εκκλησιαστικού οργάνου· λέγεται ότι σκούριασε, ή ότι ποντίκι μάσησε ζωτικά του μέρη. Πρόσφατα στοιχεία, όμως, δείχνουν ότι η παραπάνω ιστορία είνα μόνο λαϊκή παράδοση. Ένα παλαιό χειρόγραφο που έχει ανακαλυφθεί παρουσιάζει ότι ο Franz Gruber έγραψε τη μουσική 2-4 έτη αφότου ο Mohr έγραψε τους στίχους.

Οποιαδήποτε κι αν είναι η αλήθεια, αυτό το Χριστουγεννιάτικο τραγούδι έχει γίνει παγκοσμίως δημοφιλές για τόσα χρόνια και κλασικό στο είδος του.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Epea-if

Τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων

Η Μερόπη
Γράφει από την Αθήνα
Δείτε το ιστολόγιο της:

Meropbird

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Κοντεύουν Χριστούγεννα και ακόμα το σπίτι μου δεν έχει πάρει γιορτινή μορφή. Γύρισα χθες βράδυ αργά από μια επαρχιακή πόλη, όπου με οδήγησαν επαγγελματικοί λόγοι και πήγα κατευθείαν στο κρεβάτι μου. Σήμερα το πρωί που ξύπνησα σκεφτόμουνα από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Είναι και το μελαγχολικό κλίμα των ημερών που δεν μου άφησε καμιά όρεξη για εορταστικό διάκοσμο. Κάτι όμως πρέπει να στολίσω, έτσι για το καλό. Έστω ένα μικρό ψεύτικο δεντράκι. Ψεύτικό;;; Ναι ψεύτικο. Και τότε το μυαλό μου τρέχει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο των παιδικών μου χρόνων. Τότε στον Καραβά της Κερύνειας…

Πάνε πολλά χρόνια πια που άφησα πίσω μου τα παιδικά μου χρόνια, αλλά πάντα θυμάμαι τη χαρά και την προσμονή που ένιωθα, ενόψει των Χριστουγέννων. Τι ήταν για μένα τότε τα Χριστούγεννα?? Ήταν «η αλλαγή στη ρουτίνα, η τρέλα στο μεσοχείμωνο, τα μυστικά κι οι αγκαλιές, οι χαρούμενες οικογενειακές συνάξεις, οι συναντήσεις με εξαδέλφια που κατοικούσαν μακριά και τέλος οι κάρτες από φίλους που είχαν χαθεί …".

Γύρω στη γιορτή του Αγίου Σπυρίδωνα πηγαίναμε στο βουνό για να διαλέξουμε και να κόψουμε το δέντρο που θα στολίζαμε. Βλέπετε το χωριό μας απλωνόταν μεταξύ βουνού και θάλασσας!! Κόβαμε λοιπόν το δεντράκι μας, πεύκο, κατά προτίμηση, καμιά φορά και κυπαρίσσι και γυρίζαμε χαρούμενοι στο σπίτι. Το στολίζαμε με μπάλες, μπαλόνια (φούσκες λέμε τα μπαλόνια στην Κύπρο), χάρτινους Άη Βασίληδες κλπ. Στο τέλος τυλίγαμε όλο το δέντρο με ένα λεπτό βαμβάκι (βλ. τη φωτογραφία πάνω, όπου η μικρή Μερόπη φαίνεται τόσο ευτυχισμένη!). Τα λαμπάκια δεν υπήρχαν τότε, ήρθαν αργότερα. Η μαμά μου και η γιαγιά, που έμενε δίπλα από το σπίτι μας, ετοίμαζαν τα χριστουγεννιάτικα γλυκά, δηλαδή τα «δάχτυλα» (κάτι σαν τις δίπλες γεμιστές όμως με αμύγδαλο) και τους κουραμπιέδες. Τα μελομακάρονα δεν τα συνηθίζαμε στην Κύπρο τότε, τα τελευταία χρόνια ήρθαν. Επίσης ζύμωναν και έψηναν στο χωριάτικο φούρνο της γιαγιάς τα χριστόψωμα, καθώς και κουλούρια σε διάφορα σχήματα. Όλες αυτές οι προετοιμασίες ήταν για μας τα παιδιά μια χαρούμενη γιορτή.

Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων πηγαίναμε στην Εκκλησία. Τότε για μας η Εκκλησία ήταν χαρά. Χαρά και το εορταστικό τραπέζι, όταν γυρίζαμε και τρώγαμε τη ζεστή κοτόσουπα αυγολέμονο που είχε ετοιμάσει από νωρίς η μαμά. Η πιο μεγάλη χαρά όμως ήταν, όταν τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων μαζευόμασταν σε κοινό εορταστικό γεύμα όλοι οι συγγενείς από το σόι του πατέρα μου. Βλέπετε το πατρικό μου σπίτι βρισκόταν στον Καραβά, στο χωριό της μητέρας μου και με τους συγγενείς από το μητρικό σόι συναντιόμαστε όλο το χρόνο. Τα αδέλφια όμως του πατέρα μου ήταν διασκορπισμένα σε όλη την Κύπρο. Η θεία Ευτυχία κατοικούσε στη Λευκωσία, ο θείος Κυριάκος στο Μπέλλα Πάις (στο χωριό του πατέρα μου), ο θείος Κώστας στην Αμμόχωστο. Έτσι κάθε 26 του Δεκέμβρη μαζευόμαστε πότε στον Καραβά, πότε στη Λευκωσία, πότε στο Μπέλλα Πάις και πότε στην Αμμόχωστο. Εκεί να δείτε χαρές με τους θείους και τα εξαδέλφια, ιδίως τα τελευταία!!!! Οι αγκαλιές και τα μυστικά που αναφέρω παραπάνω έδιναν και έπαιρναν. Σε μια τέτοια οικογενειακή σύναξη αποκαλύψαμε, άκαρδα θα έλεγα, στα αθώα 4 εξαδέλφια μας από την Αμμόχωστο ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης και ότι οι γονείς μας βάζουν τα δώρα κάτω από το δέντρο. Εκεί να δεις κλάμα και οδυρμός!!! Το πήραν πολύ βαριά. Αυτή η οικογενειακή συνήθεια της οικογενειακής σύναξης εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Κάθε χρόνο όμως μετράμε απουσίες… Έφυγε για πάντα ο θείος Κυριάκος, ο θείος Χαρίλαος (άντρας της θείας Ευτυχίας), η θεία Ερμιόνη (γυναίκα του θείου Κώστα), ο Παύλος (άντρας της εξαδέλφης μου της Ανθούλας)…

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μαζευόμασταν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού (από την πλευρά της μητέρας μου). Εκεί γύρω από το τζάκι, μικροί και μεγάλοι ρίχναμε φύλλα χλωρής ελιάς στη φωτιά για να μαντέψουμε αν κάποια πρόσωπα μας αγαπούσαν. Την ώρα που ρίχναμε την ελιά στα κάρβουνα λέγαμε τα παρακάτω λόγια: «Αη-Βασίλη Βασιλιά που περπατάς τζιαι καλαντάς, δείξε τζιαι φανέρωσε αν μ’ αγαπά ο Τάδε» (το όνομα το λέγαμε από μέσα μας για να γλυτώσουμε τα πειράγματα). Αν το φύλλο της ελιάς πεταγόταν με κρότο, σημαίνει πως μας αγαπούσε ο «Τάδε» και εκεί να δεις χαρά!! Αν όμως δεν ακουγόταν κανένας κρότος και η ελιά καιγόταν επικρατούσε κατήφεια….. Τέτοιοι απλοϊκοί ήταν τότε οι καημοί της αγάπης. Χα χα χα! Για τα έθιμα των Φώτων επιφυλάσσομαι να γράψω μια νέα ανάρτηση (έτσι για να έχω να γράφω).

Δυστυχώς χρόνο με το χρόνο ξεχάσαμε ότι «Τα Χριστούγεννα δεν είναι Χριστούγεννα, αν δεν τα χαιρόμαστε σαν παιδιά με λίγη λαιμαργία, λίγες ανοησίες, πολλές εκπλήξεις και πολλή πολλή αγάπη». Τα βάρη της ζωής απομάκρυναν πολύ τη χαρά των παιδικών μας χρόνων. Ίσως το μόνο που έμεινε από αυτές τις μέρες είναι η λαιμαργία…

Η φωτογραφία αυτή είναι από μια Χριστουγεννιάτικη οικογενειακή Σύναξη. Στην αγκαλιά του παππού είναι η Μερόπη (στη μέση), μια από τις αδελφές μου (δεξιά) και η εξαδέλφη μου η Μερόπη (αριστερά). Ο παππούς είναι αυτός, που, όπως γράφω σε προηγούμενη ανάρτηση μου, πίστευε ότι ο πατέρας μου έγινε δάσκαλος από τεμπελιά!!!
----------------------------
Προσθήκη: Κατόπιν παρακλήσεως του καλού μου @φίλου και παλιού συμφοιτητή Side21 γράφω τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα της Κύπρου. Όπως θα δείτε, μοιάζουν αρκετά με τα Ελλαδίτικα κάλαντα, αλλά δεν είναι εντελώς όμοια. Υπάρχουν διαφορές που αξίζει να τις παρατηρήσετε.

Καλήν εσπέραν άρχοντες τζι’ αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη Θεία Γέννηση να πω στ’αρχοντικό σας
Χριστός γεννιέται σήμερα στης Βηθλεέμ την πόλιν
οι ουρανοί αγάλλονται μαζί τζι’ η φύσις όλη.
Γεννιέται μες στο σπήλαιον στη φάτνη των αλόγων,
Ο Βασιλιάς των ουρανών τζι’ ο πλάστης υμών όλων.
Αντζιέλοι εις τον ουρανόν ψάλλουν το «εν υψίστοις»,
Τζιαι κάτω φανερώννεται εις του βοσκούς ο Κτίστης.
Που την Περσίαν έρκουνται τρεις μάγοι με τα δώρα,
Έναν αστέριν λαμπερόν τους οδηγά στη χώραν.
Γονατιστοί τον προσκυνούν τζιαι δώρα του χαρίζουν
Σμύρνα, χρυσόν τζιαι λίβανον, Θεόν τον ευφημίζουν.
Χριστιανοί σας είπαμεν ούλλην την ιστορίαν,
του Ιησού μας του Χριστού την γένναν την αγίαν.
Δώστε τζιαι για τον κόπον μας ό,τι είν’ ο ορισμός σας
τζιαι ο Θεός μας ο Χριστός ναν πάντα βοηθός σας.
Χρόνια πολλά να ζήσετε να’ στε ευτυχισμένοι
Τζιαι στο κορμίν τζιαι στην ψυσιήν*
να’ σαστιν πλουτισμένοι.
-------------------
*ψυσιή = ψυχή

Meropbird

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα

Αυτά τα διαφορετικά Χριστούγεννα, ας είναι η σκεψη μας και στη μητέρα του Αλέξη, ας πούμε στους ανθρώπους γύρω μας πόσο πολύ τους αγαπάμε, ας ζητήσουμε συγνμη απ΄όσους πληγώσαμε, ας κάνουμε μια προσευχή για όλα τα παιδιά χωρίς παιγνίδια, κι όπως λεει το σημερινό τραγουδάκι, ας πάμε μέχρι την άκρη των ονείρων μας...

Εύχομαι απο καρδιάς σε όλους Ειρηνικά κι Ευτυχισμένα Χριστουγέννα!!

Αδαμαντία Adacamino

Καλά Χριστούγεννα

Tις επόμενες μέρες να γλυκάνει η καρδιά μας, να σκεφτούμε περισσότερο τους δικούς μας ανθρώπους και τους μικρούς Αλέξηδες της διπλανής πόρτας..

Ότι καλύτερο για τα παιδιά όλου του κόσμου..

Και η ευχή : όλοι μας να νιώθουμε πάντα παιδιά και να βλέπουμε το κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια... τότε μόνο ίσως να γίνει καλύτερος..

Υγεία, αγάπη και οτι καλύτερο εύχομαι...

Πολλά φιλιά με την αγάπη μου!

roadartist.blogspot.com

-- «Το μίσος δεν μπορεί να καταπολεμήσει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό». Martin Luther King JR--- «Tο μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα». Mαχάτμα Γκάντι.

Αιγαιο-γραφίες του Λάζαρου Μαύρου

Ζωγραφικές απόπειρες του δημοσιογράφου Λάζαρου Μαύρου


Την Παρασκευή το βράδυ 19.12.2008 στο Μέγαρο 'ΔΙΑΣ" έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης έργων του δημοσιογράφου Λάζαρου Μαύρου. Τα εγκαίνια τέλεσε ο Πρόεδρος του Συγκροτήματος ΄ΔΙΑΣ" και του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού 'ΣΙΓΜΑ' κ. Κώστας Χατζηκωστής.

Ο Λάζαρος Μαύρος εξέπληξε ευχάριστα τους παρευρισκομένους με τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες και τις όμορφες πινελιές του, επηρεασμένες από το πανέμορφο Αιγαίο.

Πινελιές γεμάτες χρώματα και φως.

Η δημοσιογράφος και εκπαιδευτικός, σύζυγος του Λάζαρου Μαύρου κυρία Μαρία Σφέτσου.

Ελληνικά αγαπημένα τοπία του Πελάγου...

Η γοητευτική θυγατέρα του Λάζαρου και της Μαρίας, Μαρίνα Μαύρου αποθανατίζει ευχάριστες στιγμές.

Ο κ. Κώστας Χατζηκωστής στο βήμα.

Η Μαρίνα Μαύρου με τον κ. Κώστα Χατζηκωστή.

Ο κ. Κώστας Χατζηκωστής ο οποίος μίλησε για το έργο του καλλιτέχνη.

Σε ευχάριστες στιγμές της εκδήλωσης, σε πρώτο πλάνο ο Άντης Χατζηκωστής.

Έργα γεμάτα αγάπη για το Αιγαίο από τον Λάζαρο Μαύρο.

Κώστας Χατζηκωστής, Λάζαρος Μαύρος, Παντελής Κούρος, πρώην Υφυπουργός παρά τω Προέδρω.

Σε μια ευχάριστη στιγμή με την κυρία Τούλα Χατζηκωστή στο μέσο.

Ντίνος Μενελάου, Άντης Χατζηκωστής, Σάββας Ηλιοφώτου, δήμαρχος Στροβόλου και Σάββας Ιακωβίδης.

Ζαχαρίας Κυριάκου και Τούλα Χατζηκωστή.

Πόπη Νικολαΐδου, Ζαχαρίας Κυριάκου και Τούλα Χατζηκωστή.

Μάνθος Μαυρομμάτης, πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρείου και η βουλευτής Ελένη Θεοχάρους.

Βάσος Λυσσαρίδης, επίτιμος πρόεδρος ΕΔΕΚ, Παντελής Κούρος, πρώην υφυπουργός, Ανδρέας Καννάουρος, πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Κύπρου και Χρίστος Ρούσος.

Φοίβος Νικολαΐδης, Τάκης Χατζηγεωργίου, βουλευτής και Λάζαρος Μαύρος.

Ελένη Θεοχάρους, βουλευτής, Τάκης Χατζηγεωργίου, βουλευτής, Κώστας Γουλιάμος ακαδημαϊκός, Λάζαρος Μαύρος και Πόπη Νικολαΐδου, εκπαιδευτικός.

Ανδρέας Χατζημάρκου, διευθυντής 'ΔΙΑ", Λευτέρης Χριστοφόρου, βουλευτής και Σάββας Ηλιοφώτου, δήμαρχος Στροβόλου.

Στέλλα Κυριακίδου, βουλευτής και Παντελής Κούρος, πρώην υφυπουργός.

Ο πρόεδρος της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Σταύρος Κρεμμός.

Ουράνιος Ιωαννίδης, πρώην υπουργός, Παντελής Κούρος, πρώην υφυπουργός, Αβέρωφ Νεοφύτου, βουλευτής και Χριστόδουλος Χριστοδούλου, πρώην υπουργός και διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου.

Οι εκπαιδευτικοί Πόπη Νικολαΐδου και Δημήτρης Ταλιαδώρος.

Ελένη Φωκά, Πόπη Νικολαΐδου και Ανδρέας Κελέσης.

Νίκος Κουτσού, βουλευτής και Χριστόδουλος Χριστοδούλου, πρώην υπουργός.

Ο σκιτσογράφος Πέτρος Παπαπέτρου (Πιν), Φοίβος Νικολαΐδης και Μάνθρος Μαυρομμάτης, πρόεδρος ΚΕΒΕ.

Ο δημοσιογράφος Σάββας Ιακωβίδης.

Η Μαρία Σφέτσου.

Ζωγραφικές 'αποδράσεις' του Λάζαρου Μαύρου.