ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ – ΚΑΤΑΓΜΑ ΨΥΧΗΣ (Ποιητική συλλογή)

 

Πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει η πέμπτη ποιητική συλλογή του μέλους μας Ευθύβουλου Ευθυβούλου «Κάταγμα ψυχής», από τις Εκδόσεις Αρχύτας (Σειρά ποίησης Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου).

Βιογραφικό:
Ο Ευθύβουλος Ευθυβούλου γεννήθηκε στο κατεχόμενο χωριό Σκυλλούρα το 1957. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ανωτάτη Σχολή Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών Αθηνών. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Από τα μαθητικά του χρόνια άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Ποιήματά του πρωτοπαρουσιάστηκαν από το «Λογοτεχνικό Βήμα» του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1979 εκδίδει στην Αθήνα την πρώτη του ποιητική συλλογή «Δοκιμασίας αγάλματα». Με τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την πρώτη της έκδοση, την επανεκδίδει το 2019. Μετά τα φοιτητικά του χρόνια δεν συνέχισε σε μόνιμη βάση το γράψιμο. Στον διαγωνισμό κυπριακού τραγουδιού το 1994 το τραγούδι «Χωρκό μου», τους στίχους του οποίου έγραψε ο ίδιος, κέρδισε τη δεύτερη θέση. Το 2010 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή «Στη μοναξιά του ονείρου», το 2018 την τρίτη ποιητική του συλλογή «Ανεπούλωτο τραύμα», το 2021 την τέταρτη ποιητική του συλλογή «Πινελιά απροσεξίας» και το 2022 την πέμπτη ποιητική του συλλογή «Κάταγμα ψυχής».

Ποιήματα από τη συλλογή «Κάταγμα ψυχής»:

Κοίτα το φως
.
Κοίτα το φως κι άσε τους άλλους
ν’ αλυχτούν μες στα σκοτάδια.
.
Άντλησε της ψυχής σου το απόσταγμα
κι άσε τους άλλους να έρπουν
στη λάσπη της διαφθοράς.
.
Σ’ εκείνο το στημένο, από καιρό,
παιχνίδι τους, μην γίνεις ποτέ
μικρό ή μεγάλο βαποράκι.
.
Κράτα γερά στο μπράτσο σου
εκείνη τη γοργόνα
που σ’ έμαθε να παλεύεις
σε κάθε τρικυμία της ζωής σου.
.
Στη σιγουριά του αύριο
- σε ψεύτικα δεκανίκια -,
ποτέ σου μην πιαστείς,
ποτέ σου μην ενδώσεις.
.
Όρθωσε, όσο μπορείς,
το πενιχρό ανάστημά σου,
όσο μπορείς γιγάντωσε τη σκέψη και το νου
στα ευγενή σου ιδεώδη.
.
Μείνε πιστός στο θείο δώρο προσφοράς
προς τον συνάνθρωπο.
.
Μην σε μπερδεύει της βιτρίνας το εξώφυλλο
και μην σε παρασύρει ο αριβισμός
«επιφανών ανθρώπων».
.
Παιδί του πολέμου
.
Ζει μέσα απ’ τα χαλάσματα,
επιμένει να ζει μέσα απ’ τα χαλάσματα,
έχοντας υψωμένη παντιέρα
ένα διάτρητο σώμα από σφαίρες.
.
Κι όμως, επιμένει και κάνει όνειρα,
κι όμως, επιμένει στην πραγμάτωση
των παιδικών του επιδιώξεων,
μη γνωρίζοντας τα εμπλεκόμενα συμφέροντα
που διασταυρώνονται κάθετα μέσα κι έξω
απ’ τον τόπο που τον έταξε η μοίρα να ζει.

