Wednesday, January 5, 2011

Δέκα Στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ

Ο κορυφαίος Αμερικανός γλωσσολόγος, κοινωνιολόγος και φιλόσοφος, Νόαμ Τσόμσκυ συνέταξε μία λίστα με τις δέκα στρατηγικές χειραγώγησης από τα ΜΜΕ...
1. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής
Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να..... ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι… εμένα μου θυμίζει τη χαμηλού επιπέδου τηλεοπτική πραγματικότητα και την πνευματική αποχαύνωση που προσφέρει το χαζοκούτι. Μου θυμίζει επίσης αποκαλύψεις και εξιχνιάσεις τρομοκρατικών οργανώσεων και ενεργειών… Μου θυμίζει καθοδήγηση της κοινής γνώμης σε συγκεκριμένα θέματα για μακρό διάστημα και παράλληλη αποσιώπηση άλλων

2. Δημιουργία προβλημάτων και μετά προσφορά λύσεων
Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

Μου θυμίζει τον προβοκατόρικο τρόπο που η ασφάλεια και η αστυνομία προκαλεί επεισόδια και μπάχαλα προκειμένου να διαλύσει μια πορεία… η όξυνση της βίας από πλευράς του κράτους προκειμένου να εξωθήσει ανθρώπους σε βίαιες ενέργειες και μετά να έρθει να σερβίρει ακόμα περισσότερη ασφάλεια με λιγότερη ελευθερία με σκοπό να περιορίσει όχι μόνο αυτούς που προβάλλουν αντίσταση αλλά και αυτούς που ενδεχόμενα θα ήθελαν να ακολουθήσουν τους άλλους…
3. Η στρατηγική της σταδιακής εφαρμογής
Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο, λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

Μου θυμίζει τον τρόπο που το κράτος «χτυπά» τις διάφορες κοινωνικές ομάδες… ξεκίνησε με τους δημόσιους υπαλλήλους, με τρόπο που οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ή ορθότερα κάποιοι από αυτούς χαιρέκακα πανηγύριζαν κατά μία έννοια με μια αίσθηση “δικαιοσύνης” απατηλής που οι εξασφαλισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι υφίστανται περικοπές κτλ και που πλέον μπορεί να βρεθούν σε καθεστώς ανασφάλειας όπως και οι ιδιωτικοί. “Το χρέος είναι δημόσιο έλεγαν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι…” “τις δαπάνες του κράτους θα μειώσουμε, άρα δε χρειάζεται να πειράξουμε τους ιδιωτικούς υπαλλήλους διαλαλούσαν…” κάποιοι το έφαγαν το παραμύθι.

Μου θυμίζει την τακτική του κράτους να διχάζει τους πολίτες και τις εργασιακές ομάδες και κλάδους, χτυπώντας τους έναν ένα προκειμένου να μην αντιδράσουν όλοι μαζί.

Μου θυμίζει τη σταδιακή εφαρμογή επίσης μέτρων ακόμα και αυτών που αφορούν στον ίδιο εργασιακό κλάδο ή κοινωνική ομάδα. Δε θα γίνει αύξηση φπα έλεγε διαρρηγνύοντας τα ιμάτια του ο υπουργός οικονομικών από τηλεοπτικό παράθυρο σε τηλεοπτικό παράθυρο. Δε θα χρειαστούν νέα μέτρα… δε θα πάμε σε επιμήκυνση του χρέους… μήνα με το μήνα έρχονται και νέα μέτρα πιο επώδυνα… Δεν είναι τυχαίο το σταδιακό της εφαρμογής. Βασίζεται στη λογική του να επιβάλει μέτρα τόσο επώδυνα αλλά και ανεκτά μέχρι του σημείου που η πλειοψηφία του κόσμου δε θα αντιδράσει…

4. Η στρατηγική της αναβολής
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

Μου θυμίζει τα εκβιαστικά διλήμματα όλων των πρωθυπουργών που εγώ τουλάχιστον θυμάμαι και έχω ζήσει… στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο αναγκαίες-επωδυνες λύσεις ή το χάος… Από εποχή Μητσοτάκη Σημίτη μέχρι περίοδο Καραμανλή και Παπανδρέου…
5. Απεύθυνση λόγου στο κοινό σαν αυτό να είναι στην παιδική ηλικία

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος. Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους). Και ούτε καν παιδική ηλικία…

6. Πολύ περισσότερη χρήση του συναισθήματος παρά της λογικής
Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

