Κηδεία μετά από 37 χρόνια
Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του ήρωα
ανθυπολοχαγού Κώστα Κυριάκου
Τον πολυαγαπημένο μας υιό, αδελφό και θείο, Ανθυπολοχαγό
ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
(21 ετών από το Πραιτώρι, 251, Τάγμα Πεζικού)
Η τύχη του οποίου αγνοείτο από τις 14 Αυγούστου 1974 και
τα οστά του οποίου ανευρέθησαν σε ομαδικό τάφο στο Τζάος
και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA, κηδεύουμε αύριο
Κυριακή 1η Μαΐου 2011, ώρα 11.30π.μ. από τον ιερό ναό Της
Του Θεού Σοφίας στο Στρόβολο και καλούμε όλους όσοι τιμούν
τη μνήμη του να παραστούν. Της εξοδίου ακολουθίας θα προ-
στεί η αυτού Μακαριότητα Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.
Η ταφή θα γίνει στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Οι τεθλιμμένοι:
Γονείς: Αγαθοκλής – Ευδοξία Κυριάκου (Πραιτώρι)
Αδελφές: Ηρώ Χ’’Κωστή (Λευκωσία)
Γιωργούλα Σωφρονίου (Λεμεσός)
Και τα ανίψια του
Θα γίνονται εισφορές για το Μέλαθρον Αγωνιστών
Τον επικήδειο λόγο εξεφώνισε ο θείος του ηρωικού νεκρού, Χάρης Χριστοδουλίδης.
Πολυαγαπημένε μας Κωστάκη,Θλιβερό το καθήκον και πικρή η τιμή να απευθύνω το τελευταίο χαιρετισμό σε σένα αγαπημένε μας Κωστάκη, ένα νεαρότατο και επίλεκτο μέλος της οικογένειας μας που έδωσες με την ίδια σου την ζωή, την υπέρτατη θυσία στην Πατρίδα σου.
Ο θρήνος και η οδύνη πολλή και δεν μετριούνται με το μέτρο. Μα και η παλληκαριά και ο ηρωισμός πολλής. Και έχουν και όνομα και ταυτότητα:
«‘Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού Κυριάκου Κώστας του Αγαθοκλή και της Ευδοξίας από το Πραιτώρι της Πάφου, ετών 20: Απών.
Έπεσες ηρωικά πολεμώντας το αδίστακτο τέρας του Τουρκικού Στρατού, αμυνόμενος της πατρώας γης. Μαρτύρησες στα χέρια του Τούρκου Εισβολέα και κατακτητή, και επιστρέφεις σήμερα αγαπητέ μας Κωστάκη, τυλιγμένος στην Ελληνική και Κυπριακή σημαία, τιμημένος και δαφνοστεφανομένος στα πάτρια χώματα.
Η απανθρωπιά του εχθρού σε άφησε μακριά μας για 37 ολόκληρα χρόνια, θαμμένο πρόχειρα και βάναυσα και βάρβαρα με άλλους 4 συναγωνιστές σου, χωρίς καν να ξέρουμε που ήσαν τουλάχιστον τα οστά σου. Περιπλανιόσουν στην μνήμη όλων μας με μια αναλάμπουσα ελπίδα πως όπου νάνε θα φανείς, με το παράστημα της λεβεντιάς και της αξιοπρέπειας.
Υποκλίνομαι μπροστά στα τιμημένα οστά σου. Υποκλίνομαι μπροστά στη θυσία και το μαρτύριό σου. Θρηνούμε σήμερα όλοι το παλικάρι μας… Αυτόν τον έντιμο νέο Αξιωματικό που δεν λιγοψύχησε, δεν λιποτάκτησε, και δεν έστρεψε την πλάτη στο καθήκον έναντι της πατρίδας του. Πιστός στον όρκο του Αξιωματικού να κρατεί τις προγονικές προσταγές και εντολές, να κρατά Θερμοπύλες, ουδεμία είχε φροντίδα για την διάσωση του σαρκίου του.
Κλαίμε τον ήλιο που χάθηκε. Κλαίμε το φως που έσβησε. Κλαίμε τον ευθυτενή και υψιτενή νέο, τον υψόκορμο και τον πρωτότοκο γιο, μιας πενταμελούς οικογένειας.Σήμερα γράφεται ο επίλογος στο ανείπωτο δράμα των γονιών σου και των αδελφών σου. Αβάστακτο πόνο και μια χαίνουσα πληγή βιώνουν οι τραγικοί γονείς σου Αγαθοκλής και Ευδοξία και οι αδελφές σου Γιωργούλλα και Ηρώ τα τελευταία αυτά 37 βασανιστικά χρόνια. Ήρωες πραγματικά και αυτοί που υπομένουν καρτερικά αυτό το μεγάλο Γολγοθά.
Σήμερα η ψυχή σου θα αναπαυθεί. Η κηδεία των λειψάνων σου που άργησε τόσο πολύ, βάζει τέλος στο μαρτύριο της προσμονής και της αβεβαιότητας.
Για το οδοιπορικό της ηρωικής αντίστασης στον Τούρκο Εισβολέα, είχα την ευκαιρία να πάρω ζωντανή μαρτυρία από τον συνάδελφο και συμπολεμιστή του Κωστάκη Έφεδρο Ανθυπολοχαγό Γιώργο Αποστολίδη, που είναι και αυτός σήμερα μαζί για τον ύστατο αποχαιρετισμό. Γνωρίζονταν από την Σχολή Αξιωματικών Πεζικού Πολεμιδίων και τοποθετήθηκαν και οι δύο στην Κερύνεια στο ίδιο στρατόπεδο.
Όταν αίφνης η Κερύνεια τυλίχτηκε στις φλόγες του πολέμου, βρέθηκαν μαζί στην σκληρή και δύσκολη αντίσταση στην περιοχή Γλυκιώτισσας. Δυστυχώς οι απώλειες στο Τάγμα ήσαν βαρείες, και στις μάχες αυτές σκοτώθηκε και ο Διοικητής του τάγματος 251 Αντ/ρχης Κουρούπης. Οι οδηγίες ήσαν να υποχωρήσουν και τελικά στρατοπέδευσαν στον χώρο του Προεδρικού Μεγάρου στην Λ/σια, όπου και ανασυντάχθηκαν και προχώρησαν στο 326 Τάγμα Πεζικού υπό τον Αν/ρχη Αλέξανδρο Γρηγοριάδη.
Είναι ακριβώς εδώ που καταθέτω και εγώ την προσωπική μου μαρτυρία, όταν όντας και εγώ στην επιστράτευση τηλεφώνησα στο ΓΕΕΦ αναζητώντας τον Κωστάκη. Μίλησα τελικά μαζί του στις 10/08/74 και αφού μου περιέγραψε την υπεροπλία του εχθρού και τις μεγάλες απώλειες του Τάγματος του μου είπε επί λέξει:
«Αύριο θείε φεύγουμε για τον Κουτσοβέντη με εντολή να προχωρήσουμε και ανακόψουμε την επέλαση των Τούρκων, μαζί με μοίρα Καταδρομών. Ο Γιώργος Αποστολίδης μου περιγράφει ότι, όταν άρχισε η δεύτερη φάση τις Εισβολής στις 14/08/74, τα εχθρικά αεροπλάνα, τους χτυπούσαν στον Κουτσοβέντη ανελέητα κάθε 15 λεπτά, και τα κυλιόμενα πυρά από τους όλμους του Πυροβολικού των Τούρκων δεν προοιώνιζαν εύκολη έκβαση της αντίστασης.
Δεν ξανακούσαμε από τότε και από κανένα άλλα νέα για τον Κωστάκη. Η απίστευτη αγριότητα των Τούρκων θα μπορούσε να κάνει τα πάντα. Ένα όμως παραμένει σίγουρο, Ότι ο αείμνηστος Κωστάκης πολέμησε και αντιστάθηκε και στις 2 φάσεις τις εισβολής.
Είναι όμως εύκολο να αντιληφθεί κάποιος, ότι ο θάνατος του Κωστάκη ήταν μαρτυρικός,
Πέραν των πυροβολισμών μπορεί με ευκολία να διακρίνει κάποιος πάνω στο κρανίο του και τα οστά του τις κακώσεις και τα βάναυσα κτυπήματα.
Ο Κωστάκης θα μπορούσε να είχε σωθεί αν έφευγε μετά που το Τάγμα του διαλύθηκε. Ο ίδιος όμως επέστρεψε με το σάλπισμα της δεύτερης εισβολής και μπήκε ξανά στην μάχη. Δεν έκανε πίσω. Αυτά ήταν τα ιδανικά του Κωστάκη που διδάκτηκε από την οικογένεια του. Αγαπημένε μας Κωστάκη, Σήμερα κατατάσσεσαι και επίσημα στο πάνθεον των αθάνατων ηρώων μας, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας της άτυχης αυτής εσχατιάς του Ελληνισμού.
Και η ευθύνη μεγαλώνει για μας τους επιζήσαντες και γίνεται ασήκωτη. Πως θα μπορέσουμε άραγε να ανταποκριθούμε στο πνεύμα της υπέρτατης θυσίας όλων εσάς που πέσατε ηρωικά, και πως θα απελευθερώσουμε την Κερύνεια που τόσο αγάπησες, την Αμμόχωστο, την Μόρφου και όλα τα τουρκοπατημένα εδάφη μας; Ελπίδα μας πάντα ο Πανδαμάτωρ Θεός ο Μέγας και Άναρχος που υπέμεινε και ο ίδιος το πάθος και το σταυρό της μαρτυρίου του. Και ότι δεν θα ανεκτή άλλο την εκκωφαντική αυτή αδικία που συνεχίζεται εδώ και 4 δεκαετίες.
Αγαπημένε μας Κωστάκη,
Δυστυχώς η γήινη πορεία σου υπήρξε πολύ σύντομη. Έφυγες στα 20 σου χρόνια, ένας ζωντανός και ενθουσιώδης νέος. Ένας νέος που διεκρίνεσο για την επιμέλεια και την απόδοση σου στα γράμματα. Έτοιμος και με πολλά όνειρα για λαμπρές σπουδές, για σταδιοδρομία επαγγελματική και για δημιουργία οικογένειας. Η μοίρα φέρθηκε όμως πολύ σκληρά σε σένα και σου έκοψε το νήμα της ζωής. Ας χαίρεσαι τουλάχιστον από εκεί που μας βλέπεις, ότι οι αγαπημένες σου αδελφές Γιωργούλλα και Ηρώ καταξιώθηκαν στην κοινωνία επαγγελματικά, και απέκτησαν όμορφες οικογένειες με παιδία και εγγόνια.
Όλοι σήμερα , οι γονείς σου οι αδελφές σου μετά των συζύγων τους, οι θείοι και οι θείες σου, τα ξαδέλφια σου, συνάδελφοι φίλοι και συναγωνιστές, οι συγχωριανοί σου, ήρθαν εδώ να σε αποχαιρετίσουν για το μεγάλο σου ταξίδι. Όλοι αναγνωρίζουν ότι υπήρξες γενναίος ήρωας, Άνδρας άξιος του κλέους της Πατρίδας του. Ένας ηρωομάρτυρας της Τουρκικής θηριωδίας.
Πονάμε όλοι για τον χαμό σου. Το πιο πικρό όμως ποτήρι του πόνου το ήπιαν οι γονείς και οι αδελφές σου. Έχουν όμως ένα γιο και ένα αδελφό ήρωα, και ας είναι η περηφάνια αυτή ένα μεγάλο βάλσαμο παρηγοριάς. Σε πείσμα του θανάτου θα ζεις στις σκέψεις και στις καρδιές μας, και η μνήμη είναι ζωή.
Μέσα από τις γραμμές του επικήδειου αυτού λόγου απευθύνουμε τις προσήκουσες ευχαριστίες μας προς την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και προς όλες τις επιστημονικές ομάδες που εργάστηκαν σκληρά για την ανεύρεση και ταυτοποίηση των οστών του παλικαριού μας.
Με πλήρη συναίσθηση των πενιχρών μου λόγων μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σου, τελειώνω αγαπημένε και μας Κωστάκη, με την παράκληση προς τον Ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό μας όπως σε κατατάξει στο περιβόλι της αγάπης Του, στον παράδεισο των δικαίων, όπως δίκαια αξίζει στο σύντομο πέρασμα σου από τον κόσμο τούτο.
Αναπαύσου εν Ειρήνη αγαπημένε μας Κωστάκη, και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει σε λίγο. Αιωνία σου η μνήμη.
11 comments:
Καλέ μου Φοίβο,
Χίλιες ευχαριστίες για την ανάρτηση σου. Συγκινήθηκα, έκλαψα, πόνεσα, θύμωσα, αγανάκτησα!
Για εμάς τους Κυπραίους είναι τόσο νωπές οι μνήμες και οι ψυχικές πληγές (έγώ ήμουν παιδάκι όταν έγινε ο πόλεμος, και μέχρι τώρα κουβαλώ τα τραύματα που μου άφησε, παρόλο που Τούρκους δεν είδα μπροστά μου, ούτε είμαι πρόσφυγας), που μοιάζουν λες και όλα έγιναν χθες. Θυμώνω, που όποτε επισκεφθώ την αγαπημένη μου πατρίδα, αντιλαμβάνομαι την προδοσία που "΄βιώνει" από τους ίδιους τους συμπατριώτες μου, αφού πλέον -τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, έτσι δείχνουν- το μονο που τους ενδιαφέρει είναι η ύλη, και η οικονομική τους επιφάνεια.
Μπράβο σε όλους όσοι δεν ξεχνάμε ότι η πατρίδα μας εξακολουθεί να τελεί ύπό κατοχή, και ότι ο κατακτητής είναι εκεί, με το χέρι απλωμένο, μόλις βρει ευκαιρία, να μας πάρει και την άλλη μισή, με τα εντυπωσιακά "παλάτια" της.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του νέου ηρωομάρτυρά μας. Ο Θεός ας αναπαύσει την ηρωική ψυχή του, και ας δίνει δύναμη στους δικούς του ανθρώπους, παρόλο που σίγουρα θα είναι πολύ περήφανοι για το βλαστάρι τους, που θυσιάστηκε για την ΠΑΤΡΙΔΑ, τη ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ!
Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά!. Μπορώ να την αναρτήσω κι εγώ, διευκρινίζοντας ότι την πήρα από το δικό σου ιστολόγιο;
Είναι οδυνηρό....όσο σκέφτομαι τη πέρασαν αυτές οι οικογένειες που έχασαν τα παιδιά τους...μετά από 37 χρόνια και είναι τόσο νωπό στις μνήμες μας...
@ Ροδούλα. Εγώ ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια αγαπητή μου Ροδούλα. Είναι τραγικό το τι συμβαίνει στην Κύπρο, έστω και αν η ύλη τείνει να κυριαρχίσει παντού, σε βάρος των αρχών και των αξιών.
Βεβαίως και μπορείς να το αναρτήσεις στο ιστολόγιό σου, όπως και άλλα, που πιθανόν να σ' ενδιαφέρουν.
Πολλούς χαιρετισμούς, Φοίβος
such a moving post.
it is good that he was "found" and brought for a proper burial. i can't imaging how aweful it must be to loose a loved one and not know where they are.
how many soldiers are lost...too many I think.
respect...
Μια από τις τραγικές ιστορίες εκείνης της εποχής, που ακόμη είναι νωπή στους Πανέλληνες. Η μνήμη του ας είναι αιωνία.
Συγκινήθηκα πολύ, μα πάρα πολύ, απο την αναρτησή σου Φοίβο μου! έτσι άδικα χάθηκαν τα παλληκάρια μας !!!!!! ας είναι ελαφρύ το χώμα που τα σκεπάζει! Αιωνία τους η μνήμη !!!!!!
καλό απόγευμα
Querido Felipe, triste mensaje que nunca se olvida.
muy buena la entrada, te felicito.
besitos para ti querido amigo, que Dios te bendiga.
Φίλε μου καλέ Φοίβο,
Σ΄ευχαριστώ θερμότατα για την ευγένεια και καλοσύνη σου, να
αναρτήσεις και παρουσιάσεις στο blog σου τον επικήδειο λόγο
μου, ως επίσης και για τα καλά σου λόγια στη μνήμη του ηρωο-
μάρτυρα αδελφότεκνου μου Κωστάκη.
Και ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σαν και σένα που
θέλουν να σπαταλήσουν λίγο απο τον προσωπικό τους χρόνο
για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη αυτού του λαού στα
γεγονότα και στην απέραντη καταστροφή που έφερε η Τουρκική
εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή τής Πατρίδας μας το 1974, και
στην θυσία πολλών παλληκαριών σαν το δικό μας.
Φοίβο, σ΄ευχαριστώ ακόμη μια φορα που είσαι πάντα κοντα μας και στις χαρές και στις λύπες μας.
Φιλικότατα
Χάρης Χριστοδουλίδης
Λεμεσός
the memory never forget it !!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αγαπητό Φοίβο για την ανάρτηση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον αγαπητό Χάρη για την άξια αντιπροσώπευση της οικογένειας κατά τη μέρα της κηδείας. Η κατάθεσή του για την ηρωική θυσία του αγαπημένου μας και αείμνηστου Κώστα Κυριάκου, που με τόσο όμορφα κι εντυπωσιακά λόγια μας περιέγραψες, μας συγκίνησαν βαθιά και μας προκάλεψαν αισθήματα λύπης αλλά περηφάνιας.
Ευχαριστώ και πάλιν
Αντιγόνη Χριστοδουλίδου
Post a Comment