Επιτροπή Ακινήτου Περιουσίας της Τουρκίας
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο νομικός Αχιλλέας Δημητριάδης (Φιλελεύθερος 20/8/2017) με τίτλο «Δεν πιέσαμε αρκετά για την Αμμόχωστο», υποδεικνύει στους πρόσφυγες κατόχων ακίνητης περιουσίας, ότι: «Εάν κάποιος θέλει, να διεκδικήσει την περιουσία του, δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάει στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας των κατεχομένων. Είναι μια επιλογή και ο άνθρωπος πρέπει, να σκεφτεί εάν θέλει να το κάμει». Συνεχίζει παρακάτω: «Δεν πρέπει, να το κάμει, αλλά, εάν θέλει, να το κάμει, τότε, το σωστό θα ήταν, οι τίτλοι ιδιοκτησίας να είναι πάνω σε ζωντανούς και όχι σε μικρά μερίδια.Στην αρχή που εμφανίστηκε η Επιτροπή το 2006 ανταποκρίθηκε –επιλεκτικά πάντα- σε ορισμένες περιπτώσεις για λόγους σκοπιμότητας. Πρώτον, για να παραπλανήσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) ότι προσφέρει αποτελεσματική θεραπεία στο θέμα των περιουσιών και δεύτερο, να χρησιμοποιηθεί ως δόλωμα για νέες αιτήσεις από Ελληνοκύπριους.
Οι λίγες αιτήσεις που επεξεργάστηκε για καταβολή αποζημιώσεων ήσαν προσεκτικά στοχευμένες. Αφορούσαν εξαγορά περιουσιών σε ορισμένες περιοχές, όπου υπήρχαν σχέδια για οικοδομική ή άλλη ανάπτυξη. Όπως έχουν τα πράγματα, η Επιτροπή έχει τη δυνατότητα, να καθορίζει τους όρους λειτουργίας της, ανάλογα με τις στρατηγικές της επιδιώξεις, όπως για παράδειγμα τη μη συμπερίληψη της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου.
Με τη μέχρι σήμερα τακτική της, η Επιτροπή Ακινήτου Περιουσίας της Τουρκίας στα κατεχόμενα όχι μόνο έχει καθαρά, παραβεί τους όρους εντολής, που της δόθηκαν, οι οποίοι προνοούσαν αιτήσεις για απώλεια χρήσης, αποκατάσταση, ανταλλαγή και πώληση, αλλά, δείχνει ξεκάθαρα τις ύπουλες προθέσεις της. Ουσιαστικά, εξετάζει αιτήσεις μόνον για πώληση περιουσιών και μόνο για συγκεκριμένες περιοχές. Για αποκατάσταση (δηλαδή επιστροφή) της περιουσίας ούτε λόγος να γίνεται.
Η επιδίωξη, της Τουρκίας να δημιουργήσει νέα δεδομένα επί του εδάφους με την εξαγορά ελληνοκυπριακών περιουσιών συνεχίζεται, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, όπως είναι και η έκκληση, του ψευδοκράτους προς Τουρκοκύπριους χρήστες ε/κ περιουσιών, για ανταλλαγές περιουσιών με Ελληνοκύπριους ιδιοκτήτες.
Στη διεκδίκηση του δικαίου του ο ενδιαφερόμενος πρόσφυγας, εκτός από την ψυχοφθόρα και τη μακράς διάρκειας διαδικασία, -με αμφίβολα πάντοτε αποτελέσματα-, χρειάζονται και αρκετά χρήματα (μερικές χιλιάδες ευρώ) για νομική διεκπεραίωση, πέραν της προμήθειας των δικηγόρων (έως και 25%) επί του τελικού ποσού, που η Επιτροπή τυχόν αποφασίσει, να δοθεί στον αιτητή.
Στην προσπάθεια διεκδίκησης των δικαιωμάτων των προσφύγων, θα έπρεπε τουλάχιστον, να υπάρχει μια κρατική υπηρεσία ή ένας ειδικός φορέας ο οποίος να προσφέρει νομική ή άλλως πως υποστήριξη. Θα πρέπει, να βρεθούν τρόποι ώστε, να δοθούν κίνητρα στους πρόσφυγες για τερματισμό του ξεπουλήματος των περιουσιών τους σε εξευτελιστικές μάλιστα τιμές στον Τούρκο εισβολέα και να εξυπηρετούνται τα άνομα σχέδια του σε βάρος της Κύπρου.
Ως κατακλείδα της συνέντευξης του, ο Αχιλλέας Δημητριάδης διερωτάται: «Εάν θέλουμε αρκετά (λίγο ως πολύ) τη λύση, εάν είμαστε διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε (κι άλλο) και αν είμαστε διατεθειμένοι, να συγχωρέσουμε την άλλη πλευρά (τους Τουρκοκύπριους ή την Τουρκία;) για τα κακά που μας έκανε (εννοείται συνεχίζουν, να μας κάνουν)». Και καταλήγει: «Εάν, αυτά τα τρία πράγματα υπάρχουν. Τότε έχουμε πιθανότητες, να επανενώσουμε τη χώρα μας, διαφορετικά, πολύ φοβάμαι ότι ο καθένας, θα πάρει το δρόμο του και ο Θεός βοηθός».
Έτσι, απλά και μονοσήμαντα… Η λύση δηλαδή κατά τον Αχιλλέα Δημητριάδη εξαρτάται μόνο από εμάς, τη διάθεση μας για περαιτέρω συμβιβασμούς και την άφεση αμαρτιών στους εισβολείς, που μέρα με την ημέρα δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο με τις επιδιώξεις τους, ώστε και ο πλέον αδαής, να κατανοεί ότι, χωρίς καλή διάθεση, καλή πίστη και των ΔΥΟ πλευρών, (ιδιαίτερα του ισχυροτέρου) τότε, οποιαδήποτε λύση κι αν βρεθεί, θα καταλήξει σε μικρό χρονικό διάστημα, να είναι υπόθεση μόνο για τους έγκριτους νομικούς με τις νέες διαμάχες, που μοιραία θα ξεσπάσουν.
Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" 28.8.2017
No comments:
Post a Comment