Στην Ελλάδα οι εκάστοτε εξουσίες και πολιτικοί ήξεραν πάντοτε πώς να απευθύνονται στο θυμικό του Έλληνα… είχαν ανάγκη οι έλληνες από τον σοβαρό και μετρημένο πρωθυπουργό, τους πλάσαραν τον τεχνοκράτη-πανεπιστημιακο Σημίτη, ήθελαν τάξη και ηθική… του πουλούσαν σεμνότητα και ταπεινότητα… και μακεδονική λεβεντιά… ναι καλά καταλάβατε για τον μπουχέσα τον Κωστάκη μιλάω…

7. Η διατήρηση του κοινού στην άγνοια και στη μετριότητα
Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Μέσα Μαζικής εξαπάτησης και εξημέρωσης… Υπουργείο Υπνοπαιδείας και Θρησκευμάτων…

8. Ενθάρρυνση του κοινού να είναι ικανοποιημένο με τη μετριότητα
Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος… Το lifestyle κάνει θαύματα… τα μηδενικά τα κάνει νούμερα…
9. Ενίσχυση αυτοενοχής
Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους. Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

Για το νούμερο 9 δε θα έπρεπε να γράψω τίποτα αλλά να βάλω από κάτω μια φωτό με το παχουλό αγόρι…ναι καλά καταλάβατε… για τον εγγονό του δικτάτορα πάγκαλου ομιλώ.

Για αυτόν που δήλωσε ότι μαζί τα φάγαμε προκειμένου να δημιουργήσει αυτό το αίσθημα αυτο/συνενοχής στην κοινωνία και ευθύνης ώστε να αποδεχτεί χωρίς αντίσταση και αδιαμαρτύρητα τα επώδυνα τιμωρητικά μέτρα
10. Το σύστημα γνωρίζει τα άτομα καλύτερα απ’ ό,τι αυτά γνωρίζουν τους εαυτούς τους
Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Το σύστημα εκπαιδεύει τα άτομα… συλλέγει προσωπικά δεδομένα από παντού… κατασκευάζει ανάγκες… κατασκευάζει πρότυπα, προφίλ… άλλωστε και σε συντηρητικές κοινωνίες ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι κομμάτι του συστήματος…

11 comments:

zeidoron dtsoukas said...

Καλημέρα αγαπητέ Φοίβο,πολύ καλό κι αποκαλυπτικό.
Με την άδειά σου θα το αναδημοσιεύσω.

Sulo Heinola said...

Mielenkiintoisia kysymyksiä. Olen aina kunnioittanut Kreikkalaista rehellisyyttä ja pitkää sivistystä.
Mutta kyllä se tämä EU ja pankkiirit vähän sekoittaa.

Dinos-Art said...

Γκαιμπελικές τακτικές.
Καλημέρα.

jf said...

Ωραία... μου συμπλήρωσες τα στοιχεία μιας παλιότερής μου ανάρτησης που περιελάμβανε μόνο τις 5 κυριότερες μεθόδους των Spin Doctors

Καλή φώτιση νάχουμε καθότι των Φώτων σήμερα... :)

osr said...

το κείμενο αυτό ΔΕΝ είναι του Chomsky

το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ

http://www.syti.net/Manipulations.html το 2002

αντιγράφω αυτούσιο το κείμενο από την ιστοσελίδα που το επισημαίνει:

http://inconue.wordpress.com/2010/12/31/%C2%ABdix-strategies-de-manipulation-de-masses%C2%BB-faussement-attribues-a-chomsky/

Το κείμενο «Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» κυκλοφορεί μαζικά από το καλοκαίρι, γράφει ο Jean Bricmont, (στα ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά κλπ κλπ -μας έφτασε στα μέσα του Δεκέμβρη και στην Ελλάδα)- και αποδίδεται στον Noam Chomsky. Λόγω του κειμένου αυτού, τα «επίσημα» μήντια κριτικάρουν ήδη τον Chomsky ως «οπαδό των θεωριών της παγκόσμιας συνωμοσίας» ή της «παγκόσμιας κυριαρχίας των illuminati »….
Ειδικά η 10η στρατηγική, λέει πως το «σύστημα» γνωρίζει πολύ καλύτερα τα άτομα απ’όσο τα ίδια τα άτομα γνωρίζουν τον εαυτό τους κλπ κλπ με αποτέλεσμα το «σύστημα» να είναι σε θέση να ελέγχει τα άτομα περισσότερο απ’όσο τα ίδια μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους…
Το κείμενο μου φάνηκε (λέει ο Bricmont) ότι υπεραπλουστεύει και διαστρεβλώνει την σκέψη του Chomsky, και μια που δεν έβρισκα το αγγλικό πρωτότυπο και για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο. Ιδού η απάντησή του: «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά. Προσωπικά δεν έχω κάνει τέτοια λίστα, δεν έγραψα κάτι τέτοιο κι ούτε το δημοσίευσα στο internet. Υποθέτω ότι όποιος το έκανε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ερμηνείες των όσων έχω γράψει εδώ κι εκεί, αλλά σε καμία περίπτωση, ούτε υπ’αυτή την διατύπωση, ούτε υπό μορφή λίστας».
Η προφανής επιτυχία αυτού του κειμένου, δείχνει ξεκάθαρα την παρανόηση της σκέψης του Chomsky σχετικά με την «χειραγώγηση», τόσο εκ μέρους μερίδας υποστηρικτών του, όσο και εκ μέρους των πολέμιών του. Ο Chomsky και ο Ed Herman, που έχουν γράψει το Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media (1988) [που είκοσι χρόνια αργότερα μεταφράστηκε και στα γαλλικά ως: La fabrique du consentement (εκδ. Agone, 2008)], ενώ το 1992 γυρίστηκε το ντοκυμανταίρ: Manufacturing Consent: Noam Chomsky and the Media , πουθενά δεν υπονοούν πως κάπου υπάρχει μια κρυφή οργάνωση που «χειραγωγεί τις μάζες».

osr said...

Αποδεικνύουν ότι υπάρχουν μια σειρά φίλτρα, που συνδέονται με το ότι τα μήντια έχουν σχέσεις με ιδιωτικά συμφέροντα, διαφήμιση και δράση ομάδων πίεσης κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η θεώρηση του κόσμου που διακινούν τα μήντια να είναι εξαιρετικά στρεβλή, στήνοντας μια διαδικασία περισσότερο παρά ασχολούμενα με το αντικείμενο. Αυτά λέει ο Bricmont.
Εδώ αρχίζει το δικό μου το ψάξιμο: τίνος είναι λοιπόν το κείμενο;
Όταν μου πρωτοήρθε μέσω συνδρομής που έχω σε μια από τις γαλλικές ιστοσελίδες εναλλακτικής ενημέρωσης, μου έκανε πολύ εντύπωση το “λαϊκίστικο” ας πούμε του πράγματος και ο απλοϊκός δεκάλογος-συνταγή: σκανάροντας το internet (και επειδή το πρωτότυπο ήταν στα γαλλικά, δεν χρειάστηκε να ρισκάρω μεταφράσεις) βρήκα την πηγή, την οποία εκείνοι που το πρωτοδημοσίευσαν δεν μπήκαν στον κόπο να διασταυρώσουν… Δέκα μέρες αργότερα, η ίδια ιστοσελίδα επανήλθε και δημοσίευσε διάψευση, ενώ το ένα μετά το άλλο άρχισαν όλο και περισσότερα blog να διαψεύδουν. Στα μέσα Δεκεμβρίου του 2010, μεταφράζεται στα ελληνικά και αναρτάται σε πολλά ‘βλόγια’, οι αναρτήσεις πολλαπλασιάζονται εκθετικά, έως παροξυσμού, με πολλά “αστέρια like” και χρυσούς σκούφους στα “top 100“. Μετ’ού πολύ, αρχίζει και ο κατακλυσμός των e-mail. Όσο νάναι, έναν ίλιγγο τον παθαίνεις. Σε δυό-τρεις αποστολείς μου απάντησα, με περίπου αυτούσιο το κείμενο που βλέπετε εδώ….
Εν τέλει, τίνος είναι (βρε γυναίκα) το κείμενο; Το κείμενο λοιπόν γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο: sytinet. Για τον συγκεκριμένο”αναρχο-κυβερνο-δεν ξέρω τι” ιστότοπο, θα προτιμούσα να σχηματίζατε μόνοι σας άποψη, από την εικόνα και μόνο, ανοίγοντας τα τρία link που προηγούνται και βρίσκονται σ’αυτή εδώ την ίδια παράγραφο. Στην ίδια σελίδα θα βρείτε κι άλλα πολλά και διάφορα, στα αγγλικά (Silent weapons for quiet wars -Μάιος 1979), γαλλικά ( La fin programmée de la démocratie , Les projets des Maitres du Monde), ιταλικά, γερμανικά.
• Πολυάριθμα blog ανακάλεσαν ήδη και διόρθωσαν την προέλευση του κειμένου.
Πρώτη πηγή:

Στρατευμένη Εφημερίδα Εναλλακτικής Ενημέρωσης, 11 Οκτωβρίου 2010 ('κλικ' για να πάτε στο πρωτότυπο)



.
.
.
.
.
.
Δεύτερη πηγή:

Η παρωδία του Chomsky : Ανατομία ενός ψευδο-κειμένου του Noam Chomsky(από τον Ελευθεριακό Κόσμο, την εβδομαδιαία εφημερίδα της Αναρχικής Ομοσπονδίας). κλικ για ν'άνοιξετε το link. Εάν επιμείνετε θα το μεταφράσω !



Τις υπόλοιπες θα τις βρείτε ανοίγοντας μία-μία τις λέξεις-links της φράσης : “Πολυάριθμα blog ανακάλεσαν ήδη και διόρθωσαν την προέλευση του κειμένου “.

Arionas said...

Καλή η τοποθέτηση, αλλά πάλι όμως το σύστημα το δημιουργούν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αυτοί που το εμπνέονται κι εκείνοι που το στηρίζουν. Το σύστημα αλλάζει μόνο όταν αλλάξουν οι άνθρωποι. Όταν οι ίδιοι καταλάβουν ότι τους είναι άχρηστο πλέον ένα τέτοιο σύστημα και χρειάζονται ένα ανώτερο, αξιοπρεπέστερο, ορθότερο.

mystery girl said...

Και βέβαια τα ΜΜΕ χειραγωγούν τις μάζες. Ζούμε σε μια εποχή κοινωνικού κομφορισμού, αρκεί μόνο μία ειδηση, έστω και εξωφρενική, να δημοσιευτεί στην τηλεόραση ή σε έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας ακόμα να ακουστεί και στο ραδιόφωνο για να γίνει πιστευτή.
Όλοι φαντάζομαι ότι γνωρίζετε τη φάρσα του Orson Welles το 1938 με την εισβολη των εξωγήινων και το τι επακολούθησε αργότερα.
Τα ΜΜΕ είναι πλέον η 4η εξουσία όπως είναι γνωστό. (θα έγραφα και άλλα, αλλά δε θέλω να κουράζω τους αναγνώστες)
Σας εύχομαι χρόνια πολλά και καλή χρονια.

kariatida62 said...

Καλημέρα Φοίβο και απ'εδώ!
Φυσικό επόμενο ήταν η πολιορκία και άλωση των κάστρων των ΜΜΕ εφ'όσον πάντα αποτελούν την 4η και η μεγαλύτερη για μένα εξουσία!
Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν και αντιστέκονται σθεναρά λειτουργοί-δημοσιογράφοι!
Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχουν αλλά μετριούνται και αυτοί στα δάκτυλα των χεριών μας!

Καλή χρονιά νάχουμε και εύχομαι δύναμη τόση όση χρειάζεται για την αντίσταση των απανταχού "τελευταίων Μοικανών"!

Anonymous said...

Μού επιβεβαίωσε αυτά πού είχα και γω εμπεδώσει για την μεγάλη και πολλές φορές κυρίαρχη δύναμη τών ΜΜΕ.Πάρα πολύ ενδιαφέρον το κείμενο αυτό και πολύ χρήσιμο σε οσους ειχαν ακόμη αμφιβολία για το
εύρος και το μέγεθος αυτής της εξουσίας.
Μπράβο Φοίβο για την ανάδειξη των
λεπτών αυτων πτυχών του ζητήματος
προς γνώση και πληροφόρηση ολων ημών!!!!!!!!

Χάρης Χριστοδουλίδης
Λεμεσός 06.01.2011.

SpIrToKoYto said...

Φοίβο,θα συμφωνήσω απόλυτα με τον osr...
το κείμενο αυτό λανθασμένα - ή εσκεμμένα - αποδόθηκε στον Τσόμσκι,για λόγους που αντιλαμανόμαστε όλοι φαντάζομαι...
Εγώ θα έλεγα οτι πρόκειται για μία συρραφή μεθόδων,οι οποίες εφαρμόζονται εκτός των ΜΜΕ και στο σύγχρονο managment,σε διαφοροποιημένη μορφή ίσως,πλην το ίδιο αποτελεσματική...
τη καλησπέρα μου...-:))