Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Εκλεκτή ποιήτρια και συγγραφέας «Κάνει άλματα πέραν της φθοράς»

Χαρισματική και πολυτάλαντη, διακρίνεται σε διάφορους τομείς, με την ίδια πάντοτε επιτυχία. Δημιουργική και ικανή, αναδύει τις σκέψεις και τους στοχασμούς της, σμιλεύοντας με δεξιοτεχνία τον ποιητικό της λόγο. Κάθε της λέξη, βγαίνει μέσα από τα εσώψυχά της, διανύοντας ασταμάτητες περιπλανήσεις, του νου και της καρδιάς. Οι στίχοι της πριν απογειώσουν το λόγο της, διαγράφουν τροχιά γύρω από τις έντονες πνευματικές της αναζητήσεις. Αποτυπώνει, όσο γίνεται πιο πιστά, στις ωραίες της ποιητικές πινελιές με τα πλούσια χρώματα των συναισθημάτων και τους ήχους της ψυχής της. Γλυκύτατοι ψίθυροι καρδιάς, τα ποιήματα της, ακούγονται σαν μια υπερβατική μελωδία στο άπειρο.

Από τα πρώτα της βήματα, εργάζεται σκληρά και συνεχίζει μέχρι σήμερα με την ίδια σοβαρότητα και ζήλο. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, με περισσή ευγένεια και εσωτερικό πλούτο, γοητεύει με το λόγο της και καθηλώνει με τα ποιήματά της. Εκείνο που ξεχωρίζει στην Έλενα, πέραν του πλούσιου της έργου, είναι  η αύρα που εκπέμπει και σε αιχμαλωτίζει με την πρώτη κιόλας ματιά.

Η Ελένη είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ευαισθησίες, προβληματισμούς και ενδιαφέροντα για τα κοινά.  Γνωρίζει αρκετά καλά, όλα εκείνα τα απαραίτητα «μικρά μυστικά» που τη βοηθούν να γράφει όμορφους στίχους, που ελκύουν την προσοχή, των αναγνωστών.

Η Ελένη βρίσκει μέσα από την ποίηση τη χαρά, που δίνει ο ρυθμός της και η μουσικότητα, που μπορεί κανείς να διακρίνει. Η ποίηση για την Ελένη, έχει ρυθμό σ’ ένα μουσικό πλαίσιο. Είναι σαν να ακούς ένα τραγούδι. Ένας ρυθμικός, συμβολικός, συμπυκνωμένος τρόπος σκέψης, ένα μοτίβο. Η ποίηση για την Ελένη σημαίνει ο απόλυτος τρόπος έκφρασης, η ελευρερία της εκφραστικότητας. Η απελευθέρωση των συναισθημάτων μέσω των στίχων, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει.

Καθοδηγείται από μια απίστευτη αγάπη για τη ζωή και έναν έρωτα για την ποίηση, που την υπηρετεί με πάθος. Οι στίχοι της διακρίνονται από μια υψηλή καλαισθησία και ευαισθησία. Είναι δοσμένη ολοκληρωτικά στην ποίηση ψυχί τε και σώματι. Γι’ αυτήν είναι ο απόλυτος τρόπος έκφρασης στις μεγάλες χαρές ή λύπες, από την εφηβική της ηλικία, που άρχισε να απλώνει τις σκέψεις της  στον ποιητικό καμβά.

Η ποιητική της έκφραση βρίσκει διεξόδους στα όμορφα ποιήματά της με θεματολόγιο από τη ζωή, τη φύση, τον έρωτα και γενικά τον άνθρωπο. Οι στίχοι της έχουν εκφραστικότητα, λυρισμό και αρμονία, αφήνοντας τον θεατή να ταξιδέψει μέσα από τα κρυμμένα μηνύματα που προβάλλει. Με πρωτοτυπία περιεχομένου και φροντισμένη επιμέλεια, γίνονανται αφετηρία για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής. Το αποτέλεσμα της δουλειάς της είναι εξαιρετικά όμορφο. Η Ελένη είναι μια ποιήτρια με καλπάζουσα φαντασία, δημιουργική με μεγάλες δυνατότητες.

Πέραν από την ποίηση, ασχολείται συστηματικά με το γραπτό λόγο. Πλάθει όμορφα παραμύθια, ντύνοντάς τα με το βελούδο της ψυχής της  για τρυφερές ψυχούλες. Οι διακρίσεις της πολλές, συνθέτουν ένα μακρύ κατάλογο κι έχουν περάσει και στον ελλαδικό χώρο τιμώντας την Κύπρο.

Μετά από τόσα βραβεία και διακρίσεις η Ελένη νιώθει εντονότερη την ευθύνη, για να συνεχίσει, να γράφει και να παρουσιάζει τα έργα της. Τα βραβεία για την Ελένη, αρχικά, ήταν μια καλοδεχούμενη, ευχάριστη έκπληξη. Τώρα, αποτελούν το σημείο αναφοράς ευθύνης, για να της θυμίζουν την ευθύνη, να προσπαθεί, να γίνεται ακόμηκαλύτερη. Το ταλέντο της, το θεωρεί ως  ένα θείο δώρο, για το καλό όμως, όλων.

Θαυμάζει πολλούς ποιητές και ξεχωρίζει τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Αναγνωστάκη το Τ. Έλλιοτ και πολλούς άλλους. Έχοντας το φιλοσοφικό υπόβαθρο και τα γερά θεμέλια ως στάση ζωής, τα γνωμικά που την εκφράζουν, είναι το «Παν Μέτρον Άριστον» ως επίσης και το «Ες αύριον τα σπουδαία» (Πάντα υπάρχει το αύριο, κυνήγησέ το). Σλόγκαν της όμως στη ζωή είναι η φράση του Οδυσσέα Ελύτη: «Κάνε άλμα πέραν της φθοράς». (Να ξεπεράσεις τον εαυτό σου).

Η Έλενα που ζει και εργάζεται στη Λάρνακα, γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Είναι παντρεμένη και έχει δυο παιδιά. Τώρα, δοκιμάζει ένα άλλο είδος γραπτού λόγου, τα διηγήματα. Υπό έκδοση η νέα της ποιητική συλλογή «Ο κύκλος ενός τετράγωνου έρωτα».
Φοίβος Νικολαΐδης

 Έργα της που έχουν εκδοθεί:

Χρόνος είναι και γυρίζει, Παιδικό Θέατρο, Εκδόσεις Αρμίδα (2000)
Στη Λιακαδοχώρα, Παραμύθι, Εκδόσεις «Πάργα» (2005)
O Πρωταθλητής, Παραμύθι, Εκδόσεις ΠΑΡΓΑ (2009)
Ο Μπαμπακένιος, Παραμύθι (2009)
Άρης ο Φεγγάρης, Παραμύθι, Εκδόσεις Πήλιο (2010)
Το ταξίδι του ΄Ηλιου στο Φεγγάρι, Ποιητική σύνθεση, Εκδόσεις Αιγαίον (2007)
Αλεξ-ήνεμος, Ποιητική σύνθεση, Εκδόσεις Πήλιο (2010)
Οι διαδρομές του Αδάμ, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις Πήλιο (2010)
Ο μικρός κύριος Ου!, Παραμύθι (2011)
Ο κήπος με τις τριανταφυλλιές, Παραμύθι, Εκδόσεις Πήλιο (2011)
Κατεπείγον, Χαϊκού, Εκδόσεις Μανδραγόρα (2011)
Ο Βασιλιάς Ξεκούτης, Εκδόσεις Πήλιο (2011)

  Για πληροφορίες και δημοσιεύσεις ποιημάτων δείτε την ιστοσελίδα:
  www.kypriwnerga.com

 Δημοσίευση ποιημάτων
Περιοδικό In Focus, vol.6, No 2: June 2009
Περιοδικό In Focus, vol.7, No 2: June 2010
Περιοδικό ΔΑΦΝΗ Χίου, ΄Ετος 12ο, φύλλο 22ο, Απρίλιος 2010

Βραβεία & Διακρίσεις
2000: Γ’ βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
2002: Α’ βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου για τη συλλογή ποιημάτων «Μικρά – μεγάλα μυστικά» (ποίηση για παιδιά του δημοτικού – Ανέκδοτη συλλογή)
2002: Β’ βραβείο Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (Θ.Ο.Κ.) στο διαγωνισμό συγγραφής έργου για την παιδική σκηνή με το έργο «Γαλάζιο Διαμάντι».
2003: Α’ έπαινος σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, με θέμα την ειρήνη.
2003: Α’ βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου για την ποιητική συλλογή «Είκοσι εννιά Ιούληδες» [ποίηση για εφήβους].
2005: Έπαινος σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης, με θέμα το Μέγα Αλέξανδρο.
2006: Α’ βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού και Νεανικού Βιβλίου για την ποιητική συλλογή «Το Ταξίδι του Ήλιου στο Φεγγάρι» [ποίηση για εφήβους].
2006: Κρατικό βραβείο Παιδικής λογοτεχνίας «Στη Λιακαδοχώρα».
2008: Πρώτο βραβείο για το παραμύθι «Ο Μπαμπακένιος» και δεύτερο βραβείο για το διήγημα «Αχ δεν είχα τ’αγόρια», στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Σικελιάνεια.
2008: Α’ βραβείο για την ποιητική συλλογή «Αχ! Ξενιτιά» στον πανελλήνιο διαγωνισμό του περιοδικού Κελαινώ.
2008: Α’ βραβείο στο διαγωνισμό συγγραφής Κυπριώτικου Σκετς με το έργο «Ο επίλογος».
2009: Β’ βραβείο στους Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης με το ποίημα «Συνοικίες».
2009: ΄Επαινος στον 9ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό Βαυαρίας με θέμα: Κύπρος, το μαρτυρικό νησί της Αφροδίτης.
2010: Γ΄Βραβείο Ποίησης από την ΄Ενωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας για το ποίημα « Και εγένετο Φως».
2010: Α΄Βραβείο Ποίησης στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό που προκήρυξε ο Ε.Π.Ο.Κ. (Eλληνικός Πνευματικός ΄Ομιλος Κυπρίων) με το ποίημα: Αμμόχωστος, άσβεστη μνήμη.
2010: ΄Επαινος στους ΚΕ΄ Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης με το ποίημα «Απειλή».
2010: Β’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης που προκήρυξε η ΄Ενωση Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου (ΕΛΣΗ) με θέμα: Το ΄Αγραφο Χαρτί και το Ποίημα. Τίτλος ποιήματος: Ακόλουθος των λέξεων.
2010: Β΄ Βραβείο στο διαγωνισμό παιδικού θεατρικού έργου, που προκήρυξε η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά, με θέμα τα δικαιώματα του παιδιού. Τίτλος του έργου: "Κάτω τα χέρια απ’ το παιχνίδι".
2010: Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας για εκδόσεις 2009 για το βιβλίο: «Ο Πρωταθλητής».
2011: ΄Επαινος από την Πανελλήνια ΄Ενωση Λογοτεχνών για το παραμύθι: «Ο μικρός κύριος Ου!».
2011: Εύφημος μνεία για το διήγημα "Κουβέντα με μια νοσταλγία" στο διαγωνισμό που προκήρυξε ο Σύνδεσμος Φιλίας Ελλάς-Κύπρου με θέμα:"Κύπρος-Αγνοούμενοι - 35 χρόνια μετά ".
2011: Βραβείο Ποίησης από τη Διασπορική Λογοτεχνική Στοά για το ποίημα "Φιλί Ζωής", με αφορμή το Διεθνές ΄Ετος Δασών.
2011: ΄Επαινος από τη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία Κιλκίς για την ποιητική συλλογή: "Σχήμα Πρωθύστερο".
2011: Ειδική διάκριση στο Β΄Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Διηγήματος των βιβλιόφιλων ΄Εδεσσας με το διήγημα: "Το μειδίαμα της Μήδειας".
2011: Αριστείο Ποίησης στο Γ΄Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ε.Π.Ο.Κ. με το ποίημα:     "Συνομιλία με μια απέθαντη αγάπη".
2011: Α΄Βραβείο ΤΑΝΚΑ στον Ετήσιο Διαγωνισμό ΚΕΛΑΙΝΩ.
2011: Β΄ βραβείο ποιητικής συλλογής σε διαφορετικές ποιητικές φόρμες στον Ετήσιο Διαγωνισμό ΚΕΛΑΙΝΩ.
2011: Το Βραβείο Κώστα Μόντη 2011 για την ποιητική συλλογή της με τίτλο «Αλεξ-ήνεμος».
2012: Α’ Βραβείο Διηγήματος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, για το διήγημα της «Κάποτε εκει ήταν περιβόλια». Μέσα από 1300 τόσες συμμετοχές Ελλήνων, από όλο τον κόσμο.

Η Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο. Είναι εκπαιδευτικός με   μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαιδευτική Διοίκηση. Σήμερα κατοικεί στη Λάρνακα και εργάζεται ως Διευθύντρια σε σχολεία Δημοτικής Εκπαίδευσης. Είναι παντρεμένη και έχει δυο παιδιά.
Ασχολείται με τη λογοτεχνία, τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, καθώς και με το ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σενάριο.  Πολλά έργα της έχουν προβληθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς της Κύπρου, ενώ άλλα, ραδιοφωνικά, μεταδόθηκαν από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση ΡΙΚ.

 

Τηλεοπτικές σειρές για τις οποίες έχει γράψει το σενάριο:
Ανθρώπων πάθη (2010) Σίγμα ΤV Τηλεταινία
Ο Δάσκαλος, ΡΙΚ1 Σειρά (1997)
Γκρίζος ουρανός (1998) ΡΙΚ1
Μανώλης και Κατίνα (1994) ΡΙΚ1
Οι φιλόδοξοι (1994) ΡΙΚ 1

 Οι ΄Ανεμοι του Πάθους (σε συνεργασία με τη Μαρία Αβρααμίδου). Απέσπασε το βραβείο καλύτερου σεναρίου κοινωνικής σειράς για το 2002.

 Δύο θεατρικά της έργα έχουν ανεβαστεί από κυπριακούς θιάσους.

Το έργο της «Ελπίδα», με θέμα το πρόβλημα των αγνοουμένων, παρουσιάστηκε το 1995 και στην Ελλάδα.
Το άλλο έργο ήταν η κωμωδία «Οι τρεις άχαρες», που ανέβηκε από κυπριακό θίασο, το 1996.

Ως μέλος και ως Γραμματέας από το 2009 του Συμβουλίου του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου, συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες και στις προσπάθειες για την προώθηση της Παιδικής Λογοτεχνίας. Κάνει ομιλίες και παρουσιάσεις σε διάφορους οργανισμούς και σχολεία με θέμα τη Λογοτεχνία και τη Φιλαναγνωσία.

Είναι μέλος της ΄Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου, της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου και του Κυπριακού Ομίλου Εκπαιδευτικής Διοίκησης. Βραβευμένα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αλβανικά, ενώ άλλα έχουν δημοσιευτεί στα Αγγλικά.

 Συνοικίες
(Ποίημα Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου)
Β΄Βραβείο στους Πανελλήνιους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης
Δελφοί , Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Στις συνοικίες σβήνουνε σιγά σιγά τα φώτα
Απλώνουν οι γυναίκες μια κουρασμένη μέρα να στεγνώσει
Περνούν οι σκέψεις στα μικρά τα καλντερίμια ακροβατώντας
Mισάνοιχτα παντζούρια βρίσκουν , ψυχές ανήσυχες π’ αρνήθηκαν τον ύπνο
Γλιστρούν με δόσεις μιας χαμένης ευτυχίας
Στα προσκεφάλια με κεντίδια μιας προίκας ξεχασμένης
Κιτρινισμένης απ’ του καιρού τη φλυαρία
Τότε ανοίγουν τα μισόκλειστά τους βλέφαρα οι ίσκιοι
Χαμογελούν ηδονικά μες στου καθρέφτη την απάθεια
Παραμορφώνοντας τα είδωλα μιας άλλης λογικής
Στο πορτατίφ μια τύψη περιφέρεται
Σαν πεταλούδα που γυρεύει να καεί μέσα στον κύκλο
΄Εξω σκυλιά ποδοπατούν τα ίχνη της συνήθειας
Στα υπολείμματα της μέρας αναζητούνε τη συνέχεια
Σιγά σιγά στις συνοικίες σβήνουν οι αποδράσεις
Και μια παράφρονη σελήνη χορεύει μες στην έλλειψή της
Αύριο θα ΄ναι μια μέρα βροχερή
Το είπε το δελτίο της βαθιάς υποταγής
Στα σπίτια θα κλειστούν τα μαραμένα κρίνα
Τα ξεθωριασμένα γιούλια και τα γιασεμιά
Θα βγάλουν απ’ τα μπαούλα οι κυράδες
Να στρώσουν χράμια και κιλίμια στην ανία τους
Θα βγουν κι οι νοικοκύρηδες για το βραχνά του μεροκάματου
Με τα κασκέτα τους κρυψώνες της αζήτητής τους μοίρας
Σβήνουν σιγά σιγά της μέρας ημιτελείς διαδρομές
Στις συνοικίες προβάλλει διαβατάρης ο Μορφέας με το γαλάζιο του μανδύα
Αύριο , λέει , γι’ αυτούς που ακούνε τη σιωπή των κεραυνών
Ο ήλιος απ’ τη Δύση θα προβάλει με τις ατίθασες , ξανθές του μπούκλες
Μ’ ένα ροδόχρωμο μαντίλι θ’ απλώσει νέους ορίζοντες στα πέλαγα
Ταξίδια νέα θ’ ακουμπήσει μες στις καρδιές που δε λησμόνησαν να φλέγο

 Ολυμπιονίκης
(Ποίημα Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου)
Γ’ Βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης με θέμα τους
Ολυμπιακούς Αγώνες, 2000

Του ιδρώτα ο στέφανος στο δρόμο του θριάμβου
Ανθοβολούσαν γύρω του ειρήνης πανηγύρια
Σεμνός ο όρκος ξέφυγε απ’ του Δία το ιερό
του Φοίβου ν’ ανταμώσει τη λύρα τη χρυσή
μπροστά στο Βουλευτήριο.
Ήχο γλυκό οι σάλπιγγες γεννούν
τιμή στο μεγαλείο που γεννήθηκε
στην ΄Αλτη των ημίθεων, στη χώρα με τ’ αγάλματα.
Μπροστά του η σμίλη του Πινδάρου.
Πίσω, στα γκρεμισμένα τείχη,ένα κάλεσμα.
Σε άρμα τέθριππο η Δόξα να καλπάζει.
Αέρι σιγανό ψιθύρους σκόρπισε
και θρόισαν της ιερής ελιάς τα φύλλα.
Ελευθερώσαν στίχους επινίκιους,
κότινο πλέξανε για την αθανασία.
΄Ορθιοι πατέρας κι αδερφοί.
Φωτιά τον έκαψε η φωνή τους.
Σώμα και φλόγα γιγαντώσανε.
Δέκα πορφύρες βάφουν τα όνειρά του.
Σφίγγει το χέρι του γροθιά , ατσάλι,
θρασομανάει το πείσμα της τιμής.
Στο νου του φτάνει η νιότη τ’ άξιου πατέρα.
Πιο άξιος ο γιος, όταν το στάδιο τελειώνει.
Του Ορκίου Δία πιστός στις προσταγές
σε μια Παγκόσμια Ολυμπία.
Φως των φωτών στα χρόνια που θα έρθουν.
Σκίζει Ρομφαία τους αιώνες,
βάθρα σηκώνοντας σε νου υγιή εν σώματι υγιή.
΄Υμνος στα χείλη του το θαύμα του Ανθρώπου.

Ο Βασιλιάς Ξεκούτης, παιδικό θεατρικό, Εκδόσεις Πήλιο 2011 (Βραβείο Παιδικής Σκηνής Θ.Ο.Κ.) 

  Το Βραβείο Κώστα Μόντη 2011

Το Ινστιτούτο Πολιτισμού συνεχίζοντας το θεσμό του βραβείου ποίησης Κώστα Μόντη, που είχε καθιερώσει ο Δημοκρατικός Συναγερμός από το 2001, απένειμε την Τρίτη το βραβείο ποίησης Κώστα Μόντη σε σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη».

Το βραβείο απονεμήθηκε στην Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου για την ποιητική συλλογή της με τίτλο «Αλεξ-ήνεμος». Το συμβολικό έπαθλο που δόθηκε στην ποιήτρια είναι το γλυπτό έργο «Το βλέμμα», που φιλοτέχνησε ειδικά για το βραβείο Κώστα Μόντη ο γνωστός γλύπτης Αγγελος Μακρίδης.

Στον χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Νίκος Αναστασιάδης είπε ότι κάθε λαός, για να διατηρήσει την παρουσία και τη διάρκεια του στο ιστορικό γίγνεσθαι, καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες και επιδίδεται σε διαρκείς αγώνες σε όλα τα πεδία δράσης και δημιουργίας, «αγώνες πολιτικούς, κοινωνικούς αλλά και αγώνες στον πνευματικό και πολιτισμικό στίβο».

Με αυτή τη φιλοσοφία, συνέχισε, ο ΔΗΣΥ, ξεφεύγει από τη στενή θεώρηση της πολιτικής και απευθύνεται στην ευρύτερη κοινωνία με ουσιαστικές παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς που άπτονται της επιβίωσης, αλλά και της ανάπτυξης της πολιτιστικής μας ταυτότητας μας και καλλιέργειας.

Η ίδρυση και η καθιέρωση του Ινστιτούτου Πολιτισμού και του Βραβείου Ποίησης Κώστα Μόντη, είπε, «αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση της σημασίας που αποδίδουμε ως παράταξη στην καλλιέργεια και την προώθηση του πολιτισμού στον τόπο μας. Και η σημερινή βράβευση στην εκδήλωση αυτή δεν είναι μια πράξη τυπική. Εχει νόημα και περιεχόμενο. Συνιστά αναγνώριση και επιβράβευση προς τους δημιουργούς, προς όσους μοχθούν για την τέχνη και τον πολιτισμό», είπε.

Αναφερόμενος στην απονομή του Βραβείου Ποίησης Κώστα Μόντη στην Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου, ο κ. Αναστασιάδης είπε ότι μέσα από το μακρύ και πολυδιάστατο έργο της, «μας έχει αποδείξει ότι πολιτισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που αφορά μια μικρή μόνο μερίδα της κοινωνίας. Είναι η ίδια στάση μας έναντι της ζωής και της ύπαρξης μας, είναι ο σεβασμός της χώρας και της παράδοσης της και μας αφορά όλους».

Πρόσθεσε ότι μέσω του έργου που βραβεύουμε σήμερα, η Ελένη μας έχει καταστήσει για ακόμα μια φορά κοινωνούς της πνευματικής της δημιουργίας και επιβεβαιώνει ότι ανήκει αναμφίβολα στην κατηγορία ανθρώπων που μοχθούν για την τέχνη και προάγουν τον πολιτισμό.

 Βραβείο «ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ»

Σκεπτικό βράβευσης της ποιητικής συλλογής της
Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου
«ΑΛΕΞ-ΗΝΕΜΟΣ»

Η ποιητική συλλογή «Αλεξ-ήνεμος» της Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου αποτελεί μια πρωτότυπη ποιητική σύνθεση με καλή χρήση της γλώσσας. Εμπνευσμένη από τον εθνικό καημό της Κύπρου κινείται σε μια αντιστικτική σχέση του παρελθόντος και του παρόντος, στην οποία προβάλλεται ο τόπος με μουσικό λυρισμό.

Με υπερρεαλιστικό χρώμα τονίζεται ο ρόλος της παράδοσης και της συνέχειας των γενεών και κατευθύνεται προς ένα αισιόδοξο μήνυμα, αποκρυσταλλώνοντας ποιητικές εικόνες μ’ ένα πλήθος ποιητικών τρόπων.  

Είναι μια διαλεκτική σύνθεση και σχέση ανάμεσα στις γενιές με εντυπωσιακές σκηνές από το ευδαιμονικό παρελθόν και το τραγικό παρόν. Ένας λυρικός διάλογος – μονόλογος με πρωτοτυπία, που περνάει μέσα από την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό, δίνοντας στη νέα γενιά το αλεξ-ήνεμο για κάλυψη και προστασία από το κακό και το αλλότριο.

Ο διάλογος είναι γοργός, ζωντανός, διαυγής και κινείται ανάμεσα στην πίκρα της αντίθεσης και της ομορφιάς της ελεύθερης ζωής του παρελθόντος και της αδήριτης πραγματικότητας της κατοχής, αλλά με πυξίδα που δείχνει πάντα προς μια αισιόδοξη κατάληξη των δεινών της πατρίδας μας.
Η Κριτική Επιτροπή
Ανδρεανή Ηλιοφώτου – Πρόεδρος
Καίτη Χρίστη – Μέλος
Γιώργος Χατζηκωστής – Μέλος
Αλεξάνδρα Γαλανού – Μέλος
Μαρία Χατζηνικολάου – Μέλος
Λευκωσία, 13 Σεπτεμβρίου 2011

 Συνομιλία με μια απέθαντη αγάπη
Αριστείο Ποίησης 2011, Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κυπρίων
Με θέμα: « Αμμόχωστος Βασιλεύουσα». Χώμα που περπάτησα, γη που νοσταλγώ

M’ ακούς; Εδώ είμαι πάλι, μπρος στην καρτερία σου
Περνώ τον ψίθυρό μου μέσα απ΄το κουρασμένο φύλλωμα
Από τη θλίψη μέσα ενός αγίνωτου πορτοκαλιού
Τον σπαραγμό μιας εφηβείας που δεν εγίνη νιότη
Παρά μονάχα κρύφτηκε μες στα χαλάσματά σου
Χτυπώντας στις αιχμάλωτες φλέβες το ρυθμό της απουσίας

Εσύ πάντα εκεί, ακίνητη στων εποχών την κίνηση

Πες μου πως μ’ αναγνωρίζεις όταν έρχομαι
΄Ισως η φωνή μου να ΄χει αλλάξει
Απ΄τις καταχρήσεις μιας πληγωμένης ωριμότητας
Μα είμαι πάντα το παιδί π’ ανάστησε το φως σου
Και τα μαλλιά μου δε γέρασαν
Γλάροι λευκοί γενήκανε για να κουρνιάσουν στων κυμάτων σου το στίχο

Μακριά σου ανάστησα οργή, Οθέλλους ενός κόκκινου καημού
Και ζήτησα το πάθος μου να πνίξω
Σε μνήμες μέσα πληγιασμένες απ΄ του ΄Αδη το κοντάρι
Και τότες έτρεχε το αίμα της ψυχής και της αγάπης

Αμμόχωστος των παιδικών μου ανθώνων,
Των παιχνιδιών του ήλιου στους βλαστούς της ύπαρξής μου
Στη σιωπή σου οδοιπορώντας αναζήτησα
Αγάλματα και κίονες του κλέους
Στη θάλασσά σου γύρεψα
Συγκλητικές να ντύσουν την τιμή, την αντοχή μου με τη φλόγα τους
Με πανοπλίες και ασπίδες στους σκληρούς καιρούς ενάντια
Και μες στα χέρια που’ θρεψε των χρόνων το παράπονο
Τα βέλη της επιστροφής να μου χαρίσουν
Και τοξοβόλος της χαμένης μου της μοίρας να ορθωθώ
Προσκυνητής που στη μεγάλη του την πίστη επιστρέφει

Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου