Για την πρόοδο και την εξέλιξη των μαθητών

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Σε όλους τους μαθητές και σε όλες τις μαθήτριες εύχομαι εποικοδομητικό σχολικό έτος. Ενδεικτικώς παραθέτω εισηγήσεις, που εκτιμώ ότι οδηγούν στην πρόοδο και  στην εξέλιξη.

Το κλειδί για την επιτυχία είναι η ορθή ανάγνωση, την οποία την αποκτούμε με τη μελέτη βιβλίων και όχι με τον διαδικτυακό περίπατο στα μέσα ποικίλων αναφορών εφήμερου, πρόσκαιρου και μη γνωσιολογικού χαρακτήρα.

Ανάγνωση σημαίνει ότι διαβάζω με ύφος, αξιοποιώ ορθώς τα σημεία της στίξεως. Γνωρίζω κατανοώ, αξιολογώ, εφαρμόζω, αναλύω, συνθέτω, λαμβάνοντας τον ανθό των  όσων διαβάζω.

Ως πομπός, μιλώ και γράφω με τον ορθό λόγο στην ελληνική γλώσσα. Αξιοποιώ την πλούσια γκάμα της ελληνικής γλώσσας, με εναλλαγή λέξεων, φράσεων, προτάσεων. Μιλώ και γράφω συγκεκριμένα, με ακρίβεια, σαφήνεια, ευκρίνεια, με καθαρότητα στον λόγο. Εφαρμόζω την επιχειρηματολογία και την τεκμηρίωση.

Ως δέκτης παρακολουθώ το κάθε μάθημα, την κάθε οδηγία, με τη δέουσα προσοχή, παίρνω σημειώσεις. Εκφράζω τις απορίες μου με ευγένεια. Όταν μιλώ έχω σοβαρότητα στον λόγο μου. Ποτέ δε βιάζομαι όταν μιλώ. Στον προφορικό μου λόγο εκφράζομαι όπως πρέπει να γράφω, με τον ανάλογο τρόπο και με την ορθή μεθοδολογία, στο ύφος, στην έκφραση.

Εφαρμόζω τους ακόλουθους κώδικες, τους οποίους με την προσωπικότητά μου, ζητώ από όλους να εφαρμόζουν: Συμπεριφοράς, Επικοινωνίας, Μελέτης, Αυτό αξιολόγησης-Αξιολόγησης, με κορυφαίο τον κώδικα Ειλικρίνειας.

Φροντίζω να γράφω μελετώντας και εφαρμόζοντας τους κανόνες ορθογραφίας, γραμματικής, συντακτικού. Χωρίς αυτά τα στοιχεία ο γραπτός λόγος είναι φτωχός και ελλιπής.

Πρέπει να συνηθίσετε να απαντάτε, τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο, εντός του ορθού χρονικού πλαισίου, χωρίς πλατιασμό, δίχως φτωχό λεξιλόγιο, μακριά από επαναλήψεις λέξεων και φράσεων, αναλόγως με τους τύπους των ερωτήσεων-ασκήσεων-θεμάτων.

Όταν μιλάτε ή/και γράφετε, πρέπει να προσαρμόζετε τον λόγο σας στα επιστημονικά ερωτήματα: τι, πώς, πότε, που, ποιος, γιατί και στο κορυφαίο εάν. Το εάν είναι ο δείκτης της έρευνας, της κριτικής και της συγκριτικής ικανότητας.

Στόχος είναι, ως μαθητές και ως μαθήτριες, να αποκτήσετε, μόνοι και μόνες σας, μακριά από ξένες βοήθειες, εξελίσσοντας την προσωπικότητά σας, την ικανότητα να μαθαίνετε πώς να μαθαίνετε, πώς να πράττετε, πώς να συνυπάρχετε, πώς να ζείτε, αυτή η ικανότητα συμβάλλει στην ποιότητα της ζωής.

Οι κοινωνικές δεξιότητες, συνεργασίας, διαλόγου, λειτουργίας στην ομάδα, η εμπλοκή σε σχολικές δράσεις, με εφαρμογή των κωδίκων, ενισχύουν και εμπλουτίζουν τις εμπειρίες και τις ικανότητες διαχείρισης της ζωής.

Η συνεχής μελέτη, με επαναλήψεις κυκλικού χαρακτήρα, δίνει τις δυνατότητες ενίσχυσης των γνώσεων (Επανάληψις μήτηρ της μαθήσεως εστί.)

Η ορθή εμφάνιση και η κατάλληλη ενδυμασία δίνει κύρος και συμβάλλει στην κουλτούρα που πρέπει να αποκτάτε ως επαγγελματίες του μέλλοντος. Μακριά από τα ξενύχτια, από τα ποτά, από τα τσιγάρα, από τα τσιγαριλίκια, από εξαρτησιογόνες ουσίες, από λεγόμενα σκουλαρίκια, από χαλκάδες, από tattoo, από όλα τα συναφή αυτού του είδους, αυτά φθείρουν, εξοντώνουν και αφανίζουν όσους και όσες εξαρτώνται. Μόνο οι παραγωγοί, οι έμποροι, οι μεταπωλητές, οι προστάτες τους κερδίζουν.

Η κουλτούρα του  πρέπει όταν εφαρμόζεται από τις μικρές ηλικίες και από τις ηλικίες της εφηβείας, οδηγεί στην ικανοποίηση των λελογισμένων θέλω στην πορεία της ζωής, αφού το πρέπει όταν προεξέχει, δημιουργεί επιτυχίες, σε αντίθεση με την κυριαρχία του θέλω που οδηγεί σε αποτυχίες και σε συμφορές.

Η μαθητική πορεία αποτελεί τον προκαθορισμένο προπομπό της ζωής, γι` αυτό, κυρίως, χρειάζεται, εκτός όλων των άλλων, ιδιαίτερη προσοχή στους φίλους και στις φίλες (Με καλλιό σου φάε πιε τζαι νηστικός σηκώθου! Πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι!)

Ως προς το θέμα, φίλοι και φίλες, το σημαντικό είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Υπάρχει ειδοποιός διαφορά μεταξύ φιλίας και «φιλίας». Η φιλία για να αποκτήσει θεμέλια χρειάζεται να εφαρμόζονται σταθερά και σταδιακά βήματα εξελικτικής πορείας και ανοδικής αξιολόγησης. Επιβάλλεται να αποκτά σταθερά και γερά θεμέλια.

Όπως πρέπει να σας συμπεριφέρονται το ίδιο πρέπει να συμπεριφέρεστε, να θέσετε τον εαυτό σας μακριά από αρνητικές επιδράσεις.

Αποκτήστε τις γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες που σας προσφέρει η εκπαίδευση και η παιδαγωγική. Μάθετε να κρίνετε, να συγκρίνετε, να ερευνάτε, από την πιο απλή ερώτηση-άσκηση έως τις δύσκολες, το ίδιο να πράττετε και στην κοινωνική σας ζωή, με επιστημονικό, με ερευνητικό, με αντικειμενικό τρόπο, μακριά και ανεξαρτήτως από τις όποιες υποκειμενικές και κοινωνικές επιδράσεις, μακριά από όπου και αν προέρχονται αυτές οι επιδράσεις . Να είστε αταλάντευτοι και αταλάντευτες σε υψηλούς στόχους.

Η εποχή στην οποία ζείτε και θα ζήσετε έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες εποχές. Είναι πλέον γεγονός το παγκοσμιοποιημένο επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον. Ταυτοχρόνως οι εξελίξεις στην τεχνολογία, στην τεχνητή νοημοσύνη, στην ακρίβεια, στην ταχύτητα των αποφάσεων και των δράσεων είναι ραγδαίες, οι αργές, οι μέτριες, οι χρονοβόρες αποφάσεις και διαδικασίες δεν έχουν ούτε θέση μήτε χώρο. Ταυτοχρόνως η ηθική κερδίζει έδαφος. Οι ανήθικες τάσεις και οι θέσεις κατά του Θεού έχουν ημερομηνία λήξεως. 

Το καταδεικνύει η ιστορία του ανθρώπου και η πορεία προσωπικοτήτων ηθικής, πίστεως, όπως και ανήθικων με τις συμφορές που προκάλεσαν και προκαλούν.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος

Ένα κείμενο που λέει πολλά...

"Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα ".

Εδώ το σεξ είναι δωρεάν και ο έρωτας έχει γίνει μια τσέπη γεμάτη εισιτήρια.
Εκεί που το να χάσεις το τηλέφωνό σου είναι χειρότερο από το να χάσεις τις αξίες σου.
Εκεί που το μπάνιο έγινε φωτογραφικό στούντιο , το ιδανικό μέρος για εγγραφή.
21ος αιώνας όπου άνδρες και γυναίκες φοβούνται την εγκυμοσύνη πολύ περισσότερο από τον HIV.

Εκεί που η πίτσα έρχεται πιο γρήγορα από ασθενοφόρο.
Εκεί που τα ρούχα καθορίζουν την αξία ενός ατόμου και το να έχεις χρήματα είναι πιο σημαντικό από το να έχεις φίλους ή ακόμα και οικογένεια.

21ος αιώνας, όπου τα παιδιά μπορούν να αρνηθούν τους γονείς τους για εικονική αγάπη.
Εκεί όπου οι γονείς ξεχνούν να μαζέψουν την οικογένειά τους γύρω από το τραπέζι για ένα αρμονικό δείπνο, μιλώντας για την καθημερινότητα ενώ διασκεδάζουν στη δουλειά ή στο τηλέφωνό τους.

Εκεί όπου άντρες και γυναίκες συχνά θέλουν σχέσεις χωρίς δέσμευση και η μόνη τους "δέσμευση" είναι να ποζάρουν για φωτογραφίες και να αναρτούν στα social media ορκίζοντας αιώνια αγάπη.

Όπου η αγάπη έγινε δημόσια έργο.
Εκεί που οι άνθρωποι ξεχνούν να φροντίσουν το πνεύμα τους...
Εκεί που κοστίζει περισσότερο να έχεις το επιθυμητό σώμα του «κόσμου της τέχνης» παρά ένα πτυχίο κολεγίου.

Όπου μια φωτογραφία γυμναστηρίου παίρνει πολύ περισσότερα likes από μια φωτογραφία μελέτης ή κάνοντας καλό.
21ος αιώνας, εδώ επιβιώνεις μόνο αν παίζεις με τον "λόγο"
και καταστρέφεσαι αν ενεργείς με τη "καρδιά. "

Ο μύθος του σπηλαίου του Πλάτωνα αποκαλύπτει τη φύση της πραγματικότητας μας

Η φύση της πραγματικότητας...

Στο Βιβλίο VII της «Δημοκρατίας», ο Πλάτωνας παρουσιάζει μία από τις πιο διάσημες και βαθύτερες αλληγορίες της Δυτικής φιλοσοφίας: τον Μύθο του Σπηλαίου. Αυτή η ιστορία δεν είναι μόνο μια συναρπαστική αφήγηση αλλά και ένα ισχυρό εργαλείο κατανόησης της θεωρίας της γνώσης και της αντίληψης της πραγματικότητας, κεντρικές έννοιες της πλατωνικής σκέψης.

Φανταστείτε μια σκοτεινή σπηλιά όπου μια ομάδα κρατουμένων είναι αλυσοδεμένη από τη γέννησή τους. Αυτοί οι κρατούμενοι κρατούνται για να μπορούν να κοιτάζουν μόνο έναν τοίχο μπροστά τους. Πίσω από τους κρατούμενους υπάρχει φωτιά, και ανάμεσα στη φωτιά και τους κρατούμενους υπάρχει ένα υπερυψωμένο μονοπάτι. Στην πορεία, άνθρωποι περνούν μεταφέροντας αντικείμενα και φιγούρες διαφόρων σχημάτων που ρίχνουν σκιές στον τοίχο για να δουν οι κρατούμενοι. Για αυτούς τους κρατούμενους, αυτές οι σκιές είναι η μόνη πραγματικότητα που γνωρίζουν.

Οι σκιές στη σπηλιά συμβολίζουν την άγνοια και την περιορισμένη αντίληψη όσων δεν έχουν αποκτήσει την αληθινή γνώση. Αντιπροσωπεύουν μια παραμορφωμένη και επιφανειακή πραγματικότητα, μια μεταφορά για το πώς οι εμφανίσεις και οι αντιλήψεις μπορούν να παραπλανήσουν την κατανόηση μας για την αληθινή φύση των πραγμάτων.

Ο μύθος παίρνει σημαντική τροπή όταν απελευθερώνεται ένας από τους κρατούμενους. Αρχικά, αυτός ο κρατούμενος νιώθει οξύ πόνο και έντονη σύγχυση όταν εκτίθεται στο φως της φωτιάς και, τελικά, στο φως του ήλιου του έξω κόσμου. Το φως τυφλώνει και ο κρατούμενος παλεύει να κατανοήσει αυτή τη νέα πραγματικότητα. Σιγά σιγά το συνηθίζουν τα μάτια του κι αρχίζει να βλέπει τον κόσμο όπως είναι: τα χρώματα, τα σχήματα, την απεραντοσύνη του ουρανού και τη λάμψη του ήλιου. Αυτή η διαδικασία συμβολίζει το μονοπάτι προς τη γνώση και τον πνευματικό διαφωτισμό, ένα επίπονο και επίπονο ταξίδι αλλά βαθιά μεταμορφωτικό.

Ο απελευθερωμένος κρατούμενος συνειδητοποιεί ότι οι σκιές στη σπηλιά δεν είναι πραγματικότητα αλλά απλές ψευδαισθήσεις. Επιθυμώντας να μοιραστεί αυτή την αποκάλυψη, επιστρέφει στη σπηλιά για να ελευθερώσει άλλους. Ωστόσο, κατά την επιστροφή του, συναντά αντίσταση και παρεξηγείται από όσους είναι ακόμα αλυσοδεμένοι. Για αυτούς, οι σκιές παραμένουν η μόνη έγκυρη πραγματικότητα, και η πρόταση μιας διαφορετικής πραγματικότητας είναι αδιανόητη και απειλητική.

Αυτή η επιστροφή υπογραμμίζει τη δυσκολία μετάδοσης και αποδοχής της αλήθειας σε έναν κόσμο συνηθισμένο στις ψευδαισθήσεις, αντικατοπτρίζοντας την ανθρώπινη αντίσταση στην αλλαγή και την αποδοχή νέων αληθειών.

Ο Μύθος του Σπηλαίου λοιπόν απεικονίζει όχι μόνο την επιστημολογική θεωρία του Πλάτωνα, αλλά και την άποψή του για την εκπαίδευση και τον ρόλο του φιλοσόφου στην κοινωνία. Ο φιλόσοφος, όπως και ο απελευθερωμένος κρατούμενος, έχει την ευθύνη να καθοδηγήσει τους άλλους προς το φως της γνώσης, όχι να αντιμετωπίσει την παρεξήγηση και την αντίσταση.

Τελικά, αυτή η αλληγορία μας καλεί να αμφισβητήσουμε τη δική μας αντίληψη για την πραγματικότητα και να αναγνωρίσουμε τη σημασία της αναζήτησης γνώσης πέρα από τα φαινόμενα. Μας προκαλεί να σπάσουμε τις δικές μας αλυσίδες και να βγούμε από τις προσωπικές μας σπηλιές αναζητώντας μια βαθύτερη, πιο αληθινή κατανόηση του κόσμου.

Η ανθρωπότητα οφείλει να υποκλίνεται στην ελληνική ιστορία. Μπορεί η οικονομία της χώρας μάς να μην πηγαίνει καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαστε ανίσχυροι!

Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς για όλους! Αυτό που δεν αλλάζει είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά μας!

Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα. Είναι ακόμα εκεί για να θυμίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν στον τόπο που ανέδειξε το φως, τη φιλοσοφία στα πέρατα της Γης...

Όταν διεκδικείς αυτό Που θες ... σε λένε αλαζόνα...

Όταν σε αδικούν και το εκφράζεις ... σε λένε γκρινιάρη...

Όταν αποκαλύπτεις την αλήθεια... σε λένε παράξενο...

Όταν αποκαλύπτεις σκευωρίες… σε λένε ρουφιάνο...

Και όταν τους απαλλάσσεις όλους αυτούς από τη παρουσία σου... Είναι η καλύτερη τους...

Οι τυφλοπόντικες… λατρεύουν το σκοτάδι...

Αλλά πρέπει να αντισταθούμε να διεκδικούμε… Και να αγωνιζόμαστε... Για να μην κυριαρχούν... οι φελλοί σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς.


Κείμενο φωτογραφία: Περικλής Κεσόγλου

Ψώνια από την Βαρβάκειο, αρχές δεκαετίας του '60…

 Oδός Αθηνάς αρχές δεκαετίας του ’60… 

Ψώνια από την Βαρβάκειο… φρέσκα και φτηνά … αυτό κυριαρχούσε…

Ψώνιζες με αυτά που είχες…
Κατεψυγμένο κρέας και φρέσκο… ψάρια φρέσκα και ΕΥΡΙΔΙΚΗΣ (κατεψυγμένα)…
βούτυρο φρέσκο και ανάμεικτο… λάδι με λίγα και περισσότερα οξέα.
Ποιός τα υπολόγιζε και τα έψαχνε όλα αυτά… η κατσαρόλα έπρεπε να γεμίσει.
Η μοτοσυκλέτα εκτελούνται μεταφοραί περιμένει μπροστά από το καρότσι…
Και οι δύο την ίδια δουλειά κάνουν με διαφορετικό μέσο…
Το καρότσι θα κουβαλήσει τα ψώνια του ταβερνιάρη σε κοντινή απόσταση…
Ο μικροπωλητής πουλάει εργαλεία στο καρότσι… μυστριά… πριόνια… σκερπάνια.
Η οικοδομή στις δόξες της…οι οικοδόμοι περιζήτητοι.
Θα μείνω λίγο στην διαφήμιση που έχει το περίπτερο… ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΜΠΕΝΟΥ…
Τα οικόπεδα με δόσεις με φώς-νερό-τηλέφωνο (προσεχώς) έχουν ζήτηση.
Τα γραφεία αυτά γύρω από την Ομόνοια…στην Ακαδημίας κ.λπ. κάνουν χρυσές δουλειές.
Ας πάρουμε ένα οικοπεδάκι να δώσουμε στο κορίτσι που θα παντρευτεί…
Έβαζε γραμμάτια και έβαζε στο συρτάρι τον τίτλο για να τον δώσει στον γαμπρό.
Αυτό μπορούσε αυτό έκανε.
Τώρα πού ήταν το οικόπεδο;
Σε κάποια κατσάβραχα του νομού Αττικής…
Η πρώτη του δουλειά ήταν να το περιφράξει με συρματόπλεγμα.
Χρυσές δουλειές αυτά τα μαγαζιά.
Στα νεοκλασικά της Αθηνάς υπήρχαν και πολλές βιοτεχνίες ρούχων.
Για φτωχά βαλάντια….
Η οικογένεια εκεί θα εύρισκε και εποχιακά της…
Όταν έμπαινε το φθινόπωρο και άρχιζαν τα πρωτοβρόχια αδιάβροχο
και γαλότσες για τα παιδιά.
Οι γνωστές μουσαμαδένιες μπέρτες με κουκούλα χωρίς μανίκια
με δύο σχισμές για να βγαίνουν τα χέρια έξω.
Για τους μεγάλους οι νάϋλον μπλέ καπαρντίνες με φανελένια επένδυση
πολύ διαδεδομένη πρώτα για την προσιτή τιμή της.
Την φορούσαν πάνω από το σακάκι και στην τσέπη υπήρχε και το νάϋλον καπελάκι.
Και όλα αυτά στον μαγικό αυτό δρόμο κάτω από την σκιά της Ακρόπολης. 

Θυμάστε τις πολλαπλές συντάξεις; Ο πολλαπλός εμπαιγμός συνεχίζεται…

Του Γιώργου Καλλινίκου

Θυμάστε το πολιτικό αμάρτημα των πολλαπλών συντάξεων; Θυμάστε το έτερο πολιτικό αμάρτημα της συνταξιοδότησης υπουργών και βουλευτών στα 60 τους χρόνια; Θυμάστε πόσα χρόνια φωνάζουμε γι’ αυτά; Θυμάστε πόσα χρόνια και πόσες φορές αυτή στήλη αναγκάστηκε να υπογραμμίσει την κορυφαία πρόκληση των βουλευτών να εξαιρέσουν τους εαυτούς τους όταν το 2012 ψήφιζαν την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από το 63ο στο 65ο έτος; Θυμάστε ότι επιτέλους, μετά από χρόνια αγώνων, δεήθηκαν να θέσουν προς συζήτηση το θέμα το οποίο μερικές μονάδες στη Βουλή είχαν θέσει; Θυμάστε και ότι αφέθηκε το θέμα στο υπουργείο Οικονομικών να πάρει νομοσχέδια στη Βουλή;

Υπό το βάρος της πίεσης της κοινωνίας, που οργισμένη έστελνε πλέον απειλητικά μηνύματα, αναγκάστηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι να δεσμευτούν στην εξεύρεση λύσης στα δύο αμαρτήματα. Μάλιστα, έστελναν και μηνύματα και οι δύο εξουσίες (εκτελεστική και νομοθετική) ότι θα βιαστούν για να επιλύσουν το πρόβλημα.

Ναι, ξέρω, οι πλείστοι διαβάζατε ή ακούγατε τις τοποθετήσεις τους και γελούσατε. Δεν ήταν καχυποψία ότι οι πράξεις τους δεν θα συμβάδιζαν με τα λόγια τους. Ήταν βεβαιότητα. Απλούστατα, επειδή πολλοί τους έχετε μάθει πια.

Φρόντισαν οι αθεόφοβοι να σας δικαιώσουν τάχιστα. Βλέπετε, βρισκόμαστε ήδη στον όγδοο μήνα και ακόμη αναμένουμε να δούμε να προχωρά το θέμα των σχετικών νομοσχεδίων. Οι συνάδελφοι του οικονομικού ρεπορτάζ το έψαξαν. Θα το προωθήσουν μετά τις διακοπές τους είπαν.

Ακόμη και αν το Υπουργικό Συμβούλιο, όμως, δεηθεί να εγκρίνει νομοσχέδια τόσο για τις πολλαπλές συντάξεις όσο και για τη συνταξιοδότηση-πρόκληση στα 60, μην σας παραπλανήσουν. Ο δρόμος είναι μακρύς. Και γεμάτος εμπόδια. Ικανά να καθυστερήσουν (στην καλύτερη των περιπτώσεων) πολύ την προώθηση των υποθέσεων.

Η στήλη σας υπενθυμίζει ότι ειδικά για τις πολλαπλές συντάξεις, η λύση την οποία προτείνει το υπουργείο Οικονομικών είναι εξίσου προκλητική με το απαράδεκτο γεγονός το οποίο βρίσκεται για πολλά χρόνια σε ισχύ. Να κοπούν οι πολλαπλές συντάξεις, μας είπε το υπουργείο, αλλά, παράλληλα, να υιοθετηθούν ειδικά παχυλά φιλοδωρήματα!

Είναι για να απορεί κάποιος, από πού αντλεί τόσο απύθμενο θράσος ο κύριος Μάκης, ώστε να τολμά να ετοιμάζει τέτοια νομοσχέδια! Ο κατά τ’ άλλα, καθ’ ύλην αρμόδιος για να σέβεται τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών, τολμά να φροντίσει ένα σωρό αξιωματούχοι (Πρόεδροι Δημοκρατίας, Πρόεδροι Βουλής και υπουργοί) να αυξάνουν τα φιλοδωρήματά τους όταν αφυπηρετούν ως αντάλλαγμα για τη διακοπή των πολλαπλών συντάξεων.

Το διακήρυξε πριν μερικούς μήνες, χωρίς να ερυθριά ο άνθρωπος: «Το φιλοδώρημα είναι αυτό που υποκαθιστά τις πολλές συντάξεις, δηλαδή, αντί να υπάρχουν πολλαπλές συντάξεις, θα υπάρχει ένα εφάπαξ ποσό που θα λαμβάνει ο αξιωματούχος όταν αποχωρεί». Απλά πράγματα δηλαδή. Βγάζει τα χρήματα από τη μια τσέπη και τα βάζει στην άλλη.

Τέτοιος εμπαιγμός! Ποιος εξέθρεψε αυτό το θράσος, όμως, στους πολιτικούς; Η κοινωνία των πολιτών. Που συνεχίζει να τους ανέχεται χωρίς αντίδραση (με έργα και όχι μέσω facebook). Σε κάποια άλλη χώρα, θα είχαν αναγκάσει τον Μάκη, όχι να αποσύρει την προκλητική του πρόταση αλλά και να πάει σπίτι του, όντας ο ίδιος συνταξιούχος και δικαιούχος πολλαπλών συντάξεων!

Και για να μην παρασυρθείτε απ’ ό,τι θα ακούσετε προσεχώς για το εν λόγω προκλητικό θέμα, σας ενημερώνουμε πως ενδεχόμενη ψήφιση των νομοσχεδίων από το Υπουργικό Συμβούλιο δεν είναι το τέλος αλλά μόνο η αρχή.

Βλέπετε, όταν ο κύριος Μάκης επιχείρησε να ενημερώσει τα κόμματα για το περιβόητο νομοσχέδιο το οποίο ετοίμασε, προσέκρουσε σε σφοδρές αντιδράσεις κάποιων βουλευτών. Είναι αυτοί οι οποίοι έχουν λάβει καθαρά το μήνυμα της οργής της κοινωνίας και αντιλαμβάνονται πού οδηγεί η «λύση» του κυρίου Μάκη.

Εμπαιγμός είναι. Με έναν άλλο εμπαιγμό νομίζει ότι θα διαγράψει τον εμπαιγμό των πολλαπλών συντάξεων ο κύριος Μάκης. Όταν ο ίδιος εισπράττει μισθό υπουργού και παράλληλα και πολλαπλές συντάξεις.

Ακόμη και βουλευτές των κομμάτων της συμπολίτευσης διαφωνούν με το νέο εμπαιγμό. Όπως αντιλαμβάνεστε, η συζήτηση επί τω νομοσχεδίων του κυρίου Κεραυνού (αν εγκριθούν ως έχουν από το Υπουργικό Συμβούλιο) θα είναι εξαιρετικά μακρά και χρονοβόρα. Υπενθυμίζουμε, παράλληλα, πως κατατεθειμένες στη Βουλή είναι και μερικές προτάσεις νόμου επί του θέματος. Αν λόγω διαφωνίας με τον Κεραυνό, τεθούν κι αυτές προς συζήτηση, ο καθείς δύναται να αντιληφθεί ποια θα είναι η εξέλιξη.

Η συζήτηση θα πάει εις μάκρος. Οι πλέον καχύποπτοι μπορεί ήδη να σκεφτούν πως μπορεί να φτάσουν μέχρι την έναρξη της προεκλογικής περιόδου των βουλευτικών εκλογών…

Υπερβάλλουμε; Α μπα. Πρόκειται για έναν τεράστιο εμπαιγμό. Μια ανεπανάληπτη κοροϊδία. Μια εξοργιστική υποτίμηση της νοημοσύνης όλων μας.

Γιώργος Καλλινίκου   facebook
Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος", 17 Αυγούστου 2024

Προικοσύμφωνο έγγραφο 1977!

Πανάρχαια έθιμα

Η προίκα -θεσμός αρχαίος και άγραφος νόμος του εθιμικού δικαίου- αποτελούσε τη συμβολή της γυναίκας στο νέο σπιτικό και στις ανάγκες του κοινού βίου του ζευγαριού. Η μεταβίβασή της γινόταν συνήθως με προικοσύμφωνο, ένα γραπτό και ενυπόγραφο γαμήλιο συμβόλαιο ανάμεσα στην οικογένεια της κοπέλας και στο μέλλοντα σύζυγό της. Ωστόσο η προίκα δεν ανήκε στο γαμπρό (μόνο η επικαρπία των ακινήτων), αλλά παρέμενε ισοβίως στην κυριότητα της νύφης. Σε περίπτωση μάλιστα που η γυναίκα πέθαινε χωρίς παιδιά, έπρεπε να επιστραφεί στον προικοδότη ή στους πλησιέστερους συγγενείς!

Στο παρελθόν -αν και δεν ήταν υποχρεωτικό- δεν γινόταν γάμος αν προηγουμένως δεν είχε συμφωνηθεί ανάμεσα στις δύο οικογένειες τι δίνει ο ένας και τι παίρνει ο άλλος. Η καταγραφή της προίκας ήταν αναλυτική, που εντυπωσίαζε! (Η νύφη παίρνει προίκα τέσσερα σεντόνια και δυο μάλλινα σκεπάσματα, υφαντά ρούχα, είδη οικοσκευής, κοσμήματα, ζώα…). Σήμερα, το προικοσύμφωνο μπορεί, να είναι μια άγνωστη λέξη για τους πολλούς... Ορισμένες φορές όμως, άνθρωποι με μεγάλη περιουσία καταφεύγουν στην υπογραφή προγαμιαίου συμβολαίου.

Τα προικοσύμφωνα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτούς που ασχολούνται με την ιστορία του δικαίου, με την οικονομία, τη λαογραφία, τη γλώσσα και ποικίλες άλλες όψεις μιας κοινωνίας του παρελθόντος. Μια συγχρονική και διαχρονική εξέταση των προικοσυμφώνων μιας κοινότητας, σε μια περίοδο μερικών δεκαετιών, παρέχει χρήσιμα συμπεράσματα για την εξέλιξη του βιοτικού επιπέδου και του τρόπου ζωής, για τις κοινωνικές και ταξικές διαφοροποιήσεις, την κοινωνική κινητικότητα, τις αντιλήψεις και τις νοοτροπίες κ.ά.

Το προικοσύμφωνο που υπεγράφη το 1977 στο Παραλίμνι λίγο πριν από το γάμο της Λένιας και του Χριστάκη Τζόρτζιη επειδή η μελλόνυμφος Ελένη Γ. Καούλλα ήταν κάτω των δεκαέξη ετών.

Προικοσύμφωνον

Μεταξύ του κ. Γεωργίου Βασίλη Τζιόρτζιη και της συζύγου του κι Ελένης Χριστοφή Γεωργίου αμφοτέρων εκ Δερυνείας αφ’ ενός, και του κ. Γεωργίου Κ.Σ. Καούλλα και της συζύγου του κ. Ανδριανής Γ. Κουτόλουκα αμφοτέρων εκ Παραλιμνίου, εχόντων και την συναίνεσιν των τέκνων των Χρίστου Γεωργίου Τζιόρτζιη και Ελένης Γ. Καούλλα συνεφωνήθηκαν ακόλουθα:

1. Να έλθωσιν τα τέκνα των Χρίστος και Ελένη εις γάμου κοινωνίαν σύμφωνα με τους κανόννας της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.

2. Προς τον σκοπόν τούτον ο κ. Γεώργιος Β. Τζιόρτιη και η Ελένη Χριστοφή Γεωργίου δίδουν και προικοδοτούν τον υιόν του Χρίστον το κτίσμα ενός μηχανουργείου αυτοκινήτων (γκαράζ) εντός του οικοπέδου το οποίον θα τον προικοδοτήσει ο πενθερός και η πενθερά του που θα αναφερθεί πιο κάτω, ως επίσης και το ένα τρίτο (1/3) της κινητής και ακίνητης περιουσίας των μετά την αποκατάστασιν όλων των τέκνων του.

3. Ο κ. Γεώργιος Κ.Σ. Καούλλας και η κ. Ανδριανή Γ. Κουτσόλουκα δίδουν και προικοδοτούν την θυγατέρα των Ελένη ένα οικόπεδο εντός της περιοχής Παραλιμνίου Φ.Σ.33/45 τεμάχιον 31 εκτάσεως 4 σκαλών, το ένα δεύτερο μερίδιο, εντός του οποίου υποχρεούται να κτίσουν μίαν κατοικίαν των £6,000 – περίπου και την ανάλογον γυναικείαν προίκαν, ως επίσης και το εν δεύτερον της κινητής και ακίνητης περιουσίας των μετά την αποκατάστασιν και της άλλης της αδελφής.

4. Εκ μέρους όλων των συμβαλλομένων θα καταβληθεί προσπάθεια όπως το ανωτέρω κτήμα Φ.Σ.33/45 τεμάχιον 31 εκτάσεων 4 σκαλών, το ένα δεύτερο μερίδιο, πωληθεί και των εισπράξεων του αγορασθεί άλλο κτήμα που να έχει πρόσοψιν επί του κεντρικού δρόμου Παραλιμνίου Δερύνειας, δια σκοπούς του κτίσματος του προαναφερθέντος, γκαράζ και κατοικίας.

5. Επειδή η μελλόνυμφος Ελένη Γ. Καούλλα είναι κάτω των δεκαέξη ετών και δεν είναι δυνατό να τελεσθεί ο αρραβών σήμερον ορίζεται χρόνος προς τέλεσιν των αρραβώνων ουχί αργότερον της 31ης Οκτωβρίου 1977.

6. Ορίζεται χρόνος προς τέλεσιν των γάμων, ουχί αργότερον της 31ης Οκτωβρίου, 1979.

7. Δια την πιστήν εκτέλεσιν των άνωθι όρων οι γονεί των μελλονύμφων εγγυώνται, έκαστος το ίδιον αυτού τέκνον, την πληρωμήν αποζημιώσεως ποσού λιρών πεντακοσίων £500- ο παραβάτης προς τον άλλον.

8. Το παρόν εγένετο εις τριπλούν και έλαβον ανά έν εκάστη μερίς των συμβληθέντων και έν οι μάρτυρες.

Εν Παραλιμνίω τη 25η Αυγούστου, 1977

Οι μάρτυρες οι συμβληθέντες

Γεώργιος Βασίλη Τζιώρτσιη

Ελένη Χρ. Γεωργίου

Γεώργιος Κ Σ. Καούλλας

Ανδριανή Γ. Καούλλα

Χρίστος Γεωργίου

Λένια Καούλλα  

1974 - Πικρές μνήμες, Ανδρέας Σοφόκλης

1974-Σήμερα, Όταν-Τότε-Οπότε-Συνεπώς

Όταν στα Κατεχόμενα εδάφη μας πηγαίνουμε,

Λεφτά δίνουμε,

Τους κατακτητές ενισχύουμε,

Τσιγάρα αγοράζουμε,

Ποτά καταναλώνουμε,

Ουσίες γευόμαστε,

Ρούχα μεταφέρουμε,

Καύσιμα τα αυτοκίνητα γεμίζουμε,

Λάστιχα αυτοκινήτων αλλάζουμε,

Επισκευές αυτοκινήτων κάνουμε,

Δόντια φτιάχνουμε,

Πρόσωπα γυαλίζουμε,

Μαλλιά μπογιατίζουμε,

Κοντραμπάντο κάνουμε,

Με τους κατακτητές συναγελαζόμαστε,

Αγοραίους έρωτες εξαγοράζουμε,

Απολαύσεις μιας νύκτας εξασφαλίζουμε,

Στα Καζίνο την προσωπικότητά μας εξευτελίζουμε,

Τότε,

Κορόιδα γινόμαστε,

Χαζοί αυτό αποδεικνυόμαστε,

Προδότες μεταβαλλόμαστε,

Μαζοχιστές καταδεικνυόμαστε,

Οπότε,

Όλα τα χρήματα των ψεύτικων φώτων, των πρόσκαιρων απολαύσεων,

Σφαίρες γίνονται,

Ρουκέτες, όλμοι πετάγονται,

Πολεμικά αεροπλάνα αγοράζονται,

Πολεμικά πλοία φτιάχνονται,

Υποβρύχια στη θάλασσα βρυχιούνται,

Απειλούν πως σε μια μέρα έρχονται,

Με τέτοια κουλτούρα καλά και ακόμα έρχονται,

Το 1974,

Μπροστά μας έρχεται,

Εμείς ύπνο βαθύ κοιμόμαστε,

Ζωή φλοιώδη φτιάχνουμε,

Στην άμμο κτίζουμε,

Με ψευδαισθήσεις ζούμε,

Ρηχές σκέψεις κάνουμε,

Επιπόλαια ενεργούμε,

Τα προηγούμενα ξεχνούμε,

Στο μικρόκοσμό μας ζούμε,

Τα πρόσκαιρα κέρδη μετρούμε,

Τις κερκόπορτες και πάλι ανοίγουμε,

Τις συμφορές ξαναζούμε,

Εγιώ έντζαι … όμως:

Την Ιστορία ξεχνούμε,

Μνήμη δεν έχουμε,

Πατρίδα αγνοούμε,

Θρησκεία εγκαταλείπουμε,

Άρτο και θεάματα απολαμβάνουμε.

Αν σ` αυτή τη γη να ζούμε θέλουμε,

Ηθική να επαναφέρουμε!

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος