Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης
Στήριξαν την ύπαρξη και την πορεία τους στην ίδια θρησκεία, στην ίδια καταγωγή, στις ίδιες αξίες, στις ίδιες συνήθειες, στην ίδια γλώσσα την Ελληνική.
Για να υπάρξει ουσιώδης σημασιολογία των πάρα πάνω συστατικών στοιχείων, είναι απαραίτητη η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων ενός Έθνους, ενός Κράτους, δηλαδή να μιλούν τον ίδιο Γλωσσικό Κώδικα, στο ίδιο ή έστω περίπου στο ίδιο υψηλό επίπεδο, ανεξαρτήτως επαγγελμάτων, χώρων διαμονής, αλλιώς η επικοινωνία καθίσταται δύσκολη έως αδύνατη, ελάχιστη ή/και μηδενική, με συνέπειες.
Παρ` όλο ότι οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, ως κρατικές δομές είχαν τις Πόλεις-Κράτη και όχι ένα ενιαιοποιημένο κράτος-έθνος, με συνέπειες, με μεταξύ τους συγκρούσεις, με κορυφαίο τον εμφύλιο Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.), όμως τα πνευματικά επιτεύγματα σηματοδότησαν τη μόρφωση όχι μόνο των Ελλήνων διαχρονικώς αλλά και άλλων Λαών, Κοινωνιών, την ανάπτυξη του πνεύματος και των επιστημών.
Η ελληνική γλώσσα καθόρισε χρονικώς τη διάδοση του Χριστιανισμού με ταχύτατο ρυθμό, έστω και αν υπήρξαν εκατόμβες νεκρών.
Αυτή η πορεία ευεργεσίας της ελληνικής γλώσσας και των άξιων χειριστών της, λόγω του γλωσσικού πλούτου, συνεχίστηκε και στην διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ακόμα και στα χρόνια της φθοράς και της κατάρρευσης της Αυτοκρατορίας, τα Ακριτικά Δημοτικά Τραγούδια, οι Θρήνοι, τα Λόγια Κείμενα, το σύνολο του γραπτού λόγου βρισκόταν σε εξαίρετο επίπεδο.
Αν ελέγξουμε τους ισχνούς τρόπους μόρφωσης στα δύσκολα έως στα τραγικά χρόνια της Οθωμανοκρατίας, με το Κρυφό Σχολείο, με το διάβασμα κάτω από το λιωμένο κερί, τότε γνωρίζουμε τον πνευματικό άθλο της διατήρησης των Ελλήνων και της ιστορικής τους πορείας.
Οι Νεοέλληνες διαθέτουν όλα τα μέσα για μάθηση, για γνώση της γλώσσας. Έχουν δωρεάν παιδεία, δωρεάν βιβλία, βιβλία με οικονομική αξία αγοράς ίσα με δύο καφέδες, ίσα με δύο κουτιά τσιγάρα ή/και λιγότερη τιμή, όμως προτιμούν τα τσιγάρα και τους καφέδες.
Λειτουργούν διά βίου δωρεάν προγράμματα ή με ελάχιστα δίδακτρα το χρόνο, ίσα με μία άντε με δύο βραδινές εξόδους, όμως οι έξοδοι είναι οι πολύτιμοι.
Δυστυχώς, οι Νεοέλληνες, όσο περνούν τα χρόνια τόσο λιγοστεύουν και χρονικώς και ποσοτικώς και ποιοτικώς τη μελέτη, συνεπώς φτωχαίνουν γλωσσικώς. Θεωρούν περιττό και άχρηστο να πάνε στην Εκκλησία, να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία, να συνηθίσουν στην οργανωμένη προσήλωση στην ουσία των Θείων Λόγων. Η Εκκλησία τους κουράζει αφού είναι δυσνόητα αυτά που ακούγονται, όπως πολλοί ισχυρίζονται, χωρίς καν να τα έχουν διαβάσει αλλά δεν ερωτούν τον εαυτού τους και στη νεοελληνική γλώσσα να είναι πως θα τα κατανοήσουν, αφού ποτέ δε διαβάζουν!
Στις συναντήσεις φίλων και γνωστών, μέχρι να τους σερβιρίσουν τα φαγητά ή/και τα ποτά, στην αρχή κάτι λένε μεταξύ τους, τώρα τι καταλαβαίνουν είναι άλλο θέμα, ιδίως στην αγριάδα της λεγόμενης μουσικής, στην πορεία επικεντρώνονται στα κινητά τους, το ίδιο συμβαίνει με τα μέλη των οικογενειών, συναντιούνται δήθεν για να μιλήσουν και για να διασκεδάσουν, πραγματικά ή εικονικά;
Οι δημοτικές βιβλιοθήκες, μαζί με τα μουσεία, θυμίζουν απλά, μέσα στην απόλυτη σιγή της μοναξιάς τους, λόγω της παντελούς απουσίας ανθρώπων, με ελάχιστες εξαιρέσεις στον κανόνα, το ένδοξο παρελθόν μελέτης, τότε που τα βιβλία ήταν πολυτέλεια ή σχεδόν πολυτέλεια και τα αρχαία μας κειμήλια τα έκλεβαν οι αρχαιοκάπηλοι. Το πιθανώς ανέκδοτο είναι ότι διεκδικούμε ως Εκκλησία, ως Ελληνικά Κράτη δικά μας Ιερά Κειμήλια από ξένους, κάποια τα επαναπατρίσαμε, τα προστατεύουμε, πόσοι τα είδαν στην Ελλάδα και στην Κύπρο;
Οι Νεοέλληνες χάνουν την ικανότητα στον λόγο, γραπτό και προφορικό, ως Κώδικα επικοινωνίας. Δυσκολεύονται να μιλήσουν, χιλιάδες είναι όσοι ολοκληρώνουν τη φοίτησή τους, από τα Λύκεια, από τις Τεχνικές Σχολές, από Πανεπιστήμια, χωρίς να γνωρίζουν να διαβάζουν και να γράφουν, παρά μόνο με φτωχό τρόπο. Δίχως να έχουν βασικές γενικές γνώσεις.
Όλοι απαιτούν από τους εκπαιδευτικούς να μορφώσουν τα παιδιά τους, ορθώς το απαιτούν. Δυστυχώς, όμως, δε συνειδητοποιούν τις προσωπικές τους ευθύνες. Πόσοι γονείς/κηδεμόνες είναι παραδείγματα μελέτης, διαλόγου, επικοινωνίας για τα παιδιά τους; Πόσοι ασχολούνται με τη μελέτη των παιδιών τους, ανταλλάζοντας απόψεις για τα μαθήματα και μέσα από τα μαθήματα που διδάσκονται τα παιδιά τους; Πόσοι γονείς/κηδεμόνες διαβάζουν και είναι σε θέση να διαβάσουν και να γράψουν σωστά με φυσική ροή στον γραπτό και στον προφορικό λόγο, αξιοποιώντας πλούσιο λεξιλόγιο;
Θέτω αυτό τον σοβαρό προβληματισμό, ευελπιστώντας να συνειδητοποιήσουμε, ως Νεοέλληνες, ότι είναι σχήμα οξύμωρο και αντιθετικό, όταν διαπιστώνουμε τον απόλυτο σεβασμό της ελληνικής γλώσσας, από χιλιάδες έως εκατομμύρια ανθρώπους από άλλες χώρες, που επισκέπτονται τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα Μοναστήρια και όχι μόνο έχουν ουσιώδεις γνώσεις αλλά έχουν πλάνο για το τι θέλουν να γνωρίσουν. Το αξιοσημείωτο είναι η γνώση της ελληνικής γλώσσας από χιλιάδες ανθρώπους. Τη μαθαίνουν για να γνωρίσουν τους Έλληνες Μύστες-που είναι και πολλοί και ποιοτικοί δάσκαλοι των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χώρας καταγωγής-του πνεύματος, να εμβαθύνουν.
Δε θα αναπτύξω, το θεωρώ περιττό, για τις δεξαμενές σκέψης, Πανεπιστημιακών Ερευνητικών Κέντρων και άλλων, για τη διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, φιλοσοφίας, Ιστορίας, Ομήρου, Αισώπου και πολλών άλλων, σε Σχολικές Μονάδες, σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα άλλων Χωρών. Ενώ αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν, οι Νεοέλληνες, δε φτάνει που περνούν εσωστρεφή κρίση σε πολλούς άλλους τομείς, σε επίπεδα της κοινωνίας και επαγγελμάτων, αδυνατούν να συνεργαστούν, να μιλήσουν, να συμφωνήσουν, από τα πιο απλά έως τα πιο δύσκολα.
Του είπα…μου είπε…, της μιλούσα δεν καταλάβαινε…, εγώ το γνωρίζω αυτό, αυτός ιδέα δεν έχει../ Συζητάμε για καίρια θέματα μεταξύ μας κι όμως δεν επικοινωνούμε στον ίδιο Γλωσσικό Κώδικα, αν και υποτίθεται μιλούμε στην ελληνική γλώσσα, με συνέπειες, με διαφωνίες, με εντάσεις, με διαξιφισμούς. Όλα αυτά και πολλά άλλα μαρτυρούν τη γλωσσική ημιμάθεια έως και αμάθεια.
Η γλώσσα που μόρφωσε και μορφώνει εκατομμύρια ανθρώπους, βάλλεται και υποσκάπτεται από τους Νεοέλληνες. Αυτοί οι Νεοέλληνες μιλούν φτωχά, κατανοούν λίγα και ρηχά, επαναλαμβάνουν ίδιες λέξεις, όπως: ντα, μαλάκα, μα, πα, βρίζουν τα δικά τους ιερά πρόσωπα.
Αδυνατούν να μιλήσουν με εναλλαγή λέξεων, φράσεων, μιλούν είτε ελάχιστα λόγω λεξιπενίας συνεπώς ελάχιστα κατανοούν, μιλούν συνεχώς χωρίς να έχουν γνώση στόχων στον λόγο και γνώση της οικονομικότητας του λόγου, πλατειάζουν άνευ περιεχομένου και ουσίας. Αγνοούν την ακρίβεια, ευκρίνεια, συγκεκριμενικότητα, οικονομικότητα, του χρόνου ομιλίας.
Είναι καιρός, αυτό το ουσιώδες της ίδιας της ύπαρξής μας, που είναι η γνώση της ελληνικής γλώσσας, ως ο νευραλγικός Κώδικας Επικοινωνίας, να επανέλθει στην καθημερινή μας ρουτίνα, μέσα από μελέτες γνωσιολογικής ουσίας.
Το χαμηλό μας γλωσσικό και γνωσιολογικό επίπεδο το συνειδητοποιούμε όταν συναντούμε ανθρώπους από άλλες χώρες που έχουν περισσότερες γνώσεις από εμάς, στη γλώσσα, στην ιστορία, στον πολιτισμό, στις επιστήμες.
Εδώ και κάποιες δεκαετίες η Ελληνική Γλώσσα θρηνεί για τους Νεοέλληνες. Άραγε θα έρθει η ημέρα της ευτυχίας της; Από τους Νεοέλληνες εξαρτάται.
Σίγουρα νιώθει την αγάπη των άλλων που την τιμούν όπως της αξίζει!
Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος
No comments:
Post a Comment