Λησμονημένο παιδί του πολέμου,
τραυματισμένο και σκοτωμένο
παιδί του πολέμου,
ξέπνοη ελπίδα που δεν πρόλαβε
να κοιταχτεί στον καθρέφτη,
που δεν πρόλαβε να ρίξει
λίγο νερό στο πρόσωπο.
.
Αλήθεια, πόσες άδικες στιγμές
το περιμένουν στο ναρκοπέδιο
της προδιαγεγραμμένης του πορείας;
.
Πόσα, άραγε, τετελεσμένα γεγονότα
θα το στήνουν στον τοίχο της εκτέλεσης,
θα το σκοτώνουν πριν καν σηκώσει κεφάλι;
.
Όλες του οι Πατρίδες, πια, χάθηκαν,
όλα τα μηνύματα υποστήριξης,
που είχε στη φαρέτρα του,
παραμένουν στον κάλαθο των αχρήστων,
παραμένουν παρατημένα
στις παρενθέσεις των συμφερόντων
που άλλαξαν στην τελευταία μυστική δοσοληψία.
.
Τώρα, πια,
στα περασμένα μεσάνυχτα της προδοσίας του
δεν περιμένει κανένα βασιλόπουλο
καβάλα στο άσπρο του άλογο
για να το σώσει.
.
Κι όμως,
θα επιμένει να ζει μέσα απ’ τα χαλάσματα,
έχοντας πάντα υψωμένη παντιέρα
ένα διάτρητο σώμα από σφαίρες.
.

Μόνο εσύ ξέρεις
.
Μόνο εσύ ξέρεις
να μετράς τις ανησυχίες
και τα χαμένα όνειρα,
να μπαινοβγαίνεις ασυλλόγιστα
από την πίσω αυλή
στον ανοικτό κρατήρα της καρδιάς μας.
.
Μόνο εσύ ξέρεις
ν’ αφουγκράζεσαι το παραμιλητό της θάλασσας
και τα κρυφά μηνύματα των παραμυθιών
σε ετεροχρονισμένες διαστάσεις.
.
Μόνο εσύ ξέρεις
να ξεφεύγεις απ’ τα είδωλα και τις παγίδες,
από την κρύα βραδιά του χειμώνα
και το ηλιοκαμένο δίχτυ των ψαράδων.
.
Στην όποια ανηφοριά της καταιγίδας,
μόνο εσύ ξέρεις να δένεις πιστάγκωνα τον θύτη
και να τιμωρείς παραδειγματικά την ανομία.
.
Στην άγια πέτρα της σιωπής
.
Γιγάντωσε όσο μπορείς
το σθένος και το πείσμα.
.
Όσο μπορείς…
μέχρι να διώξεις ολότελα
τ’ απομεινάρια της υποταγής σου,
μέχρι να γίνει η σκέψη σου
καθάριο φως μιας αστραπής
κι ενός Αγγέλου πάθος.
.
Στην άγια πέτρα της σιωπής
μην φοβηθείς να υψώσεις
της αλήθειας την παντιέρα.
.
Στην άγια πέτρα της σιωπής
ρίξε φωτιά και μια φωνή
ν’ αναστηθεί ξανά η γης,
ν’ αλλάξει ολότελα
του κόσμου αυτού η σφαίρα.
.
Λαβωμένη Πατρίδα
.
Προσπαθώ, χρόνια τώρα,
να δέσω τις πληγές της Πατρίδας.
.
Χρόνια τώρα,
μπερδεύοντας τους επιδέσμους,
προσπαθώ να επουλώσω,
έστω και μια αμυχή
απ’ το γυμνό και διάτρητό της σώμα.
.
Πόσα, στ’ αλήθεια, φεγγάρια
δεν άλλαξαν πορεία, προκειμένου
να μην είναι αυτόπτες μάρτυρες
του μαρτυρίου της;
.
Κι ο χρόνος να κυλά αδυσώπητα
με ποταμούς αιμάτων και θυσιών
στο πέρασμά του.
.
Με ποταμούς αιμάτων και θυσιών
σε μια ατέρμονη περιπέτεια
χωρίς την παραμικρή ένδειξη
αίσιου τέλους.
.
Κι οι χθεσινοί ήρωες να συνωστίζονται
πίσω απ’ τα κιγκλιδώματα
της ίδιας πάντα ιστορίας,
με διαφορετικό όμως πρόσημο.
.
Κι εγώ, μάταια, να προσπαθώ
να δέσω τις πληγές
της λαβωμένης Πατρίδας.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Ευθυβούλου είναι ένας μαχητής της ποίησης, που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι υπάρχουν και χαμένες μάχες, αλλά αυτό οφείλει να λειτουργεί ως κίνητρο να αγωνιστούμε γι' αυτές που θα κερδίσουμε. Αιχμηρός με την επίπλαστη επιτυχία, επιφυλακτικός με τη φαινομενική ευτυχία, τρυφερός με τις σιωπές. Όχι με όλες τις σιωπές. Μ' εκείνες που αποτελούν καταφύγια και θεραπαινίδες των τραυμάτων που αποκτούμε μαχόμενοι, σ' έναν κόσμο που μας ετεροπροσδιορίζει χωρίς να μας κατανοεί. Αλλά και μ' εκείνες τις σιωπές που μας επιτρέπουν να ακούμε τη δική μας κραυγή, την εσωτερική μας φασαρία. Να την κανακεύουμε, να της δίνουμε διέξοδο, να την εκτονώνουμε. Η ποίηση του Ευθυβούλου, ορμάει σαν καταιγίδα στα ναρκωμένα, από την καθημερινότητα, μυαλά μας. Φωνάζει, θορυβεί για να αφυπνίσει την ανθρωπιά μας, την καλοσύνη μας, την ικανότητά μας να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθησή μας. Προσπαθεί επίμονα να μας θυμίσει την ιδιότητά μας, να σκεφτόμαστε, να ονειρευόμαστε, να ζει η μοναχικότητά μας αρμονικά δίπλα στη μοναχικότητα του άλλου. Και κάπως έτσι, τα κατάγματα... θεραπεύονται.

Χαιρετισμός της έκδοσης από την Πρόεδρο του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά

Με ιδιαίτερη συγκίνηση καλωσορίζω στη μεγάλη συγγραφική οικογένεια του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου τον Κύπριο ποιητή, Ευθύβουλο Ευθυβούλου. Τον συγχαίρω για τη θαυμαστή ορθοκρισία και οξύνοιά του, καθώς και για την πλήρη γνώση των σύγχρονων κοινωνικών ζητημάτων. Προικισμένος με συναισθηματική φωνή και ισχυρή λογική μας χαρίζει μια ηθικοδιδακτική, συμβολική και αλληγορική ποιητική συλλογή με τίτλο «Κάταγμα Ψυχής».

Σε μια εποχή αντιφατική και αντιπνευματική, η γραφή του μας ταξιδεύει στην ουσία του λόγου, του Γεωργίου Σεφέρη. Η πένα κινείται με μεράκι, με μέτρο και σεβασμό, χωρίς απολιθωμένες προσεγγίσεις, αλλά με τη ζωντάνια της τέχνης του γραπτού λόγου. Ο Ευθυβούλου, έχοντας γνώση της ευεργετικής επίδρασης του ποιητικού στοχασμού στην ψυχή του ανθρώπου, παραγάγει υψηλού επιπέδου ποίηση που συνδυάζει συνειδητά τη μεγάλη ποικιλία θεματικής εντός της μικρότερης, κατά το δυνατόν, έκτασης.

Ο ποιητής με σύνεση, ωριμότητα και απλότητα δημιουργεί ένα πρότυπο λογοτεχνικό τοπίο, υπόδειγμα θεωρητικού βίου, αφιερωμένου ολόψυχα στη μελέτη και την έρευνα της αλήθειας. Ο εκλεκτός αναγνώστης καλείται να εγκύψει σε κάθε στίχο και στροφή, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες του δημιουργού και μαζί του να στοχαστεί: «Στον σύγχρονο οικουμενικό Ελληνισμό υπάρχουν πολλές χιλιάδες ενημερωμένοι πολίτες του κόσμου, αλλά τι απέγιναν οι ‘’σοφοί’’ του Καβάφη;».

ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ. «Μόνο εσύ ξέρεις / να μετράς τις ανησυχίες / και τα χαμένα όνειρα, / να μπαινοβγαίνεις ασυλλόγιστα / από την πίσω αυλή / στον ανοικτό κρατήρα της καρδιάς μας.»

Είθε τούτο το άξιο έργο να ταξιδέψει σε γαλήνια πελάγη φιλαναγνωσίας, να διαβαστεί, να αγαπηθεί!
.
Αγαπητέ Ευθύβουλε, καλλίστρατο να είναι κι ετούτο το έργο σου!
Επιμέλεια: Ελευθέριος Πλουτάρχου (Γραμματέας Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου).