Αγία Θέκλα, η Ισαπόστολος

    Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν.»

Αυτό έπραξε η Αγία και Ισαπόστολος Θέκλα. Η ιστορία της είναι γνωστή. Όμως επιβάλλεται να εξάγουμε τα σύγχρονα και τα διαχρονικά διδάγματα και να μη μένουμε στο τυπικό ηθικολόγιο της ζωής των Αγίων, ως και να είναι κάποιο αντικείμενο παράδοσης βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Είναι πλέον πασιφανές ότι τα τελευταία χρόνια συμβαίνουν τρομερά και τραγικά γεγονότα στον πλανήτη με αλλεπάλληλη μορφή. Ταυτόχρονα ο Λόγος του Θεού έχει γίνει γνωστός σε όλους τους ανθρώπους ή σχεδόν σε όλους. Όλοι έχουν τις δυνατότητες να πληροφορηθούν τουλάχιστο τα ουσιώδη διδάγματα, όλοι έχουν ακούσει ή/και διαβάσει κάτι. Οι Εκκλησίες και τα Μοναστήρια τα Ορθόδοξα έχουν χιλιάδες επισκέπτες. Αλλά η ανθρωπότητα ασθενεί.

Η ανθρωπότητα ασθενεί. Πολλοί μιλούν για το Θεό, για τις αρχές, για τους Αγίους, για τις προφητείες,  δυστυχώς, όμως, με υποκειμενισμό, πίσω από δοξασίες άσχετες, από ερμηνείες που δεν έχουν σχέση με το βάθος των νοημάτων, όπως αυτά γράφτηκαν στην ατόφια γλώσσα του Χριστιανισμού στην Ελληνική, με λάθος μεταφράσεις, με λάθος νοήματα. Υπολείπονται όλα αυτά τη θεραπευτική αγωγή, που είναι η αυταπάρνηση, η ταπείνωση, χωρίς αυτά θεραπεία ψυχών και σωμάτων δεν υπάρχει.

Η αυταπάρνηση και η ταπείνωση, μαζί με τη νοερά προσευχή, με την μετάνοια, ως η πίστη της Αγίας Θέκλας, σώζουν οικογένειες, γενεές, ανθρώπους. Θα λέγαμε ότι αυτά ίσως να είναι τα κληρονομικά χαρακτηριστικά γενεών της ζωής μέσα στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Ισαπόστολος Αγία Θέκλα, είναι η ζωντανή μορφή της πρώτης εν τω κόσμω τούτο συνειδητής μοναχής. Με πίστη, με ταπείνωση, απέκοψε τον εαυτό της από τη μητέρα της Θέκλεια, από τον αρραβωνιαστικό της Θάμυρη. Ακολούθησε τον Απόστολο Παύλο. Μετέτρεψε τον εαυτό της, τη ζωή της, σε σκεύος Θεού. Είναι η ζωντανή μαρτυρία και το υπόδειγμα πίστεως, ταπείνωσης, αγνότητας.

Τα άγρια θηρία την προστάτευαν (λέαινες). Τα σπήλαια και οι βράχοι τους την έσωζαν. Ποιος είπε ότι η πίστη στον Σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι αδυναμία και δεν έχει ταπεινωθεί; Η Αγία Θέκλα, ως προπομπός των Τριών Ιεραρχών, του Αγίου Σπυρίδωνα και τόσων άλλων, απέδειξε τη δύναμη της Θεοσεβούς Νοήσεως σε διαλόγους, σε ομιλίες (Συμπόσιο του Μεθοδίου του Ολύμπου, 280).

Η ζωή της Αγίας Θέκλας μας διδάσκει ότι ποτέ δεν πρέπει να αναδεικνύουμε το «εγώ», ως και να είναι η κυριαρχία μας. Αν θέλουμε και αν ποθούμε την πνευματική πρόοδο, διά της Θεοσέβειας, αδιαφορούμε για τη δική μας προβολή, κρύβουμε τα δικά μας πλεονεκτήματα, κρύβουμε την ταπείνωση και την προσευχή.

Ο πλανήτης υποφέρει εξ` αιτίας του ανθρώπινου «εγώ», ενός ευτελούς χαρακτηριστικού που διαρκεί ως η άνθος του αγρού.

Οφείλουμε να κάνουμε ταπεινά, κάθε στιγμή την αυτοκριτική μας, με Ορθόδοξη ταπείνωση μέσα από την εξομολόγηση.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μας έδειξε τον δρόμο, μέσα από την Εκούσια Σταυρική Του Πορεία, μέσα από την πορεία των πιστών Του εξακολουθεί να μας διδάσκει, να μας νουθετεί, να πονά για εμάς. Εμείς απλά ελάχιστα να πράξουμε από όσα πρέπει ή/και ελάχιστα να μην πράξουμε, από όσα δεν πρέπει, αλλά να πορευόμαστε με Θεοσεβή πίστη, είναι αρκετά για τη δική μας και για των συνανθρώπων μας τη σωτηρία.

Αυτό, εκτιμώ, είναι η ουσία του: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν.» Αυτή, φυσικά, είναι η πιστή πορεία της Μεγάλης αυτής Αγίας, της Ισαποστόλου Αγίας Θέκλας, την οποία τιμά και για την οποία εορτάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 24/09 κάθε χρόνο.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος

Η άσβεστη φλόγα της Ολυμπιακής Ιδέας

 13 πράγματα που δεν γνωρίζετε για την Ολυμπιακή φλόγα

Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ένα από τα σύμβολα του Ολυμπιακού Κινήματος με οικουμενική απήχηση και σημασία. Η τελετή αφής και η λαμπαδηδρομία που ακολουθεί είναι σύγχρονη προσθήκη αφού κατά την αρχαιότητα γίνονταν λαμπαδηδρομίες σε ορισμένες γιορτές αλλά όχι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τι συμβολίζει αυτή η τελετή; Ποιος την εμπνεύστηκε και γιατί; Διαβάστε περισσότερα για την Ολυμπιακή φλόγα

Η Ολυμπιακή φλόγα ανάβει και ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι της για την εκάστοτε πόλη που θα διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Τι συμβολίζει όμως αυτή η τελετή; Ποιος την εμπνεύστηκε και γιατί; Ποιες οι πιο περίεργες τοποθεσίες από τις οποίες έχει περάσει; Τι θα συμβεί αν έχει συννεφιά την ώρα της τελετής της αφής; Τι θα συμβεί αν κατά λάθος σβήσει η φλόγα πριν φτάσει στον προορισμό της;

Το euronews μέσα από 13 ερωτήματα δίνει απαντήσεις σε όσα θέλετε να γνωρίζετε σε σχέση με την Ολυμπιακή φλόγα που ανάβει αυτήν την Πέμπτη στην Αρχαία Ολυμπία.

1. Τι συμβολίζει η Ολυμπιακή Φλόγα;

Η Ολυμπιακή Φλόγα θεωρείται σύμβολο του ανθρώπου και της εφευρετικότητας. Συμβολίζει επίσης «το φώς του πνεύματος, τη γνώση και τη ζωή». Η καταγωγή της βρίσκεται στην αρχαία Ελλάδα. Μια ιερή φλόγα αναβόταν από τις ακτίνες του ηλίου στην Ολυμπία και κρατούνταν αναμμένη καθόλη την διάρκεια των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων.

Σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο του Προμηθέα, που έκλεψε την φωτιά από τον Δία, η φωτιά είναι σύμβολο της ζωής και της ελευθερίας. Ωστόσο στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ακριβώς αυτή η τελετή της Αφής ούτε η διαδικασία με τους λαμπαδηδρόμους, όπως την ξέρουμε σήμερα. Απλώς, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, υπήρχε στο Πρυτανείο της Αρχαίας Ολυμπίας πάντα αναμμένος ένας βωμός αφιερωμένος στην Εστία με την Ιερή Φλόγα που είχε αναφθεί από τις ακτίνες του ήλιου με τη βοήθεια ενός κοίλου κατόπτρου.

Η φλόγα αντιπροσώπευε την «προσπάθεια για τη νίκη». Ο αναβιωτής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Πιερ ντε Κουμπερτέν είχε υποστηρίξει ότι η Ολυμπιακή Φλόγα είναι συνδετικό σημείο μεταξύ των παλαιών και σύγχρονων αγώνων και συνιστά την ανανέωση των Ολυμπιακών Αγώνων που αντλούν τη δύναμη από τους αρχαίους..

2. Η Ολυμπιακή φλόγα ταυτίζεται χρονικά με τους σύγχρονους Ολυμπιακού Αγώνες;

Όχι. Δεν υπήρχε Ολυμπιακή φλόγα στην πρώτη διοργάνωση του 1896 στην Αθήνα, ούτε στις επόμενες. Πρωτοεισήχθη το 1928 στο Άμστερνταμ. Δεν έγινε όμως μεταφορά της από την Αρχαία Ολυμπία. Απλώς η φλόγα άναψε επιτόπου.

Η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία και η μεταφορά της στον τόπο διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων μέσω λαμπαδηδρομίας, τελέστη για πρώτη φορά και καθιερώθηκε στη σύγχρονη εποχή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.

Από τότε η Αφή της Ολυμπιακής φλόγας και η Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, έγιναν θεσμός. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι δεν υπήρχαν λαμπαδηδρομίες στους Αρχαίους Αγώνες, ωστόσο διεξάγονταν λαμπαδηδρομίες στην Αθήνα και άλλες πόλεις προς τιμήν διάφορων Θεών, περιλαμβανομένου και του Προμηθέα.

3. Ποιος ο εμπνευστής της αφής της ολυμπιακής φλόγας και της ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας;

Δεν είναι ξεκάθαρο. Οπως αναφέρουν όμως οι περισσότερες πηγές, «η ιδέα ήταν του Γερμανού καθηγητή και μέλους της Γερμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής δρ. Καρλ Ντιμ, ο οποίος και την εισηγήθηκε στην Οργανωτική Επιτροπή των ΧΙ Ολυμπιακών Αγώνων. Από τότε η αφή της φλόγας γίνεται πάντα στο ναό της Ηρας στην Αρχαία Ολυμπία».

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Καρλ Ντιμ είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Αν και δεν υπήρξε ποτέ μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, ήταν ο διευθυντής της Ακαδημίας των Σπορ της Κολωνίας, επικεφαλής του χιτλερικού αθλητισμού και θεωρητικός της στρατιωτικοποίησης της ναζιστικής νεολαίας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ιδέα ενθουσίασε τον Αδόλφο Χίτλερ και τον υπουργό Προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος Γιόζεφ Γκέμπελς, ως προπαγανδιστικός μηχανισμός για τους επικείμενους αγώνες, αλλά και επειδή οι πυρσοί και οι λαμπαδηδρομίες ήταν ανέκαθεν σύμβολα του ναζισμού ενώ οι θεωρίες περί «Αρίας Φυλής» εκπορεύονταν από τα επιτεύγματα της Αρχαίας Ελλάδας.

Στην πρώτη λαμπαδηδρομία, κάθε ένας από τους 3.422 λαμπαδηδρόμους διήνυσε ένα χιλιόμετρο ακολουθώντας τη διαδρομή από το χώρο των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία μέχρι το Βερολίνο.

Παρά την ναζιστική προέλευση της ιδέας, η αφή της ολυμπιακής και η ολυμπιακή λαμπαδηδρομία διατηρήθηκαν και μετά την ήττα των Ναζί, αρχής γενομένης από τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948. Σήμερα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα κάθε διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων.

4. Τι ακριβώς προβλέπει το τελετουργικό της αφής της ολυμπιακής φλόγας;

Στο τελετουργικό της αφής συμμετέχουν η πρωθιέρεια και οι ιέρειες, οι οποίες πραγματοποιούν μια λιτή χορογραφία κατά τη διάρκεια της τελετής. είναι ντυμένες κατά τον αρχαϊκό τρόπο, ενώ ακολουθούν συγκεκριμένη κινησιολογία και χορογραφία.

Σύμφωνα με το τελετουργικό, την Αφή την κάνει η Πρωθιέρεια στο χώρο του ναού της Ήρας (Ηραίον), που βρίσκεται απέναντι από το ναό του Δία, στο αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Εκεί η πρωθιέρεια ζητά τη βοήθεια του θεού του ήλιου Απόλλωνα ώστε να ανάψει η δάδα απαγγέλοντας την επίκληση.

Η Πρωθιέρεια, αμέσως μετά την επίκληση στο θεό Απόλλωνα, ανάβει τη δάδα με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου.

Έπειτα, η πρωθιέρεια κατευθύνεται προς το Στάδιο, μεταφέροντας τη φλόγα σε πήλινο αγγείο και με τη συνοδεία των ιερειών. Η πομπή κάνει μία στάση στην ιερή Ελιά από την οποία ο «αμφιθαλής παις», δηλαδή ένας νέος που έχει εν ζωή και τους δύο γονείς του, κόβει ένα κλαδί, σύμβολο ειρήνης και έπαθλο νίκης που δίνονταν κατά τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες στους νικητές.

Στο Στάδιο, η πρωθιέρεια ανάβει τη δάδα του πρώτου δρομέα και η λαμπαδηδρομία ξεκινά με σκοπό να μεταφέρει την φλόγα στο στάδιο της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

5. Τι αναφέρει η Πρωθιέρεια στην επίκλησή της προς τον θεό Απόλλωνα;

Ιερά σιωπή

Να ηχήσει όλος ο αιθέρας, η γη, η θάλασσα και οι πνοές των ανέμων.

Όρη και Τέμπη σιγήστε.

Ήχοι και φωνές πουλιών παύσατε.

Γιατί μέλλει να μας συντροφεύσει ο Φοίβος, ο Φωσφόρος Βασιλεύς.

Απόλλωνα Θεέ του ήλιου

και της ιδέας του φωτός,

στείλε τις ακτίνες σου και άναψε της ιερή δάδα

για τη φιλόξενη πόλη

του (το όνομα της πόλης)

Και συ, ω Δία, χάρισε

ειρήνη σ’ όλους τους

λαούς της Γης και

στεφάνωσε τους νικητές

του Ιερού Αγώνα.

Τήνελλα ω Καλλίνικε

Τήνελλα!!!

6. Τι συμβαίνει αν έχει σύννεφα και δεν μπορεί να ανάψει η φλόγα;

Στην περίπτωση που έχει σύννεφα ή βρέχει και κατά συνέπεια δεν μπορεί να ανάψει η ολυμπιακή φλόγα, χρησιμοποιείται η φλόγα από τις πρόβες που έχουν προηγηθεί.

Για ένα δεκαήμερο πριν από την τελετή αφής, κάθε ημέρα πραγματοποιείται στον ιερό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας πρόβα ενόψει της τελετής. Η φλόγα αυτή κρατείται. Κάθε φορά που η τελετή βαίνει ομαλώς και ανάβει η φλόγα, σβήνεται αυτή της προηγούμενης τελετής και κρατείται η νέα. Έτσι, σε περίπτωση που την ημέρα της τελετής δεν έχει κατάλληλο καιρό, η δάδα του πρώτου λαμπαδηδρόμου ανάβει από την εφεδρική φλόγα που έχει κρατηθεί σε ειδική λυχνία, έπειτα από την πιο πρόσφατη πρόβα.

Η τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν στην τελετή αφής της φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. Το 2008 άλλαξε την τελευταία στιγμή η ώρα της τελετής της αφής, λόγω της πρόβλεψης της μετεωρολογικής υπηρεσίας για ακατάλληλο καιρό την προγραμματισμένη ώρα της τελετής.

7. Ποια είναι η Πρωθιέρεια και πώς επιλέγεται;

Η επιλογή των Ιερειών και της Πρωθιέρειας είναι αρμοδιότητα της ΕΟΕ και συγκεκριμένα της Επιτροπής Λαμπαδηδρομίας.

Πρώτη Πρωθιέρεια το 1936 ήταν η Ελληνίδα καθηγήτρια χορού Κούλα Πράτσικα, πρωτοπόρος στον χώρο της.

Η Μαρία Μοσχολιού είναι η Πρωθιέρεια με τις περισσότερες παρουσίες σε τελετής αφής ολυμπιακής φλόγας για Θερινούς Αγώνες. Ήταν η πρωθιέρεια στις διοργανώσεις του 1968, του 1972, του 1976 και του 1980.

Τρεις παρουσίες ως Πρωθιέρεια είχε η προκάτοχός της Αλέκα Κατσέλη (1956, 1960, 1964). Από δύο παρουσίες έχουν οι Κατερίνα Διδασκάλου (1984, 1988), Μαρία Παμπούκη (1992, 1996) και Θάλεια Προκοπίου (2000, 2004).

Το 2008 είχε επιλεγεί η Μαρία Ναυπλιώτου και την προηγούμενη φορά, το 2012, η Ινώ Μενεγάκη, που ήταν Πρωθιέρεια μέχρι και την τελετή αφής της φλόγας για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, η οποία πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2003.

Από το 2014 νέα Πρωθιέρεια έχει επιλεγεί, με ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής Λαμπαδηδρομία, η ηθοποιός Κατερίνα Λέχου.

Για το 2020 νέα Πρωθιέρεια έχει επιλεγεί η ηθοποιός Ξανθή Γεωργίου.

Οι Πρωθιέρειες επιλέγονται με την ολοκλήρωση της Αφής της Φλόγας για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς.

Τόσο η Πρωθιέρεια, όσο και οι Ιέρειες με τη Χορογράφο και τον συνθέτη προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους.

8. Ποια η διαδρομή που ακολουθείται μέχρι τον τελικό προορισμό της φλόγας;

Κάθε φορά η διαδρομή της Ολυμπιακής Φλόγας απαρτίζεται από δύο σκέλη: το ελληνικό και το διεθνές. Το ελληνικό δεν είναι κάθε φορά το ίδιο και ανάλογα με τον χρόνο που υπάρχει, η ολυμπιακή λαμπαδηδρομία περνά από μεγάλες πόλεις της Ελλάδας μέχρι και την παράδοσή της στην οργανωτική επιτροπή της πόλης που φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μια φορά μόνο δεν υπήρξε ελληνικό σκέλος στην λαμπαδηδρομία, το 1984, όταν σε αντίδραση για την εμπορευματοποίηση της Ολυμπιακής Φλόγας από την Οργανωτική Επιτροπή των Αγώνων του Λος Άντζελες (που πουλούσε το δικαίωμα να είναι κάποιος λαμπαδηδρόμος), μετά την τελετή αφής παραδόθηκε αμέσως η φλόγα στους διοργανωτές.

9. Ποιοι είναι και πώς επιλέγονται οι λαμπαδηδρόμοι;

Οι λαμπαδηδρόμοι επιλέγονται για το ελληνικό κομμάτι της Λαμπαδηδρομίας από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και ως προς το διεθνές κομμάτι από την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων ή από τους κατά τόπου φορείς, από τους οποίους περνά η φλόγα.

Ο πρώτος λαμπαδηδρόμος το 1936 ήταν ο διπλωμάτης Κωνσταντίνος Κονδύλης. Τα πρώτα χρόνια επιλέγονταν ως πρώτοι λαμπαδηδρόμοι προσωπικότητες της κοινωνικής ζωής, αλλά από το 1960 καθιερώθηκε εθιμικά ο πρώτος λαμπαδηδρόμος να είναι αθλητής. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που διοργανώθηκαν στην Αθήνα επελέγη ως πρώτος λαμπαδηδρόμος ο ακοντιστής Κώστας Γκατσιούδης. Για τη διοργάνωση του 2008 στο Πεκίνο επελέγη ο ολυμπιονίκης του ταεκβοντό Αλέξανδρος Νικολαΐδης και τέσσερα χρόνια μετά, για την διοργάνωση του 2012 στο Λονδίνο ο πρωταθλητής της κολύμβησης Σπύρος Γιαννιώτης.

Πάντα οι πρώτοι λαμπαδηδρόμοι είναι Έλληνες. Ποτέ ως τώρα δεν έχει επιλεγεί κάποια γυναίκα ως πρώτη λαμπαδηδρόμος.

Οι περισσότεροι λαμπαδηδρόμοι στην ιστορία των ολυμπιακών λαμπαδρομιών έχουν χρησιμοποιηθεί για την διοργάνωση του Πεκίνου το 2008, καθώς ο αριθμός τους προσέγγισε τους 22.000. Το 2004 στην διοργάνωση της Αθήνας 11.360 είχαν την τιμή να μεταφέρουν την ολυμπιακή φλόγα 11.360 λαμπαδηδρόμοι. Στους προηγούμενους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες μετέφεραν την φλόγα στο Λονδίνο περίπου 8.000 λαμπαδηδρόμοι.

10. Πως επιλέγονται οι δάδες που μεταφέρουν την Ολυμπιακή φλόγα;

Η κατασκευή και ο σχεδιασμός της δάδας που μεταφέρει την ολυμπιακή φλόγα στην πόλη διεξαγωγής των Αγώνων αποτελεί αρμοδιότητα της εκάστοτε Οργανωτικής Επιτροπής. Η πρώτη δάδα κατασκευάστηκε το 1936 από την «Krupp», μια γερμανική εταιρεία γνωστή κυρίως για την παραγωγή χάλυβα και όπλων, προμηθεύτρια της Γερμανίας τόσο στον Α’ όσο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο Αίθριο του Καλλιμάρμαρου υπάρχει το Μουσείο Δαδών, όπου λειτουργεί μόνιμη έκθεση των δαδών που μετέφεραν την ολυμπιακή φλόγα στον τόπο διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, Θερινών και Χειμερινών, από το 1936 μέχρι σήμερα

11. Ποιες οι πιο περίεργες τοποθεσίες από όπου έχει περάσει η Ολυμπιακή φλόγα;

Το υψηλότερο σημείο από το οποίο έχει περάσει η ολυμπιακή φλόγα είναι η κορυφή του όρους Έβερεστ των Ιμαλαΐων, όπου βρέθηκε κατά την διάρκεια της λαμπαδηδρομίας του 2008 για τους Αγώνες του Πεκίνου.

Στην τελευταία λαμπαδηδρομία, αυτήν για τους Χειμερινούς Αγώνες του 2014 στο Σότσι, η φλόγα πέρασε από τον Βόρειο Πόλο. Επίσης τότε «βούτηξε» στη βαθύτερη λίμνη του κόσμου, τη Βαϊκάλη, στη νότια Σιβηρία. Αυτή όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που η φλόγα βρισκόταν μέσα στο νερό. Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και το 2000, κατά την περιοδεία της στην Αυστραλία.

Επίσης η φλόγα έχει μεταφερθεί με πλοία και φρεγάτες. Στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2006 στο Τορίνο μεταφέρθηκε από γονδολιέρηδες στην Βενετία, ενώ στην επόμενη διοργάνωση του Βανκούβερ το 2010 από αθλητές του σερφ.

Το πρώτο ταξίδι της φλόγας με αεροπλάνο έγινε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Όσλο το 1962. Τα θαύματα της τεχνολογίας αξιοποίησαν οι Καναδοί για τη μετάδοση της φλόγας μέσω δορυφόρου από την Αθήνα στην Οτάβα (για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976).

Η φλόγα έχει ταξιδέψει δύο φορές επάνω σε άλογα, το 1956 και το 1996, ενώ μία φορά χρησιμοποιήθηκαν για αυτόν τον σκοπό καμήλες ώστε να διασχίσει την έρημο της Αυστραλίας το 2000. Επίσης έχει μεταφερθεί το 1996 επάνω σε ινδιάνικο κανό, σε ποταμόπλοιο του Μισισιπί αλλά και σε βαγόνι του Union Pacific, του πρώτου διηπειρωτικού σιδηρόδρομου.

Τέλος, τρεις φορές έχει βρεθεί στο διάστημα. Για την ακρίβεια, στην πορεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, του Σίδνεϊ το 2000 και τους Χειμερινούς του Σότσι το 2014, αστροναύτες και κοσμοναύτες έκαναν περίπατο στο Διάστημα με τις αντίστοιχες ολυμπιακές δάδες (αλλά όχι και τη φλόγα).

12. Πότε παραδίδεται η φλόγα στους διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων;

Η φλόγα παραδίδεται στην οργανωτική επιτροπή της πόλης που φιλοξενεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά την ολοκλήρωση της επί ελληνικού εδάφους λαμπαδηδρομίας που ακολουθεί την Αφή. Η τελετή παράδοσης γίνεται πάντα στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, όπου το 1896 φιλοξενήθηκαν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Φέτος η τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ολυμπιακή Επιτροπή του Ρίο ντε Τζανέιρο έχει προγραμματιστεί για το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης 27 Απριλίου.

13. Και τι συμβαίνει αν… σβήσει η φλόγα;

Η φλόγα κανονικά σβήνει κατά την διάρκεια της τελετής λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Με το σβήσιμό της σηματοδοτείται το τέλος της διοργάνωσης και η έναρξη προετοιμασίας για την επόμενη, τέσσερα χρόνια μετά.

Το 1976 συνέβη ένα απρόοπτο στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ. Εξαιτίας νεροποντής η Ολυμπιακή φλόγα στον βωμό έσβησε και ένας εργάτης, με φόβο ότι μπορεί να χάσει τη δουλειά του, πήγε και τον άναψε με τον… αναπτήρα του! Από τύψεις ομολόγησε την ενέργεια του και έτσι ο βωμός άναψε και πάλι από την εφεδρική λυχνία.

Ακόμα πιο σύνηθες είναι το φαινόμενο να σβήνει η φλόγα κατά την διάρκεια του ταξιδιού της Ολυμπιακής φλόγας, καθώς πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να είναι ελαττωματική μια δάδα και να σβήσει η φλόγα. Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές και για τον λόγο αυτόν πάντα μεταφέρεται σε όλο το ταξίδι και εφεδρική ολυμπιακή φλόγα. Έτσι, ακόμα και αν τελικά καταφέρει κάποιος σκόπιμα ή από λάθος να την σβήσει, πάντα υπάρχει λύση.

Διονύσιος Παπαθανασόπουλος: 1ος Λαμπαδηδρόμος στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956.

Πηγή: Euronews

Διονύσιος Παπαθανασόπουλος: 1ος Λαμπαδηδρόμος στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956

Η άσβεστη φλόγα της Ολυμπιακής Ιδέας

Διονύσιος Παπαθανασόπουλος, 1ος Λαμπαδηδρόμος στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956

Παγωμένο καρέ από φιλμ αρχείου του Κρατικού Ραδιοτηλεοπτικού Δικτύου της Αυστραλίας ABC 1956 Ολυμπιακοί Αγώνες της Μελβούρνης. Τελετή Λαμπαδηδρομίας. 1ος Λαμπαδηδρόμος ο Διονύσιος Παπαθανασόπουλος.

Η τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης το 1956 έγινε στην Αρχαία Ολυμπία. Πρωθιέρεια ήταν η ηθοποιός Αλέκα Κατσέλη, η οποία είχε τρεις παρουσίες ως Πρωθιέρεια (1956, 1960, 1964).

Αφή Ολυμπιακής Φλόγας
Η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας γίνεται παραδοσιακά στην Αρχαία Ολυμπία και υπεύθυνη για την διεξαγωγή της είναι η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Η ιστορία της ξεκινάει το 1936, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου και όπως ορίζει το τελετουργικό, την Αφή την κάνει η Πρωθιέρεια στο χώρο του ναού της Ήρας (Ηραίον), στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Εκεί η πρωθιέρεια ζητά τη βοήθεια του θεού του ήλιου Απόλλωνα ώστε να ανάψει η δάδα απαγγέλοντας την επίκληση.

Διονύσιος Παπαθανασόπουλος και Πρωθιέρεια της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, Αλέκα Κατσέλη, στην αρχαία Ολυμπιάδα το 1956. H συγκεκριμένη εικόνα έχει χαραχθεί στο συλλεκτικό κέρμα των πεντακοσίων δραχμών το οποίο εκδόθηκε το 2000.

Η μια όψη αναγράφει «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» και φέρει το σήμα των ολυμπιακών αγώνων του 2004, τους Ολυμπιακούς κύκλους, την ημερομηνία και την αξία. Στην άλλη όψη απεικονίζεται η αφή της ολυμπιακής φλόγας. Η σύνθεση του μετάλλου τους είναι: Χαλκός 75%, Νικέλιο 25%.

Η Oλυμπιακή Φλόγα «γεννήθηκε» ξανά στην ιερή γη της Αρχαίας Ολυμπίας και ταξιδεύει στη μακρινή πόλη Μελβούρνη, της Αυστραλίας.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν για πρώτη φορά σε πόλη της Ωκεανίας και συγκεκριμένα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, από τις 22 Νοεμβρίου έως τις 8 Δεκεμβρίου 1956. Στην τελετή λήξης οι αθλητές όλων των χωρών μπήκαν στο στάδιο για πρώτη φορά πιασμένοι χέρι­-χέρι, με σκοπό να στείλουν μήνυμα ειρήνης σ’ όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης με 13 αθλητές και κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο ο 27χρονος Γιώργος Ρουμπάνης στο άλμα επί κοντώ με επίδοση 4,50 μ.

Από την πρόσφατη (Σεπτέμβριος 2023) τελετή τιμής της Ολυμπιακής Ιδέας στο πρόσωπο του Διονύσιου Παπαθανασόπουλου, 1ου Λαμπαδηδρόμου στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956. Στη φωτογραφία ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος (δεξιά) δωρίζει σχετική φωτογραφία, του πατέρα του στον κύριο Marian Florin Patea, Δήμαρχο, της περιοχής Καρπαθίων Fundata, στη Ρουμανία, για το τοπικό Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Διονύσιος Παπαθανασόπουλος, ο πρώτος Λαμπαδηδρόμος στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης το 1956, είναι πατέρας του Γιώργου Παπαθανασόπουλου, εκπροσώπου, του Παγκόσμιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων & Συγγραφέων Τουρισμού (FIJET), στην Ελλάδα.

«Στα μονοπάτια της Αρκαδίας», έκθεση ζωγραφικής & γλυπτικής

Μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση στη Βυτίνα της Αρκαδίας

Τον μήνα Αύγουστο 2023 βρέθηκα στο πανέμορφο, ορεινό χωριό Βυτίνα, της Αρκαδίας στην Πελοπόννησο (Bytina). Πέρα από την ξεχωριστή φυσική ομορφιά του τοπίου και την αρχιτεκτονική κληρονομιά, εντύπωση μεγάλη, μου προκάλεσε η αγάπη και η δημιουργική πνοή των κατοίκων. Ένα ευχάριστο ξάφνιασμα ήταν και η πολύ ενδιαφέρουσα ζωγραφική και γλυπτική έκθεση με τίτλο: «Στα μονοπάτια της Αρκαδίας», των καταξιωμένων καλλιτεχνών Στόγιαν Ντόνεφ και Χριστίνας Κελλίδη, την οποία οργάνωσε και φιλοξένησε ο δραστήριος Όμιλος Κυριών Βυτίνας!

Σ’ ένα ορεινό χωριό (1033 μέτρα υψόμετρο) με λιγοστές εκατοντάδες κατοίκους, να οργανώνεται μια τέτοια έκθεση για τον πολιτισμό και την τέχνη αποτελεί αξιοπρόσεκτη δραστηριότητα. Μια και βρέθηκα εκεί οδοιπόρος, δεν θα μπορούσα, να αγνοούσα «Τα μονοπάτια της Αρκαδίας», που ήθελα κι εγώ να δω και να περπατήσω…

«Στη νέα του δουλειά, ο Στόγιαν μάς μεταφέρει στην απίστευτα όμορφη γη της Αρκαδίας. Αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από πηγή έμπνευσης, είναι "ο τόπος" της καθημερινής ζωής και της δημιουργίας του καθώς ζει εκεί με τη σύντροφό του Χριστίνα Κελλίδη. Τα τοπία που παρουσιάζονται εδώ δεν περιορίζεται στο να ανιχνεύσει τα βήματα των θεών και των ηρώων της Αρκαδίας, δεν αντιμετωπίζει τον τόπο ως κάτι ιδανικό ή μυθικό, αλλά μας οδηγεί σε έναν λαβύρινθο νοημάτων και κρυφών διαστάσεων που σηματοδοτούν το πραγματικό και αιώνιο η εξελισσόμενη ομορφιά του τοπίου καθώς και ο βαθύτερος συμβολισμός του. Τα παιχνίδια του ήλιου με τα φύλλα των δέντρων και με το νερό, ο ήχος του ανέμου, το θρόισμα των φύλλων, η μυρωδιά της γης είναι δύσκολο να μεταδοθούν σε ένα πίνακα. Ωστόσο, ο Στόγιαν καταφέρνει να μας παρασύρει σε ένα μαγευτικό ταξίδι και μας κάνει μέρος του έργου».

Χάρης Βουρλιώτης     Haris Vourliotis facebook 

Ο Στόγιαν Ντόνεφ γεννήθηκε στη Νόβα Ζαγόρα της Βουλγαρίας και τελείωσε το καλλιτεχνικό Λύκειο στην πόλη Καζανλάκ (1968-1972). Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Σόφιας με τον καθηγητή Π. Παναγιότοβ (1973-1979). Την περίοδο 1985 έως 1991 διετέλεσε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Σόφια. Από το 1991 έως και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα και την Βυτίνα, οπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Αρκαδικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από 22 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εντός και εκτός Ελλάδος. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η Χριστίνα Κελλίδη (Donev facebook) είναι γλύπτρια, γνωστή για τα γραμμικά, οργανικά, μεταλλικά γλυπτά, τα χρηστικά αντικείμενα, και τα εικαστικά κοσμήματά της. Εκτός από καταξιωμένη καλλιτέχνης στο χώρο της, η Κελλίδη είναι επίσης γνωστή μέσα από τις συνεργασίες της με το ζωγράφο σύζυγό της Στόγιαν Ντόνεφ, οι οποίες αποτέλεσαν ένα διάλογο γλυπτικής και ζωγραφικής. Σπούδασε τέχνη και σχέδιο υφάσματος στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Σόφια. Η έμπνευση που αντλεί από τις κλασικές γραμμές, τα σχήματα, και τις υφές που υπάρχουν στη φύση, ιδιαίτερα στην πέτρα και το ξύλο ενσωματώθηκε στη δουλειά της ως σχεδιάστρια μόδας στη Σόφια, από το 1985 έως το 1989. Από το 1991 παρουσιάζει τη δουλειά της σε γκαλερί και μουσεία. Έργα της ανήκουν σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ωραίοι πίνακες γεμάτοι ζωντάνια, χρώματα και υψηλή καλαισθησία. Πρωτοτυπία περιεχομένου και φροντισμένη επιμέλεια του δημιουργού, πλαισιωμένοι από υπέροχες γλυπτικές δημιουργίες δια χειρός Χριστίνας Κελλίδη.

Με πολύ μεράκι, φυσικό ταλέντο δουλευμένα γλυκά βγαλμένα μέσα από την ψυχή της Χριστίνας, που δίνει όλο της τον εαυτό για τις φροντισμένες της δημιουργίες.

Η φροντισμένη επιμέλεια των έργων, πυροδοτούν τη δημιουργική φαντασία μέσα από τα χρώματα και το φως, αποτελώντας κίνητρο για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής.

Ζωγραφιές με τα χρώματα της ελπίδας, της αισιοδοξίας και της θετικής αντίκρυσης των πραγμάτων. Τα χρώματα έχουν τη δυνατότητα να ανακινήσουν τα αισθησιακά βάθη των ανθρώπων. Με οδηγό το φως της ελπίδας και της ζεστασιάς, που κρατάει τη ζωή μας ως σύνολο.

Υπηρετεί την τέχνη με πάθος και μεράκι με κάθε ευκαιρία γιατί την εκφράζει απόλυτα. Από τα πρώτα της βήματα, σαν έτοιμη από παλιά, εργάζεται σκληρά και μεθοδικά. Συνεχίζει με αφοσίωση μέχρι σήμερα με την ίδια σοβαρότητα και ζήλο.

Η πλούσια χρωματική μπαλέτα της παρακινεί τη φαντασία. Μέσα από την αντίθεση των έντονων χρωμάτων και των σχεδίων οι πίνακες παραπέμπουν ξεκάθαρα στον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων, της χαράς, της αγαλλίασης και της ελπίδας.

Η Χριστίνα ιερουργεί τη γλυπτική. Σμιλεύει και κεντίζει τα έργα της. Υπηρετεί με σεβασμό την τέχνη, προσπαθώντας, να ανακαλύψει όλα εκείνα τα μαγικά στοιχεία, που τέρπουν τις αισθήσεις μέσα από τη γλυπτική. Το αποτέλεσμα της προσπάθειας της είναι εξαιρετικά όμορφο.Δημιουργική φαντασία γεμάτη χρώματα και φως. Έργα που χαρακτηρίζονται από μια γενναιόδωρη χρήση των χρωμάτων και καλαισθησία. Αφετηρία για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής.

Φοίβος Νικολαΐδης με τον εξαίρετο ζωγράφο Στόγιαν Ντόνεφ στην έκθεση «Στα μονοπάτια της Αρκαδίας», που παρουσιάζονται ζωγραφιές του και γλυπτά της Χριστίνας Κελλίδη, στον εκθεσιακό χώρο, της πρώην Γεωργικής Σχολής στη Βυτίνα, Αρκαδίας.

Οδοιπόροι... «Στα μονοπάτια της Αρκαδίας»... Όταν βλέπεις κόσμο σε χώρους πολιτισμού, τότε πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα...

Μια ακατανίκητη εσωτερική ώθηση και πνευματική ανάγκη, καθοδηγεί τη δημιουργικότητα του Στόγιαν Ντόνεβ και της Χριστίνας Κελλίδη. Προσπαθούν αδιάλειπτα να ανακαλύψουν την ομορφιά της εικαστικής δημιουργίας. Στα έργα τους είναι ορατή η ειλικρίνεια και η αγάπη για την τέχνη, τον άνθρωπο και τη μαγεία της ζωής. 

Κυκλοφορία και παρουσίαση Βιβλίου Βασίλη Δημητριάδη - “Κοινωνία Τζαζ!”

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο 

του τέως Υφυπουργού Ναυτιλίας Βασίλη Δημητριάδη 

“Κοινωνία Τζαζ!”

Πρόκειται για τριάντα αληθινές ιστορίες – βιωματικές εμπειρίες – που ξεδιπλώνονται μυθιστορηματικά με βασικό ήρωα τον Αλέξανδρο, ο οποίος διαπιστώνει, καυτηριάζει και αναδεικνύει νοοτροπίες, αντιλήψεις, συμπεριφορές και παθογένειες της πολιτικής, της κοινωνίας, των ανθρώπινων σχέσεων. Στο επίκεντρο των δρώμενων η αγάπη για τη θάλασσα, τη ναυτιλία, την Κύπρο, την παγκοσμιότητα του ελληνισμού και τις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με τον Τζορτζ Γκέρσουιν “η ζωή μοιάζει αρκετά με την τζαζ, είναι καλύτερη, όταν αυτοσχεδιάζεις”.  Ο Αλέξανδρος λατρεύει την τζαζ, τη μαγεία και τη μοναδικότητα της στιγμής που απορρέει από τον αυτοσχεδιασμό. Τι γίνεται, όμως, όταν ο αυτοσχεδιασμός εισχωρεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής; Πόση, άραγε, δόση αλήθειας εμπεριέχει το απόφθεγμα του Γκέρσουιν;

Ευρωπαϊκός βορράς και νότος, κανόνες-αυτοσχεδιασμός, οργάνωση-χάος. Ένας άνθρωπος, μια ζωή, πολλά δίπολα. Πού βρίσκεται η αλήθεια, πού το νόημα; Σε κάποιον πόλο ή κάπου στη μέση; Και πώς καταφέρνει ένας άνθρωπος να ισορροπεί; Πώς το καταφέρνει μια χώρα;

Ο Αλέξανδρος θα βρει τις απαντήσεις που γυρεύει, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ένα ολόκληρο σύστημα γύρω του δέσμιο του εφησυχασμού και «εθισμένο» στη δύναμη της αδράνειας. Εκείνος, όμως, θα επιμείνει ως το τέλος. Ακόμα και αν δεν καταφέρει να αλλάξει το σύστημα, είναι αποφασισμένος να αφήσει πάνω σε κείνο το καλύτερο αποτύπωμά του. Ίσως, τελικά, αυτό να είναι το μέγιστο που μπορεί να κάνει κάποιος.

Έχουν προγραμματιστεί δύο παρουσιάσεις του βιβλίου. Στη Λεμεσό στις 26 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης, και στη Λευκωσία στις 28 Σεπτεμβρίου στο Σολώνειο Κέντρον Βιβλίου. Και οι δύο εκδηλώσεις θα αρχίσουν στις 7μμ και είναι ανοικτές για το κοινό. 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν όλοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι του Βασίλη Δημητριάδη της τελευταίας 20ετίας, περίοδο που πραγματεύεται το βιβλίο.  Συγκεκριμένα στην εκδήλωση της Λεμεσού θα μιλήσουν οι Νίκος Αναστασιάδης (τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας), Νίκος Νικολαΐδης (Δήμαρχος Λεμεσού και πρώην Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων), Κίκης Καζαμίας (πρώην Υπουργός Οικονομικών και Συγκοινωνιών και Έργων), καθώς και ο Μίμης Σοφοκλέους (Διευθυντής Παττίχειου Δημοτικού Μουσείου Ιστορικού Αρχείου Λεμεσού).   Στη Λευκωσία θα παραστούν και θα μιλήσουν οι Ανδρούλλα Βασιλείου (πρώην Ευρωπαία Επίτροπος Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας και Νεολαίας), Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλλή (πρώην Υπουργός Εξωτερικών και Συγκοινωνιών και Έργων), Ευθύμιος Φλουρέντζου (πρώην Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων), καθώς και ο τέως Υφυπουργός Πολιτισμού Γιάννης Τουμαζής.

Συντονίστριες των δύο εκδηλώσεων η Μαρίνα Φιλιππίδου (Δημοσιογράφος, Παρουσιάστρια και Ραδιοφωνική Παραγωγός) και Άντρη Δανιήλ (Δημοσιογράφος και Αρχισυντάκτρια), σε Λεμεσό και Λευκωσία, αντίστοιχα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις LibertyPress και είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία στην τιμή των 15 ευρώ.  Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για φιλανθρωπικό σκοπό.

Για περισσότερες πληροφορίες και παραγγελίες στην ιστοσελίδα https://vassiliosdemetriades.com/book/

« Ουδείς… αλλ` ίνα σωθεί ο κόσμος δι` αυτού», (Ιω. γ` 13-17). Και η Ύψωσις Του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Η ατόφια , η όντως πραγματική χαρά του Χριστιανού είναι να σωθεί η ψυχή του, να ανέβει στον ύψιστο δυνατό βαθμό, ως εικόνα και καθ` ομοίωση Θεού. Το ερώτημα που τίθεται είναι: «Πώς δύναται να σωθεί ο άνθρωπος;». Η απάντηση είναι εύκολη στα λόγια, δύσκολη στις πράξεις, αν δεν συνοδεύεται με ειλικρινή πρόθεση και με γνήσια θέληση. Ο άνθρωπος σώζεται διά του Σταυρού, όχι μέσο του Σταυρού.

Εκεί στην έρημο ο εβραϊκός λαός αμφισβητούσε τον Θεό. Ο Θεός επέτρεπε στα φίδια και προκαλούσαν δηλητηριάσεις στους Εβραίους, ώστε να διαπαιδαγωγηθούν. Ο λαός, συνειδητοποίησε τις αμαρτίες του, γι` αυτό παρακάλεσε τον Μωυσή να τον Σώσει. Ο Μωυσής, μετά από προσευχή, έφτιαξε το χάλκινο φίδι. Όποιος το έβλεπε, διά των οφθαλμών της ψυχής του, σωζόταν, όποιος το έβλεπε, με τα σωματικά μάτια, δε σωζόταν.

Το αντίστοιχο συμβαίνει διαχρονικά. Όποιος φέρει Σταυρό ή και Σταυρούς στο σπίτι, στο σώμα, στο λαιμό, tattoo με το σχήμα του Σταυρού, ούτε σώζεται ούτε, φυσικά σώζει, το ίδιο συμβαίνει και με όποιον επικαλείται κατά το δοκούν, επίπλαστα, τον Σταυρό ή και τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, εάν δε διαθέτει τα προ απαιτούμενα της ειλικρινούς και Θεοσεβούς Πίστεως.

Τρανά είναι τα παραδείγματα καταστροφών και συμφορών που προκάλεσαν και προκαλούν πολλοί που είχαν, που έχουν, που πρόβαλλαν  και που προβάλλουν δήθεν τον Σταυρό για να καλύπτουν τα ειδεχθή τους εγκλήματα. Τέτοια αρνητικά, προς αποφυγήν παραδείγματα, ενδεικτικώς, είναι οι περιβόητοι Σταυροφόροι, μάλιστα με τις ευχές των ηγετών της Παπικής Εκκλησίας, οι Ναζί, με ηγέτη των Χίτλερ, αναρχικοί και οργανωτές τους, διακινητές εξαρτησιογόνων ουσιών, κράχτες των φώτων της νυκτερινής ζωής.

Ο Χριστιανός ανέρχεται την του Ιωάννη Σκάλα, διά των μυστηρίων της Ορθοδοξίας, τα οποία περνούν και τρανώνονται στην καθάρια ψυχή και στη ροδόχρωμη καρδία, διά του Σταυρού. Ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος διά του Σταυρού σώζει, επιτρέπει τους πειρασμούς, τα προβλήματα, τα σκαμπανεβάσματα, ανάλογα με τις αντοχές του καθ’ ενός ανθρώπου, ως παιδαγωγική μέθοδο ανόδου των πνευματικών επιπέδων της καρδίας και της ψυχής.

Γνωρίζουμε ότι ο ίδιος ο Θεός επέλεξε το ξύλο, τον ξύλινο Σταυρό για τη Σωτηρία των ανθρώπων, αφού είναι το αγνό ανακυκλώσιμο προς όφελος της φύσεως, ως φθαρτό αλλά απαραίτητο, ως δέντρο για τον άνθρωπο, το ίδιο ακριβώς ξύλο το μετέτρεψε στο Σωτήριο εργαλείο, διά του ξύλινου Σταυρού . Όπως τα φαρμακερά τσιμπήματα των όφεων βασάνιζαν και νέκρωναν σώματα και ψυχές, το ίδιο οι αμαρτίες, τα σφάλματα του «Εγώ», της έπαρσης, της υπεροψίας, της πίστης, της προσήλωσης σε κάθε υλικό και πρόσκαιρο νεκρώνουν καρδία και ψυχή.

Ο Σταυρός διατρανώνει την διά αυτού Σωτηρία, είναι η ορατή, διά της καρδιακής προσευχής, θεία δύναμη. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, διά του ξύλινου Σταυρού, ο οποίος ξύλινος σταυρός, μέχρι τη Σταύρωσή Του, ήταν το ομοίωμα, η τρανή απόδειξη της αμαρτίας, της παρανομίας, της ανηθικότητας, Πήρε Επάνω ΤΟΥ, όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων. Το ξύλο του Μωυσή διά του Σταυρού μεταποιήθηκε στην του φθαρτού ανθρώπου Σωτηρία, αρκεί απλά ο άνθρωπος να έχει καρδία καθαρά και ψυχή στραμμένη στα Άνω Δώματα.

Ο Ιησούς Χριστός υψώθηκε πάνω στον Σταυρό για τη Σωτηρία όλων των ανθρώπων. Η ανοδική, με όλα τα παράλογα και ανήθικα βασανιστήρια- που ξεπερνούν όλα τα παράλογα βασανιστήρια-του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στο μέρος που ονομάζεται στην Ελληνική Γλώσσα Κρανίου Τόπος, στην Εβραϊκή Γλώσσα Γολγοθάς, με τη συνακόλουθη Σταύρωσή Του, δηλώνει την διά της Κλίμακος σωτήρια ανοδική πορεία του θεοσεβούς ανθρώπου.

Ο Ορθόδοξος άνθρωπος γνωρίζει και οφείλει να γνωρίζει ότι είναι αναπόσπαστο μέλος της κοινωνίας. Όμως όταν πρέπει να συγκρουστεί με τα πολύβουα, με τα κίβδηλα, με τα λογικοφανή, με τα φαινομενικά του κόσμου τούτου του περαστού, του εφήμερου, του πρόσκαιρου πρέπει να το πράξει, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Ο Ιησούς Χριστός κανένα δε χρειάζεται αλλά η προάσπιση των Θείων επιταγών αποτελούν ουσιώδες στοιχείο και ισχυρή μαρτυρία στη Σκάλα της σωτηρίας δια του Σταυρού, για τον Ορθόδοξο Χριστιανό. Το αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της Λευτεριάς της Ορθόδοξης ψυχής και της δοσμένης καρδίας, που διαθέτει και που οφείλει να διαθέτει ως Ορθόδοξος Χριστιανός, τεκμηριώνοντας την πίστη του διά του Σταυρού.

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος