Ο Αρτέμης Αντωνίου ασχολείται με την ποίηση από το 1974, όταν, έφηβος ακόμη, δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Χαλάσματα κι ελπίδες» αμέσως μετά το καμίνι του πραξικοπήματος και την λαίλαπα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.
Για σχεδόν μισό αιώνα τώρα τραβάει κουπί στη βάρκα του «ελεύθερου στίχου» γράφοντας στη νεοελληνική. Αναγνωρίζοντας όμως και την αξία της τοπολαλιάς -που δεν πρέπει να παραγκωνιστεί- όπως λέει ο ίδιος, προχώρησε και έγραψε με επιτυχία τον «Ποραμά» το 2014.
Η ποιητική του προσπάθεια πλήρως συνειδητοποιημένη εστιάζεται στη ζωή και στον άνθρωπο που θα ήθελε να αλλάξει, γιατί η πραγματικότητα του κόσμου τον πονάει. Γι’ αυτό πασχίζει εξ’ αρχής με τους συνειρμούς που κάνει και τις αλληγορίες που χρησιμοποιεί να χτίσει το όνειρο, για να υπάρχει ελπίδα.
Μ’ αυτό τον τρόπο καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να προκαλέσει προβληματισμό και κριτικούς συλλογισμούς συνδέοντας μνήμες, γεγονότα, επιθυμίες και συναισθήματα μ’ ένα ενδιαφέροντα τρόπο.
Όπως είναι ο γραπτός λόγος του έτσι ακριβώς είναι και η ποίηση του, ανεπιτήδευτη και γεμάτη ειλικρίνεια που σε κερδίζει. Χαίρεσαι και απολαμβάνεις όταν τον ακούς ή τον διαβάζεις.
Ο πλούσιος συναισθηματικός του κόσμος γίνεται ένα με το γεμάτο πνευματικό του οπλοστάσιο και πορεύεται με σιγουριά στα ανηφορικά μονοπάτια της πνευματικής ανάτασης και δημιουργίας.
Στοχαστικός και ανοικτός στο νέο, ξανοίγει τώρα τα ποιητικά του φτερά στο δίστιχο, το ποίημα που ολοκληρώνεται μόνο μέσα σε δύο στίχους. Το δίστιχο προέρχεται από την αρχαία ελληνική ποίηση και συναντάται στα επιγράμματα.
Ως πρώτη προσπάθεια σ’ αυτό το δύσκολο πεδίο, μας εκπλήσσει ευχάριστα, αφού τα 371 ποιήματα του είναι καλογραμμένα και έχουν ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τη ζωή.
Φοίβος Νικολαΐδης
Ιανουάριος 2022
Ένα μικρό δείγμα της νέας του αυτής δουλειάς
μερικά από
τα δίστιχα ποιήματά του:
Ένα κερί ανάβουμε κι απ’ το Θεό ζητάμε
χάρες που δεν αξίζουμε -τις οφειλές ξεχνάμε…
Δεν έχεις το δικαίωμα ό,τι εσύ πιστεύεις
με ζόρι και φανατισμό να το μεταφυτεύεις.
Είναι θρησκείες μπόλικες και ένας ο Θεός μας
βρίσκεται στη συνείδηση, θεμέλιο εντός μας.
Κόλαση και παράδεισος δεν είναι παραμύθια
Με τρόπο αλληγορικό διδάσκουν την αλήθεια.
Είχε το ευαγγέλιο κανόνα της ζωής του
μιαν προστασία σίγουρη άμυνα της ψυχής του.
Και τι κερδίζεις άνθρωπε που σε χειροκροτούνε!
Σήμερα σε θαυμάζουνε κι αύριο σε ξεχνούνε.
Είναι ο κόσμος άδικος παντού όπου κοιτάξεις
τον κυβερνούν οι δαίμονες μ’ άπειρες μεταλλάξεις.
Ο χαρακτήρας φτιάχνεται στην πρώτη ηλικία
είναι ο πρόσφορος καιρός για μια σωστή παιδεία.
Θα νιώθεις ευχαρίστηση για τη διαδρομή σου
αν στη ζωή το δίκαιο είναι επιλογή σου.
Μας κόστισαν μία ζωή τα πρέπει και το μη…
ο άνθρωπος ελεύθερος δεν είναι ούτε στιγμή.
Η ευτυχία βρίσκεται πολλές φορές κοντά μας
δεν την αναγνωρίζουμε αλλού ‘ναι η ματιά μας.
Να μη λυγίσεις πρόσεξε από την αδικία
και νικητής βγαίνει αυτός που δεν κρατά κακία.
Άριστη διδασκάλισσα είναι η εμπειρία
κι όσοι την ακροάζονται έχουν ορθή πορεία.
Έφθασες στα περίχωρα και βλέπεις την Ιθάκη
δεν είσαι πια ο ίδιος, μήπως βγήκε φενάκη!
Άλλη μέρα ξημέρωσε με του Θεού τη χάρη
πάρε τη σκέψη απ’ το χθες που σε φορτώνει βάρη.
Πέφτεις ξανασηκώνεσαι κι απόσταση διαβαίνεις
δίνεις αγώνα στη ζωή να ξέρεις που πηγαίνεις.
Είναι πολλά τ’ ασήμαντα που μας ταλαιπωρούνε
Γίνονται πιο τυραννικά εγωισμό αν βρούνε.
Όσοι στη μάσκα κρύβονται κι άλλη μούρη μας δείχνουν
δεν κάνουνε κατόρθωμα τον εαυτό του ρίχνουν.
Το πιο μεγάλο λάθος μας ήταν και είναι ένα
που βλέπουμε ειλικρινή αμέσως τον καθένα.
Μες στον αγώνα της ζωής πολλές οι δυσκολίες
θέλει σκληρή προσπάθεια να βγουν επιτυχίες.
Μην λογαριάζεις τ’ αύριο κανείς δεν το γνωρίζει
κάνε το τώρα γόνιμο κι ο βίος σου θ’ αξίζει.
Για το συμφέρον παίζουνε ρόλο αγιοσύνης
να φαίνονται πασκίζουνε φρουροί δικαιοσύνης.
Η πεταλούδα βούτηξε στο πιάτο με το μέλι
και τα φτερά της κόλλησαν -σβήνει γλυκά εν τέλει!
Θέλεις να είσαι ήρεμος μην ψάχνεις μεγαλεία
ζήσε με τιμιότητα κι αγάπα τη φιλία.
Η ομορφιά δε χάνεται ούτε στα γηρατεία
είναι σαν το εικόνισμα μια σεβαστή κυρία.
Στην κοινωνία γνώρισα τη διπλοπροσωπία
Δόλιους που πλουτίσανε με τη φιλανθρωπία.
Τα εθνικά προβλήματα πρέπει να μας ενώνουν
φέρνουνε την καταστροφή τα πάθη που φουντώνουν.
Κάνεις λαέ παράπονο για σκάρτη εξουσία
με ψήφο σου φορτώνεσαι την όποια ηγεσία.
Τίποτα δεν κερδίζεται χωρία να κουραστούμε
οι πρόγονοι το δίδαξαν πολλά σ’ αυτούς χρωστούμε.
Πάντα σε κάθε πρόβλημα υπάρχουν δυο λύσεις
διάλεξε την καλύτερη και πάνω της να κτίσεις.
Κάποια στιγμή θα φύγουμε αυτό είναι μοιραίο
στο χέρι μας να κάνουμε το πέρασμα ωραίο.
Πρώτη αξία της ζωής στο βίο του ανθρώπου
να ‘ναι πολίτης χρήσιμος για το καλό του τόπου.
Μέσα στο χρόνο χάνεται τ’ όνομα του ανθρώπου
αν δε δεθεί με προσφορά για το καλό του τόπου.
Ο Αρτέμης Αντωνίου γεννήθηκε στην Άρμου της Πάφου το
1951. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία στην Αθήνα και φοίτησε (πάντα εργαζόμενος) μέχρι
το τέταρτο έτος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών – Τμήμα Ιστορίας
Αρχαιολογίας. Στην τουρκική εισβολή του 1974 πιάστηκε αιχμάλωτος και
μεταφέρθηκε στις τουρκικές φυλακές. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική
Βιβλιοθήκη Πάφου, μέχρι το 2011 που αφυπηρέτησε. Ζει στη γενέτειρα του όπου
εκλέγεται το 1989-2001 κοινοτάρχης.
Ασχολείται με την αγιογραφία και τη γλυπτική. Δημιούργησε από το 1996 στην κοινότητα Άρμου το εργαστήρι «Αρμός». Σε αυτό εκθέτει μόνιμα τα έργα του. Τον Απρίλιο του 2017 στο Παρίσι, διοργανώθηκε από τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στην ΟΥΝΕΣΚΟ ο με τη στήριξη του Ιδρύματος Λεβέντη -έκθεση έργων του με τίτλο: «Αρτέμης Αντωνίου -Δια χειρών και λόγου, Γλυπτική Ποίηση».
Δίδαξε για τέσσερα συναπτά έτη το μάθημα της Ξυλογλυπτικής στα Επιμορφωτικά Κέντρα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
Ποιήματα του περιλαμβάνονται σε ανθολογίες στην Κύπρο και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Βραβεύτηκε (1976) σε πανελλήνιο φοιτητικό ποιητικό διαγωνισμό. Επίσης το 1999 πήρε βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης, που προκήρυξε η Διεθνής Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Καναδά, για τους Έλληνες της διασποράς.
Για τη συνολική προσφορά του στη Λογοτεχνία τιμήθηκε με βραβείο (2002) από τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου.
Έργα του Αρτέμη Αντωνίου
Χαλάσματα κι ελπίδες, ποιήματα, 1974
Μηνύματα, ποιήματα, 1987
Μικρό τετράδιο, ποιήματα, 1990
Αφή τοπίων, ποιήματα, 1992
Μέρες αιχμαλωσίας – Μαρτυρία, 1996
Νησίδες Μνήμης, ποιήματα, 1999
Φεγγίτες, Βραχεία ποιήματα, 2005
Αρμοί γεγονότων, (ποιητική σύνθεση), 2008
Δια χειρών και λόγου ποιήματα, 2012
Ποραμάς, ποιήματα στο κυπριακό ιδίωμα, 2014
Δια χειρών και λόγου «Γλυπτική και ποίηση», 2017
(Ελληνογαλλική έκδοση)
Χνάρια βιωμάτων, ποιήματα, 2018
Βελονιές στόχασης, με τον τρόπο της παράδοσης, ποιήματα
2018
Άρμου γενέτειρα, πρωτεύουσα ενθυμημάτων, 2018
Αποτύπωμα μοίρας και μνήμης, αφήγημα, 2021
Στιγμών ροές, δίστιχα ποιήματα, 2021
No comments:
Post a Comment