Η μέθοδος «Work sharing» για αντιμετώπιση της κρίσης

Της Μαρίας Κυριακού*

 

Οι πρόσφατες προτάσεις της Τρόικας για μείωση του κόστους του κρατικού μισθολογίου δεν θα πρέπει κατά ανάγκη να σημαίνει μείωση μισθών και προσωπικού γιατί αυτά τα μέτρα δημιουργούν ανασφάλεια στην αγορά, επηρεάζουν την παραγωγικότητα και αυξάνουν την ανεργία, χωρίς να έχουν πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Η μείωση μισθού μπορεί να φαίνεται «δίκαιη» για υψηλά αμειβόμενο προσωπικό αλλά μπορεί να σημαίνει ότι οι μέτριοι υπάλληλοι μένουν, ενώ οι αξιόλογοι φεύγουν για καλύτερες ευκαιρίες σε άλλες εταιρείες.

Η δε μείωση προσωπικού μπορεί μεν να είναι αναπόφευκτη όταν η επιχείρηση περνά οικονομικές δυσκολίες και προσπαθεί να μειώσει τα έξοδά της για να προσαρμοστεί στις ανάγκες της αγοράς, αλλά η μείωση προσωπικού χωρίς άλλες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης σπάνια έχει οικονομική επιτυχία αν δεν γίνεται ως μέρος μιας ευρύτερης αναδιάρθρωσης της επιχείρησης.

Σε διάφορες χώρες αλλά και σε μεγάλες εταιρείες βρήκαν έξυπνους τρόπους για μείωση του κόστους του μισθολογίου με τη σύμφωνη γνώμη των συντεχνιών και των εργαζομένων.

Με εισηγήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ΙLΟ) σε πολλές χώρες οι εργοδότες μειώνουν το κόστος του μισθολογίου δίνοντας στο προσωπικό την επιλογή να πάρουν απλήρωτη άδεια ή εφαρμόζουν άλλα ευέλικτα ωράρια εργασίας μειώνοντας ταυτοχρόνως και τη φορολογία του υπαλλήλου. 

 

Η Έκθεση του ΤRΑVΑΙLΡolicyΒriefΝο2 (Φεβ. 2010) του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας εισηγείται το λεγόμενο Work sharing, που βασίζεται στη μείωση των ωρών εργασίας, με σκοπό να διαμοιράσει την εργασία στον ίδιο αριθμό προσωπικού αποφεύγοντας τις απολύσεις προσωπικού ή δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας (με τη μείωση των ωρών εργασίας μπορούν να προσληφθούν άνεργοι για μείωση της ανεργίας).

Η Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Καναδάς, Γαλλία, Δανία, Ελβετία και μερικές πολιτείες της Αμερικής έλαβαν τα μέτρα αυτά για έγκαιρη θωράκιση της οικονομίας τους από το 2008. Σήμερα έχουν ήδη λάβει παρόμοια μέτρα και η Βoυλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σερβία, Σλοβακία, Σλοβενία και Τουρκία.

Χαρακτηριστικά στην Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ιρλανδία και Ρουμανία 24% του εργατικού δυναμικού μείωσαν τις ώρες εργασίας τους.
Βασικά στοιχεία του «WorkSharing» ή της λεγόμενης μικρότερης εβδομάδας εργασίας ή μειωμένου χρόνου εργασίας ή ευέλικτης εργασίας ή 4 ήμερης εβδομάδας εργασίας είναι:
(α) Μείωση ωρών εργασίας αντί απολύσεων, και αντίστοιχη μείωση μισθού (β) Πρόνοια για τους χαμηλά αμειβόμενους, με μικρότερη μείωση ωρών εργασίας (γ) Καθορισμός του χρόνου διάρκειας του μέτρου αυτού, με στόχο να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση (δ) Εκπαίδευση του προσωπικού ώστε το μέτρο αυτό να είναι κερδοφόρο για την επιχείρηση, το κράτος και τους εργαζομένους. Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας ενθαρρύνει τα κράτη να εφαρμόσουν αυτό το πρόγραμμα να μην απολυθεί προσωπικό, για να μην αυξάνεται επικίνδυνα η ανεργία.

Τα προγράμματα μειωμένης εβδομάδας/ μήνα/ μέρας θεωρούνται ότι μειώνουν τα χειρότερα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Παράλληλα μειώνονται οι απαιτήσεις στο Ταμείο Πλεονασμού και απεργιακών επιδομάτων και διατηρείται σταθερή η αγορά εργασίας και περιορίζονται τα κοινωνικά προβλήματα και η ανασφάλεια που δημιουργεί η ανεργία. 

 

Παραδείγματα

Στη Ρουμανία οι δημόσιοι υπάλληλοι πήραν απλήρωτη άδεια 4 μέρες τον Νοέμβριο και 4 μέρες τον Δεκέμβριο, και οι δάσκαλοι και καθηγητές πήραν μερική υποχρεωτική απλήρωτη άδεια κατά την περίοδο των σχολικών διακοπών.
Στην Ιρλανδία μειώθηκαν οι ώρες εργασίας 3,3% - με ανάλογη μείωση μισθού, με πρόταση των συντεχνιών. 

Στην Εταιρεία Βausch & Lomb 1.400 εργαζόμενοι έπαιρναν απλήρωτη άδεια μίας εβδομάδας τον μήνα για 6 μήνες. ?Η βιομηχανία Ρella στην Ιowa Αμερικής εισήγαγε 4ημερη εβδομάδα εργασίας για περίπου 1/3 των 3.900 υπαλλήλων της. 

Η Χilinx Ιnc μείωσε 10% το μισθολόγιό της δίνοντας ένα χρόνο άδεια για σπουδές ή άλλους λόγους. Η εταιρεία United Τechnologies UΤΧ έδωσε απλήρωτη άδεια μιας εβδομάδας στα διευθυντικά στελέχη. Στην Κίνα η Εrnest & Υoung πρόσφερε σε 9.000 υπαλλήλους την ευκαιρία να πάρουν ένα μήνα απλήρωτη άδεια. 90% δέχτηκαν την προσφορά και μειώθηκε το κόστος του μισθολογίου 17%. 

 

Στην Κύπρο

Στη χώρα μας ενώ είχαμε την ευκαιρία να λάβουμε μέτρα εγκαίρως για θωράκιση της κυπριακής οικονομίας, δεν το έχουμε πράξει με αποτέλεσμα επιχειρήσεις να κλείνουν, η ανεργία να έχει εκτοξευθεί στα ύψη και το κράτος να μην μπορεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Σήμερα παρά τα αλυσιδωτά προβλήματα της οικονομικής κρίσης, θα μπορούσε και στην Κύπρο να εισαχθούν παρόμοια ευέλικτα συστήματα εργασίας ώστε με τη συμμετοχή και των εργαζομένων να γίνουν εισηγήσεις για τρόπους μείωσης του κόστους και σε συνδυασμό με άλλα δοκιμασμένα μέτρα να πετύχουμε ανάκαμψη της οικονομίας. Ο Αύγουστος είναι μήνας διακοπών και είναι ευκαιρία για να πάρει το προσωπικό και μια εβδομάδα απλήρωτη άδεια αφού η επιλογή της απλήρωτης άδειας βοηθά την οικογένεια να έχει περισσότερο χρόνο κατά την περίοδο των διακοπών.

Επίσης η εκ περιτροπής μείωση των 3 ωρών απογευματινής εργασίας στη δημόσια υπηρεσία, κατά τους χειμερινούς μήνες με ανάλογη μείωση μισθού, σημαίνει εξοικονόμηση μερικών εκατομμυρίων.

Οι επιλογές αυτές έχουν δοκιμασθεί σε άλλες χώρες και έχουν μειώσει το κόστος του μισθολογίου 10%-27%, διατηρώντας τις θέσεις εργασίας και μειώνοντας την ανεργία.

Μαρία Κυριακού*

* Δικηγόρος, πρώην βουλευτής

Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς 2011 της Διεθνούς Διαφάνειας, παγκόσμια συμμαχία κατά της διαφθοράς

Οι απαιτήσεις για καλύτερη διακυβέρνηση πρέπει να εισακουστούν

Δημόσια κατακραυγή κατά της διαφθοράς, της ατιμωρησίας και της οικονομικής αστάθειας συντάραξε όλο τον κόσμο το 2011. Οι διαμαρτυρίες σε πολλές χώρες εξαπλώθηκαν γρήγορα και ένωσαν τους ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι καταβολές τους μπορεί να είναι διαφορετικές, αλλά το μήνυμά τους είναι το ίδιο: περισσότερη διαφάνεια και λογοδοσία, απαιτείται από τους ηγέτες μας.

Το 2011 ο δείκτης διαφθοράς έδειξε ότι η δημόσια απογοήτευση είναι βάσιμη. Κανένα μέρος ή χώρα στον κόσμο δεν έχει ανοσία για τις ζημιές της διαφθοράς, η συντριπτική πλειοψηφία των 183 χωρών αξιολογούνται κάτω από το πέντε, βαθμολογία σε κλίμακα από 0 (άκρως διεφθαρμένες) έως 10 (πολύ καθαρή.) Η Νέα Ζηλανδία, η Δανία και η Φινλανδία βρίσκονται στην κορυφή της λίστας, ενώ η Βόρεια Κορέα και η Σομαλία είναι στον πάτο.

 

Η Κύπρος φιγουράρει στη 30^η θέση με 6.3 βαθμούς.

Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 80^η θέση με 3.4 (πολύ χαμηλότερα της βάσης του 5).

Ο Δείκτης Αντίληψης της Διαφθοράς κατατάσσει τις χώρες, σύμφωνα με τα παραδεκτά επίπεδα της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα. Πρόκειται για ένα συγκεντρωτικό δείκτη που συνδυάζει διαφορετικές πηγές πληροφοριών για τη διαφθορά, καθιστώντας δυνατή τη σύγκριση των χωρών.

Ο δείκτης του 2011βασίζεται στις εκτιμήσεις και στις δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν από ανεξάρτητους και αξιόπιστους θεσμικούς οργανισμούς. Οι έρευνες και οι αξιολογήσεις περιλαμβάνουν ερωτήσεις που σχετίζονται με τη δωροδοκία των δημοσίων υπαλλήλων, τις μίζες στις δημόσιες συμβάσεις, την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος και την αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα, στις προσπάθειες καταπολέμησης της διαφθοράς. Οι εντυπώσεις-αντιλήψεις χρησιμοποιούνται επειδή η διαφθορά είναι σε μεγάλο βαθμό κρυφή δραστηριότητα που είναι δύσκολο να μετρηθεί. Με την πάροδο του χρόνου, οι αντιλήψεις αυτές έχουν αποδείξει ότι είναι μια αξιόπιστη εκτίμηση της διαφθοράς.

 

«Φέτος έχουμε δει τη διαφθορά στα πανό πλούσιων ή φτωχών διαδηλωτών. Είτε πρόκειται για την κρίση του χρέους στην Ευρώπη ή στον αραβικό κόσμο, που ξεκίνησε μια νέα πολιτική εποχή, οι ηγέτες πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τις απαιτήσεις για μια καλύτερη διαχείριση», δήλωσε ο Χιουγκέτ Λαμπέλε, Πρόεδρος της Διεθνούς Διαφάνειας.

Ο δημόσιος τομέας που βάζει τα συμφέροντα των πολιτών πρώτα είναι μια ευθύνη που ξεπερνά τα σύνορα. Οι κυβερνήσεις πρέπει να ενεργήσουν αναλόγως. Από την πλευρά τους, οι πολίτες πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα για καλύτερες επιδόσεις από τους ηγέτες τους.

 

Αν δουλέψουμε μαζί, η κατάσταση που παρουσιάζεται στο φετινό δείκτη διαφθοράς μπορεί να βελτιωθεί. Αυτές είναι οι χώρες μας και το μέλλον μας.

 

Corruption Perceptions Index 2011 Transparency International the global coalition against corruption

 

Demands for better government must by heeded

Public outcry at corruption, impunity and economic instability sent shockwaves around the world in 2011. Protests in many countries quickly spread to unite people from all parts of society. Their backgrounds may be diverse, but their message is the same: more transparency and accountability is needed from our leaders.

The 2011 Corruption Perceptions Index shows that public frustration is well founded. No region or country in the world is immune to the damages of corruption, the vast majority of the 183 countries and territories assessed score below five on a scale of 0 (highly corrupt) to 10 (very clean.) New Zealand, Denmark and Finland top the list, while North Korea and Somalia are at the bottom.

 

The Corruption Perceptions Index ranks countries and territories according to their perceived levels of public sector corruption. It is an aggregate indicator that combines different sources of information about corruption, making it possible to compare countries.

The 2011 index draws on assessments and opinion surveys carried out by independent and reputable institutions. These surveys and assessments include questions related to the bribery of public officials, kickbacks in public procurement, embezzlement of public funds, and the effectiveness of public sector anti-corruption efforts. Perceptions are used because corruption is to a great extent a hidden activity that is difficult to measure. Over time, perceptions have proved to be a reliable estimate of corruption.

“This year we have seen corruption on protestors’ banners be they rich or poor. Whether in a Europe hit by debt crisis or an Arab world starting a new political era, leaders must heed the demands for better government,” said Huguette Labelle, Chair of Transparency International.

 

Public sector governance that puts the interests of its citizens first is a responsibility that transcends borders. Governments must act accordingly. For their part, citizens need to continue demanding better performance from their leaders.

If we work together, the situation shown by this year’s Corruption Perceptions Index can improve. These are our countries and our future.

Ανδρέας Σουρουκλής

Εθνικό Μνημόσυνο

Σουρουκλής Ανδρέας

Γεννήθηκε στο χωριό Τρούλλοι, της επαρχίας Λάρνακας, στις 26 Οκτωβρίου 1933.

Έπεσε στη μάχη των Τρούλλων την 1η Αυγούστου 1958 στην τοποθεσία "Σαμερή".

Σύζυγος : Γεωργία Σουρουκλή

Τέκνα : Χριστίνα και Αντρούλα, γεννήθηκε δυο μήνες μετά το θάνατο του πατέρα της.

Γονείς : Δημήτρης και Χριστίνα Σουρουκλή

Αδέλφια : Πηνελόπη, Γιωρκάτζης, Κωστής, Μιχάλης, Μάμας, Κυριακούλα, Θεοδοσία και Παναγιώτα

 

Ο Ανδρέας Σουρουκλής τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και εργαζόταν στα κτήματά του. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ μαζί με τα αδέλφια, τους γονείς και τη σύζυγό του και συνεργάστηκε με την ανταρτική ομάδα της περιοχής του. Κατασκεύασαν κρησφύγετο σε χωράφι τους, όπου εγκαταστάθηκαν αντάρτες της ΕΟΚΑ, τους οποίους ο Ανδρέας φιλοξενούσε και στο σπίτι του.

Ο Μιχαλάκης Παρίδης, μετά τη δραπέτευσή του από το νοσοκομείο στις 12 Δεκεμβρίου 1957, όπου είχε μεταφερθεί από τις φυλακές για εγχείρηση, κατέληξε στους Τρούλλους και εγκατέστησε το αρχηγείο του στο σπίτι του Ανδρέα Σουρουκλή, όπου κατασκεύασε προσωπικό του κρησφύγετο. Τόσο το κρησφύγετό του, όσο και την εκεί παραμονή του, ο Παρίδης, κρατούσε απόλυτη μυστικότητα και από αυτούς τους αντάρτες του, που έμεναν στο ίδιο σπίτι. Μετά τον θάνατο του Ανδρέα, παρά τις εξονυχιστικές έρευνες που έκαμαν οι Άγγλοι, δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν το κρησφύγετο.

 

Τη νύκτα της 1ης Αυγούστου 1958, η τοπική ομάδα της ΕΟΚΑ Τρούλλων και οι αντάρτες που ήταν στο σπίτι του Σουρουκλή έστησαν ενέδρα εναντίον των Άγγλων στην τοποθεσία "Σαμερή", σε ένα γεφύρι του δρόμου Λάρνακας - Τρούλλων, κοντά σε ένα βαθύ χαντάκι. Τους πρόσφερε κάλυψη μια καλαμιά. Η νύκτα ήταν φεγγαρόλουστη και η υποχώρηση δύσκολη. Ο Ανδρέας κτυπήθηκε κατά την οπισθοχώρηση, όταν ακολούθησε τη γραμμή της όχθης και έμεινε ακάλυπτος από την καλαμιά.

Ο πατέρας του ήρωα, συνοδεύοντας τη νύφη του μπροστά στο φέρετρο του παιδιού του, έσκυψε και του φίλησε το χέρι. Το ίδιο έκαμαν και η σύζυγος και όσα από τα αδέλφια του πρόλαβαν να παρευρεθούν στην κηδεία. Οι Άγγλοι είχαν επιτρέψει σε ελάχιστους να παραστούν στην κηδεία, παρεμποδίζοντας ακόμα και μερικά από τα αδέλφια του.